Αρχείο ετικέτας #SelfImprovement

#BetterLife

Γιατί έχω λογαριασμό στα social media

1 Σχόλιο

Δύσκολος καιρός για online μαμάδες… Αν σου πω ότι πρόσφατα σκέφτηκα να σταματήσω να μπαίνω στο instagram; Εντάξει για λίγο μόνο!

Μετά άλλαξα γνώμη! Αλλά πραγματικά υπάρχουν στιγμές που απογοητεύομαι με όσα γράφονται. 

Και σίγουρα πολλοί έχετε σκεφτεί κάτι παρόμοιο. Κάποιοι, μάλιστα, το έχετε κάνει ήδη, ενώ άλλοι κάνετε μια παύση για μικρά ή μεγάλα διαστήματα.

Θα συμφωνήσετε, επίσης, ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διαθέτουν μια αρνητική χροιά, ενώ κάποιοι το βρίσκουν μέχρι και ανατριχιαστικό το να είσαι συνεχώς συνδεδεμένος με τόσα άτομα από όλο τον κόσμο που μπορεί να μην έχεις συναντήσει ποτέ από κοντά και τα οποία γνωρίζουν τόσες λεπτομέρειες για τη ζωή σου!

Εγώ ανήκω στην κατηγορία που δεν το βρίσκω ούτε ανατριχιαστικό ούτε περίεργο… αλλιώς δε θα είχα την παρουσία που έχω. Βέβαια, έχω περάσει από αρκετά σκαμπανεβάσματα, αναρωτώμενη «Αξίζει τον κόπο όλη αυτή η προσπάθεια; Αξίζει τον κόπο όλη αυτή η ασχολία; Μήπως εδώ το παράκανα;»

Όπως έχω ξαναγράψει, για μένα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν μια «σανίδα σωτηρίας» σε μια περίοδο που η ζωή μου είχε τόσο πολλές αλλαγές που δεν ήξερα καν αν κάνω πραγματικά αυτό που θέλω, αν κάνω αυτό που αγαπώ, αν μόνη μου, τελικά, έχω επιλέξει όσα έχω επιλέξει στη ζωή μου.

Η επιστροφή στον τόπο καταγωγής, η εργασία, η νέα οικογένεια, η μητρότητα, όλα όσα συνθέτουν το παζλ της καθημερινότητάς μου, χωρίς να είμαι, όμως, εγώ αυτή που θέλω να είμαι. Στην ουσία, δεν πιστεύω ότι ήξερα ποια είμαι, τι μου αρέσει να κάνω. 

Τώρα θα μου πείτε, τα social media σού τα έδειξαν όλα αυτά; Όχι, αλλά όσοι γνώρισα στα social media, η κοινότητα που δημιουργήθηκε, η έμπνευση που πήρα, μού έδωσαν αυτό το «σπρώξιμο» να ψάξω μέσα μου, να προσπαθήσω να με μάθω καλύτερα.

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είχα τη δυνατότητα να συζητήσω με άτομα με τα οποία είχα πολλά κοινά, άτομα που δε θα τα έβρισκα «συγκεντρωμένα» στην καθημερινότητά μου. Μπορούσα να πιάσω κουβέντα, να μάθω νέα πράγματα που δεν γνώριζα. 

Δεν είναι απαραίτητο να έχω με τους φίλους μου  τα ίδια ενδιαφέροντα. Και ο κύκλος μου, ειδικά για μένα -που δεν ανοίγομαι εύκολα σε νέες δραστηριότητες και παρέες- είναι αρκετά συγκεκριμένος. Η διαδικτυακή κοινότητα μπορεί πραγματικά να μου διασφαλίσει ότι θα κάνω συζητήσεις που απολαμβάνω, συζητήσεις που πιθανώς μου έλειπαν. 

Ειδικά για τους γονείς με μικρά παιδιά, τα social media μάς προσφέρουν την «κοινωνικοποίηση» που λείπει όταν είμαστε κλεισμένοι μέσα με τα παιδιά. Όταν γέννησα το τρίτο μου παιδί, κατά τους μεταμεσονύχτιους μαραθώνιους θηλασμούς είχα «παρέα» άλλες μαμάδες που ξενυχτούσαν κι αυτές και πραγματικά με βοήθησαν πάρα πολύ ψυχολογικά. Και, όπως και να το κάνουμε, τα θετικά σχόλια μού έδιναν αυτό το «αυτοκόλλητο» ότι είμαι «καλή μαμά», ότι κάτι κάνω κι εγώ καλά, αλλά και υποστήριξη σε δύσκολες ψυχολογικά περιόδους.

Μέσα από τα social media άρχισα να μοιράζομαι και όσα έχω διαβάσει, όσα μου έκαναν εντύπωση και όσα δεν γνώριζα πριν, αλλά και να μάθω νέα πράγματα, τα οποία είναι και επικαιροποιημένα λόγω αυτής της μοναδικής αμεσότητας. Προφανώς και δεν πρέπει να πιστεύουμε όλα όσα διαβάζουμε online, ωστόσο μας δίνεται η δυνατότητα να ψάξουμε όσο το δυνατόν πιο ολοκληρωμένα ώστε να επιβεβαιώσουμε. Μια ανταλλαγή γνώσεων σε παγκόσμια κλίμακα, που μας δίνει την ευκαιρία να εντρυφήσουμε στα θέματα που μας ενδιαφέρουν πραγματικά.

Κι όσο μεγαλώνουμε και αλλάζουν οι καθημερινότητές μας, ακόμα και οι ζωές μας, το instagram, το facebook μας «φέρνουν κοντά», μας κρατάνε σε επαφή με αγαπημένους μας ανθρώπους παρά τη φυσική απόσταση. Έχω βρει φίλους από το σχολείο που ζουν σε άλλες περιοχές ή και χώρες, συμφοιτητές μου που δεν ήμασταν τόσο κολλητοί ώστε να έχουμε ανταλλάξει τηλέφωνα, μακρινά ξαδέρφια μου, που πιθανώς και να μη γνώριζα καν την ύπαρξή τους. Κι ακόμα κι αν δεν είναι εύκολο να μιλάω μαζί τους πολύ συχνά, ανταλλάζουμε κάποιο σχόλιο, μια καλημέρα, μεγαλώνουμε χωρίς να είμαστε ξένοι. Αυτό είναι πολύ σημαντικό για μένα. Αυτή η διατήρηση των σχέσεων. Έχουν προκύψει σχέσεις ακόμα και με ανθρώπους που ζούμε μαζί στον ίδιο μικρό τόπο, αλλά δεν ξέραμε ποτέ ότι έχουμε κοινά, δεν είχαμε μιλήσει ποτέ.

Δεν είναι όλα ή άσπρα ή μαύρα. 

Σίγουρα υπάρχουν αρνητικές πτυχές σε όλες τις πλατφόρμες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αλλά ξέρω ότι είναι στο χέρι μου να εμμείνω σε όσα μου προσφέρουν μεγαλύτερη αξία και εμπλουτίζουν τη ζωή μου αντί να την εξαντλούν.

Εγώ αποφασίζω πώς χρησιμοποιώ τα μέσα. Εγώ έχω την ευθύνη, είναι οι δικές μου επιλογές αυτές που θα με συντροφεύουν όσο μεγαλώνω.

__________________________________________

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα.

Πες μου στα σχόλια τις προτάσεις σου και άλλα θέματα για τα οποία θα ήθελες να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνεις το χρόνο σου και διαβάζεις τα κείμενά μου. Μοιράσου το με τους φίλους και την οικογένειά σου εάν το βρήκες χρήσιμο.

Να έχεις μια όμορφη μέρα!

#BetterLife

Βγες στη δράση: Η αρχή του «κάνε κάτι»

Σχολιάστε

Πρόσφατα διάβασα -ή μάλλον άκουσα- το βιβλίο του Mark Manson (το άκουσα με την εφαρμογή Auvril) «The subtle art of not giving a f*» (Η ευγενής τέχνη του να τα γράφεις όλα στα …!) Εδώ και χρόνια το γυροφέρνω αλλά τώρα ήρθε η ώρα του.

Πολύ ευχάριστα το άκουσα (περίπου 6μιση ώρες ακρόασης) και «κράτησα» πολλά από αυτά.

Ο συγγραφέας του είναι blogger και γράφει βιβλία αυτοβελτίωσης. Μεταξύ άλλων βιβλίων του, αυτά που σημείωσαν μεγαλύτερη επιτυχία ήταν τα The Subtle Art Of Not Giving a F*ck και Everything Is F*cked:A Book About Hope τα οποία βρέθηκαν στα best sellers των New York Times.

Σύμφωνα με τον Manson, το «κλειδί της ευτυχίας» είναι να σταματήσουμε να προσπαθούμε να είμαστε «θετικοί» όλη την ώρα και να γίνουμε καλύτεροι στον χειρισμό των αντιξοοτήτων.

«Στο διάολο η θετικότητα», λέει ο συγγραφέας. «Μερικές φορές τα πράγματα είναι σκατά και πρέπει να ζήσουμε με αυτό».

«Δεν γίνεται όλοι να είναι ξεχωριστοί – υπάρχουν νικητές και ηττημένοι στην κοινωνία. Ούτε είναι δίκαιο, ούτε είναι δικό μας φταίξιμο.»

Ο Μάνσον μας συμβουλεύει να γνωρίσουμε τους προσωπικούς μας περιορισμούς και να τους αποδεχτούμε. Αυτό, λέει, είναι η πραγματική πηγή ενδυνάμωσης.

Μόλις αποδεχτούμε τους φόβους, τα ελαττώματα και τις αβεβαιότητες μας – μόλις σταματήσουμε να τρέχουμε και να τα αποφεύγουμε και ξεκινήσουμε να αντιμετωπίζουμε τις επώδυνες αλήθειες – θα μπορούμε να βρούμε το κουράγιο και την αυτοπεποίθηση που απεγνωσμένα αναζητούμε.

Αυτό στο οποίο στάθηκα και μάλιστα το σημείωσα κιόλας εκείνη τη στιγμή, ήταν η αρχή του «Κάνε κάτι» που τόνισε ιδιαίτερα.

Η δράση, όπως λέει, δεν είναι μόνο το αποτέλεσμα του κινήτρου, αλλά και η αιτία του.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεσμεύονται για δράση μόνο αν αισθάνονται ότι έχουν ένα συγκεκριμένο κίνητρο ή όταν φοβούνται τις συνέπειες. Βρίσκουν τα κίνητρά τους με το συναίσθημα. Ξεκινούν κάτι μόνο όταν εμπνέονται από άλλους.

Αλλά, όπως τονίζει στο βιβλίο του ο Manson, υπάρχει ένα πρόβλημα με αυτό μας το σκεπτικό: συχνά οι αλλαγές και οι ενέργειες που χρειαζόμαστε περισσότερο στη ζωή μας εμπνέονται από αρνητικά συναισθήματα, που, όμως, την ίδια στιγμή, μας εμποδίζουν να αναλάβουμε δράση.

Αν κάποιος θέλει να χάσει βάρος, αλλά νιώθει τεράστιες ποσότητες ντροπής για το σώμα του, τότε το να πάει στο γυμναστήριο θα του φαίνεται βουνό, ακατόρθωτο.

Αν κάποιος θέλει να φτιάξει τη σχέση του με τη μητέρα του, τα συναισθήματα της κατάστασης (πληγωμένος, αγανάκτηση, αποφυγή) έρχονται σε αντίθεση με την απαραίτητη ενέργεια για να το διορθώσει (αντιπαράθεση, ειλικρίνεια, επικοινωνία).

Προηγούμενα τραύματα, αρνητικές προσδοκίες και συναισθήματα ενοχής, ντροπής και φόβου συχνά μας διώχνουν μακριά από τις ενέργειες που είναι απαραίτητες για να ξεπεράσουμε αυτά τα ίδια τα τραύματα, τις αρνητικές προσδοκίες και τα αρνητικά συναισθήματα.

Ο Μάνσον περιγράφει σε άρθρα του την αλυσίδα κινήτρων ως εξής: Δράση → Έμπνευση → Κίνητρο.

Οι ίδιες οι ενέργειές μας δημιουργούν περαιτέρω συναισθηματικές αντιδράσεις και εμπνεύσεις και μας παρακινούν για τις μελλοντικές σας ενέργειες. 

Αν δηλαδή δεν έχουμε το κίνητρο να κάνουμε μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μας, να κάνουμε κάτι, οτιδήποτε πραγματικά, και στη συνέχεια να αξιοποιήσουμε την αντίδραση σε αυτή τη δράση ως τρόπο για να αρχίσουμε να παρακινούμε τον εαυτό μας.

«Εντάξει, το έκανα, υποθέτω ότι μπορώ να κάνω περισσότερα». 

Και σιγά σιγά μπορούμε να το πάρουμε από κει…

Βγαίνουμε από την comfort zone μας και αρχίζουμε, βήμα βήμα να μπαίνουμε στη «δράση».

Γι’ αυτό είναι υπέροχο να διαβάζεις… παίρνεις έμπνευση για τόσα πράγματα… αρκεί να μη μένουμε μόνο στη θεωρία!

#BetterLife,#Life,#RunnerMom

39 σκέψεις που με κάνουν χαρούμενη

1 Σχόλιο

Την Τετάρτη 15 Ιουνίου, είχα τα γενέθλιά μου και σκεφτόμουν τι να δημοσιεύσω μετά το 37 πράγματα που έμαθα αυτά τα χρόνια και 38 πράγματα που ίσως δεν ξέρεις για μένα, όταν τελικά αποφάσισα να γράψω, σε μια αναλαμπή, την ώρα που με έπαιρνε ο ύπνος, την προσωπική μου ιστορία ευτυχίας.

Γενικά, είμαι ένας χαρούμενος τύπος, το έχω ξαναγράψει! Δεν μπορώ να προσδιορίσω τι ακριβώς είναι αυτό που με έκανε να είμαι έτσι, ο τρόπος που μεγάλωσα, όλα όσα έζησα… Δεν ξέρω πώς, αλλά είμαι ο άνθρωπος που βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο (για να μην πω γεμάτο), ο άνθρωπος που θα βρω σε καθετί κάτι θετικό.

Στην πραγματικότητα, όχι μόνο αγαπώ τη ζωή, αγαπώ τη ζωή μου. Τα πράγματα σίγουρα δεν είναι τέλεια, αλλά όλη η ομορφιά είναι ότι πραγματικά δεν χρειάζεται να είναι τέλεια!

Τα πράγματα απλά δεν με ενοχλούν πολύ και είναι πολύ σπάνιο να προσβάλλομαι ή να με αγγίζει κάτι εξωτερικό σε βαθμό που να μην μπορώ να χαρώ κάτι άλλο. Δεν κρατάω κακία και δεν απογοητεύομαι πολύ συχνά με τους ανθρώπους ή τη ζωή. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είχα προκλήσεις να ξεπεράσω. Ούτε, φυσικά, ότι όλοι με συμπαθούν.

Αυτό που θέλω να μοιραστώ σε αυτήν την ανάρτηση δεν είναι τόσο η διαδικασία του να γίνω ευτυχισμένη, αφού όπως ήδη έγραψα, αυτό είναι κάτι που πηγάζει από μέσα μου!

Είναι αυτό που βιώνω ως χαρούμενος άνθρωπος σήμερα.

#1 Έχω αυτοπεποίθηση

Και η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι απολύτως σίγουρη από πού προέρχεται αυτή η αυτοπεποίθηση, γιατί δεν ήμουν πάντα τόσο σίγουρη για τον εαυτό μου. Ειδικά την περίοδο που πήγα για σπουδές, ένιωσα την αυτοπεποίθησή μου να χάνεται σιγά σιγά και να νιώθω «λιγότερη» σε σχέση με τους συμφοιτητές μου. Ίσως έφταιγε η διαφορά επαρχίας με την πρωτεύουσα, ο μικρός περίγυρος σε σχέση με το πλήθος της Αθήνας…

Αλλά η μητρότητα, όπως έχω ξαναγράψει, το τρέξιμο και το blogging, όλη αυτή η ανάγκη για αυτοβελτίωση, με βοήθησαν να την ξαναχτίσω με πιο γερά θεμέλια αυτή τη φορά.

#2 Μου αρέσει αυτό που είμαι

 Νιώθω καλά και σίγουρη. Σίγουρα δεν είμαι τέλεια, αλλά δεν χρειάζεται να είμαι και είμαι εντάξει με αυτό. Δουλεύω αρκετά για να βελτιώσω το «αρχικό προϊόν», αλλά είμαι επίσης ικανοποιημένη με το πού βρίσκομαι αυτή τη στιγμή. Απολαμβάνω το ταξίδι, γι’ αυτό δεν καταδικάζω τον εαυτό μου επειδή δεν είμαι ακόμα στο τέλος του.

#3 Είμαι συμφιλιωμένη με τις επιλογές μου

Δεν μπορώ να πω ότι δεν έχω ανεκπλήρωτες επιθυμίες ή ανεπίλυτα ζητήματα να φροντίσω. Όμως, δεν είμαι «κολλημένη» στην ιστορία, στις εναλλακτικές επιλογές που είχα στη ζωή μου ή στα πράγματα που θα μπορούσα να έχω κάνει διαφορετικά. Προσπαθώ να μένω εστιασμένη στη στιγμή και να προετοιμάζομαι για το μέλλον με όποιον τρόπο μπορώ καλύτερα κάθε φάση της ζωής μου. Μαθαίνω από τα λάθη μου και προχωρώ. Πιστεύω ότι η ισορροπία της ζωής μου είναι σε αρκετά καλό επίπεδο και νιώθω καλά με αυτό.

#4 Έχω μια αξιοπρεπή δουλειά που μου παρέχει οικονομική ασφάλεια

Μακάρι να μπορούσα να πω ότι κάνω τη δουλειά που αγαπώ και κάθε πρωί ξυπνάω με χαρά και πηγαίνω. Όμως, προσπαθώ -όσο κρατήσει αυτή η επαγγελματική μου φάση- να βλέπω θετικά το ότι είμαι σε μια δουλειά που μου παρέχει οικονομική ασφάλεια και ότι στηρίζω με όσες δυνάμεις έχω την οικογενειακή επιχείρηση. Παίρνω τις αξίες μου πολύ στα σοβαρά, οπότε, παρόλο που εξακολουθώ να «σκοντάφτω» τις περισσότερες μέρες σε κάποιο βαθμό, ανταποκρίνομαι όσο μπορώ στις αξίες αυτές.

#5 Είμαι αισιόδοξη

…όπως ήδη έχετε καταλάβει! Πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάνε καλά, ότι η ζωή είναι στα χέρια μου, ότι η ζωή μου θα καταλήξει σχετικά κοντά στο σημείο που θα ήθελα, γιατί ήδη αυτή τη στιγμή είναι εκπληκτική όπως ακριβώς είναι. Η αισιοδοξία είναι ένας άλλος τρόπος να πω ότι σχεδόν πάντα νιώθω ότι «όταν η σκόνη κατακάθεται, σε μεγάλο βαθμό θα καθίσει ακριβώς εκεί που πρέπει», θα προκύψει κάτι άλλο, θα γεννηθεί κάτι νέο.

#6 Οι αρνητικές περιστάσεις δεν με ρίχνουν για πολύ

 Με άλλα λόγια, επανέρχομαι γρήγορα.  Δεν έχω πρόβλημα να αλλάξω σχέδια ή να αλλάξω προγράμματα ή να αναρρώσω από απογοητεύσεις ή στιγμές απογοήτευσης. Απλώς δεν κολλάω σε τέτοια πράγματα. Θα μου πεις, αν δε σου έχουν τύχει και μεγάλες ατυχίες, εύκολο να το λες… Ναι, ισχύει. Κρίνω με βάση αυτά που έχω ζήσει. Σε γενικές γραμμές πάντως, προσπαθώ να μην κρατιέμαι σε κάποια δυσάρεστη κατάσταση περισσότερο από όσο χρειάζεται για να λύσω το πρόβλημα και να προχωρήσω από αυτό. Αν βρέχει, μεταφέρουμε το πικ-νικ μας αλλού και διασκεδάζουμε το ίδιο. Αυτό είναι το spirit!

# 7 Είμαι υπομονετική

 Ενώ μπορεί να χάνω την υπομονή μου σε πρακτικά θέματα, πχ χειροτεχνίες κλπ, είμαι αρκετά υπομονετική με τους ανθρώπους (εκτός κι αν μιλάμε για τα παιδιά μου όταν μου ζητάνε χιλιοστή φορά το ίδιο πράγμα, αφού έχω πει όχι!!!). Η αλήθεια είναι ότι θυμώνω λιγότερο με την απερισκεψία των άλλων. Όταν αντιδρώ άσχημα, είναι για λίγο, γιατί απλά επιλέγω να μη σταθώ σε αυτό. Υπάρχουν, τελικά, πάρα πολλά άλλα πράγματα που πρέπει να σκεφτούμε από το να χάνουμε χρόνο εμμένοντας με αγενείς ανθρώπους και αγενείς συμπεριφορές.

#8 Γελάω εύκολα

 Ίσως πολύ εύκολα. Βλέπω χιούμορ στα περισσότερα πράγματα – ακόμα και σε πράγματα που οι άλλοι παίρνουν πολύ σοβαρά (και ναι, αυτό με φέρνει σε αμήχανες στιγμές κάποιες φορές). Δεν είναι κάτι που το προσπαθώ σκληρά. Μου βγαίνει. Κι όταν δε μου βγαίνει, ψάχνω τρόπους για να γελάσω, βλέπω κωμωδίες, stand-up comedies, αποφεύγω δραματικές σειρές και ταινίες. Ευεργετικό.

#9 Δεν κρατάω κακίες

Συγχωρώ γρήγορα και εύκολα. Είναι κάπως η προεπιλεγμένη μου ρύθμιση, το default μου. Η αλήθεια είναι ότι είμαι χαλαρή στις «προσβολές» και στις αγενείς συμπεριφορές. Απλώς δεν θυμάμαι την τελευταία φορά που ένιωσα πραγματικά προσβεβλημένη. Μπορεί να απογοητεύομαι λίγο με τον κόσμο, να μου κακοφαίνεται, όμως, δε με ακολουθεί για πολύ και σίγουρα δεν το «κρατάω μανιάτικο».

#10 Νιώθω ευγνωμοσύνη καθημερινά

Πιστεύω ότι η ζωή μου έχει αξία. Ζω μια ζωή γεμάτη από αυτά που αγαπώ, όσα προσδίδουν στη ζωή μου σκοπό, νόημα και σημασία. Δουλεύω σκληρά πάνω σε αυτό και προσπαθώ να δημιουργήσω αξία στη ζωή μου και στις ζωές των άλλων. Το να είμαι ευτυχισμένη και ευγνώμων είναι ένα σημαντικό μέρος αυτού.

#11 Έχω την τάση να κοιτάζω τη θετική πλευρά, την καλή πρόθεση

 Είμαι πολύ θετικός άνθρωπος, βλέπω τα καλύτερα στη ζωή, τον εαυτό μου και τους άλλους.  Λατρεύω τον ήλιο.  Λατρεύω, όμως, και τη βροχή. Σε όλα θα βρω κάτι καλό. Βλέπω καλό στους ανθρώπους και ευκαιρίες στις προκλήσεις.  Η ζωή είναι απλά μια καταπληκτική βόλτα για την οποία είμαι τυχερή που μου έδωσαν ένα εισιτήριο!

#12 Δεν επικρίνω

 Αν και έχω ένα πολύ ισχυρό σύνολο αξιών, δεν καταδικάζω κανέναν που δεν συμφωνεί μαζί μου ή δεν τηρεί τις αξίες αυτές. Είναι οι δικές μου αξίες άλλωστε. Άλλο να μισείς την πράξη, κι άλλο τον άνθρωπο. Αλλά αισθάνομαι απόλυτα άνετα να ζω σε έναν κόσμο που δε συμμερίζεται πάντα την άποψή μου (αν και θα έπρεπε! 😄).

#13 Είμαι εντάξει με την ατέλεια

 Όχι, όμως, μόνο με τις δικές μου. Είμαι εντάξει και με τις ατέλειες των άλλων.  Επιδιώκω να μη με καταδικάζω για τα αναπόφευκτα λάθη μου, ούτε εμένα, ούτε τους άλλους.  Είναι, στο κάτω κάτω, αναπόφευκτα και, όπως είπα ήδη, είμαι εντάξει με αυτό.

#14 Δεν παίρνω τον εαυτό μου ή τη ζωή ή τους άλλους πολύ στα σοβαρά

 Μπορώ να γελάω με τις δικές μου ιδιαιτερότητες και τα καθημερινά μου ευτράπελα και να «σκοντάφτω» χωρίς να ασχολούμαι καθόλου με αυτό. Αυτός, ίσως, είναι ένας λόγος που δεν προσβάλλομαι εύκολα και συγχωρώ γρήγορα τους άλλους.  Εκείνοι που παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά τείνουν να απαιτούν κι από τους άλλους ειδική μεταχείριση και προσοχή στο πώς θα τους διαχειριστούν.

#15 Δεν χρειάζεται να με αγαπούν όλοι, οπότε είμαι εντάξει όταν δεν το κάνουν

 Παλιά δεν ήμουν έτσι. Και η αλήθεια είναι πως έχω συνηθίσει να είμαι αποδεχτή και αγαπητή στη ζωή μου. Όμως, πλέον, από τότε που άρχισα να «εκτίθεμαι» με το γράψιμο, τα social media  κλπ, έχω μπει στη διαδικασία να αποδεχτώ το ότι κάποια άτομα διαφωνούν κάθετα με αυτά που λέω ή το ότι μου μιλάνε άσχημα. Δε νιώθω ανώτερη ή καλύτερη, απλά δε θεωρώ ότι είναι κάτι στο οποίο αξίζει να σταθώ.

#16 Έχω πίστη στους ανθρώπους και στο καλό γύρω μου

 Παρόλο που έχω διαψευσθεί αρκετές φορές, νιώθω ότι οι άνθρωποι είναι δίκαιοι και στο τέλος τα πράγματα θα εξισορροπήσουν, όλα θα πάνε καλά. Αυτό προσθέτει μια αίσθηση εμπιστοσύνης στην ανθρωπότητα, μια εσωτερική γαλήνη όταν βασανίζομαι από σκέψεις ότι φρικτά πράγματα συμβαίνουν σε αθώους ανθρώπους.

#17 Έχω βάλει την άσκηση και την καλή διατροφή στη ζωή μου

Δεδομένου ότι η υγεία επηρεάζει τη διάθεση, η δική μου είναι συνήθως αρκετά αισιόδοξη. Το έχω ξαναπεί, το τρέξιμο με άλλαξε σαν άνθρωπο, μου έδωσε πράγματα και συναισθήματα που ποτέ δεν περίμενα.

#18 Αλληλεπιδρώ με πολλούς ανθρώπους καθημερινά

 Οι σχέσεις αναπτύσσονται.  Δημιουργούνται φιλίες. Έτσι η ευτυχία βαθαίνει. Βασικό κομμάτι της ζωής μου, δεδομένου ότι σαν άνθρωπος δεν είμαι και ο πιο κοινωνικός.

#19 Είμαι μέλος μιας μοναδικής κοινότητας

Όταν ξεκίνησα το blogging και μετά το λογαριασμό μου στο instagram, έγινα μέλος μιας υπέροχης παρέας, μιας κοινότητας μαμάδων, bloggers, δρομέων και όχι μόνο, που υποστηρίζουμε ο ένας τον άλλον, βοηθάμε και προσφέρουμε. Ευεργετικό επίσης.

#20 Όταν κάνω βλακεία, δεν μένω σε αυτό, ούτε προσδιορίζω το ποια είμαι από αυτό

Με άλλα λόγια, ξεχωρίζω τον εαυτό μου από τα λάθη μου. Όταν αποτυγχάνω, απλώς αποτυγχάνω. Δεν γίνομαι αποτυχημένη. Δεν είμαι το παρελθόν μου. Τα λάθη και οι κακές αποφάσεις μου στο παρελθόν μπορούν όντως να με «ρίξουν ψυχολογικά». Πατάω στα πόδια μου, λοιπόν, και σκέφτομαι ότι, παρά τα όσα συνέβησαν στο παρελθόν μου, η ταυτότητά μου δεν συνδέεται με τα πράγματα που έχω κάνει. Κάθε άτομο έχει ένα μέρος του παρελθόντος του για το οποίο ντρέπεται ακόμη και να μιλήσει. Ωστόσο, αξίζει να προχωρήσουμε, όπως όλοι οι άλλοι.

#21 Εξασκούμαι στην ευγνωμοσύνη

   Ακόμα και σε δύσκολες περιόδους, πολύ κουραστικές και «δυσοίωνες», προσπαθώ να καταγράφω τα θετικά, να βρίσκω καθημερινά τρεις λόγους για τους οποίους είμαι ευγνώμων για τη μέρα που πέρασε, για τη ζωή μου. Ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης, ένα καλαθάκι με αγαπημένα χαρτιά και φωτογραφίες, σημειώματα και ζωγραφιές, ένα βιβλίο που θα με κάνει να νιώσω καλύτερα, να νιώσω τυχερή.

#22 Γεννήθηκα και μεγάλωσα σε μια πόλη που αγαπάω πολύ

Δε λέω ότι αν ζούσα κάπου αλλού θα ήμουν δυστυχισμένη. Δεν το ξέρω. Ξέρω, όμως, ότι έχω την τύχη (και επιλογή) να μεγαλώνω τα παιδιά μου εκεί που μεγάλωσα κι εγώ και είμαι χαρούμενη για αυτό.

#23 Μένω δίπλα στην αδερφή μου και τους γονείς μου

Αυτό για κάποιους μπορεί να μην είναι το ιδανικό. Και όντως ίσως κάποιες φορές να μην είναι, όταν πχ αναγκαστικά κουβαλάς και τα δικά τους καθημερινά άγχη και τρεξίματα. Εμένα, όμως, μου δίνει μια μοναδική παρέα καθημερινά, μια ευκαιρία να μεγαλώνουμε μαζί τα παιδιά μας, να στηρίζουμε η μία την άλλη, όχι μόνο πρακτικά αλλά και ψυχολογικά.

#24 Περνάω όσο περισσότερο χρόνο μπορώ με άτομα που αγαπώ

Οι πιο ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι όσοι δεν «κολλάνε» σε τοξικές σχέσεις, δε διατηρούν επαφές με άτομα που τους «κάνουν κακό». Το να μην περνάμε περισσότερο χρόνο με ανθρώπους που αγαπάμε είναι κάτι για το οποίο μετανιώνουμε περισσότερο στη ζωή μας. Όπως και το να περνάμε χρόνο με τοξικά άτομα.

#25 Προσπαθώ να κάνω τους γύρω μου χαρούμενους

    Δεν έχω μαγικές δυνάμεις, αλλά αν περνά από το χέρι μου, θα βοηθήσω το διπλανό μου, θα του πω έναν καλό λόγο, κάτι που κατάφερε. Αφού το σκέφτηκα, γιατί να μην το μοιραστώ; Ακόμα κι αν δεν τον νιώθω τόσο κοντά μου.

#26 Το να δίνω με κάνει πιο χαρούμενη από το να παίρνω

    Ο εθελοντισμός με κάνει πιο ευτυχισμένη. Βοηθώντας τους άλλους να πετύχουν τους στόχους τους, το να κάνω πράγματα για τους άλλους, μου φέρνει χαρά.

#27 Είμαι παρών

Κι αυτό δεν το είχα πάντα. Πολύ κινητό, σκέψεις για το τι θα κάνω μετά, τι θέλουν οι υπόλοιποι κλπ. Όχι. Πλέον δεν αφήνω το μυαλό μου να περιπλανηθεί όπου αυτό θέλει. Προσπαθώ να απορροφηθώ στη στιγμή. Η απόλαυση είναι ένα από τα μυστικά των πιο ευτυχισμένων ανθρώπων . Το να εστιάζω στον περιορισμένο χρόνο που έχω σε αυτή τη ζωή είναι ένας καλός τρόπος για να μου υπενθυμίζει να απολαμβάνω ό,τι είναι σημαντικό .

#28 Προσπαθώ να είμαι δημιουργική

   Αν σκέφτομαι ότι δεν κάνω στη ζωή μου αυτό που τελικά θέλω ή αυτό που μου φέρνει χαρά, θα νιώσω αποτυχημένη. Όμως, εγώ βλέπω τη ζωή σαν μια διαδρομή που μεγαλώνω και μαθαίνω. Το να κάθομαι στον καναπέ βλέποντας τηλεόραση δε με κάνει χαρούμενη. Είμαι πιο χαρούμενη όταν είμαι απασχολημένη, όταν είμαι δημιουργική. Αυτό, φυσικά, δεν μπορεί να γίνεται πάντα, αλλά η δημιουργικότητα μπορεί να νικήσει άσχημα συναισθήματα. Ένα περιπλανώμενο, χαμένο μυαλό δεν είναι ένα χαρούμενο μυαλό . Επιπλέον, η απόκτηση δεξιοτήτων μπορεί να φαίνεται αγχωτική βραχυπρόθεσμα, αλλά ενισχύει την ευτυχία μακροπρόθεσμα.

#29 Κοιμάμαι αρκετές ώρες

Δεν ταλαιπωρώ τον εαυτό μου ξενυχτώντας, εκτός πολύ ειδικών και έκτακτων περιστάσεων. Ο ύπνος είναι ζωτικής σημασίας για μένα, γιατί η διάθεσή μου το πρωί επηρεάζει τη διάθεσή μου όλη την ημέρα. Αν δεν κοιμηθώ καλά, δυσκολεύομαι να σηκωθώ, να συγκεντρωθώ, να είμαι δημιουργική και παραγωγική.

#30 Μου αρέσει να ασχολούμαι με το σπίτι μου

    Το να μείνω σπίτι και να ασχοληθώ με οργανώσεις, ξεκαθαρίσματα, αλλαγές στο χώρο κλπ είναι αγαπημένη μου ασχολία. Αν, δε, απολαμβάνω παράλληλα και την ηρεμία της μοναξιάς μου και ακούω μουσική, τότε είναι το καλύτερό μου!

#31 Εστιάζω στα πολλά μικρά όμορφα, χωρίς να περιμένω τα λίγα και σπουδαία

Τα πολλά μικρά καλά πράγματα είναι ο δρόμος προς την ευτυχία. Χρειαζόμαστε συχνές ενέσεις ευτυχίας και όχι σπάνια, μεγάλα πράγματα . Δε χρειάζεται να μπούμε στον κόπο να προσπαθήσουμε να μειώσουμε τα αρνητικά που μας συμβαίνουν, όσο να αυξάνουμε τα καλά.

#32 Αποφεύγω τις τύψεις και τις ανούσιες ενοχές

     Δύσκολο να το πετύχω εντελώς και να μη νιώθω καθόλου ενοχές, το δουλεύω, όμως, όλο και περισσότερο. Καθετί που γίνεται και το μετανιώνω, προσπαθώ να το αφήσω πίσω μου, όπως πχ μια άσχημη συμπεριφορά μου ή το ότι έχασα την υπομονή μου με τα παιδιά κάποια στιγμή. Μένοντας στις ενοχές και τις τύψεις, εμποδίζω τον εαυτό μου να είναι χαρούμενος και θετικός. Ο καθένας κάνει λάθη και εξαρτάται από εμάς αν πρόκειται να επιμείνουμε σε αυτά ή απλά να τα χρησιμοποιήσουμε ως σκαλοπάτι για να γίνουμε μια καλύτερη εκδοχή του εαυτού μας.

#33 Πάντα μεγαλώνουμε

Σε όποια κατάσταση κι αν βρεθώ, εντάξει δεν σκέφτομαι το «όλα γίνονται για κάποιο λόγο» για να είμαι ειλικρινής. Όμως, κάθε κατάσταση θα μου μάθει κάτι, θα με εκπαιδεύσει για κάτι, θα με εξελίξει στον τρόπο διαχείρισής της. Ακόμα κι αν μια κατάσταση είναι επώδυνη να την αντιμετωπίσουμε, μπορούμε να τη χρησιμοποιήσουμε για να αναπτυχθούμε και να γίνουμε καλύτεροι. Αν ο πόνος δεν υπήρχε στη ζωή μας, τότε δεν θα αναγκαζόμασταν ποτέ να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας και να μάθουμε πράγματα. Έχω αποδεχτεί ότι δεν μπορώ να εξελιχθώ με «τον εύκολο τρόπο». Ο πόνος ή οι δυσκολίες μπορεί να μας κάνουν να νιώσουμε άσχημα προσωρινά, καθώς θρηνούμε μια απώλεια, μια αλλαγή ή μια οπισθοδρόμηση. Ωστόσο, όλες αυτές οι αναπόφευκτες εμπειρίες θα μας κάνουν να νιώσουμε περισσότερη ευγνωμοσύνη στο μέλλον. Είναι ένα σημάδι ότι τα πράγματα είναι προσωρινά και πρέπει να είμαστε θετικοί όταν τα πράγματα πάνε καλά και να εκτιμάμε τους ανθρώπους όσο είναι κοντά μας.

#34 Ξέρω πως δε χρειάζεται να γίνω σαν όλους τους άλλους

Πλέον, έχω διαπιστώσει ότι είμαι ένα ξεχωριστό άτομο που δεν χρειάζεται να ταιριάζει με όλους τους άλλους μόνο και μόνο για να αποδείξει κάτι, είμαι μια νιφάδα χιονιού, που δε μοιάζει με καμία άλλη! Είναι φυσιολογικό να νιώθουμε πίεση να ακολουθήσουμε πορείες άλλων, αλλά δεν πρέπει. Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε τόσο το καλύτερο. Η ευτυχία μας δε βρίσκεται σε αυτά που θέλουν ή κάνουν οι άλλοι. Δε χρειάζεται να γίνουμε κάποιος που δε θέλουμε ή που οι άλλοι μας λένε ότι πρέπει. Ο καθένας έχει δικαίωμα στις δικές του απόψεις, σκέψεις και πεποιθήσεις και ο κόσμος δεν πρέπει να αλλάξει αυτό που είμαστε. Και να είμαστε βέβαιοι ότι η μοναδικότητά μας θα εκτιμηθεί.

#35 Οι άνθρωποι αλλάζουν

  Δεν είμαι ένα σταθερό άτομο, που ορίζεται κάποια συγκεκριμένα, σταθερά χαρακτηριστικά. Μπορώ να αλλάξω τη στάση, τη συμπεριφορά και τις απαντήσεις μου ανά πάσα στιγμή. Η ανάγνωση ενός βιβλίου μπορεί να με διδάξει νέες δεξιότητες που θα με βοηθήσουν να αναπτύξω καλύτερους τρόπους χειρισμού δύσκολων καταστάσεων, η προσωπική μου ανάπτυξη θα μου δείξει νέους δρόμους. Έχω πάντα το δικαίωμα να αρχίσω να σκέφτομαι διαφορετικά, να μην είμαι ο ίδιος άνθρωπος που ήμουν, αν δεν το θέλω πραγματικά ή αν πλέον δε νιώθω άνετα με αυτό. Έχω τη δύναμη να αποφασίσω πώς θα ενεργήσω και πώς θα αντιδράσω σε μια κατάσταση σε όλες τις περιπτώσεις. Η σκέψη ότι οι άνθρωποι είναι ευμετάβλητοι μάς δίνει τη δύναμη να αλλάζουμε οτιδήποτε δεν αρέσει στον εαυτό μας σε κάθε δεδομένη στιγμή. Ακριβώς έτσι γινόμαστε καλύτεροι με τον καιρό γιατί μπορούμε πάντα να μάθουμε να βελτιώνουμε τον ίδιο τον εαυτό μας.

#36 Κάνω το καλύτερο που μπορώ

   Όλοι μπορούμε να μάθουμε και να βελτιώσουμε τις καταστάσεις μας, τις επιλογές μας, αυτό είναι αλήθεια. Όμως, πολλά μπορούν να πάνε στραβά. Μερικές φορές η ζωή μας φέρνει εμπόδια και δυσκολίες από τις οποίες δεν ξέρουμε ακριβώς πώς να ξεφύγουμε. Αυτό που ξέρω, όμως, είναι ότι, ακόμη και μικρές αλλαγές, μικρά βηματάκια, είναι απόδειξη ότι προσπαθώ, ότι δεν τα παρατάω. Δεν αυτομαστιγώνομαι για τις προκλήσεις που έρχονται στο δρόμο μου, ή για τις γκάφες που κάνω καθώς ανακαλύπτω τις αλήθειες και τα θέλω μου. Να συγχωρούμε στον εαυτό μας τα λάθη που κάνουμε, γιατί κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με τις γνώσεις που έχουμε στη διάθεσή μας.

#37 Μου αξίζει να είμαι ευτυχισμένη

Δεν υπάρχει κάτι πιο απλό από αυτό. Η ευτυχία μπορεί, όντως, να είναι μια επιλογή. Μπορούμε πάντα να επιλέξουμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Ακόμα κι αν νιώθουμε ότι όλα μας πηγαίνουν άσχημα, η ζωή δεν χρειάζεται να είναι πάντα τόσο περίπλοκη. Μερικές φορές το μόνο πράγμα που κάνει τη ζωή πιο περίπλοκη απ’ ό,τι είναι στην πραγματικότητα, είμαστε εμείς οι ίδιοι. Μπορούμε να κάνουμε πράγματα που μας κάνουν χαρούμενους, έχοντας γύρω μας ανθρώπους που μας κάνουν χαρούμενους. Ας χαμηλώσουμε τον πήχη των προσδοκιών μας. Ας αφήσουμε τον εαυτό μας να πάρει μια ανάσα, να δει την ουσία. Μας αξίζει η ευτυχία.

#38 Εστιάζω σε ό,τι έχει σημασία

   Αυτή είναι η ζωή μου και τελικά, οι χαρούμενες σκέψεις και το δικό μου μοναδικό ταξίδι είναι από τα μόνο πράγματα που μπορούν να με οδηγήσουν στην ευτυχία. Αυτά, μεταξύ διαφόρων άλλων. Το πάθος μου, οι αξίες μου, οι αρχές μου και οι άνθρωποι που κρατάω πιο κοντά στην καρδιά μου – αυτά είναι τα πράγματα που έχουν τη μεγαλύτερη σημασία. Τα υπόλοιπα, είτε πρόκειται για άτομα που επιλέγουν να απομακρυνθούν, για τοξικές συμπεριφορές και συνήθειες ή για λάθος νοοτροπίες, θα πρέπει να τα ξεχάσουμε εάν θέλουμε πραγματικά να είμαστε πιο ευτυχισμένοι.

#39 Κάνω αυτό που αγαπώ

 Λατρεύω το γράψιμο και άργησα να το καταλάβω. Αγαπώ το διάβασμα. Κι αυτό άργησα να το βάλω ενεργά στη ζωή μου. Μου αρέσει να μαθαίνω. Μου αρέσει να γράφω. Μου αρέσει η κηπουρική, το τρέξιμο, το blogging, τα podcasts. Μου αρέσει να παίζω με τα παιδιά μου, με τα ανήψια μου, να βγαίνω βόλτες με τον άντρα μου και να πίνω καφεδάκια με την αδερφή μου και τις φίλες μας. Και έτσι κάνω όλα αυτά τα πράγματα όσο πιο συχνά μπορώ.  Η ζωή μου είναι γεμάτη με πράγματα και ανθρώπους τους οποίους αγαπώ. Έτσι το πάθος καθορίζει το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μου.

Οι χαρούμενες σκέψεις είναι χαρούμενες εμπειρίες στο μυαλό μας που διαμορφώνουν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας και τον κόσμο γύρω μας.

Οι χαρούμενες σκέψεις βελτιώνουν την ευημερία μας, ώστε να μπορούμε να ζούμε μια γεμάτη ζωή.

Οι χαρούμενες σκέψεις μπορούν να μας κάνουν να νιώσουμε αμέσως ευτυχισμένοι, να βελτιώσουν τη διάθεσή μας, να μειώσουν το άγχος μας.

Εσύ είσαι χαρούμεν@;

Τι σε κάνει πιο ευτυχισμέν@;

Να κάνεις χαρούμενες σκέψεις, να δίνεις αγκαλιές και να χαμογελάς! Λειτουργεί!

Τα λέμε στα σχόλια!

#BetterLife

Γιατί να διαβάζουμε βιβλία κάθε μέρα

Σχολιάστε

Κι αφού έγραψα ανάρτηση την προηγούμενη Πέμπτη, ας γράψω και σήμερα να δούμε πώς θα πάει το γράψιμο κι αν θα καταφέρω ξανά να γίνω συνεπής όπως ήμουν πριν την έναρξη του 2022!

Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι ο διαγωνισμός που έχω ανεβάσει στο instagram (δες στο τέλος της ανάρτησης) μετά την Παγκόσμια ημέρα βιβλίου. Αποφάσισα να κάνω δώρο σε ένα τυχερό τρία βιβλία που προτιμά από τη λίστα των 10 βιβλίων, που οι ίδιοι οι ακόλουθοι επέλεξαν μετά από ερώτηση σε προηγούμενο story μου.

Αυτό που με εξέπληξε ευχάριστα είναι η τόσο μεγάλη ανταπόκριση! Πραγματικά, χωρίς καμία προσπάθεια να προωθήσω ιδιαίτερα το διαγωνισμό, διαπίστωσα μια μεγάλη αγάπη για το διάβασμα, μια δίψα για λογοτεχνία, πολύ ελπιδοφόρα και φωτεινή!

Δεν μπορώ να πω ότι είμαι γεννημένη βιβλιοφάγος.

Θυμάμαι τη μαμά μου και την αδερφή μου στο δημοτικό τότε, να διαβάζουν στις καλοκαιρινές διακοπές κι εγώ να παίρνω ένα βιβλίο στα χέρια και να το πηγαινοφέρνω άσκοπα…

Θυμάμαι και την αγαπημένη μου παιδική φίλη, τη Θάλεια, να μου εξιστορεί αναλυτικά όλη τη Ζωρζ Σαρρή και όλα τα παρόμοια βιβλία που τότε διάβαζε η ηλικία μας κι εγώ να σκέφτομαι «εγώ γιατί βαριέμαι να διαβάσω;»

Με τα χρόνια, έπεσαν στα χέρια μου αρκετά βιβλία, αλλά ποτέ δε διάβαζα μεγάλο αριθμό μέσα στη χρονιά.

Όταν τελείωσα τις σπουδές μου, διαπίστωσα ότι αυτή η διαδικασία «μελέτης» στη σχολή, κάπως με βοήθησε στο να διαβάζω περισσότερο και σίγουρα να με ενδιαφέρει η αυτοβελτίωσή μου και η προσωπική μου «εκπαίδευση».

Κι όταν έγινα μαμά, όπως σίγουρα έχω ξαναγράψει, η δημιουργικότητά μου μεγάλωσε και παρόλο που ο χρόνος ήταν φανερά πιο περιορισμένος, η ανάγκη μου για νέες διεξόδους, η έμπνευσή μου από άλλες μαμάδες, με έφερε σε νέα μονοπάτια.

Αυτά τα μονοπάτια μού έδειξαν τι αγαπάω πραγματικά, τι μου αρέσει τελικά και σε τι είμαι καλή.

Κι όσο μεγαλώνω, τόσο το διαπιστώνω.

Όσο κάνω αυτά που αγαπώ, τόσο πιο γεμάτη νιώθω, τόσο πιο δυνατή να προχωρήσω, να κάνω περισσότερα.

Νόμιζα πάντα ότι «δεν το είχα με το γράψιμο». Και έφτασα στο σημείο να γράφω βιβλίο…

Αλλά διάβασα πολύ και αυτό το διάβασμα το απόλαυσα! Δεν το βαρέθηκα ποτέ!

Διαβάζω βιβλία -συχνά διαβάζω και ταυτόχρονα πάνω από ένα βιβλίο- άρθρα , blogs, ακούω και βιβλία, podcast και πολύ ενημερωτικό ραδιόφωνο.

Και δεν το κάνω πλέον, όπως το έκανα όταν σπούδαζα, αναγκαστικά δηλαδή, επειδή το έκαναν κι οι άλλοι. Το κάνω επειδή μου αρέσει και με γεμίζει. Θέλω να γίνομαι καλύτερη και παρόλο που νιώθω ότι έχω «χάσει» πολύτιμο χρόνο, πραγματικά ποτέ δεν είναι αργά. Μεγάλη αλήθεια.

Είμαστε όλοι τόσο απασχολημένοι με τα social media και ίσως νιώθουμε ότι δεν έχουμε χρόνο για διάβασμα.

Δεν νιώθεις, όμως, μερικές φορές ότι θες ξεφύγεις από όλη τη φασαρία της καθημερινής ανοησίας;

Η ανάγνωση βιβλίων έχει τόσα να μας δώσει.

Κι αν ακόμα δε σε έπεισα, διάβασε παρακάτω…

1. Όταν διαβάζουμε κάθε μέρα, διεγείρουμε την πνευματική μας δραστηριότητα. Επιτρέπουμε στο μυαλό μας να διατηρεί τη δύναμη και την ικανότητά του. Το ίδιο ισχύει και με τα επιτραπέζια, τα sudoku, τα σταυρόλεξα, τα παιχνίδια μνήμης ή επίλυσης γρίφων.

Κάθε μέρος του σώματός μας χρειάζεται άσκηση για να παραμείνει υγιές, και το ίδιο ισχύει και για τον εγκέφαλό μας! Ειδικά για τα λογοτεχνικά βιβλία, αναγκαζόμαστε να θυμόμαστε ονόματα, χαρακτήρες, τοποθεσίες. Η επιστροφή στην ιστορία και η ανάμνηση γεγονότων ή πλοκών είναι διασκεδαστική και βελτιώνει τη μνήμη μας.

Η τεχνολογία μας έχει κάνει λίγο «τεμπέληδες». Συχνά, δεν κάνουμε σχεδόν καμία προσπάθεια να επικεντρωθούμε στην επίλυση προβλημάτων ή να επικεντρωθούμε στην επίτευξη οποιασδήποτε βελτίωσης. Τα έχουμε όλα στο πιάτο μας! Δεν κάνουμε καμία προσπάθεια ακόμα και να θυμηθούμε κάτι. Μια υπενθύμιση στο κινητό και είμαστε έτοιμοι.

Με την ανάγνωση μπορούμε να κερδίσουμε τη «χαμένη» δύναμη της εστίασης και της συγκέντρωσης. Ακόμα και 20 με 30 λεπτά διάβασμα τη μέρα μπορεί να είναι ευεργετικό.

2. Η δύναμη της γνώσης. Όταν διαβάζουμε κάτι, μαθαίνουμε κάτι καινούριο: για τον εαυτό μας, για την ιστορία, τη γεωγραφία, τον κόσμο όλο. Κερδίζουμε γνώσεις που κανείς δεν μπορεί να μας τις πάρει, ένα πλούσιο δώρο που θα το κουβαλάμε πάντα.

3. Το λεξιλόγιο και η καλύτερη έκφραση είναι το βασικό που μας έλεγαν και στο σχολείο, αλλά δεν το ακούγαμε όλοι! Η ανάγνωση οποιουδήποτε τύπου βιβλίου μπορεί να βελτιώσει το λεξιλόγιό μας σε εντυπωσιακό βαθμό. Μαθαίνουμε καλύτερη τη γλώσσα μας, μιλάμε πιο όμορφα, γράφουμε πιο όμορφα, ενισχύουμε την αυτοπεποίθησή μας.

Μαθαίνουμε να γράφουμε καλύτερα και δεν εννοούμε να γίνουμε συγγραφείς, αλλά να γίνουμε καλύτεροι στη γραφή στη δουλειά μας, στην καθημερινή μας ζωή.

Όσο περισσότερο διαβάζουμε, τόσο περισσότερο θα εστιάζουμε σε διάφορες πτυχές της γραφής και θα γράφουμε πιο αποτελεσματικά.

4.Το διάβασμα μάς δίνει το «χώρο» που χρειαζόμαστε για να ξεφύγουμε από τα άγχη μας. Οι καθημερινές μας ανησυχίες θα συνεχίσουν να μας απασχολούν, εκτός κι αν κάνουμε κάτι για να «εκτρέψουμε» το μυαλό μας. Το διάβασμα μάς δίνει ηρεμία.

Όταν διαβάζουμε μια ιστορία, εκτός του ότι ταξιδεύουμε σε ένα άλλο κόσμο, υπάρχει περίπτωση να βρούμε σε όλη αυτή την πορεία μέχρι το τέλος του βιβλίου πολύτιμες συμβουλές ή λύσεις στα προβλήματά μας. Μπορούμε να αναπτύξουμε δεξιότητες αναλυτικές, που θα μας βοηθήσουν στην επίλυση προβλημάτων, θα μας δώσουν ώθηση στον τρόπο που σκεφτόμαστε, προσωπικά και επαγγελματικά.

Μπορείς να αγοράσεις τα βιβλία που προτείνω από το ενημερωμένο website του public, όπου περιλαμβάνεται και απόσπασμα από το βιβλίο, καθώς και λεπτομερής περιγραφή.

Ξεκινάμε διάβασμα, λοιπόν.

Και μη νομίζεις ότι χρειάζεται να ξοδέψεις χρήματα.

Υπάρχουν δανειστικές βιβλιοθήκες, φίλοι και γνωστοί, ακόμα και η δική σου βιβλιοθήκη που δεν την έχεις «εκμεταλλευτεί» ακόμα.

Η καλύτερη ψυχαγωγία!

Η ανάρτηση περιέχει affiliate links με τη βοήθεια του linkwise. Αυτό σημαίνει ότι αν πραγματοποιήσεις αγορά μέσα μέσα από αυτά τα links (αν το θες), εγώ παίρνω ένα μικρό ποσοστό, χωρίς εσύ να επιβαρύνεσαι καθόλου και έτσι στηρίζεις και τη δική μου δουλειά!

#BetterLife,#Life

Γιατί διστάζουμε να γίνουμε καλύτεροι

Σχολιάστε

Όσο περισσότερο διαβάζω και μαθαίνω, τόσο περισσότερο το μυαλό μου γυρίζει, τόσο περισσότερο έχω ιδέες και προβληματισμούς, τόσο περισσότερο θέλω να γράφω και να μοιράζομαι όσα σκέφτομαι.

Διαβάζουμε καθημερινά συμβουλές, tips and hacks, τρόπους και μεθόδους για να καταφέρουμε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες.

Υπάρχουν αμέτρητα online σεμινάρια (Webinars), πάρα πολλά εκ των οποίων εντελώς δωρεάν, βιβλία, video, tutorials, εκπαιδευτικά προγράμματα. Έχουμε αμέτρητες δυνατότητες για αυτοβελτίωση, εξέλιξη, προσωπική ανάπτυξη.

Ας το παραδεχτούμε, όμως.

Δεν μας αρέσει και πολύ να κάνουμε μεγάλα «αβέβαια» βήματα, να μας λένε «σκληρές» αλήθειες, να μας δίνουν συμβουλές και να κάνουν σχόλια άλλοι, «τρίτοι» για τις δικές μας ζωές.

Έχουμε, ίσως, στο νου μας ότι δεν αναφέρονται στη δική μας περίπτωση, ότι είναι δύσκολο να βρουν εφαρμογή σε εμάς, ότι δεν μπορούν να ξέρουν οι άλλοι τα δικά μας δεδομένα.

Και μπορεί να ακούμε τόσα, αλλά να θεωρούμε ότι δε μας αφορούν, ότι είναι κάτι πολύ μακρινό από εμάς.

Δεν έχουμε ανοιχτό το μυαλό μας.

Γινόμαστε αμυντικοί.

Μπορεί να νιώθουμε άβολα, αμήχανα, να πελαγώνουμε.

Ίσως και να κλεινόμαστε στον εαυτό μας.

Εννοείται πως δε μιλάμε τώρα για εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν απλώς να επικρίνουν κάθε μας βήμα και απλά «πετάνε κουβέντες» μόνο και μόνο για να μας κάνουν να νιώσουμε άσχημα (βλ. τοξικοί, αρνητικοί άνθρωποι)…

Μιλάμε για ανθρώπους που θέλουν ειλικρινά να μας δουν να πετυχαίνουμε.

Μιλάμε για αγαπημένα μας πρόσωπα, το σύντροφό μας, τους φίλους μας, έναν ψυχολόγο, έναν άλλο γονιό που έχει βρεθεί στην ίδια θέση με εμάς, έναν επαγγελματία που έχει μεγάλη εμπειρία σε παρόμοιες περιπτώσεις με τη δική μας, ένα μέντορα σε μια επιχείρηση, έναν άνθρωπο που έχει εξειδικευμένη γνώση.

Έχουν την αξιοπιστία.

Έχουν τις δεξιότητες.

Και θέλουν να μοιραστούν τις γνώσεις τους μαζί μας.

Και το κάνουν για να μας βοηθήσουν να πετύχουμε τους στόχους μας πιο γρήγορα, να διαχειριστούμε μια κατάσταση πιο αποτελεσματικά.

Ακόμα κι αν ξέρουμε ότι αυτό που μας λένε είναι σωστό…

Ακόμα κι αν οι συμβουλές που μας δίνουν θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι και 10πλάσιες από τα αποτελέσματα που έχουμε…

…αρνούμαστε να ακούσουμε.

Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων ανάλογα με την αντίδρασή τους και τη στάση τους σε οποιαδήποτε θετική καθοδήγηση:

Υπάρχουν αυτοί που δέχονται τη συμβουλή αλλά δεν κάνουν τίποτα με αυτήν. Δεν δίνουν συνέχεια και, στις περισσότερες περιπτώσεις, σπάνια αυτοί οι άνθρωποι καταφέρνουν κάτι. Συνήθως καταλήγουν να κάνουν τη ζωή τους μίζερη.

Και υπάρχουν κι αυτοί που εξετάζουν τη συμβουλή, τη σκέφτονται καλά καλά και κάνουν κάτι με αυτή. Υπάρχουν και κάποιοι που με τη στάση τους, υπερβαίνουν ακόμη και την ίδια τη συμβουλή. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα βελτιώνουν τη ζωή τους, τη βλέπουν να γίνεται καλύτερη, γίνονται και οι ίδιοι καλύτεροι άνθρωποι.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που δε δέχονται εύκολα συμβουλές, αντιλαμβάνονται την πραγματικότητά τους διαφορετικά.

Βλέπουν τις ζωές τους να περνούν μπροστά τους, χωρίς να κάνουν κάτι δραστικό. Τις αφήνουν απλά να περνούν.

Παρατηρούν τα πράγματα με τον τρόπο που θέλουν να είναι, με τον τρόπο που τους βολεύει και χάνουν ό,τι είναι σημαντικό.

Εμπλέκονται σε βάθος και υπερ-αναλύουν τις υποθέσεις τους, στη θεωρία πάντα, και, τελικά, τείνουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να ταιριάζουν τις ατομικές τους ανάγκες με τα προσωπικά τους όρια.

Υπερασπίζονται τα επιχειρήματά τους και τον τρόπο που χειρίζονται τις καταστάσεις.

Βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες για να πείσουν τους άλλους, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, ότι αυτό που τους συμβουλεύουν να κάνουν δεν είναι εφικτό.

Τελικά, απλά δε θέλουν να ακούσουν τι κάνουν λάθος ή τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να το βελτιώσουν.

Και συνεχίζουν να κάνουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Χωρίς δράση, χωρίς πράξη.

Αλλά…

Ξέρετε τι συμβαίνει τότε;

Σταματάμε να μαθαίνουμε.

Σταματάμε να αναπτυσσόμαστε.

Σταματάμε να προχωράμε μπροστά στη ζωή μας.

Καταλήγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.

Χτυπάμε στον ίδιο τοίχο.

Κάνουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο και περιμένουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Και όσο περισσότερο προσπαθούμε να βγάλουμε τον εαυτό μας από αυτή την κατάσταση, τόσο πιο βαθιά μπαίνουμε.

Μέχρι να καταλήξουμε να τα παρατήσουμε.

Και όλα αυτά επειδή δεν θέλαμε να ακούσουμε τι είχαν να πουν όσοι ήταν δίπλα μας, όσοι παρουσιάστηκαν στη ζωή μας για να την κάνουν καλύτερη, όσοι προσπάθησαν να μας δώσουν την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.

Επειδή δε δεχόμαστε ότι ο τρόπος που λειτουργούμε δεν είναι αποτελεσματικός.

Την ώρα που τα γράφω αυτά, δεν είμαι σίγουρη ότι δεν ανήκω κι εγώ σε αυτή την κατηγορία. Ότι δεν εφευρίσκω δικαιολογίες για να μην κάνω πράξη αυτά που πραγματικά θέλω, αυτά που αγαπώ. Δεν είμαι σίγουρη ότι δεν εφευρίσκω δικαιολογίες για να μην κάνω το παραπάνω βήμα, να μη ρισκάρω έστω και λίγο να βγω από την #comfortzone μου.

Θεωρώ, όμως, ότι – ευτυχώς- υπάρχει τρόπος να το αποτρέψουμε αυτό, από το να μας συμβεί. Αρκεί να το αποφασίσουμε, να πάρουμε απόφαση ότι δεν πάει άλλο, ότι ήρθε η στιγμή.

Να πάρουμε απόφαση ότι ήρθε η στιγμή να είμαστε παρόντες στις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, να αφαιρέσουμε από την εξίσωση αυτά τα συναισθήματά μας που μας εμποδίζουν.

Αυτά τα συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι θα μας κρίνουν οι άλλοι για την πιθανή αποτυχία μας, ή ακόμα και για την ίδια μας την επιλογή.

Είναι λογικό, ίσως, να νιώθουμε κάποιες φορές ότι κάποιος μας συμβουλεύει για κάτι χωρίς να μας ξέρει πραγματικά.

Ή να νιώθουμε ότι εμείς όντως δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τις γνώσεις, τις δεξιότητές του ή τις εμπειρίες του, νιώθοντας «λίγοι», ανεπαρκείς.

Όταν, όμως, αφήνουμε αυτά τα συναισθήματά μας να μας επηρεάζουν…

Σταματάμε να βλέπουμε τα πράγματα αντικειμενικά.

Σταματάμε να ακούμε.

Κι έτσι, δεν παίρνουμε ποτέ αυτό το μάθημα, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά που μας λένε.

Είμαστε σε άρνηση και δε βλέπουμε την αξία της συμβουλής.

Είμαστε κολλημένοι στην αδυναμία μας να λύσουμε τα προβλήματά μας.

Στην πραγματικότητα δεν ακούμε γιατί δεν έχουμε τις απαραίτητες δεξιότητες να το σκεφτούμε καλά – να σχεδιάσουμε μια λύση.

Όταν μας παρουσιάζεται μια λύση, δεν τη βλέπουμε.

Αλλά ακόμη κι όταν μας λένε ξεκάθαρα πώς να λύσουμε το πρόβλημά μας, μπορεί να φοβηθούμε την αλλαγή και είμαστε απρόθυμοι να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό.

Μπορεί να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι αυτό οφείλεται σε άλλους λόγους που δεν ελέγχουμε οι ίδιοι.

Ας κάνουμε, όμως, μια δοκιμή, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα και να το διατηρήσουμε.

Θα είναι αυτό το πρώτο μας βήμα για κάτι καλύτερο, για αυτό που θέλαμε, αλλά διστάζαμε να δοκιμάσουμε.

Θα σταματήσουμε να κρίνουμε αρνητικά τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί ​​μας και τις προθέσεις του.

Θα σταματήσουμε να κρίνουμε αρνητικά τον ίδιο μας τον εαυτό.

Θα «δείξουμε το δάχτυλο» σε εμάς τους ίδιους και θα μάθουμε πώς μπορούν να βελτιωθούν όλα όσα κάναμε μέχρι σήμερα, όλες οι ενέργειές μας που δεν είχαν προχωρήσει όπως έπρεπε.

Ας αναλάβουμε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας, ας προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας, ας σχεδιάσουμε μια νέα στρατηγική.

Να ανοίξουμε αυτιά και μάτια σε νέες ιδέες, νέες εμπνεύσεις.

Να ξεπεράσουμε τις αρχικές αρνητικές αντιδράσεις.

Να ακούμε τι έχουν να πουν οι άλλοι για μας αντικειμενικά.

Με ανοιχτό μυαλό.

Και διάθεση για αλλαγή.

Μόλις αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Εκείνα τα σημεία, οι δυσκολίες με τις οποίες παλεύαμε για χρόνια δεν θα είναι πρόβλημα.

Θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να βλέπουμε τις αποτυχίες μας σαν μαθήματα, σαν εμπειρίες, σαν σκαλάκια που μας οδηγούν σε κάτι καλύτερο.

Και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μαθαίνουμε νέα πράγματα και να αναπτυσσόμαστε σε κάθε τομέα της ζωής μας.

#BetterLife

Τα βιβλία που «μας κάνουν καλύτερους»

2 Σχόλια

Το καλοκαίρι διάβασα το βιβλίο του Στέφανου Ξενάκη, «το Δώρο».

Το είχα κάνει δώρο στον μπαμπά μου δυο Χριστούγεννα πριν αλλά δεν του είχα δώσει μια ευκαιρία μέχρι τώρα.

Γενικά, έχω αγοράσει πάρα πολλά βιβλία αυτοβελτίωσης τα τελευταία χρόνια και ακόμα περισσότερα βιβλία για ανατροφή παιδιών και ψυχολογία. Αλλά δεν είχα διαβάσει και πολλά πράγματα.

#ΤοΔώρο ήταν το κλικ για μένα

Από τότε έκανα πολλές αλλαγές στην καθημερινότητά μου. Και στον τρόπο που σκέφτομαι.

«Κάθε μέρα είναι ένα Δώρο. Να το ανοίγεις. Μην το πετάς. Η Ζωή η ίδια είναι Δώρο. Να τη ζεις. Μην την προσπερνάς.»

ΤΟ ΔΩΡΟ εκτυλίσσεται μέσα από μια σειρά καθημερινών ιστοριών που έχει ζήσει ο συγγραφέας, μια σειρά «θαυμάτων» που συμβαίνουν σε όλους μας. Αυτά που συχνά τα προσπερνάμε.

Τα βιβλία που «μας κάνουν καλύτερους»

Τα βιβλία αυτοβελτίωσης και προσωπικής ανάπτυξης είναι ένα ιδιαίτερο είδος βιβλίων. Υπάρχουν αυτοί που τα λατρεύουν. Αλλά υπάρχουν κι αυτοί που τα θεωρούν κλισέ και δεν πιστεύουν ότι βοηθούν ουσιαστικά.

Έχει να κάνει με τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα στη ζωή σου και τι επίδραση ασκούν στον καθένα μας ξεχωριστά.

Νιώθω ότι με εμπνέει και μου δίνει κίνητρο να διαβάζω τουλάχιστον λίγες σελίδες από ένα τέτοιο βιβλίο την ημέρα.

Αυτό που διαπίστωσα από την πρώτη στιγμή που άρχισα να διαβάζω αυτό το είδος βιβλίων είναι ότι πολύ συχνά οι περισσότεροι από εμάς δεν έχουμε συνειδητοποιήσει πόσο έλεγχο έχουμε στον τρόπο που σκεφτόμαστε και στη ζωή που μπορούμε να δημιουργήσουμε.

Τα βιβλία αυτά υπόσχονται να γίνουμε η καλύτερη δυνατή έκδοση του εαυτού μας.

Γιατί να τα διαβάσουμε

Θα αλλάξουν τον τρόπο που σκεφτόμαστε: Από τη δουλειά μας, τις σχέσεις μας, την υγεία και τους στόχους μας, θα μας βοηθήσουν να δούμε τα πράγματα διαφορετικά, να αλλάξουμε τη στάση μας απέναντι στα πράγματα και να τα βιώσουμε διαφορετικά.

Θα μας δώσουν έμπνευση να διαβάζουμε περισσότερο, να θέλουμε να μάθουμε συνεχώς: Ένα από τα καλύτερα της ανάγνωσης είναι ότι μαθαίνουμε κάτι νέο – θα μας κάνει να θέλουμε να διαβάζουμε περισσότερο.

Θα βοηθήσει στην ανάπτυξη του μυαλού μας, να συνειδητοποιήσουμε τι κάνουμε και γιατί το κάνουμε ή ακόμα περισσότερο γιατί δεν κάνουμε κάτι όταν θέλουμε πραγματικά. Θα σταματήσουμε να φοβόμαστε τόσο πολύ για το τι λένε οι άλλοι για μας.

Θα μας κάνουν να εστιάσουμε σε αυτό που έχει σημασία: Μόλις συνειδητοποιήσουμε πώς ξοδεύουμε τις μέρες και το χρόνο μας, θα αρχίσουμε να βλέπουμε τι πρέπει να μειώσουμε και πού πρέπει να αφιερώσουμε περισσότερο χρόνο γι’ αυτό που μας αρέσει να κάνουμε.

Προφανώς και πρέπει ακόμη να κάνουμε το μαγείρεμα και τις άλλες υποχρεώσεις μας, αλλά το θέμα είναι να χαλαρώσουμε περισσότερο, να εκμεταλλευτούμε το δικό μας χρόνο.

Θα μας βοηθήσει να συντονίσουμε τους στόχους μας: Ένα σημαντικό στοιχείο της αυτογνωσίας μας είναι να συνειδητοποιήσουμε για το τι είμαστε ικανοί, για το τι θα θέλαμε να πετύχουμε.

Να γράψουμε τους στόχους και τα όνειρά μας ακόμα κι αν φαίνονται μακρινά. Όσο περισσότερο αναπτύσσουμε τον εαυτό μας και «προκαλούμε» τον παλιό μας τρόπο σκέψης, τόσο περισσότερο θα αρχίζουμε να βλέπουμε τα πράγματα να αλλάζουν στη ζωή μας. Απλά πρέπει να πιστέψουμε ότι είναι δυνατόν!

Θα μας κάνει να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας (comfort zone): Μόλις αρχίσουμε να γράφουμε κάποιους στόχους μας, θα αρχίσουμε να συνειδητοποιούμε ότι για να φτάσουμε εκεί, θα πρέπει να ζοριστούμε,να παλέψουμε, να σκεφτούμε out of the box,να γίνουμε πιο γενναίοι.

Θα μας δώσει θετική σκέψη: Όταν διαβάζουμε ένα εμπνευσμένο βιβλίο κάθε μέρα, γεμίζουμε το μυαλό μας με θετικές λέξεις και αναζωογονητικές έννοιες και έχουμε την έμπνευση να κάνουμε καλύτερες επιλογές και πιο συχνά θετικές πράξεις.

Όταν γνωρίζουμε τη σκέψη πίσω από τις πράξεις μας, μπορούμε να διαγράψουμε τις αρνητικές σκέψεις και να τις αντικαταστήσουμε με λόγια αγάπης, δυνατότητας, δύναμης και στήριξης.

Γιατί να μη τα διαβάσουμε

Και παρόλο που προσωπικά αγαπώ πολύ αυτό το είδος βιβλίου, υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Διάβασα αυτή την πλευρά στο TheSuccessfullblog.com της Μάνιας Μαυρίδου με πολύ πειστικά επιχειρήματα.

Αυτό που ουσιαστικά περιγράφει είναι η διαφορά πράξης και θεωρίας. «Ακόμη και η σοφότερη συμβουλή είναι άχρηστη αν δεν την εφαρμόσουμε! Το μεγαλύτερο, εξάλλου, πρόβλημα των περισσότερων ανθρώπων είναι να περάσουν από τη θεωρία στην πράξη!»

«Τα βιβλία αυτοβελτίωσης με βοηθούσαν να ενισχύω τα επιχειρήματά μου, εστιάζοντας σε αυτά που με συνέφερε να δω και αγνοώντας ή απωθώντας εκείνα που δεν με βόλευε να παραδεχτώ«.

Σε αντιπαραβολή με την ψυχοθεραπεία η Μάνια Μαυρίδου αναφέρει ότι στα βιβλία «δεν υπήρχε κάποιος που να μπορεί να το διαπιστώσει, να με προβληματίσει ή και να με στριμώξει, φέρνοντάς με αντιμέτωπη με τον εαυτό μου και τα ψέματα που του έλεγα.

Ή, για να το πω αντίστροφα, αυτό που χαρακτηρίζει τους επιτυχημένους, παραγωγικούς και δημιουργικούς ανθρώπους, είναι ότι ξοδεύουν πολύ λιγότερες ώρες συζητώντας τις εκπληκτικές ιδέες και τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους και αφιερώνουν τον πολύτιμο χρόνο τους στην υλοποίηση των στόχων τους.«

Πού μπορούμε να καταλήξουμε

Το βασικό είναι να διευρύνουμε το πεδίο μας, να ανοίγουμε τους ορίζοντές μας, να μαθαίνουμε τον εαυτό μας καλύτερα.

  • Να ενθαρρύνουμε το διάβασμα.
  • Να αλλάξουμε τη σκέψη μας.
  • Να αλλάξουμε τη στάση μας.
  • Να ξεκινήσουμε ένα ημερολόγιο (#journal).
  • Να επικεντρωθούμε σε αυτό που έχει σημασία.
  • Να συντονιστούμε με τους στόχους μας.
  • Να βγούμε από τη ζώνη άνεσής μας.
  • Να γνωρίσουμε τον εαυτό μας.
  • Να μη σταματάμε να μαθαίνουμε.

Παρόλο που ορισμένα σημεία ίσως να μας φαίνονται μακριά από εμάς, είναι πάντα ωραίο να ακούμε μια νέα οπτική. Όλοι έχουμε κάτι να συνεισφέρουμε.

Μπορείς να αγοράσεις τα βιβλία που προτείνω από το ενημερωμένο website του public, όπου περιλαμβάνεται και απόσπασμα από το βιβλίο, καθώς και λεπτομερής περιγραφή.

Γράψτε μου στα σχόλια τι θα αρχίσετε να διαβάζετε αυτήν την εβδομάδα!

Η ανάρτηση περιέχει affiliate links με τη βοήθεια του linkwise. Αυτό σημαίνει ότι αν πραγματοποιήσεις αγορά μέσα μέσα από αυτά τα links (αν το θες), εγώ παίρνω ένα μικρό ποσοστό, χωρίς εσύ να επιβαρύνεσαι καθόλου και έτσι στηρίζεις και τη δική μου δουλειά!