Αρχείο ετικέτας #BetterLife

Να γιατί μια οικογένεια να κάνει άσκηση

Και θα γράψω σήμερα για το αγαπημένο μου θέμα: την άσκηση. Το οποίο, όπως έχω ξαναγράψει, δεν ήταν καθόλου αγαπημένο μου -για την ακρίβεια το μισούσα- μέχρι τα 30 μου.

Και δεν είναι θέμα «α, θα κάνω άσκηση για να είμαι κορμάρα!»

Η φυσική άσκηση και ο αθλητισμός μπορούν να μας βοηθήσουν όχι μόνο να διατηρήσουμε τη φυσική μας κατάσταση, αλλά να ενισχύσουμε την ψυχική μας ευεξία και να βελτιώσουμε την υγεία μας συνολικά.

Μεγάλωσα, όμως, σε μια οικογένεια που η γυμναστική δεν θεωρούταν κάτι παραπάνω από ένα ακόμα μάθημα στο σχολείο. Κι ακόμα και σήμερα, στην οικογενειακή ζωή συχνά παραβλέπεται και υποτιμάται. 

Σε αυτό το άρθρο, θα γράψω πώς ο αθλητισμός και η σωματική δραστηριότητα μπορούν να επηρεάσουν θετικά την οικογενειακή ζωή.

1. Δέσιμο

Η συμμετοχή σε αθλήματα και σωματικές δραστηριότητες μπορεί να δημιουργήσει μια αίσθηση συντροφικότητας και ομαδικότητας μεταξύ των μελών της οικογένειας. Μας δίνεται η ευκαιρία να περνάμε ποιοτικό χρόνο μαζί, να έχουμε έναν υγιή ανταγωνισμό και να υποστηρίζουμε ο ένας τους στόχους του άλλου.

2. Κοινοί στόχοι

Όταν συμμετέχουμε ως οικογένεια σε αθλήματα και σωματική δραστηριότητα, μαθαίνουμε να δουλεύουμε μαζί για έναν κοινό στόχο. Αυτό μπορεί να μας βοηθήσει να αναπτύξουμε μια αίσθηση ενότητας και ομαδικότητας, να χτίσουμε μια ισχυρότερη αίσθηση ταυτότητας και κοινού σκοπού.

3. Υγεία κι ευεξία

Ναι, πολύ γραφικό ακούγεται, αλλά ισχύει, πώς να το κάνουμε; Η τακτική σωματική δραστηριότητα μπορεί να μας βοηθήσει οικογενειακώς να διατηρήσουμε ένα υγιές βάρος και να βελτιώσουμε την καρδιαγγειακή υγεία μας -όπως λένε και οι γιατροί. Κάνουμε πιο εύκολα δραστηριότητες και παιχνίδια, χωρίς να λαχανιάζουμε και χωρίς να πιάνουμε με απόγνωση τη μέςη μας!

4. Ψυχική υγεία

Ναι, εδώ κι αν βοηθάει. Η τακτική σωματική δραστηριότητα έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τα συμπτώματα της κατάθλιψης και του άγχους, βελτιώνει τη διάθεση και ενισχύει, σου λέει, και τη γνωστική λειτουργία. Συμμετέχοντας σε αθλήματα και δραστηριότητες όλοι μαζί, μπορούμε να βοηθήσουμε ο ένας τον άλλον να διατηρήσουμε την καλή μας διάθεση και να διαχειριστούμε το άγχος μας.

5. Κοινότητα

Θα μου πεις «τι δουλειά έχει η κοινότητα;». Αλλά ναι, η συμμετοχή μας σε αθλητικές δράσεις μάς δίνει την ευκαιρία να γνωρίσουμε νέους ανθρώπους, να κάνουμε νέους φίλους και να δικτυωθούμε, βρε παιδί μου! Αυτό όχι μόνο θα μας βοηθήσει να νιώσουμε πιο συνδεδεμένοι και πιο κοντά με την κοινότητά τους και την αίσθηση του ανήκειν, αλλά αυξάνεται η αυτοπεποίθηση και η κοινωνικότητα των παιδιών.

Ο αθλητισμός και οι φυσικές δραστηριότητες μπορούν να βοηθήσουν τις οικογένειες να ζήσουμε μια ζωή πιο ευτυχισμένη και πιο υγιή. Είτε παίζουμε ένα παιχνίδι μπάσκετ στην αυλή, είτε πηγαίνουμε για μια οικογενειακή πεζοπορία, μπορούμε να επωφεληθούμε πολύ σημαντικά.

Εσύ τι άσκηση κάνεις με την οικογένειά σου;

(Το άρθρο ειναι το 24ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Υπάρχει τρόπος να μη ζούμε μέσα στο άγχος;

Εντάξει, Βάσω, τι μας λες τώρα… 

Το άγχος είναι -σχεδόν- το πιο κοινό πρόβλημα και μας επηρεάζει όλους σε καθημερινή βάση. Από την πίεση στη δουλειά μέχρι τα οικονομικά ζητήματα, τους τσακωμούς και κάθε λογής συγκρούσεις, μαθήματα, πήγαινε-έλα σε υποχρεώσεις… υπάρχουν άπειροι παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν άγχος σε μια οικογένεια.

Τα καλά νέα, βέβαια, είναι ότι υπάρχουν κάποιοι τρόποι για να το παλέψουμε σαν οικογένεια και να ηρεμήσουμε. 

Σε αυτό το άρθρο, γράφω μερικές στρατηγικές που έχουν αποδειχθεί (σχετικά) αποτελεσματικές για τη διαχείριση του άγχους μας ως οικογένεια:

1. Επικοινωνία

Η επικοινωνία -πασπαρτού για κάθε ζήτημα της οικογένειας- είναι το κλειδί για τη διαχείριση του άγχους. Είναι πολύ σημαντικό να έχουμε ανοιχτά κανάλια επικοινωνίας και να είμαστε ειλικρινείς. Πρέπει να αισθανόμαστε όλοι ασφαλείς να μοιραστούμε τις σκέψεις, τα συναισθήματα και τις ανησυχίες μας χωρίς να φοβόμαστε ότι κάποιος θα μας κρίνει. Ένα υποστηρικτικό και περιβάλλον με κατανόηση μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη μείωση του άγχους. Αν γνωρίζουμε ότι οι άλλοι θα υποτιμήσουν το λόγο που αγχωθήκαμε ή αν φοβόμαστε ότι θα μας κρίνουν αν κλάψουμε, θα διστάσουμε να εκφραστούμε ελεύθερα.

2. Γιατί αγχώνομαι

Για να διαχειριστούμε το άγχος, είναι σημαντικό να συνειδητοποιήσουμε τι μας προκαλεί το  άγχος. Μόνο τότε μπορούμε να βρούμε τρόπους να το αντιμετωπίσουμε. Για παράδειγμα, αν αγχωνόμαστε για τα χρήματα, μπορούμε να ασχοληθούμε με το να φτιάξουμε ένα σχέδιο προϋπολογισμού ή να ζητήσουμε οικονομικές συμβουλές από κάποιον ειδικό για να διαχειριστούμε καλύτερα τα οικονομικά μας.

3. Ασκήσεις ηρεμίας

Ναι κι εγώ έλεγα παλιότερα «εδώ ο κόσμος καίγεται κι εγώ θα κάνω γιόγκα». Δουλεύει, όμως, παιδιά. Δεν είναι ούτε μύθος, ούτε υπερβολή. Τεχνικές χαλάρωσης όπως βαθιά αναπνοή, διαλογισμός και γιόγκα μπορούν όντως να βοηθήσουν στη μείωση των επιπέδων του στρες. Μπορούμε να παρακολουθήσουμε αντίστοιχα βίντεο στο YouTube ή να κατεβάσουμε κάποια εφαρμογή.

4. Άσκηση

Η άσκηση καταπολεμά το άγχος. Ναι κι αυτό ισχύει 100%. Όσες φορές ήμουν στα όρια και βγήκα για τρέξιμο, γύρισα άλλος άνθρωπος. Απελευθέρωση ενδορφινών, σου λέει, οι οποίες  φυσικά μας φτιάχνουν τη διάθεση. Μπορούμε να κάνουμε μια βόλτα, να κάνουμε τζόκινγκ ή ποδήλατο μαζί ως οικογένεια.

5. Διάλειμμα

Take a break που λέμε. Ναι, η ρουτίνα είναι πολύ σημαντική στην ανατροφή των παιδιών. Είναι σημαντικό, όμως, και να κάνουμε διαλείμματα από τη ρουτίνα μας για να περνάμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μας. Να προγραμματίσουμε μια βόλτα στην εξοχή, πεζοπορία, κάποιο βοτανικό κήπο, φαγητό έξω και, αν μπορούμε, φυσικά, οικογενειακές διακοπές. Αυτό όχι μόνο θα βοηθήσει στη μείωση του άγχους, αλλά και στη βελτίωση των οικογενειακών δεσμών.

6. Η επαγγελματική βοήθεια

Αν τα επίπεδα άγχους μας έχουν φτάσει σε σημείο που όντως είναι δύσκολο να το διαχειριστούμε μόνοι μας, θα πρέπει να ζητήσουμε βοήθεια από κάποιον ειδικό. Όπως όταν πονάει το δόντι, δεν περιμένουμε να «επανέλθει», έτσι κι όταν το άγχος μας φέρνει σε καταστάσεις που δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε εύκολα, ένας θεραπευτής, σύμβουλος, ψυχολόγος μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό της πηγής του στρες και να μας βοηθήσει στην αποτελεσματική διαχείρισή του.

Η διαχείριση του άγχους σε μια οικογένεια απαιτεί, συνήθως, συλλογική προσπάθεια. Ενθαρρύνοντας την ανοιχτή επικοινωνία και ανακαλύπτοντας τρόπους αποφόρτισης, μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα υγιές και ήρεμο περιβάλλον για την οικογένειά μας.


(Το άρθρο ειναι το 23ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Οικονομική εκπαίδευση στα παιδιά: γιατί δεν είναι νωρίς

Ο γιος μου πήγε εκδρομή με το σχολείο με 10 ευρώ και ξόδεψε τα 7,5 σε μπρελόκ και μαγνητάκια. Που είχαμε ήδη παρόμοια στο σπίτι, αφού έχουμε πάει πολλές φορές εκεί που πήγαν με το σχολείο. Και που τα έβαλε σε ένα συρτάρι και τα ξέχασε άμεσα.

Λίγο καιρό πριν, όταν του έλεγα δεν έχω λεφτά, έλεγε πάμε στην τράπεζα να βγάλουμε! 

Του εξήγησα ότι τα χρήματα στο λογαριασμό μας στην τράπεζα δεν είναι απεριόριστα, αλλά συγκεκριμένα. Δεν υπάρχει λεφτόδεντρο που μας έλεγαν κι οι δικοί μας!! 😄

Όσο κι αν δεν μπορούν να καταλάβουν λεπτομέρειες τα παιδιά – ανάλογα με την ηλικία τους βέβαια – ως γονείς, είναι σημαντικό να τους διδάξουμε τη διαχείριση των χρημάτων και την οικονομική παιδεία. Η οικονομική εκπαίδευση είναι κάτι που λείπει ακόμα κι από τα σχολεία, αν με ρωτάς.

Όσο νωρίτερα αρχίσουμε να τους διδάσκουμε αυτές τις έννοιες, τόσο καλύτερα προετοιμασμένοι θα είναι για το μέλλον. 

Σήμερα γράφω κάποια πράγματα που προσπαθώ να εφαρμόζω για να διδάξω στα παιδιά τη διαχείριση χρημάτων.

1. Ξεκινάω με τα βασικά

Ξεκινάμε εξηγώντας στα παιδιά τι είναι τα χρήματα και πώς λειτουργούν. Τους δείχνουμε  τα κέρματα και πώς τα μετράμε, ανάλογα κ με την ηλικία τους, φυσικά. τις διαφορετικές ονομαστικές ονομασίες νομισμάτων και πώς να μετρούν τα χρήματα. Μπορούμε, επίσης, να τους μυήσουμε στην έννοια της αποταμίευσης και, φυσικά, της δαπάνης.

2. Δίνω το καλό παράδειγμα

Τα παιδιά μαθαίνουν από αυτά που βλέπουν, το έχουμε ξαναπεί τόσες φορές. Αν μας βλέπουν να βάζουμε χρήματα στην άκρη, να πληρώνουμε λογαριασμούς, να παίρνουμε υπεύθυνες οικονομικές αποφάσεις, αυτό θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν τη σημασία της καλής διαχείρισης χρημάτων. Ένα μικρό παράδειγμα είναι το να παραγγέλνουμε φαγητό απ’ έξω. Εκτός από το θέμα της σωστής διατροφής βεβαίως βεβαίως, καλό είναι να τους δείξουμε -ακόμα κι αν έχουμε την οικονομική άνεση- ότι δεν μπορούμε να παραγγέλνουμε κάθε μέρα.

3. Δίνω χαρτζιλίκι

Το να δίνουμε, για παράδειγμα εβδομαδιαία, στα παιδιά ένα, έστω μικρό, ποσό, μπορεί να είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να μάθουν τη διαχείριση των χρημάτων. Τα ενθαρρύνουμε να αποταμιεύσουν ένα μέρος και να ξοδέψουν το υπόλοιπο υπεύθυνα.

4. Διδάσκω τις έννοιες πίστωση και χρέωση

Ακούγεται τραβηγμένο; Είναι, όμως, σημαντικό. Καλό είναι τα παιδιά να κατανοήσουν αυτές τις έννοιες όσο μπορούν νωρίτερα τελοσπάντων. Μπορούμε να τους εξηγήσουμε τι είναι η πιστωτική κάρτα και πώς λειτουργεί. Να τους εξηγήσουμε ότι τα χρήματα που πληρώνουμε σε ένα κατάστημα, σε μια καφετέρια δεν πάνε απευθείας στην τσέπη του. Να τους πούμε για τη σημασία της έγκαιρης πληρωμής των λογαριασμών και τον τρόπο λειτουργίας των τόκων.

5. Τους δίνω λόγο σε οικονομικές αποφάσεις

Όσο τα παιδιά μεγαλώνουν, θα μπορούσαμε, για παράδειγμα, όταν προγραμματίζουμε οικογενειακές διακοπές, να τους εμπλέξουμε στη διαδικασία καταγραφής του προϋπολογισμού. Αυτό θα τους βοηθήσει να κατανοήσουν πώς να λαμβάνουν οικονομικές αποφάσεις και πώς να δίνουν προτεραιότητα στις δαπάνες.

6. Χρησιμοποιώ παραδείγματα από την πραγματική ζωή

Αυτό θα τους βοηθήσει να καταλάβουν και τη μεγάλη σημασία των μαθηματικών. Για παράδειγμα, όταν ψωνίζουμε στο σούπερ μάρκετ, μπορούμε να τους εξηγήσουμε για τη διαφορά των τιμών στα ίδια προϊόντα ή ακόμα και γιατί ενώ κάποιο είναι πιο ακριβό πιθανώς να το προτιμήσουμε. Όταν πληρώνουμε λογαριασμούς, μπορούμε να τους εξηγήσουμε, τι ακριβώς πληρώνουμε με τον κάθε λογαριασμό.

Η οικονομική παιδεία δε διδάσκεται -δυστυχώς- στα σχολεία. Τουλάχιστον όχι στο βαθμό που θα έπρεπε.

Οι γονείς που δεν έχουν κατανόηση της χρηματοπιστωτικής διαχείρισης ενδέχεται να μην μπορούν να παρέχουν οικονομική σταθερότητα ή να διοχετεύουν λάθος την οικονομική τους κατάσταση στα παιδιά τους. 

Είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι η οικονομική παιδεία είναι το ίδιο σημαντική με την ακαδημαϊκή παιδεία.

Εξοικειώνοντας τα παιδιά μας με τη διαχείριση του χρόνου και των χρημάτων, βοηθούμε να δημιουργηθεί μια ισχυρή και υγιής σχέση με τα χρήματα όσο μεγαλώνουν.


(Το άρθρο ειναι το 22ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Οικογένεια και χόμπι: Η τέλεια συνταγή για αξέχαστες στιγμές

Και αφού έγραψα για ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά και για επιτραπέζια, σήμερα θα γράψω για τα χόμπι! Τις κοινές δραστηριότητες με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας. Ένας ξεχωριστός τρόπος για να δεθούμε και να περάσουμε όμορφα εκτός σπιτιού με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Η συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες, όπως έχω γράψει αμέτρητες φορές (!) βοηθά στη δημιουργία ισχυρότερων σχέσεων και χτίζει αναμνήσεις.

Σίγουρα, με τους καθημερινούς μας ρυθμούς, θα μου πεις «άντε να συντονιστούμε και πώς να βρούμε κάτι που να αρέσει σε όλους μας;»

Σε αυτό το άρθρο, θα γράψω, λοιπόν, τη σημασία των οικογενειακών χόμπι και ιδέες για να περάσουμε στην πράξη.

Γιατί είναι σημαντικά τα οικογενειακά χόμπι;

1. Ενδυνάμωση σχέσεων

Οι κοινές εμπειρίες βοηθούν στη δημιουργία ισχυρότερων δεσμών μεταξύ των μελών της οικογένειας. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος επικοινωνίας και σύνδεσης μεταξύ μας.

2. Ποιοτικός χρόνος

Τα χόμπι μάς δίνουν την ευκαιρία να περάσουμε ποιοτικό χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να σπάσετε τη μονοτονία της καθημερινότητας και να δημιουργήσετε νέες αναμνήσεις.

3. Εκμάθηση νέων δεξιοτήτων

Ορισμένα χόμπι μπορούν να μας βοηθήσουν να μάθουμε νέες δεξιότητες και να αποκτήσουμε νέα ενδιαφέροντα. Είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να ανακαλύψουμε κρυμμένα ταλέντα και να εξερευνήσουμε νέα πάθη!

4. Ανακούφιση από το άγχος

Τα χόμπι είναι γνωστό ότι μειώνουν το στρες και το άγχος. Η ενασχόληση με δραστηριότητες που απολαμβάνουμε μπορεί να μας βοηθήσει να χαλαρώσουμε, κάτι που είναι σημαντικό για την ψυχική μας υγεία.

Και τώρα στα πιο δύσκολα…

Πώς να βρούμε χόμπι;

1. Λαμβάνουμε υπόψη τα ενδιαφέροντα όλων

Όταν προσπαθούμε να βρούμε ένα οικογενειακό χόμπι, είναι σημαντικό να λάβουμε υπόψη τα ενδιαφέροντα όλων. Κάνουμε μια οικογενειακή συνάντηση και συζητάμε ποιες δραστηριότητες απολαμβάνουν όλοι.

2. Δοκιμάζουμε κάτι νέο

Είναι πάντα διασκεδαστικό να δοκιμάζουμε κάτι νέο, ακόμα κι αν πιστεύαμε ότι δε θα το καταφέρναμε ή δε θα μας ταίριαζε ποτέ. Μπορούμε να εξερευνήσουμε νέα χόμπι παρακολουθώντας τοπικά μαθήματα ή εργαστήρια ή ακολουθώντας φίλους σε δικά τους χόμπι.

3. Ψάχνουμε για κοινό έδαφος

Προσπαθούμε να βρούμε δραστηριότητες που απολαμβάνουν όλοι. Για παράδειγμα, αν σε όλους αρέσει να είναι σε εξωτερικούς χώρους, μπορούμε να κάνουμε πεζοπορία, ποδήλατο, κατασκήνωση ή κηπουρική.

4. Να είμαστε ανοιχτόμυαλοι

Είναι σημαντικό όταν δοκιμάζουμε νέα χόμπι να είμαστε ανοιχτοί. Μπορεί να ανακαλύψουμε κάτι που δεν πιστεύαμε ποτέ ότι θα μας άρεσε. Όπως εγώ με το τρέξιμο που πάντα το σιχαινόμουν!

5. Αφιερώνουμε χρόνο

Για να κάνετε τα οικογενειακά χόμπι προτεραιότητα, πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο στο πρόγραμμά μας. Θα μπορούσε να είναι μία φορά την εβδομάδα ή μία φορά το μήνα, αρκεί να το τηρούμε όλοι.

Το να βρούμε ένα χόμπι, που θα απολαμβάνουμε όλοι στην οικογένεια, μπορεί να είναι δύσκολη υπόθεση. Λαμβάνοντας, όμως, υπόψη τα ενδιαφέροντα όλων και με το να είμαστε ανοιχτόμυαλοι, σίγουρα μπορούμε να βρούμε κάτι που θα μας διασκεδάσει και θα μας φέρει πιο κοντά!

(Το άρθρο ειναι το 21ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Μαμά, τι είναι ο ψυχολόγος;

Τα τελευταία χρόνια έχει αλλάξει τόσο πολύ ο τρόπος που μεγαλώνουμε τα παιδιά μας. Μάθαμε όρους που δεν τους είχαμε ακούσει ποτέ πριν, ήρθαν στη ζωή μας νέες ειδικότητες και επαγγέλματα που σαν παιδιά δεν τα γνωρίζαμε καν. Κάποια, ίσως, να μην υπήρχαν καν.

Θυμάμαι να με κοιτάνε σαν τρελή όταν είπα ότι θα πάω σε ψυχολόγο και ότι θα έρθει μαζί και το παιδί μου κάποια στιγμή. «Θα στιγματίσεις το παιδί» μου έλεγαν. «Θα νομίζει ότι κάτι έχει». Έτσι μεγαλώσαμε. Πιστεύοντας ότι σε ψυχολόγους πηγαίνουν όσοι «έχουν κάποιο σοβαρό πρόβλημα» ή ότι «κάτι τρέχει με αυτούς».

Όμως, η ψυχική υγεία και η συναισθηματική ευεξία είναι τόσο σημαντικές για την ανάπτυξη και την ευτυχία των παιδιών.

Υπάρχουν αρκετοί απλοί τρόποι με τους οποίους μπορούμε να υποστηρίξουμε τα παιδιά μας σε αυτό:

1. Ακολουθώ ένα σταθερό πρόγραμμα

Οι προβλέψιμες και καθημερινές ρουτίνες μπορούν να δώσουν στα παιδιά αίσθηση ασφάλειας και σταθερότητας. Δημιουργώ ένα πρόγραμμα με συγκεκριμένες ώρες για τον ύπνο, το φαγητό, την εκπαίδευση, την ψυχαγωγία και την ξεκούραση.

2. Δημιουργώ ευκαιρίες για κοινωνικές αλληλεπιδράσεις

Τι σημαίνει αυτό; Δίνω στα παιδιά την ευκαιρία να συμμετάσχουν σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν κι άλλα παιδιά. Οι κοινωνικές σχέσεις μπορούν να τα βοηθήσουν να έχουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και να αναπτύξουν κοινωνικές δεξιότητες.

3. Προωθώ την άσκηση και τη φυσική δραστηριότητα

Η σωματική δραστηριότητα έχει αποδειχθεί ότι βελτιώνει την ψυχική υγεία και ευεξία. Ενθαρρύνω τα παιδιά να ασκούνται και να συμμετέχουν σε σπορ ή άλλες φυσικές δραστηριότητες που τους αρέσουν.

4. Αναγνωρίζω και εκφράζω τα συναισθήματά μου

Βοηθώ τα παιδιά να μάθουν να αναγνωρίζουν και να εκφράζουν τα συναισθήματά τους. Ενθαρρύνω την επικοινωνία και την έκφραση των συναισθημάτων τους μέσα από τη συζήτηση, την τέχνη ή το γραπτό λόγο. Γι’αυτό ακριβώς δεν θα πω ποτέ στα παιδιά μου «γιατί κλαις; Δεν υπάρχει λόγος να κλαις!» Και δε θα το πω γιατί μεγαλώνοντας το άκουγα συνεχώς και για μεγάλο μέρος της ζωής μου θεωρούσα ότι είναι μεγάλο μειονέκτημά μου το ότι κλαίω εύκολα.

5. Δημιουργώ χώρο για χαλάρωση και ηρεμία

Επιτρέπω στα παιδιά να έχουν χρόνο για ηρεμία και χαλάρωση. Δημιουργώ έναν ευχάριστο και ήρεμο χώρο όπου τα παιδιά μπορούν να απολαύσουν δραστηριότητες όπως το διάβασμα ή η μουσική.

6. Ενθαρρύνω τη δημιουργικότητα

Παρέχω στα παιδιά ευκαιρίες να εκφράσουν τη δημιουργικότητά τους μέσω της τέχνης, της μουσικής, της γραφής ή του παιχνιδιού. Η δημιουργική έκφραση μπορεί να αποτελέσει μια θετική έκφραση συναισθημάτων και μια πηγή χαράς και ευχαρίστησης.

7. Διατηρώ ανοιχτή επικοινωνία

Συνομιλώ με τα παιδιά και δείχνω πραγματικό ενδιαφέρον για τα συναισθήματα και τις ανησυχίες τους. Τους ακούω προσεκτικά (κοιτώντας τους και χωρίς κινητό στα χέρια) και απαντάω με ενθαρρυντικό και υποστηρικτικό τρόπο.

8. Προσφέρω αγάπη και ασφάλεια

Το να αισθάνονται αγαπητά, αποδεκτά και ασφαλή είναι σημαντικό για την ψυχική υγεία των παιδιών. Δείχνω την αγάπη και τη στήριξή μου και δημιουργώ ένα περιβάλλον που προάγει την ασφάλεια και την εμπιστοσύνη.

Είναι πολύ σημαντικό να δείχνουμε αγάπη, ενδιαφέρον και υποστήριξη και να δημιουργούμε ένα θετικό περιβάλλον για τα παιδιά μας.

Οι γονείς μας -οι παππούδες των παιδιών μας- θεωρούσαν ταμπού ή και περιττή πολυτέλεια, μια πολυσυζητημένη «περίεργη» συνήθεια την επίσκεψη/συζήτηση με ειδικούς.

Ίσως γι’αυτό η δική μας γενιά χρειάζεται τους ειδικούς οπωσδήποτε!

ΥΓ. Αν ανησυχούμε για την ψυχική υγεία των παιδιών μας, θα πρέπει να συμβουλευτούμε έναν ειδικό, όπως έναν παιδοψυχίατρο ή έναν παιδοψυχολόγο.

(Το άρθρο ειναι το 20ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Πώς να περάσω ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά;

Ποιοτικός χρόνος. Μαγική φράση. Και τι ακριβώς είναι και πώς να τον καταφέρω τον άτιμο με τους καθημερινούς μας ρυθμούς; Εδώ δεν βρίσκουμε χρόνο για τα βασικά θα μου πεις.

Με τη δουλειά, το σχολείο και όλες τις άλλες ευθύνες, μπορεί να φαίνεται ότι δεν υπάρχει ποτέ αρκετός χρόνος μέσα στην ημέρα. 

Ωστόσο, το να περνάω ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μου είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία ισχυρών σχέσεων και τη δημιουργία αναμνήσεων στα παιδιά μου.

Τα οφέλη είναι πολλά: περνώντας χρόνο μαζί, η σχέση μας δυναμώνει, η κατανόησή μας για τον άλλον μεγαλώνει. Πόσο σημαντικό είναι αυτό για τα παιδιά, που χρειάζονται μια ισχυρή αίσθηση οικογενειακής σύνδεσης για να εξελιχθούν σε υγιείς, καλά προσαρμοσμένους ενήλικες!

Εκτός από τις δυνατές σχέσεις, το να περνάω ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μου μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του άγχους και στη βελτίωση της θετικής ψυχικής μας υγείας. Όταν περιτριγυριζόμαστε από τους ανθρώπους που αγαπάμε, είναι πιο πιθανό να νιώθουμε χαλαροί και χαρούμενοι. Αυτό έχει σημαντικό αντίκτυπο στη συνολική ευημερία μας και μπορεί ακόμη και να μας βοηθήσει να αντιμετωπίσουμε τις δύσκολες στιγμές.

Είτε κάνουμε διακοπές, είτε παίζουμε παιχνίδια, είτε απλά καθόμαστε γύρω από το τραπέζι και τρώμε, οι στιγμές που περνάμε μαζί μπορούν να γίνουν αγαπημένες αναμνήσεις που θα μας ακολουθούν για τα επόμενα χρόνια. Αυτές οι αναμνήσεις μπορεί να είναι ιδιαίτερα σημαντικές σε περιόδους άγχους ή θλίψης.

Πώς μπορούμε, λοιπόν, να βεβαιωθούμε ότι περνάμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένειά μας;

Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι να δώσουμε προτεραιότητα.

Να κάνουμε μια συνειδητή προσπάθεια να προγραμματίσουμε τον οικογενειακό χρόνο μέσα στην εβδομάδα μας.

Να αφήσουμε τα τηλέφωνά μας και ό,τι μας αποσπά την προσοχή και να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να είμαστε παρόντες με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.

Ακόμα και μικρές στιγμές, όπως το να μαγειρέψουμε μαζί ή να φτιάξουμε ένα κέικ, μπορεί να έχουν νόημα εάν είμαστε πλήρως αφοσιωμένοι σε αυτό.

Μπορούμε να παίξουμε ένα επιτραπέζιο παιχνίδι, ονόματα-ζώα-πράγματα, ένα παιχνίδι με κάρτες.

Μπορούμε να δούμε μαζί μια ταινία με ποπ κορν από τον καναπέ μας.

Να περπατήσουμε στην εξοχή, να «ανακαλύψουμε» νέα μέρη, να κάνουμε ποδήλατο ή κυνηγητό, μπάλα, οτιδήποτε. Ακόμα και να κάνουμε πικ νικ. 

Να φτιάξουμε χειροτεχνίες μαζί ή να ζωγραφίσουμε. 

Να γίνουμε μαζί εθελοντές. Να βρούμε μια τοπική φιλανθρωπική ή κοινοτική οργάνωση και να βοηθήσουμε.

Να ανακηρύξουμε την «Ημέρα χωρίς τεχνολογία«, φτιάχνοντας παζλ ή διαβάζοντας μαζί βιβλία ή κάτι από όλα τα παραπάνω.

Το πιο απλό. Να ακούσουμε με προσοχή μια ιστορία από το σχολείο ή κάτι που θέλει να μοιραστεί μαζί μας (όπως για παράδειγμα αναλυτικά ποιους παίκτες κέρδισε στο video game του ή τι ακριβώς απεικονίζει η ζωγραφιά του!!)

Το να περνάμε ποιοτικό χρόνο με την οικογένεια και τα παιδιά μας δεν χρειάζεται να είναι ακριβό ή περίπλοκο. Το πιο σημαντικό είναι απλά να απολαμβάνουμε ο ένας την παρέα του άλλου και να δημιουργούμε μαζί ευτυχισμένες αναμνήσεις.

Την επόμενη φορά, λοιπόν, που θα νιώσουμε απασχολημένοι ή καταπονημένοι, ας θυμηθούμε τη σημασία του να πούμε έστω κι ένα «ΝΑΙ» παραπάνω και να περάσουμε λίγο χρόνο παραπάνω με τα αγαπημένα μας πρόσωπα.


(Το άρθρο ειναι το 18ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Πώς επηρεάζουν τα social media την οικογενειακή ζωή (3 + 1 tips για καλύτερη διαχείριση)

Έχω ξαναγράψει για τη χρήση των social media και γενικά είναι ένα θέμα που βρίσκω πολύ ενδιαφέρον. Μπορείς να το δεις από πολλές οπτικές και η χρήση τους διαφέρει ανάλογα την ηλικία, τη μόρφωση και γενικά τη φάση στην οποία βρισκόμαστε.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν φέρει επανάσταση στον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούν και συνδέονται μεταξύ τους. Διευκόλυναν πολύ στη διατήρηση επαφής με φίλους και μέλη της οικογένειας που ζουν μακριά, ειδικά την περίοδο της καραντίνας. Όμως, η συνεχής τους χρήση μπορεί να προκαλέσει συγκρούσεις και να επηρεάσει την ποιότητα του οικογενειακού χρόνου.

Σε αυτό το άρθρο, γράφω για τον αντίκτυπο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην οικογενειακή ζωή και πώς να τον διαχειριστούμε.

Σε τι μας επηρεάζουν σαν οικογένεια

1. Λιγότερος χρόνος για την οικογένεια

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να αποσπάσουν την προσοχή μας. Ο χρόνος που περνάμε στο scrolling στις αναρτήσεις των άλλων είναι απίστευτα πολύς. Αυτόματα αυτό σημαίνει λιγότερος πολύτιμος ποιοτικός χρόνος με τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Πρόσωπα που θα νιώσουν απομόνωση και αποσύνδεση μέσα στην οικογένεια.

2. Περισσότερες συγκρούσεις

Γονείς που ανησυχούν για τη διαδικτυακή συμπεριφορά των παιδιών τους, παιδιά που αισθάνονται ότι οι γονείς τους δεν σέβονται το απόρρητό τους. Τα μέλη της οικογένειας σίγουρα θα έχουν διαφορετικές απόψεις σχετικά με το τι είναι κατάλληλο να μοιραστούν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε διαφωνίες και τσακωμούς.

3. Αρνητική επίδραση στην ψυχική υγεία

Ειδικά για τα παιδιά και τους εφήβους, μελέτες έχουν δείξει ότι η υπερβολική χρήση των social media μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, κατάθλιψη και χαμηλή αυτοεκτίμηση. Αυτό σίγουρα μπορεί να επηρεάσει τις οικογενειακές σχέσεις και να οδηγήσει σε περαιτέρω συγκρούσεις.

Τι μπορώ να κάνω

1. Θέτω όρια

Είναι σημαντικό να τεθούν όρια γύρω από τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μέσα στην οικογένεια: συγκεκριμένες ώρες της μέρας που θα τα χρησιμοποιούμε, περιορισμός του χρόνου που αφιερώνεται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κανόνες σχετικά με το τι μπορεί να αναρτηθεί και να κοινοποιηθεί στο διαδίκτυο.

2. Ενθαρρύνω την επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο

Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει τακτικά οικογενειακά δείπνα, βραδιές παιχνιδιών ή άλλες δραστηριότητες που ενθαρρύνουν τη συζήτηση και τον ποιοτικό χρόνο με τα παιδιά μας.

3. Παρακολουθώ τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης από τα παιδιά

Οι γονείς θα πρέπει να παρακολουθούμε τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης των παιδιών μας για να είμαστε σίγουροι ότι είναι ασφαλή και υπεύθυνα στο διαδίκτυο. Αυτό μπορεί να περιλαμβάνει ρύθμιση γονικού ελέγχου στη συσκευή (βλ. Family link app), αλλά  και ανοιχτές συζητήσεις σχετικά με την κατάλληλη συμπεριφορά στο διαδίκτυο.

4. Καθοδήγηση – Σωστό παράδειγμα

Οι γονείς πρέπει να δίνουν το παράδειγμα όταν πρόκειται για τη χρήση των social media. Αν είμαι συνεχώς στο τηλέφωνο ή τον υπολογιστή, τα παιδιά είναι πιο πιθανό να ακολουθήσουν το παράδειγμά μου. Το παράδειγμα υγιούς συμπεριφοράς από τους γονείς μπορεί να βοηθήσει στη δημιουργία μιας θετικής και υγιούς οικογενειακής δυναμικής.

Τα social media, ενώ παρέχουν αρκετά οφέλη, όπως τη δυνατότητα επικοινωνίας σε απόσταση και την επιτάχυνση της ανταλλαγής πληροφοριών, κρύβουν ένα κίνδυνο απομόνωσης, υπερβολικής χρήσης και απώλειας της αληθινής επαφής.

Είναι σημαντικό να λαμβάνουμε μέτρα για να διατηρήσουμε μια ισορροπημένη σχέση με τα social media και να βεβαιωθούμε ότι δεν επηρεάζει αρνητικά τις σχέσεις μας με τα μέλη της οικογένειάς μας.

Να αναπτύξουμε καλές συνήθειες. Να αξιοποιήσουμε τα social media για να βελτιώσουμε τις οικογενειακές μας σχέσεις. Είναι σημαντικό να κρατάμε την ισορροπία και να διαμορφώνουμε μια υγιή σχέση με την τεχνολογία που περιβάλλει τη ζωή μας.


(Το άρθρο ειναι το 17ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Μπορείς να ισορροπήσεις επαγγελματική και προσωπική ζωή;

Αν με παρακολουθείς καιρό, θα έχεις καταλάβει το πόσο με έχει προβληματίσει όλα αυτά τα χρόνια αυτή η ισορροπία -που έχουμε μάθει να λέμε- μεταξύ της προσωπικής μου ζωής και της εργασίας μου.

Σαν να είμαι σε μία τραμπάλα και κάποιες φορές νιώθω ότι τα καταφέρνω στον έναν τομέα και κάποιες άλλες ότι τα καταφέρνω στον άλλον. Το πρόβλημα είναι όταν αισθάνομαι ότι δεν τα καταφέρνω σε κανέναν από τους δύο τομείς, που είναι και το πιο συχνό.

Δεν είναι θέμα τεσσάρων παιδιών. Αυτή την ισορροπία την ψάχνω πριν γίνω μαμά.

Όσο κι αν προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να μοιράζω -όσο μπορώ δίκαια- το χρόνο, νιώθω ότι κόβομαι στα δύο, ότι ζω δυο ζωές. Στο τέλος δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα.

Σαν να είναι δύο ξεχωριστές πραγματικότητες, σαν να πρέπει πάντα να διαλέξω ένα από τα δύο.

Από τη μια πλευρά, δε θέλω να βλέπω τη δουλειά μου σαν κάτι κακό που πρέπει να «υπομείνω» μέχρι να τελειώσει. Έτσι, δεν μπορώ να είμαι όσο καλή και αποδοτική μπορώ. Και αυτομάτως, καταδικάζω τον εαυτό μου να είναι αγχωμένος και δυσαρεστημένος μεγάλο μέρος της ζωής του.

Από την άλλη πλευρά, όσες φορές προσπάθησα παλιότερα να «επενδύσω», ή μάλλον να ρίξω βάρος στην εργασία μου, ένιωσα ότι αφήνω πίσω κάτι σημαντικό, το κουβαλούσα σαν βάρος στην προσωπική μου ζωή.

Και σίγουρα, το να έχω, για παράδειγμα, τη δουλειά των ονείρων μου ή τελοσπάντων μια δουλειά που αγαπώ, δεν εξισορροπεί πάντα την κατάσταση.

Το να κάνουμε αυτό που αγαπάμε σαν επάγγελμα είναι υπέροχο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχει κάποιες προκλήσεις, κάτι κουραστικό, κάτι βαρετό. Δεν γίνεται να είναι πάντα όλα τέλεια.

Επιπλέον, αν δε (μάθουμε να) λύνουμε, να διαχειριζόμαστε τα προβλήματα στη δουλειά, όχι μόνο θα τα κουβαλάμε συνέχεια μαζί μας, αλλά θα επιβαρύνεται και όλη μας η καθημερινότητα με αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις.

Για να μη νιώθω, λοιπόν, ότι είμαι μόνιμα σε αυτή την τραμπάλα, που μια θα γέρνει στα προσωπικά και μια στα επαγγελματικά, κι εγώ να ψάχνω τον τρόπο να νιώσω καλύτερα και να γίνω ευτυχισμένη, θα πρέπει να αλλάξω νοοτροπία.

Πρέπει να βρω τον τρόπο εκείνο που δουλεύει για μένα, τον τρόπο που μου ταιριάζει και να απολαμβάνω τα οφέλη που κάθε πτυχή της ζωής μου έχει να μου προσφέρει.

Χωρίς ισορροπία. Ίσως αυτή η νοοτροπία «ισορροπίας επαγγελματικής και προσωπικής ζωής» είναι που διαχωρίζει τους δυο τομείς σε δύο ξεχωριστά πράγματα.

Διάβασα παλιότερα για τον όρο work-life integration (ενσωμάτωση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής), δηλαδή να συνυπάρχουν αρμονικά, επαγγελματικά και προσωπικά.

Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, την ώρα που είμαι σε online συνάντηση για τη δουλειά ή να παίρνω τα παιδιά στο γραφείο όταν δεν έχουν σχολείο (αν και τα δυο γίνονται τώρα που το σκέφτομαι…😏)

Σημαίνει έχω την ευελιξία να μπορώ να συντονίζω σωστά τα χρονοδιαγράμματα και τις ευθύνες μου, ώστε να μπορέσω ευκολότερα να νιώσω ικανοποίηση και παραγωγικότητα σε όλους τους τομείς.

Έχω, όμως, πάντα στο νου μου τα παρακάτω:

  1. Ξεκάθαρα όρια: Θέτω ξεκάθαρα όρια ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή και προσπαθώ να τα τηρώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Καθορίζω -όσο αυτό είναι δυνατόν- συγκεκριμένες ώρες εργασίας, απενεργοποιώ το τηλέφωνο/email της εργασίας και προσπαθώ συνειδητά να αποσυνδέομαι από τη δουλειά κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων ή του οικογενειακού χρόνου.
  2. Προτεραιότητες και προγραμματισμός: Καθορίζω τις προτεραιότητές μου, τόσο στη δουλειά όσο και στην προσωπική μου ζωή και προγραμματίζω τον χρόνο μου ανάλογα. Χρησιμοποιώ ένα ημερολόγιο ή κάποιο εργαλείο διαχείρισης εργασιών (στο κινητό, τον υπολογιστή ή χειρόγραφο) για να παραμείνω οργανωμένη και να ανταποκρίνομαι στις ευθύνες μου.
  3. Επικοινωνία με τους συνεργάτες: Επικοινωνώ ανοιχτά στους συνεργάτες μου τις ανάγκες και τους περιορισμούς μου. Αυτό με βοηθάει να διαπραγματευτώ την ευελιξία μου στη δουλειά, τη δυνατότητα τηλεργασίας, μερικής απασχόλησης ή εναλλακτικές ώρες εργασίας.
  4. Αυτοφροντίδα: Η αυτοφροντίδα ίσως ακούγεται σαν «κλασική συνταγή», «μια από τα ίδια», όμως είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη μιας υγιούς σχέσης μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Η τακτική άσκηση, η υγιεινή διατροφή και οι τεχνικές χαλάρωσης (διαλογισμός, γιόγκα, αναπνοές) βοηθούν πραγματικά στη διαχείριση του άγχους και σε μια θετική στάση.
  5. Αποσύνδεση: Η αποσύνδεση από την τεχνολογία κατά τη διάρκεια των μη εργάσιμων ωρών βοηθά στο να «επαναφορτιστώ» και να εστιάσω εκ νέου πιο ουσιαστικά και πιο εύκολα στις εκκρεμότητές μου. Κάνω μια συνειδητή προσπάθεια να αποσυνδεθώ από τα email της δουλειάς -όσο αυτό είναι δυνατόν όντας αυτοαπασχολούμενος, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλους ψηφιακούς περισπασμούς στις περιόδους που έχω ορίσει μέσα στη μέρα.

Όλη αυτή η σχέση μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι μια συνεχής διαδικασία που επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με τα δεδομένα που παρουσιάζονται κάθε φορά με πολλή υπομονή και επιμονή.

Εσύ πώς διαχειρίζεσαι τη σχέση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής; Θα χαρώ να μοιραστείς μαζί μας τα δικά σου tips, τις δικές σου συμβουλές.

(Το άρθρο ειναι το 16ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

__________________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Πώς να μεγαλώσουμε παιδιά με αυτοπεποίθηση

Αν σκεφτόμασταν, σοβαρά και μετρημένα που λέμε, την απάντηση στο «τι χαρακτηριστικό θα ήθελες να έχει το παιδί σου;» πιστεύω οι περισσότεροι θα έπρεπε να πουν «αυτοπεποίθηση». Τα τελευταία χρόνια, όμως, μάθαμε μια νέα λέξη που τη συνοδεύει, αυτή της «ανθεκτικότητας» resilience).

Διαβάζουμε, λοιπόν, ότι τα παιδιά που έχουν αυτοπεποίθηση και ανθεκτικότητα είναι πιο ικανά να χειριστούν τις προκλήσεις, να ξεπεράσουν τα εμπόδια και να πετύχουν τους στόχους τους. 

Πώς, όμως, μπορούμε να τα μεγαλώσουμε ώστε να γίνουν «ανθεκτικοί» ενήλικες με αυτοπεποίθηση;

1. Ενθαρρύνω την ανεξαρτησία

Ναι, είναι εύκολο να τα κάνω εγώ για να ξεμπερδεύω, ειδικά όταν έχουμε αργήσει, όμως, πρέπει να αφήνω τα παιδιά να ντυθούν, να ετοιμάσουν τα σνακ τους ή να κάνουν δουλειές στο σπίτι. Αυτό θα τους βοηθήσει -σταδιακά (μην τα περιμένεις όλα από μια δυο φορές)- να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους και να μάθουν πώς να λύνουν τα προβλήματα μόνα τους.

2. Επαινώ την προσπάθεια, όχι μόνο τα αποτελέσματα

Λέμε συχνά «Μπράβο που πήρες καλούς βαθμούς!», ενώ θα ήταν προτιμότερο να λέμε «Μπράβο που κάθε μέρα προσπαθείς τόσο πολύ με τα μαθήματά σου». Αυτό θα τους βοηθήσει να καταλάβουν ότι η σκληρή δουλειά και η επιμονή είναι απαραίτητα για την επιτυχία.

3. Διδάσκω δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων

Τα παιδιά πρέπει να δεχτούν ότι θα συναντούν προβλήματα, τα οποία δε θα τους λύνει η μαμά και ο μπαμπάς. Τα ενθαρρύνω να σκέφτονται δημιουργικά και να εξερευνούν διαφορετικές επιλογές. «Τι πιστεύεις ότι πρέπει να κάνουμε πρώτα πρώτα;», «Τι έκανες την άλλη φορά σε αντίστοιχη περίπτωση;»

Αυτό θα τους βοηθήσει να αισθάνονται πιο σίγουροι για την ικανότητά τους να χειρίζονται προκλήσεις.

4. Ενθαρρύνω την ανάληψη κινδύνων

Ενθαρρύνω τα παιδιά να δοκιμάσουν νέα πράγματα και να ρισκάρουν, ακόμα κι αν είναι φοβισμένα ή αβέβαια. Αυτό θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και να μάθουν πώς να ξεπερνούν την αποτυχία. «Πήγαινε αυτή την εκδρομή στο εξωτερικό», «Ξεκίνα μια ξένη γλώσσα», «Ακολούθησε το ένστικτό σου!»’

5. Δημιουργώ ένα υποστηρικτικό περιβάλλον

Είμαι δίπλα στα παιδιά μου όταν χρειάζονται βοήθεια και παρέχω καθοδήγηση και ενθάρρυνση όταν αντιμετωπίζουν προκλήσεις. «Να δηλώσεις τη σχολή που θες», «Να ακολουθήσεις το επάγγελμα που σου αρέσει».

6. Διδάσκω συναισθηματική ρύθμιση

Τι σημαίνει αυτό; Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τα συναισθήματά τους και να πώς να αντιμετωπίζουν και να χειρίζονται το άγχος. Αν, για παράδειγμα, το παιδί είναι αναστατωμένο επειδή δεν πήρε το παιχνίδι που ήθελε, ας μην πούμε «Σιγά, τόσα παιχνίδια έχεις!» ή «Μην κλαις, δεν υπάρχει λόγος να κλαις!». Μπορώ να πω «απογοητεύτηκες ε; Λογικό είναι. Όλοι απογοητευόμαστε όταν δεν παίρνουμε αυτό που θελουμε. Με τι θα σου άρεσε να παίξουμε όταν πάμε σπίτι; Ποιο παιχνίδι σου αρέσει πιο πολύ;»

Αυτό θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν ανθεκτικότητα και να αντιμετωπίσουν τις αντιξοότητες.

7. Θέτω ρεαλιστικούς στόχους

Βοηθάω τα παιδιά να θέσουν στόχους που είναι δύσκολοι μεν, αλλά επιτεύξιμοι. Αυτό θα τους βοηθήσει να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους και να αναπτύξουν μια νοοτροπία ανάπτυξης.

Η ανατροφή παιδιών με αυτοπεποίθηση και ανθεκτικότητα είναι μια διαδικασία που απαιτεί υπομονή, δέσμευση και προσπάθεια. Όπως έχω ξαναγράψει, αυτά τα γράφω από την προσωπική μου εμπειρία και από όσα έχω διαβάσει και βρήκα χρήσιμα.

Χρησιμοποιώντας αυτές τις στρατηγικές, οι γονείς μπορούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν τις δεξιότητες και τη νοοτροπία που χρειάζονται για να πετύχουν στη ζωή και να νιώθουν ευτυχισμένα κάνοντας αυτό που αγαπάνε, αυτό που θα αναδείξει τον πραγματικό τους εαυτό.

(Το άρθρο ειναι το 14ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Κι όμως, μαμά, υπάρχει τρόπος να φροντίσουμε τον εαυτό μας

Βλέπεις τον τίτλο και σκέφτεσαι ίσως «Πάλι τα ίδια και τα ίδια θα μας πεις;» Και «πώς να ασχοληθώ με τον εαυτό μου όταν έχω συνέχεια ένα μωρό στα πόδια μου ή τουλάχιστον ένα παιδί να φωνάζει “μαμά” ασταμάτητα;»

Σίγουρα, η ανατροφή των παιδιών είναι μια εργασία πλήρους απασχόλησης. Συντριπτική. Αγχωτική. Εξουθενωτική.

Και ανάμεσα σε όλα αυτά τα «ζογκλερικά», τις δουλειές του σπιτιού, τις επαγγελματικές υποχρεώσεις και τα πρακτικά της φροντίδας των παιδιών, μάντεψε ποιος μένει τελευταίος! Ναι, εμείς οι ίδιοι.

Το ξέρεις ότι οι περισσότεροι γονείς παραμελούν την αυτοφροντίδα γιατί πιστεύουν ότι είναι χρονοβόρα και περιττή;

Και θα πω αυτό που έχουμε βαρεθεί να ακούμε: αν στο αεροπλάνο, δεν είμαστε οι πρώτοι που θα βάλουμε μάσκα οξυγόνου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης, δε θα μπορέσουμε να βοηθήσουμε κανέναν. Κα-νέ-ναν!

Αν εμείς δεν είμαστε και δε νιώθουμε καλά, πώς θα φροντίσουμε και τους υπόλοιπους;

Σε αυτήν την ανάρτηση σήμερα, γράφω για τη σημασία της αυτοφροντίδας για τους γονείς. Και κάποια βασικά #tips για να μην την ξεχνάμε.

Γιατί είναι σημαντική η αυτοφροντίδα για τους γονείς;

1. Σωματική υγεία:

Με λίγη φροντίδα μπορούμε, όντως, να βελτιώσουμε τη σωματική μας υγεία. Η υγιεινή διατροφή, η άσκηση, ο καλός ύπνος μπορούν να μας βοηθήσουν να παραμείνουμε  υγιείς. Και να μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτά τα ακούραστα και αεικίνητα πλασματάκια!

2. Ψυχική υγεία:

Είναι μεγάλο το άγχος και μικρή η υπομονή. Πρέπει να κάνουμε κάτι όμως. Το να μιλάμε με δυο καλούς φίλους μπορεί κάποιες φορές να μην είναι αρκετό. Πρέπει να βρούμε τρόπο να διαχειριστούμε το άγχος, το στρες, την κατάθλιψη. Διαφορετικά, δεν γίνεται να είμαστε παρόντες και αφοσιωμένοι στα παιδιά μας.

3. Αυξημένη παραγωγικότητα:

Όταν νιώθουμε καλά σωματικά και ψυχικά, είμαστε πιο παραγωγικοί. Προσθέτοντας και συχνά διαλείμματα, αλλά και αγαπημένες δραστηριότητες που απολαμβάνουμε πραγματικά, θα καταφέρουμε να φορτίζουμε τις μπαταρίες μας και να αυξάνουμε την παραγωγικότητά μας.

4. Παράδειγμα προς μίμηση:

Αφιερώνοντας χρόνο στον εαυτό μας, δίνουμε ένα θετικό παράδειγμα στα παιδιά μας σχετικά με τη σημασία της ισορροπίας και της ευημερίας στη ζωή τους.

Πώς να δώσω προτεραιότητα στην αυτοφροντίδα όταν είμαι γονιός;

1. Το βάζω στο πρόγραμμα:

Ακριβώς όπως προγραμματίζω ραντεβού σε γιατρό και συναντήσεις γονέων και δασκάλων, προγραμματίζω κι αυτό. Ας είναι και 15 λεπτά. Μη σου φαίνονται λίγα. Αρκεί να είναι ποιοτικά.

2. Παρέα με τα παιδιά:

Και γιατί να μη συμπεριλάβουμε τα παιδιά μας στη ρουτίνα αυτοφροντίδας που έχουμε στο πρόγραμμά μας; Μια οικογενειακή βόλτα ή λίγη ώρα ποδήλατο, γιόγκα ή ακόμα και μαγειρική και όλοι βγαίνουμε κερδισμένοι.

3. Ευελιξία:

Όλα έρχονται τούμπα σε κλάσματα δευτερολέπτου. Μην τα παρατάς επειδή δε σου βγαίνει το πρόγραμμα. Προσάρμοσε στα νέα δεδομένα αυτό που είχες στο νου σου.

4. Ζητάω βοήθεια-Μοιράζομαι τις ευθύνες:

Δε διστάζω να ζητήσω βοήθεια. Οι παππούδες, οι φίλοι, λοιποί συγγενείς, κάποιο άτομο που θα προσλάβω. Ζητάω βοήθεια. Κι αν μου πουν όχι δεν πειράζει, δικαίωμά τους. Αν σου πουν, όμως, ναι, μη σκέφτεσαι «α, θα κουραστούν, α, μήπως δεν είναι σίγουροι» κλπ. Από τη στιγμή που είπαν ναι, είναι υπεύθυνοι για την επιλογή τους. 

5. Αποσυνδέομαι από την τεχνολογία:

Η αποσύνδεση από την τεχνολογία είναι ζωτικής σημασίας για την αυτοφροντίδα. Καθιερώνω στιγμές χωρίς τεχνολογία και δίνω προτεραιότητα στις αλληλεπιδράσεις μου με την πραγματική ανθρώπινη σύνδεση.

6. Μαθαίνω να λέω Όχι:

Το να λέω όχι στις δεσμεύσεις και τις επιπλέον υποχρεώσεις και να ιεραρχώ τις ανάγκες μου μπορεί να είναι δύσκολο. Όμως, είναι απαραίτητο για τη διατήρηση της πολύτιμης ρουτίνας μας και του χρόνου για τον εαυτό μας και τους δικούς μας ανθρώπους.

Και κάποια #extratips:

1. Εξασκούμαι στην ενσυνειδητότητα:

Τι είναι αυτό; Αφιερώνω λίγα λεπτά κάθε μέρα για να εξασκηθώ στο να είμαι παρών. Και δε χρειάζεται απαραίτητα διαλογισμός (meditation) και βαθιές αναπνοές. Ας παρατηρήσουμε απλά τα πράγματα γύρω μας, να εστιάσουμε σε αυτό που κάνουμε κάθε φορά, σε κάθε μας κίνηση.

2. Χόμπι:

Δεν χρειάζεται το χόμπι μου να είναι το τρέξιμο ή το crafting ή τελοσπάντων κάτι που με δυσκολεύει. Ασχολούμαι με δραστηριότητες που μου προσφέρουν χαρά, όπως το διάβασμα, η ζωγραφική ή η κηπουρική ή οτιδήποτε μας διασκεδάζει, μας κάνει να νιώθουμε όμορφα.

3. Συνδέομαι με άλλους:

Το να έρθω σε επαφή με φίλους ή να γραφτώ σε μια ομάδα γονέων για να μοιραστώ τις εμπειρίες μου, θα με βοηθήσει να και θα μου δώσει την υποστήριξη που χρειάζομαι. Αρκεί να βρω τη χημεία μου με αυτά τα άτομα, να είναι άτομα που με βοηθάνε, ένα περιβάλλον υποστηρικτικό που θα με βοηθάει να γίνομαι καλύτερη και δε θα με τραβάει πίσω.

Διάβασε και το άρθρο «Πώς να φροντίζουμε τον εαυτό μας«

Μην το πάρεις αψήφιστα. Η αυτοφροντίδα είναι ζωτικής σημασίας για όλους, και ειδικά για εμάς τους γονείς, αν θέλουμε να είμαστε ήρεμοι, να  παραμείνουμε υγιείς, χαρούμενοι και να μπορούμε να παρέχουμε στα παιδιά μας την καλύτερη φροντίδα. 

Μπορεί να σου φαίνεται βουνό, ειδικά στην αρχή. Όμως, με λίγο προγραμματισμό και ευελιξία, είναι εφικτό.

Και να θυμάσαι ότι το να φροντίζεις τον εαυτό σου δεν είναι εγωιστικό. Είναι απαραίτητο για την ευημερία όχι μόνο τη δική σου, αλλά και της οικογένειάς σου.


(Το άρθρο ειναι το 9ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

____________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!