Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής και οι προκλήσεις τις καθημερινότητας επιβάλλουν στο σύγχρονο άνθρωπο να καταπιάνεται και να χρειάζεται να διεκπεραιώσει ολοένα και περισσότερα πράγματα.

Πολλές φορές αυτά πρέπει να γίνουν μέσα σε πολύ περιορισμένο χρονικό διάστημα και ταυτόχρονα.

Είναι, όμως, κάτι τέτοιο πραγματικά δυνατό, και αν ναι, κατά πόσο επηρεάζει την υγεία και την απόδοσή μας; 

Εμείς οι μαμάδες καυχιόμαστε συχνά για το πόσα πράγματα κάνουμε ταυτόχρονα.

Και η αλήθεια είναι ότι είμαστε μάστερ στο #multitasking , την πολύ(δι)εργασία.

Είναι όντως, όμως, κάτι για το οποίο πρέπει να νιώθουμε περήφανες;

Μέχρι πρόσφατα, έτσι ένιωθα. Ότι έχω μια σούπερ δύναμη και μπράβο μου που τα κάνω όλα (και συμφέρω)! Καλά ακόμα το νιώθω, απλά ξέρω ότι δεν είναι όσο παραγωγικό νόμιζα. 

Ο Dave Crenshaw στο βιβλίο του The Myth of Multitasking: How ‘Doing It All’ Gets Nothing Done, αλλά και το βιβλίο της Marie Kondo Joy At Work επισημαίνουν αυτό ακριβώς που δεν είχα συνειδητοποιήσει εδώ και χρόνια: πηγαίνοντας από task σε task σε κάνει να «μοιράζεσαι» ανάμεσα σε 10 διαφορετικά πράγματα, τα οποία είναι λογικό από τη μια να μη διεκπεραιώνονται με το σωστό τρόπο, και από την άλλη να «πνιγόμαστε» σε μια ατελείωτη λίστα εκκρεμοτήτων και εργασιών από τα οποία τίποτα δε γίνεται με το σωστό τρόπο.

Ακόμα και τα πράγματα που μας δίνουν χαρά, πχ. το τρέξιμο, ένας καφές με τις φίλες μας, ένα παζλ, μια βόλτα με τα παιδιά μας, γίνονται ένα στριμωγμένο task ανάμεσα σε 1000 άλλα, όπως το ταυτόχρονο μαγείρεμα, το ταυτόχρονο email που απαντάμε για τη δουλειά, η ταυτόχρονη μελέτη για ένα project στο οποίο δουλεύουμε. 

Αυτό, φυσικά, ισχύει, όχι μόνο για τις μαμάδες, αλλά για όλους τους ανθρώπους.

Ζούμε με το μοντέλο Do-It-All mom, Do-It-All person και όλα γίνονται υποχρεωτικά και ασήκωτα.

Ακόμα και τα μικρά, ακόμα -ίσως- και τα ευχάριστα.

Στην πραγματικότητα, το multitasking είναι switchtasking, δηλαδή συνεχής εναλλαγή εργασίας, task. 

Το The Myth of Multitasking περιγράφει ότι τα μυαλά μας δεν έχουν τη δυνατότητα πολλών ταυτόχρονων εργασιών, αλλά απλά εναλλάσσουμε ανάμεσα στις εργασίες μας χωρίς να μπορούμε να συγκεντρωθούμε σε μια 100%.

Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που επιστρέφουμε σε κάτι που κάναμε, πρέπει να θυμηθούμε τι ακριβώς κάναμε, σε ποιο σημείο είχαμε μείνει, τι έπρεπε να κάνουμε μετά κλπ., κάτι που μας κοστίζει σε πολύτιμο χρόνο.  

Ειδικά, όμως, για τις μαμάδες, πόσες φορές έχουμε βρεθεί στη θέση να διακόπτουμε το παιδί μας ή το σύζυγό μας την ώρα που μας λέει κάτι ή να συνειδητοποιούμε ότι δεν ακούσαμε λέξη από όσα μας είπε.

Είναι όπως όταν τα παιδιά μας βλέπουν τηλεόραση ή παίζουν με τα lego και δε μας δίνουν σημασία. Κι εμείς θιγόμαστε ή νευριάζουμε.

Το κάνουμε κι εμείς, όμως, την ώρα που ανεβάζουμε ένα άρθρο στο blog ή ποστάρουμε στο Instagram.

Γράφει ο Dave Crenshaw στο βιβλίο του, χάριν αστεϊσμού, ότι το multitasking είναι «A polite way of telling someone you haven’t heard a word they said.» (Ένας ευγενικός τρόπος να πούμε σε κάποιον ότι δεν ακούσαμε λέξη από όσα είπε.) 😁

Σίγουρα, η ζωή μας, είτε έχουμε παιδιά είτε όχι, μπορεί να είναι υπερβολικά πολυάσχολη. Όσο περισσότερες ευθύνες έχεις, τόσο περισσότερους ρόλους πρέπει να αλλάξεις, τόσο πιο εύκολο είναι να γίνεις αναποτελεσματικός.

Φυσικά, όλοι έχουμε βρεθεί σε αυτή τη θέση και ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι να μην το κάνουμε, είτε στη δουλειά, είτε στην προσωπική μας ζωή.

Υπάρχουν, όμως, μικρά βήματα που μπορούμε να κάνουμε για να μας βοηθήσουν:

1. Πλάνο και συνήθειες

Το έχουμε διαβάσει, το έχουμε ακούσει και πιθανώς να έχουμε ήδη εμπεδώσει ότι το πρόγραμμα είναι βασικό όταν υπάρχουν άπειρες υποχρεώσεις. Ισχύει. Απλά το πρόγραμμα πρέπει να συμπεριλαμβάνει σίγουρα, δηλαδή να καλύπτει, και τις ανάγκες των υπολοίπων.

Οι μαμάδες, για παράδειγμα, που δουλεύουν από το σπίτι, θα πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τις έκτακτες υποχρεώσεις που παρουσιάζονται, ειδικά αυτές που αφορούν τις βασικές ανάγκες των παιδιών τους (αλλαγή πάνας, φαγητό κλπ).

Όταν προγραμματίζουμε τακτικά και από την αρχή αυτές τις βασικές ανάγκες, αποφεύγουμε πολλές διακοπές στις εργασίες μας.

Επιπλέον, τα παιδιά αρχίζουν να προβλέπουν τη ρουτίνα και δεν χρειάζεται να διακόπτουν κάτι που ξέρουν ότι έρχεται σε λίγα λεπτά ούτως ή άλλως (ανάλογα με την ηλικία τους φυσικά). Προφανώς, και θα υπάρξουν έκτακτες ανάγκες, αλλά εννοείται δεν μπορούμε να τις σταματήσουμε ούτως ή άλλως. 

2. «Εξωτερική» βοήθεια

Το έχω ξαναγράψει όταν αναφέρομαι στις μαμάδες που αγχώνονται και πελαγώνουν μέσα στις εκκρεμότητες. 
Δε χρειάζεται να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Φωνάζουμε το σύζυγό μας, τους γονείς μας, την αδερφή μας, φίλους μας.

Ωραία ιδέα είναι και το πλάνο να περνάμε ξεχωριστό χρόνο με κάθε μέλος της οικογένειας, ώστε να νιώθουν ότι μπορούν να μας μιλήσουν, να μας αγκαλιάσουν ή οτιδήποτε χρειάζονται συναισθηματικά και πιθανώς να μην έχουν την ανάγκη να μας διακόπτουν άλλες ώρες. 

3. Ορισμένες εκκρεμότητες και δραστηριότητες να γίνονται την ώρα που τα παιδιά κοιμούνται

Ή τελοσπάντων όταν το σπίτι ηρεμεί. Πολλές μητέρες που χρειάζονται χρόνο για τον εαυτό τους, ξυπνούν πολύ νωρίς το πρωί ή κοιμούνται πιο αργά το βράδυ, για να περάσουν αυτόν τον πολύτιμο χρόνο.

4. Παίρνουμε απόφαση τις διακοπές

Δε χρειάζεται να γκρινιάζουμε. Παίρνουμε απόφαση ότι θα μας διακόψουν. Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου, ειδικά αν έχεις παιδιά. Αν δε γίνεται να τις προβλέψουμε με πλάνο και προγραμματισμό, παίρνουμε απόφαση ότι αυτές τις στιγμές τις αφιερώνουμε στα παιδιά ή το σπίτι ή οτιδήποτε άλλο είναι αυτό που προκύπτει τελοσπάντων.

Αυτό ήταν, δεν έχω άλλες ιδέες.

Θα ήθελα πολύ να ακούσω τις σκέψεις, τις στρατηγικές και τις ιδέες σας για να αποφύγουμε το αντιπαραγωγικό multitasking, ώστε να εκπληρώνονται και οι υποχρεώσεις μας και να απολαμβάνουμε την οικογένειά μας και τον προσωπικό μας χρόνο.

Εσύ που τρέχεις και δε φτάνεις, τι σκέφτεσαι για το multitasking; 

Τα λέμε, Βάσω

* ΥΓ.  Και επιπλέον τροφή για σκέψη: Οι έρευνες έχουν επίσης αποκαλύψει ότι το multitasking εμποδίζει τη μάθηση. Το 2011, οι ερευνητές Reynol Junco και Shelia R. Cotton δημοσίευσαν μία έρευνα για τις συνέπειες του multitasking στην ακαδημαϊκή απόδοση. Διαπίστωσαν ότι, κατά μέσο όρο, οι φοιτητές που χρησιμοποιούσαν το Facebook και απαντούσαν σε μηνύματα, ενώ έκαναν τις εργασίες τους, είχαν χαμηλότερο μέσο όρο και βαθμούς, από αυτούς που δεν το έκαναν αυτό. Οι ερευνητές σημείωσαν ότι η ικανότητα του ανθρώπινου νου να προσλαμβάνει περισσότερα ερεθίσματα και να εκτελεί παράλληλα καθήκοντα είναι περιορισμένη. Με δεδομένο ότι η ποιοτική συγκέντρωση και προσοχή είναι απαραίτητη για τη μάθηση, το multitasking εμποδίζει την ικανότητά μας να αποκτούμε και να ερμηνεύουμε τις πληροφορίες αποτελεσματικά. 
Για το λόγο αυτό, αλλά και όλους τους παραπάνω, θα πρέπει να βοηθάμε τα παιδιά και να τα συμβουλεύουμε, να καταπιάνονται με ένα πράγμα τη φορά, ώστε να εκπαιδεύονται στο να συγκεντρώνονται και να εστιάζουν ώστε να μπορούν να μαθαίνουν σωστά και σε βάθος.