Αυτή είναι η πρώτη μου ανάρτηση και ομολογώ πως έχω λίγο άγχος…
Ξεκίνησα αυτό το blog ως Μαμά Πρωτάρα για να γράφω για την εμπειρία μου ως μαμά της 6 μηνών κόρης μου, Ρέας! Παρόλο το διάβασμα που έριξα πριν γεννήσω, οι απορίες ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια!! Έτσι, άρχισε το online ψάξιμο και θέλω να μοιραστώ με όσους με διαβάσουν (…κάποια στιγμή… γιατί ούτε στους δικούς μου δεν το έχω πει για το blog… μόνο ο άντρας μου το ξέρει!) αυτά που ανακάλυψα και μου φάνηκαν ενδιαφέροντα ή με βοήθησαν με κάπιο τρόπο. Δεν ξέρω ούτε πόσο πρέπει να ανοίγομαι, ούτε πόσο μεγάλα κείμενα να γράφω (γιατί γενικά είμαι πολυλογού!!), ούτε και αν υπάρχει ο σωστός τρόπος γραφής ενός post!

Ως πρώτη ανάρτηση, θα ήθελα, λοιπόν, να κάνω λόγο για ένα άρθρο που διάβασα στο jenny.gr, όπου χάζυα αρκετή ώρα κατά την εγκυμοσύνη μου και ακόμα το χαζεύω… Αναφέρεται στη σχέση γονέα και παιδιού, η οποία χρειάζεται προσπάθεια για να είναι γερή και υγιής.
Τα παιδιά μας, αναφέρει, πως δεν πρέπει να τα υποτιμάμε και πως συνήθως είναι αυστηρά και δίκαια. Οπότε, για να χτίσουμε μαζί τους μια σχέση με γερά θεμέλια, πρέπει να τα αντιμετωπίσουμε σωστά.
Να, λοιπόν, τι μπορούμε να κάνουμε:

[ΠΗΓΗ]

1. Να του λέμε «σ’ αγαπώ». Όσο δεδομένο και αν είναι, κάνει το παιδί μας να νιώθει ασφάλεια, πράγμα που δυναμώνει το χαρακτήρα του και την αυτοπεποίθησή του.
2. Να του διδάξουμε τις αξίες μας και τα ιδανικά μας. Είναι σημαντικό το παιδί να έχει τέτοιου είδους πρότυπα από τους γονείς του.
3. Να βρούμε μία λέξη-κωδικό με το παιδί μας, που θα είναι το μυστικό μας. Μια λέξη, δηλαδή, που θα μπορεί να λειτουργήσει ως ένα τρυφερό παιχνίδι αλλά και θα μπορούσε να βγάλει ανώδυνα το παιδί μας από μία δύσκολη κατάσταση χωρίς να νιώσει αμήχανο.
4. Να βρούμε και να διατηρήσουμε ένα τελετουργικό πριν πάμε για ύπνο. Να μοιραστούμε μαζί του λίγη ώρα. Είναι ένας ωραίος τρόπος να τελειώνει η μέρα και των δύο. Ακόμα κι αν τα παιδί μεγαλώσει αυτό το τελετουργικό θα μας φέρνει κοντά.
5. Να αφήσουμε το παιδί μας να μας προσφέρει τη βοήθειά του. Και μόνο η αποδοχή μας θα το κάνει να νιώσει περήφανο και χρήσιμο.
6. Να παίξουμε μαζί με τα παιδιά μας. Την ώρα του παιχνιδιού θα απελευθερωθούμε και οι δύο και είναι φυσικό επόμενο να έρθουμε πιο κοντά.
7. Να τρώμε όλοι μαζί. Παλιά συνταγή αλλά πάντα επίκαιρη. Τα παιδιά που τρώνε μαζί με τους γονείς τους κυρίως στην παιδική ηλικία αναπτύσσουν δυνατούς δεσμούς, αφού η ώρα του φαγητού στο τραπέζι μπορεί να αποτελέσει μία ευκαιρία για συζήτηση.
8. Τέλος, μπορούμε να καθιερώσουμε μία μέρα για να κάνουμε τη δική μας βόλτα. Μία αποκλειστική έξοδος με το παιδί μας, που με τα χρόνια θα γίνει συνήθεια θα μας βοηθήσει να ερχόμαστε κοντά ακόμα κι όταν το παιδί μας μεγαλώνει και οι συνθήκες δεν επιτρέπουν την καθημερινή επαφή μας. Πραγματικά, θα ήταν ωραίο να κρατήσουμε μία τέτοια συνήθεια ακόμα κι όταν το παιδί μας θα φύγει από το σπίτι.