Αρχείο κατηγορίας #BetterLife

#BetterLife,#Life,#RunnerMom

39 σκέψεις που με κάνουν χαρούμενη

1 Σχόλιο

Την Τετάρτη 15 Ιουνίου, είχα τα γενέθλιά μου και σκεφτόμουν τι να δημοσιεύσω μετά το 37 πράγματα που έμαθα αυτά τα χρόνια και 38 πράγματα που ίσως δεν ξέρεις για μένα, όταν τελικά αποφάσισα να γράψω, σε μια αναλαμπή, την ώρα που με έπαιρνε ο ύπνος, την προσωπική μου ιστορία ευτυχίας.

Γενικά, είμαι ένας χαρούμενος τύπος, το έχω ξαναγράψει! Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που με έκανε να είμαι έτσι, ο τρόπος που μεγάλωσα, όλα όσα έζησα… Δεν ξέρω πώς, αλλά είμαι ο άνθρωπος που βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο (για να μην πω γεμάτο), ο άνθρωπος που θα βρω σε καθετί κάτι θετικό.

Στην πραγματικότητα, όχι μόνο αγαπώ τη ζωή, αγαπώ τη ζωή μου. Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι τέλεια, αλλά όλη η ομορφιά είναι ότι πραγματικά δεν χρειάζεται να είναι τέλεια!

Τα πράγματα απλά δεν με ενοχλούν πολύ και είναι πολύ σπάνιο να προσβάλλομαι ή να με αγγίζει κάτι εξωτερικό σε βαθμό που να μην μπορώ να χαρώ κάτι άλλο. Δεν κρατάω κακία και δεν απογοητεύομαι πολύ συχνά με τους ανθρώπους ή τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα προκλήσεις να ξεπεράσω. Ούτε, φυσικά, ότι όλοι με συμπαθούν.

Αυτό που θέλω να μοιραστώ σε αυτήν την ανάρτηση δεν είναι τόσο η διαδικασία του να γίνω ευτυχισμένη, αφού όπως ήδη έγραψα, αυτό είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μου!

Είναι αυτό που βιώνω ως χαρούμενος άνθρωπος σήμερα.

#1 Έχω αυτοπεποίθηση

Και η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι απολύτως σίγουρη από πού προέρχεται αυτή η αυτοπεποίθηση, γιατί δεν ήμουν πάντα τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου. Ειδικά την περίοδο που πήγα για σπουδές, ένιωσα την αυτοπεποίθησή μου να χάνεται σιγά σιγά και να νιώθω «λιγότερη» σε σχέση με τους συμφοιτητές μου. Ίσως έφταιγε η διαφορά επαρχίας με την πρωτεύουσα, ο μικρός περίγυρος σε σχέση με το πλήθος της Αθήνας…

Αλλά η μητρότητα, όπως έχω ξαναγράψει, το τρέξιμο και το blogging, όλη αυτή η ανάγκη για αυτοβελτίωση, με βοήθησαν να την ξαναχτίσω με πιο γερά θεμέλια αυτή τη φορά.

#2 Μου αρέσει αυτό που είμαι

 Νιώθω καλά και σίγουρη. Σίγουρα δεν είμαι τέλεια, αλλά δεν χρειάζεται να είμαι και είμαι εντάξει με αυτό. Δουλεύω αρκετά για να βελτιώσω το «αρχικό προϊόν», αλλά είμαι επίσης ικανοποιημένη με το πού βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Απολαμβάνω το ταξίδι, γι’ αυτό δεν καταδικάζω τον εαυτό μου επειδή δεν είμαι ακόμα στο τέλος του.

#3 Είμαι συμφιλιωμένη με τις επιλογές μου

Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχω ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή ανεπίλυτα ζητήματα να φροντίσω. Όμως, δεν είμαι «κολλημένη» στην ιστορία, στις εναλλακτικές επιλογές που είχα στη ζωή μου ή στα πράγματα που θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικά. Προσπαθώ να μένω εστιασμένη στη στιγμή και να προετοιμάζομαι για το μέλλον με όποιον τρόπο μπορώ καλύτερα κάθε φάση της ζωής μου. Μαθαίνω από τα λάθη μου και προχωρώ. Πιστεύω ότι η ισορροπία της ζωής μου είναι σε αρκετά καλό επίπεδο και νιώθω καλά με αυτό.

#4 Έχω μια αξιοπρεπή δουλειά που μου παρέχει οικονομική ασφάλεια

Μακάρι να μπορούσα να πω ότι κάνω τη δουλειά που αγαπώ και κάθε πρωί ξυπνάω με χαρά και πηγαίνω. Όμως, προσπαθώ -όσο κρατήσει αυτή η επαγγελματική μου φάση- να βλέπω θετικά το ότι είμαι σε μια δουλειά που μου παρέχει οικονομική ασφάλεια και ότι στηρίζω με όσες δυνάμεις έχω την οικογενειακή επιχείρηση. Παίρνω τις αξίες μου πολύ στα σοβαρά, οπότε, παρόλο που εξακολουθώ να «σκοντάφτω» τις περισσότερες μέρες σε κάποιο βαθμό, ανταποκρίνομαι όσο μπορώ στις αξίες αυτές.

#5 Είμαι αισιόδοξη

…όπως ήδη έχετε καταλάβει! Πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, ότι η ζωή είναι στα χέρια μου, ότι η ζωή μου θα καταλήξει σχετικά κοντά στο σημείο που θα ήθελα, γιατί ήδη αυτή τη στιγμή είναι εκπληκτική όπως ακριβώς είναι. Η αισιοδοξία είναι ένας άλλος τρόπος να πω ότι σχεδόν πάντα νιώθω ότι «όταν η σκόνη κατακάθεται, σε μεγάλο βαθμό θα καθίσει ακριβώς εκεί που πρέπει», θα προκύψει κάτι άλλο, θα γεννηθεί κάτι νέο.

#6 Οι αρνητικές περιστάσεις δεν με ρίχνουν για πολύ

 Με άλλα λόγια, επανέρχομαι γρήγορα.  Δεν έχω πρόβλημα να αλλάξω σχέδια ή να αλλάξω προγράμματα ή να αναρρώσω από απογοητεύσεις ή στιγμές απογοήτευσης. Απλώς δεν κολλάω σε τέτοια πράγματα. Θα μου πεις, αν δε σου έχουν τύχει και μεγάλες ατυχίες, εύκολο να το λες… Ναι, ισχύει. Κρίνω με βάση αυτά που έχω ζήσει. Σε γενικές γραμμές πάντως, προσπαθώ να μην κρατιέμαι σε κάποια δυσάρεστη κατάσταση περισσότερο από όσο χρειάζεται για να λύσω το πρόβλημα και να προχωρήσω από αυτό. Αν βρέχει, μεταφέρουμε το πικ-νικ μας αλλού και διασκεδάζουμε το ίδιο. Αυτό είναι το spirit!

# 7 Είμαι υπομονετική

 Ενώ μπορεί να χάνω την υπομονή μου σε πρακτικά θέματα, πχ χειροτεχνίες κλπ, είμαι αρκετά υπομονετική με τους ανθρώπους (εκτός κι αν μιλάμε για τα παιδιά μου όταν μου ζητάνε χιλιοστή φορά το ίδιο πράγμα, αφού έχω πει όχι!!!). Η αλήθεια είναι ότι θυμώνω λιγότερο με την απερισκεψία των άλλων. Όταν αντιδρώ άσχημα, είναι για λίγο, γιατί απλά επιλέγω να μη σταθώ σε αυτό. Υπάρχουν, τελικά, πάρα πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε από το να χάνουμε χρόνο εμμένοντας με αγενείς ανθρώπους και αγενείς συμπεριφορές.

#8 Γελάω εύκολα

 Ίσως πολύ εύκολα. Βλέπω χιούμορ στα περισσότερα πράγματα – ακόμα και σε πράγματα που οι άλλοι παίρνουν πολύ σοβαρά (και ναι, αυτό με φέρνει σε αμήχανες στιγμές κάποιες φορές). Δεν είναι κάτι που το προσπαθώ σκληρά. Μου βγαίνει. Κι όταν δε μου βγαίνει, ψάχνω τρόπους για να γελάσω, βλέπω κωμωδίες, stand-up comedies, αποφεύγω δραματικές σειρές και ταινίες. Ευεργετικό.

#9 Δεν κρατάω κακίες

Συγχωρώ γρήγορα και εύκολα. Είναι κάπως η προεπιλεγμένη μου ρύθμιση, το default μου. Η αλήθεια είναι ότι είμαι χαλαρή στις «προσβολές» και στις αγενείς συμπεριφορές. Απλώς δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που ένιωσα πραγματικά προσβεβλημένη. Μπορεί να απογοητεύομαι λίγο με τον κόσμο, να μου κακοφαίνεται, όμως, δε με ακολουθεί για πολύ και σίγουρα δεν το «κρατάω μανιάτικο».

#10 Νιώθω ευγνωμοσύνη καθημερινά

Πιστεύω ότι η ζωή μου έχει αξία. Ζω μια ζωή γεμάτη από αυτά που αγαπώ, όσα προσδίδουν στη ζωή μου σκοπό, νόημα και σημασία. Δουλεύω σκληρά πάνω σε αυτό και προσπαθώ να δημιουργήσω αξία στη ζωή μου και στις ζωές των άλλων. Το να είμαι ευτυχισμένη και ευγνώμων είναι ένα σημαντικό μέρος αυτού.

#11 Έχω την τάση να κοιτάζω τη θετική πλευρά, την καλή πρόθεση

 Είμαι πολύ θετικός άνθρωπος, βλέπω τα καλύτερα στη ζωή, τον εαυτό μου και τους άλλους.  Λατρεύω τον ήλιο.  Λατρεύω, όμως, και τη βροχή. Σε όλα θα βρω κάτι καλό. Βλέπω καλό στους ανθρώπους και ευκαιρίες στις προκλήσεις.  Η ζωή είναι απλά μια καταπληκτική βόλτα για την οποία είμαι τυχερή που μου έδωσαν ένα εισιτήριο!

#12 Δεν επικρίνω

 Αν και έχω ένα πολύ ισχυρό σύνολο αξιών, δεν καταδικάζω κανέναν που δεν συμφωνεί μαζί μου ή δεν τηρεί τις αξίες αυτές. Είναι οι δικές μου αξίες άλλωστε. Άλλο να μισείς την πράξη, κι άλλο τον άνθρωπο. Αλλά αισθάνομαι απόλυτα άνετα να ζω σε έναν κόσμο που δε συμμερίζεται πάντα την άποψή μου (αν και θα έπρεπε! 😄).

#13 Είμαι εντάξει με την ατέλεια

 Όχι, όμως, μόνο με τις δικές μου. Είμαι εντάξει και με τις ατέλειες των άλλων.  Επιδιώκω να μη με καταδικάζω για τα αναπόφευκτα λάθη μου, ούτε εμένα, ούτε τους άλλους.  Είναι, στο κάτω κάτω, αναπόφευκτα και, όπως είπα ήδη, είμαι εντάξει με αυτό.

#14 Δεν παίρνω τον εαυτό μου ή τη ζωή ή τους άλλους πολύ στα σοβαρά

 Μπορώ να γελάω με τις δικές μου ιδιαιτερότητες και τα καθημερινά μου ευτράπελα και να «σκοντάφτω» χωρίς να ασχολούμαι καθόλου με αυτό. Αυτός, ίσως, είναι ένας λόγος που δεν προσβάλλομαι εύκολα και συγχωρώ γρήγορα τους άλλους.  Εκείνοι που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά τείνουν να απαιτούν κι από τους άλλους ειδική μεταχείριση και προσοχή στο πώς θα τους διαχειριστούν.

#15 Δεν χρειάζεται να με αγαπούν όλοι, οπότε είμαι εντάξει όταν δεν το κάνουν

 Παλιά δεν ήμουν έτσι. Και η αλήθεια είναι πως έχω συνηθίσει να είμαι αποδεχτή και αγαπητή στη ζωή μου. Όμως, πλέον, από τότε που άρχισα να «εκτίθεμαι» με το γράψιμο, τα social media  κλπ, έχω μπει στη διαδικασία να αποδεχτώ το ότι κάποια άτομα διαφωνούν κάθετα με αυτά που λέω ή το ότι μου μιλάνε άσχημα. Δε νιώθω ανώτερη ή καλύτερη, απλά δε θεωρώ ότι είναι κάτι στο οποίο αξίζει να σταθώ.

#16 Έχω πίστη στους ανθρώπους και στο καλό γύρω μου

 Παρόλο που έχω διαψευσθεί αρκετές φορές, νιώθω ότι οι άνθρωποι είναι δίκαιοι και στο τέλος τα πράγματα θα εξισορροπήσουν, όλα θα πάνε καλά. Αυτό προσθέτει μια αίσθηση εμπιστοσύνης στην ανθρωπότητα, μια εσωτερική γαλήνη όταν βασανίζομαι από σκέψεις ότι φρικτά πράγματα συμβαίνουν σε αθώους ανθρώπους.

#17 Έχω βάλει την άσκηση και την καλή διατροφή στη ζωή μου

Δεδομένου ότι η υγεία επηρεάζει τη διάθεση, η δική μου είναι συνήθως αρκετά αισιόδοξη. Το έχω ξαναπεί, το τρέξιμο με άλλαξε σαν άνθρωπο, μου έδωσε πράγματα και συναισθήματα που ποτέ δεν περίμενα.

#18 Αλληλεπιδρώ με πολλούς ανθρώπους καθημερινά

 Οι σχέσεις αναπτύσσονται.  Δημιουργούνται φιλίες. Έτσι η ευτυχία βαθαίνει. Βασικό κομμάτι της ζωής μου, δεδομένου ότι σαν άνθρωπος δεν είμαι και ο πιο κοινωνικός.

#19 Είμαι μέλος μιας μοναδικής κοινότητας

Όταν ξεκίνησα το blogging και μετά το λογαριασμό μου στο instagram, έγινα μέλος μιας υπέροχης παρέας, μιας κοινότητας μαμάδων, bloggers, δρομέων και όχι μόνο, που υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, βοηθάμε και προσφέρουμε. Ευεργετικό επίσης.

#20 Όταν κάνω βλακεία, δεν μένω σε αυτό, ούτε προσδιορίζω το ποια είμαι από αυτό

Με άλλα λόγια, ξεχωρίζω τον εαυτό μου από τα λάθη μου. Όταν αποτυγχάνω, απλώς αποτυγχάνω. Δεν γίνομαι αποτυχημένη. Δεν είμαι το παρελθόν μου. Τα λάθη και οι κακές αποφάσεις μου στο παρελθόν μπορούν όντως να με «ρίξουν ψυχολογικά». Πατάω στα πόδια μου, λοιπόν, και σκέφτομαι ότι, παρά τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν μου, η ταυτότητά μου δεν συνδέεται με τα πράγματα που έχω κάνει. Κάθε άτομο έχει ένα μέρος του παρελθόντος του για το οποίο ντρέπεται ακόμη και να μιλήσει. Ωστόσο, αξίζει να προχωρήσουμε, όπως όλοι οι άλλοι.

#21 Εξασκούμαι στην ευγνωμοσύνη

   Ακόμα και σε δύσκολες περιόδους, πολύ κουραστικές και «δυσοίωνες», προσπαθώ να καταγράφω τα θετικά, να βρίσκω καθημερινά τρεις λόγους για τους οποίους είμαι ευγνώμων για τη μέρα που πέρασε, για τη ζωή μου. Ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης, ένα καλαθάκι με αγαπημένα χαρτιά και φωτογραφίες, σημειώματα και ζωγραφιές, ένα βιβλίο που θα με κάνει να νιώσω καλύτερα, να νιώσω τυχερή.

#22 Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια πόλη που αγαπάω πολύ

Δε λέω ότι αν ζούσα κάπου αλλού θα ήμουν δυστυχισμένη. Δεν το ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι έχω την τύχη (και επιλογή) να μεγαλώνω τα παιδιά μου εκεί που μεγάλωσα κι εγώ και είμαι χαρούμενη για αυτό.

#23 Μένω δίπλα στην αδερφή μου και τους γονείς μου

Αυτό για κάποιους μπορεί να μην είναι το ιδανικό. Και όντως ίσως κάποιες φορές να μην είναι, όταν πχ αναγκαστικά κουβαλάς και τα δικά τους καθημερινά άγχη και τρεξίματα. Εμένα, όμως, μου δίνει μια μοναδική παρέα καθημερινά, μια ευκαιρία να μεγαλώνουμε μαζί τα παιδιά μας, να στηρίζουμε η μία την άλλη, όχι μόνο πρακτικά αλλά και ψυχολογικά.

#24 Περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ με άτομα που αγαπώ

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι όσοι δεν «κολλάνε» σε τοξικές σχέσεις, δε διατηρούν επαφές με άτομα που τους «κάνουν κακό». Το να μην περνάμε περισσότερο χρόνο με ανθρώπους που αγαπάμε είναι κάτι για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο στη ζωή μας. Όπως και το να περνάμε χρόνο με τοξικά άτομα.

#25 Προσπαθώ να κάνω τους γύρω μου χαρούμενους

    Δεν έχω μαγικές δυνάμεις, αλλά αν περνά από το χέρι μου, θα βοηθήσω το διπλανό μου, θα του πω έναν καλό λόγο, κάτι που κατάφερε. Αφού το σκέφτηκα, γιατί να μην το μοιραστώ; Ακόμα κι αν δεν τον νιώθω τόσο κοντά μου.

#26 Το να δίνω με κάνει πιο χαρούμενη από το να παίρνω

    Ο εθελοντισμός με κάνει πιο ευτυχισμένη. Βοηθώντας τους άλλους να πετύχουν τους στόχους τους, το να κάνω πράγματα για τους άλλους, μου φέρνει χαρά.

#27 Είμαι παρών

Κι αυτό δεν το είχα πάντα. Πολύ κινητό, σκέψεις για το τι θα κάνω μετά, τι θέλουν οι υπόλοιποι κλπ. Όχι. Πλέον δεν αφήνω το μυαλό μου να περιπλανηθεί όπου αυτό θέλει. Προσπαθώ να απορροφηθώ στη στιγμή. Η απόλαυση είναι ένα από τα μυστικά των πιο ευτυχισμένων ανθρώπων . Το να εστιάζω στον περιορισμένο χρόνο που έχω σε αυτή τη ζωή είναι ένας καλός τρόπος για να μου υπενθυμίζει να απολαμβάνω ό,τι είναι σημαντικό .

#28 Προσπαθώ να είμαι δημιουργική

   Αν σκέφτομαι ότι δεν κάνω στη ζωή μου αυτό που τελικά θέλω ή αυτό που μου φέρνει χαρά, θα νιώσω αποτυχημένη. Όμως, εγώ βλέπω τη ζωή σαν μια διαδρομή που μεγαλώνω και μαθαίνω. Το να κάθομαι στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση δε με κάνει χαρούμενη. Είμαι πιο χαρούμενη όταν είμαι απασχολημένη, όταν είμαι δημιουργική. Αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να γίνεται πάντα, αλλά η δημιουργικότητα μπορεί να νικήσει άσχημα συναισθήματα. Ένα περιπλανώμενο, χαμένο μυαλό δεν είναι ένα χαρούμενο μυαλό . Επιπλέον, η απόκτηση δεξιοτήτων μπορεί να φαίνεται αγχωτική βραχυπρόθεσμα, αλλά ενισχύει την ευτυχία μακροπρόθεσμα.

#29 Κοιμάμαι αρκετές ώρες

Δεν ταλαιπωρώ τον εαυτό μου ξενυχτώντας, εκτός πολύ ειδικών και έκτακτων περιστάσεων. Ο ύπνος είναι ζωτικής σημασίας για μένα, γιατί η διάθεσή μου το πρωί επηρεάζει τη διάθεσή μου όλη την ημέρα. Αν δεν κοιμηθώ καλά, δυσκολεύομαι να σηκωθώ, να συγκεντρωθώ, να είμαι δημιουργική και παραγωγική.

#30 Μου αρέσει να ασχολούμαι με το σπίτι μου

    Το να μείνω σπίτι και να ασχοληθώ με οργανώσεις, ξεκαθαρίσματα, αλλαγές στο χώρο κλπ είναι αγαπημένη μου ασχολία. Αν, δε, απολαμβάνω παράλληλα και την ηρεμία της μοναξιάς μου και ακούω μουσική, τότε είναι το καλύτερό μου!

#31 Εστιάζω στα πολλά μικρά όμορφα, χωρίς να περιμένω τα λίγα και σπουδαία

Τα πολλά μικρά καλά πράγματα είναι ο δρόμος προς την ευτυχία. Χρειαζόμαστε συχνές ενέσεις ευτυχίας και όχι σπάνια, μεγάλα πράγματα . Δε χρειάζεται να μπούμε στον κόπο να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τα αρνητικά που μας συμβαίνουν, όσο να αυξάνουμε τα καλά.

#32 Αποφεύγω τις τύψεις και τις ανούσιες ενοχές

     Δύσκολο να το πετύχω εντελώς και να μη νιώθω καθόλου ενοχές, το δουλεύω, όμως, όλο και περισσότερο. Καθετί που γίνεται και το μετανιώνω, προσπαθώ να το αφήσω πίσω μου, όπως πχ μια άσχημη συμπεριφορά μου ή το ότι έχασα την υπομονή μου με τα παιδιά κάποια στιγμή. Μένοντας στις ενοχές και τις τύψεις, εμποδίζω τον εαυτό μου να είναι χαρούμενος και θετικός. Ο καθένας κάνει λάθη και εξαρτάται από εμάς αν πρόκειται να επιμείνουμε σε αυτά ή απλά να τα χρησιμοποιήσουμε ως σκαλοπάτι για να γίνουμε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

#33 Πάντα μεγαλώνουμε

Σε όποια κατάσταση κι αν βρεθώ, εντάξει δεν σκέφτομαι το «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» για να είμαι ειλικρινής. Όμως, κάθε κατάσταση θα μου μάθει κάτι, θα με εκπαιδεύσει για κάτι, θα με εξελίξει στον τρόπο διαχείρισής της. Ακόμα κι αν μια κατάσταση είναι επώδυνη να την αντιμετωπίσουμε, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να αναπτυχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Αν ο πόνος δεν υπήρχε στη ζωή μας, τότε δεν θα αναγκαζόμασταν ποτέ να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας και να μάθουμε πράγματα. Έχω αποδεχτεί ότι δεν μπορώ να εξελιχθώ με «τον εύκολο τρόπο». Ο πόνος ή οι δυσκολίες μπορεί να μας κάνουν να νιώσουμε άσχημα προσωρινά, καθώς θρηνούμε μια απώλεια, μια αλλαγή ή μια οπισθοδρόμηση. Ωστόσο, όλες αυτές οι αναπόφευκτες εμπειρίες θα μας κάνουν να νιώσουμε περισσότερη ευγνωμοσύνη στο μέλλον. Είναι ένα σημάδι ότι τα πράγματα είναι προσωρινά και πρέπει να είμαστε θετικοί όταν τα πράγματα πάνε καλά και να εκτιμάμε τους ανθρώπους όσο είναι κοντά μας.

#34 Ξέρω πως δε χρειάζεται να γίνω σαν όλους τους άλλους

Πλέον, έχω διαπιστώσει ότι είμαι ένα ξεχωριστό άτομο που δεν χρειάζεται να ταιριάζει με όλους τους άλλους μόνο και μόνο για να αποδείξει κάτι, είμαι μια νιφάδα χιονιού, που δε μοιάζει με καμία άλλη! Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε πίεση να ακολουθήσουμε πορείες άλλων, αλλά δεν πρέπει. Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο το καλύτερο. Η ευτυχία μας δε βρίσκεται σε αυτά που θέλουν ή κάνουν οι άλλοι. Δε χρειάζεται να γίνουμε κάποιος που δε θέλουμε ή που οι άλλοι μας λένε ότι πρέπει. Ο καθένας έχει δικαίωμα στις δικές του απόψεις, σκέψεις και πεποιθήσεις και ο κόσμος δεν πρέπει να αλλάξει αυτό που είμαστε. Και να είμαστε βέβαιοι ότι η μοναδικότητά μας θα εκτιμηθεί.

#35 Οι άνθρωποι αλλάζουν

  Δεν είμαι ένα σταθερό άτομο, που ορίζεται κάποια συγκεκριμένα, σταθερά χαρακτηριστικά. Μπορώ να αλλάξω τη στάση, τη συμπεριφορά και τις απαντήσεις μου ανά πάσα στιγμή. Η ανάγνωση ενός βιβλίου μπορεί να με διδάξει νέες δεξιότητες που θα με βοηθήσουν να αναπτύξω καλύτερους τρόπους χειρισμού δύσκολων καταστάσεων, η προσωπική μου ανάπτυξη θα μου δείξει νέους δρόμους. Έχω πάντα το δικαίωμα να αρχίσω να σκέφτομαι διαφορετικά, να μην είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν, αν δεν το θέλω πραγματικά ή αν πλέον δε νιώθω άνετα με αυτό. Έχω τη δύναμη να αποφασίσω πώς θα ενεργήσω και πώς θα αντιδράσω σε μια κατάσταση σε όλες τις περιπτώσεις. Η σκέψη ότι οι άνθρωποι είναι ευμετάβλητοι μάς δίνει τη δύναμη να αλλάζουμε οτιδήποτε δεν αρέσει στον εαυτό μας σε κάθε δεδομένη στιγμή. Ακριβώς έτσι γινόμαστε καλύτεροι με τον καιρό γιατί μπορούμε πάντα να μάθουμε να βελτιώνουμε τον ίδιο τον εαυτό μας.

#36 Κάνω το καλύτερο που μπορώ

   Όλοι μπορούμε να μάθουμε και να βελτιώσουμε τις καταστάσεις μας, τις επιλογές μας, αυτό είναι αλήθεια. Όμως, πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Μερικές φορές η ζωή μας φέρνει εμπόδια και δυσκολίες από τις οποίες δεν ξέρουμε ακριβώς πώς να ξεφύγουμε. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι, ακόμη και μικρές αλλαγές, μικρά βηματάκια, είναι απόδειξη ότι προσπαθώ, ότι δεν τα παρατάω. Δεν αυτομαστιγώνομαι για τις προκλήσεις που έρχονται στο δρόμο μου, ή για τις γκάφες που κάνω καθώς ανακαλύπτω τις αλήθειες και τα θέλω μου. Να συγχωρούμε στον εαυτό μας τα λάθη που κάνουμε, γιατί κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με τις γνώσεις που έχουμε στη διάθεσή μας.

#37 Μου αξίζει να είμαι ευτυχισμένη

Δεν υπάρχει κάτι πιο απλό από αυτό. Η ευτυχία μπορεί, όντως, να είναι μια επιλογή. Μπορούμε πάντα να επιλέξουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Ακόμα κι αν νιώθουμε ότι όλα μας πηγαίνουν άσχημα, η ζωή δεν χρειάζεται να είναι πάντα τόσο περίπλοκη. Μερικές φορές το μόνο πράγμα που κάνει τη ζωή πιο περίπλοκη απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους, έχοντας γύρω μας ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους. Ας χαμηλώσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να πάρει μια ανάσα, να δει την ουσία. Μας αξίζει η ευτυχία.

#38 Εστιάζω σε ό,τι έχει σημασία

   Αυτή είναι η ζωή μου και τελικά, οι χαρούμενες σκέψεις και το δικό μου μοναδικό ταξίδι είναι από τα μόνο πράγματα που μπορούν να με οδηγήσουν στην ευτυχία. Αυτά, μεταξύ διαφόρων άλλων. Το πάθος μου, οι αξίες μου, οι αρχές μου και οι άνθρωποι που κρατάω πιο κοντά στην καρδιά μου – αυτά είναι τα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Τα υπόλοιπα, είτε πρόκειται για άτομα που επιλέγουν να απομακρυνθούν, για τοξικές συμπεριφορές και συνήθειες ή για λάθος νοοτροπίες, θα πρέπει να τα ξεχάσουμε εάν θέλουμε πραγματικά να είμαστε πιο ευτυχισμένοι.

#39 Κάνω αυτό που αγαπώ

 Λατρεύω το γράψιμο και άργησα να το καταλάβω. Αγαπώ το διάβασμα. Κι αυτό άργησα να το βάλω ενεργά στη ζωή μου. Μου αρέσει να μαθαίνω. Μου αρέσει να γράφω. Μου αρέσει η κηπουρική, το τρέξιμο, το blogging, τα podcasts. Μου αρέσει να παίζω με τα παιδιά μου, με τα ανήψια μου, να βγαίνω βόλτες με τον άντρα μου και να πίνω καφεδάκια με την αδερφή μου και τις φίλες μας. Και έτσι κάνω όλα αυτά τα πράγματα όσο πιο συχνά μπορώ.  Η ζωή μου είναι γεμάτη με πράγματα και ανθρώπους τους οποίους αγαπώ. Έτσι το πάθος καθορίζει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.

Οι χαρούμενες σκέψεις είναι χαρούμενες εμπειρίες στο μυαλό μας που διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.

Οι χαρούμενες σκέψεις βελτιώνουν την ευημερία μας, ώστε να μπορούμε να ζούμε μια γεμάτη ζωή.

Οι χαρούμενες σκέψεις μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε αμέσως ευτυχισμένοι, να βελτιώσουν τη διάθεσή μας, να μειώσουν το άγχος μας.

Εσύ είσαι χαρούμεν@;

Τι σε κάνει πιο ευτυχισμέν@;

Να κάνεις χαρούμενες σκέψεις, να δίνεις αγκαλιές και να χαμογελάς! Λειτουργεί!

Τα λέμε στα σχόλια!

#BetterLife

Γιατί να διαβάζουμε βιβλία κάθε μέρα

Σχολιάστε

Κι αφού έγραψα ανάρτηση την προηγούμενη Πέμπτη, ας γράψω και σήμερα να δούμε πώς θα πάει το γράψιμο κι αν θα καταφέρω ξανά να γίνω συνεπής όπως ήμουν πριν την έναρξη του 2022!

Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι ο διαγωνισμός που έχω ανεβάσει στο instagram (δες στο τέλος της ανάρτησης) μετά την Παγκόσμια ημέρα βιβλίου. Αποφάσισα να κάνω δώρο σε ένα τυχερό τρία βιβλία που προτιμά από τη λίστα των 10 βιβλίων, που οι ίδιοι οι ακόλουθοι επέλεξαν μετά από ερώτηση σε προηγούμενο story μου.

Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα είναι η τόσο μεγάλη ανταπόκριση! Πραγματικά, χωρίς καμία προσπάθεια να προωθήσω ιδιαίτερα το διαγωνισμό, διαπίστωσα μια μεγάλη αγάπη για το διάβασμα, μια δίψα για λογοτεχνία, πολύ ελπιδοφόρα και φωτεινή!

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι γεννημένη βιβλιοφάγος.

Θυμάμαι τη μαμά μου και την αδερφή μου στο δημοτικό τότε, να διαβάζουν στις καλοκαιρινές διακοπές κι εγώ να παίρνω ένα βιβλίο στα χέρια και να το πηγαινοφέρνω άσκοπα…

Θυμάμαι και την αγαπημένη μου παιδική φίλη, τη Θάλεια, να μου εξιστορεί αναλυτικά όλη τη Ζωρζ Σαρρή και όλα τα παρόμοια βιβλία που τότε διάβαζε η ηλικία μας κι εγώ να σκέφτομαι «εγώ γιατί βαριέμαι να διαβάσω;»

Με τα χρόνια, έπεσαν στα χέρια μου αρκετά βιβλία, αλλά ποτέ δε διάβαζα μεγάλο αριθμό μέσα στη χρονιά.

Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, διαπίστωσα ότι αυτή η διαδικασία «μελέτης» στη σχολή, κάπως με βοήθησε στο να διαβάζω περισσότερο και σίγουρα να με ενδιαφέρει η αυτοβελτίωσή μου και η προσωπική μου «εκπαίδευση».

Κι όταν έγινα μαμά, όπως σίγουρα έχω ξαναγράψει, η δημιουργικότητά μου μεγάλωσε και παρόλο που ο χρόνος ήταν φανερά πιο περιορισμένος, η ανάγκη μου για νέες διεξόδους, η έμπνευσή μου από άλλες μαμάδες, με έφερε σε νέα μονοπάτια.

Αυτά τα μονοπάτια μού έδειξαν τι αγαπάω πραγματικά, τι μου αρέσει τελικά και σε τι είμαι καλή.

Κι όσο μεγαλώνω, τόσο το διαπιστώνω.

Όσο κάνω αυτά που αγαπώ, τόσο πιο γεμάτη νιώθω, τόσο πιο δυνατή να προχωρήσω, να κάνω περισσότερα.

Νόμιζα πάντα ότι «δεν το είχα με το γράψιμο». Και έφτασα στο σημείο να γράφω βιβλίο…

Αλλά διάβασα πολύ και αυτό το διάβασμα το απόλαυσα! Δεν το βαρέθηκα ποτέ!

Διαβάζω βιβλία -συχνά διαβάζω και ταυτόχρονα πάνω από ένα βιβλίο- άρθρα , blogs, ακούω και βιβλία, podcast και πολύ ενημερωτικό ραδιόφωνο.

Και δεν το κάνω πλέον, όπως το έκανα όταν σπούδαζα, αναγκαστικά δηλαδή, επειδή το έκαναν κι οι άλλοι. Το κάνω επειδή μου αρέσει και με γεμίζει. Θέλω να γίνομαι καλύτερη και παρόλο που νιώθω ότι έχω «χάσει» πολύτιμο χρόνο, πραγματικά ποτέ δεν είναι αργά. Μεγάλη αλήθεια.

Είμαστε όλοι τόσο απασχολημένοι με τα social media και ίσως νιώθουμε ότι δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα.

Δεν νιώθεις, όμως, μερικές φορές ότι θες ξεφύγεις από όλη τη φασαρία της καθημερινής ανοησίας;

Η ανάγνωση βιβλίων έχει τόσα να μας δώσει.

Κι αν ακόμα δε σε έπεισα, διάβασε παρακάτω…

1. Όταν διαβάζουμε κάθε μέρα, διεγείρουμε την πνευματική μας δραστηριότητα. Επιτρέπουμε στο μυαλό μας να διατηρεί τη δύναμη και την ικανότητά του. Το ίδιο ισχύει και με τα επιτραπέζια, τα sudoku, τα σταυρόλεξα, τα παιχνίδια μνήμης ή επίλυσης γρίφων.

Κάθε μέρος του σώματός μας χρειάζεται άσκηση για να παραμείνει υγιές, και το ίδιο ισχύει και για τον εγκέφαλό μας! Ειδικά για τα λογοτεχνικά βιβλία, αναγκαζόμαστε να θυμόμαστε ονόματα, χαρακτήρες, τοποθεσίες. Η επιστροφή στην ιστορία και η ανάμνηση γεγονότων ή πλοκών είναι διασκεδαστική και βελτιώνει τη μνήμη μας.

Η τεχνολογία μας έχει κάνει λίγο «τεμπέληδες». Συχνά, δεν κάνουμε σχεδόν καμία προσπάθεια να επικεντρωθούμε στην επίλυση προβλημάτων ή να επικεντρωθούμε στην επίτευξη οποιασδήποτε βελτίωσης. Τα έχουμε όλα στο πιάτο μας! Δεν κάνουμε καμία προσπάθεια ακόμα και να θυμηθούμε κάτι. Μια υπενθύμιση στο κινητό και είμαστε έτοιμοι.

Με την ανάγνωση μπορούμε να κερδίσουμε τη «χαμένη» δύναμη της εστίασης και της συγκέντρωσης. Ακόμα και 20 με 30 λεπτά διάβασμα τη μέρα μπορεί να είναι ευεργετικό.

2. Η δύναμη της γνώσης. Όταν διαβάζουμε κάτι, μαθαίνουμε κάτι καινούριο: για τον εαυτό μας, για την ιστορία, τη γεωγραφία, τον κόσμο όλο. Κερδίζουμε γνώσεις που κανείς δεν μπορεί να μας τις πάρει, ένα πλούσιο δώρο που θα το κουβαλάμε πάντα.

3. Το λεξιλόγιο και η καλύτερη έκφραση είναι το βασικό που μας έλεγαν και στο σχολείο, αλλά δεν το ακούγαμε όλοι! Η ανάγνωση οποιουδήποτε τύπου βιβλίου μπορεί να βελτιώσει το λεξιλόγιό μας σε εντυπωσιακό βαθμό. Μαθαίνουμε καλύτερη τη γλώσσα μας, μιλάμε πιο όμορφα, γράφουμε πιο όμορφα, ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή μας.

Μαθαίνουμε να γράφουμε καλύτερα και δεν εννοούμε να γίνουμε συγγραφείς, αλλά να γίνουμε καλύτεροι στη γραφή στη δουλειά μας, στην καθημερινή μας ζωή.

Όσο περισσότερο διαβάζουμε, τόσο περισσότερο θα εστιάζουμε σε διάφορες πτυχές της γραφής και θα γράφουμε πιο αποτελεσματικά.

4.Το διάβασμα μάς δίνει το «χώρο» που χρειαζόμαστε για να ξεφύγουμε από τα άγχη μας. Οι καθημερινές μας ανησυχίες θα συνεχίσουν να μας απασχολούν, εκτός κι αν κάνουμε κάτι για να «εκτρέψουμε» το μυαλό μας. Το διάβασμα μάς δίνει ηρεμία.

Όταν διαβάζουμε μια ιστορία, εκτός του ότι ταξιδεύουμε σε ένα άλλο κόσμο, υπάρχει περίπτωση να βρούμε σε όλη αυτή την πορεία μέχρι το τέλος του βιβλίου πολύτιμες συμβουλές ή λύσεις στα προβλήματά μας. Μπορούμε να αναπτύξουμε δεξιότητες αναλυτικές, που θα μας βοηθήσουν στην επίλυση προβλημάτων, θα μας δώσουν ώθηση στον τρόπο που σκεφτόμαστε, προσωπικά και επαγγελματικά.

Μπορείς να αγοράσεις τα βιβλία που προτείνω από το ενημερωμένο website του public, όπου περιλαμβάνεται και απόσπασμα από το βιβλίο, καθώς και λεπτομερής περιγραφή.

Ξεκινάμε διάβασμα, λοιπόν.

Και μη νομίζεις ότι χρειάζεται να ξοδέψεις χρήματα.

Υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες, φίλοι και γνωστοί, ακόμα και η δική σου βιβλιοθήκη που δεν την έχεις «εκμεταλλευτεί» ακόμα.

Η καλύτερη ψυχαγωγία!

Η ανάρτηση περιέχει affiliate links με τη βοήθεια του linkwise. Αυτό σημαίνει ότι αν πραγματοποιήσεις αγορά μέσα μέσα από αυτά τα links (αν το θες), εγώ παίρνω ένα μικρό ποσοστό, χωρίς εσύ να επιβαρύνεσαι καθόλου και έτσι στηρίζεις και τη δική μου δουλειά!

#BetterLife,#RunnerMom

Οι αλλαγές του 2021 και γιατί σταμάτησα να τρέχω

4 Σχόλια

… ή όπως λέει και ο Τζον Λένον «η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει όταν είσαι απασχολημένος κάνοντας άλλα σχέδια».

Τι εννοώ; Εννοώ ότι παλεύουμε για ένα πλάνο, μια ρουτίνα, μια σειρά και ξαφνικά όλα έρχονται πάνω κάτω.

Το 2021 ξεκίνησε με το φόβο του κορωνοϊού, αν και σε λίγο πιο λάιτ έκδοση, αφού πηγαίναμε κανονικά για δουλειά και αφού άνοιξαν και τα σχολεία μετά το webex της προηγούμενης χρονιάς. (Πραγματικά έχω χάσει λίγο πλέον το άνοιξε-κλείσε των σχολείων με την πανδημία. Έπρεπε να ψάξω στο ημερολόγιό μου για να θυμηθώ πότε ήταν κλειστά…)

Ξεκινήσαμε, λοιπόν, κάπως αισιόδοξα ότι «θα παλέψουμε ό,τι και να έρθει», αλλά στην πορεία μάς πρόλαβαν οι εξελίξεις πάλι…

Αλλά, σε γενικές γραμμές, είπαμε «πάμε με καλή διάθεση και όμορφες αλλαγές στην καθημερινότητά μας», κάτι για το οποίο μας έδειξε το δρόμο η πρώτη καραντίνα του Μαρί-Κόντο-ξεκαθαρίσματος το 2020 που μας έμαθε και το #slowliving και περισσότερα βιβλία αυτοβελτίωσης.

Μάθαμε να απολαμβάνουμε τα σημαντικά, μια βόλτα με φίλους ή με τα παιδιά μας δίπλα στη λιμνοθάλασσα, να εκτιμούμε όλα όσα έχουμε. Να είμαστε παρόντες και ευγνώμονες.

Συχνά το κλικ για να κάνεις μια αλλαγή στη ζωή σου, στην καθημερινότητά σου, γίνεται με διάφορους τρόπους και μας επηρεάζει ανάλογα και με τον τρόπο που σκεφτόμαστε, ανάλογα με τη νοοτροπία μας. Παίζει ρόλο πώς θα δεχτούμε, πώς θα εκλάβουμε κάτι που θα διαβάσουμε, κάτι που θα δούμε, μια πράξη, μια κουβέντα. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός.

Το 2021 πραγματικά μου έμαθε καλύτερα τον εαυτό μου και τι μπορώ να καταφέρω.

Αποφάσισα να ενημερώνομαι περισσότερο, να ξέρω τι συμβαίνει στον κόσμο, αλλά κυρίως στη χώρα μου, να διαβάζω την ιστορία, την πολιτική, τον τρόπο σκέψης παλιότερων γενιών, αλλά και της δικής μου, να μαθαίνω νέα πράγματα, να αναρωτιέμαι περισσότερο. Άρχισα να αρθρογραφώ με εξαιρετική συνέπεια (!) στο blog μου, αλλά και στο τοπικό ενημερωτικό site, το αγαπημένο etoliko.gr, κι όσο περισσότερο γράφω, τόσο περισσότερο ψάχνω, τόσο περισσότερο βελτιώνομαι, τόσο πιο εύκολα «λύνεται το χέρι μου».

Με εξαίρεση τις δύο τελευταίες εβδομάδες που το runnermom.gr δεν είχε νέα ανάρτηση, έγραψα από τον Οκτώβριο του 2020 ασταμάτητα όλες τις εβδομάδες, 60 άρθρα στο blog μου κι άλλα 63 στο etoliko.gr 🤗 (#soproud)

Ακούω την περισσότερη ημέρα ενημερωτικό/ειδησεογραφικό ραδιόφωνο, ενώ έχω βάλει στη ζωή μου τα podcasts. Τόσο πολύ ενθουσιάστηκα με την ιδέα του podcast που έφτιαξα και δικό μου.

Μεγάλο βήμα και στοίχημα αυτό για μένα, αφού δεν είμαι άτομο που έχω την άνεση να εκτίθεμαι, πέρα από το γραπτό λόγο.

Όσα περισσότερα και διαφορετικά ψάχνω, διαβάζω και ακούω, τόσο πιο σφαιρική και ολοκληρωμένη άποψη έχω. Είναι η πρώτη φορά που συνειδητοποιώ πόσο σημαντικό είναι να είμαι ενημερωμένη για όσα συμβαίνουν, πόσο δυνατή με κάνει η γνώση.

Δυστυχώς, όμως, νιώθω ότι ο χρόνος δε μου φτάνει…

Όταν δουλεύεις και έχεις πολλές δραστηριότητες, αλλά και πολλά «πρακτικά» και υποχρεώσεις, είναι μεγάλη πηγή τύψεων ο λίγος χρόνος που περνάω όχι μόνο με τα παιδιά μου αλλά και με τον άνθρωπό μου.

Δεν είναι εύκολο με τρία παιδιά να φτιάχνω εβδομαδιαίο πρόγραμμα και να το τηρώ κατά γράμμα, ούτε να «κλείνω ραντεβού» με τον άνθρωπό μου, αλλά έχω στο νου μου ότι κάθε μέρα πρέπει να διαθέσω χρόνο. Να μην αφήσω καμία μέρα να πάει χαμένη. Να την αξιοποιήσω όσο μπορώ τουλάχιστον.

Κάπου υπάρχει λίγος ελεύθερος χρόνος κρυμμένος μέσα στη μέρα, πχ όταν χαζεύω στο κινητό ή ακόμα κι αν κάνω δουλειές στο σπίτι.

Τον τελευταίο καιρό κάνω το εξής: με το που θα μου πουν τα παιδιά «μαμά, έλα κάθισε μαζί μας», πάω. Μπορεί να καθίσω 10 λεπτά. Θα είναι, όμως, πολύ χαρούμενα και θα με αγκαλιάζουν συνέχεια. Γιατί μάλλον δεν το περιμένουν. Επιπλέον, έχω στο νου μου κάθε μέρα να κάνουμε κάτι μαζί, πχ ένα επιτραπέζιο, μια δραστηριότητα κλπ, χωρίς, όμως, να έχω στο νου μου ότι πρέπει να τους ψυχαγωγήσω και να το έχω σαν άγχος στο κεφάλι μου.

Το ίδιο ισχύει και για τον άνθρωπό μου, ο οποίος επειδή δε θα γκρινιάξει, δυστυχώς, τον αφήνω πολύ συχνά τελευταίο. «Κλείνω», λοιπόν, «ραντεβού», όπως είπα, και έχω πάντα στο μυαλό μου να του δείχνω πόσο τον αγαπώ, πόσο τον ευχαριστώ, πόσο τον χρειάζομαι. Γιατί η στήριξή του είναι για μένα βασική για να κάνω όλα όσα αγαπώ, όλα όσα με γεμίζουν.

Δε γίνεται να πηγαίνω τρία τρεξίματα την εβδομάδα και πιλάτες και να βλέπω και τις αγαπημένες μου φίλες και να αφήνω πίσω ένα σπίτι εκτός ελέγχου. Εννοείται πως κι εγώ θα κάνω πιο σωστή προετοιμασία της κάθε ημέρας, αλλά και ο άνθρωπος δίπλα μου στηρίζει και βοηθά.

Μπορεί ο μαραθώνιος του 2020 για τον οποίο προετοιμαζόμασταν να ακυρώθηκε και να κάναμε μέχρι το καλοκαίρι πιο χαλαρά τρεξιματάκια, όμως το 2021 κατάφερα και έκανα το δεύτερο μαραθώνιό μου, σπάζοντας το προσωπικό μου ρεκόρ κατά 35 λεπτά (#soproud no2). Κάτι που, όμως, προϋπέθεται προπονήσεις μέχρι και δύο ωρών εκτός σπιτιού…

Κι ίσως κάποιος αναρωτηθεί «αφού το αγαπάς τόσο το τρέξιμο γιατί το σταμάτησες μετά το μαραθώνιο;»

Γιατί, όπως είπα και παραπάνω, όταν κάνουμε σχέδια ο θεός γελάει… Ξεκίνησα με διάθεση να βελτιώσω κι άλλο το τρέξιμό μου και είχα μπει σε υπέροχο πρόγραμμα, για το μαραθώνιο του 2022, χωρίς, όμως, να υπολογίσω ότι ένα θαυματάκι είχε αρχίσει να συμβαίνει…

Λίγες μέρες μετά τον τερματισμό μου στο μαραθώνιο, έμαθα ότι θα γίνουμε τέταρτοι φορά γονείς… ❤️

Μεγάλη η έκπληξη, τεράστια η αλλαγή σε ένα σπίτι που ο 3,5 ετών μικρότερος έχει γίνει πλέον κι αυτός ανεξάρτητος και συνεργάσιμος και η μεγάλη μας κόρη είναι σχεδόν 10 ετών, στροφή 180 μοιρών για μια μαμά που θεωρούσε ότι οι εγκυμοσύνες είχαν τελειώσει προ πολλού και δεν είχε κρατήσει τίποτα σε μωρουδίστικο είδος και εξοπλισμό!!

Κι ενώ περίμενα αυτός ο απολογισμός να μιλάει για την υπέροχη ροή που έχουμε βρει οικογενειακώς με μαθήματα, δραστηριότητες, διαχείριση καβγάδων, τρεξίματα και όλα όσα μας γεμίζουν οικογενειακώς, εξερράγη αυτή η μικρή «βόμβα» και η μαμά είναι όλο ζαλάδες και ναυτίες και μπορεί να προσφέρει πολύ λίγα προς το παρόν…

Έχω, όμως, σούπερ ομάδα που με στηρίζει και με βοηθά και με αγκαλιάζει και με ρωτάει «χρειάζεσαι κάτι;», «Δε χρειάζεται να το κάνεις εσύ», «μαμά, είσαι καλά;»…

Και τι άλλο να ζητήσω από αυτό το δώρο για το 2022 που, αν όλα πάνε καλά, θα με κάνει #momof4 ;

🌟 Καλή χρονιά να έχετε μέσα από την καρδιά μου, με ανοιχτά μυαλά και ανοιχτές αγκαλιές 🌟

(Με αυτό το post, συμμετέχω στο challenge που διοργανώνει το Little Hope Flags, όπου μας καλεί να κάνουμε μια ανασκόπηση του 2021 και όσα μας έμαθε.)

#BetterLife,#Parenting

Παθαίνουν και οι μαμάδες burnout;

Σχολιάστε

Θυμήθηκα, αυτές τις μέρες, τότε που είχα το Λεωνίδα βρέφος. Θυμάμαι εκείνη την περίοδο πολύ έντονα, σαν να ήταν χθες. Θυμάμαι πως σκεφτόμουν ότι «πότε θα τα σκέφτομαι όλα αυτά και θα λέω είναι μακρινά, πάει πέρασαν…»

Ήθελα να κρατήσω την ψυχραιμία μου και να σκέφτομαι «αν τα βγάλω πέρα αυτά που περνάω τώρα, μπορώ να κάνω τα πάντα». Όμως, αυτό που πραγματικά ήθελα ήταν να μείνω μόνη μου και να κοιμηθώ…

Ο Λεωνίδας θήλαζε κάθε μία ώρα κι εγώ είχα κάποιου είδους μόλυνση στο στήθος και κάθε φορά που θήλαζε, έκλαιγα από τον πόνο. Παράλληλα, είχα μόλυνση στη μασχάλη, τύπου σταφυλόκοκκο και το ίδιο είχε και ο μεγαλύτερος γιος μου. Ο άντρας μου έλειπε για δουλειά αρκετές ώρες, εγώ έπρεπε να δουλεύω από το σπίτι και παράλληλα να φροντίζω με όλες τις αλοιφές κλπ το μεγάλο μου γιο, να προσέχω να μην κολλήσω το μωρό οτιδήποτε, να είμαι σπίτι και με τα τρία παιδιά, αφού δεν είχαν σχολείο λόγω καλοκαιρινών διακοπών και να έχω και όλα τα πρακτικά του σπιτιού.

Το μυαλό μου ήταν γεμάτο άσχημες σκέψεις και τύψεις για όσα δεν κατάφερνα και ένιωθα ότι περνάω τη δυσκολότερη φάση της ζωής μου…

Θυμάμαι μια μέρα που κατάφερα να ξεγλιστρήσω στο κρεβάτι μεσημέρι για να κοιμηθώ έστω και λίγο και το μωρό ξαφνικά ξύπνησε πολύ πολύ νωρίτερα για να φάει… Δάκρυα άρχισαν να κυλούν στο πρόσωπό μου ανεξέλεγκτα γιατί απλά δεν άντεχα άλλο. Είχα φτάσει στα όριά μου.

Οποιαδήποτε άλλη μέρα, μπορεί να βάζω τις ανάγκες της οικογένειάς μου πάνω από τις δικές μου και να φροντίζω να «φροντίζονται» όλοι. Εκείνη τη μέρα, προσπάθησα να υποστηρίξω τον εαυτό μου και τη δική μου ευημερία, γιατί απ΄τη γονεϊκότητα δεν μπορούσα να πάρω ούτε μια μέρα άδεια…

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και έκανα αυτό που θα έκανε οποιοσδήποτε γονιός, φυσικά. Τον πήρα αγκαλιά χαμογελαστή και έκανα ό,τι μπορούσα για να τον κάνω να νιώσει καλύτερα. Τον τάισα και άρχισα να παίζω μετά μαζί του. Αυτός είχε βρει την ενέργειά του και την καλή του διάθεση, αλλά αυτό το αίσθημα εξάντλησης ήταν ακόμα πολύ έντονο μέσα μου.

Στην αρχή, δεν ήμουν πολύ σίγουρη γιατί ξέσπασα έτσι, ενώ ήταν καθημερινότητα πλέον για μένα αυτά τα ωράρια και οι υποχρεώσεις. Αλλά μετά από περισσότερη σκέψη, συνειδητοποίησα ότι δεν ήταν κάτι το σημαντικό και διαφορετικό που συνέβη εκείνη την ημέρα. Ήταν μικρές στιγμές, που σιγά σιγά στοιβάζονταν και με έκαναν να συνειδητοποιήσω ότι χρειάζομαι απαραίτητα ένα διάλειμμα.

Ζούσα με την έλλειψη του ύπνου, κάτι που οι νέοι γονείς είναι πολύ εξοικειωμένοι.

Έγινα μαμά τριών και ήμουν συνεχώς σπίτι μαζί τους.

Θήλαζα για 8 μήνες ασταμάτητα.

Δεν ένιωθα υποστήριξη γιατί κι εγώ δε ζητούσα βοήθεια.

Ένιωθα πως δεν μπορώ να βγάζω τους άλλους από το πρόγραμμά τους επειδή εγώ αποφάσισα να μεγαλώσει κι άλλο η οικογένειά μου.

Ακόμα και από τον άντρα μου δυσκολευόμουν να ζητήσω πράγματα, αφού ένιωθα ότι επειδή δεν ήταν και πολύ θετικός αρχικά στο να κάνουμε τρίτο παιδάκι, δεν ήθελα να τον πιέσω, ούτε να του φορτώσω το «βάρος» μου, το ψυχολογικό και το σωματικό.

Δούλευα από το σπίτι έστω και «σπασμωδικά» με τρία παιδιά που το καθένα ήθελε τα δικά του. Πρακτικά και ψυχολογικά.

Ασχολιόμουν και με τόσα άλλα μικροπράγματα…

Το να είμαι μητέρα είναι η πιο ανταποδοτική δουλειά που υπάρχει. Θα έκανα τα πάντα για την οικογένειά μου όπως είμαι σίγουρη ότι θα έκανε κάθε γονιός. Αλλά μέσα από όλες αυτές τις δύσκολες στιγμές, ξεχνούσα να αναρωτηθώ «Τι γίνεται με εμένα;».

Ένιωθα κουρασμένη, εξαντλημένη, αποκομμένη από τον ίδιο τον εαυτό μου. Βίωνα την εξάντληση της μαμάς, ένα burnout που δυσκολευόμουν να διαχειριστώ.
Όταν ρωτήθηκε να ορίσει την εξουθένωση της μαμάς, η Sheryl Ziegler, συγγραφέας του Mommy Burnout, είπε ότι είναι «η συναισθηματική και σωματική εξάντληση που νιώθετε από το χρόνιο άγχος της ανατροφής των παιδιών». Αν αυτό ακούγεται σαν κάτι που έχεις ή βιώνεις αυτήν τη στιγμή, δεν είσαι μόνη.

Αν και η εξουθένωση της μαμάς είναι φυσιολογική και αναμενόμενη, θα γράψω κάποια πράγματα που έχω κάνει για να νιώσω καλύτερα αυτά τα χρόνια.

1. Ζητάμε βοήθεια

Το βασικό πράγμα που με βοήθησε περισσότερο από όλα ήταν να ζητήσω περισσότερη βοήθεια. Το είπα και στο πρώτο 5-minute-mom podcast που έκανα πρόσφατα.

Είμαι εξπέρ στο «Όχι, είμαι εντάξει, τα καταφέρνω», αλλά αυτό δε λειτουργεί πλέον. Ναι, πιθανότατα μπορώ να κάνω κάτι πολύ πιο γρήγορα και σύμφωνα με τις ακριβείς προσδοκίες μου αν το κάνω μόνη μου, αλλά είναι όντως τόσο κακό αν γίνεται λίγο διαφορετικά από κάποιον άλλον, ώστε να αφιερώσω 30 λεπτά στον εαυτό μου; Όχι, καθόλου. ΚΑ-ΘΟ-ΛΟΥ.

Το να ζητήσω βοήθεια ήταν δύσκολο για μένα επειδή δεν θέλω να νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω κάτι ή ότι δεν κάνω αρκετά. Αλλά δεν μπορώ να τα κάνω όλα, ούτε και πρέπει να τα κάνω στο κάτω κάτω.

Τα παιδιά μου έχουν δύο στοργικούς γονείς και είμαστε εξίσου ικανοί να παρέμβουμε και να βοηθήσουμε σε κάθε περίπτωση.

Επίσης, υπάρχουν φορές που ο σύντροφός μου δεν μπορεί να βοηθήσει λόγω περισσότερων ωρών εργασίας. Όταν συμβεί αυτό, θα χρησιμοποιήσω περισσότερη «εξωτερική» βοήθεια, όπως να παραγγείλω τηλεφωνικά τα ψώνια, να μαγειρέψω κάτι πιο πρόχειρο, να επιτρέψω λίγο περισσότερο χρόνο στην τηλεόραση, ώστε να μπορώ να κάνω κάποια πράγματα. Η βοήθεια μπορεί να είναι διαφορετική για πολλές οικογένειες, γι’ αυτό είναι σημαντικό να συζητάμε με τον άνθρωπό μας σχετικά με το πώς θα χρησιμοποιήσουμε όλη τη διαθέσιμη βοήθεια.

2. Μειώνουμε τις προσδοκίες μας

Θα είμαι η πρώτη που θα παραδεχτώ ότι δεν μου άρεσε να το ακούω αυτό. (…αλλά πλέον το λέω συνέχεια!) Αλλά μόλις μπήκα σε λειτουργία «εξουθένωσης πλήρους λειτουργίας», ήξερα ότι είναι μονόδρομος. Μεγαλώνω τρία υπέροχα παιδιά, έχω έναν άνθρωπο-βράχο δίπλα μου και αυτό έχει σημασία. Και όχι αυτά που «ιδανικά» θα ήθελα να γίνουν, όπως οι σούπερ αισθητικής οικογενειακές φωτογραφίες, οι σωστές συμπεριφορές, το ιδανικό πρόγραμμα δραστηριοτήτων, τα ιδανικά φαγητά και σούπερ υγιεινά σνακς, η πλήρης αποχή από οθόνες, οι πιο καλοί μαθητές στην τάξη…

Υπάρχουν κάποια πράγματα στα οποία όντως θέλω να κάνω κάτι παραπάνω για τα παιδιά μου, όπως στις διακοπές, τα Χριστούγεννα ή στα γενέθλιά τους.

Αλλά έπρεπε να ρίξω μια προσεκτική ματιά στην πίεση που ασκούσα στον εαυτό μου να γίνω αυτή η τέλεια μαμά σε όλες αυτές τις άλλες στιγμές. Έπρεπε να μάθω ότι δεν χρειάζεται να αποδείξω ότι είμαι καλή μαμά ή σύντροφος σε κανέναν. Αυτή η αλλαγή νοοτροπίας είναι τόσο απαραίτητη για να παραμείνω ήρεμη και χαρούμενη ουσιαστικά.

3. Βρίσκουμε αυτό που μας κάνει να νιώθουμε όμορφα

Πριν γίνω σύζυγος και μαμά, είχα πολλά πράγματα για να με βοηθήσουν να απελευθερώσω το άγχος. Για να είμαι ειλικρινής σχεδόν δεν ήξερα τι θα πει άγχος… Καφέδες με φίλες, περπάτημα χωρίς να κοιτάμε το ρολόι και το χρόνο που περνά, άσκοπη παρακολούθηση τηλεόρασης και ανθυγιεινές λιχουδιές (τότε δεν είχαμε smartphones και Netflix!).

Όταν κάνουμε τη δική μας οικογένεια, και ειδικά όταν έχουμε μικρά παιδιά, αυτά αλλάζουν και πρέπει να βρούμε νέους τρόπους για να απελευθερώσουμε το άγχος μας και να επανασυνδεθούμε με τον εαυτό μας.
Δεν λέω ότι οι ανέμελες ώρες ή το να τρώμε «τον άμπακο» βλέποντας Netflix δεν μπορεί να συμβεί καθόλου, όταν παντρευτούμε και κάνουμε παιδιά, αλλά σίγουρα όχι και τόσο συχνά. Αν, λοιπόν, συμβεί κάτι τέτοιο, ποια είναι τα πράγματα που μπορούμε να εφαρμόσουμε στη νέα μας ζωή και που μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε εξίσου καλά;
Για μένα, ήταν ένας καφεδάκος με την αδερφή μου, έστω και μαζί με όλα τα πιτσιρίκια, μια βόλτα στα γρήγορα, ένα τρεξιματάκι, μια ωραία ταινία ή σειρά παρέα με τον άνθρωπό μου την ώρα που τα παιδιά κοιμούνται. Ή να βγαίνουμε έξω για να γλιτώνουμε το μαγείρεμα κάποιες φορές. Ή να πάω με το αυτοκίνητο μόνη μου σούπερ μάρκετ και να ακούω τα τραγούδια που μου αρέσουν. Αυτά τα πράγματα μπορεί να φαίνονται μικρά, αλλά μου δίνουν το χρόνο να πάρω μια βαθιά ανάσα και να χαλαρώσω λίγο.

4. Σταματάμε τις συγκρίσεις

Για να είμαι ειλικρινής, δεν νομίζω ότι, ως κοινότητα γονέων, μιλάμε αρκετά για τη σύγκριση και πόσο πραγματικά μας επηρεάζει σε βαθύτερο επίπεδο. Μπορούμε να δούμε απευθείας τις ζωές χιλιάδων ανθρώπων με ένα απλό πάτημα στα smartphones μας. Και ενώ αυτό μπορεί μερικές φορές να είναι υπέροχο, όταν γίνεται υπερβολικά, μπορεί να είναι μια υπερφόρτωση πληροφοριών που μάς βλάπτει ψυχολογικά.

Βλέποντας άλλες μαμάδες και οικογένειες να χαμογελούν, να διασκεδάζουν πολύ, να μοιράζονται τα πεντακάθαρα σπίτια τους και να κάνουν ακόμα και τις αθλητικές φόρμες να φαίνονται υπέρκομψες, ειδικά όταν εμείς δεν είμαστε στα καλά μας, μπορεί να μας ρίχνει ψυχολογικά.

Εντάξει, δε λέω να σταματήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης (αν και μερικά διαλείμματα από αυτά, που και που, θα μπορούσαν να είναι μια καλή κίνηση).

Αλλά νομίζω ότι αξίζει να σκεφτούμε πώς να αποφεύγουμε αυτή την παγίδα της σύγκρισης. Καταρχάς (καταχάνς που λέει και ο Λεωνίδας…) μπορούμε να μην ακολουθούμε λογαριασμούς που μας κάνουν να νιώθουμε άσχημα, των οποίων όλη αυτή η πασπαλισμένη με γκλίτερ καθημερινότητα και η «τέλεια εικόνα» δε μας ταιριάζει καθόλου.

Θα μπορούσαμε να ακολουθούμε ανθρώπους που έχουν αξίες και ιδέες που ευθυγραμμίζονται περισσότερο με τις δικές μας; Ή να ορίσουμε ένα ανώτατο όριο για τον χρόνο που αφιερώνουμε στα social media; Ας δούμε πότε και πώς νιώθουμε αυτά τα δυσάρεστα συναισθήματα… ότι κάπου υστερούμε, κάπου είμαστε κατώτεροι και πιο λίγοι από τους άλλους. Και να τα αποφεύγουμε.

5. Οργανώνουμε τη μέρα μας


Όπως είχα γράψει και σε προηγούμενο post για την απλότητα στον προγραμματισμό μας, ο προγραμματισμός μπορεί να μην είναι διασκεδαστικός μερικές φορές. Αν είσαι και αρχάριος, σίγουρα δε γίνεται στο άψε σβήσε. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι όσο περισσότερο αποτελεσματικοί είμαστε στον προγραμματισμό των ημερών μας, τόσο πιο αποτελεσματικοί και αποδοτικοί θα είμαστε τελικά με το χρόνο και τις υποχρεώσεις μας. Κι όσο πιο πολλά κάνουμε, τόσο καλύτερα νιώθουμε, τόσο πιο εποικοδομητικά περνάμε το χρόνο μας και όλο αυτό έχει άμεσο αντίκτυπο στην ψυχολογία μας.

Αν αυτό δεν είναι εφικτό στην ψυχολογική και σωματική κατάσταση που βρισκόμαστε, κάνουμε μικρά μικρά βασικά βήματα, ένα τη φορά χωρίς να σκεφτόμαστε το μετά. Το καλύτερο που μπορούμε -όσο μικρό κι αν μας φαίνεται- είναι προτιμότερο από το καθόλου.

Αυτές οι ιδέες είναι μόνο η αρχή, κάποιοι λίγοι τρόποι, για να απομακρυνθούμε από την εξουθένωση της μαμάς, το burnout.

Αν είσαι στα κάτω σου αυτή τη στιγμή, να ξέρεις σε καταλαβαίνω και μακάρι να μπορούσα να σε βοηθήσω. Είναι δύσκολο και απογοητευτικό να νιώθουμε ένοχοι που η φροντίδα των ανθρώπων που αγαπάμε μάς εξαντλεί τόσο…

Τι γίνεται όμως, μαμά;

Είναι σαν το απόφθεγμα του Βούδα: «Εσύ, ο εαυτός σου, αξίζεις την αγάπη και τη στοργή σου όσο οποιοσδήποτε σε ολόκληρο το σύμπαν».

ΥΓ. Αν νιώθεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τα συναισθήματά σου και έχεις συχνά ξεσπάσματα, μη διστάσεις να ζητήσεις βοήθεια από έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας, ένα ψυχολόγο, έναν ειδικό. Δεν είναι όλα τα συναισθήματα διαχειρίσιμα και η συμβουλή ενός ειδικού είναι κάτι παραπάνω από απαραίτητη ακόμα και αν η κατάσταση δεν είναι τόσο δύσκολη. Μη μένουμε σε ξεπερασμένα στερεότυπα περασμένων δεκαετιών για τους ψυχολόγους και τις ψυχοθεραπείες.

#BetterLife

Απλότητα: Πώς να τακτοποιήσουμε την ψηφιακή ζωή μας

3 Σχόλια

Σε συνέχεια των δύο προηγούμενων αναρτήσεων για την απλότητα στη ζωή μας (Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή, Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα), σήμερα ανεβάζω το τρίτο μέρος που υποσχέθηκα: απλότητα σε ένα κόσμο που είναι πολύπλοκος, γεμάτος και αγχώδης. (Εντάξει, χωρίς καμία αμφιβολία, αυτά είναι τα αγαπημένα μου θέματα. Μπορώ να τα διαβάζω ασταμάτητα! Εκεί να δεις scrolling και χρόνος στο κινητό!!)

Πολύ συχνά σκέφτομαι ότι όντως έχουμε πολύ χρόνο στα χέρια μας.

Παρόλο που η τεχνολογία έχει διαφοροποιήσει τις κοινωνικές, οικονομικές και οικογενειακές μας υποχρεώσεις, έχουμε ακόμα χρόνο.

Ώρα για scrolling στα social media, ώρα για παρακολούθηση τηλεόρασης ή youtube, ώρα για online shopping, ώρα για ατελείωτες συνομιλίες στο viber στις 132 ομάδες που συμμετέχουμε!

Τις περισσότερες φορές οι ζωές των άλλων ανθρώπων καταφέρνουν να καταναλώσουν τη δική μας, αφού περνάμε τόσες ώρες να παρακολουθούμε και να σχολιάζουμε τις δημοσιεύσεις τους.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δημιουργήσει μια κουλτούρα «επιπολαιότητας», που μας κάνει λιγότερο επιεικείς σε πιθανά αντιληπτά σφάλματα και λάθη άλλων χρηστών. Έχουν προκαλέσει μισαλλόδοξες αντιδράσεις, ανόητες επιπλήξεις, ανούσιες κακίες.

Έχω κάνει συνειδητή προσπάθεια να «αποσυνδέομαι» όσο μπορώ, επειδή η τακτική ενασχόλησή μου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μού δημιουργεί πρόβλημα στην επικοινωνία μου με όσους είναι όντως φυσικά δίπλα μου, με απομακρύνει από μοναδικές στιγμές που γίνονται ακριβώς δίπλα μου.

Δεν είμαι ιδιαίτερα αυστηρή με την έννοια της πλήρους αποχής και αποσύνδεσης, αφού για μένα το κινητό είναι (δυστυχώς) και απαραίτητο εργαλείο δουλειάς. Επιπλέον, το blogging είναι ένας στόχος σημαντικός για μένα, κάτι που κάνει πράξη την αγάπη μου για το γράψιμο και δίνει ουσιαστικό νόημα στην καθημερινότητά μου. Οπότε το να μην ασχοληθώ καθόλου με το κινητό είναι σίγουρα μια ουτοπία. Προσπαθώ, όμως, να έχω κάποια όρια, όπως να μην έχω μαζί μου το κινητό σε ένα καφέ, μια έξοδο με αγαπημένους μου, όταν ζωγραφίζω με τα παιδιά, όταν παίζουμε, διαβάζουμε ή όταν ξαπλώνων στο κρεβάτι. Δεν το τηρώ πάντα, αλλά το έχω στο νου μου πολύ έντονα.

Αυτό που διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια είναι μια συζήτηση γύρω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιρροή τους και θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε τα σημεία που μας κάνουν κακό. Το πρόβλημα είναι ότι μας καθηλώνει η αμεσότητα της ικανοποίησης που μας δίνει. Αλλά αυτό που έχω μάθει είναι ότι η ορθή χρήση τους και η αυθεντικότητά μας στα social media δεν απαιτεί απαραίτητα την αποσύνδεση. Σίγουρα, βέβαια, βοηθάει να ανακτήσουμε τον προσγειωμένο εαυτό μας, να δουλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι.

Τα πλαστά standards της ομορφιάς και της εξωτερικής εμφάνισης μάς βομβαρδίζουν διαρκώς. Οι διαδικτυακές περσόνες χρησιμοποιούν αγένεια υπό το πρόσχημα της κωμωδίας ή παρουσιάζουν μια εικόνα που μακράν απέχει από την πραγματικότητα. Εάν περισσότεροι άνθρωποι ήταν ειλικρινείς για τη ζωή τους και για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από την οθόνη, οι άνθρωποι δεν θα αντιμετώπιζαν ανθυγιεινές πιέσεις για να είναι πάντα καλά, όλη αυτή την τοξική θετικότητα, το «περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω».

Πολλές από τις εμπειρίες μας βασίζονται στην αναζήτηση επικύρωσης μέσω της εικόνας που έχουμε παρουσιάσει όταν είμαστε online: τέλεια γεύματα, σχέσεις, δουλειές, τρόποι ζωής. Συνοψίζουμε την αξία μας σε μια εξαιρετικά επινοημένη κατάσταση ή φωτογραφία. Αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Είναι μια απεικόνισή της με τον τρόπο που θεωρούμε ότι θα πάρουμε περισσότερα likes. Και δεν είναι μόνο εκείνοι που ασχολούνται ενεργά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και οι «ακόλουθοι» που μπορεί να μην είναι ενεργοί ως παρουσία, αλλά εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους δίνουν αξία σε όλο αυτό το «ιδανικό σενάριο».

Γι’αυτό η αλήθεια μας με όλες τις ατέλειες και τα λάθη και τις βλακείες μας είναι αυτή που πρέπει να «αγκαλιάσουμε». Αυτή είναι η ζωή.

Είναι απολύτως φυσιολογικό να αποτύχουμε γιατί σημαίνει ότι προσπαθούμε.

Είναι οκ να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απόρριψη και την αποτυχία μας.

Έτσι θα γίνουμε καλύτεροι, έτσι θα γίνουμε πιο «ανθεκτικοί».

Είναι οκ.

Αυτό πρέπει να θυμόμαστε.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε οκ.

Είμαστε αρκετοί.

Εκτός σύνδεσης, απλώς ζούμε, νιώθουμε, βιώνουμε την κάθε στιγμή και τα πιο αληθινά συναισθήματά μας.

Χωρίς φίλτρο.

Χωρίς αυτόματη διόρθωση.

Χωρίς προσχήματα.

Παρακάτω περιγράφω πρακτικά τα βήματα που ακολουθώ για να ξεκαθαρίσω όλον αυτόν τον ψηφιακό σωρό που έχω μαζέψει, ώστε να διατηρώ τα αρχεία μου οργανωμένα και να έχω το μυαλό μου καθαρό και ήρεμο, για όσα είναι πραγματικά σημαντικά.

Πώς να «ξεκαθαρίσουμε» την ψηφιακή μας ζωή

Η ψηφιακή μας ζωή σήμερα είναι ένας απεριόριστος αριθμός ανθρώπων που «ακολουθούμε», φωτογραφίες που μας «δίνουν έμπνευση», ιδέες για μουσική ή για βιβλία, άρθρα για ανάγνωση, ένα γεμάτο inbox από συνεργάτες, από newletters που έχουμε γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε το email μας, όλα όσα σκανάρουμε, όλα αυτά τα free downloads που «κατεβάζουμε» και αποθηκεύουμε οπουδήποτε στον υπολογιστή μας και πιθανώς να μην ανοίγουμε και ποτέ. Η άλλη πλευρά όλης αυτής της ψηφιακής αφθονίας είναι ότι συχνά νιώθουμε πελαγωμένοι και εξαντλημένοι από όλα αυτά.

Αυτό το δίκοπο μαχαίρι το συνειδητοποίησα σιγά σιγά όταν διαπίστωσα ότι σχεδόν όλα όσα ανακαλύπτω καθημερινά online (και εκείνη την ώρα ενθουσιάζομαι κλπ. και γράφομαι και στα newsletters και σε όλα και αποθηκεύω όλα τα δωρεάν αρχεία και εκτυπώσιμα «κάπου» στον υπολογιστή ή σε κάποιο usb stick ή οπουδήποτε), μετά είτε θα δυσκολεύομαι να τα βρω είτε δε θα τα αναζητήσω ποτέ γιατί πραγματικά ο όγκος ειναι τεράστιος!

Και είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι σε μια εποχή συνεχούς συνδεσιμότητας και ατελείωτων πληροφοριών, χρειάζεται πολλή δουλειά για να εστιάσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία για εμάς.

Αυτή η συνειδητοποίηση είναι που με ενέπνευσε να ξεκινήσω αυτό το ψηφιακό decluttering/ ξεκαθάρισμα, με σκοπό να ελέγχω ολόκληρη την «ψηφιακή μου ζωή» και να αναδιοργανώσω τα πάντα σε ένα απλούστερο και πιο ασφαλές σύστημα.

Σε αυτή τη διαδικασία ανακάλυψα:

  • Κάποιους λογαριασμούς στους οποίους δεν συνδέομαι ποτέ, όπως παλιά email και αχρησιμοποίητες εφαρμογές
  • 156 ανοιχτές καρτέρες στο ίντερνετ του κινητού και άλλες 35 στο γραφείο με τουλάχιστον 300 αποθηκευμένους σελιδοδείκτες
  • 1.832 Εισερχόμενα emails, με αρκετές εκατοντάδες μη αναγνωσμένα
  • 3.080 αποθηκευμένες φωτογραφίες στο κινητό 
  • 548 ληφθέντα αρχεία
  • 1.054 αρχεία σε ένα φάκελο «προς αρχειοθέτηση»
  • 1.000 άτομα που ακολουθώ στο instagram αλλά είτε δεν προλαβαίνω να τις αναρτήσεις τους είτε δεν είναι πλέον ενεργά
  • 558 αποθηκευμένες αναρτήσεις από το instagram που βρήκα ενδιαφέρουσες αλλά δεν ξανακοίταξα και άλλα τόσα screenshots από stories που διάβασα και μου άρεσαν
  • Και σίγουρα κι άλλα πολλά που ξεχνάω…

Η ψηφιακή ακαταστασία δεν καταλαμβάνει φυσικό χώρο, αλλά καταλαμβάνει σημαντικό χώρο στο κεφάλι μας. Ένα ακατάστατο περιβάλλον δίνει την αίσθηση ότι διάφορα πράγματα ανταγωνίζονται για την προσοχή μας. Αυτό δυσκολεύει την εστίαση και τον προβληματισμό, τη δημιουργική σκέψη και τη λήψη σημαντικών αποφάσεων.

Η αφαίρεση δεδομένων που μας αποσπούν την προσοχή, ο περιορισμός του «θορύβου» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η διαγραφή υπενθυμίσεων ημιτελών έργων μπορούν να μας βοηθήσουν να κατευθύνουμε την προσοχή μας.

Τα κύρια βήματα για το ψηφιακό ξεκαθάρισμα είναι:

  • Επισκόπηση όλων των ψηφιακών μας δεδομένων (αρχεία, φάκελοι, λογαριασμοί κ.λπ.).
  • Διαγραφή όσων δε χρειαζόμαστε πια.
  • Αναδιοργάνωση όλων όσων κρατήσαμε.
  • Διατήρηση και τακτικός έλεγχος με απλές και σταθερές συνήθειες.

Πρέπει αν είμαστε υπομονετικοί με τον εαυτό μας σε αυτό το project – το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε ένα πλαίσιο, με μικρές εργασίες που μπορούμε να σβήνουμε μια μια, ώστε να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα.

Ξεκαθάρισμα εγγράφων

Πώς θα έχουμε ένα σταθερό σύστημα δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας και έναν οργανωμένο τρόπο πρόσβασης στα αρχεία μας:

1) Πριν κάνουμε οτιδήποτε να σιγουρευτούμε ότι έχουμε αντίγραφα ασφαλείας των αρχείων μας. Μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε στον υπολογιστή μας, σε εξωτερικό σκληρό δίσκο, σε cloud εφαρμογές (π.χ. Dropbox, Google Drive, iCloud). Αυτές τις επιλογές γνωρίζω εγώ τελοσπάντων.

2) Ελέγχουμε τους φακέλους και τα αρχεία μας. Τσεκάρουμε πού αποθηκεύονται και πώς είναι οργανωμένα. Για παράδειγμα, ορισμένα από τα αρχεία μου βρίσκονται στον υπολογιστή μου κι άλλα συγχρονισμένα με το Dropbox ή το Google Drive. (α έχω και εκεί αρχεία… ξέχασα να τα μετρήσω…!)

3) Διαγράφουμε τα αρχεία που δεν θέλουμε πλέον, αλλά και αυτά που έχουμε δυο φορές για κάποιο λόγο (διπλότυπα). Αν δυσκολευόμαστε με την ιδέα να πάρουμε όλους τους φακέλους με τη σειρά, μπορούμε να τα μετακινήσουμε σε ένα φάκελο που ονομάζεται «To File» και να τα κάνουμε σταδιακά.

4) Οργάνωση συστήματος φακέλων. Τώρα είναι ώρα να οργανώσουμε εκ νέου το σύστημα φακέλων μας, χρησιμοποιώντας μια απλή ιεραρχία και όχι πολύπλοκα και δαιδαλώδη συστήματα φακέλων, υποφακέλων, υπο-υποφακέλων κλπ. Δε χρειάζεται, αφού έχουμε την επιλογή της αναζήτησης, να τα έχουμε όλα σε υποφακέλους, αρκεί η ονομασία τους να είναι σαφής.
Μπορεί να μας βοηθήσει το να σχεδιάσουμε την ιεραρχία των φακέλων μας σε χαρτί. Έτσι, έχω κάνει στη δουλειά.
Εάν έχουμε πολλά έγγραφα ενός συγκεκριμένου τύπου, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν φάκελο γι’ αυτά, για παράδειγμα «Ιδέες για άρθρα» ή «Εκτυπώσιμα».
Εάν μας βοηθάει, ωστόσο, μπορούμε να χωρίσουμε σε περαιτέρω κατηγορίες με υποφακέλους. Αλλά πραγματικά, τα αρχεία είναι πιο εύκολο να τα βρούμε αν το σύστημα οργάνωσής μας δεν είναι πολύ περίπλοκο. (Εδώ έχω βρει κάποιες καλές προτάσεις για οργάνωση φακέλων). Επειδή χρησιμοποιώ τον υπολογιστή μου για τη δουλειά και την προσωπική μου ζωή, οι βασικοί μου φάκελοι είναι «ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» και «ΕΡΓΑΣΙΑ» και μετά έχω υποφακέλους.

Τα αρχεία πρέπει να είναι αποθηκευμένα με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να εργαζόμαστε.

  • Μετακινούμε τα πάντα από την επιφάνεια εργασίας: Η αποθήκευση αρχείων στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή μας ισοδυναμεί με τη διασπορά ενός σωρού χαρτιών πάνω στο φυσικό μας γραφείο, καθιστώντας πιο δύσκολο να βρούμε αυτό που χρειαζόμαστε τη στιγμή που το χρειαζόμαστε. Οπότε τα μετακινούμε σε ένα φάκελο (πχ to file) ή τα διαγράφουμε. Να βάλουμε και μια ωραία ταπετσαρία οθόνης που θα μας φτιάχνει τη διάθεση και δε θα θέλουμε να την καλύπτουμε με 300 αρχεία. 
  • Διαγραφή λήψεων και προσωρινών αρχείων: Μετακινούμε ή διαγράφουμε Ληφθέντα και Προσωρινά αρχεία για να αδειάσουμε χώρο.
  • Ονομασία αρχείων: Πρέπει να βρούμε μια «τυπική σύμβαση ονομασίας αρχείων«, ώστε να είναι εύκολο να βρούμε τα πάντα.
  • Αποθήκευση αρχείων στον κατάλληλο φάκελο: Στο εξής, αποθηκεύουμε πάντα τα αρχεία στο σχετικό φάκελο, ώστε να είναι εύκολο να τα βρούμε. Μιλάμε για ένα λεπτό, δε θα μας πάρει παραπάνω.

Ξεκαθάρισμα φωτογραφιών

Αν είσαι όπως εγώ, με χιλιάδες φωτογραφίες αποθηκευμένες σε διάφορα μέρη, ας δούμε πώς θα διευκολύνουμε την κατάσταση:

  • Αποθήκευση και δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας φωτογραφιών: Όπως και με τα έγγραφα, δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας φωτογραφιών τόσο σε φυσική συσκευή, όσο και με σύστημα αποθήκευσης cloud. Ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος είναι μια καλή επιλογή, αλλά η πιο safe επιλογή είναι το cloud.
  • Οργάνωση συστήματος φακέλων: Οργάνωση φωτογραφιών σε φάκελο «Φωτογραφίες». Οι υποφάκελοι ίσως είναι ανά έτος ή ανά εκδήλωση, όπως βάφτιση, γάμος, γενέθλια κλπ. (Εγώ έχω κάτι ενδιάμεσο: ανά έτος και κάποιοι υποφάκελοι μέσα, με συγκεκριμένα ταξίδια, εκδηλώσεις κλπ).
  • Αρχειοθέτηση ή διαγραφή φωτογραφιών : Ανάλογα με το πόσες φωτογραφίες έχουμε, μπορεί να μη γίνεται με τη μια… Ας βάλουμε ένα podcast να ακούμε κατά την κατηγοριοποίηση του αρχείου των ψηφιακών φωτογραφιών μας!
  • Μεταφορά φωτογραφιών από το smartphone μας: Για να ελευθερώσουμε χώρο και να διατηρήσουμε τις φωτογραφίες μας σε ένα μέρος, μπορούμε να τις μετακινήσουμε από το smartphone στον υπολογιστή μας, είτε μέσω συγχρονισμού σε μια υπηρεσία cloud όπως το iCloud Photos ή το Google Photos, είτε συνδέοντας το τηλέφωνό μας με τον υπολογιστή μας.

Αρχεία μουσικής

  • Αποθηκεύουμε και δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας της μουσικής μας: Παρόμοια με τα έγγραφα και τις φωτογραφίες μας, χρησιμοποιούμε μία φυσική συσκευή και μία επιλογή cloud. 
  • Οργάνωση συστήματος φακέλων: Οργανώνουμε όλα τα αρχεία μουσικής σε ένα φάκελο που ονομάζεται «Μουσική». Παλιότερα τα αποθήκευα ανά καλλιτέχνη. Όμως, δεν μπορώ να «κάνω πρόγραμμα» κάθε φορά που θέλω να ακούσω μουσική, και να ψάχνω ένα ένα φάκελο, οπότε πλέον τα αποθηκεύω σε κατηγορίες, πχ για τρέξιμο, έντεχνα, παλιά λαϊκά, ωραία ελληνικά (ναι, έχω τέτοια λίστα!!), ισπανικά τραγούδια κλπ.
  • Αρχειοθέτηση μουσικής στους νέους φακέλους σας και διαγραφή διπλών κομματιών: Και πάλι, ας βρούμε ένα άλλο καλό podcast για να μας απασχολεί καθώς αφιερώνουμε χρόνο στην αρχειοθέτηση!
  • Ονομάζουμε τα αρχεία μουσικής χωρίς όνομα: Μετονομάζουμε τα αρχεία που ονομάζονται «άγνωστο όνομα» ή «άγνωστο κομμάτι». Νομίζω υπάρχουν και εφαρμογές που το κάνουν…

Το email μας

Το email είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το χειριστούμε. Αλλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να το κρατάμε οργανωμένο ξοδεύοντας όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο.

  • Ξεκαθαρίζουμε τα εισερχόμενά μας (ή αλλιώς Κήρυξη πτώχευσης εισερχομένων!): Εάν τα εισερχόμενά μας είναι άπειρα όπως τα δικά μου, ας αποδεχτούμε ότι δεν θα διαβάσουμε όλα αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ας κηρύξουμε πτώχευση! Αυτό σημαίνει αρχειοθέτηση όλων των μηνυμάτων, ώστε να μην βλέπουμε πλέον τα πλήρη εισερχόμενα όταν ανοίγουμε το email μας.
  • Κατάργηση εγγραφής/ Unsubscribe: Ρεαλιστικά, έχουμε περιορισμένο χρόνο για να διαβάσουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αν δε θέλουμε πλέον να λαμβάνουμε emails από κάποια προϊόντα, εταιρείες κλπ, απλώς καταργούμε την εγγραφή μας. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας για το τι πραγματικά θα ανοίξουμε και θα διαβάσουμε! Μπορεί να φαίνεται ακίνδυνη μια συνδρομή που πιθανώς ανοίξουμε μια μέρα, αλλά κάθε νέο αδιάβαστο email προσθέτει στο διανοητικό βάρος της ψηφιακής ακαταστασίας.
  • Ελέγχουμε τα emails μας περιοδικά, όχι συνεχώς : Ελέγχω τα emails σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας (έχω αφαιρέσει την ειδοποίηση για τα εισερχόμενα), αντί να κρατάμε το email μας ανοιχτό όλη την ώρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συγκεντρωθούμε και να εστιάσουμε σε μια σημαντική εργασία μας. Όπως λέει ο Cal Newport, στο βιβλίο του Digital Minimalism (δες αναλυτικά παρακάτω): «Αν οργανώσω τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο ώστε να έχω πολλά μεγάλα, συνεχόμενα, αδιάκοπα χρονικά μέρη, μπορώ να γράψω μυθιστορήματα. [Αν με διακόπτουν πολύ] τι το αντικαθιστά; Αντί για ένα μυθιστόρημα που θα υπάρχει για πολύ καιρό… υπάρχουν ένα σωρό μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχω στείλει σε μεμονωμένα άτομα».
  • Αναδιοργάνωση με φακέλους κλπ δεν πιστεύω ότι χρειάζεται, αφού μπορούμε να κάνουμε αναζήτηση και να βρούμε ό,τι ψάχνουμε.

Social Media

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει απαραίτητα για πολλούς από εμάς. To Facebook, το Instagram, το Twitter μπορεί να μας βοηθούν να παραμείνουμε συνδεδεμένοι, η υπερβολική εξάρτηση, όμως, από αυτά μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, απόσπαση της προσοχής και ένα αίσθημα υπερέντασης. «Οι άνθρωποι δεν είναι καλωδιωμένοι για να είναι συνεχώς καλωδιωμένοι», όπως λέει ο Newport. Είναι απαραίτητη μια ισορροπία στον τρόπο χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης:

  • Κάνουμε ένα διάλειμμα: Αν νιώθουμε άσχημα μετά τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να δοκιμάσουμε να μείνουμε εκτός σύνδεσης για ένα χρονικό διάστημα, ακόμη και αν είναι μόνο μία ή δύο ημέρες, ή να περιορίσουμε σημαντικά το χρόνο που αφιερώνουμε. Εσύ; Πώς νιώθεις offline; Σκέφτεσαι διαφορετικά; Διαβάζεις περισσότερο; Εστιάζεις καλύτερα; Τι σου αρέσει όταν είσαι εκτός κοινωνικής δικτύωσης και τι σου λείπει;
  • Λιγότερες εφαρμογές κοινωνικών μέσων: Το μυαλό που «σπαταλάμε» για να ελέγχουμε και να είμαστε ενεργοί στο Facebook, το Twitter, το LinkedIn, το Instagram, το Snapchat και άλλα την ίδια μέρα δεν αναπληρώνεται. Ας επιλέξουμε αυτά που μας ταιριάζουν καλύτερα.
  • Αφαιρούμε όσους δε θέλουμε να ακολουθούμε: Μπορούμε να διακόψουμε την παρακολούθηση ή ακόμα και να αφαιρέσουμε λογαριασμούς που ακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αν αυτή η επαφή δε μας καλύπτει ή δε μας κάνει καλό.
  • Σελιδοδείκτες σε συγκεκριμένες σελίδες: Αν χρησιμοποιούμε πχ το Facebook για να ενημερωνόμαστε για επερχόμενες εκδηλώσεις ή μερικές επαγγελματικές ομάδες, μπορούμε να προσθέσουμε σελιδοδείκτες σε αυτές τις σελίδες και απλώς να μεταβαίνουμε εκεί απευθείας, αποφεύγοντας τη ροή.
  • Προγραμματίζουμε το χρόνο που περνάμε: Αν θέλουμε ή χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να ορίσουμε το χρόνο που θα ασχοληθούμε. Πχ στο instagram – που είναι το κύριο που χρησιμοποιώ – έχω επιλέξει ημερήσιο όριο 20 λεπτών. Κάποιες φορές το ξεπερνάω, αλλά σε γενικές γραμμές πάει καλά.
  • Σίγαση ειδοποιήσεων: Για τη σίγαση των ειδοποιήσεων επηρεάστηκα πριν καιρό όταν είδα το Social Dilemma. Είναι η καλύτερη επιλογή. Το ίδιο έκανα και στο garmin ρολόι μου, το οποίο συνδεόταν με το κινητό και μου έδειχνε όλες τις ειδοποιήσεις του!
  • Ασχολούμαστε πιο ουσιαστικά: Ο Newport στο βιβλίο του Digital Minimalism (δες παρακάτω) επισημαίνει ότι το «μου αρέσει» είναι μια ρηχή και παθητική αλληλεπίδραση. Αντίθετα, λέει, να προσπαθήσουμε να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο που μας ενδιαφέρει πραγματικά. Ο σχολιασμός σε αναρτήσεις όπου πραγματικά έχουμε κάτι να πούμε είναι ένας πιο ενεργός -και πιο ουσιαστικός- τρόπος χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Οι ειδήσεις

Πρόσφατα διάβασα ότι η λήψη πληροφοριών μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν σαν να στέκεται ο δάσκαλος του σχολείου μπροστά στην τάξη και να λέει μια γραμμή από κάθε μάθημα: κάτι για τον Εμφύλιο Πόλεμο, τη θεωρία της σχετικότητας, τις γεωμετρικές αποδείξεις και λίγο από κλασικά μυθιστορήματα. Είναι πραγματικά δύσκολο να επεξεργαστούμε όλες αυτές τις σύνθετες πληροφορίες χωρίς πλαίσιο.

Αλλά δεν είναι μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κάνουν την «κατανάλωση» ειδήσεων δύσκολη. Τα νέα σήμερα είναι αγχωτικά και υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στον κόσμο. 

  • Ομαδοποιούμε τις αγαπημένες μας πηγές ειδήσεων: Υπάρχουν περισσότερες πηγές ειδήσεων από ποτέ, άλλα χαμηλής και άλλα απίστευτα υψηλής ποιότητας. Πρέπει να προσπαθήσουμε να έχουμε τις χρήσιμες πηγές ειδήσεων σε έναν φάκελο σελιδοδεικτών στο πρόγραμμα περιήγησής μας ή σε ένα πρόγραμμα συγκέντρωσης ειδήσεων (βλ. εφαρμογές ειδήσεων διαθέσιμες στο Android).
  • Αποθηκεύουμε τα άρθρα που θέλουμε να διαβάσουμε για αργότερα: Χρησιμοποιούμε μια εφαρμογή, όπως το Pocket ή το Instapaper ή και την επέκταση Chrome του Todoist για να αποθηκεύουμε ό,τι θέλουμε να διαβάσουμε αργότερα, ειδικά αν δεν μπορούμε να ανοίξουμε 30 καρτέλες στο browser.
  • Έλεγχος ειδήσεων σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας : Διαβάζω ή ακούω ειδήσεις (τηλεοπτικές δεν παρακολουθώ ποτέ) συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και όχι κατά διαστήματα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας εύκολος τρόπος λήψης πληροφοριών, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε υπερφόρτωση. Πρέπει να επιλέξουμε συγκεκριμένες πηγές που δεν προσπαθούν να μας εντυπωσιάσουν ή να μας χειραγωγήσουν. 

Ξεκαθάρισμα εφαρμογών

Ο μέσος αριθμός εφαρμογών που «κατεβάζουμε» έχει αυξηθεί σημαντικά, ενώ παραπάνω από τις μισές δεν τις χρησιμοποιούμε πάνω από μια φορά.

  • Διαγραφή αχρησιμοποίητων εφαρμογών: Διαγράφουμε εφαρμογές που δεν έχουμε χρησιμοποιήσει πρόσφατα από το smartphone και τον υπολογιστή μας. Όπως μπορούμε πάντα να εγγραφούμε ξανά σε ένα newsletter ή να εγγραφούμε ξανά στο Facebook, μπορούμε και να κατεβάσουμε ξανά μια εφαρμογή.
  • Χρησιμοποιούμε μία εφαρμογή για κάθε σκοπό: Δε χρειαζόμαστε 10 εφαρμογές επεξεργασίας βίντεο ή αναπαραγωγής μουσικής κλπ. Βρίσκουμε την αγαπημένη μας εφαρμογή για κάθε σκοπό.
  • Οργάνωση εφαρμογών στο smartphone μας: Ταξινομούμε τις εφαρμογές μας σε φακέλους και μετακινούμε τις πιο «εθιστικές» εφαρμογές στη δεύτερη ή την τρίτη οθόνη του smartphone, εκεί χωμένες!
  • Μετακίνηση αρχείων από το smartphone μας: Μετακινούμε παλιές σημειώσεις σε κατάλληλους φακέλους στον υπολογιστή μας. Για παράδειγμα, έχω ένα μπλοκάκι που σημειώνω τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, κάτι που μου άρεσε, κάτι που θέλω να ψάξω περισσότερο, μια ιδέα για ένα άρθρο. Επίσης, χρησιμοποιώ στο viber το «Οι Σημειώσεις μου», το Google Keep ή τα πρόχειρα του gmail για να αποθηκεύω προσωρινά όσα μου’ρχονται! Τα μετακινώ στον υπολογιστή μου από καιρό σε καιρό και μετά τα διαγράφω.
  • Απενεργοποίηση ειδοποιήσεων: Και για τις εφαρμογές, έχω καταργήσει τις ειδοποιήσεις και έχω ενεργοποιημένες μόνο viber και whatsapp.

Κωδικοί πρόσβασης και λογαριασμοί

Αυτή είναι η λιγότερο αγαπημένη μου περιοχή, επειδή έχω καθυστερήσει τη δημιουργία ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης κωδικών πρόσβασης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά οι κίνδυνοι που δημιουργούνται από την ψηφιακή ακαταστασία είναι πραγματικοί. Τα κοινά τρωτά σημεία, όπως η χρήση του ίδιου κωδικού πρόσβασης για πολλούς λογαριασμούς και η χρήση κωδικών που μπορεί να «μαντευθούν» γρήγορα, είναι δύσκολο να παρακολουθούνται λόγω όλων αυτών των λογαριασμών χρηστών που πρέπει να δημιουργήσουμε.

  • Ενημερώνουμε τους μη ασφαλείς ή εύκολους κωδικούς πρόσβασης για πολύ ευαίσθητους λογαριασμούς, όπως τους τραπεζικούς λογαριασμούς.
  • Διαγραφή λογαριασμών που δε χρησιμοποιούμε
  • Διατήρηση των κωδικών πρόσβασης σε έντυπη μορφή στην περίπτωση που το σύστημα διαχείρισης κωδικών πρόσβασης παραβιαστεί με κάποιο τρόπο ή απλώς τους ξεχάσουμε.
  • Χρήση ελέγχου ταυτότητας δύο παραγόντων: Αυτό μου το έμαθε πρόσφατα η iprigipessa! Ο έλεγχος ταυτότητας δυο παραγόντων ίσως είναι κουραστικός, αλλά προσθέτει πραγματικά ένα επιπλέον επίπεδο προστασίας.

Όπως το καθάρισμα του σπιτιού μας, έτσι και το digital decluttering (ψηφιακό ξεκαθάρισμα) έχει τις κουραστικές στιγμές του.

Δε χρειάζεται να γίνει μεμιάς.

Μικρά βήματα που θα μας κάνουν να νιώσουμε ότι προχωράμε και ελπίζουμε ότι, καθώς προχωράμε, θα νιώθουμε καλά που θα έχουμε περισσότερο έλεγχο στον ψηφιακό μας κόσμο.

Το θέμα δεν είναι να έχουμε ένα τέλειο σύστημα, ή ακόμα και απαραίτητα να τελειώσουμε, αλλά μάλλον να αρχίσουμε να ανακτούμε τον πνευματικό μας χώρο.

Όπως λέει ο Newport στο Digital Minimalism : «Για να ανακτήσουμε τον έλεγχο, πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τις μικροαλλαγές και να ξαναχτίσουμε τη σχέση μας με την τεχνολογία από το μηδέν, χρησιμοποιώντας τις βαθιές αξίες μας ως βάση».

Μοιράσου τις αγαπημένες σου μεθόδους ψηφιακού ξεκαθαρίσματος στα σχόλια και καλή τύχη!

Αν ενδιαφέρεσαι για περισσότερη έμπνευση και ψάξιμο σχετικά με το θέμα:

Στο βιβλίο του «Digital minimalism: Choosing a Focused Life in a Noisy World«, ο καθηγητής της επιστήμης υπολογιστών Cal Newport γράφει ότι «Μινιμαλισμός είναι η τέχνη του να ξέρεις ποιο είναι το αρκετό.  Οι ψηφιακοί μινιμαλιστές είναι παντού γύρω μας. Είναι οι ήρεμοι, χαρούμενοι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν μεγάλες συζητήσεις χωρίς κρυφές ματιές στα τηλέφωνά τους. Μπορούν να χαθούν σε ένα καλό βιβλίο, ένα έργο ξυλουργικής ή ένα χαλαρό πρωινό τρέξιμο. Μπορούν να διασκεδάσουν με τους φίλους και την οικογένειά τους χωρίς την έμμονη επιθυμία να τεκμηριώσουν την εμπειρία. Παραμένουν ενημερωμένοι για τα νέα της ημέρας, αλλά δεν αισθάνονται πνιγμένοι από αυτά. Δεν βιώνουν τον «φόβο να χάσουν κάτι από τις εξελίξεις» (FOMO–Fear of missing out) επειδή γνωρίζουν ήδη ποιες δραστηριότητες τους παρέχουν νόημα και ικανοποίηση.» «Η τεχνολογία«, λέει, «δεν είναι από μόνη της ούτε καλή ούτε κακή. Το κλειδί είναι να τη χρησιμοποιήσουμε για να υποστηρίξουμε τους στόχους και τις αξίες μας, αντί να την αφήσουμε να μας χρησιμοποιήσει.«

Στο βιβλίο του προσφέρει ένα σχέδιο για την οργάνωση της τεχνολογίας μας γύρω από αυτό που πραγματικά εκτιμούμε και να ελαχιστοποιήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Το έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου προήλθε από σημειώσεις που έλαβε από τους αναγνώστες του προηγούμενου βιβλίου του, Deep Work: Rules for Focused Success in a Distracted World, σχετικά με το πόσο δυσκολεύονται να εστιάσουν στα σημαντικά. «Δεν είναι ότι κάποια εφαρμογή ή ιστότοπος ήταν ιδιαίτερα κακός όταν εξεταζόταν μεμονωμένα. Όπως διευκρίνισαν πολλοί άνθρωποι, το θέμα ήταν ο συνολικός αντίκτυπός του καθώς με τόσα πολλά διαφορετικά λαμπερά μπιχλιμπίδια που τραβούν τόσο επίμονα την προσοχή του κοινού, χειραγωγούν και τη διάθεσή τους (…) και είναι πέρα από τον έλεγχό τους.«

Στο βιβλίο Joy of Missing Out, ο Brinkmann υποστηρίζει ότι ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι να αποκτάς περισσότερα αλλά να θέλεις λιγότερα. Υποστηρίζει ότι αυτό δε θα επιτευχθεί μέσω καθαρού αυτοελέγχου, αλλά δημιουργώντας ένα περιβάλλον που δεν μας δελεάζει συνεχώς.

Στο How to Do Nothing, η O’Dell αμφισβητεί τον ορισμό της κοινωνίας μας για το τι θεωρείται «παραγωγικό»: «Η ίδια η ιδέα μας για την παραγωγικότητα βασίζεται στην ιδέα να παράγουμε κάτι νέο, ενώ δε θεωρούμε με τον ίδιο τρόπο τη συντήρηση και τη φροντίδα παραγωγικές.»

#BetterLife

Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα (+ Εκτυπώσιμo πλάνo)

8 Σχόλια

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης για το μινιμαλισμό και την απλότητα στον τρόπο που πρέπει να οργανώσουμε το σπίτι μας, υποσχέθηκα συνέχεια, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε στην απλότητα σε περισσότερες πτυχές της ζωής μας.

Σήμερα, λοιπόν, γράφω το δεύτερο μέρος που αφορά το σχεδιασμό της καθημερινότητάς μας, με τέτοιο τρόπο που θα μας δίνει ρυθμό, αλλά παράλληλα θα μας βοηθά να κρατάμε τα πράγματα απλά και αποτελεσματικά.

Κουραζόμαστε τόσο πολύ καθημερινά να ανακτήσουμε τον έλεγχο… Ωστόσο και ο προγραμματισμός δεν είναι κάτι απλό, ειδικά αν δεν τον έχεις ξανακάνει, αν δεν είναι κάτι που το έχεις εξασκήσει.

Κι εγώ, ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να καταγράφω τις υποχρεώσεις και εκκρεμότητές μου, τις «to-do» λίστες μου, και μόνο τους τελευταίους μήνες έχω σημειώσει μια πρόοδο, η οποία, όμως, θα μπορούσε να είναι και πιο αξιοσημείωτη…

Υπάρχουν αυτοί που τρελαίνονται να φτιάχνουν λίστες, πλάνα, σχέδια… Και υπάρχουν και οι πιο «αυτοσχεδιαστικοί» τύποι.

Είμαστε εμείς που είμαστε λίγο αναβλητικοί, που τα πολλά to-dos μας πελαγώνουν, νιώθουμε ότι μας πνίγουν, νομίζουμε ίσως ότι αν δεν τα καταγράψουμε δεν υπάρχουν! Θα εξαφανιστούν!! 🙂 

Ο προγραμματισμός μπορεί να μην είναι διασκεδαστικός μερικές φορές. Αν είσαι και αρχάριος, σίγουρα δε γίνεται στο άψε σβήσε. Μπορεί ακόμα και να μας φαίνεται χάσιμο χρόνου. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι όσο περισσότερο αποτελεσματικοί είμαστε στον προγραμματισμό των ημερών μας, τόσο πιο αποτελεσματικοί και αποδοτικοί θα είμαστε τελικά με το χρόνο και τις υποχρεώσεις μας.

«Κάθε λεπτό που αφιερώνετε στον προγραμματισμό εξοικονομεί 10 ολόκληρα λεπτά από την εκτέλεση. Αυτό μας δίνει 1.000 τοις εκατό απόδοση ενέργειας!».― Brian Tracy

ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ, λοιπόν.

Επιλέγουμε μια ημέρα και ώρα που θα αφιερώσουμε για να προγραμματίσουμε την επόμενη εβδομάδα. Κάποιους τους βολεύει το πρωί του Σαββάτου, άλλους το πρωί ή το βράδυ της Κυριακής.

Δεν έχει σημασία πότε είναι, αρκεί να αφιερώσουμε αυτόν τον χρόνο κάθε εβδομάδα για τον προγραμματισμό των υποχρεώσεών μας. Στην αρχή μπορεί να μας παίρνει πολλή ώρα γιατί δεν το έχουμε εξασκήσει, όμως σιγά σιγά πιστεύω ότι θα γίνεται μια ρουτίνα, μια δεξιότητα που θα μας φανεί χρήσιμη γενικότερα.

Κάποιες ενδεικτικές ιδέες για λίστες, ώστε να διαμορφωθεί το εβδομαδιαίο πλάνο μας είναι:

1. Ό,τι πρέπει να γίνει
2. Λίστα εργασιών
3. Δραστηριότητες – εξωτερικές υποχρεώσεις (μαθήματα, δραστηριότητες παιδιών, κοινωνικές υποχρεώσεις, εξωτερικές δουλειές κλπ)
4. Προγραμματισμός γευμάτων και λίστα σούπερ μάρκετ
5. Να θυμηθώ σήμερα

1. Η λίστα με ό, τι πρέπει να γίνει

Είναι αυτό που στο εξωτερικό λένε brain dump. Αυτή η λίστα είναι για να βγάλουμε από το μυαλό μας όλα όσα πρέπει να γίνουν, κάτι σαν το «Sunday basket» που εφαρμόζει το Κορίτσι Μάλαμα.

Καταγράφουμε κάθε εργασία, έργο ή υποχρέωση που έχει περάσει από το μυαλό μας. Αυτή η πρακτική από μόνη της θα μας βοηθήσει να αποφορτιστούμε διανοητικά και να μην παλεύουμε να θυμόμαστε ή να ανασύρουμε τα πάντα στο μυαλό μας. 

2. Η λίστα εργασιών 

Η λίστα των εργασιών αφορά όλες τις οικιακές εργασίες που πρέπει να γίνουν. Πρέπει για κάθε εργασία να αποφασίσουμε αρχικά πόσο συχνά θα πρέπει να την κάνουμε και μετά να ορίσουμε μια μέρα (ή μέρες) που θα γίνονται. 

Την ώρα που σχεδιάζουμε την εβδομάδα μας, θα ανατρέχουμε σε αυτήν τη λίστα και θα βλέπουμε ποιες εργασίες πρέπει να κάνουμε και ποιες μέρες. Για παράδειγμα, οι Τρίτες και τα Σάββατα είναι για πλυντήριο, η Δευτέρα και Παρασκευή για ηλεκτρική σκούπα κ.ο.κ.

Το να έχουμε ορίσει συγκεκριμένες μέρες για συγκεκριμένες εργασίες κάθε εβδομάδα, μας βοηθά να τις θυμόμαστε πιο εύκολα και να τις κάνουμε όντως. Όσο περνά ο καιρός και είμαστε συνεπείς με την εκτέλεση αυτών των εργασιών στις καθορισμένες ημέρες, μετατρέπονται σε συνήθειες. Δεν σκεφτόμαστε καν να βουρτσίζουμε τα δόντια μας κάθε βράδυ γιατί είναι συνήθεια. Αν είναι νύχτα, βουρτσίζω τα δόντια μου. Αντίστοιχα, αν είναι Τρίτη, βάζω πλυντήριο. 

Η δημιουργία συνηθειών μάς βοηθά να διαχειριζόμαστε τις εργασίες μας, καθώς δημιουργούμε τη δική μας προσαρμοσμένη ρουτίνα που λειτουργεί ειδικά για εμάς και το σπίτι μας.

3. Δραστηριότητες – εξωτερικές υποχρεώσεις

Έχω ήδη καταγεγραμμένες τις δραστηριότητες των παιδιών (αγγλικά, στίβος κλπ), τις κοινωνικές υποχρεώσεις (γιορτές, επισκέψεις, βαφτίσεις κλπ), ραντεβού γιατρών και όλες τις υποχρεώσεις που έχουν συγκεκριμένη ώρα που θα πραγματοποιηθούν.Τις καταγράφω με τον άντρα μου στο Google calendar, στο οποίο έχουμε κάνει «share», δηλαδή το έχουμε μοιραστεί ώστε να μπορούμε να τα βλέπουμε και οι δύο.

Αυτές τις υποχρεώσεις, που δεν αναβάλλονται και δεν πρέπει να ξεχαστούν, τις καταγράφω και στο εβδομαδιαίο πλάνο.

4. Προγραμματισμός γευμάτων και λίστα σούπερ μάρκετ

Μια από τις οικιακές εργασίες που πρέπει να καταγράψουμε στη λίστα των εργασιών μας είναι και το κάθε πότε θα πηγαίνουμε για ψώνια (εκτός απροόπτου φυσικά).

Αφιερώνουμε λίγα λεπτά για να προγραμματίσουμε τα γεύματά μας για την εβδομάδα και φτιάχνουμε μια αντίστοιχη λίστα με τα είδη που χρειάζεται να αγοράσουμε. 

Ο προγραμματισμός των γευμάτων μας και της λίστας με τα ψώνια εξοικονομεί τόσο χρόνο και άγχος κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και (κυρίως) εξαλείφει τις επιπλέον διαδρομές της τελευταίας στιγμής στο σούπερ μάρκετ. 

Επιπλέον, μας δίνει τη δυνατότητα για καλύτερα και πιο υγιεινά γεύματα, αφού έχουμε όλο το χρόνο και τα υλικά για να τα προετοιμάσουμε με τον καλύτερο τρόπο.

5. Να θυμηθώ σήμερα 

Μερικές μέρες είναι πάρα πολύ ζόρικες και γεμάτες. Όταν πλησιάζει μια μέρα όπου προσπαθούμε με δυσκολία να ισορροπήσουμε πολλά διαφορετικά πράγματα με διάφορες δραστηριότητες, ας αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να σκεφτούμε όλη την ημέρα. (Καλά τα λέω, αλλά δεν το καταφέρνω πάντα…) 

Καταγράφουμε τα μέρη που πρέπει να πάμε, άτομα με τα οποία πρέπει να επικοινωνήσουμε και οτιδήποτε χρειάζεται να έχουμε μαζί μας. Αυτό μας βοηθά να αισθανόμαστε ότι ελέγχουμε περισσότερο την πολυάσχολη μέρα μας και είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το να χρειάζεται να τρέχουμε στο σπίτι πολλές φορές για ξεχασμένα αντικείμενα ή να επιστρέφουμε από μια μακρινή διαδρομή συνειδητοποιώντας ότι εκεί κοντά ήταν και μια άλλη εργασία που θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει παράλληλα. 

Αν όλα αυτά σου φάνηκαν ενδιαφέροντα, συνέχισε παρακάτω για κάποια extra tips…


(Αν και δε μου αρέσει και τόσο η λέξη tips, λες και είμαι η ειδικός… ίσως extra guidelines ή extra ιδέες σε περίπτωση που θέλεις να το ψάξεις περισσότερο)

Η καθιέρωση της ρουτίνας μας και η αφιέρωση χρόνου για προγραμματισμό είναι αναπόσπαστα μέρη της επιτυχίας. Στο βιβλίο «Φάε το βάτραχό σου» που διάβασα πρόσφατα, ο Brian Tracy «παρουσιάζει λεπτομερώς είκοσι ένα πρακτικά και εφαρμόσιμα βήματα, τα οποία θα σας βοηθήσουν να καταπολεμήσετε την αναβλητικότητα και να φέρνετε εις πέρας περισσότερες σημαντικές εργασίες – σήμερα!»

Στο ίδιο βιβλίο γράφει: Μάθε να προγραμματίζεις, τελεία. Αν η ίδια η έννοια του προγραμματισμού σε αγχώνει και σκέφτεσαι ότι θέλεις να ζεις τη ζωή σου ελεύθερα και αυθόρμητα, απλά συνειδητοποίησε ότι αυτό είναι απλά η μουτζούρα σου και άλλαξέ το.

Και θα σου πω γιατί στο λέω έτσι ξερά: γιατί οι άνθρωποι που δεν προγραμματίζουν , έχοντας την ψευδαίσθηση ότι έτσι είναι ελεύθεροι , είναι στην ουσία πιο «σκλάβοι» από όλους τους άλλους.

Γιατί, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, άγονται και φέρονται από τα προγράμματα των άλλων και από τις συνθήκες της ζωής .

Γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς να ασχοληθείς με τα σημαντικά και ποτέ δεν θα ασχοληθείς με τα σημαντικά αν δεν προγραμματίσεις.

Οι άνθρωποι  που καταφέρνουν να αλλάξουν την ζωή τους είναι αυτοί που βάζουν τον προγραμματισμό μέσα στην φυσιολογική ροή της ζωής τους, χωρίς να αισθάνονται καμία καταπίεση ή ζόρι .

Και ξέρουν να ελέγχουν πότε – και σε ποια πράγματα – χρειάζεται απόλυτος αυθορμητισμός και κανένας προγραμματισμός, στη σωστή δόση και τη σωστή στιγμή.«

Επαναλαμβάνω ότι τα γράφω αυτά κυρίως για μένα! Για να πετύχουν και να δούμε την αλλαγή, πρέπει να επιδείξουμε, σύμφωνα με τον εν λόγω συγγραφέα, απόφαση, πειθαρχία και αποφασιστικότητα:

Πρώτον, να πάρουμε την απόφαση  να υιοθετήσουμε τη συνήθεια  της πλήρους περαίωσης των εργασιών.

Δεύτερον, να πειθαρχήσουμε στην εξάσκηση των αρχών που θα διδαχθούμε, μέχρι αυτές να γίνουν αυτοματοποιημένες.

Και τρίτον, οτιδήποτε κι αν κάνουμε, να επιδείξουμε αποφασιστικότητα, μέχρι η συνήθεια να εγγραφεί μέσα μας και να γίνει κομμάτι της προσωπικότητάς μας.

1. Πρωινή και βραδινή ρουτίνα

Το πώς ξεκινάμε και τελειώνουμε τη μέρα μας θα έχει μεγάλο αντίκτυπο τόσο στο πώς νιώθουμε, όσο και στο τι θα καταφέρουμε. Πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι αποδίδουν στην πρωινή τους ρουτίνα το πώς είναι σε θέση να πετύχουν τους στόχους τους. Σηκώνομαι, τεντώνομαι καλά, κάνω καμιά σανίδα ή αν θέλω ένα μικρό σετ ασκήσεων, πίνω ένα ποτήρι νερό, πλένομαι, ντύνομαι, τσεκάρω τα to-dos της ημέρας, ετοιμάζω πρωινό, σχολικό σνακ ή μεσημεριανό (ανάλογα το πρόγραμμα), βάζω κρέμα ή βάφομαι, διαβάζω λίγο…

Ο καθένας διαμορφώνει τη ρουτίνα που του ταιριάζει. Δεν είναι εύκολο αλλά το να σηκωθούμε λίγο νωρίτερα βοηθάει στο να «προλάβουμε» τη μέρα. «Γκολ από τα αποδυτήρια» το λέει ο Στέφανος Ξενάκης στο «Δώρο» του.

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πρωινή ρουτίνα, το Κορίτσι Μάλαμα έχει υπέροχο άρθρο με printable (εκτυπώσιμο αρχείο).
Επίσης, κυκλοφορούν και βιβλία όπως το The Miracle Morning του Hal Elrod, το 5 Days to a Better Morning της Crystal Paine ή το Στρώσε το κρεβάτι σου του Raven William Mack και πολλά άλλα.

Δυστυχώς, δεν έχω καταφέρει ακόμα να κατακτήσω την πρωινή ρουτίνα. Συνήθως πρέπει να ξυπνήσω για τρέξιμο για να «μπω» σε μια σειρά, αλλά κι αυτό δεν το καταφέρνω πάντα. Και δεν πειράζει καθόλου.

Μπορούμε, όμως, να ξεκινήσουμε εστιάζοντας στη βραδινή ρουτίνα μας και στο πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε για την  ξεκούρασή μας, το ήρεμο φινάλε της μέρας μας: φαγητό, πυτζάμες, πλύσιμο δοντιών και προσώπου, διάβασμα στα παιδιά, δικό μας διάβασμα, λίγος πολύτιμος χρόνος με τον άνθρωπό μας, λίγο meditation από την εφαρμογή Mindfulness… Και πάλι εμείς θα βρούμε αυτό που μας καλύπτει.

2. Προτεραιότητα και εστίαση στις λίστες μας

Όπως ανέφερα και παραπάνω, το να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να προγραμματίσουμε την επόμενη εβδομάδα θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό αυτό που θα πετύχουμε και θα μας βοηθήσει επίσης να νιώσουμε περισσότερο ότι έχουμε εμείς τον έλεγχο του προγράμματός μας.

Με τον ίδιο τρόπο, αφιερώνοντας λίγα λεπτά κάθε μέρα για να εστιάσουμε στις πιο σημαντικές εργασίες μας θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε «σε καλό δρόμο» για αυτό που πρέπει να κάνουμε.

Τα ημερήσια, εβδομαδιαία και μηνιαία πλάνα μας θα πρέπει να αναδεικνύουν αυτό στο οποίο εστιάζουμε και δίνουμε προτεραιότητα. Θα πρέπει να οδηγούν, να έχουν ως απώτερο σκοπό να γίνουμε ο άνθρωπος που οραματιζόμαστε, ο άνθρωπος που θέλουμε να είμαστε.

«Η νοητή εικόνα του εαυτού μας«, λέει ο Tracy, «επηρεάζει πολύ τη συμπεριφορά μας. Να οραματιστούμε τον εαυτό μας ως το άτομο που θέλουμε να είμαστε στο μέλλον.

Η εικόνα μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την απόδοσή μας. Όλες οι βελτιώσεις της εξωτερικής μας ζωής ξεκινούν με τη βελτίωση του μέσα μας, μέσω της φαντασιακής απεικόνισης.

Διαθέτουμε μια θεωρητικά απύθμενη ικανότητα να μαθαίνουμε και να αναπτύσσουμε νέα προσόντα, συνήθειες και ικανότητες. Όταν εξασκούμαστε μέσω της επανάληψης, προκειμένου να ξεπεράσουμε την αναβλητικότητα και να ολοκληρώσουμε γρήγορα τις πιο επείγουσες εργασίες μας, θα θέσουμε τη ζωή και την καριέρα μας στο μονοπάτι της γρήγορης ανέλιξης.»

Μπορούμε, περιοδικά, να κάνουμε και αξιολόγηση αυτών των προτεραιοτήτων και να αναθεωρούμε τις δεσμεύσεις μας. Όλα εξαρτώνται από το πού θέλουμε να φτάσουμε.

Αν είχαμε τη συνήθεια να δεσμευόμαστε υπερβολικά ή να μη μας νοιάζει και πολύ (κανένα από τα δύο δεν είναι αποτελεσματικό), μπορεί να θέλουμε να το αναθεωρούμε λίγο πιο συχνά καθώς αναλαμβάνουμε τον έλεγχο του προγράμματός μας. Ειδικά, για την πρώτη περίπτωση, πρέπει να μάθουμε να λέμε και όχι. Για να δημιουργήσουμε περιθώρια στη ζωή μας, πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί με τις δεσμεύσεις μας.

3. Ευγνωμοσύνη

Μια καθημερινή πρακτική ευγνωμοσύνης (gratitude που λέμε και στο χωριό μου) θα επηρεάσει σημαντικά τη νοοτροπία μας. Παρόλο που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε και να προβλέψουμε τα πάντα και ορισμένες μέρες σίγουρα δε θα πάνε όπως τις σχεδιάσαμε, μπορούμε να επιλέξουμε τη στάση μας και το πώς θα ανταποκριθούμε.

Όλα τα εμπόδια θα ξεπεραστούν ή ακόμα και να μην ξεπεραστούν, θα μας οδηγήσουν κάπου, θα μας μάθουν κάτι, θα μας δώσουν μια νέα δεξιότητα. Να βρούμε τον τρόπο να αναζητούμε και να βρίσκουμε ευγνωμοσύνη, καθώς σχεδιάζουμε ή ολοκληρώνουμε τη μέρα μας.

Πραγματικά, νιώθω ότι εξαιτίας αυτής μου της ευκολίας να νιώθω ευγνώμων για τα μικρά και τα λίγα, είμαι θετική και χαρούμενη. ίσως είναι έμφυτο. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο τρόπο που πιθανόν να το καλλιέργησα. Αλλά σίγουρα είναι κι αυτή μια δεξιότητα που μαθαίνεται…

4. Μηνιαία ημερολόγια

Τα μηνιαία ημερολόγια μέχρι κάποιο σημείο θεωρούσα ότι απλά «πιάνουν χώρο» στο ημερολόγιο. Δε σημείωνα ποτέ τίποτα σε αυτές τις σελίδες. Κι όμως, αυτά τα μονοσέλιδα μάς δίνουν τη δυνατότητα να δούμε «τι μας περιμένει», τι έχουμε μπροστά μας. Αν έχουμε παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, όταν πχ σχεδιάζουμε δραστηριότητες και οικογενειακό ποιοτικό χρόνο.

Το μηνιαίο πρόγραμμα μάς επιτρέπει να βρούμε μια υγιή ισορροπία μεταξύ προγραμματισμένων δραστηριοτήτων και ελεύθερου χρόνου. Είναι, επίσης, χρήσιμο για τον προγραμματισμό διακοπών, σαββατοκύριακων και οποιωνδήποτε άλλων ειδικών εκδηλώσεων, επετείους, γενέθλια κ.λπ.

Πχ αν τηρούσα με το σωστό τρόπο το μηνιαίο ημερολόγιό μου, θα παράγγελνα τούρτα για τα αυριανά γενέθλια του Άρη μια εβδομάδα πριν και δε θα έτρεχα να βρω σήμερα τι θα κάνω!!

Είναι, αδιαμφισβήτητα, ένας καλός τρόπος για να έχουμε μια πανοραμική οπτική σε όλα όσα έχουμε προγραμματίσει, ένα σημείο ελέγχου για το πώς πάνε οι δεσμεύσεις και τα σχέδιά μας.

Κατέβασε εδώ τα ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΤΥΠΩΣΙΜΑ

runnermom-daily-weekly-monthly-plannerΛήψη

runnermom-meal-plannerΛήψη

Η ζωή μπορεί να φαίνεται «βουνό» μερικές φορές, η καθημερινότητα να μοιάζει με θάλασσα που μας «πνίγει» (ποιήτρια σήμερα…) αλλά με σωστά μέσα και ένα γενικό πλάνο για το μέλλον μας, θα τη  νιώσουμε πολύ πιο διαχειρίσιμη.

Όταν προγραμματίζουμε απλά και αποτελεσματικά την ημέρα μας, ο χρόνος μας ξοδεύεται πιο σκόπιμα και τα πράγματα κυλούν πολύ πιο ομαλά.

«Αν αποτυγχάνεις να προγραμματίσεις, προγραμματίζεις να αποτύχεις». If you fail to plan, you are planning to fail. – Βενιαμίν Φραγκλίνος

Για να μας βοηθήσω να ανακτήσουμε τον έλεγχο του σπιτιού και της ζωής μας, σχεδίασα (ενδεικτικά και κάπως πρόχειρα) ένα εκτυπώσιμο.

Για να αφήσουμε το άγχος και το βάρος που κουβαλάμε στο μυαλό μας, απλοποιώντας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα θα πάνε απαραιτήτως όπως τα έχουμε προγραμματίσει, γι’ αυτό «give yourself a break».

Το να είμαστε ευέλικτοι και να βρίσκουμε χρόνο τόσο για μας όσο και για την οικογένειά μας είναι βασικά στοιχεία για να ζούμε μια ζωή με νόημα και σκοπό.

Καλή συνέχεια και με χαρά περιμένω να μου γράψεις ιδέες για καλύτερο προγραμματισμό της ιδιότροπης αλλά ξεχωριστής μας καθημερινότητας!

#BetterLife,#Life

Γιατί διστάζουμε να γίνουμε καλύτεροι

Σχολιάστε

Όσο περισσότερο διαβάζω και μαθαίνω, τόσο περισσότερο το μυαλό μου γυρίζει, τόσο περισσότερο έχω ιδέες και προβληματισμούς, τόσο περισσότερο θέλω να γράφω και να μοιράζομαι όσα σκέφτομαι.

Διαβάζουμε καθημερινά συμβουλές, tips and hacks, τρόπους και μεθόδους για να καταφέρουμε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες.

Υπάρχουν αμέτρητα online σεμινάρια (Webinars), πάρα πολλά εκ των οποίων εντελώς δωρεάν, βιβλία, video, tutorials, εκπαιδευτικά προγράμματα. Έχουμε αμέτρητες δυνατότητες για αυτοβελτίωση, εξέλιξη, προσωπική ανάπτυξη.

Ας το παραδεχτούμε, όμως.

Δεν μας αρέσει και πολύ να κάνουμε μεγάλα «αβέβαια» βήματα, να μας λένε «σκληρές» αλήθειες, να μας δίνουν συμβουλές και να κάνουν σχόλια άλλοι, «τρίτοι» για τις δικές μας ζωές.

Έχουμε, ίσως, στο νου μας ότι δεν αναφέρονται στη δική μας περίπτωση, ότι είναι δύσκολο να βρουν εφαρμογή σε εμάς, ότι δεν μπορούν να ξέρουν οι άλλοι τα δικά μας δεδομένα.

Και μπορεί να ακούμε τόσα, αλλά να θεωρούμε ότι δε μας αφορούν, ότι είναι κάτι πολύ μακρινό από εμάς.

Δεν έχουμε ανοιχτό το μυαλό μας.

Γινόμαστε αμυντικοί.

Μπορεί να νιώθουμε άβολα, αμήχανα, να πελαγώνουμε.

Ίσως και να κλεινόμαστε στον εαυτό μας.

Εννοείται πως δε μιλάμε τώρα για εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν απλώς να επικρίνουν κάθε μας βήμα και απλά «πετάνε κουβέντες» μόνο και μόνο για να μας κάνουν να νιώσουμε άσχημα (βλ. τοξικοί, αρνητικοί άνθρωποι)…

Μιλάμε για ανθρώπους που θέλουν ειλικρινά να μας δουν να πετυχαίνουμε.

Μιλάμε για αγαπημένα μας πρόσωπα, το σύντροφό μας, τους φίλους μας, έναν ψυχολόγο, έναν άλλο γονιό που έχει βρεθεί στην ίδια θέση με εμάς, έναν επαγγελματία που έχει μεγάλη εμπειρία σε παρόμοιες περιπτώσεις με τη δική μας, ένα μέντορα σε μια επιχείρηση, έναν άνθρωπο που έχει εξειδικευμένη γνώση.

Έχουν την αξιοπιστία.

Έχουν τις δεξιότητες.

Και θέλουν να μοιραστούν τις γνώσεις τους μαζί μας.

Και το κάνουν για να μας βοηθήσουν να πετύχουμε τους στόχους μας πιο γρήγορα, να διαχειριστούμε μια κατάσταση πιο αποτελεσματικά.

Ακόμα κι αν ξέρουμε ότι αυτό που μας λένε είναι σωστό…

Ακόμα κι αν οι συμβουλές που μας δίνουν θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι και 10πλάσιες από τα αποτελέσματα που έχουμε…

…αρνούμαστε να ακούσουμε.

Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων ανάλογα με την αντίδρασή τους και τη στάση τους σε οποιαδήποτε θετική καθοδήγηση:

Υπάρχουν αυτοί που δέχονται τη συμβουλή αλλά δεν κάνουν τίποτα με αυτήν. Δεν δίνουν συνέχεια και, στις περισσότερες περιπτώσεις, σπάνια αυτοί οι άνθρωποι καταφέρνουν κάτι. Συνήθως καταλήγουν να κάνουν τη ζωή τους μίζερη.

Και υπάρχουν κι αυτοί που εξετάζουν τη συμβουλή, τη σκέφτονται καλά καλά και κάνουν κάτι με αυτή. Υπάρχουν και κάποιοι που με τη στάση τους, υπερβαίνουν ακόμη και την ίδια τη συμβουλή. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα βελτιώνουν τη ζωή τους, τη βλέπουν να γίνεται καλύτερη, γίνονται και οι ίδιοι καλύτεροι άνθρωποι.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που δε δέχονται εύκολα συμβουλές, αντιλαμβάνονται την πραγματικότητά τους διαφορετικά.

Βλέπουν τις ζωές τους να περνούν μπροστά τους, χωρίς να κάνουν κάτι δραστικό. Τις αφήνουν απλά να περνούν.

Παρατηρούν τα πράγματα με τον τρόπο που θέλουν να είναι, με τον τρόπο που τους βολεύει και χάνουν ό,τι είναι σημαντικό.

Εμπλέκονται σε βάθος και υπερ-αναλύουν τις υποθέσεις τους, στη θεωρία πάντα, και, τελικά, τείνουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να ταιριάζουν τις ατομικές τους ανάγκες με τα προσωπικά τους όρια.

Υπερασπίζονται τα επιχειρήματά τους και τον τρόπο που χειρίζονται τις καταστάσεις.

Βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες για να πείσουν τους άλλους, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, ότι αυτό που τους συμβουλεύουν να κάνουν δεν είναι εφικτό.

Τελικά, απλά δε θέλουν να ακούσουν τι κάνουν λάθος ή τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να το βελτιώσουν.

Και συνεχίζουν να κάνουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Χωρίς δράση, χωρίς πράξη.

Αλλά…

Ξέρετε τι συμβαίνει τότε;

Σταματάμε να μαθαίνουμε.

Σταματάμε να αναπτυσσόμαστε.

Σταματάμε να προχωράμε μπροστά στη ζωή μας.

Καταλήγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.

Χτυπάμε στον ίδιο τοίχο.

Κάνουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο και περιμένουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Και όσο περισσότερο προσπαθούμε να βγάλουμε τον εαυτό μας από αυτή την κατάσταση, τόσο πιο βαθιά μπαίνουμε.

Μέχρι να καταλήξουμε να τα παρατήσουμε.

Και όλα αυτά επειδή δεν θέλαμε να ακούσουμε τι είχαν να πουν όσοι ήταν δίπλα μας, όσοι παρουσιάστηκαν στη ζωή μας για να την κάνουν καλύτερη, όσοι προσπάθησαν να μας δώσουν την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.

Επειδή δε δεχόμαστε ότι ο τρόπος που λειτουργούμε δεν είναι αποτελεσματικός.

Την ώρα που τα γράφω αυτά, δεν είμαι σίγουρη ότι δεν ανήκω κι εγώ σε αυτή την κατηγορία. Ότι δεν εφευρίσκω δικαιολογίες για να μην κάνω πράξη αυτά που πραγματικά θέλω, αυτά που αγαπώ. Δεν είμαι σίγουρη ότι δεν εφευρίσκω δικαιολογίες για να μην κάνω το παραπάνω βήμα, να μη ρισκάρω έστω και λίγο να βγω από την #comfortzone μου.

Θεωρώ, όμως, ότι – ευτυχώς- υπάρχει τρόπος να το αποτρέψουμε αυτό, από το να μας συμβεί. Αρκεί να το αποφασίσουμε, να πάρουμε απόφαση ότι δεν πάει άλλο, ότι ήρθε η στιγμή.

Να πάρουμε απόφαση ότι ήρθε η στιγμή να είμαστε παρόντες στις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, να αφαιρέσουμε από την εξίσωση αυτά τα συναισθήματά μας που μας εμποδίζουν.

Αυτά τα συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι θα μας κρίνουν οι άλλοι για την πιθανή αποτυχία μας, ή ακόμα και για την ίδια μας την επιλογή.

Είναι λογικό, ίσως, να νιώθουμε κάποιες φορές ότι κάποιος μας συμβουλεύει για κάτι χωρίς να μας ξέρει πραγματικά.

Ή να νιώθουμε ότι εμείς όντως δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τις γνώσεις, τις δεξιότητές του ή τις εμπειρίες του, νιώθοντας «λίγοι», ανεπαρκείς.

Όταν, όμως, αφήνουμε αυτά τα συναισθήματά μας να μας επηρεάζουν…

Σταματάμε να βλέπουμε τα πράγματα αντικειμενικά.

Σταματάμε να ακούμε.

Κι έτσι, δεν παίρνουμε ποτέ αυτό το μάθημα, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά που μας λένε.

Είμαστε σε άρνηση και δε βλέπουμε την αξία της συμβουλής.

Είμαστε κολλημένοι στην αδυναμία μας να λύσουμε τα προβλήματά μας.

Στην πραγματικότητα δεν ακούμε γιατί δεν έχουμε τις απαραίτητες δεξιότητες να το σκεφτούμε καλά – να σχεδιάσουμε μια λύση.

Όταν μας παρουσιάζεται μια λύση, δεν τη βλέπουμε.

Αλλά ακόμη κι όταν μας λένε ξεκάθαρα πώς να λύσουμε το πρόβλημά μας, μπορεί να φοβηθούμε την αλλαγή και είμαστε απρόθυμοι να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό.

Μπορεί να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι αυτό οφείλεται σε άλλους λόγους που δεν ελέγχουμε οι ίδιοι.

Ας κάνουμε, όμως, μια δοκιμή, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα και να το διατηρήσουμε.

Θα είναι αυτό το πρώτο μας βήμα για κάτι καλύτερο, για αυτό που θέλαμε, αλλά διστάζαμε να δοκιμάσουμε.

Θα σταματήσουμε να κρίνουμε αρνητικά τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί ​​μας και τις προθέσεις του.

Θα σταματήσουμε να κρίνουμε αρνητικά τον ίδιο μας τον εαυτό.

Θα «δείξουμε το δάχτυλο» σε εμάς τους ίδιους και θα μάθουμε πώς μπορούν να βελτιωθούν όλα όσα κάναμε μέχρι σήμερα, όλες οι ενέργειές μας που δεν είχαν προχωρήσει όπως έπρεπε.

Ας αναλάβουμε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας, ας προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας, ας σχεδιάσουμε μια νέα στρατηγική.

Να ανοίξουμε αυτιά και μάτια σε νέες ιδέες, νέες εμπνεύσεις.

Να ξεπεράσουμε τις αρχικές αρνητικές αντιδράσεις.

Να ακούμε τι έχουν να πουν οι άλλοι για μας αντικειμενικά.

Με ανοιχτό μυαλό.

Και διάθεση για αλλαγή.

Μόλις αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Εκείνα τα σημεία, οι δυσκολίες με τις οποίες παλεύαμε για χρόνια δεν θα είναι πρόβλημα.

Θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να βλέπουμε τις αποτυχίες μας σαν μαθήματα, σαν εμπειρίες, σαν σκαλάκια που μας οδηγούν σε κάτι καλύτερο.

Και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μαθαίνουμε νέα πράγματα και να αναπτυσσόμαστε σε κάθε τομέα της ζωής μας.

#BetterLife

Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή (+ Express Minimalism Challenge) part 1

5 Σχόλια

Μεγάλη ανατροπή αυτή την Πέμπτη και θα ασχοληθώ πρακτικά με την απλότητα, το μινιμαλισμό.

Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε ακριβώς το μινιμαλισμό, καθώς υπάρχουν διάφορες μορφές, όπως διαβάζουμε και βλέπουμε στα social media και αλλού. Στην ουσία του, όμως, υπάρχει μια φράση που τις συνοψίζει όλες:

Αφαιρούμε από τη ζωή μας τα περιττά.

Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να έχουμε στην κατοχή μας το πολύ 100 αντικείμενα ή να αφήσουμε το σπίτι ή το αυτοκίνητό μας και να ζούμε με ένα σακίδιο στην πλάτη, όπως είδαμε στο The Minimalists στο Netflix. Μπορεί να σημαίνει και αυτό, αλλά όχι απαραίτητα.

Δε σημαίνει, επίσης, να απαλλαγούμε από τα πράγματα που αγαπάμε. Αν η Marie Kondo μας έχει διδάξει κάτι, είναι ότι αν «προκαλεί χαρά», θα πρέπει να μείνει!!

Εννοείται πως δεν είμαι η ιδανική που θα έπρεπε να μιλάει γι’ αυτό το ζήτημα, γιατί δεν το τηρώ όπως θα έπρεπε – ακόμα τουλάχιστον – αλλά κάνω μεγάλη προσπάθεια τον τελευταίο χρόνο να βάλω την απλότητα στη ζωή μας, να έχουμε λίγα, πιο διαχειρίσιμα αντικείμενα, να μην πετάμε φαγητά, να μην ξοδεύουμε χρήματα για προϊόντα που δεν προλαβαίνουμε να χρησιμοποιήσουμε γιατί λήγουν, να μην αγοράζουμε πράγματα που είχαμε ήδη παρόμοια στο σπίτι, μόνο και μόνο επειδή «πέσαμε πάνω τους» την ώρα που ψωνίζαμε.

Ο μινιμαλισμός νιώθω ότι είναι πλέον μονόδρομος στον τρόπο που πρέπει να οργανώσουμε το σπίτι μας, το πώς θα είναι όλα σε μια σειρά που θα μας δίνει ρυθμό και θα μας βοηθά να κυλά η καθημερινότητα πιο ομαλά και πιο αποδοτικά.


Τα τελευταία χρόνια γνώρισα κι εγώ την Marie Kondo, μέσα από τα βιβλία της και από τις σειρές στο Netflix, παρακολουθώ τους The Minimalists, αλλά και πολλά διαφωτιστικά blogs και λογαριασμούς στα social media, όπως την kokkinikamelia.gr και το koritsimalama και νιώθω ότι άλλαξε ο τρόπος που βλέπω το σπίτι μου, τα πράγματά μου. Εγώ, που μάζευα πάντα οτιδήποτε και δεν πετούσα το παραμικρό!

Ενθουσιάστηκα με τον τρόπο που με βοήθησε όλη αυτή η έμπνευση για απλότητα να ξεκαθαρίσω όλο το σπίτι μου κατά την πρώτη «Μένουμε Σπίτι» καραντίνα και τον τρόπο που επιλέγουμε τι μας δίνει χαρά και τι χρειαζόμαστε πραγματικά. (Με την πρώτη ευκαιρία θα γράψω ένα άρθρο αναλυτικά για τη μέθοδο που ακολουθεί η Marie Kondo και πώς τα πήγα όταν την εφάρμοσα).

Η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη όσο δεν πάει: παιδιά, δουλειές, περισπασμοί, σχέσεις, υλικά αγαθά, ταξίδια, μετακινήσεις, άσκηση. Και η λίστα συνεχίζεται… 

Μια απέραντη ακαταστασία, σωροί πραγμάτων «χωμένοι» σε όλα τα πιθανά σημεία του σπιτιού, πάγκοι γεμάτοι ψιλολόγια, συρτάρια με όλα αυτά που «δεν ξέρω πού να τα βάλω».

Πόσα πράγματα αγοράζουμε για εμάς και τους άλλους, τα οποία στη συνέχεια μένουν σε μια ντουλάπα και που δεν έχουμε δει ή χρησιμοποιήσει ποτέ.

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε όμορφα πράγματα για τον εαυτό μας ή για κάποιον που αγαπάμε. Κάποιες φορές, απλά, θα μπορούσαμε ίσως να είμαστε πιο πρακτικοί, πιο ευρηματικοί.

Ένα πράγμα που οι μινιμαλιστές πάντα κηρύττουν και ένα πράγμα στο οποίο πιστεύω ακράδαντα είναι ότι η ακαταστασία στο σπίτι μας είναι ακαταστασία και στο μυαλό μας.

Αυτό σημαίνει ότι ένας μη οργανωμένος χώρος μπορεί να κάνει κακό σε εποικοδομητικές σκέψεις, να επηρεάζει την ψυχραιμία και την απόδοσή μας, να «βλάπτει σοβαρά» τη δημιουργικότητά μας. 

Γι’ αυτό θέλω να ξεκινήσω σήμερα μια express πρόκληση «απλότητας» (minimalism challenge που λέγαμε και στο χωριό μου). Θα την ξεκινήσω για μένα κυρίως, αλλά και όποιος άλλος θέλει να ακολουθήσει, είναι ευπρόσδεκτος! Είναι μια ευκαιρία τώρα που είμαστε ούτως ή άλλως σε μια σειρά με τα παιδιά και τις υποχρεώσεις μας και που μένουμε και περισσότερο στο σπίτι λόγω καιρού.

Σκέφτομαι να το κάνω, αρχικά, σε όσο λιγότερες μέρες μπορέσω (όχι ένα μήνα δηλαδή) γιατί συχνά δυσκολεύομαι να παραμείνω συνεπής στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα και γιατί παράλληλα τρέχουν κι άλλες υποχρεώσεις. (Σε δεύτερη φάση θα γίνει σίγουρα και μια μηνιαία για να εμβαθύνουμε σε περισσότερα σημεία του σπιτιού. Αλλά ας γίνει μια express πρώτα να δούμε πώς θα τα πάμε.)

Σκέφτομαι αυτό να είναι το πρώτο μέρος μιας σειράς που ξεκινά με το σπίτι! (Υπόσχομαι και μέρος 2 και 3, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε στην απλότητα σε περισσότερες πτυχές της ζωής μας).


Ξεκινάμε, λοιπόν. 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Το σπίτι μας

Το σπίτι μας είναι ο χώρος που μένουμε, που ηρεμούμε, που βάζουμε τις σκέψεις μας σε σειρά, το καταφύγιό μας. Και όχι χώρος αποθήκευσης.

ΗΜΕΡΑ 1η  

Ξεφορτωνόμαστε τα τρύπια, χαλασμένα ρούχα, τις μονές κάλτσες, τα ξεχειλωμένα εσώρουχα, όσα έχουν μόνιμο λεκέ. Έτσι, με την πρώτη. Με μια γρήγορη ματιά, δε χρειάζεται να αδειάσουμε όλες τις ντουλάπες και να πελαγώσουμε. Δεν υπάρχει λόγος να κρατάμε όλα τα παλιά μας ρούχα για «μέσα στο σπίτι» ή για σφουγγαρόπανα.
 

ΗΜΕΡΑ 2η 

Ξεχωρίζουμε όλα τα ρούχα, πυτζάμες κλπ που δεν κάνουν σε εμάς ή στα παιδιά μας. Αυτά που ξέρουμε ήδη. Δεν χρειάζεται να αρχίσουμε να ντύνουμε τα παιδιά και να κάνουμε δοκιμές. Επίσης, δεν χρειάζεται να κρατάμε ρούχα που δε μας κάνουν εδώ και δύο-τρία χρόνια. (Εκτός κι αν έχει μεσολαβήσει εγκυμοσύνη. Τότε, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία. Μια μόνο, όμως!) Να σκεφτούμε από πριν πού θα τα πάμε, να το γράψουμε πάνω στην τσάντα και να φύγουν με την πρώτη ευκαιρία. Να μη μείνουν, όμως, οι τσάντες δίπλα στην πόρτα για 2 μήνες, ε!

ΗΜΕΡΑ 3η

Ανάλογα με τον όγκο των ρούχων -και τον αριθμό των παιδιών!- ίσως μας πάρει περισσότερο από μία μέρα αυτό το ξεκαθάρισμα των ρούχων, οπότε ολοκληρώνουμε σήμερα τα ρούχα και περνάμε στα παπούτσια. Αυτά που δε φοράμε συχνά (πχ ειδικά για χιόνια κλπ) τα βάζουμε πίσω, αυτά που έχουν φθαρεί τα ξεφορτωνόμαστε και αυτά που δε συμπαθήσαμε ποτέ ή που δε μας είναι άνετα και αποφεύγουμε να τα φοράμε, δωρίζονται. Όπως και με τα ρούχα, τα βάζουμε σε τσάντες και … μάς αδειάζουν τη γωνιά!

ΗΜΕΡΑ 4η

Αδειάζουμε ό,τι έχει η τσάντα μας πάνω στο τραπέζι, αλλά και ό,τι έχει το πορτοφόλι μας. Πετάμε κάθε είδους σκουπίδια και αποδείξεις που δε χρειαζόμαστε. Ξεχωρίζουμε τα βασικά που θέλουμε να έχουμε πάντα μαζί μας (κλειδιά, πορτοφόλι, χαρτομάντιλα, ημερολόγιο, στυλό κλπ). Όλα τα άλλα πρέπει να φύγουν.

Τσεκάρουμε σεντόνια και πετσέτες και κρατάμε μόνο τα πιο καινούργια. Δε χρειάζεται να κρατάμε 10 σετ σεντόνια, ούτε να κρατάμε σεντόνια με τρύπες ή εντελώς λιωμένα.


ΗΜΕΡΑ 5η

Βγάζουμε όλα τα τάπερ μας, σετ με το καπάκι τους και λοιπά εργαλεία κουζίνας και κρατάμε μόνο όσα όντως χρησιμοποιούμε. Ας κάνουμε λίγο χρόνο στα ντουλάπια μας. Η πρέσα πατάτας που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ από τότε που αγοράστηκε ή ο ειδικός τρίφτης λαχανικών ή τα επιπλέον ποτήρια νερού, λες και θα καλέσουμε ταυτόχρονα 150 άτομα στο σπίτι μας, όλα αυτά μπορούν να δωριστούν σε κάποιον που όντως θα τα χρησιμοποιήσει.

ΗΜΕΡΑ 6η

Αδειάζουμε το ψυγείο μας. Βάζουμε πίσω ό,τι δεν έχει λήξει και ό,τι όντως υπάρχει περίπτωση να το φάμε.Το σιρόπι σφενδάμου ή το γάλα αμυγδάλου ή η «φαίνεται νόστιμη» μαρμελάδα που αγοράσαμε αλλά δε φτιάξαμε ποτέ εκείνη τη συνταγή, σε πάει σε κάποιο άλλο ψυγείο που θα το εκτιμήσει!

ΗΜΕΡΑ 7η

Βγάζουμε όλα τα σαμπουάν, αφρόλουτρα, αποσμητικά, σφουγγάρια κλπ από το μπάνιο μας και ξεφορτωνόμαστε τα άδεια μπουκάλια, αυτά που αγοράσαμε αλλά δε μας άρεσε πχ η μυρωδιά, κάτι άλατα που αγοράσαμε αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε κλπ. Τακτοποιούμε τα πράγματα που δεν χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση στο πίσω μέρος και φέρνουμε μπροστά, ώστε να μπορούμε να τα δούμε, τα καθημερινής χρήσης.Βασικός κανόνας: να μην αγοράζουμε καινούργια πράγματα πριν χρησιμοποιήσουμε τα παλιά. Δε χρειαζόμαστε δα και τόσο απόθεμα στο σπίτι. Δε μένουμε αποκλεισμένοι.

ΗΜΕΡΑ 8η

Πάμε στο σαλόνι σήμερα. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα βιβλία μας και να δωρίσουμε όσα δεν θέλουμε άλλο (όσα δεν πρόκειται να διαβάσουμε, όσα δε μας αρέσουν, όσα δε θέλουμε να είναι για πάντα στο ράφι μας).Μπορούμε να τα ταξινομήσουμε ανά είδος, κατά μέγεθος ή και κατά χρώμα. Έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια το κατά χρώμα και πολύ μου αρέσει αισθητικά. Για τα βιβλία των παιδιών, μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους και να ξεφορτωθούμε τα εντελώς σκισμένα. Αυτά που δεν είναι πλέον για την ηλικία τους, τα δωρίζουμε.

Ξεφορτωνόμαστε παλιά περιοδικά και διαφημιστικά φυλλάδια κλπ και αποφασίζουμε ένα μέρος που θα βάζουμε τα «προς τακτοποίηση, προς τσεκάρισμα» χαρτιά και άλλα είδη που δεν μπορούμε να αποφασίσουμε άμεσα πού θα μπουν ή που δεν έχουμε χρόνο να τακτοποιήσουμε, αλλά δε θέλουμε να είναι διασκορπισμένα από δω κι από κει.

ΗΜΕΡΑ 9η

Έχουμε όλοι αυτά τα γνωστά συρτάρια με μπαταρίες, μπρελόκ, κλειδιά, φορτιστές, καλώδια, σχολικά είδη, γραφική ύλη κλπ (junk drawers).
Το κλειδί για την οργάνωση είναι «όλα έχουν τη θέση τους». Αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις.
Όταν όλα έχουν τη θέση τους, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να επιστρέψουμε ένα αντικείμενο στη θέση του, αφού το χρησιμοποιήσουμε.
Οπότε πρέπει να βρούμε τι θέση θα δώσουμε σε όλα αυτά. Επίσης, να δούμε αν όντως όλα αυτά είναι απαραίτητα ή αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν και δεν είναι χαλασμένα. Ένα μηχανικό μολύβι που είχαμε σαν φοιτητές, αλλά με τίποτα δε λειτουργεί, δε χρειάζεται να το κρατήσουμε. Ούτε φυσικά το φορτιστή και τα ακουστικά από ένα τηλέφωνο που δεν έχουμε πια.
Μπορούμε με κάποιο τρόπο να χωρίσουμε σε τμήματα το συρτάρι, με μικρά κουτάκια και θήκες και να μπει το κάθε αντικείμενο σε συγκεκριμένη θέση.

ΗΜΕΡΑ 10η

Διώχνουμε από το σπίτι όλα όσα δεν κρατάμε τελικά. Όλες εκείνες τις τσάντες που μαζέψαμε για να δωρίσουμε ή να πετάξουμε. Μόνο όταν απαλλαγούμε από όλα αυτά τα πράγματα, θα μπορούμε να νιώσουμε τον χώρο που έχουμε καθαρίσει. Και επιπλέον, το καθάρισμα θα είναι πολύ πιο εύκολο χωρίς όλα αυτά τα πράγματα να απλώνονται στο χώρο μας!

Extra tips

Να έχουμε το νου μας για πιθανά μέρη όπου μπορούμε να δωρίσουμε τα πράγματα που δε θα κρατήσουμε: φίλοι και γνωστοί μας, φιλανθρωπικοί σύλλογοι, συσσίτια, οικογένειες σε ανάγκη. Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν στην περιοχή μας, ίσως να μπορούμε να βρούμε μια ομάδα στο internet που να μπορέσει να μας καθοδηγήσει για το ποιος μπορεί να χρειάζεται τα πράγματα αυτά.

Να επιστρατεύσουμε φίλους και συγγενείς να βοηθήσουν: αν νιώσουμε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και να επιλέξουμε τι θα «φύγει», μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια των δικών μας. Ή θα μπορούσαμε ακόμα και να διοργανώσουμε «καφέ για ψώνια στο σπίτι μου», μικρά «παζάρια ανταλλαγής» για να μοιράσουμε τα προϊόντα που μας περισσεύουν και δεν έχουμε σκοπό να χρησιμοποιήσουμε.

Να χωρίσουμε το project σε βήματα: είναι ένα project που πρέπει να γίνει βήμα-βήμα. Να έχουμε στο νου μας το κάθε βήμα και όχι το επόμενο. Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι δε θα γίνουν όλα άμεσα. Να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να επικεντρωθούμε στο project μας. Αυτό σημαίνει λιγότερο άγχος και πιο μετρημένες επιλογές για το τι να κρατήσουμε ή τι να ξεφορτωθούμε.

Να μην πανικοβληθούμε: το ξεκαθάρισμα μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά αν τα βάλουμε όλα μαζί σε ένα σημείο σε ένα μεγάλο σωρό. Είμαστε αποφασισμένοι ότι τα πράγματα μπορεί ακόμη και να αρχίσουν να φαίνονται πολύ χειρότερα πριν βελτιωθούν.

Να μη νιώθουμε ενοχές για όσα πετάμε: εννοείται πως δε θέλουμε να γινόμαστε σπάταλοι. Αλλά μερικές φορές αυτή η σκέψη εκλογικεύει τη συνεχή συγκέντρωση προϊόντων και δε βοηθά να αποσυμφορήσουμε τη ζωή μας και να προσπαθήσουμε για την καλύτερη οργάνωση του σπιτιού μας. Σίγουρα αν μπορέσουμε να τα δώσουμε όλα, θα είναι το καλύτερο σενάριο, αλλά ακόμα κι αν κάποια δεν καταφέρουμε να τα δώσουμε, δε σημαίνει ότι πρέπει να τα ξαναπάρουμε στο σπίτι!

Να μας γίνει συνήθεια: να έχουμε στο μυαλό μας σαν στόχο να μην κουβαλάμε διάφορα στο σπίτι – προσφορές, κάτι που μας χαρίζουν, δέκα ίδιες μπομπονιέρες. Να ξεκαθαρίζουμε συχνά αποδείξεις, ζωγραφιές των παιδιών, παιχνίδια ή βιβλία που χαλάνε, ρούχα που δεν φοριούνται πλέον.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτή η ανάρτηση και να ξεκινήσετε το Express Minimalism Challenge μαζί μου!

Μην ξεχάσετε να μου γράψετε τη γνώμη σας ή να κάνετε like (αν είστε στο wordpress) 🤗

#BetterLife,#Life

Μακάρι να τα γνώριζα όλα αυτά νωρίτερα

1 Σχόλιο

Έγραψα προχθές στο Instagram μια πολύ αυθόρμητη σκέψη μου. Και αμέσως σκέφτηκα όλα αυτά που θα ήθελα να είχα κάνει διαφορετικά στη ζωή μου.

Γύρισα τον χρόνο πίσω όταν ήμουν στα 20 μου. Δεν είχα κανένα πραγματικό σκοπό ή αποστολή ή συγκεκριμένο όνειρο. Έτσι, απλά έκανα τα κλασικά βήματα, ακολουθούσα την πεπατημένη.

Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ήμουν πιο ενεργή φοιτήτρια, να «δούλευα» τα μειονεκτήματά μου, να πίεζα τον εαυτό μου, να έβγαινα από την #comfortzone μου.

Είναι τα τελευταία δύο χρόνια που άρχισα να σκέφτομαι (και να καταγράφω) τα «πράγματα που μακάρι να ήξερα νωρίτερα». Σκέφτομαι το υποθετικό σενάριο να επιστρέψω στα 20 μου με την τρέχουσα νοοτροπία μου. Τι θα ήθελα να είχα κάνει; Τι θα μπορούσα να προσφέρω στον εαυτό μου τότε με όσα έμαθα σχεδόν είκοσι χρόνια μετά;

(Φυσικά, αυτή είναι μια λίγο ιδιαίτερη σκέψη, γιατί αυτή η αλλαγή στο παρελθόν, πιθανώς άλλαζε πράγματα και στο τώρα μου που, όμως, δε θα ήθελα να αλλάξουν, όπως η οικογένεια που έχω φτιάξει με τον άνθρωπό μου ❤️)

Σιγά σιγά, δημιουργείται μια λίστα με όσα θα μπορούσαν να είναι μαθήματα ζωής για τον εαυτό μου, τα επαγγελματικά μου, την αγάπη, τις σχέσεις. Πράγματα που έχω διαβάσει, έχω ακούσει, έχω παρακολουθήσει και, φυσικά, από την εμπειρία μου.

Πλέον βλέπω με δύναμη και νηφαλιότητα τα πράγματα, με στόχο να γίνω μια «καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου».

Δημιούργησα, λοιπόν, τη λίστα για τον εαυτό μου, γιατί συνειδητοποιούσα ότι ξεχνούσα σημαντικά μαθήματα με τον ίδιο ρυθμό που μάθαινα νέα. Θέλω να μοιραστώ αυτή την πρώτη, «προσωρινή» υποθέτω, λίστα στο blog μου για πρώτη φορά, ελπίζοντας ότι σε κάποιους ίσως φανεί πολύ χρήσιμη.

Παράλληλα, θα συνεχίσω να διαβάζω τη λίστα κάποιες φορές μέσα στο χρόνο. Και θα προσθέτω νέα μαθήματα που μαθαίνω καθημερινά. Αυτή, λοιπόν, είναι η πιο πρόσφατη «έκδοση», με τυχαία σειρά:

1. Να μην επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο.

Όσο πιο εύκολος (και ίσως ασφαλής) τόσο πιο βαρετός και τόσο λιγότερο θα μας εξελίξει. Κάτι που δε μας «ζορίζει» έστω και λίγο, δε θα μας κάνει καλύτερους.

2. Είναι πολύ σημαντικό να παλεύουμε για αυτά που θέλουμε.

Να μην παρατάμε τα όπλα, να μη λέμε εύκολα «Δεν αντέχω άλλο». Να λέμε «Ναι, πάμε, θα τα καταφέρω».

3. Τίποτα δεν έρχεται χωρίς κόστος.

Ακόμα κι αυτά που αγαπάμε, τα καταφέρνουμε με προσωπικό κόστος. Βάζουμε το πάθος μας, ρίχνουμε δουλειά.

4. Όλες οι δουλειές μπορούν να πετύχουν…

…αρκεί να τη σχεδιάσουμε και να την οργανώσουμε σωστά, να βάλουμε το μεράκι μας, να μην την αφήσουμε να μας «φύγει». Να κάνουμε δοκιμές, να βρούμε τι μας αρέσει, σε τι είμαστε καλοί. Μακάρι στα 20 μου να είχα φάει τα μούτρα μου στο χώρο εργασίας. Να βουτούσα στα βαθιά.

5. Όλα είναι πιο εύκολα όταν γίνονται βήμα-βήμα, step-by-step.

Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε τα 50 επόμενα βήματα. Αρκεί να δουλέψουμε το αμέσως επόμενο, να το κερδίσουμε και μετά να προχωρήσουμε.

6. Να μην παραπονιόμαστε.

Το να παραπονιόμαστε είναι το μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου που υπάρχει. «Κάνε κάτι γι’ αυτό, αλλιώς σκάσε!». Τόσο απλά.

7. Σε κάθε ζήτημα, το θέμα μας είναι «τι κάνουμε», πώς θα βρούμε λύση.

Όλα τα άλλα «τι και πώς και γιατί» είναι «να ‘χαμε να λέγαμε».

8. Πάντα να προσπαθούμε για κάτι.

Όταν ξυπνάμε το πρωί, να σκεφτόμαστε τι προσπαθούμε να πετύχουμε. Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα όραμα για να ξυπνούν κάθε πρωί. Αφού το κάνουμε εικόνα, συνεχίζουμε βάζοντας μικρούς στόχους προς αυτό το σκοπό. Κάθε μέρα. Να αναλάβουμε περισσότερες ευθύνες. Ίσως ακούγεται παράδοξο. Δεν εννοώ να γεμίσουμε τη μέρα μας με ανούσια πράγματα. Αλλά να μην επαναπαυόμαστε στα λίγα, στις «safe» επιλογές. Να προσπαθούμε για το κάτι παραπάνω.

9. Να περνάμε χρόνο με άτομα που αγαπάμε.

Αυτοί είναι η οικογένεια και οι καλύτεροί μας φίλοι. Εάν δεν έχουμε οικογένεια, να δημιουργήσουμε μια. Και δε χρειάζεται να παντρευτούμε τον πρώτο τυχόντα ή να κάνουμε παιδί. Αλλά να χτίσουμε πιο δυνατές σχέσεις με αυτούς που θέλουμε δίπλα μας, φίλους αδερφικούς. Η οικογένεια είναι για μια ζωή.

10. Να μη μας νοιάζει η γνώμη των άλλων.

Παντρέψου, βρες δουλειά γραφείου, πήγαινε για αστροναύτης, κάνε παιδί, δεν είσαι εσύ για τέτοια. Μόνο εμείς ξέρουμε τι θέλουμε. Ξύπνα! Όλοι πεθαίνουμε στο τέλος, πιστεύεις πραγματικά ότι έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα; Εκφοβιζόμαστε και επηρεαζόμαστε από την πίεση των συνομηλίκων, την εξουσία και τα «πρότυπα» για να συμπεριφερόμαστε ή να μην συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο. Πολλές από τις αποφάσεις μου επηρεάστηκαν στο παρελθόν από το πώς θα μπορούσε να φαίνεται στα μάτια των άλλων ή αν θα το είχαν εγκρίνει. Αυτό είναι ανοησία. Το να ζούμε μια ευτυχισμένη, αυθεντική ζωή σημαίνει δε φοβάμαι τι θα ακούσω από τους άλλους.

11. Να μην ξεκινάμε μια σχέση αν δεν είμαστε ερωτευμένοι, μόνο γιατί «δεν έχω κάτι άλλο στη ζωή μου».

Κάπως σου αρέσει κάποιος και σκέφτεσαι: «Μπορούμε να το δοκιμάσουμε». Γιατί να το δοκιμάσουμε; Όχι, δεν είναι καλή ιδέα. Αν δεν είσαι ερωτευμένος, δεν είσαι. Μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι δίκαιο ούτε για εμάς ούτε για τον άλλον.

12. Να μην αφήνουμε καμία μέρα να πάει χαμένη.

Ο τρόπος που περνάμε τις μέρες μας είναι ο τρόπος που περνάμε τη ζωή μας.

13. Καθημερινή άσκηση.

Ένα υγιές σώμα είναι από εκεί που ξεκινούν τα πάντα. Εάν δεν μπορώ να χτίσω ένα υγιές και δυνατό σώμα, τι μπορώ να χτίσω; Δεν υπάρχει εναλλακτική. Να τρέχουμε, να περπατάμε, να κολυμπάμε, να κάνουμε ποδήλατο.

14. Υγιές και ήρεμο πνεύμα, ισορροπημένο.

Να δουλεύουμε τον εαυτό μας. Να φροντίζουμε για την ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία. Αν έχουμε σοβαρά θέματα, καταστάσεις δύσκολες που επαναλαμβάνονται και από τις οποίες δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, ο ψυχολόγος δεν είναι προαιρετικός, δεν είναι «μια καλή λύση». Είναι απαραίτητος.

15. Να είμαστε ευγνώμονες.

Να λέμε «ευχαριστώ» σε όλους και σε όλα. «Σε ευχαριστώ για την όμορφη μέρα που μου χάρισες.» « Σε ευχαριστώ για το email σου.» «Σε ευχαριστώ που είσαι εκεί για μένα». Τίποτα δεν είναι δεδομένο.

16. Να παίρνουμε περισσότερα ρίσκα.

Σοβαρά τώρα. Τέρμα οι δικαιολογίες. Ας επιλέξουμε τον κλάδο που μας ενδιαφέρει, κάτι που αγαπάμε και αξίζει όλη μας την προσπάθεια. Αν θέλουμε να γίνουμε καλοί σε κάτι, πρέπει να περάσουμε χρόνια και χρόνια για να το δουλέψουμε. Αν δεν το ψάξουμε, αν δε φάμε τα μούτρα μας, δε θα βρούμε ποτέ την τέλεια θέση, δε θα μάθουμε ποτέ τις δυνατότητές μας.

Ίσως ακούγεται παράδοξο, αφού ίσως είμαστε πιο επιρρεπείς στα ρίσκα σαν νέοι. Αυτό, όμως, εξαρτάται από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ατόμου. Αν έπαιρνα ρίσκα όταν ήμουν νεότερη, αυτό θα με είχε διαμορφώσει περισσότερο και θα με είχε βγάλει έξω από την «ασφαλή μου ζώνη».

17. Να δείξουμε το δρόμο, να βγαίνουμε μπροστά.

Όταν σε μια κατάσταση όλοι κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, ας το πάρουμε πάνω μας. Είσαι ηγέτης όταν αποφασίζεις να γίνεις. Δεν υπάρχει μύηση ή τίτλος. Είναι απλά μια απόφαση.

18. Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Αν κάτι ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, τότε είναι. Λίγος σκεπτικισμός δεν βλάπτει ποτέ.

19. Τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Ναι, σίγουρα είναι απαραίτητα. Αλλά πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να μην εστιάζουμε σε αυτά και να επικεντρωθούμε στην αξία. Να μην εξαρτώμαστε υπερβολικά από τα υλικά αγαθά. Να μην επιτρέπουμε στην έλλειψή τους να επηρεάζει την ηρεμία μας.

20. Να είμαστε ευγενικοί.

Ίσως το νο1. Δεν εννοώ χαλί να μας πατήσουν. Εννοώ ευγένεια. Δε χρειάζεται να προσβάλλουμε τους άλλους, να θεωρούμε ότι είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Να μη συμπεριφερόμαστε σαν ηλίθιοι!

21. Να στηριχτούμε στον εαυτό μας.

Να αναλάβουμε δύσκολα πράγματα στη ζωή μας. Χωρίς πίεση, χωρίς κέρδος. Να νιώσουμε άνετα με το να νιώθουμε άβολα. Ζωή, δουλειά, σχέσεις, προκλήσεις. Είναι όλα άβολα. Οπότε το παίρνουμε απόφαση και προχωράμε με αυτό.

22. Να μαθαίνουμε κάθε μέρα.

Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας, ώστε να παραμένει σε εγρήγορση. Δεν χρειάζεται να διαβάζουμε ένα βιβλίο την ημέρα για να μαθαίνουμε κάθε μέρα. Μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Να μάθουμε από τους ανθρώπους γύρω μας – να είμαστε ανοιχτοί σε ό,τι μπορούν να μας διδάξουν. Μόνο όταν παραδεχτούμε ότι δεν τα ξέρουμε όλα, θα μάθουμε. Μόνο έτσι θα αναπτυχθούμε προσωπικά, πνευματικά, ψυχικά, οικονομικά.

23. Να ξεκουραστούμε πριν κουραστούμε.

Ακόμα κι αν αγαπάμε τη δουλειά μας και κάθε μέρα μας φαίνεται σαν διακοπές, πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να ξεκουραστούμε. Σωματικά και ψυχολογικά. Ακόμα και το να έχουμε δική μας δουλειά, δε σημαίνει ότι τα κάνουμε όλα εμείς, δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε εκεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Είσαι άνθρωπος και όχι android, μην το ξεχνάς ποτέ αυτό.

24. Να μην κρίνουμε.

Το ότι οι άλλοι άνθρωποι κάνουν διαφορετικές επιλογές από εμάς, δεν σημαίνει ότι είναι ανόητοι, ότι δεν ξέρουν, ότι κάτι δεν καταλαβαίνουν. Επιπλέον, δεν ξέρουμε τα πάντα για τους ανθρώπους αυτούς, επομένως ας μην τους κρίνουμε — να τους βοηθήσουμε, αν νιώθουμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι οπωσδήποτε.

25. Να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας.

Θα πεις «Ποιος είμαι εγώ για να πω κάτι;» Λοιπόν, είσαι ένας άνθρωπος που ξυπνά κάθε πρωί και προσφέρει κάτι σε αυτόν τον κόσμο. Έχεις το δικαίωμα να λες και να κάνεις ό,τι θέλεις. Αποδέξου το. Give yourself a break!

26. Να έχουμε υπομονή.

Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, σωστά; Αλλά αυτό είναι πολύ προφανές. Η Ρώμη, επίσης, δεν χτίστηκε ούτε σε ένα χρόνο, ούτε σε δύο χρόνια, ούτε καν σε πέντε χρόνια. Κάποια πράγματα χρειάζονται δεκαετίες για να γίνουν. Είναι κατανοητό έτσι; Υπομονή και δουλειά.

27. Να σκεφτόμαστε τους άλλους.

Απλά να μην τους αγνοούμε. Αυτούς και τις ανάγκες τους. Όλοι έχουμε οικογένειες, λογαριασμούς να πληρώσουμε, τα δικά μας θέματα και άγχη. Αλλά να μην κάνουμε πάντα τα πάντα μόνο για τον εαυτό μας. Να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε κάτι σε αντάλλαγμα. Να μην «κρατάμε σκορ». Μόνο δυστυχισμένους θα μας κάνει. Να δώσουμε για τη χαρά του να δίνεις. Αν πάρουμε κάτι σε αντάλλαγμα, τέλεια. Αν πάλι όχι, πάλι τέλεια!

28. Δεν χρειάζεται να τα καταλάβουμε όλα, να τα λύσουμε όλα, να τα προγραμματίσουμε όλα.

Ας απολαύσουμε το ταξίδι μας. Ας απολαύσουμε τα μικρά πράγματα. Ναι, είναι κλισέ και γραφικό. Είναι και αληθινό όμως. Ειδικά αυτό. Ξέρεις γιατί; Γιατί όλοι λένε ότι το ξέρουν, αλλά κανείς δεν το κάνει στην πράξη. Απλώς κυνηγάμε μεγάλα πράγματα. Ιδέες μεγάλες και όνειρα. Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα. Να είμαστε παρόντες στα 20 μας, στα 30 μας, στα 40 μας… και να τα νιώσουμε όσο μπορούμε.

29. Να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά.

Ναι, ναι, ο κόσμος πρέπει να μας πάρει στα σοβαρά, το καταλαβαίνω. Αλλά, στην τελική, τι είναι η ζωή χωρίς χιούμορ, χωρίς αστεία, χωρίς γέλιο; Να γελάμε με τον εαυτό μας. Δεν είναι και κακό να διακωμωδούμε καταστάσεις που βιώνουμε και να αυτοσαρκαζόμαστε. Η ζωή έχει πολλή πλάκα αν τη δούμε από την αστεία της πλευρά.

30. Να μην κατηγορούμε τους άλλους.

Ποιο είναι το νόημα; Να τους τιμωρήσουμε; Δεν το κάνουμε αυτό στους ανθρώπους. Και να μην κατηγορούμε ούτε τον εαυτό μας – είμαστε απλά άνθρωποι. Όλα διορθώνονται.

31. Ποτέ να μην κοιτάζουμε πίσω.

Όχι πάρα πολύ τουλάχιστον. Το να σκεφτόμαστε το παρελθόν είναι καλό μόνο για ένα πράγμα: το μάθημα που μας έμαθε. Όσο περισσότερο κολλάμε στο παρελθόν, τόσο πιο δύσκολο είναι να ασχοληθούμε με το παρόν, με το τώρα μας. Μόνο αυτό μετράει.

32. Είναι οκ να είμαστε λυπημένοι.

Η ζωή δεν είναι πάντα υπέροχη. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Αλλά γιατί να προσποιούμαστε ότι είμαστε καλά, ενώ δεν είμαστε; Γιατί είμαστε πολύ περήφανοι; Γιατί έτσι μας έχουν μάθει ότι είναι το φυσιολογικό; Αν δεν είμαστε στα καλά μας, να το παραδεχόμαστε. Μόνο έτσι μπορούμε να δουλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι.

33. Να αποφεύγουμε αρνητικές καταστάσεις και ανθρώπους.

Αυτούς τους τοξικούς που λέγαμε προχθές. Να μην υποτιμάμε τον (αρνητικό) αντίκτυπο που έχουν οι άλλοι πάνω μας. Να απομακρυνθούμε από την αρνητικότητα με κάθε κόστος.

34. Να επενδύσουμε στον εαυτό μας.

Οι δεξιότητες αξίζουν περισσότερο από μια καλή δουλειά, καριέρα, χρήματα, ακόμα και τη φήμη. Γιατί; Γιατί ο κόσμος χρειάζεται πάντα ανθρώπους που μπορούν να κάνουν κάτι καλά. Να γίνουμε αυτό το άτομο που θέλουμε. Και όχι το άτομο που οι άλλοι θέλουν. Ή που νομίζουμε ότι θέλουν.

35. Να ζητάμε βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε.

Ναι, να βασιζόμαστε στον εαυτό μας, γιατί είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο να ξέρουμε ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Δεν γίνεται όμως. Και δεν είναι απαραίτητο να το προσπαθήσουμε.

36. Να μη δεχόμαστε το «Όχι».

Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή συνέβησαν μόνο, αφού οι άνθρωποι δε δέχτηκαν αυτό το «όχι». Τα παράτησαν; Όχι. Κανείς δεν ξέρει τι δύναμη έχουμε. Κανείς δεν ξέρει τι θέληση έχουμε. Μόνο εμείς.

37. Να θέτουμε υψηλά standards για τον εαυτό μας.

Όταν κάνουμε κάτι, να το κάνουμε καλά ή καθόλου. Όχι απαραίτητα τέλεια, αλλά καλά. Να προσπαθούμε πάντα να ξεπερνάμε τον εαυτό μας.

38. Να δημιουργήσουμε.

Όχι για να αφήσουμε μια κληρονομιά, αλλά για να είμαστε χρήσιμοι. Να γράψουμε μουσική, να γράψουμε ένα βιβλίο, να ζωγραφίσουμε κάτι, να φτιάξουμε ένα σκαμνάκι, να φτιάξουμε ένα σκουφάκι, μια κούπα, ένα κόσμημα, να μαζέψουμε πληροφορίες για κάτι σημαντικό, για την ιστορία του τόπου μας, να καταγράψουμε ιστορίες των παππούδων μας, μια συλλογή, μια δανειστική βιβλιοθήκη, ένα blog, οτιδήποτε. Θα νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας και θα μπορούν κι άλλοι να το χρησιμοποιήσουν ή να το απολαύσουν.

39. Να κάνουμε περισσότερα πράγματα που μας ενθουσιάζουν.

Δεν είναι θέμα επιτυχίας, ούτε ευτυχίας. Κάνοντας, όμως, τα πράγματα που μας ενθουσιάζουν περισσότερο θα μας δώσουν τη δύναμη, την ενέργεια, το κίνητρο, τη χαρά να είμαστε εμείς, να είμαστε ο εαυτός μας. Υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία από αυτήν; Δε νομίζω.

40. Να είμαστε ανοιχτοί σε ευκαιρίες.

Όταν είμαστε νέοι και μας έρχονται ευκαιρίες, είτε είμαστε λιγότερο δεκτικοί απέναντί ​​τους (αποσπάται η προσοχή μας από τα λιγότερο ουσιαστικά πράγματα της ζωής) είτε νομίζουμε ότι θα συνεχίσουν να έρχονται ασταμάτητα… οπότε, καμία πίεση. Όταν είμαστε νέοι, νιώθουμε ότι θα μείνουμε νέοι για πάντα. Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες που ήρθαν στον δρόμο μου στα 20 μου, με τις οποίες θα μπορούσα να έχω κάνει τόσα πολλά, αλλά δεν τις κοίταξα.

41. Να αγχωνόμαστε λιγότερο.

Στο υποθετικό σενάριο επιστροφής στο μέλλον, όπου θα συναντούσα τον νεότερο εαυτό μου πρόσωπο με πρόσωπο, το πρώτο πράγμα που θα έλεγα είναι «Γεια, σταμάτα να ανησυχείς. Είναι μάταιο. Η ζωή θα εξελιχθεί μια χαρά. Αλλά μπορείς να τη βελτιώσεις ακολουθώντας αυτή τη συμβουλή…». Τέλειο θα ήταν…

42. Να έχουμε πίστη στις ιδέες μας.

Όταν ήμουν στα 20 μου, πολλές φορές σκέφτηκα μερικές επιχειρηματικές ή καλλιτεχνικές ιδέες που τις άφησα εκεί στο «συρτάρι». Πολλές φορές, δεν ένιωσα την παρόρμηση ή δεν είχα τη σωστή αυτοπεποίθηση να συνειδητοποιήσω και να ανταποκριθώ σε αυτές τις ιδέες. Κατέληξαν να είναι απλά όνειρα κλεισμένα.

Αρκετά συχνά οι ίδιες —ή πολύ παρόμοιες— ιδέες μπορεί να υλοποιήθηκαν από κάποιον άλλο που χρησιμοποίησε την ίδια πηγή ιδεών, αλλά είχε το κατάλληλο κίνητρο ή υποστήριξη για να τις προωθήσει. Η ουσία είναι ότι όταν μας έρχεται κάποια τρελή αλλά συναρπαστική ιδέα να την κυνηγήσουμε. Να βρούμε το κίνητρο ή την υποστήριξη για να τα καταφέρουμε. Να το κάνουμε να συμβεί. Δε θα περιμένει για πολύ. Αυτή η ιδέα θα πάει σε κάποιον άλλο που θα έχει τη θέληση να την πραγματοποιήσει.

43. Αν η δουλειά μας, δε μας αρέσει, δε μας καλύπτει, πηγαίνουμε με το ζόρι και φεύγουμε άρρωστοι, να την αλλάξουμε.

Με περισσότερο θάρρος και αποφασιστικότητα, μπορούμε να «γλιτώσουμε» από ατελείωτες ώρες σε ένα εργασιακό περιβάλλον που δεν ταιριάζει στο σκοπό, τις δεξιότητες ή τα ταλέντα μας.

44. Να απλοποιούμε.

Καθώς μεγάλωσα, άρχισα να καταλαβαίνω τη δύναμη της απλότητας – μια ιδέα που χρειάζεσαι τόσο πολύ όταν είσαι νέος. Τόσος χρόνος, ενέργεια και χρήμα σπαταλούνται σε πράγματα που το μόνο που κάνουν είναι να περιπλέξουν τη ζωή μας, να την κάνουν πιο «ακατάστατη». Κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα και θολώνουν το όραμα του σκοπού της ζωής μας. Αν ήξερα πόσο σημαντική είναι η απλοποίηση της ζωής, θα είχα κάνει τόσα περισσότερα με τόσα λιγότερα!

45. Να λάβουμε δράση.

Να μην τα περιμένουμε όλα να μας «τύχουν». Χωρίς δράση, δεν υπάρχει αποτέλεσμα.

46. Γράφουμε τα πάντα.

Υποχρεώσεις, σκέψεις, λίστες και παραλίστες. Scripta manent. Όχι μόνο μένουν τα γραπτά, αλλά βάζουν και το μυαλό μας, τις σκέψεις μας σε σειρά, αδειάζουν το κεφάλι μας. Όχι. Το να κρατάμε ημερολόγιο δεν είναι για παιδιά. Μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι.

47. Να βρούμε ποιος είμαστε.

Να ανακαλύψουμε τι όντως μας αρέσει να κάνουμε, σε τι όντως είμαστε καλοί, τι ταλέντα έχουμε και ποια θα θέλαμε να εξελίξουμε, τι πραγματικά ζητάμε από τη ζωή μας. Αν δεν το βρούμε αυτό, είμαστε χαμένοι.

Για να βρούμε τον εαυτό μας και το σκοπό μας, απλοποιούμε τη ζωή, πετώντας ό,τι δεν χρειαζόμαστε και ό,τι δε μας ανήκει.

Μπορεί να ξέρουμε πολλά. Αλλά ακριβώς όπως ο Σωκράτης, που πίστευε ότι δεν ήξερε τίποτα, εσύ κι εγώ δεν ξέρουμε τίποτα απολύτως.

Πρέπει, λοιπόν, να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε. Εκπαίδευση, μάθηση, γνώση — όλα χάνονται αν δεν το χρησιμοποιήσουμε, αν δεν τα βελτιώσουμε.

Η εκπαίδευση δεν είναι κάτι που συσσωρεύουμε και θα παραμείνει στο μυαλό μας για πάντα. Δεν αναπνέουμε μια φορά το χρόνο, σωστά; Γιατί, λοιπόν, να διαβάζουμε μόνο ένα βιβλίο το χρόνο; Δεν έχει νόημα.

Η εκπαίδευση είναι κρίσιμη για την επιβίωσή μας. Ο λόγος δεν είναι μόνο η προσωπική ανάπτυξη. Η εκπαίδευση είναι μια επένδυση στον εαυτό μας. Αυτό που μπορεί να μας αποφέρει περισσότερα κέρδη από οτιδήποτε άλλο.

Είναι πολλά τα μαθήματα που πήρα ως τώρα, αλλά και πολλά που «απέφυγα», που άφησα έξω από την αίσθηση της ασφάλειάς μου.

Δεν ξέρω αν «ποτέ δεν είναι αργά», δεν ξέρω αν θα καταφέρω να κάνω τόσα κι ακόμα περισσότερα.

Θέλω, όμως, πολύ να το παλέψω.

Να βγω στη δράση, να φύγω από τη θεωρία, από τα «κι αν…;»

Εσύ τι από τα παραπάνω θα ήθελες να ήξερες στα 20 σου;

#BetterLife

Να μένουμε μακριά από τοξικούς ανθρώπους

1 Σχόλιο

Την προηγούμενη εβδομάδα έγραψα για τους ανθρώπους που δε σέβονται τα συναισθήματα των άλλων.

Σήμερα θα το προχωρήσω λίγο ακόμα.

Θα γράψω για τους τοξικούς ανθρώπους, τους ανθρώπους που είναι γύρω μας, δίπλα μας, μεγαλώνουμε μαζί τους… (Ή που, πιθανώς να μην το ξέρουμε, αλλά ίσως είμαστε κι εμείς οι ίδιοι… )

Όλοι έχουμε ακούσει ή έχουμε στην καθημερινότητά μας τοξικούς ανθρώπους που «σαν τις μαύρες τρύπες, μας “ρουφάνε” στη δίνη τους. Μας στραγγίζουν από ενέργεια, μας χαλάνε τη διάθεση, μας κλέβουν το χαμόγελό μας, αφήνοντας μια αίσθηση πικρίας. Έχουν ένα τρόπο να μας χαλάνε τη στιγμή, να μη μας αφήνουν να χαρούμε τη ζωή μας, τη δουλειά μας κι οτιδήποτε μας ευχαριστεί.»

Εύκολα θα αναγνωρίσουμε έναν τοξικό άνθρωπο.

Εκτός κι αν είμαστε εμείς ο τοξικός! Τότε είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το συνειδητοποιήσουμε! Μάλιστα, θα θεωρούμε ότι κάποιοι άλλοι γύρω μας συμπεριφέρονται «τοξικά» και είμαστε έτοιμοι να τους κατηγορήσουμε σε κάποιον τρίτο, χωρίς να βλέπουμε «τη δική μας καμπούρα».

Οι τοξικοί άνθρωποι έχουν «εμμονή» με τα αρνητικά, τα οποία, τις περισσότερες φορές, κατασκευάζουν οι ίδιοι και αναπαράγουν μέχρι να εξαπλωθεί παντού όλος αυτός ο «αρνητισμός».

Όλοι μας έχουμε στη ζωή μας άτομα, τα οποία πασχίζουμε να «ευχαριστήσουμε» και ποτέ δεν τα καταφέρνουμε.

Αυτοί οι «δύσκολοι» άνθρωποι θεωρούν τους εαυτούς τους «λογικούς», «ρεαλιστές».

Η λεπτότητά τους και ο τρόπος με τον οποίο μπορούν να μας κάνουν να αμφισβητήσουμε τα πάντα μας είναι η ζημιά τους πάνω μας.

Μας επικρίνουν λέγοντάς μας ότι είμαστε, για παράδειγμα, «υπερδραστήριοι», ή «υπερευαίσθητοι», ότι έχουμε την «τάση να παρερμηνεύουμε». Εάν είμαστε εμείς αυτοί που πληγωνόμαστε συνεχώς ή αυτοί που προσαρμόζουμε συνεχώς τη δική μας συμπεριφορά για να μην πληγωθεί κανείς άλλος, τότε το πιθανότερο είναι ότι δεν είμαστε εμείς οι τοξικοί, αλλά αυτοί.

Το να μπορούμε να εντοπίσουμε την επιβλαβή συμπεριφορά τους είναι το πρώτο βήμα για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεών τους.

Μπορεί να μην μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που κάνουν, αλλά μπορούμε να αλλάξουμε αυτό που κάνουμε εμείς οι ίδιοι, την αντίδρασή μας, το πώς θα το διαχειριστούμε.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνουν οι τοξικοί άνθρωποι για να χειριστούν ανθρώπους και καταστάσεις προς όφελός τους. Το να τα συνειδητοποιήσουμε θα μας βοηθήσει να αποφύγουμε την «τοξική» επιρροή τους:

Μας μπερδεύουν ως προς το τι νιώθουν (Dr Jekyll και Mr Hyde 🤷)

Είναι εντελώς υπέροχοι τη μια μέρα και την άλλη αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει που τους στενοχώρησε.

Πραγματικά, τις περισσότερες φορές, δεν υπάρχει κάτι προφανές που να εξηγεί την αλλαγή στάσης τους- εμείς όμως βλέπουμε ότι κάτι δεν πάει καλά.

Μπορεί να «πετάνε κακιούλες», σπόντες, να είναι λυπημένοι, κρύοι ή γενικά περίεργοι και όταν εμείς ρωτάμε «τι τρέχει, πώς είσαι;», η απάντηση πιθανότατα είναι «τίποτα» – αλλά με επιπλέον «σάλτσες» για να μας δείξουν ότι τελικά κάτι έχουν: μπορεί να αναστενάξουν, να κάνουν μια γκριμάτσα, να έχουν ένα «ύφος».

Εμείς, ίσως, να βρίσκουμε δικαιολογίες για τη συμπεριφορά τους ή να προσπαθούμε να τους κάνουμε χαρούμενους! Οι τοξικοί άνθρωποι ξέρουν πολύ καλά ότι οι άλλοι θα κάνουν ό,τι μπορούν για να τους φτιάξουν τη διάθεση. Δε βγάζει, όμως, πουθενά.

Αν οι προσπάθειές μας να τους ευχαριστήσουμε δεν λειτουργούν ή δεν διαρκούν για πολύ, ίσως ήρθε η ώρα να σταματήσουμε. Ας πάρουμε απόσταση και όταν η διάθεσή τους αλλάξει, επιστρέφουμε. Δεν είμαστε υπεύθυνοι για τα συναισθήματα κανενός άλλου.

Αν, όντως, έχουμε κάνει κάτι εν αγνοία μας, δεν μπορούμε να το μαντέψουμε. Αν ο άλλος θέλει η σχέση μας να στηρίζεται στην ειλικρίνεια, ας μας το πει, να το συζητήσουμε και να ζητήσουμε και συγγνώμη αν χρειαστεί. Δεν μπορούμε να είμαστε στο μυαλό κανενός.

Μας χειραγωγούν

Αν νιώθουμε ότι είμαστε οι μόνοι που συμβάλλουμε στη σχέση, ίσως έχουμε δίκιο. Οι τοξικοί άνθρωποι έχουν έναν τρόπο να «μας περνάνε» ότι τους χρωστάμε κάτι. Έχουν έναν τρόπο να κάνουν ακόμα και κάτι που μας βλάπτει και να επιμένουν ότι το έκαναν «για το καλό μας», ειδικά σε χώρους εργασίας ή σε σχέσεις όπου δεν υπάρχει ισορροπία δυνάμεων. Δεν χρωστάμε σε κανέναν τίποτα. Αν δεν μοιάζει με χάρη, δεν είναι.

Μας κάνουν να απολογούμαστε

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορεί να είναι θυμωμένοι μαζί μας, να έχουν εκνευριστεί με κάτι και να επιμένουν ότι κάτι έχει αλλάξει στη δική μας συμπεριφορά: «κάπως είσαι», » έχεις αλλάξει τελευταία» κλπ.

Κι εμείς πολύ πιθανό είναι να μπούμε σε μια διαδικασία να απολογούμαστε για λόγους που ούτε καν γνωρίζουμε! Δε χρειάζεται. Να είμαστε πραγματικά ξεκάθαροι για το πώς νιώθουμε εμείς, αλλά δε χρειάζεται να το εξηγήσουμε πολλές φορές. Δε χρειάζεται να εξηγούμε, να δικαιολογούμε και να υπερασπιζόμαστε τον εαυτό μας απέναντι σε «κατά φαντασίαν» κατηγορίες.

Μας βάζουν σε «διλήμματα»

Οι τοξικοί άνθρωποι μάς βάζουν συχνά στη διαδικασία να επιλέξουμε μεταξύ αυτών και κάποιου άλλου – και εμείς νιώθουμε πάντα υποχρεωμένοι να τους επιλέξουμε, επειδή ίσως μας παρουσιάζονται σαν «αδικημένοι», ότι νιώθουν μόνοι τους.

Θέλουν να είμαστε δεσμευμένοι σε αυτούς, ενώ αυτοί δεν το κάνουν. Λένε φράσεις του τύπου «Αν πραγματικά νοιαζόσουν για μένα, θα …», αλλά όσα κι αν κάνουμε τελικά ποτέ δεν τους είναι αρκετά.

Δεν απολογούνται ποτέ και δεν παραδέχονται το λάθος τους

Θα πουν ψέματα πριν αναγκαστούν να ζητήσουν συγγνώμη, οπότε δεν έχει νόημα να διαφωνούμε. Θα διαστρεβλώσουν την ιστορία, θα αλλάξουν τον τρόπο που συνέβη οτιδήποτε και θα την επαναλάβουν τόσο πειστικά που θα πιστέψουν και οι ίδιοι τις ανοησίες τους.

Αλλά εμείς χρειαζόμαστε πραγματικά τη συγγνώμη τους για να προχωρήσουμε; Όχι.

Οπότε απλά ας προχωρήσουμε – χωρίς αυτούς. Μην μπούμε στη διαδικασία να συνεχίσουμε τα «τρελά» επιχειρήματα. Απλώς δεν υπάρχει νόημα. Μερικοί άνθρωποι θέλουν να έχουν δίκιο περισσότερο από το να θέλουν να είναι ευτυχισμένοι και εμείς σίγουρα έχουμε καλύτερα πράγματα να κάνουμε.

Είναι, ίσως, μαζί μας στα δύσκολα, αλλά σίγουρα όχι στα εύκολα

Θα είναι εκεί σε μια κρίση, σε μια δύσκολη στιγμή μας, αλλά δεν θα μοιραστούν ποτέ τη χαρά μας. Δεν ξέρουν πώς να το κάνουν.

Φυσικά και θα βρουν λόγους που τα καλά μας νέα δεν είναι και τόσο καλά: «ε, καλά, τα χρήματα δεν είναι και τόσο καλά για τη δουλειά που θα κάνεις», «θα κουράζεσαι περισσότερο, πώς θα τα καταφέρεις;»

Δε θα αφήσουμε κανέναν να μας υποτιμήσει, να μας μειώσει. Ξαναγράφω: δεν χρειαζόμαστε την έγκριση κανενός σε κανένα θέμα.

Χρησιμοποιούν μη τοξικές λέξεις, αλλά με τοξικό τόνο

Οι λέξεις μπορεί να είναι αρκετά αθώες, αλλά ο τόνος μας λέει περισσότερα. Ένα απλό «Τι έκανες σήμερα;» μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με τον τρόπο που λέγεται: «Πάω στοίχημα ότι δεν έκανες τίποτα – τι ανάγκη έχεις εσύ;» ή «Είμαι βέβαιος ότι η μέρα σου ήταν καλύτερη από τη δική μου. Η δική μου ήταν χάλια και δε με ρώτησες καν».

Αν μπορούμε, ας μην απαντήσουμε….

Ασχολούνται με τον τρόπο που μιλάμε, και όχι με αυτό που λέμε

Όταν προσπαθούμε να ασχοληθούμε με κάτι σημαντικό για εμάς, οι τοξικοί άνθρωποι μπορεί να αρχίσουν να λένε άσχετες λεπτομέρειες από πέντε συζητήσεις πριν. Και πριν καλά καλά το καταλάβουμε, μπορεί να καταλήξουμε να μαλώνουμε για κάτι που έγινε πριν μήνες και να ξαναμπαίνουμε σε θέση να απολογηθούμε, αντί να ασχολούμαστε με τα πραγματικά σημαντικά ζητήματα.

Και η συζήτηση έχει ξεφύγει τόσο που, πριν το καταλάβουμε, απολογούμαστε για τον τόνο μας, το ύφος μας, την ένταση της φωνής μας, τις χειρονομίες μας, ακόμα και την επιλογή των λέξεων!

Υπερβάλλουν

«Εσύ πάντα …», «Ποτέ εσύ δεν…»… Είναι δύσκολο να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας απέναντι σε αυτή τη μορφή χειραγώγησης.

Οι τοξικοί άνθρωποι έχουν έναν τρόπο να χρησιμοποιούν τη μία φορά που δεν κάναμε κάτι ως απόδειξη των ελλείψεών μας. Δε μασάμε. Δεν πρόκειται να κερδίσουμε. Και δε χρειάζεται κιόλας.

Είναι επικριτικοί και μας υποτιμούν

Όλοι κάνουμε λάθη κάποιες φορές, αλλά οι τοξικοί άνθρωποι θα φροντίσουν να το θυμόμαστε για πάντα! Θα μας κρίνουν και θα προσπαθήσουν να πλήξουν την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή μας, υποδηλώνοντας ότι «δεν είμαστε όσο καλοί πιστεύουμε», επειδή κάναμε ένα λάθος.

Σε όλους μας επιτρέπεται να κάνουμε λάθη.

Οι τοξικοί, όμως, θα εκμεταλλευτούν κάθε ευκαιρία για να μας πουν κάποιο αρνητικό μας, να μας τονίσουν ένα κακό πάνω μας, το οποίο, όμως, θα φροντίσουν να καμουφλάρουν με άλλες λέξεις, θα το βάλουν σε μια κουβέντα που υποτίθεται μας λένε κάτι για το καλό μας.

Συχνά, είναι δύσκολο να το αντιληφθούμε και μας μένει η πικρία για αυτό που ακούσαμε. «Εσύ που είσαι τόσο μορφωμένος και διαβασμένος, μου κάνει τρομερή εντύπωση που δεν ξέρεις πώς να φερθείς στο παιδί σου και το παιδί σου συμπεριφέρεται με αυτό τον τρόπο»…

Αυτοί οι άνθρωποι δύσκολα αλλάζουν, ίσως γιατί δεν θεωρούν ότι είναι τοξικοί.

Δεν αναγνωρίζουν αυτό το στοιχείο στο χαρακτήρα τους, δεν το αποδέχονται ακόμα κι όταν τους το υποδείξουμε. Ή μάλλον δεν το αποδέχονται εύκολα. (Θέλω να πιστεύω ότι κάποιοι το αποδέχονται…)

Το να εντοπίζουμε εύκολα αυτά τα άτομα, θα μας βοηθήσει να μην τους δίνουμε χώρο στη ζωή μας και περιθώρια να μας επηρεάζουν με οποιονδήποτε τρόπο.

Μερικοί άνθρωποι δεν μπορούν να ευχαριστηθούν με τίποτα και σίγουρα επηρεάζουν και τη δική μας θετική ενέργεια, αισιοδοξία, δυναμικότητα.

Έχουμε τα δικά μας ελαττώματα, τις δικές μας παραξενιές, αλλά και όλα όσα μας κάνουν να λάμπουμε!

Δεν χρειαζόμαστε την έγκριση κανενός.

Μάλλον αυτοί που παλεύουν να μας χειραγωγήσουν, χρειάζονται πιθανότατα τη δική μας έγκριση.

Ένα είναι σίγουρο: κάνουν κακό στην ομαλή και υγιή ψυχικά καθημερινότητά μας.

Δεν ισχύει το «δεν αφήνω να με επηρεάζουν».

Οι τοξικοί μας «δηλητηριάζουν» κάθε μέρα σε σημείο που δεν το νιώθουμε αμέσως, σε σημείο που ίσως το συνηθίζουμε.

Και φτάνουμε μια μέρα να είμαστε χάλια ψυχολογικά, να έχουμε καταθλιπτικά επεισόδια, να μην έχουμε διάθεση για τίποτα. Και δεν μπορούμε να καταλάβουμε το γιατί.

Αν είμαστε εντάξει με τον εαυτό μας και ξέρουμε ποιος είμαστε, να μην αφήσουμε την κακία του κόσμου να μας διαπεράσει και να μας αγγίξει.

Να εμπιστευόμαστε τον εαυτό μας, τις δυνάμεις μας, τους δικούς μας ανθρώπους που αναγνωρίζουν την αξία μας και μας αγαπούν γι’ αυτό ακριβώς που είμαστε.

Στο κάτω κάτω, είμαστε οι άνθρωποι που έχουμε γύρω μας. Ας τους επιλέξουμε σοφά. Έναν προς έναν.