Πόσο εύκολο είναι να κρίνουμε τους άλλους!; Καθόμαστε στο θρόνο μας και λέμε «εγώ θα το έκανα καλύτερα!» Θα το κάναμε, όμως, καλύτερα; Έχουμε έρθει ποτέ στη θέση του άλλου να δούμε πώς σκέφτεται, τι ζει, τι περνάει; Συνήθως όχι.. Απλά κρίνουμε!
Για να μην τα πολυλογώ, εγώ ΠΡΙΝ γίνω μαμά, τα έκανα όλα σούπερ! Ήμουν η τέλεια μαμά! Είχα υποδειγματική συμπεριφορά, υπομονή, διάθεση… αλλά δεν είχα παιδιά!! Μαμά στη θεωρία! Αυτό, βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, δε στέκει και φυσικά δεν έχει καμία ουσία!
Πριν γίνω μαμά, ήμουν … «καλύτερη μαμά»!!! (ή αλλιώς πώς η θεωρία είναι πολύύύύύ μακριά από την πράξη!)
1. «Πώς μπορούν να είναι έγκυες και να βγαίνουν τόσο αργά για βόλτα, να κουράζονται και να τρώνε απ’ έξω; Εγώ όταν μείνω έγκυος, θα ακούω μόνο κλασική μουσική και θα τρώω πάρα πολύ υγιεινά!»
Καλά δε θα απαριθμήσω πόσα χάμπουργκερ έφαγα και πόσες φορές βγήκα και ξενύχτησα και πόσες φορές (δεν ) άκουσα κλασική μουσική!! Και στην εγκυμοσύνη μου στο γιο μου πήγαινα και crossfit για 2 μήνες μέχρι να πάρω χαμπάρι ότι είμαι έγκυος!
Καλά δε θα απαριθμήσω πόσα χάμπουργκερ έφαγα και πόσες φορές βγήκα και ξενύχτησα και πόσες φορές (δεν ) άκουσα κλασική μουσική!! Και στην εγκυμοσύνη μου στο γιο μου πήγαινα και crossfit για 2 μήνες μέχρι να πάρω χαμπάρι ότι είμαι έγκυος!
2. «Καλά είναι δυνατόν να γεννάνε με καισαρική , χωρίς να υπάρχει κάποιο πρόβλημα;»
Φυσικά και είναι, όπως διαπίστωσα με πολλές μαμάδες που μίλησα στα 4-5 χρόνια που ασχολούμαι με το «σπορ»! Εννοείται πως το φυσιολογικό είναι να γεννάμε με φυσιολογικό τοκετό, αλλά όταν μια μαμά έχει τέτοια φοβία που μπορεί να είναι επικίνδυνο για το παιδί κατά την ώρα του τοκετού, τότε όντως δεν έχει άλλη λύση… Εγώ γέννησα φυσιολογικά, αλλά είμαι από τις μαμάδες που είχα την τύχη να γεννήσω και τα δυο παιδιά μου σε μισή ώρα από την ώρα που με έπιασαν οι πόνοι. Και είναι κάτι που το ήθελα πολύ! Είναι, όμως, τόσο άδικο να κατηγορείς μια μαμά ότι «επέλεξε την εύκολη λύση» χωρίς να ξέρεις τι έχει περάσει για να καταλήξει σε αυτή την απόφαση.
Φυσικά και είναι, όπως διαπίστωσα με πολλές μαμάδες που μίλησα στα 4-5 χρόνια που ασχολούμαι με το «σπορ»! Εννοείται πως το φυσιολογικό είναι να γεννάμε με φυσιολογικό τοκετό, αλλά όταν μια μαμά έχει τέτοια φοβία που μπορεί να είναι επικίνδυνο για το παιδί κατά την ώρα του τοκετού, τότε όντως δεν έχει άλλη λύση… Εγώ γέννησα φυσιολογικά, αλλά είμαι από τις μαμάδες που είχα την τύχη να γεννήσω και τα δυο παιδιά μου σε μισή ώρα από την ώρα που με έπιασαν οι πόνοι. Και είναι κάτι που το ήθελα πολύ! Είναι, όμως, τόσο άδικο να κατηγορείς μια μαμά ότι «επέλεξε την εύκολη λύση» χωρίς να ξέρεις τι έχει περάσει για να καταλήξει σε αυτή την απόφαση.
3. «Εννοείται πως πρέπει να θηλάζεις το παιδί σου μέχρι ενός έτους τουλάχιστον! Έχουν λυσσάξει με το συμπλήρωμα και το ξένο γάλα!»
Λοιπόν, αυτό είναι μεγάλο θέμα… Στην κόρη μου, το πρώτο μου παιδάκι δε με στήριξαν ιδιαίτερα να θηλάσω αλλά το είχα πάρει απόφαση και τη θήλαζα μέχρι 13 μηνών. Το ήθελα πολύ και το είχα πάρει πολύ πατριωτικά το θέμα! Αλλά στο γιο μου από τον πέμπτο μήνα άρχισα να παραπονιέμαι… Με το ζόρι έφτασα να θηλάζω μέχρι να γίνει 9 μηνών, μόνο και μόνο γιατί ένιωθα άσχημα που τη Ρέα την είχα θηλάσει περισσότερο… Όμως, είχα κουραστεί πολύ… Είχα νεύρα και μου έλειπαν πολλέέέέέέές ώρες ύπνου! Και έπεισα τον εαυτό μου ότι μια χαρούμενη μαμά που δίνει «ξένο» γάλα είναι καλύτερη από μια μαμά που θηλάζει! Τον εαυτό μας πάντα βρίσκουμε τρόπο να τον δικαιολογούμε… Αλλά με τους άλλους δύσκολα κάνουμε το ίδιο…
4. «Δεν είναι φυσιολογικό να θηλάζεις το παιδί σου όταν περάσει τα δύο! Είναι ολόκληρο νήπιο!»
Άλλο μεγάλο θέμα… Φυσικά και είναι φυσιολογικό, καταρχάς γιατί αν δεν ήταν φυσιολογικό, η μαμά δε θα είχε άλλο γάλα για να θηλάσει!! Επιπλέον, αν η μαμά θεωρεί ότι αυτή είναι η καλύτερη επιλογή για το παιδί της, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει! Δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε κανέναν και η μόνη που ίσως κουραστεί είναι η ίδια και μόνο αυτή! Το επιχείρημα «είναι αντιαισθητικό», «φαίνεται περίεργο» κλπ. δε στέκει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορείς να κρίνεις καμία μαμά την ώρα που ταΐζει το παιδί της! Αντιαισθητικό μπορεί να είναι και ένα παιδί γεμάτο φρουτόκρεμα από πάνω μέχρι κάτω! Δε θα το αφήσεις νηστικό όμως!
Άλλο μεγάλο θέμα… Φυσικά και είναι φυσιολογικό, καταρχάς γιατί αν δεν ήταν φυσιολογικό, η μαμά δε θα είχε άλλο γάλα για να θηλάσει!! Επιπλέον, αν η μαμά θεωρεί ότι αυτή είναι η καλύτερη επιλογή για το παιδί της, έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει! Δε δημιουργεί κανένα πρόβλημα σε κανέναν και η μόνη που ίσως κουραστεί είναι η ίδια και μόνο αυτή! Το επιχείρημα «είναι αντιαισθητικό», «φαίνεται περίεργο» κλπ. δε στέκει για τον απλούστατο λόγο ότι δεν μπορείς να κρίνεις καμία μαμά την ώρα που ταΐζει το παιδί της! Αντιαισθητικό μπορεί να είναι και ένα παιδί γεμάτο φρουτόκρεμα από πάνω μέχρι κάτω! Δε θα το αφήσεις νηστικό όμως!
5. «Μα γιατί βάζουν πιπίλα στο παιδί; Βαριούνται να το ακούνε και θέλουν να το κάνουν να κάθεται φρόνιμα για να πίνουν ήσυχοι τον καφέ τους!!»
Αυτή την αντίληψη άργησα να την αποβάλλω… Και δεν την έχω αποβάλλει εντελώς για να είμαι ειλικρινής… Μέχρι να κάνω το γιο μου και επειδή η κόρη μου δεν είχε πάρει ποτέ πιπίλα, είχα, λοιπόν, αυτή ακριβώς την άποψη… Αλλά μόλις έκανα το γιο μου ήθελα τόσο πολύ να βρει ένα τρόπο να ηρεμεί από την πολλήήήή γκρίνια και αϋπνία που του την έμαθα με το ζόρι όταν ήταν 10 μηνών… Αλλά τουλάχιστον ήμουν σταθερή στο θέμα με την πιπίλα εκτός ύπνου. Την έβαζα μόνο για να κοιμηθεί και κάποια στιγμή, όταν ήταν 15 μηνών απλά ξέχασα να του τη δώσω και δε μου την ξαναζήτησε ποτέ… Προσπαθώ να σέβομαι, όμως, τη μαμά που θέλει λίγη ώρα να ηρεμήσει… Γιατί δεν ξέρεις τι κούραση τραβάει αυτή η μαμά στο σπίτι της ή ποια είναι η ψυχολογία της…
Αυτή την αντίληψη άργησα να την αποβάλλω… Και δεν την έχω αποβάλλει εντελώς για να είμαι ειλικρινής… Μέχρι να κάνω το γιο μου και επειδή η κόρη μου δεν είχε πάρει ποτέ πιπίλα, είχα, λοιπόν, αυτή ακριβώς την άποψη… Αλλά μόλις έκανα το γιο μου ήθελα τόσο πολύ να βρει ένα τρόπο να ηρεμεί από την πολλήήήή γκρίνια και αϋπνία που του την έμαθα με το ζόρι όταν ήταν 10 μηνών… Αλλά τουλάχιστον ήμουν σταθερή στο θέμα με την πιπίλα εκτός ύπνου. Την έβαζα μόνο για να κοιμηθεί και κάποια στιγμή, όταν ήταν 15 μηνών απλά ξέχασα να του τη δώσω και δε μου την ξαναζήτησε ποτέ… Προσπαθώ να σέβομαι, όμως, τη μαμά που θέλει λίγη ώρα να ηρεμήσει… Γιατί δεν ξέρεις τι κούραση τραβάει αυτή η μαμά στο σπίτι της ή ποια είναι η ψυχολογία της…
6. «Θα δίνω στο παιδί μου μόνο τα πιο υγιεινά φαγητά. Δε θα του δίνω έτοιμες κρέμες, γλυκά κλπ. Μα πώς τα μπουκώνουν έτσι με τα μπισκότα;»
Ξεκίνησα με αυτό το σκεπτικό… αλλά δεν το ακολούθησα για πολύ… Μια δεν είχα φρούτα στο σπίτι, μια η μικρή δεν τα έτρωγε με πολλή ευκολία, μία την κρατούσε η μαμά μου και δεν ήθελα να της δίνω αυστηρές οδηγίες, δούλευα και μόλις γύριζα δεν είχα πάντα διάθεση για μαγείρεμα κλπ. Κλασικές δικαιολογίες για τον εαυτό μας βεβαίως βεβαίως… Αλλά στο γιο μου προσπάθησα και ήμουν πιο σωστή… Ούτε πολλά γλυκά υπάρχουν στο σπίτι μας. Κυρίως μπισκοτάκια, άντε και κανένα κέικ. Γαριδάκια κλπ δεν πολυτρώνε γιατί απλά προσπαθούμε να μην τα τρώμε εμείς μπροστά τους. Ούτε πολλά αναψυκτικά ευτυχώς… Το αποτέλεσμα είναι δυο παιδιά που τρώνε πολλάάάά μπισκότα, τρελαίνονται για γλυκά και δεν τρώνε αρκετά από τα υγιεινά φαγητά! Αλλά απλά, από άποψη, δε θέλω να γίνω η μαμά που θα κυνηγάει τα παιδιά να φάνε με το ζόρι ή που θα τους απαγορεύει κάποιες λιχουδιές και μετά θα πέφτουν με τα μούτρα στα παιδικά γενέθλια!
Ξεκίνησα με αυτό το σκεπτικό… αλλά δεν το ακολούθησα για πολύ… Μια δεν είχα φρούτα στο σπίτι, μια η μικρή δεν τα έτρωγε με πολλή ευκολία, μία την κρατούσε η μαμά μου και δεν ήθελα να της δίνω αυστηρές οδηγίες, δούλευα και μόλις γύριζα δεν είχα πάντα διάθεση για μαγείρεμα κλπ. Κλασικές δικαιολογίες για τον εαυτό μας βεβαίως βεβαίως… Αλλά στο γιο μου προσπάθησα και ήμουν πιο σωστή… Ούτε πολλά γλυκά υπάρχουν στο σπίτι μας. Κυρίως μπισκοτάκια, άντε και κανένα κέικ. Γαριδάκια κλπ δεν πολυτρώνε γιατί απλά προσπαθούμε να μην τα τρώμε εμείς μπροστά τους. Ούτε πολλά αναψυκτικά ευτυχώς… Το αποτέλεσμα είναι δυο παιδιά που τρώνε πολλάάάά μπισκότα, τρελαίνονται για γλυκά και δεν τρώνε αρκετά από τα υγιεινά φαγητά! Αλλά απλά, από άποψη, δε θέλω να γίνω η μαμά που θα κυνηγάει τα παιδιά να φάνε με το ζόρι ή που θα τους απαγορεύει κάποιες λιχουδιές και μετά θα πέφτουν με τα μούτρα στα παιδικά γενέθλια!
7. «Καλά, πάνε καλά; Παίρνουν το παιδί στο κρεβάτι τους;»
Τεράστιο θέμα, επίσης! Αυτό βέβαια είναι κάτι που πραγματικά δεν το καταλαβαίνω με την έννοια ότι η ταλαιπωρία είναι καθαρά του γονιού που στριμώχνεται, του γονιού που δεν μπορεί να έχει λίγο χρόνο περισσότερο με το σύντροφό του… Υποθέτω πως το παιδί κάποια στιγμή σίγουρα θα θέλει να κοιμηθεί μόνο του και θα το κάνει. Αν, λοιπόν, ο γονιός θέλει να αφήνει το παιδί να κοιμάται μαζί τους, είναι ο μόνος που θα επωμιστεί τις συνέπειες. Δε θα πάθει τίποτα το παιδί! Ίσα ίσα θα κοιμηθεί μέσα στη θαλπωρή και αγκαλίτσα των γονιών του και θα νιώθει ασφαλές! Αν, από την άλλη πλευρά, ο γονιός παραπονιέται γι’αυτό, τότε πραγματικά πιστεύω πως είναι στο χέρι του και μόνο να το λύσει. Παίζει ρόλο, βέβαια, και το παιδί. Μπορεί να φοβηθεί με κάτι, να νιώθει μοναξιά ή άσχημα μακριά από τη μαμά και τον μπαμπά. Αυτό το σεβόμαστε, φυσικά.
Εμείς βγάλαμε τη Ρέα από το δωμάτιό μας όταν ήταν 40 ημερών και έκανα μια διαδρομή κάθε βράδυ ακόμα και δυο φορές για να τη θηλάσω. Όμως, ήμουν αποφασισμένη. Και η μικρή δεν είχε κανένα θέμα. Στο γιο μου δεν έδειξα την ίδια αποφασιστικότητα! Μέχρι 3 μηνών στο δωμάτιό μας η κούνια του και αυτός μέχρι ενός έτους αγκαλίτσα με τη μανούλα στο κρεβάτι μας!!
Επίσης, δηλώνω δημόσια (και το παραδέχομαι με μεγάλη δυσκολία… και ντροπή…) ότι άφησα και τα δυο παιδιά μου να κλάψουν στην κούνια για να αποκοιμηθούν. Τους έλεγα μερικά τραγουδάκια, τα κουνούσα αγκαλιά και μετά τα έβαζα στην κούνια. Η Ρέα στις δυο μέρες κοιμόταν μόνη της. Για τον Άρη χρειάστηκε να πηγαίνω συνέχεια γιατί δεν ηρεμούσε με τίποτα, οπότε αγκαλιά και κούνημα μέχρι να κοιμηθεί… Δεν σας κρύβω ότι ντρέπομαι που το λέω γιατί έχω διαβάσει πολύ αρνητικά σχόλια στο ίντερνετ και ήταν μια διαδικασία πολύ ψυχοφθόρα… Σήμερα, είναι πολύ εύκολα στον ύπνο. Λένε καληνύχτα και ξαπλώνουν. Αλλά μπορεί να είναι και τυχαίο…
Τεράστιο θέμα, επίσης! Αυτό βέβαια είναι κάτι που πραγματικά δεν το καταλαβαίνω με την έννοια ότι η ταλαιπωρία είναι καθαρά του γονιού που στριμώχνεται, του γονιού που δεν μπορεί να έχει λίγο χρόνο περισσότερο με το σύντροφό του… Υποθέτω πως το παιδί κάποια στιγμή σίγουρα θα θέλει να κοιμηθεί μόνο του και θα το κάνει. Αν, λοιπόν, ο γονιός θέλει να αφήνει το παιδί να κοιμάται μαζί τους, είναι ο μόνος που θα επωμιστεί τις συνέπειες. Δε θα πάθει τίποτα το παιδί! Ίσα ίσα θα κοιμηθεί μέσα στη θαλπωρή και αγκαλίτσα των γονιών του και θα νιώθει ασφαλές! Αν, από την άλλη πλευρά, ο γονιός παραπονιέται γι’αυτό, τότε πραγματικά πιστεύω πως είναι στο χέρι του και μόνο να το λύσει. Παίζει ρόλο, βέβαια, και το παιδί. Μπορεί να φοβηθεί με κάτι, να νιώθει μοναξιά ή άσχημα μακριά από τη μαμά και τον μπαμπά. Αυτό το σεβόμαστε, φυσικά.
Εμείς βγάλαμε τη Ρέα από το δωμάτιό μας όταν ήταν 40 ημερών και έκανα μια διαδρομή κάθε βράδυ ακόμα και δυο φορές για να τη θηλάσω. Όμως, ήμουν αποφασισμένη. Και η μικρή δεν είχε κανένα θέμα. Στο γιο μου δεν έδειξα την ίδια αποφασιστικότητα! Μέχρι 3 μηνών στο δωμάτιό μας η κούνια του και αυτός μέχρι ενός έτους αγκαλίτσα με τη μανούλα στο κρεβάτι μας!!
Επίσης, δηλώνω δημόσια (και το παραδέχομαι με μεγάλη δυσκολία… και ντροπή…) ότι άφησα και τα δυο παιδιά μου να κλάψουν στην κούνια για να αποκοιμηθούν. Τους έλεγα μερικά τραγουδάκια, τα κουνούσα αγκαλιά και μετά τα έβαζα στην κούνια. Η Ρέα στις δυο μέρες κοιμόταν μόνη της. Για τον Άρη χρειάστηκε να πηγαίνω συνέχεια γιατί δεν ηρεμούσε με τίποτα, οπότε αγκαλιά και κούνημα μέχρι να κοιμηθεί… Δεν σας κρύβω ότι ντρέπομαι που το λέω γιατί έχω διαβάσει πολύ αρνητικά σχόλια στο ίντερνετ και ήταν μια διαδικασία πολύ ψυχοφθόρα… Σήμερα, είναι πολύ εύκολα στον ύπνο. Λένε καληνύχτα και ξαπλώνουν. Αλλά μπορεί να είναι και τυχαίο…
8. «Καλά τι μανάδες είναι αυτές που γκαρίζουν και νευριάζουν με τα παιδιά τους; Δεν έχουν ακούσει για συζήτηση και εποικοδομητικό διάλογο;»
Αυτή η ευκολία που το έλεγα αυτό είναι μαχαιριά στην καρδιά κάθε φορά που τα παιδιά μου τσακώνονται μεταξύ τους και η γκρίνια δε σταματά ποτέ! Δεν ήξερα ότι μπορώ να νευριάσω τόσο πολύ στη ζωή μου! Αλήθεια.. Κάποιες φορές νιώθω ότι δεν τα αντέχω άλλο… (Ευτυχώς, δεν κρατάει για πολύ!) Αλλά ειλικρινά, είναι πολύ δύσκολο να περνάς όλο το χρόνο με τα παιδιά μες στην καλή χαρά και να έχεις και χίλια πράγματα να κάνεις, χίλια πράγματα να προγραμματίσεις… Ειδικά αν δεν δουλεύεις, οπότε δεν μπορείς να ξεφεύγεις εύκολα από την καθημερινότητα του σπιτιού…
Αυτή η ευκολία που το έλεγα αυτό είναι μαχαιριά στην καρδιά κάθε φορά που τα παιδιά μου τσακώνονται μεταξύ τους και η γκρίνια δε σταματά ποτέ! Δεν ήξερα ότι μπορώ να νευριάσω τόσο πολύ στη ζωή μου! Αλήθεια.. Κάποιες φορές νιώθω ότι δεν τα αντέχω άλλο… (Ευτυχώς, δεν κρατάει για πολύ!) Αλλά ειλικρινά, είναι πολύ δύσκολο να περνάς όλο το χρόνο με τα παιδιά μες στην καλή χαρά και να έχεις και χίλια πράγματα να κάνεις, χίλια πράγματα να προγραμματίσεις… Ειδικά αν δεν δουλεύεις, οπότε δεν μπορείς να ξεφεύγεις εύκολα από την καθημερινότητα του σπιτιού…
9. «Που τα τρέχουν τα παιδιά μέσα στις καφετέριες με τα τσιγάρα κλπ;»
Εντάξει, αυτό μια φορά το έκανα, αλλά πραγματικά μπορώ να το καταλάβω… Όταν η μαμά είναι σκασμένη για καφέ, να βγει δηλαδή έστω και λίγο από το σπίτι και κανείς δεν της κρατάει τα παιδιά, αλλά είναι βροχερός ο καιρός για να καθίσει έξω, απλά δεν το πολυσκέφτεται. Ακόμα θυμάμαι τα βλέμματα κάποιων στα διπλανά τραπέζια που κοιτούσαν εμένα και το καρότσι δίπλα μου λες και κακομεταχειριζόμουν το παιδί μου με το χειρότερο τρόπο…
Εντάξει, αυτό μια φορά το έκανα, αλλά πραγματικά μπορώ να το καταλάβω… Όταν η μαμά είναι σκασμένη για καφέ, να βγει δηλαδή έστω και λίγο από το σπίτι και κανείς δεν της κρατάει τα παιδιά, αλλά είναι βροχερός ο καιρός για να καθίσει έξω, απλά δεν το πολυσκέφτεται. Ακόμα θυμάμαι τα βλέμματα κάποιων στα διπλανά τραπέζια που κοιτούσαν εμένα και το καρότσι δίπλα μου λες και κακομεταχειριζόμουν το παιδί μου με το χειρότερο τρόπο…
10. «Θα είμαι μαμά αλλά θα είμαι πάντα περιποιημένη! Δεν τις καταλαβαίνω αυτές που παρατάνε εντελώς τον εαυτό τους! Πώς πήρανε τόσα κιλά;;»
Καταρχάς, όλες ξέρουμε πόσο εύκολα παίρνεις κιλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού. Και όχι απαραίτητα επειδή δεν γίνεται, αλλά επειδή δεν είσαι στην κατάλληλη ψυχολογία για να αρχίσεις γυμναστήρια, γιόγκες και δίαιτες! Ή για να κάνεις όλων των ειδών τις αποτριχώσεις, να φοράς τακούνια (ενώ πρέπει να κυνηγάς ή να κουνάς το μωρό σου), να είσαι σούπερ μακιγιαρισμένη (ενώ ένα μωρό συνέχεια πασπατεύει το πρόσωπό σου), να είσαι χτενισμένη από κομμωτήριο με μοιραίο μαλλί (ενώ ένα μωρό θέλει να σε πάρει αγκαλιά και τρώει τα μαλλιά σου αναγκαστικά), να κάνεις αφρόλουτρο με τις κρέμες σου και όλα τα συναφή (ενώ εντός ολίγου υπάρχει σοβαρή περίπτωση να ακούσεις ότι το μωρό ξύπνησε ή ότι τα παιδιά τσακώνονται ή κάνουν κάτι επικίνδυνο κλπ κλπ κλπ.)
Σίγουρα, η ψυχολογία μας θα φτιάξει αν αρχίσουμε να κάνουμε έστω και κάτι από αυτά. Εγώ ξεκίνησα γυμναστική και γιόγκα όταν ο γιος μου ήταν 9 μηνών μόνο και μόνο για να μπορώ να φεύγω για λίγο εκτός σπιτιού… Αλλά είχα την πολυτέλεια να μένω πάρα πολύ κοντά με τη μαμά μου και ένα σύζυγο που ήθελε οπωσδήποτε να με βοηθήσει να καλμάρουν τα νεύρα μου από την αϋπνία και την κούραση μετά τον ερχομό του δεύτερου παιδιού μας… Δεν μπορούν όλες οι μαμάδες να το κάνουν αυτό. Πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να της κρατήσει τα παιδιά. Οπότε πριν το ξαναπούμε για άλλη μαμά (ειδικά αυτό το θέμα της εμφάνισης) να σκεφτούμε πολύ τι δυνατότητες έχει… αν έχει!
Καταρχάς, όλες ξέρουμε πόσο εύκολα παίρνεις κιλά κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή του θηλασμού. Και όχι απαραίτητα επειδή δεν γίνεται, αλλά επειδή δεν είσαι στην κατάλληλη ψυχολογία για να αρχίσεις γυμναστήρια, γιόγκες και δίαιτες! Ή για να κάνεις όλων των ειδών τις αποτριχώσεις, να φοράς τακούνια (ενώ πρέπει να κυνηγάς ή να κουνάς το μωρό σου), να είσαι σούπερ μακιγιαρισμένη (ενώ ένα μωρό συνέχεια πασπατεύει το πρόσωπό σου), να είσαι χτενισμένη από κομμωτήριο με μοιραίο μαλλί (ενώ ένα μωρό θέλει να σε πάρει αγκαλιά και τρώει τα μαλλιά σου αναγκαστικά), να κάνεις αφρόλουτρο με τις κρέμες σου και όλα τα συναφή (ενώ εντός ολίγου υπάρχει σοβαρή περίπτωση να ακούσεις ότι το μωρό ξύπνησε ή ότι τα παιδιά τσακώνονται ή κάνουν κάτι επικίνδυνο κλπ κλπ κλπ.)
Σίγουρα, η ψυχολογία μας θα φτιάξει αν αρχίσουμε να κάνουμε έστω και κάτι από αυτά. Εγώ ξεκίνησα γυμναστική και γιόγκα όταν ο γιος μου ήταν 9 μηνών μόνο και μόνο για να μπορώ να φεύγω για λίγο εκτός σπιτιού… Αλλά είχα την πολυτέλεια να μένω πάρα πολύ κοντά με τη μαμά μου και ένα σύζυγο που ήθελε οπωσδήποτε να με βοηθήσει να καλμάρουν τα νεύρα μου από την αϋπνία και την κούραση μετά τον ερχομό του δεύτερου παιδιού μας… Δεν μπορούν όλες οι μαμάδες να το κάνουν αυτό. Πρέπει οπωσδήποτε κάποιος να της κρατήσει τα παιδιά. Οπότε πριν το ξαναπούμε για άλλη μαμά (ειδικά αυτό το θέμα της εμφάνισης) να σκεφτούμε πολύ τι δυνατότητες έχει… αν έχει!
11. «Αφήνουν τα παιδιά με τις ώρες μπροστά στην τηλεόραση! Τα ζαβλακώνουν!»
Καλά εννοείται πώς είχα στο νου μου ότι θα έχω την τρελή διάθεση να παίζω, να κυλιέμαι στα πατώματα μαζί τους, να γελάμε, να γαργαλιόμαστε! Εντάξει ευτυχώς τα κάνουμε κι αυτά, αλλά και οι δουλειές του σπιτιού δε θα γίνουν μόνες τους, κανείς δε θα μαγειρέψει αντί για σένα κλπ. και φυσικά είναι φορές που απλά θες να αράξεις σε μια πολυθρόνα και να μην μιλάς σε κανένα… Για περιοδικό και καφέ δεν το συζητώ καν! Έρχεται τότε μαγικά η Ντόρα η εξερευνήτρια, η Πέππα το γουρουνάκι και όλη η αγαπημένη παρέα του Disney Junior να σε σώσει!
Όταν η Ρέα ήταν περίπου ενός , είπα μια φορά στην πεθερά μου ότι διαπίστωσα ότι προσηλώθηκε στην τηλεόραση σε κάτι που πήρε το μάτι της. Και μου λέει «α, ωραία, για να μπορείς να της βάζεις κανένα παιδικό να κάνεις καμιά δουλίτσα στο σπίτι!» Εγώ, η πολύ ορεξάτη και σούπερ σωστή μαμά σκέφτηκα αμέσως «μα τι μου λέει τώρα; Να πετάω το παιδί μου μπροστά στην τηλεόραση για να έχω την ησυχία μου:» Μου ακούστηκε πολύ άσχημο! Να μην τα πολυλογώ, η Πέππα και Ντόρα που λέγαμε; Από μηχανής θεές!!
Καλά εννοείται πώς είχα στο νου μου ότι θα έχω την τρελή διάθεση να παίζω, να κυλιέμαι στα πατώματα μαζί τους, να γελάμε, να γαργαλιόμαστε! Εντάξει ευτυχώς τα κάνουμε κι αυτά, αλλά και οι δουλειές του σπιτιού δε θα γίνουν μόνες τους, κανείς δε θα μαγειρέψει αντί για σένα κλπ. και φυσικά είναι φορές που απλά θες να αράξεις σε μια πολυθρόνα και να μην μιλάς σε κανένα… Για περιοδικό και καφέ δεν το συζητώ καν! Έρχεται τότε μαγικά η Ντόρα η εξερευνήτρια, η Πέππα το γουρουνάκι και όλη η αγαπημένη παρέα του Disney Junior να σε σώσει!
Όταν η Ρέα ήταν περίπου ενός , είπα μια φορά στην πεθερά μου ότι διαπίστωσα ότι προσηλώθηκε στην τηλεόραση σε κάτι που πήρε το μάτι της. Και μου λέει «α, ωραία, για να μπορείς να της βάζεις κανένα παιδικό να κάνεις καμιά δουλίτσα στο σπίτι!» Εγώ, η πολύ ορεξάτη και σούπερ σωστή μαμά σκέφτηκα αμέσως «μα τι μου λέει τώρα; Να πετάω το παιδί μου μπροστά στην τηλεόραση για να έχω την ησυχία μου:» Μου ακούστηκε πολύ άσχημο! Να μην τα πολυλογώ, η Πέππα και Ντόρα που λέγαμε; Από μηχανής θεές!!
Θα επιστρέψω -ελπίζω σύντομα- με δεύτερο μέρος… Έχω δεύτερες σκέψεις πριν πατήσω το κουμπί «Δημοσίευση», γιατί φοβάμαι λίγο την κριτική… Αλήθεια είναι… Γι’ αυτό δε μου αρέσει να κρίνω κι εγώ τους άλλους. Δεν είναι ωραίο να σε καθοδηγούν στη ζωή σου αυτά που λένε -ή νομίζουν- οι άλλοι για σένα!
Σας φιλώ!
Runner Mom 
Δυστυχώς, μας αρέσει πολύ να κρίνουμε τους άλλους και να πιστεύουμε με πολύ μεγάλη ευκολία ότι εμείς θα το κάναμε καλύτερα….. τραγικό! Ότι, Μα ότι έκρινα – σχολίαζα – κορόιδευα σε άλλες μαμάδες, πριν γίνω μαμά , το λούστηκα και μετο παραπάνω . Από τότε κρατάω το στόμα μου κλειστό , και θεωρώ πως η κάθε μαμά ξέρει καλύτερα . Δεν σου κρύβω όμως, όταν σχολιάζουν το παραμικρό για την ανατροφή του γιου μου , εκνευρίζομαι απίστευτα . . Είμαστε τώρα σε μια φάση που προσπαθούμε να κόψουμε την πάνα, αλλά γενικά δεν θέλω να τον πιέζω ….φαντάζεσαι τι ακούω …
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Α καλά άλλο μεγάλο θέμα η πάνα! Εγώ στην κόρη μου δυστυχώς επηρεάστηκα και προσπάθησα να της κόψω στα 2 την πάνα… Όντως το καταφέραμε, αλλά τώρα που το βλέπω πιο ψυχραιμα, μετά και την εμπειρία με το γιο μου, νιώθω ότι τη ζόρισα πάρα πολύ χωρίς λόγο…Φιλιά και καλή μας υπομονή για όλα!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!