Τη Δευτέρα ένιωθε λίγο αρρωστούλα και είπε πως μάλλον δε θα πάει σχολείο!! (Το αποφάσισε μόνη της!) Φυσικά, πήγε! Και κάθισε και μέχρι το τέλος χωρίς παράπονο και κλάματα.  Βέβαια, είχε προηγηθεί και ο αποκριάτικος χορός και είχε εξοικειωθεί σχετικά με την εικόνα των άλλων παιδιών και τις δασκάλες της. Αλλά, πάλι δε θα μας είπε πολλά στο σπίτι….

Την Τρίτη ήθελε να βοηθήσει τη γιαγιά με το μαγείρεμα… (Α, όλα κι όλα! Είναι και νοικοκυρά! …) Και πάλι πήγε… Η μαμά είναι πεισματάρα!! Δεν αλλάζει γνώμη εύκολα! Και πάλι χωρίς κλάματα…Ευτυχώς!! Αλλά χάρηκε πολύ στο σχολείο γιατί της γράψανε 10 στο χεράκι της, αφού έφαγε όλη την κοτοσουπίτσα της!!

Την Τετάρτη, έπρεπε να βοηθήσει «τον μπαμπά στη δουλειά του γιατί κουράζεται πολύ μόνος του!» (Πόσο μας σκέφτεται αυτό το παιδί!) Πήγε και μάλιστα έθεσε και βέτο στη δασκάλα! «Α εγώ πιπί θα κάνω μόνο στο σπίτι μου. Όχι εδώ!». Όπως γίνεται κατανοητό, δεν πήγαινε τουαλέτα στο σχολείο!! Α, και επειδή είχε σπανακόρυζο, μάλλον δηλητηριώδες για τη Ρέα (!!!) δεν έφαγε, μάζεψε την τσάντα της, παγουράκια κλπ και λέει στη δασκάλα «Εγώ είμαι έτοιμη τώρα. Μπορώ να φύγω;;;;;» (Είπαμε… ανεξάρτητη! Αποφασίζει μόνη της!) Και είχε και τις φιλίες της: μόλις πήγε η μαμά μου να την παραλάβει, ένα κοριτσάκι την κυνηγούσε να τη φιλήσει και να την αγκαλιάσει!

Για να μη μου κλαίει στο δρόμο είχα βρει το κουμπάκι της: κάθε πρωί, καθοδόν για το σχολείο (το οποίο είναι πραγματικά δυο βήματα από το σπίτι μας), της έλεγα μια ιστορία για όταν πήγαινα σχολείο εγώ ή ο μπαμπάς της ή η θεία της ή τελοσπάντων ό,τι ιστορία ήξερα από τα παιδικά μας χρόνια. Και με το που βγαίναμε από το σπίτι μου έλεγε: μαμά, σήμερα να μου πεις την ιστορία με σένα που ντρεπόσουν στο σχολείο»…

Την Πέμπτη δεν είχε δικαιολογία, αλλά την ώρα που πήγε να την παραλάβει η μαμά μου, έκανε μια σκηνή μπροστά τη διευθύντρια κάνοντας χίλια κομμάτια το χάρτινο χαρταετό που είχαν φτιάξει στο σχολείο και της είχε δώσει μόλις η διευθύντρια και φωνάζοντας «δεν το θέλωωωωωωω«!. Η μαμά μου σοκαρίστηκε αφού δεν την είχε ξαναδεί ποτέ έτσι!! Η διευθύντρια έλεγε δεν πειράζει, αλλά η μαμά μου, παιδαγωγός από τις λίγες (σούπερ καθηγήτρια γαλλικών!), την πήρε λίγο πιο πέρα και της εξήγησε πως δεν ήταν καθόλου σωστή αυτή η συμπεριφορά και πως δεν υπήρχε περίπτωση να φύγουν από εκεί αν δεν έκανε αυτό που έπρεπε! Μετά από λίγα «μα και μου» της Ρέας, φόρεσε το καλό της χαμόγελο, πήγε στη διευθύντρια και είπε «Συγγνώμη που χάλασα τον χαρταετό. Δε θα το ξανακάνω.» και η διευθύντρια της έδωσε ένα καινούριο χαρταετό και της είπε «Ξέρω πως είσαι καλό κορίτσι. Δεν πειράζει.» Η μαμά μου ζήτησε επίσης συγγνώμη για τη συμπεριφορά της Ρέας και τότε η διευθύντρια της είπε «Είναι λογικό. Δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα. Μην ανησυχείτε!»Με το που απομακρύνθηκαν από το σχολείο, λύθηκε το μυστήριο. Η Ρέα γύρισε και είπε στη γιαγιά της «Γιαγιά, σε παρακαλώ, θέλω να με αλλάξεις!». Είχε λερωθεί λίγο στο σχολείο (αφού ήθελε τουαλέτα και δεν πήγαινε!!) και είχε νεύρα γιατί ήταν λερωμένη! Στο σπίτι δεν το κάναμε θέμα αλλά μας είπε μόνη της πως φώναξε αλλά δε θα το ξανακάνει! Εγώ αγχώθηκα λίγο γιατί αυτές οι αντιδράσεις -λογικές ή μη- πάντα ήταν το χειρότερό μου όταν τις έβλεπα σε άλλα παιδάκια… Ελπίζω πως δε θα επαναληφθεί γιατί πραγματικά κάνουμε μεγάλη και ουσιαστική προσπάθεια στην οικογένεια ώστε τα παιδιά να μάθουν να συζητούν.
Την Παρασκευή πήγε με χαρά γιατί είχαν αποκριάτικο χορό και θα πήγαινε ντυμένη! Μόλις έφτασε κάποια κοριτσάκια την πλησίασαν και κοιτούσαν το φόρεμά της και πολύ της άρεσε!

Σιγά σιγά, όμως, μέσα στη βδομάδα, άρχισε να λύνεται και η γλώσσα της στο σπίτι για ό,τι συνέβαινε στο σχολείο… Έλεγε τραγουδάκια, ποια παιδιά γνώρισε, μας έδειχνε τις ασκήσεις γυμναστικής που κάνουνε και γενικά δείχνει να έχει συνειδητοποιήσει την καθημερινή πραγματικότητα του σχολείου.  Μου λέει μια μέρα: 
– «Μαμά, το αγοράκι με το βήχα, δε με αφήνει να ανέβω στο μύλο, αλλά εγώ του λέω πως θα ανέβω». (Το αγοράκι με το βήχα;; Ινδιάνικο όνομα!) 
– «Να του πεις πως τα παιχνίδια είναι για όλα τα παιδάκια. Και να τον ρωτήσεις πως τον λένε. Δεν είναι αυτό το όνομά του.» 
– «Ξέρω πως τον λένε. Αλλά όλο βήχει…» (Τι να της πεις!!!;;)

Αυτή την εβδομάδα δεν πήγε γιατί είναι άρρωστη, αλλά με ρώτησε «μαμά, δε θα πάω σχολείο;;» Φυσικά, σε σχέση με το γιατρό, σχολείο και πάλι σχολείο!!!

Σας φιλώ ❤

24η εβδομάδα και συνεχίζουμε… Λίγο με δυσκολεύει αυτή η ανάρτηση πλέον… Οι όμορφες στιγμές μού έρχονται απλόχερα (!!!), αφού πιστεύω πως το έχω βρει το κολπάκι της αισιοδοξίας και το μαγικό φίλτρο της ευχάριστης διάθεσης (!), αλλά το να καθίσω να τα καταγράψω κάθε φορά και να τα βάλω σε κείμενο μου φαίνεται βουνό! 



#BoredToPost #ΔενΜπορώΝαΣυγκεντρωθώΜεΤίποτα Αρχικά, σημείωνα μέσα στην εβδομάδα στο κινητό μου (Google Keep App-τη λατρεύω!) όταν γινόταν κάτι που μου άρεσε, αλλά πλέον είμαι τόσο ξεμυαλισμένη που δεν ασχολούμαι με αυτή την καταγραφή! Θα μου πείτε, αυτό καλό είναι, αφού έχω στο νου μου να χαρώ τη στιγμή, αλλά μετά άντε να συγκεντρωθείς για να καταγράψεις τις σκέψεις σου!! Ευτυχώς με βοηθούν κάπως οι φωτογραφίες που βγάζω συνέχεια! Αυτό δεν το σταματάω!!

#Rea #Lovemyfamily #Lovemykids #1ηΜέραΣχολείο #1stDayAtSchool Αυτή την εβδομάδα ξεκινήσαμε σχολείο!! Ναι είναι το γεγονός της χρονιάς για όλη την οικογένεια! Φυσικά και υπάρχει ξεχωριστό post!! Μιλάμε για κοσμοιστορικά γεγονότα!! Το πιο δύσκολο για τη μαμά είναι όχι το κλάμα, αλλά το ότι δεν ξέρω τι ακριβώς μπορεί να συμβαίνει στο σχολείο.. ενώ μέχρι τώρα ήξερα κάθε μικρή λεπτομέρεια για το πως περνά η μέρα της! Να πω εδώ ότι με βοήθησε πολύ το αγαπημένο μου Μαμαδο-blogs του Facebook με συμβουλές και ψυχολογική στήριξη της τρελής μάνας!!!

#Aris #HappyFamilyMoments #proudparents Ο Άρης εξελίσσεται όλο και περισσότερο σε ένα γλυκό ζουζουνάκι! Μας κάνει «καλό, καλό» χαιδεύοντάς μας στο κεφάλι, μας δίνει φιλάκια, μας κάνει αγκαλίτσες και μόλις ακούει «γεια σου, Ρέα λεβεντιά» πηγαίνει και χτυπάει τη Ρέα στην πλάτη (το είχα πει και το έδειξα κάποια στιγμή στη Ρέα και ο Άρης μιμείται τα πάντα που κάνει η αδερφή του!)
Επιπλέον, έχει μάθει να αναβοσβήνει το φως και με την πρώτη ευκαιρία σκαρφαλώνει στο κομοδίνο μου και ξεκινάει το «άναψε-σβήσε». Α και μόλις του λες «Άρη, θα φάμε τώρα, μαμ!» πηγαίνει γρήγορα στο καρεκλάκι του (στη γιαγιά) ή στον καναπέ (στο σπίτι μας) και παίρνει θέση!! Έχει πολλή πλάκα όπως σκαρφαλώνει με αρκετή προσπάθεια!!

#MeetingNewPeople #1οςΠαιδικοςΑποκριατικοςΧορος Και παρόλο που η Ρέα είχε πάει μόλις τρεις μέρες σχολείο, αποφάσισα να την πάω στον αποκριάτικο χορό του σχολείου για να δω τις αντιδράσεις της και για να συνηθίσει και ευκολότερα! Την έντυσα «Έλσα» από το αγαπημένο μας Frozen. Στην αρχή δεν ήθελε να πάει. Μάλιστα με ρώτησε «θα με αφήσεις εκεί;«. (η γλυκούλα μου….) Της εξήγησα ότι θα πάμε όλοι μαζί γιατί είναι γιορτή και όχι σχολείο, αλλά ο τρόπος για να την πείσω να ντυθεί ήταν τελικά ότι θα κάνουμε και μακιγιάζ!!! (Ψώνιο η δικιά σου!! Και πούδρα και ρουζ!! Κραγιόν δεν ήθελε γιατί «το τρώω καταλάθος μερικές φορές»!!)
Πήραμε μαζί μας και τον Άρη και τη θεία Μαριάννα και πήγαμε! Εκεί συναντήσαμε και μια συμμαθήτριά μου, την Ο., με την κόρη της, συμμαθήτρια της Ρέας και, επίσης, σχετικά ντροπαλή και μαζεμένη! Με λίγη προσπάθεια από τη Μαριάννα και την άλλη μαμά, οι μικρές ξεκίνησαν να χορεύουν και να πετούν χαρτοπόλεμο και σερπαντίνες! Είχε γίνει ένα πρώτο βηματάκι! Εγώ σε μια καρεκλίτσα με τον Άρη να τρώει ασταμάτητα τα κουλουράκια του μπουφέ!! Μέχρι που τον άφησα κι αυτόν να δω τι θα κάνει και άρχισε να τριγυρίζει στο χώρο χωρίς να με αναζητεί καν!!!
Βρήκαμε και μια από τις δασκάλες της Ρέας, ντυμένη κλόουν να της ζητά να χορέψουν και να της κάνει χορευτικές φιγούρες! Άλλο ένα βηματάκι…
Ήταν πολύ όμορφα και χάρηκα που τα είπα λιγάκι με την Ο., η οποία είναι παιδαγωγός και προσεγγίζει πολύ επαγγελματικά το όλο θέμα του σχολείου! Συμφωνώ δε πολύ με τις απόψεις της και με ενημέρωσε για πολλά πράγματα για το σχολείο!

#friends #fun #ValentinesDay #BootcampEvent #TheVoice #Τσικνοπεμπτη Και αυτή τη βδομάδα γελάσαμε πολύ! Και φάγαμε ακόμα πιο πολύ! Η μαμά μου, γιαγιά Βαλεντίνα, είχε την ονομαστική της γιορτή την ημέρα των ερωτευμένων, έφτιαξε τη σούπερ σοκολατόπιτά της και εμείς -μεταξύ μας- κατεβάσαμε τα αποκριάτικα και κάτι μπαλόνια και κάναμε όλων των ειδών τις χαζομάρες!!
Την Τσικνοπέμπτη κάναμε στη δουλειά μεγάλο «event» ψήνοντας 100 σουβλάκια και τρώγοντας και πίνοντας κρασάκι!! Το ίδιο βράδυ τσικνίσαμε στο σπίτι μας με τους αγαπημένους μας φίλους!
Κόψαμε και τη βασιλόπιτα με το γυμναστήριο, με το Bootcamp δηλαδή (!), οπότε κάναμε και την έξοδό μας!! Η καλύτερη όμως στιγμή ήταν την Κυριακή το βράδυ που είδαμε το Voice με τους «Άγγλους», δηλαδή την αδερφή μου και το σύντροφό της που έχουν μετοικήσει εξ Αγγλίας. Ρίξαμε απίστευτο γέλιο και περάσαμε πολύ ωραία!!!

#decluttering #organizing #pinterest Και το ξεκαθάρισμα συνεχίζεται… Έχω αρχίσει και τη μελέτη των πινάκων μου στο pinterest για οργάνωση και είναι πολύ ωραία διαδικασία! Η αγαπημένη μου!


Σας φιλώ ❤

Την περασμένη εβδομάδα, η κόρη μου η Ρέα, 33 μηνών, ξεκίνησε να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό! Είναι μια τεράστια αλλαγή για όλη την οικογένεια! Η Ρέα μας μεγαλώνει και κάνει τα πρώτα βήματα ανεξαρτητοποίησης από την οικογένεια! Ή τουλάχιστον πρέπει να προσπαθήσει… 
Η πρώτη μέρα, την περασμένη Τρίτη 10 Φλεβάρη, η Ρέα ξύπνησε, της φόρεσα το καινούριο ζευγάρι κόκκινες φόρμες που της αγοράσαμε, φόρεσε το ροζ το μπουφανάκι της και έβαλε στην πλάτη την ροζ «Πέππα» τσαντούλα της! Εμείς φυσικά, οι τρελοί κι αλλοπαρμένοι γονείς, αρχίσαμε τη φωτογράφηση!! Πάμε μια φωτογραφία με τον μπαμπά, μια μόνη σου, μια για το blog της μαμάς (χιχιχι…) και η Ρέα να γελάει συνεχώς και να ανυπομονεί γι’ αυτό που τόσο καιρό ζητούσε «Μαμά, πότε θα πάω σχολείο;«.
Με μεγάλη χαρά, κατέβηκε στον κάτω όροφο για να ανακοινώσει με χαρά στη γιαγιά της ότι «Δε θα μείνω σήμερα εδώ. Θα πάω σχολείο. Εσύ θα προσέχεις μόνο τον Άρη σήμερα (τον αδερφό της!)» και μετά γύρισε στον αδερφό της και είπε «Άρη, εσύ δε γίνεται να έρθεις. Στο σχολείο πάνε μόνο τα μεγάλα παιδάκια. Εσύ είσαι πολύ μικρός ακόμα!«. Και ξεκινήσαμε…

Μπήκαμε μέσα στην αίθουσα και μου φάνηκε πολύ όμορφη και ζεστή. Ειδικά αυτή την περίοδο, οι περισσότεροι γονείς φοβούνται ιώσεις κλπ και δεν στέλνουν τα παιδάκια τους στο σχολείο. Οπότε ήταν μόνο περίπου 20-25 παιδάκια και μου φάνηκε πολύ καλή ευκαιρία να προσαρμοστεί ευκολότερα στα νέα δεδομένα!
Η Ρέα κοιτούσε δεξιά κι αριστερά με απορία και έκπληξη και πλησιάσαμε διστακτικά τα άλλα παιδάκια. Η διευθύντρια του παιδικού με ρώτησε αν η Ρέα γνωρίζει κάποιο άλλο παιδάκι κι εγώ εντόπισα κάποια τα οποία βλέπουμε και όταν βγαίνουμε βόλτα και της τα έδειξα. Τότε η διευθύντρια μού είπε πως θα με πάρει τηλέφωνο για ό,τι προκύψει και μου έκανε νόημα να φύγω σιγά σιγά κι έτσι κι έκανα…
Είχα πολύ ανυπομονησία και λίγο άγχος για το τι θα γίνει… Τελικά το τηλέφωνό μου δεν χτύπησε… Αποφάσισα να πάω κατά τις 12 να την πάρω, αλλά είδα από το παράθυρο ότι ακόμα έτρωγαν… Οπότε περίμενα. Κατά τις 12:15 η διευθύντρια μου την έφερε, μου είπε ότι ανοίγουν οι πόρτες από τις 12:30 και μετά και μου είπε «Όλα πολύ καλά, η Ρέα έκανε πολλές καινούριες φίλες σήμερα!». Η Ρέα, όμως, αμίλητη! Η γνωστή πολυλογού μου Ρέα μιλούσε με το σταγονόμετρο… Όταν τη ρωτούσα για το σχολείο… γιατί για άλλα θέματα πήγαινε ροδάνι η γλώσσα της. Τη ρωτούσα και μου άλλαζε θέμα! Είχε φάει βέβαια και την κοτοσουπίτσα της, είχε λερώσει και λίγο τα ρούχα της με φαγητό και αρνήθηκε να κάνει «πιπί» της στο σχολείο! Κατά διαστήματα μου πετούσε διάφορα για το σχολείο αλλά εγώ, η αφελής μάνα, νόμιζα πως της άρεσε πολύ απλά ντρέπεται λιγάκι! 

Κάποια στιγμή το ίδιο βράδυ μου λέει «μαμά, δε θα ξαναπάω σχολείο, γιατί πήγα να κλάψω σήμερα και η δασκάλα μου μου είπε….» Παύση…. Της λέω «γιατί, αγάπη μου; Πόνεσες κάπου; Χτύπησες;» και μου λέει «όχι, όχι καλά είμαι. Θα ξαναπάω…ίσως ήμουν λίγο αρρωστούλα αλλά τώρα μου πέρασε!». (Τι να πω;)

Το άλλο πρωί την ώρα που την έντυνα μου λέει «μαμά, θα πάω σχολείο;«, και της λέω ναι. «Πάλι;;;;» μου απαντάει… Σου λέει «την έβγαλα την υποχρέωση χθες… τι θες τώρα;»
Και την πάω ήρεμα-ήρεμα και χωρίς γκρίνια και δράματα… Μάλιστα, εκείνη την μέρα μας είπε η διευθύντρια πως περιμένουν και το μουσικό που έρχεται κάθε εβδομάδα με το αρμόνιό του.. Μέσα σε μια ώρα, όμως, βλέπω κλήση «ΠΑΙΔΙΚΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ»… Μου λέει η διευθύντρια πως μέχρι τώρα γκρίνιαζε απλά… τώρα όμως άρχισε να κλαίει… και να πάω να την πάρω σε καμιά ώρα το πολύ… Καλά, εγώ σε αναμμένα κάρβουνα.. ήθελα να πάω αμέσως.. Σε μισή ώρα είχα πάει… Η δε Ρέα παρόλα τα δάκρυα που ακόμα έτρεχαν στα μαγουλάκια της περιέγραφε με ενθουσιασμό για τον μουσικό, για το μαυροπίνακα που έγραψε με χρωματιστές κιμωλίες, για τα παιδάκια που έπαιξαν μαζί της… Της λέω «αγάπη μου, πέρασες όμορφα;» και μου λέει «ναι». Τότε τη ρώτησα γιατί έκλαιγε και μου είπε «Ήθελα να πάω σπίτι στη γιαγιά. Ήθελα να είμαι με τον αδερφό μου«. Μόλις δε τον είδε άρχισε να γυρίζει γύρω του τρέχοντας και να φωνάζει μες στην τρελή χαρά «που πας χωρίς παπούτσια, βρε ξυποληταρία;;;» … Την έπιασαν οι αγάπες!!

Την τρίτη μέρα ετοιμάστηκε με λίγα …δακρυάκια, αλλά της ξεκαθάρισε ο μπαμπάς της ότι θα πάω νωρίτερα να την πάρω γιατί είναι Τσικνοπέμπτη και θα ψήσουμε στη δουλειά όλοι μαζί!! Και αυτή λέει «κι εγώ θα φάω σουβλάαααααακιιιιιι!!!!» Οπότε πήγε ήρεμα και ήρεμα την πήρα στι 11! 

Την Παρασκευή δεν την πήγα γιατί έτρεχε πολύ η μυτούλα της και ήξερα ότι θα ντρέπεται να ζητάει από τη δασκάλα να την σκουπίσει, ήξερα πως δε θα έχει καλή διάθεση λόγω του μπουκώματος… Άσε που φοβήθηκα μήπως κάποιος γονιός μου κάνει παρατήρηση ότι θα κολλήσει τα άλλα παιδάκια!

Αναμένουμε την επόμενη εβδομάδα τις εξελίξεις!!




ΥΓ. Την ατάκα του τίτλου την είπε όταν της είπαμε πως θα πάμε στον παιδικό σταθμό, ενώ κάθε φορά τον αναφέραμε ως παιδικό…

 
  Σας φιλώ ❤


 

Εβδομάδα νο 23! Ήρεμη εβδομάδα, αλλά με πολύ ξεκαθάρισμα!!! Πετάξαμε πολλά πράγματα που κρατούσαμε χωρίς λόγο και οργανώσαμε καλύτερα αυτά που κρατήσαμε!


#decluttering #organizing Όπως έγραψα και στο αντίστοιχο post της προηγούμενης εβδομάδας, ήρθε η αδερφή μου μόνιμα Ελλάδα, οπότε με την πρώτη κιόλας εβδομάδα ξεκινήσαμε τα ξεκαθαρίσματα και την οργάνωση για να διαμορφώσει το χώρο που θα μείνουν. Το δικό μου σπίτι είναι ακριβώς πάνω από το πατρικό μου, οπότε προσπαθώ να συμμετέχω σε όλη τη διαδικασία και πολύ μου αρέσει!! Φυσικά, η διαδικασία δεν τελείωσε αυτή την εβδομάδα, αλλά η αρχή έγινε!!


#Rea #Lovemyfamily #Lovemykids Άλλη μια εβδομάδα με ατάκες και πολλά ευτράπελα! Έφαγε και μια τούμπα από την πλάτη της πολυθρόνας, αλλά επειδή κατάλαβε ότι κακώς δεν μας άκουγε και δεν πρόσεχε, άρχισε να λέει -αφού έκλαψε πρώτα- «μια χαρά είμαι. Ευτυχώς μου πέρασε αμέσως!»
Με την ατάκα που γελάσαμε, ήταν όταν η αδερφή μου της είπε «Ρέα, μοιραία», αυτή -μη γνωρίζοντας τι είναι το «μοιραία«, κατάλαβε «μη-Ρέα» και της απάντησε «Μαριάννα, μηΜαριάννα!!!». Αστέρι μου!!!
Αυτή την εβδομάδα, δεν θέλει να αποχωρίζεται τη Μαριάννα, την αδερφή μου, ούτε λεπτό! Και η αλήθεια είναι πως η Μαριάννα ασχολείται πολύ μαζί της! Έχει φέρει ένα παιχνίδι «Memory» με σημαίες της Ευρώπης και έχει αρχίσει και της μαθαίνει τις χώρες! Το αστείο είναι ότι πετάει μέσα στην κουβέντα ονόματα χωρών μόλις ακούσει κάτι παραπλήσιο!
Ένα βράδυ (στις 4 το πρωί για την ακρίβεια) η Ρέα ήρθε στο κρεβάτι μου και μου λεει κάνε λίγο στην άκρη για να μπω στη μέση, σε παρακαλώ! Της λέω να πας γρήγορα στο κρεβατάκι σου και μου λέει «κοιμόμουν πολλά χρόνια στην κούνια μου, όταν ήμουν μικρή, τώρα όμως θα κοιμάμαι πολλά χρόνια στο κρεβάτι!!!» Χαχαχα!

 #Aris #HappyFamilyMoments #proudparents Κάθε εβδομάδα μαθαίνει και κάτι καινούριο! Τώρα σηκώνει τα τηλέφωνά μας, τα βάζει στο αυτάκι του και λέει

«Λέαααααα«, εννοώντας φυσικά Ρέα, την αδερφή του! Και, παρόλο που δεν ακούγεται και πολύ όμορφο αυτό που θα γράψω (!), λέει «κακά» κάθε φορά που τα κάνει! Υπερήφανη όσο δεν πάει, αφού περιμένω κάθε λεξούλα πώς και πώς!!

#meeting_people_I_love #friends #fun #no_kids_weekend Και αυτό το Σαββατοκύριακο, τα μωρά μου πήγαν διακοπές στο χωριό, στα πεθερικά μου. Έτσι τα δυο ζεύγη, εγώ και η αδερφή μου με τα αγόρια μας δηλαδή, πήγαμε Αθήνα, για να δούμε από κοντά το νέο μέλος της οικογένειας: το νεογέννητο μωράκι της Βίκυς, της πρώτης μας ξαδέρφης! Το μωρό ήταν το πιο ήσυχο που έχω δει, ένας μπομπιράκος μικρούτσικος, με μαύρα μαλλάκια και ίδιος με τον μπαμπά του (τα γονίδια Νικολογιάννη δεν είναι καθόλου ισχυρά που λέει και η αδερφή μου!!). Οι δε φίλοι της αδερφής μου της ετοίμασαν Welcome party, είδαμε πολλούς φίλους μας, γελάσαμε, συζητήσαμε!
 

#μαμαδο-blogs #Liebsteraward Αυτή την εβδομάδα «γνώρισα» μέσω του Facebook group «Μαμαδο-blogs» πολλά νέα blogs από μανούλες, όπως το «It’s my life by Tina Michaelidou«, τη «Ροδούλα και τα μουσικά της αστεράκια» και το Momy of 6.
Επίσης, πήρα δυο ακόμα απρόσμενα βραβεία Liebster από το mamaliciouss και την Αστεράτη παρέα και χάρηκα πάαααρα πολύ! Σας ευχαριστώ!!!

Τα λέμε την άλλη εβδομάδα, εκτός απροόπτου!!


Σας φιλώ ❤