Αν με παρακολουθείς καιρό, θα έχεις καταλάβει το πόσο με έχει προβληματίσει όλα αυτά τα χρόνια αυτή η ισορροπία -που έχουμε μάθει να λέμε- μεταξύ της προσωπικής μου ζωής και της εργασίας μου.

Σαν να είμαι σε μία τραμπάλα και κάποιες φορές νιώθω ότι τα καταφέρνω στον έναν τομέα και κάποιες άλλες ότι τα καταφέρνω στον άλλον. Το πρόβλημα είναι όταν αισθάνομαι ότι δεν τα καταφέρνω σε κανέναν από τους δύο τομείς, που είναι και το πιο συχνό.

Δεν είναι θέμα τεσσάρων παιδιών. Αυτή την ισορροπία την ψάχνω πριν γίνω μαμά.

Όσο κι αν προσπαθώ όλα αυτά τα χρόνια να μοιράζω -όσο μπορώ δίκαια- το χρόνο, νιώθω ότι κόβομαι στα δύο, ότι ζω δυο ζωές. Στο τέλος δεν είμαι ευχαριστημένη με τίποτα.

Σαν να είναι δύο ξεχωριστές πραγματικότητες, σαν να πρέπει πάντα να διαλέξω ένα από τα δύο.

Από τη μια πλευρά, δε θέλω να βλέπω τη δουλειά μου σαν κάτι κακό που πρέπει να «υπομείνω» μέχρι να τελειώσει. Έτσι, δεν μπορώ να είμαι όσο καλή και αποδοτική μπορώ. Και αυτομάτως, καταδικάζω τον εαυτό μου να είναι αγχωμένος και δυσαρεστημένος μεγάλο μέρος της ζωής του.

Από την άλλη πλευρά, όσες φορές προσπάθησα παλιότερα να «επενδύσω», ή μάλλον να ρίξω βάρος στην εργασία μου, ένιωσα ότι αφήνω πίσω κάτι σημαντικό, το κουβαλούσα σαν βάρος στην προσωπική μου ζωή.

Και σίγουρα, το να έχω, για παράδειγμα, τη δουλειά των ονείρων μου ή τελοσπάντων μια δουλειά που αγαπώ, δεν εξισορροπεί πάντα την κατάσταση.

Το να κάνουμε αυτό που αγαπάμε σαν επάγγελμα είναι υπέροχο, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν έχει κάποιες προκλήσεις, κάτι κουραστικό, κάτι βαρετό. Δεν γίνεται να είναι πάντα όλα τέλεια.

Επιπλέον, αν δε (μάθουμε να) λύνουμε, να διαχειριζόμαστε τα προβλήματα στη δουλειά, όχι μόνο θα τα κουβαλάμε συνέχεια μαζί μας, αλλά θα επιβαρύνεται και όλη μας η καθημερινότητα με αρνητικά συναισθήματα και σκέψεις.

Για να μη νιώθω, λοιπόν, ότι είμαι μόνιμα σε αυτή την τραμπάλα, που μια θα γέρνει στα προσωπικά και μια στα επαγγελματικά, κι εγώ να ψάχνω τον τρόπο να νιώσω καλύτερα και να γίνω ευτυχισμένη, θα πρέπει να αλλάξω νοοτροπία.

Πρέπει να βρω τον τρόπο εκείνο που δουλεύει για μένα, τον τρόπο που μου ταιριάζει και να απολαμβάνω τα οφέλη που κάθε πτυχή της ζωής μου έχει να μου προσφέρει.

Χωρίς ισορροπία. Ίσως αυτή η νοοτροπία «ισορροπίας επαγγελματικής και προσωπικής ζωής» είναι που διαχωρίζει τους δυο τομείς σε δύο ξεχωριστά πράγματα.

Διάβασα παλιότερα για τον όρο work-life integration (ενσωμάτωση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής), δηλαδή να συνυπάρχουν αρμονικά, επαγγελματικά και προσωπικά.

Αυτό δε σημαίνει, φυσικά, να κάνω τις δουλειές του σπιτιού, την ώρα που είμαι σε online συνάντηση για τη δουλειά ή να παίρνω τα παιδιά στο γραφείο όταν δεν έχουν σχολείο (αν και τα δυο γίνονται τώρα που το σκέφτομαι…😏)

Σημαίνει έχω την ευελιξία να μπορώ να συντονίζω σωστά τα χρονοδιαγράμματα και τις ευθύνες μου, ώστε να μπορέσω ευκολότερα να νιώσω ικανοποίηση και παραγωγικότητα σε όλους τους τομείς.

Έχω, όμως, πάντα στο νου μου τα παρακάτω:

1. Ξεκάθαρα όρια: Θέτω ξεκάθαρα όρια ανάμεσα στη δουλειά και την προσωπική ζωή και προσπαθώ να τα τηρώ όσο το δυνατόν περισσότερο. Καθορίζω -όσο αυτό είναι δυνατόν- συγκεκριμένες ώρες εργασίας, απενεργοποιώ το τηλέφωνο/email της εργασίας και προσπαθώ συνειδητά να αποσυνδέομαι από τη δουλειά κατά τη διάρκεια των Σαββατοκύριακων ή του οικογενειακού χρόνου.
2. Προτεραιότητες και προγραμματισμός: Καθορίζω τις προτεραιότητές μου, τόσο στη δουλειά όσο και στην προσωπική μου ζωή και προγραμματίζω τον χρόνο μου ανάλογα. Χρησιμοποιώ ένα ημερολόγιο ή κάποιο εργαλείο διαχείρισης εργασιών (στο κινητό, τον υπολογιστή ή χειρόγραφο) για να παραμείνω οργανωμένη και να ανταποκρίνομαι στις ευθύνες μου.
3. Επικοινωνία με τους συνεργάτες: Επικοινωνώ ανοιχτά στους συνεργάτες μου τις ανάγκες και τους περιορισμούς μου. Αυτό με βοηθάει να διαπραγματευτώ την ευελιξία μου στη δουλειά, τη δυνατότητα τηλεργασίας, μερικής απασχόλησης ή εναλλακτικές ώρες εργασίας.
4. Αυτοφροντίδα: Η αυτοφροντίδα ίσως ακούγεται σαν «κλασική συνταγή», «μια από τα ίδια», όμως είναι ζωτικής σημασίας για την επίτευξη μιας υγιούς σχέσης μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής. Η τακτική άσκηση, η υγιεινή διατροφή και οι τεχνικές χαλάρωσης (διαλογισμός, γιόγκα, αναπνοές) βοηθούν πραγματικά στη διαχείριση του άγχους και σε μια θετική στάση.
5. Αποσύνδεση: Η αποσύνδεση από την τεχνολογία κατά τη διάρκεια των μη εργάσιμων ωρών βοηθά στο να «επαναφορτιστώ» και να εστιάσω εκ νέου πιο ουσιαστικά και πιο εύκολα στις εκκρεμότητές μου. Κάνω μια συνειδητή προσπάθεια να αποσυνδεθώ από τα email της δουλειάς -όσο αυτό είναι δυνατόν όντας αυτοαπασχολούμενος, από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άλλους ψηφιακούς περισπασμούς στις περιόδους που έχω ορίσει μέσα στη μέρα.

Όλη αυτή η σχέση μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής είναι μια συνεχής διαδικασία που επαναπροσδιορίζεται ανάλογα με τα δεδομένα που παρουσιάζονται κάθε φορά με πολλή υπομονή και επιμονή.

Εσύ πώς διαχειρίζεσαι τη σχέση επαγγελματικής και προσωπικής ζωής; Θα χαρώ να μοιραστείς μαζί μας τα δικά σου tips, τις δικές σου συμβουλές.

(Το άρθρο ειναι το 16ο από τη σειρά άρθρων με θέμα «Προγραμματισμός οικογενειακής καθημερινής ζωής». Η σειρά άρθρων γράφεται στο πλαίσιο προσωπικού challenge «ένα άρθρο την ημέρα» για το μήνα Μάιο.)

__________________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!