Ξεκίνησε η σχολική χρονιά και παρ’όλο που παιδιά και γονείς ανυπομονούμε να μπούμε στους ρυθμούς μας (αν μας το επιτρέψουν οι συνθήκες τελοσπάντων), οι υποχρεώσεις είναι αρκετές και οι εκκρεμότητες μαζεύονται… και γίνονται λίστα ολόκληρη και πελαγώνουμε.
Την περασμένη εβδομάδα έγραψα για το σύστημα που έχω αρχίσει (δειλά δειλά) να ακολουθώ και, προς το παρόν τουλάχιστον, μου δίνει μια αυτοπεποίθηση, μια σιγουριά ότι θα τα καταφέρω.
Στην καθημερινότητά μας σαν οικογένεια ένα τέτοιο σύστημα είναι περισσότερο από απαραίτητο, αφού δεν είναι λίγες οι στιγμές που νιώθω ότι τρέχω και δε φτάνω, που δεν προλαβαίνω να ολοκληρώσω τις υποχρεώσεις μου, που δεν έχω κάνει «τσεκ» σε όλα αυτά που είχα υπολογίσει να κάνω, που όλο πάνε «για αύριο», «για αύριο»…
Υπάρχουν φορές που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, πως πέρασε η μέρα και νιώθω τύψεις για όσα δεν πρόλαβα.
Ξεκινάω να μαγειρέψω από το μηδέν, αλλά μετά βίας καταφέρνω να συμμαζέψω όσα κατσαρολικά έχω ξοδέψει.
Τα ρούχα φτάνουν στο σημείο που υποψιάζομαι σοβαρά ότι μένουν κι άλλα 10 άτομα μαζί μας, ενώ η διατήρηση του σπιτιού σε «decent» (αξιοπρεπή 😁) κατάσταση είναι πολύ συχνά έως και αδύνατη, αφού, μπροστά, εγώ τακτοποιώ και πίσω μου φεύγουν μαξιλάρια από τους καναπέδες και αδειάζουν κούτες με μικροσκοπικά legos!
Τα παιδιά φαίνεται ότι χρειάζονται τη (σχεδόν) συνεχή μας παρουσία λες κι είναι 2 ετών…
Και, φυσικά, σε κάποιον αρέσει να σηκώνεται μεταμεσονύχτια και να έρχεται στο κρεβάτι μας (καλό σενάριο) ή να αποφασίζει τα ξημερώματα ότι χόρτασε ύπνο και θέλει να σηκωθούμε όλοι (κακό σενάριο)!
Δεν είναι λίγες οι φορές, επίσης, που πηγαίνω για ύπνο με τα πιάτα άπλυτα ή με σακούλες του σούπερ μάρκετ που κάθονται στην κουζίνα και περιμένουν να τις αδειάσει κάποιος! 🙄
Αλλά μπορεί να είμαι τόσο εξαντλημένη που να μην μπορώ να σηκωθώ από τον καναπέ για να πάω στο κρεβάτι μου…
Σίγουρα το να έχουμε μικρά παιδιά μπορεί να είναι δύσκολο.
Το να νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα είναι συντριπτικό. Αλλά δε χάνω την ελπίδα μου!
Γι’ αυτό και μπήκα σε αυτή τη διαδικασία με τις λίστες που γράφω και ξαναγράφω…
Ξεχνάω, ρε παιδιά, πολύ ξεχνάω.
Ήδη, ακόμα και με τη λίστα, έχω διαπιστώσει ότι έχω σβήσει πράγματα χωρίς να τα έχω κάνει, αφού ξεκίνησα να το κάνω και μετά καταπιάστηκα με κάτι άλλο. Ειδικά στο γραφείο, the struggle is real. Η εναλλαγή από το ένα στο άλλο είναι εξοντωτική…
Και γι’ αυτό ξαναγράφω για αυτό το θέμα και σήμερα…
Γιατί με απασχολεί συνεχώς αυτή την περίοδο που προσπαθώ να δω πώς θα μπουν όλα σε σειρά χωρίς να … τρελαθώ…
Το βασικό μου σκεπτικό είναι να κλείσει αυτό το χάσμα ανάμεσα σε αυτό που νομίζω ότι πρέπει να κάνω και σε αυτό που πραγματικά μπορώ να καταφέρω.
Συναρπαστικό!
Θέλω απλά να γράψω τι με βοηθάει στο να μην πελαγώνω. Όταν νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα…
1. Είμαι ευγενική και τρυφερή με τον εαυτό μου.
Προσπαθώ να μην συγκρίνω εμένα ως μαμά, ως νοικοκυρά, ως οτιδήποτε με αυτά που (νομίζω ότι) κάνουν άλλες μαμάδες. Μάλλον ΔΕΝ τα κάνουν όλα αυτά.
Αυτά που έχω μέσα μου, αυτά που νιώθω και, από την άλλη, αυτά που «δείχνουν» οι άλλες μαμάδες φαίνονται διαφορετικά και δεν είναι μια ομοιόμορφη σύγκριση. Μήλα σε πορτοκάλια, όπως λέμε. Καμία γυναίκα δεν είναι Wonder Woman.
Αν έχω ευγενική στάση απέναντι στον εαυτό μου, θα φανεί. Θα έχω την ηρεμία που θα με κάνει καλύτερη μαμά και πολύ πιθανόν και πιο αποτελεσματική στη διαχείριση της κατάστασης.
Συμπεριφέρομαι σαν να τα έχω όλα υπό έλεγχο και δεν είμαι σκληρή με τον εαυτό μου. Εμπιστεύσου με. Ακούγεται περίεργο, αλλά έτσι απολαμβάνουμε τον εαυτό μας πολύ περισσότερο.Το ίδιο και όλοι οι άλλοι.
2. Δίνω προτεραιότητα σε αυτό που είναι πραγματικά σημαντικό.
Πρέπει να ξέρω τι πραγματικά πρέπει να κάνω. Πολλές μέρες αυτό σημαίνει ότι το φαγητό και τα καθαρά (ή σιδερωμένα) ρούχα είναι όσο καλύτερα γίνεται.
Προσπαθώ να έχω στο νου μου το μίνιμουμ των υποχρεώσεων που πρέπει να «βγουν»: το σνακ των παιδιών για το σχολείο, το ένα πλυντήριο, το ένα μαγειρεμένο φαγητό τη μέρα… οτιδήποτε.
Μπορεί να έχω φτιάξει το σούπερ πρόγραμμα και να τα έχω προγραμματίσει όλα με λεπτομέρεια μισάωρου. Ενδιάμεσα, όμως, life happens!
Που σημαίνει ότι δε γίνεται να τα τηρήσω όλα.
Σήμερα, για παράδειγμα, είχα σκοπό να πλύνω τα πιάτα που τα έχω αφήσει από χθες βράδυ που φάγαμε. Ω ναι!!
Κι ενώ ετοιμαζόμουν να τα πλύνω, ο μικρός μου νύσταξε πολύ, αλλά δεν ήθελε να κοιμηθεί κιόλας, ήθελε να φάει, αλλά δεν ήθελε κιόλας, ήθελε μόνο να είμαστε αγκαλιά και να λέμε τραγουδάκια…
Ε, άνθρωπος είμαι κι εγώ, ρε παιδιά, νύσταξα έτσι όπως καθόμασταν και μου βγήκε όλη η κούραση της ασταμάτητης σημερινής μέρας.
Έφτιαξα τα πακετάκια με το φαγητό του σχολείου και τα πιάτα πήραν μεταγραφή για αύριο μεσημέρι την ώρα που θα γυρίσω από το γραφείο…
3. Βγάζω ό, τι είναι περιττό.
Είναι πιθανό να μην μπορώ να κάνω και πολλά από τη λίστα μου, επειδή, ίσως, τα πράγματα αυτά δεν χρειάζεται πραγματικά να γίνουν.
Ναι, στο ιδανικό σενάριο θα γινόταν ένα τέλειο ξεκαθάρισμα σε κάτι ντουλάπια που έχω καιρό να χρησιμοποιήσω ή θα έβρισκα χρόνο να γράψω καμία σελίδα από εκείνο το βιβλίο που είχα ξεκινήσει μια φορά κι έναν καιρό, ή θα έκανα μια μεγάλη αλλαγή στο blog, ή θα ανέβαζα ένα βίντεο στο Instagram να λέω τα δικά μου, που το σκέφτομαι εδώ και καιρό.
Ε, δε γίνεται.
Βγάζω εντελώς από τη λίστα, ό, τι πραγματικά δεν είναι επείγον ή σημαντικό σε αυτήν την εποχή της ζωής μας.
Οι κουρτίνες δε χρειάζονται πλύσιμο ακόμα. Και τα φωτιστικά ας μη γίνουν αυτό το μήνα… (Καλά αυτό δεν παίζει με το μήνα… παράδειγμα είναι!!😂)
Επικεντρώνομαι στα μεγάλα σημαντικά πράγματα και αφήνω τα άλλα να φύγουν.
4. Πρέπει να εκπαιδεύσω τα παιδιά μου να βοηθάνε στο σπίτι περισσότερο.
Ακόμα κι αν τα παιδιά μπορεί να τα θεωρώ μικρά, είναι εκπληκτικό πόσα μπορούν να μάθουν και να κάνουν. Αυτά τα ψώνια στην κουζίνα; Μπορούν να με βοηθήσουν να τα βάλω στη θέση τους. Πρέπει να τα εντάξω στο πλάνο του σπιτιού. Σοβαρά.
Στην πορεία, θα μάθουν πολύτιμες δεξιότητες ζωής και εγώ θα καταλάβω επιτέλους ότι δεν χρειάζεται να τα κάνω όλα.
5. Προσπαθώ να καθιερώσω κάποιες ρουτίνες.
Ποτέ δεν μου άρεσαν τα ωράρια και οι προθεσμίες, αλλά έχω διαπιστώσει ότι οι ρουτίνες είναι πραγματικά βοηθητικές για όλους μας.
Τα πρωινά θα γίνουν ευκολότερα αν μοιραστούν οι υποχρεώσεις δια πέντε (ναι κι ο μικρός μπορεί να συνεισφέρει με τον τρόπο του!) Θα μας βοηθήσει να δημιουργήσουμε έναν ρυθμό στις μέρες μας και να αποφύγουμε υστερίες και επιπλέον άγχος.
Και επιπλέον, θα έχουμε την ευκαιρία να κάνουμε αρκετά πράγματα μαζί.
Οι ρουτίνες μας εμποδίζουν να αποτρελαθούμε. Σηματοδοτούν το πέρασμα της ημέρας και διδάσκουν στα παιδιά τη διαχείριση του χρόνου.
Μόλις ξεκινήσουμε μια καθημερινή ρουτίνα, αξίζει να σκεφτούμε πράγματα που μπορούμε να συνδυάσουμε σε εβδομαδιαία βάση. Οι εβδομαδιαίες ρουτίνες όπως μια βόλτα σε κοντινά πάρκα, γειτονικά χωριά, αξιοθέατα, είναι, επίσης, ένας πολύ καλός τρόπος για να διώξουμε τη μονοτονία.
Διαπιστώνω καθημερινά ότι το να είμαι παραγωγική μέσω της ρουτίνας με βοηθά να μην αισθάνομαι τόσο κουρασμένη και …ηττημένη.
6. Κάνω πράγματα που με κάνουν να νιώθω ξεκούραση και ενέργεια.
Το έχω ξαναπεί αυτό. Το να πάρω έναν υπνάκο θα με βοηθήσει.
Αλλά, ακόμα κι αν δεν θέλω να κοιμηθώ, υπάρχουν δραστηριότητες που πραγματικά θα αυξήσουν την ενέργειά μου.
Όπως πχ το να κάνω βήματα προς έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής: να πίνω πολύ νερό, να κάνω άσκηση, να ετοιμάζω υγιεινά γεύματα και σνακ, να ξεκουράζομαι με ένα βιβλίο…
Όλα αυτά μπορούν να «συνεργαστούν» για να μου δώσουν ενέργεια και να με βοηθήσουν να αισθανθώ λίγο πιο πλήρης, να νιώσω νικήτρια.
Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει αυτό το άρθρο με τη λίστα των υποχρεώσεών μας, αλλά ελπίζω ότι θα μας βοηθήσουν να δημιουργήσουμε μια πιο αποτελεσματική λίστα με τα πράγματα που πρέπει όντως να κάνουμε.
Να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για την επιτυχία.
Να μην είμαστε πολύ σκληροί μαζί του.
Να κάνουμε ό, τι μπορούμε να κάνουμε.
Αύριο είναι μια νέα μέρα.
Θα έχουμε μια νέα αρχή αύριο.
Runner Mom 