Αυτό που αγαπώ στο τρέξιμο είναι αυτό το αυθόρμητο και απρογραμμάτιστο που έχει. Ακόμα κι αν δεν είσαι πλήρως οργανωμένος, ή ακόμα κι αν δεν το είχες σκεφτεί νωρίτερα, ή ακόμα κι αν δεν είχες και πολλή όρεξη, μπορείς σε δυο λεπτά να το αποφασίσεις και να φύγεις από το σπίτι. Απλά φοράς τα παπούτσια σου και έξω από την πόρτα.
… Μόνο που αυτό δεν ισχύει όταν γίνεσαι μαμά.
Όλες οι runnermoms, οι «μαμάδες – δρομείς», γνωρίζουμε από πρώτο χέρι ότι το τρέξιμο πλέον δεν είναι κάτι που απλά το αποφασίζουμε και πάμε, ένα στιγμιαίο κίνητρο. Υπάρχουν κι άλλα άτομα στο σπίτι μας που εξαρτώνται από εμάς και μας χρειάζονται.
Έτσι, πολλά πράγματα θα «μπουν στο δρόμο μας» και θα μας δυσκολέψουν.
Βέβαια, από προσωπική εμπειρία, το να τρέχουμε όταν είμαστε μαμάδες είναι κάτι που το έχουμε ανάγκη, ο πολύτιμος χρόνος με τον εαυτό μας. Είναι σημαντικότερο για μας από οποιαδήποτε άλλη στιγμή της ζωής μας.
Αν, ως μαμάδες, δεν είμαστε υγιείς και ευτυχισμένες με τον εαυτό μας, τότε δεν μπορούμε να είμαστε καλές μαμάδες, οι καλύτερες μαμάδες που μπορούμε τελοσπάντων.
Με όσες μαμάδες που τρέχουν κι αν έχω μιλήσει, όλες θα συμφωνήσουν στο ότι όταν επιστρέφουν από ένα τρέξιμο, επιστρέφουν με καλύτερη διάθεση, μια καλύτερη, πιο υπομονετική μαμά.
Αυτός είναι και ο λόγος που έχουμε βρει τρόπους να ξεπεράσουμε – όσο μπορούμε τελοσπάντων – αυτά τα εμπόδια και βάζουμε τα δυνατά μας να τα συνδυάσουμε όλα!
1) Όταν είμαστε έγκυος
Είχα γράψει ένα άρθρο για την περίοδο της εγκυμοσύνης που έτρεχα κι όλοι με έλεγαν ανεύθυνη (!!) και τρελή. Εννοείται πως η περίοδος της εγκυμοσύνης δεν είναι περίοδος για προσωπικά ρεκόρ και πρωταθλήματα, όμως, το να συνεχίσουμε να τρέχουμε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης όχι μόνο είναι καλό για την ψυχολογία μας, αλλά καλό και για τη δική μας υγεία και την υγεία του μωρού μας.
Μαθαίνουμε να ακούμε το σώμα μας, να μην το πιέζουμε πολύ και να μην αφήνουμε τους παλμούς μας να ανεβαίνουν πολύ. Βρίσκουμε φίλους μας να μας κάνουν παρέα ή έχουμε το κινητό μας stand-by για οτιδήποτε προκύψει και απολαμβάνουμε στιγμές στη φύση μαζί με την ωραία μας κοιλίτσα και τις σκέψεις μας.
2) Όταν έρχεται το μωρό (Postpartum running)
Με τον ερχομό του μωρού είναι απαραίτητο να επιδείξουμε υπομονή για να επιστρέψουμε στα τρεξίματά μας. Εννοείται πως είναι μια περίοδος που πραγματικά το έχουμε ανάγκη κυρίως ψυχολογικά, για να ξεφύγουμε λίγο από την καθημερινότητά μας, αλλά και για να νιώσουμε πάλι σαν τον παλιό μας εαυτό, να νιώσουμε ελεύθεροι, όταν κάθε δευτερόλεπτο της μέρας – και της νύχτας – αφιερώνεται στη φροντίδα κάποιου άλλου.
Και πάλι ακούμε το σώμα μας, αφού συμβουλευτούμε το γιατρό μας φυσικά. Αλλά ό,τι και να μας λένε οι άλλοι, μόνο εμείς ξέρουμε πώς πραγματικά νιώθουμε. Να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας και να μη μας νοιάζουν σχόλια για το «πόσο νωρίς βγήκες να τρέξεις» ή για το «πού άφησες το παιδί σου» κλπ.
Να μην αποθαρρυνόμαστε από το ότι το σώμα μας δεν είναι όπως πριν τον τοκετό κλπ. και δε μας είναι τόσο εύκολο να κάνουμε τρεξίματα που κάναμε πριν. Βάζουμε μικρούς στόχους κάθε μέρα, δίνοντας διαφορετικές προτεραιότητες, όπως η φυσική κατάσταση, η διατροφή ή η αυτοφροντίδα.
3) Όταν το μωρό μας θηλάζει συνεχώς
Το τρέξιμο ενώ θηλάζουμε μπορεί να γίνει λίγο άβολο. Υπήρχαν πολλές φορές που το μωρό αποκοιμήθηκε πριν προλάβω να το θηλάσω, και το στήθος άρχιζε να πονάει ή φορές που ξυπνούσε την ώρα που έτρεχα πεινασμένο, ή απλά με ζητούσε και δεν ηρεμούσε με τίποτα οπότε έπρεπε να κάνω σπριντ μέχρι το σπίτι για να το θηλάσω ή να το πάρω αγκαλιά!
Αυτή η περίοδος, βέβαια, δεν κρατάει για πάντα, αλλά οι runnermoms επιβιώνουμε βρίσκοντας εναλλακτικές όπως τρέξιμο κοντά στο στο σπίτι και φυσικά βάζουμε τα μεγάλα μέσα και επιστρατεύουμε το σούπερ σύντροφό μας! Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να χρειαστεί αυτός να σπρώχνει το καρότσι κοντά μας την ώρα που τρέχουμε ή να πηγαίνει βόλτες με το μωρό στη βεράντα για να τους βλέπουμε από μακριά και να είμαστε ήσυχες!
4) Όταν δεν έχουμε πού να αφήσουμε τα παιδιά
Όταν το παιδί είναι μικρό, ή είναι μόνο ένα, το τρέξιμο με καρότσι είναι μια λύση, ωστόσο δεν είναι όσο εύκολο φαίνεται. Είναι σωματικά δύσκολο να το σπρώχνεις την ώρα που τρέχεις και φυσικά δεν είναι και εύκολο να κρατήσεις ένα μωρό χαρούμενο για αυτό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Κουβαλάμε μπισκοτάκια, παιχνίδια για καρότσι κλπ, εννοείται πως δεν κοιτάμε το ρυθμό και ελπίζουμε για το καλύτερο. Πάρα πολλές φορές έχω γυρίσει στα μισά γιατί το μωρό δεν ηρεμούσε, ή το έχω πάρει αγκαλιά στο ένα χέρι και στο άλλο το καρότσι. Προπόνηση είναι κι αυτό!
Αν τα παιδιά μας είναι μεγαλύτερα, μπορούμε να τα πάρουμε μαζί και να προσαρμόσουμε το πρόγραμμα ανάλογα. Να πηγαίνουμε πολύ αργά όλοι μαζί ή αυτά να περπατάνε και εμείς να πηγαινοερχόμαστε τρέχοντας από και προς τα παιδιά, να κάνουμε ασκήσεις επί τόπου σε κάποιο πάρκο ή στο σπίτι κλπ. Έχει τύχει να τρέξουμε με τα παιδιά μέσα στο σπίτι γύρω γύρω από τα έπιπλα μέχρι 4 χιλιόμετρα. Κουραστικό αλλά είχε πλάκα και τα παιδιά ξετρελάθηκαν.
Μια άλλη λύση είναι το τρέξιμο σε διάδρομο (αν έχουμε).
Το να προσπαθούμε, ωστόσο, να τρέχουμε στο διάδρομο, ενώ διασκεδάζουμε τα παιδιά μας δεν είναι εύκολο κατόρθωμα, αν και προσωπικά δεν το έχω δοκιμάσει ποτέ (δεν έχω διάδρομο). Είναι ένα εργαλείο για να μπορέσουν να κάνουν αυτό που χρειάζονται, αυτό που έχουν ανάγκη, όταν δεν μπορούν να φύγουν από το σπίτι.
5) Όταν το παιδί μας ξυπνά ένα εκατομμύριο φορές τη νύχτα
Όταν έχουμε μωρό στο σπίτι ή το παιδί μας είναι άρρωστο ή απλά δεν κοιμάται καλά το βράδυ, κι εμείς έχουμε να σηκωθούμε ξημερώματα να πάμε για τρέξιμο, θα τρέξουμε αναγκαστικά κουρασμένοι.
Το τρέξιμο μπορεί να μας τονώσει ή να μας κάνει εντελώς πτώμα… Οι runnermoms έχουμε μάθει να εμπιστευόμαστε το ένστικτό μας σε αυτό το ζήτημα. Αν μόνο η σκέψη για ένα άνετο/ easy τρέξιμο μάς εξαντλεί, απλά δεν πηγαίνουμε. Ακόμα κι αν έχουμε σημαντική προπόνηση, μπορεί να την αναβάλλουμε ή ακόμα και να την παραλείψουμε. Ο ύπνος και η ξεκούρασή μας είναι πιο σημαντικά. Βγαίνοντας για τρέξιμο εξαντλημένοι, όχι μόνο θα κάνουμε, κατά πάσα πιθανότητα, κακή προπόνηση και θα απογοητευτούμε, αλλά κινδυνεύουμε να αρρωστήσουμε ή να τραυματιστούμε.
6) Όταν τα παιδιά μας αρρωσταίνουν
Το να είναι κάποιο από τα παιδιά μας άρρωστο, όπως έγραψα και παραπάνω, είναι η δύσκολη περίπτωση για μια runnermom. Τα άρρωστα παιδιά συχνά ισοδυναμούν με άγρυπνες νύχτες και αγχωμένες μέρες – για να μην αναφέρουμε τη μεγάλη πιθανότητα ότι θα κολλήσουμε ό,τι έχουν… και ίσως και χειρότερα.
Για να επιβιώσουμε, λοιπόν, πρέπει να είμαστε ευέλικτοι. Αυτό σημαίνει να μη μένουμε κολλημένοι στο πρόγραμμα, αλλά να είμαστε ευχαριστημένοι με οποιαδήποτε μορφή άσκησης μπορούμε να κάνουμε ή και να δώσουμε απλά λίγο χρόνο στον εαυτό μας και στο παιδί μας να αναρρώσουμε.
7) Όταν τα παιδιά «πέφτουν στα πατώματα» την ώρα που φεύγουμε
Όλα τα παιδιά μου πέρασαν φάσεις που δεν ήθελαν να πάω για τρέξιμο. Μιλάμε για μεγάλη κατάρρευση… Και δε δούλευε ούτε η απόσπαση της προσοχής ούτε η δωροδοκία! Έτσι, αναγκαστικά έπρεπε να ξεκινήσω το πρωινό τρέξιμο, που θα έλειπα πριν ξυπνήσουν, ή να πάω απευθείας μετά τη δουλειά που ούτως ή άλλως θα έλειπα. Πολλές είμαστε οι μαμάδες που αναγκαζόμαστε να κάνουμε γύρους γύρω από το τετράγωνο, ώστε να μας βλέπουν τα παιδιά, να μας δίνουν νεράκια ή να μας κάνουν «κόλλα το» ή να μας συνοδεύουν με το ποδήλατο ή το πατίνι.
8) Παραμένοντας διαθέσιμοι την ώρα που τρέχουμε
Το να τρέχουμε χωρίς κινητό μαζί μας, δεν είναι πλέον πολυτέλεια όταν είμαστε μαμάδες (ούτε κι αν δουλεύουμε δυστυχώς…). Πρέπει να έχουμε μαζί μας το τηλέφωνό μας ανά πάσα στιγμή αν μας χρειαστεί η οικογένειά μας. Θα πρέπει, όμως, να διαθέτουμε εξοπλισμό που να μη μας δυσκολεύει στο τρέξιμο, αλλά και να μπορούμε να σηκώσουμε το κινητό όταν τρέχουμε.
Έχω εκνευριστεί πολλές φορές που δεν μπορούσα να σηκώσω το τηλέφωνο ή αναγκαζόμουν – στην αρχή ειδικά- να το κρατάω στα χέρια για πολλή ώρα. Πλέον, οι runnermoms έχουμε βρει τα καλύτερα σορτς, ζώνες και αθλητικά σουτιέν για να μεταφέρουμε το κινητό μας χωρίς προβλήματα.
9) Όταν δεν έχουμε χρόνο
Όταν γινόμαστε γονείς, ξεμένουμε αμέσως από προσωπικό χρόνο, αφού πάντα κάποιος μας χρειάζεται ή πρέπει να κάνουμε κάτι. Οι runnermoms πρέπει να είμαστε πολύ οργανωμένες και με πειθαρχία για να βρούμε ή και να δημιουργήσουμε χρόνο για να τρέξουμε ή να φροντίσουμε τον εαυτό μας. Υπάρχουν διάφοροι τρόποι για να το κάνουμε αυτό. Ξυπνάμε νωρίς και τρέχουμε πριν ξυπνήσει κάποιος άλλος. Τρέχουμε την ώρα του μεσημεριανού ύπνου ή κατά τις δραστηριότητες των παιδιών. Χωρίζουμε την άσκηση σε δύο μικρότερα μέρη. Τρέχουμε σε διαδρόμους και με καρότσια, ενώ διασκεδάζουμε τα παιδιά. Και κάνουμε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς με γιαγιάδες, παππούδες, θείους, νονούς κλπ για να κανονίσουμε ποιος θα κρατήσει τα παιδιά μας…
10) Και ο σύντροφός μας χρειάζεται «χρόνο για τον εαυτό του»
Οι μαμάδες δεν είναι οι μόνες που αντιμετωπίζουν προκλήσεις και εμπόδια για να κάνουν το τρέξιμό τους. Οι μπαμπάδες χρειάζονται, επίσης, τον «χρόνο για τον εαυτό τους» είτε τρέχουν είτε όχι. Για να μην υπάρχουν δυσάρεστα συναισθήματα και απογοητεύσεις, τα ζευγάρια πρέπει να σχεδιάσουν και να επικοινωνήσουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους. Αν πηγαίνουμε και οι δύο για τρέξιμο, για παράδειγμα, πρέπει να πηγαίνουμε εναλλάξ, ο ένας το πρωί και ο άλλος το βράδυ. Ή ο ένας να κάνει το long run του το Σάββατο και ο άλλος την Κυριακή το πρωί. Ποτέ, όμως, δεν ξεχνάμε ότι είμαστε μαζί σε αυτό τον αγώνα ανατροφής των παιδιών και σε αυτή τη συμπόρευση στη ζωή.
11) Όταν δεν υπάρχει χρόνος για ξεκούραση
Πριν από τα παιδιά, ίσως να μπορούσα να πάω για ένα long run (αλλά δυστυχώς δεν έτρεχα τότε 😔) και μετά θα μπορούσα να ξάπλωνα στον καναπέ όλη την υπόλοιπη μέρα. Τώρα, θα κάνω 20 χιλιόμετρα και θα έρθω στο σπίτι για να αλλάξω πάνες, να καθαρίσω και να φτιάξω πρωινό. Οι καιροί έχουν αλλάξει. Υπάρχει πολύ λίγος χώρος για ξεκούραση και αποκατάσταση.
Έτσι, πρέπει να το σχεδιάσουμε από πριν και να εκμεταλλευτούμε όλες τις ευκαιρίες ξεκούρασης που θα προκύψουν. Αυτό μπορεί να σημαίνει προετοιμασία γευμάτων, διατάσεις ενώ παρακολουθούμε τα παιδιά μας να παίζουν ή να τα κάνουμε όλα όταν τα παιδιά θα κοιμούνται.
12) Όταν δεν υπάρχει χρόνος για ολοκληρωμένο πρόγραμμα ενδυνάμωσης ή πρόληψης τραυματισμών
Οι runnermoms μόλις και μετά βίας βρίσκουν χρόνο να τρέξουν, πόσο μάλλον να κάνουν τα έξτρα όπως γιόγκα, προπόνηση ενδυνάμωσης, cross training κλπ. Σε αυτή την περίπτωση, πρέπει να κάνουμε μόνοι κάποια πράγματα στο σπίτι (foam rollers κλπ, ή stretching την ώρα που καθόμαστε μαζί με τα παιδιά ή την ώρα που κάνουμε μπάνιο) και να μην τα αμελούμε.
13) Όταν συγκρίνουμε τις επιδόσεις μας
«Η σύγκριση είναι ο κλέφτης κάθε χαράς», ωστόσο, είναι δύσκολο να μην συγκρίνουμε τον εαυτό μας πριν από την εγκυμοσύνη με τον εαυτό μας μετά την εγκυμοσύνη ή τον εαυτό μας μετά την εγκυμοσύνη με άλλους ανθρώπους σε παρόμοια φάση… καταλαβαίνεις τι εννοώ. Σε έναν κόσμο που κυριαρχείται από εικόνες μέσων κοινωνικής δικτύωσης που διαλαλούν μαμάδες που επανήλθαν σε φόρμα μετά το μωρό σε χρόνο που μοιάζει με χιλιοστά του δευτερολέπτου, οι runnermoms πρέπει να προσπαθήσουμε πολύ για να μην πέσουμε στην παγίδα της σύγκρισης. Αναγνωρίζουμε ότι το σώμα μας είναι ξεχωριστό και όλα ανταποκρίνονται διαφορετικά μετά από μια εγκυμοσύνη και έναν τοκετό. Τα σώματά μας είναι φτιαγμένα τόσο για να κάνουν μωρά όσο και να τρέχουν. Μπορεί να χρειαστεί χρόνος για να ανακτήσουμε τη φυσική μας κατάσταση, αλλά γιορτάζουμε όλα όσα μπορεί να κάνει αυτό το σώμα.
14) Όταν η μαμά νιώθει ενοχές
Όπως κάθε μαμά γνωρίζει από πρώτο χέρι, το να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας έχει συχνά το κόστος του να νιώθουμε ενοχές, επειδή αυτό συνήθως σημαίνει ότι επιλέξαμε χρόνο μακριά από τα παιδιά μας.
Αλλά για να επενδύσουμε στα παιδιά μας, πρέπει να επενδύσουμε στον εαυτό μας, το έχω ξαναγράψει αυτό. Οι runnermoms έχουμε μάθει, επίσης, ότι το τρέξιμό μας ενσταλάζει θετικές συνήθειες και μαθήματα ζωής στα παιδιά μας: ότι είναι σημαντικό να κάνουμε κάτι για τον εαυτό μας, να ασκούμαστε, να είμαστε υγιείς, να εργαζόμαστε σκληρά, να επιμένουμε και να παλεύουμε όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα.
Ανεξάρτητα από τα δάκρυα που μπορεί να προκύψουν στη διαδρομή, οι runnermoms ξέρουμε πολύ καλά ότι το τρέξιμο είναι ένα δώρο που δε σταματά να μας δίνει όλο και περισσότερα. 🤗
Runner Mom 