Αρχείο ετικέτας #Organizing

Ξεκαθάρισμα … ξανά (+ εκτυπώσιμα)

Έχω μπει σε διαδικασία ξεκαθαρίσματος πολλές φορές, το έχω ξαναπεί. Όχι γιατί δεν τα έκανα καλά τις προηγούμενες φορές, αλλά γιατί δυσκολεύομαι σε μεγάλο βαθμό να συντηρήσω όλα όσα πέτυχα! (Γράφω κι ένα άρθρο για την απλοποίηση σε σπίτι με πολυμελή οικογένεια, ελπίζω να καταφέρω να το ανεβάσω σχετικά άμεσα).

Αυτή, λοιπόν, την περίοδο, έχω να συγκεντρώσω (…πάλι!) όλα όσα δε χρησιμοποιούμε -ενόψει και του ερχομού του νέου μας μωρού σε λιγότερο από ένα μήνα- κι έχει μαζευτεί ένας σωρός από αντικείμενα για δωρεά ή πέταμα. Το σπίτι είναι γεμάτο με αντικείμενα που έχουν γίνει τόσο ενοχλητικά που ετοιμάζομαι να ξεφορτωθώ ακόμα και όσα χρειαζόμαστε!

Τον τελευταίο χρόνο, που έχει αρχίσει και Λεωνίδας, ο μικρότερος γιος μου, να θέλει το χώρο του και τα πράγματά του με το δικό του «μοναδικό» τρόπο, το σπίτι μου στέλνει συνεχώς «μηνύματα» να λάβω μέτρα. Κι εγώ μαζεύω, μαζεύω και τακτοποιώ κι όλο αμάζευτο είναι!

Αλλά το σπίτι συνεχίζει να στέλνει τα δικά του «μικρά σήματα»!

Το συρτάρι με τις πιτζάμες μου ξεχειλίζει. Το ίδιο και οι ντουλάπες με μπουφάν και κρεμασμένα ρούχα.

Η ντουλάπα της κόρης μου έτοιμη να ανακατευτεί ανά πάσα στιγμή.

Τα παιχνίδια μοιάζουν να έχουν βολευτεί στο πάτωμα, αφού πόσα να στριμώξεις στις ντουλάπες;!

Το γραφείο των παιδιών γεμάτο με εργασίες σχολικές, χειροτεχνίες, εκτυπώσεις, βιβλία και σημειωματάρια που ακόμα …ψάχνουν τη θέση τους! Και τα ράφια από πάνω γεμάτα με τα βιβλία και κάποια πράγματα που τα παιδιά επέμεναν να διακοσμήσουν σε κοινή θέα!

Πήραμε και νέα μπουρνούζια για τα παιδιά, οπότε πλέον ξεχειλίζουν και οι πετσέτες, θέλουμε να πάρουμε νέα σεντόνια γιατί πήραμε μεγαλύτερο κρεβάτι (οπότε θα πρέπει να βρουν χώρο να αποθηκεύονται κι αυτά!), πήραμε και βιβλία δραστηριοτήτων και λογοτεχνικά, οπότε γέμισαν και οι βιβλιοθήκες, κάναμε χώρο στις ντουλάπες για ένα παιδί επιπλέον, οπότε τα υπόλοιπα πράγματα στριμώχτηκαν, το ένα παιδικό υπνοδωμάτιο από δυο άτομα θα πρέπει να προσαρμοστεί να φιλοξενήσει τρία κ.ο.κ.

Μικροπράγματα θα μου πείτε. Μπορεί. Η αλήθεια το σπίτι είναι καθαρό και φαίνεται περιποιημένο, αλλά σίγουρα έπρεπε να επέμβω!

Αυτό είναι το θέμα με το decluttering, το ξεκαθάρισμα. Ποτέ δεν τελειώνει πραγματικά.

Μπορεί πραγματικά να το κάνουμε με την ησυχία μας, όμως, πρέπει να είμαστε «άγρυπνοι φρουροί»! Όταν έρχονται νέα πράγματα στο σπίτι (κάτι που γίνεται συνεχώς!), πρέπει να είμαστε σε επιφυλακή, να έχουμε στο νου μας ότι όπως έρχονται νέα αντικείμενα, πρέπει και να φεύγουν κάποια από τα υπάρχοντα! Ή να σταματήσουν να έρχονται νέα! Μέση λύση δεν υπάρχει. Ο έξτρα αποθηκευτικός χώρος και τα επιπλέον ντουλάπια και παρα-ντουλάπια είναι ένας φαύλος κύκλος που μας κάνει απλά να αλλάζουμε θέση τα άπειρα πράγματά μας και τελικά να μην ξέρουμε πού έχουμε τι! Όταν έρχεται ένα νέο παιχνίδι, ας αναζητήσουμε αυτά που έχουν ξεπεράσει. Όταν αγοράζουμε ένα νέο βιβλίο, ας προσπαθήσουμε να δωρίσουμε ένα που έχουμε ήδη διαβάσει.

Αυτές οι μικρές, συνεχείς ενέργειες θα κρατήσουν μακριά την ακαταστασία στο σπίτι μας. Είναι σαν μαγικά! Εμφάνιση-εξαφάνιση!

Όταν το σπίτι μας μάς στέλνει αυτά τα σήματα, λοιπόν, ας μη το σκεφτόμαστε και πολύ. Παίρνουμε ένα κουτί και βάζουμε όσα δε χρειάζεται να είναι πλέον στο σπίτι μας! Δε χρειάζεται να αφιερώσουμε πολύ χρόνο σε αυτό. 15 λεπτά αρκούν, αν δεν αφήνουμε να περάσει πολύς καιρός και αν δεν έχουμε ασχοληθεί καθόλου.

Θα ήθελα πολύ να μπορούσα να κάνω ένα τύπου bazaar έξω από το σπίτι μου με όσα πράγματα δεν χρειαζόμαστε πλέον, αλλά δεν είναι τόσο διαδεδομένο και δεν ξέρω πώς θα μπορούσε να πετύχει κάτι τέτοιο. Θα το ψάξω κάποια στιγμή περισσότερο.

Χρειάζεσαι βοήθεια; Κάτι να σε ξεσηκώσει;

Μπορείς να δεις τα άρθρα που είχα ανεβάσει για την απλότητα στη ζωή μας:

Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή

Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα

Απλότητα: Πώς να τακτοποιήσουμε την ψηφιακή ζωή μας

Αν χρειάζεσαι κι άλλη βοήθεια, κατέβασε εδώ το αρχείο που χρησιμοποιώ εγώ (και έφτιαξα λίγο πρόχειρα) με τα 100 πράγματα που μπορείς να ξεφορτωθείς σήμερα κιόλας!

Επίσης, μπορείς να κατεβάσεις ένα αρχείο με το τι να ξεκαθαρίζεις και πότε και πώς να συντηρείς την κατάσταση!


Τα φιλιά μου και αγωνιστικούς χαιρετισμούς!

Τι κάνουμε όταν δε φεύγουν οι εκκρεμότητες

Ξεκίνησε η σχολική χρονιά και παρ’όλο που παιδιά και γονείς ανυπομονούμε να μπούμε στους ρυθμούς μας (αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες τελοσπάντων), οι υποχρεώσεις είναι αρκετές και οι εκκρεμότητες μαζεύονται… και γίνονται λίστα ολόκληρη και πελαγώνουμε.

Την περασμένη εβδομάδα έγραψα για το σύστημα που έχω αρχίσει (δειλά δειλά) να ακολουθώ και, προς το παρόν τουλάχιστον, μου δίνει μια αυτοπεποίθηση, μια σιγουριά ότι θα τα καταφέρω.

Στην καθημερινότητά μας σαν οικογένεια ένα τέτοιο σύστημα είναι περισσότερο από απαραίτητο, αφού δεν είναι λίγες οι στιγμές που νιώθω ότι τρέχω και δε φτάνω, που δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου, που δεν έχω κάνει «τσεκ» σε όλα αυτά που είχα υπολογίσει να κάνω, που όλο πάνε «για αύριο», «για αύριο»…

Υπάρχουν φορές που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, πως πέρασε η μέρα και νιώθω τύψεις για όσα δεν πρόλαβα.

Ξεκινάω να μαγειρέψω από το μηδέν, αλλά μετά βίας καταφέρνω να συμμαζέψω όσα κατσαρολικά έχω ξοδέψει.

Τα ρούχα φτάνουν στο σημείο που υποψιάζομαι σοβαρά ότι μένουν κι άλλα 10 άτομα μαζί μας, ενώ η διατήρηση του σπιτιού σε «decent» (αξιοπρεπή 😁) κατάσταση είναι πολύ συχνά έως και αδύνατη, αφού, μπροστά, εγώ τακτοποιώ και πίσω μου φεύγουν μαξιλάρια από τους καναπέδες και αδειάζουν κούτες με μικροσκοπικά legos!

Τα παιδιά φαίνεται ότι χρειάζονται τη (σχεδόν) συνεχή μας παρουσία λες κι είναι 2 ετών…

Και, φυσικά, σε κάποιον αρέσει να σηκώνεται μεταμεσονύχτια και να έρχεται στο κρεβάτι μας (καλό σενάριο) ή να αποφασίζει τα ξημερώματα ότι χόρτασε ύπνο και θέλει να σηκωθούμε όλοι (κακό σενάριο)!

Δεν είναι λίγες οι φορές, επίσης, που πηγαίνω για ύπνο με τα πιάτα άπλυτα ή με σακούλες του σούπερ μάρκετ που κάθονται στην κουζίνα και περιμένουν να τις αδειάσει κάποιος! 🙄

Αλλά μπορεί να είμαι τόσο εξαντλημένη που να μην μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ για να πάω στο κρεβάτι μου…

Σίγουρα το να έχουμε μικρά παιδιά μπορεί να είναι δύσκολο.

Το να νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα είναι συντριπτικό. Αλλά δε χάνω την ελπίδα μου!

Γι’ αυτό και μπήκα σε αυτή τη διαδικασία με τις λίστες που γράφω και ξαναγράφω…

Ξεχνάω, ρε παιδιά, πολύ ξεχνάω.

Ήδη, ακόμα και με τη λίστα, έχω διαπιστώσει ότι έχω σβήσει πράγματα χωρίς να τα έχω κάνει, αφού ξεκίνησα να το κάνω και μετά καταπιάστηκα με κάτι άλλο. Ειδικά στο γραφείο, the struggle is real. Η εναλλαγή από το ένα στο άλλο είναι εξοντωτική…

Και γι’ αυτό ξαναγράφω για αυτό το θέμα και σήμερα…

Γιατί με απασχολεί συνεχώς αυτή την περίοδο που προσπαθώ να δω πώς θα μπουν όλα σε σειρά χωρίς να … τρελαθώ…

Το βασικό μου σκεπτικό είναι να κλείσει αυτό το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που νομίζω ότι πρέπει να κάνω και σε αυτό που πραγματικά μπορώ να καταφέρω.

Συναρπαστικό!

Θέλω απλά να γράψω τι με βοηθάει στο να μην πελαγώνω. Όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα…

1. Είμαι ευγενική και τρυφερή με τον εαυτό μου.

Προσπαθώ να μην συγκρίνω εμένα ως μαμά, ως νοικοκυρά, ως οτιδήποτε με αυτά που (νομίζω ότι) κάνουν άλλες μαμάδες. Μάλλον ΔΕΝ τα κάνουν όλα αυτά.

Αυτά που έχω μέσα μου, αυτά που νιώθω και, από την άλλη, αυτά που «δείχνουν» οι άλλες μαμάδες φαίνονται διαφορετικά και δεν είναι μια ομοιόμορφη σύγκριση. Μήλα σε πορτοκάλια, όπως λέμε. Καμία γυναίκα δεν είναι Wonder Woman.

Αν έχω ευγενική στάση απέναντι στον εαυτό μου, θα φανεί. Θα έχω την ηρεμία που θα με κάνει καλύτερη μαμά και πολύ πιθανόν και πιο αποτελεσματική στη διαχείριση της κατάστασης.

Συμπεριφέρομαι σαν να τα έχω όλα υπό έλεγχο και δεν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου. Εμπιστεύσου με. Ακούγεται περίεργο, αλλά έτσι απολαμβάνουμε τον εαυτό μας πολύ περισσότερο.Το ίδιο και όλοι οι άλλοι.

2. Δίνω προτεραιότητα σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό.

Πρέπει να ξέρω τι πραγματικά πρέπει να κάνω. Πολλές μέρες αυτό σημαίνει ότι το φαγητό και τα καθαρά (ή σιδερωμένα) ρούχα είναι όσο καλύτερα γίνεται.

Προσπαθώ να έχω στο νου μου το μίνιμουμ των υποχρεώσεων που πρέπει να «βγουν»: το σνακ των παιδιών για το σχολείο, το ένα πλυντήριο, το ένα μαγειρεμένο φαγητό τη μέρα… οτιδήποτε.

Μπορεί να έχω φτιάξει το σούπερ πρόγραμμα και να τα έχω προγραμματίσει όλα με λεπτομέρεια μισάωρου. Ενδιάμεσα, όμως, life happens!

Που σημαίνει ότι δε γίνεται να τα τηρήσω όλα.

Σήμερα, για παράδειγμα, είχα σκοπό να πλύνω τα πιάτα που τα έχω αφήσει από χθες βράδυ που φάγαμε. Ω ναι!!

Κι ενώ ετοιμαζόμουν να τα πλύνω, ο μικρός μου νύσταξε πολύ, αλλά δεν ήθελε να κοιμηθεί κιόλας, ήθελε να φάει, αλλά δεν ήθελε κιόλας, ήθελε μόνο να είμαστε αγκαλιά και να λέμε τραγουδάκια…

Ε, άνθρωπος είμαι κι εγώ, ρε παιδιά, νύσταξα έτσι όπως καθόμασταν και μου βγήκε όλη η κούραση της ασταμάτητης σημερινής μέρας.

Έφτιαξα τα πακετάκια με το φαγητό του σχολείου και τα πιάτα πήραν μεταγραφή για αύριο μεσημέρι την ώρα που θα γυρίσω από το γραφείο…

3. Βγάζω ό, τι είναι περιττό.

Είναι πιθανό να μην μπορώ να κάνω και πολλά από τη λίστα μου, επειδή, ίσως, τα πράγματα αυτά δεν χρειάζεται πραγματικά να γίνουν.

Ναι, στο ιδανικό σενάριο θα γινόταν ένα τέλειο ξεκαθάρισμα σε κάτι ντουλάπια που έχω καιρό να χρησιμοποιήσω ή θα έβρισκα χρόνο να γράψω καμία σελίδα από εκείνο το βιβλίο που είχα ξεκινήσει μια φορά κι έναν καιρό, ή θα έκανα μια μεγάλη αλλαγή στο blog, ή θα ανέβαζα ένα βίντεο στο Instagram να λέω τα δικά μου, που το σκέφτομαι εδώ και καιρό.

Ε, δε γίνεται.

Βγάζω εντελώς από τη λίστα, ό, τι πραγματικά δεν είναι επείγον ή σημαντικό σε αυτήν την εποχή της ζωής μας.

Οι κουρτίνες δε χρειάζονται πλύσιμο ακόμα. Και τα φωτιστικά ας μη γίνουν αυτό το μήνα… (Καλά αυτό δεν παίζει με το μήνα… παράδειγμα είναι!!😂)

Επικεντρώνομαι στα μεγάλα σημαντικά πράγματα και αφήνω τα άλλα να φύγουν.

4. Πρέπει να εκπαιδεύσω τα παιδιά μου να βοηθάνε στο σπίτι περισσότερο.

Ακόμα κι αν τα παιδιά μπορεί να τα θεωρώ μικρά, είναι εκπληκτικό πόσα μπορούν να μάθουν και να κάνουν. Αυτά τα ψώνια στην κουζίνα; Μπορούν να με βοηθήσουν να τα βάλω στη θέση τους. Πρέπει να τα εντάξω στο πλάνο του σπιτιού. Σοβαρά.

Στην πορεία, θα μάθουν πολύτιμες δεξιότητες ζωής και εγώ θα καταλάβω επιτέλους ότι δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα.

5. Προσπαθώ να καθιερώσω κάποιες ρουτίνες.

Ποτέ δεν μου άρεσαν τα ωράρια και οι προθεσμίες, αλλά έχω διαπιστώσει ότι οι ρουτίνες είναι πραγματικά βοηθητικές για όλους μας.

Τα πρωινά θα γίνουν ευκολότερα αν μοιραστούν οι υποχρεώσεις δια πέντε (ναι κι ο μικρός μπορεί να συνεισφέρει με τον τρόπο του!) Θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε έναν ρυθμό στις μέρες μας και να αποφύγουμε υστερίες και επιπλέον άγχος.

Και επιπλέον, θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε αρκετά πράγματα μαζί.

Οι ρουτίνες μας εμποδίζουν να αποτρελαθούμε. Σηματοδοτούν το πέρασμα της ημέρας και διδάσκουν στα παιδιά τη διαχείριση του χρόνου.

Μόλις ξεκινήσουμε μια καθημερινή ρουτίνα, αξίζει να σκεφτούμε πράγματα που μπορούμε να συνδυάσουμε σε εβδομαδιαία βάση. Οι εβδομαδιαίες ρουτίνες όπως μια βόλτα σε κοντινά πάρκα, γειτονικά χωριά, αξιοθέατα, είναι, επίσης, ένας πολύ καλός τρόπος για να διώξουμε τη μονοτονία.

Διαπιστώνω καθημερινά ότι το να είμαι παραγωγική μέσω της ρουτίνας με βοηθά να μην αισθάνομαι τόσο κουρασμένη και …ηττημένη.

6. Κάνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω ξεκούραση και ενέργεια.

Το έχω ξαναπεί αυτό. Το να πάρω έναν υπνάκο θα με βοηθήσει.

Αλλά, ακόμα κι αν δεν θέλω να κοιμηθώ, υπάρχουν δραστηριότητες που πραγματικά θα αυξήσουν την ενέργειά μου.

Όπως πχ το να κάνω βήματα προς έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής: να πίνω πολύ νερό, να κάνω άσκηση, να ετοιμάζω υγιεινά γεύματα και σνακ, να ξεκουράζομαι με ένα βιβλίο…

Όλα αυτά μπορούν να «συνεργαστούν» για να μου δώσουν ενέργεια και να με βοηθήσουν να αισθανθώ λίγο πιο πλήρης, να νιώσω νικήτρια.

Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει αυτό το άρθρο με τη λίστα των υποχρεώσεών μας, αλλά ελπίζω ότι θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε μια πιο αποτελεσματική λίστα με τα πράγματα που πρέπει όντως να κάνουμε.

Να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για την επιτυχία.

Να μην είμαστε πολύ σκληροί μαζί του.

Να κάνουμε ό, τι μπορούμε να κάνουμε.

Αύριο είναι μια νέα μέρα.

Θα έχουμε μια νέα αρχή αύριο.

Τι κάνετε εσείς όταν δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα;

Πώς θα οργανωθώ για τη νέα σχολική χρονιά

Η νέα χρονιά ξεκινά και ενώ αρκετοί έχουμε στο νου μας «ας μην αρχίσουν αυτά τα μια-από-τα-ίδια άρθρα οργάνωσης και στόχων», για μένα αυτή η σχολική χρονιά όντως ξεκινά με ένα πλάνο που έχω στο μυαλό μου εδώ και λίγο καιρό και το οποίο παλεύω να φτιάξω (και να τηρήσω εννοείται!).

Η σχολική χρονιά που ξεκινά θα μου δώσει την ευκαιρία να εφαρμόσω όλα αυτά που διάβασα από την αρχή του 2021, όλα αυτά από τα οποία πήρα έμπνευση και έχω σημειώσει.

Έχω «σημειώσει» έγραψα μόλις κι αυτό είναι το νούμερο 1 στη λίστα των αλλαγών. Αν εξαιρέσεις τα βασικά της δουλειάς και λογαριασμούς, δε σημειώνω σχεδόν τίποτε άλλο, τουλάχιστον όχι με οργανωμένο και συνεπή τρόπο και δεν καταγράφω σαφώς όχι μόνο τους μακροπρόθεσμους στόχους μου, αλλά ούτε καν τους βραχυπρόθεσμους, τις καθημερινές μου εκκρεμότητες και υποχρεώσεις.

Έμπνευση μεγάλη σε όλη αυτή την προσπάθειά μου ήταν το koritsimalama, τόσο οι αναρτήσεις της στο blog, όσο και τα podcasts της (podcasts είναι αρχεία ήχου, σαν άρθρα τα οποία ηχογραφεί ο blogger, δεν τα γράφει) που άκουσα στο spotify.

Το Κορίτσι Μάλαμα είναι νηπιαγωγός, μαμά τριών, που αγαπά πολύ την οργάνωση, την παραγωγικότητα, την οικονομία, το διάβασμα και το χειροποίητο! Κάθε της ανάρτηση με βοηθά τόσο πολύ στο να βάζω σε σειρά ό,τι έχω να κάνω.

Ξεκίνησα, επίσης, πριν λίγες μέρες να διαβάζω μεταξύ άλλων και το «Φάε το βάτραχό σου» (Brian Tracy, Εκδ. Διόπτρα) και η αλήθεια είναι ότι με κινητοποίησε ακόμα περισσότερο.

Και όσο γραφικό κι αν ακούγεται, λοιπόν, η νέα σχολική χρονιά που ξεκινά, με το καλό, είναι για μένα η ευκαιρία που αναζητούσα για τη νέα αρχή μου.

Στόχος μου είναι να οργανώσω το χρόνο μου και τις υποχρεώσεις και δραστηριότητές μας, ώστε να μην αναβάλλω πράγματα που πρέπει να γίνουν, αλλά και να μην αναλώνομαι με τα μικρά και ανούσια, αφήνοντας πίσω τα σημαντικά και ουσιαστικά που θα μου δώσουν την ώθηση που θέλω, τόσο ψυχολογικά, όσο και στην πράξη (επαγγελματικά και στο σπίτι).

Γενικά, όπως ίσως έχω αναφέρει ξανά, δεν είμαι ο τύπος ανθρώπου που προγραμματίζει. Είμαι περισσότερο ο τύπος «πάμε και βλέπουμε», «βλέποντας και κάνοντας», ο «go-with-the-flow τύπος! Παρά τα όσα έχω αποπειραθεί να οργανώσω και τις λίστες και παραλίστες μου, είναι η αλήθεια.

Έχω διαπιστώσει, όμως, ότι, όταν αναγκάζομαι να οργανωθώ, λόγω προθεσμιών και γεμάτου προγράμματος, καταφέρνω πολλά περισσότερα και έχω μεγαλύτερη ενέργεια και εγρήγορση στο να καταφέρνω πράγματα και να είμαι αποδοτική.

Αυτή η χρονιά, μετά από δυο «μισές» σχολικές χρονιές και καραντίνες, με βρίσκει με μια κόρη στην τετάρτη δημοτικού, ένα γιο στην τρίτη δημοτικού, ένα πιτσιρίκι στον παιδικό, αγγλικά για την κόρη μου και ό,τι δραστηριότητα αθλητική θέλουν τα μεγάλα μου παιδιά (αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες τελοσπάντων). Είναι η πρώτη χρονιά με αγγλικά και γενικά δεν έχουμε ακόμα φορτωμένο πρόγραμμα δραστηριοτήτων, όμως τώρα είναι που πρέπει να γίνει η αρχή για ένα ολοκληρωμένο πλάνο που θα μας κρατά συνεπείς. Τα επόμενα χρόνια πιθανότατα οι δραστηριότητες και οι υποχρεώσεις θα είναι περισσότερες, οπότε θα πρέπει να «το έχουμε βρει».  

Δραστηριότητες, βέβαια, έχει και η μαμά με τον μπαμπά, εκτός της δουλειάς που συχνά μας «κουβαλιέται» και στο σπίτι. Καταρχάς, η μαμά θα πάει -καλώς εχόντων των πραγμάτων και της covid πραγματικότητας- στον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας και έχει σίγουρα τρεις προπονήσεις μέσα στην εβδομάδα, λογικά και πιλάτες και blog και αρθρογραφία για το τοπικό ειδησεογραφικό site και σύλλογο γονέων και σύλλογο δρομέων και όλα τα to-dos του σπιτιού… Χαμός…

Πιστεύω, όμως, ότι «το’χω»!

Και μου πήρε μόλις 15 χρόνια! 😁😁😁

Με κάποιες δοκιμές και (πολλά) λάθη, αποφάσισα να ακολουθήσω τα παρακάτω «tricks » που (ευελπιστώ τουλάχιστον) θα με βοηθήσουν να διατηρώ την ψυχραιμία μου και την πορεία μου σταθερή μόλις ξεκινήσουν τα σχολεία.


Φτιάχνω ένα μεγάλο ημερολόγιο

Μου αρέσουν πολύ οι εφαρμογές με ημερολόγια (πχ το google calendar), αφού μπορώ να καταγράφω τις δραστηριότητες της οικογένειας, να τις κοινοποιώ στον άντρα μου, να βάζω υπενθυμίσεις για όσα έχω να κάνω στη δουλειά και να τα συγχρονίζω με τον υπολογιστή μου, το κινητό μου κλπ.

Αλλά πάνω από όλα μου αρέσει το χαρτί. Αχ πόσο μου αρέσει το χαρτί. Σε Α3 τύπωσα ένα απλό μηνιαίο ημερολόγιο με χώρο για σημειώσεις στην κάθε μέρα.
Πέρυσι είχα βάλει ασπροπίνακα αλλά δεν το χρησιμοποιήσαμε τόσο πολύ…
Σε αυτό το χαρτί θα καταγράφονται όλες οι υποχρεώσεις της οικογένειας, ακόμα και «καφές μαμάς με φίλες της (!!)» ώστε όλοι στην οικογένεια να γνωρίζουν αν το απόγευμά μας για παράδειγμα είναι ή όχι ελεύθερο. Έχουμε κανονίσει πολλές φορές κάτι, ξεχνώντας κάτι άλλο ήδη κανονισμένο!

Φτιάχνω λίστες

Αποφάσισα να έχω μια μεγάλη λίστα με πράγματα-σκέψεις που θέλω να κάνω, που είδα και μου άρεσαν κλπ. Μέχρι τώρα τα σημείωνα λίγα από δω, λίγα από κει, κάποια στην εφαρμογή του google keep στο κινητό, κάποια στις Σημειώσεις στο viber, κάποια σε ένα μπλοκάκι, κάποια στο καθημερινό ημερολόγιο του γραφείου, κάποια σαν Πρόχειρα (drafts) στο gmail.

Αφού, λοιπόν, αγαπώ τόσο το να γράφω, έχω πλέον ένα σημειωματάριο και εκεί καταγράφω συγεντρωμένες όλες τις ιδέες μου, στόχους κλπ.

Στόχος είναι να διαχωρίσω αυτή τη μεγάλη λίστα σε στόχους εποχής (όπως η bucket list που φτιάχνει ανά εποχή το koritsi malama που πολύ με βόλεψε σαν ιδέα), σε μηνιαίους στόχους, σε εβδομαδιαίους και, εννοείται, καθημερινούς.

Θα επιμερίζω κάθε στόχο σε υλοποιήσιμα μέρη και θα τους επιτυγχάνω σταδιακά, βήμα-βήμα. Ακούγεται πολύπλοκο, αλλά δεν είναι πιο πολύπλοκο από το να τα έχω όλα στο μυαλό μου συγκεχυμένα.

Όταν τα γράφω, πηγαίνουν ένα βήμα πιο κοντά στο να γίνουν πράξη. Αν δεν τα κάνω σιγά σιγά, θα είναι στόχοι ανέφικτοι, μακρινοί, στόχοι που θα μου φαίνονται βουνό και θα με «πλακώνουν».

Φυσικά, θα χρειαστεί να διαθέτω χρόνο στην οργάνωση και στο πλάνο αυτό, όμως, όπως διάβασα και στο βιβλίο «Φάε το βάτραχό σου»: «όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνετε στη δημιουργία λίστας τόσο πιο αποτελεσματικοί θα γίνετε«. Αυτό σημαίνει ότι όσο περνά ο καιρός, ακόμα κι αν ο χρόνος σχεδιασμού είναι περισσότερος, γλιτώνουμε πολύ χρόνο στην υλοποίηση των στόχων μας και γινόμαστε πιο αποδοτικοί, κάνουμε περισσότερα. 

Φτιάχνω χρονοδιάγραμμα

Όσο «πιεστικό» ή αγχωτικό κι αν ακούγεται, πρέπει να υπάρχει συγκεκριμένο πλάνο, αλλιώς θα αναβάλλω και θα γυρίζω συνέχεια γύρω από τις ίδιες υποχρεώσεις: ραντεβού με γιατρούς που όλο «θα κανονίσω», αγορές που «κάποια στιγμή θα τις κάνω» κλπ κλπ.
Γιατί αν το καλοσκεφτούμε υπάρχει χρόνος. Απλά είναι κρυμμένος σε άσκοπες ώρες στην τηλεόραση, σε συνεχείς (επανα)προγραμματισμούς για πράγματα που αναβάλλουμε, σε διαρκές mindless scrolling στα social media και στο ίντερνετ.

Ο χρόνος μας πρέπει να ξοδεύεται, να τον διαχειριζόμαστε σαν τα χρήματά μας. Να διαθέτουμε σοφά κάθε λεπτό. Αν δε διαθέσω κάθε λεπτό ή ώρα σε ένα συγκεκριμένο σκοπό, δε θα μπορέσω να κάνω αυτά που θέλω.

Το koritsi malama έχει μια ωραία πρόταση για 15λεπτα tasks που μας βοηθούν να γίνονται πιο εύκολα εφικτοί, απτοί οι στόχοι μας, πχ πλύσιμο πιάτων σε δυο μέρη αν είναι πάρα πολλά.

Φυσικά, δε γεμίζω κάθε λεπτό του προγράμματός μου με κάτι. Δε θα γράψω στο πρόγραμμα της μέρας «παιχνίδι με τα παιδιά» 16.00-16.30. Αλλά αφού στους κύριους στόχους μου έχω να απολαμβάνω το χρόνο με τα παιδιά μου, θα αφήσω κενό χρόνο το απόγευμα για να πάμε καμιά βόλτα ή να παίξουμε κανένα επιτραπέζιο.

Και εννοείται ότι θα συμβούν και τα απρόοπτα, αλλά καλύτερα να συμβούν ενώ έχουμε προετοιμαστεί για τη μέρα μας, παρά να εμφανιστούν τινάζοντας εντελώς στον αέρα τις λοιπές υποχρεώσεις.

Μακάρι να καταφέρουμε αυτή τη χρονιά, χαμογελαστά απογεύματα και λιγότερη οθόνη και όμορφες ιστορίες και επιτραπέζια και παζλ και σωστές ώρες ύπνου. Θα δούμε πώς θα πάει, αλλά το σίγουρο είναι ότι αν το προσπαθήσω έχει περισσότερες πιθανότητες να γίνει.

Σωστή προετοιμασία

Ο πιο σίγουρος τρόπος για να κυλήσει ομαλά η μέρα είναι η προετοιμασία. Έχω στο νου μου (και στη λίστα με τους εβδομαδιαίους στόχους μου) να φτιάχνω αρχικά μια λίστα με τα μαγειρέματα της εβδομάδας και τα σνακ του σχολείου.

Με τον τρόπο αυτό θα γνωρίζω από πριν τι θα πρέπει να αγοράσω από το σούπερ μάρκετ (και πόσα χρήματα θα χρειαστούν) και δε θα χρειάζεται να τρέχω τελευταία στιγμή να βρω τι θα στείλω στο σχολείο ή τι θα φτιάξω για μεσημεριανό την ώρα που τα παιδιά ήδη έχουν γυρίσει πεινασμένα από το σχολείο.
Το μεσημεριανό το ετοιμάζω από την προηγούμενη μέρα ούτως ή άλλως εκτός κι αν είναι πχ μακαρόνια που δεν αργούν.

Χρησιμοποιούμε πολύ και την κατάψυξη. Όταν αγοράζουμε κιμά ή μοσχάρι, θα φτιάξουμε όλη την ποσότητα κιμά ή κοκκινιστό μοσχάρι κλπ και θα τα βάλουμε στην κατάψυξη σε ποσότητες για ένα οικογενειακό γεύμα, οπότε χρειάζεται μόνο ζέσταμα.

Προετοιμασία χρειάζεται και στα ρούχα, που σημαίνει ότι από Παρασκευή και Σάββατο θα πρέπει να μπουν τα πλυντήρια, στεγνωτήρια κλπ για να έχουμε ρούχα για την εβδομάα που έρχεται.

Και φυσικά, θα φτιάχνω το πλάνο για τη νέα εβδομάδα με βάση τις υποχρεώσεις του μήνα και όλες τις υποχρεώσεις της προηγούμενης εβδομάδας που δεν κατάφερα να πραγματοποιήσω.

Ξεκαθάρισμα και πάλι ξεκαθάρισμα

Για να είμαι συνεχώς σε τάξη στο σπίτι – και δεν εννοώ να είναι στην εντέλεια, αλλά να ξέρουμε πού είναι το καθετί 😁- θα πρέπει να είμαι σε εγρήγορση όσον αφορά τα πράγματά μας.

Αν πχ έχω κάνει παραγγελίες online δε θα πρέπει να έχω για μια βδομάδα τα δέματα μέσα στο σπίτι μισάνοιχτα… (μέχρι τώρα το έκανα… 🤭), ούτε φακέλους από το ταχυδρομείο ή έγγραφα της δουλειάς ή φυλλάδια αγορών κλπ.

Αυτό σημαίνει οι πάγκοι μας, τα hot spot σημεία του σπιτιού μας, εκεί δηλαδή που συνηθίζουμε να αφήνουμε «προσωρινά» κάποια πράγματα να ξεκαθαρίζονται πχ κάθε βράδυ σε ένα 10λεπτο μάζεμα. Σε αυτό μπορεί να βοηθήσει όλη η οικογένεια. Βασικός κανόνας για να μαζευτεί γρήγορα η ακαταστασία είναι «κάθε πράγμα έχει τη θέση του» οπότε και ξέρω αμέσως πού θα το βάλω.

Το σημειωματάριο είναι ο βασικός οδηγός για να γίνουν όλα όσα θέλουμε. Ξέρω ότι αν κάνω ένα πλάνο, μπορώ να κάνω σπουδαία πράγματα, ακόμα κι αν η μέρα δε με «υπακούει».

Πραγματικά, θέλω αυτή τη χρονιά να καταφέρω όσα περισσότερα μπορώ.

Να κάνω πράγματα που θεωρούσα μέχρι τώρα ότι δεν προλαβαίνω.

Ελπίζω να αποκτήσουμε νέες συνήθειες που θα «μείνουν», να έχουμε χρόνο ποιοτικό, μεγαλύτερη ηρεμία.

Ελπίζω να μην αναλώνουμε χρόνο ανούσια και να εκμεταλλευόμαστε τον κοινό μας χρόνο όσο καλύτερα μπορούμε.

Και κάτι τελευταίο.

Δεν υπάρχει περίπτωση να τα προλάβουμε όλα. Είναι δεδομένο.

Είναι τόσα αυτά που θέλουμε να κάνουμε, που θα θέλαμε να κάνουμε, που θα μας άρεσε να κάνουμε, που θεωρούμε ότι θα μας ταίριαζαν…

Όμως, πρέπει να βάλουμε προτεραιότητες.

Δε θα γίνουν όλα αυτά που έχουμε στο μυαλό μας.

Ας διαλέξουμε αυτά που αξίζουν, αυτά που θα μας κάνουν καλύτερους, αυτά που θα μας κάνουν χαρούμενους, αυτά που αγαπάμε πραγματικά, αυτά που θα μας δώσουν μια όμορφη, πολύχρωμη ζωή.

Εσύ πώς οργανώνεσαι;