Γιατί μια οικογένεια να γίνει μίνιμαλ;

Μινιμαλισμός (η επιδίωξη της απλότητας δηλαδή) είναι να εστιάζεις λιγότερο σε πράγματα και περισσότερο σε στιγμές, δημιουργία αναμνήσεων, σε εμπειρίες και χρόνο με τον εαυτό μας και τους αγαπημένους μας.

Τι γίνεται, όμως, με τους πολυάσχολους γονείς με παιδιά ή γενικά με μεγαλύτερες οικογένειες;

Μπορεί ένα σπίτι με οικογένεια και μικρά παιδιά να είναι μίνιμαλ; Να είναι απλό; Χωρίς πολλά πολλά;

Μπορώ να είμαι μινιμαλιστής με οικογένεια;

Πώς μπορώ να ζω απλά με την οικογένειά μου, όταν όλα τα μικροπαίδια έχουν το καθένα τα δικά του, προσωπικά, πράγματα;

Κι αν μέχρι τώρα το σπίτι μου είναι χάος, μπορώ να γίνω μινιμαλιστής γονιός;

Κι αν ναι, πόσος καιρός απαιτείται; Και τι δεξιότητες;

Και τι γίνεται με τα παιδιά; Πώς μπορούμε να τους μιλήσουμε για το μινιμαλισμό;

Το να ζούμε με ένα μινιμαλιστικό τρόπο ζωής δε σημαίνει απλά μείωση της ακαταστασίας, της σαβούρας, των περιττών πραγμάτων από το σπίτι.

Μας ωθεί να είμαστε πιο intentional, να έχουμε βασικούς στόχους, σκοπό, και να εξαλείψουμε οτιδήποτε μας αποσπά από τη ζωή μας, από αυτό που μας ενδιαφέρει περισσότερο.

Μετατοπίζει την εστίαση από τα υλικά αντικείμενα σε πιο πολύτιμα πράγματα, όπως κοινές οικογενειακές εμπειρίες, συντροφικότητα και ψυχική ηρεμία.

Μινιμαλισμός δε σημαίνει βάφω όλους τους τοίχους άσπρους και έχω πέντε έπιπλα σε όλο το σπίτι. 

Ούτε ότι στα ράφια μου δεν έχω ούτε ένα βιβλίο, μόνο ένα κουλ βάζο και ένα φυτό.

Τι σημαίνει, όμως, μινιμαλισμός για μια οικογένεια;

Το να μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σημαίνει όχι μόνο να τα φροντίζουμε, αλλά και να διαχειριζόμαστε όλα τα πράγματα τους.

Με τα χρόνια, τα βρεφικά σύνεργα, τα ρούχα, τα παιχνίδια, τα σακίδια, τα παζλ και τα παιχνίδια, ο αθλητικός εξοπλισμός και όλα τα σχετικά μοιάζουν να πολλαπλασιάζονται την ώρα που κοιμόμαστε!!! Ειδικά αν αυξάνεται και ο αριθμός των παιδιών. Το καθένα έχει τα δικά του, δυσκολεύεται να αποχωριστεί το οτιδήποτε και επιπλέον, δε σταματά να ζητά νέα πράγματα και να κρατά όλες τις ζωγραφιές, τα χαρτάκια, τα σημειωματάκια, τα κουτιά, τις κορδέλες και παρακορδέλες κλπ που «ίσως χρειαστούν σε καμιά χειροτεχνία».

Φυσικά, για να μη λέω μόνο για τα παιδιά, κι εγώ η ίδια έχω το μερίδιό μου, από σημειωματάρια, πράγματα που «πιθανώς χρειαστώ στο μέλλον», είδη ζωγραφικής και scrapbooking, σχολικά είδη – λες και έχω βιβλιοπωλείο – ακόμα και προμήθειες ραπτικής (που δε ράβω κιόλας!!!!). Κατά διαστήματα αγόραζα κουτιά και καλάθια αποθήκευσης (αγαπημένο μου είδος!) τα οποία πόσο τακτοποιημένα να διατηρήσεις όταν έχεις χίλια πράγματα στο σπίτι;

Εντάξει… με το μεγάλο μπαμ της Μαρί Κοντό το Μάρτιο του 2020, επί της πρώτης καραντίνας που «Μείναμε σπίτι», έφυγε πολύυυυυυ πράγμα… Και όντως βελτιώθηκε η κατάσταση κάπως.

Όμως, αν υπάρχει μια προδιάθεση να παρατάμε κάτι χωρίς να το βάζουμε στη θέση του την ώρα που πρέπει (όχι εγώ, μια γνωστή μου…) και αν αυτό γίνεται επί τον αριθμό των ατόμων που ζουν στο σπίτι… χάνεται η μπάλα!

Η ακαταστασία γύρω μας, όσο κι αν ξέρουμε ότι εμείς ευθυνόμαστε, αυξάνει το άγχος μας, ειδικά για εμάς τους γονείς, γιατί εκτός από τα άπειρα τρέχοντα και καθημερινά που πρέπει να γίνουν στο σπίτι, είμαστε περικυκλωμένοι από όλα αυτά τα …επιπλέον πράγματα, όλα αυτά τα πραγματικά περιττά!

Γιατί να απλοποιήσουμε σαν οικογένεια;

Το να σκεφτούμε να μπούμε στη διαδικασία του μινιμαλισμού είναι εύκολο με την έννοια «α καλό σαν ιδέα, θα μπει στη λίστα «Να το κάνω …κάποια στιγμή»».

Αν, όμως, μπούμε σε ένα χαοτικό οικογενειακό περιβάλλον, με τον καθένα να έχει τις δικές του ιδέες και απόψεις, κάτι τέτοιο φαίνεται ανέφικτο, μη υλοποιήσιμο. Η διαδικασία της απλοποίησης και της απομάκρυνσης των περιττών ακούγεται απίστευτα τρομακτική.
Χρειαζόμαστε πολλά κίνητρα για να ξεκινήσουμε να γίνουμε μινιμαλιστές.

Πρέπει να βρούμε τη στιγμή που θα μας οδηγήσει να υιοθετήσουμε ένα μινιμαλιστικό τρόπο ζωής.

Ποιο το όριό μας, το σημείο που «δεν πάει άλλο»;

Για μένα, οι βασικοί λόγοι που θεωρώ αυτή τη διαδικασία απαραίτητη με 45 (!!) παιδιά μέσα στο σπίτι είναι:

1) Ο διαθέσιμος χώρος στο σπίτι

Αν το αφήσουμε στην τύχη του, η ακαταστασία θα καταλάβει το σπίτι μας (αναπόφευκτο!), κλείνοντάς μας το δρόμο της σε όλες τις επιφάνειες, στο πάτωμα, στα ντουλάπια, καταλαμβάνοντας κάθε αποθηκευτικό χώρο και όχι μόνο.

Κι εμείς εκεί να ψάχνουμε παιχνίδια, ρούχα, χαρτιά, ακόμα και κουζινικά.

Το έχω ξαναπεί. Δε χρειαζόμαστε χίλιους αποθηκευτικούς χώρους και χίλιες λύσεις αποθήκευσης. Χρειαζόμαστε λιγότερα πράγματα!

Είναι εξουθενωτικό, ειδικά σε πολυμελείς οικογένειες, να παραβιάζουμε ο ένας τον προσωπικό χώρο του άλλου και η όλη ακαταστασία απλώς ενισχύει την ένταση στο σπίτι.

2) Καθαριότητα

Όσο περισσότερα πράγματα έχουμε, τόσο πιο δύσκολο είναι να τα καθαρίσουμε. Πώς να πάρουμε την απόφαση να κάνουμε δουλειές όταν ξέρουμε ότι πρέπει να αδειάσουμε τις γεμάτες επιφάνειές μας, τις τιγκαρισμένες βιβλιοθήκες μας, τα μικροέπιπλα και μικροπράγματα που συναντάμε σε όλο το σπίτι;

3) Τα σκουπίδια μας

Ναι, ναι, καλά διάβασες! Όσο περισσότερο απλοποιήσουμε την καθημερινότητά μας, τόσο πιο εύκολα θα προγραμματίζουμε τις δραστηριότητές μας, ακόμα και τα γεύματά μας και τόσο πιο αποτελεσματικά θα κάνουμε και τις αγορές μας.

Και θα εξοικονομούμε και χρήματα και δε θα πετάμε φαγητά, ληγμένα τρόφιμα κλπ, ούτε θα «μπουχτίζουμε» τα ντουλάπια μας με αχρησιμοποίητα, αχρείαστα πράγματα.

4) Περισσότερος ποιοτικός χρόνος

Κι αυτό μεγάλη αλήθεια. Όσο περισσότερα πράγματα έχουμε, τόσο περισσότερο τακτοποιούμε, τόσο περισσότερο καθαρίζουμε, τόσο περισσότερο χάνουμε πολύτιμο χρόνο από τον προσωπικό μας (πολύτιμο) χρόνο, αλλά και από το χρόνο με τους αγαπημένους μας.

Ποιες είναι οι μεγαλύτερες προκλήσεις και δυσκολίες;

Φυσικά, όπως έγραψα και παραπάνω, δεν είναι καθόλου εύκολο αυτό. Πάρα πολλά πράγματα, λίγος, πιεσμένος χρόνος και δυσκολία να το πάρουμε απόφαση.

Πραγματικά, όταν δεν έχουμε μπει ποτέ σε διαδικασία απλοποίησης, δεν ξέρουμε από πού να ξεκινήσουμε ή θεωρούμε ότι δεν πρόκειται να το καταφέρουμε!

Επιπλέον, δε γίνεται να «αναγκάσουμε» τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας να συμμετάσχουν σε αυτή τη διαδικασία μόνο και μόνο επειδή εμείς το πήραμε απόφαση!

Τι θα μπορούσαμε να κάνουμε;

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα 😊

Πείτε μου στα σχόλια τις προτάσεις σας και άλλα θέματα για τα οποία θα θέλατε να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνετε το χρόνο σας και διαβάζετε τα κείμενά μου. Μοιραστείτε το με τους φίλους και την οικογένειά σας εάν το βρήκατε χρήσιμο, κάντε κλικ στο αντίστοιχο κουμπί για να με ακολουθήσετε.

Να έχετε μια όμορφη μέρα!

Τα λέμε σύντομα!