Αρχείο ετικέτας #ToDos

Νέα χρονιά: Πώς να βάζουμε στόχους

Αυτή είναι η εποχή του χρόνου που οι περισσότεροι (προσπαθούμε να) κάνουμε προγράμματα και στήνουμε πλάνα για να «αλλάξουμε» τη ζωή μας.

Τις πρώτες εβδομάδες του Ιανουαρίου τρέχουμε να γραφτούμε σε γυμναστήρια, βάζουμε στόχους να διαβάζουμε περισσότερο, διαμορφώνουμε το καθημερινό πλάνο που θα θέλαμε ιδανικά να χτίσουμε.

Γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι αυτή η «εισροή» εγγραφών στο γυμναστήριο, οι στόχοι για ανάγνωση βιβλίων και η διαμόρφωση των καθημερινών μας ρουτινών, είναι πιο εύκολο να δημιουργηθούν παρά να διατηρηθούν.

Οι περισσότεροι από εμάς παίρνουμε (αρκετές) αποφάσεις την Πρωτοχρονιά, αλλά, σύμφωνα και με έρευνες, μόνο ένα μικρό ποσοστό καταφέρνει να τις τηρήσει.

Σίγουρα ο καθορισμός των στόχων έχει άμεση σχέση με την προσωπική μας επιτυχία. Οι σωστά καθορισμένοι στόχοι μάς βοηθούν να ενεργοποιήσουμε νέες συμπεριφορές και να εστιάσουμε σε ό,τι είναι σημαντικό για εμάς.

Φυσικά, δεν είναι μόνο ο καθορισμός στόχων. Μεγάλη σημασία έχει και η επίτευξή τους.

Τι είναι, όμως, οι στόχοι;

Οι στόχοι είναι κάτι που θέλουμε να πετύχουμε. Είναι το επιθυμητό αποτέλεσμα που εμείς σχεδιάζουμε και δεσμευόμαστε να πετύχουμε.

Γιατί πρέπει να βάζουμε στόχους;

Οι στόχοι μάς δίνουν μια αίσθηση κατεύθυνσης. Το να αφιερώσουμε χρόνο για να σκεφτούμε τι θέλουμε στη ζωή μας μάς δίνει μια αίσθηση σκοπού.

Για παράδειγμα, θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε ένα 5ετές σχέδιο με βάση το πώς θέλουμε να είναι η ζωή μας σε πέντε χρόνια. Έχοντας αυτό το μακροπρόθεσμο σχέδιο μπορεί να μας βοηθήσει να περάσουμε από το όνειρο και τη σκέψη, στη δράση.

Ο καθορισμός στόχων μάς βοηθά και στο χώρο εργασίας στο να ορίσουμε μια ξεκάθαρη διαδρομή για το πού θέλουμε να πάει η ομάδα μας.

Επιπλέον, μας βοηθά να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα, να αποκτήσουμε κάποια προοπτική για το τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή μας. Είναι το πρώτο βήμα προς τη δημιουργία μιας ζωής γεμάτη νόημα.

Οι στόχοι μας δίνουν κίνητρο, μας παρακινούν να δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας, μας δίνουν  μεγαλύτερο έλεγχο στο μέλλον μας.

Και μόνο ο καθορισμός στόχων μάς τοποθετεί στη θέση του οδηγού στη ζωή μας. Απλώς γράφοντας στόχους, αναγνωρίζουμε ενεργά αυτό που θέλουμε στη ζωή.

Πώς να θέσουμε ρεαλιστικούς στόχους;

Είτε βάζουμε ομαδικούς στόχους για την ομάδα μας είτε προσωπικούς στόχους, είναι σημαντικό να ξεκινήσουμε με στόχους που είναι ρεαλιστικοί.

1. Να σκεφτούμε τα πάθη μας, τι αγαπάμε

Μέρος της διαδικασίας για το πώς να θέσουμε στόχους ζωής θα πρέπει να είναι να αποφασίσουμε τι μας εμπνέει και ποιες είναι οι αξίες μας. Θα πρέπει να είμαστε παθιασμένοι με τους στόχους μας εάν θέλουμε να τους πετύχουμε μακροπρόθεσμα.

Οι στόχοι μας πρέπει να έχουν νόημα για εμάς και να μας προσφέρουν μια αίσθηση υπερηφάνειας μόλις τους πετύχουμε.

2. Να θέτουμε στόχους που μπορούμε να ελέγξουμε

Αν ο στόχος μας βασίζεται σε κάτι έξω από τον έλεγχό μας, δεν θα μπορούμε να ελέγξουμε αν θα τον πετύχουμε πραγματικά ή όχι.

Οι προσωπικοί μας στόχοι δεν πρέπει να εξαρτώνται από άλλους ανθρώπους. Επίσης, δεν πρέπει να εξαρτώνται από εξωτερικούς παράγοντες στους οποίους δεν έχουμε κανέναν έλεγχο.

Να είμαστε ρεαλιστές για το πού μπορούμε να είμαστε άμεσα υπεύθυνοι.

3. Να φανταστούμε το μέλλον μας

Να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να σκεφτούμε πραγματικά πώς θα θέλαμε να είναι η ζωή μας, κάνοντας, για παράδειγμα, ερωτήσεις στον εαυτό μας που θα μας βοηθήσουν να βρούμε τη σωστή κατεύθυνση ή τουλάχιστον να αναγνωρίσουμε ποια κατεύθυνση δεν θέλουμε καθόλου.

Για να πετύχουμε τους στόχους μας

Ο καθορισμός των στόχων μας είναι μόνο η αρχή. Αφού προσδιορίσουμε  ποιοι είναι οι στόχοι μας, το να τους πετύχουμε είναι μια νέα πίστα!

Το να δουλεύουμε για να πετύχουμε τους στόχους μας μπορεί να μας φαίνεται βουνό, το πιο δύσκολο πράγμα στον κόσμο. 

Το νούμερο ένα είναι να μην ονειροπολούμε απλώς σε σχέση με τους στόχους μας – παίρνουμε μολύβι και χαρτί και γράφουμε, γράφουμε, γράφουμε. Αυτό κάνει τους στόχους μας πιο χειροπιαστούς και τους κάνει να φαίνονται πιο πραγματικοί.

Σύμφωνα με έρευνες, οι άνθρωποι που γράφουν τους στόχους τους έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν περισσότερα από εκείνους που δεν γράφουν τους στόχους τους.

Ξαναλέω: να γράφουμε, να γράφουμε, να γράφουμε.

Να καταγράφουμε τις σκέψεις και τις ιδέες μας, όσο ανόητες κι αν, πιθανώς, μας φαίνονται.

Τι κάνουμε; Πού θέλουμε να είμαστε; Πώς μοιάζει για μας η επιτυχία; Μας αρέσει η δουλειά μας; Τι είναι αυτό που δε θέλουμε στη ζωή, στην καθημερινότητά μας;

Τους καταγράφουμε και τους βάζουμε κάπου να τους βλέπουμε καθημερινά, να μας θυμίζουν συνεχώς πού θέλουμε να φτάσουμε.

Οι στόχοι πρέπει να είναι συγκεκριμένοι και σαφείς: αναλύουμε τους μακροπρόθεσμους στόχους μας σε σαφή βήματα, μικρούς και συγκεκριμένους στόχους.

Όταν, για παράδειγμα, στόχος μας είναι να γράψουμε ένα βιβλίο, το να διαβάζουμε πολύ και να γράφουμε και πολύ, σε καθημερινή βάση, είναι τα βήματα αυτά που θα μας βοηθήσουν στην επίτευξη του μεγάλου μας στόχου.

Μπορούμε να το φανταστούμε σαν μια σκάλα, όπου στο επάνω σκαλοπάτι γράφουμε το μεγάλο, κύριο στόχο και στα υπόλοιπα σκαλιά της σκάλας, γράφουμε τους μικρότερους στόχους που πρέπει να επιτύχουμε για να φτάσουμε στον κύριο στόχο μας.

Οι στόχοι, όμως, δεν πρόκειται να επιτευχθούν από μόνοι τους. Θα πρέπει να έχουμε ένα σαφές σχέδιο για το πώς θέλουμε να επιτύχουμε τους στόχους μας και να «βγούμε στη δράση». Ακόμα και η πιο μικρή πράξη θα μας φέρει ένα βήμα πιο κοντά στον στόχο.

Στην πορεία, κάποια στιγμή, ίσως νιώσουμε εξάντληση, ίσως πάθουμε εμμονή με το στόχο, ίσως σκεφτούμε ακόμη και να εγκαταλείψουμε.

Δεν είναι κακό να κάνουμε διαλείμματα από το σχέδιό μας και να δούμε τη μεγαλύτερη εικόνα.

Κάθε εμπόδιο που θα παρουσιαστεί, θα το καταγράφουμε και θα το αντιμετωπίζουμε με τον καλύτερο τρόπο που μπορούμε.

Με την υπευθυνότητα μας και την πειθαρχία μας θα κάνουμε σταθερή, συνεπή πρόοδο. Και δεν είναι κακό -ίσα ίσα- να μοιραστούμε τα σχέδιά μας με ένα φίλο, κάτι που θα μας βοηθήσει να μην τα παρατήσουμε στα δύσκολα, να μη σταματήσουμε να προσπαθούμε, να μη γινόμαστε αναβλητικοί.

Κι αν δεν τα καταφέρουμε, να αφιερώσουμε χρόνο για να αναθεωρήσουμε τους στόχους μας και να δούμε τι μπορούμε να αλλάξουμε.

Και κάτι ενδιαφέρον…

Στο εξωτερικό χρησιμοποιούν τον όρο SMART για τους στόχους από τα αρχικά των λέξεων: Specific – Measurable- Attainable- Relevant- Time-bound.

  • Specific: Συγκεκριμένος.

Δεν έχει νόημα να θέτουμε αόριστους στόχους που δεν επιτυγχάνουν κάτι συγκεκριμένο.

Ο στόχος, για παράδειγμα, «θέλω να βελτιώσω τον εαυτό μου» είναι πολύ αόριστος.

Είναι σημαντικό να έχουμε ξεκάθαρους στόχους, για να αποφύγουμε στόχους που δύσκολα γίνονται πράξη.

  • Measurable: Μετρήσιμος. Από τη στιγμή που έχουμε καθορίσει έναν συγκεκριμένο στόχο, είναι σημαντικό να μπορούμε να μετρήσουμε την επιτυχία ή την ολοκλήρωση του στόχου.

Αυτό δεν χρειάζεται να είναι με την παραδοσιακή έννοια, όπως με στατιστικά ή με αριθμούς, απλά πρέπει να είναι μετρήσιμος με κάποια έννοια, ώστε να είναι σαφές πότε έχουμε φτάσει ή είμαστε κοντά στο να φτάσουμε τον στόχο μας.

  • Attainable: Εφικτός. Ένας στόχος πρέπει να είναι εφικτός, ρεαλιστικά πραγματοποιήσιμος.
  • Relevant: Σχετικός. Είναι σημαντικό οι στόχοι που τίθενται να είναι σχετικοί με τους σκοπούς μας, με αυτό που έχουμε οραματιστεί για τον εαυτό μας.
  • Time-bound: Με χρονική δέσμευση. Οι στόχοι πρέπει να έχουν κάποια χρονική προθεσμία. Δεν είναι παραγωγικό να ορίζουμε μια προθεσμία στο πολύ μακρινό μέλλον για μια πολύ απλή εργασία.

Οι στόχοι είναι το όραμά μας για το μέλλον, κάτι που θέλουμε να πετύχουμε.

Δεν πρέπει να είναι απαραίτητα κάτι εύκολο.

Δεν πρέπει να διστάσουμε να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας.

Μπορεί ο στόχος να μη φαίνεται εφικτός. Ή να μας λένε οι άλλοι ότι δεν είναι εφικτός.

Πρέπει να σκεφτούμε out of the box, να κάνουμε μεγάλα όνειρα.

Με μικρότερα, βραχυπρόθεσμα βήματα θα μπορέσουμε να φτάσουμε εκεί που θελουμε.

Οι στόχοι μας δεν είναι μόνο το πού θέλουμε να φτάσουμε. Είναι και το κάθε μικρό -πολύτιμο- βήμα που κάνουμε για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.

Εσύ έβαλες στόχους για τη νέα χρονιά;

__________________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

Τα λέμε σύντομα!

Τι κάνουμε όταν δε φεύγουν οι εκκρεμότητες

Ξεκίνησε η σχολική χρονιά και παρ’όλο που παιδιά και γονείς ανυπομονούμε να μπούμε στους ρυθμούς μας (αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες τελοσπάντων), οι υποχρεώσεις είναι αρκετές και οι εκκρεμότητες μαζεύονται… και γίνονται λίστα ολόκληρη και πελαγώνουμε.

Την περασμένη εβδομάδα έγραψα για το σύστημα που έχω αρχίσει (δειλά δειλά) να ακολουθώ και, προς το παρόν τουλάχιστον, μου δίνει μια αυτοπεποίθηση, μια σιγουριά ότι θα τα καταφέρω.

Στην καθημερινότητά μας σαν οικογένεια ένα τέτοιο σύστημα είναι περισσότερο από απαραίτητο, αφού δεν είναι λίγες οι στιγμές που νιώθω ότι τρέχω και δε φτάνω, που δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου, που δεν έχω κάνει «τσεκ» σε όλα αυτά που είχα υπολογίσει να κάνω, που όλο πάνε «για αύριο», «για αύριο»…

Υπάρχουν φορές που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, πως πέρασε η μέρα και νιώθω τύψεις για όσα δεν πρόλαβα.

Ξεκινάω να μαγειρέψω από το μηδέν, αλλά μετά βίας καταφέρνω να συμμαζέψω όσα κατσαρολικά έχω ξοδέψει.

Τα ρούχα φτάνουν στο σημείο που υποψιάζομαι σοβαρά ότι μένουν κι άλλα 10 άτομα μαζί μας, ενώ η διατήρηση του σπιτιού σε «decent» (αξιοπρεπή 😁) κατάσταση είναι πολύ συχνά έως και αδύνατη, αφού, μπροστά, εγώ τακτοποιώ και πίσω μου φεύγουν μαξιλάρια από τους καναπέδες και αδειάζουν κούτες με μικροσκοπικά legos!

Τα παιδιά φαίνεται ότι χρειάζονται τη (σχεδόν) συνεχή μας παρουσία λες κι είναι 2 ετών…

Και, φυσικά, σε κάποιον αρέσει να σηκώνεται μεταμεσονύχτια και να έρχεται στο κρεβάτι μας (καλό σενάριο) ή να αποφασίζει τα ξημερώματα ότι χόρτασε ύπνο και θέλει να σηκωθούμε όλοι (κακό σενάριο)!

Δεν είναι λίγες οι φορές, επίσης, που πηγαίνω για ύπνο με τα πιάτα άπλυτα ή με σακούλες του σούπερ μάρκετ που κάθονται στην κουζίνα και περιμένουν να τις αδειάσει κάποιος! 🙄

Αλλά μπορεί να είμαι τόσο εξαντλημένη που να μην μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ για να πάω στο κρεβάτι μου…

Σίγουρα το να έχουμε μικρά παιδιά μπορεί να είναι δύσκολο.

Το να νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα είναι συντριπτικό. Αλλά δε χάνω την ελπίδα μου!

Γι’ αυτό και μπήκα σε αυτή τη διαδικασία με τις λίστες που γράφω και ξαναγράφω…

Ξεχνάω, ρε παιδιά, πολύ ξεχνάω.

Ήδη, ακόμα και με τη λίστα, έχω διαπιστώσει ότι έχω σβήσει πράγματα χωρίς να τα έχω κάνει, αφού ξεκίνησα να το κάνω και μετά καταπιάστηκα με κάτι άλλο. Ειδικά στο γραφείο, the struggle is real. Η εναλλαγή από το ένα στο άλλο είναι εξοντωτική…

Και γι’ αυτό ξαναγράφω για αυτό το θέμα και σήμερα…

Γιατί με απασχολεί συνεχώς αυτή την περίοδο που προσπαθώ να δω πώς θα μπουν όλα σε σειρά χωρίς να … τρελαθώ…

Το βασικό μου σκεπτικό είναι να κλείσει αυτό το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που νομίζω ότι πρέπει να κάνω και σε αυτό που πραγματικά μπορώ να καταφέρω.

Συναρπαστικό!

Θέλω απλά να γράψω τι με βοηθάει στο να μην πελαγώνω. Όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα…

1. Είμαι ευγενική και τρυφερή με τον εαυτό μου.

Προσπαθώ να μην συγκρίνω εμένα ως μαμά, ως νοικοκυρά, ως οτιδήποτε με αυτά που (νομίζω ότι) κάνουν άλλες μαμάδες. Μάλλον ΔΕΝ τα κάνουν όλα αυτά.

Αυτά που έχω μέσα μου, αυτά που νιώθω και, από την άλλη, αυτά που «δείχνουν» οι άλλες μαμάδες φαίνονται διαφορετικά και δεν είναι μια ομοιόμορφη σύγκριση. Μήλα σε πορτοκάλια, όπως λέμε. Καμία γυναίκα δεν είναι Wonder Woman.

Αν έχω ευγενική στάση απέναντι στον εαυτό μου, θα φανεί. Θα έχω την ηρεμία που θα με κάνει καλύτερη μαμά και πολύ πιθανόν και πιο αποτελεσματική στη διαχείριση της κατάστασης.

Συμπεριφέρομαι σαν να τα έχω όλα υπό έλεγχο και δεν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου. Εμπιστεύσου με. Ακούγεται περίεργο, αλλά έτσι απολαμβάνουμε τον εαυτό μας πολύ περισσότερο.Το ίδιο και όλοι οι άλλοι.

2. Δίνω προτεραιότητα σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό.

Πρέπει να ξέρω τι πραγματικά πρέπει να κάνω. Πολλές μέρες αυτό σημαίνει ότι το φαγητό και τα καθαρά (ή σιδερωμένα) ρούχα είναι όσο καλύτερα γίνεται.

Προσπαθώ να έχω στο νου μου το μίνιμουμ των υποχρεώσεων που πρέπει να «βγουν»: το σνακ των παιδιών για το σχολείο, το ένα πλυντήριο, το ένα μαγειρεμένο φαγητό τη μέρα… οτιδήποτε.

Μπορεί να έχω φτιάξει το σούπερ πρόγραμμα και να τα έχω προγραμματίσει όλα με λεπτομέρεια μισάωρου. Ενδιάμεσα, όμως, life happens!

Που σημαίνει ότι δε γίνεται να τα τηρήσω όλα.

Σήμερα, για παράδειγμα, είχα σκοπό να πλύνω τα πιάτα που τα έχω αφήσει από χθες βράδυ που φάγαμε. Ω ναι!!

Κι ενώ ετοιμαζόμουν να τα πλύνω, ο μικρός μου νύσταξε πολύ, αλλά δεν ήθελε να κοιμηθεί κιόλας, ήθελε να φάει, αλλά δεν ήθελε κιόλας, ήθελε μόνο να είμαστε αγκαλιά και να λέμε τραγουδάκια…

Ε, άνθρωπος είμαι κι εγώ, ρε παιδιά, νύσταξα έτσι όπως καθόμασταν και μου βγήκε όλη η κούραση της ασταμάτητης σημερινής μέρας.

Έφτιαξα τα πακετάκια με το φαγητό του σχολείου και τα πιάτα πήραν μεταγραφή για αύριο μεσημέρι την ώρα που θα γυρίσω από το γραφείο…

3. Βγάζω ό, τι είναι περιττό.

Είναι πιθανό να μην μπορώ να κάνω και πολλά από τη λίστα μου, επειδή, ίσως, τα πράγματα αυτά δεν χρειάζεται πραγματικά να γίνουν.

Ναι, στο ιδανικό σενάριο θα γινόταν ένα τέλειο ξεκαθάρισμα σε κάτι ντουλάπια που έχω καιρό να χρησιμοποιήσω ή θα έβρισκα χρόνο να γράψω καμία σελίδα από εκείνο το βιβλίο που είχα ξεκινήσει μια φορά κι έναν καιρό, ή θα έκανα μια μεγάλη αλλαγή στο blog, ή θα ανέβαζα ένα βίντεο στο Instagram να λέω τα δικά μου, που το σκέφτομαι εδώ και καιρό.

Ε, δε γίνεται.

Βγάζω εντελώς από τη λίστα, ό, τι πραγματικά δεν είναι επείγον ή σημαντικό σε αυτήν την εποχή της ζωής μας.

Οι κουρτίνες δε χρειάζονται πλύσιμο ακόμα. Και τα φωτιστικά ας μη γίνουν αυτό το μήνα… (Καλά αυτό δεν παίζει με το μήνα… παράδειγμα είναι!!😂)

Επικεντρώνομαι στα μεγάλα σημαντικά πράγματα και αφήνω τα άλλα να φύγουν.

4. Πρέπει να εκπαιδεύσω τα παιδιά μου να βοηθάνε στο σπίτι περισσότερο.

Ακόμα κι αν τα παιδιά μπορεί να τα θεωρώ μικρά, είναι εκπληκτικό πόσα μπορούν να μάθουν και να κάνουν. Αυτά τα ψώνια στην κουζίνα; Μπορούν να με βοηθήσουν να τα βάλω στη θέση τους. Πρέπει να τα εντάξω στο πλάνο του σπιτιού. Σοβαρά.

Στην πορεία, θα μάθουν πολύτιμες δεξιότητες ζωής και εγώ θα καταλάβω επιτέλους ότι δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα.

5. Προσπαθώ να καθιερώσω κάποιες ρουτίνες.

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα ωράρια και οι προθεσμίες, αλλά έχω διαπιστώσει ότι οι ρουτίνες είναι πραγματικά βοηθητικές για όλους μας.

Τα πρωινά θα γίνουν ευκολότερα αν μοιραστούν οι υποχρεώσεις δια πέντε (ναι κι ο μικρός μπορεί να συνεισφέρει με τον τρόπο του!) Θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε έναν ρυθμό στις μέρες μας και να αποφύγουμε υστερίες και επιπλέον άγχος.

Και επιπλέον, θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε αρκετά πράγματα μαζί.

Οι ρουτίνες μας εμποδίζουν να αποτρελαθούμε. Σηματοδοτούν το πέρασμα της ημέρας και διδάσκουν στα παιδιά τη διαχείριση του χρόνου.

Μόλις ξεκινήσουμε μια καθημερινή ρουτίνα, αξίζει να σκεφτούμε πράγματα που μπορούμε να συνδυάσουμε σε εβδομαδιαία βάση. Οι εβδομαδιαίες ρουτίνες όπως μια βόλτα σε κοντινά πάρκα, γειτονικά χωριά, αξιοθέατα, είναι, επίσης, ένας πολύ καλός τρόπος για να διώξουμε τη μονοτονία.

Διαπιστώνω καθημερινά ότι το να είμαι παραγωγική μέσω της ρουτίνας με βοηθά να μην αισθάνομαι τόσο κουρασμένη και …ηττημένη.

6. Κάνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω ξεκούραση και ενέργεια.

Το έχω ξαναπεί αυτό. Το να πάρω έναν υπνάκο θα με βοηθήσει.

Αλλά, ακόμα κι αν δεν θέλω να κοιμηθώ, υπάρχουν δραστηριότητες που πραγματικά θα αυξήσουν την ενέργειά μου.

Όπως πχ το να κάνω βήματα προς έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής: να πίνω πολύ νερό, να κάνω άσκηση, να ετοιμάζω υγιεινά γεύματα και σνακ, να ξεκουράζομαι με ένα βιβλίο…

Όλα αυτά μπορούν να «συνεργαστούν» για να μου δώσουν ενέργεια και να με βοηθήσουν να αισθανθώ λίγο πιο πλήρης, να νιώσω νικήτρια.

Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει αυτό το άρθρο με τη λίστα των υποχρεώσεών μας, αλλά ελπίζω ότι θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε μια πιο αποτελεσματική λίστα με τα πράγματα που πρέπει όντως να κάνουμε.

Να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για την επιτυχία.

Να μην είμαστε πολύ σκληροί μαζί του.

Να κάνουμε ό, τι μπορούμε να κάνουμε.

Αύριο είναι μια νέα μέρα.

Θα έχουμε μια νέα αρχή αύριο.

Τι κάνετε εσείς όταν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα;