Σε συνέχεια των δύο προηγούμενων αναρτήσεων για την απλότητα στη ζωή μας (Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή, Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα), σήμερα ανεβάζω το τρίτο μέρος που υποσχέθηκα: απλότητα σε ένα κόσμο που είναι πολύπλοκος, γεμάτος και αγχώδης. (Εντάξει, χωρίς καμία αμφιβολία, αυτά είναι τα αγαπημένα μου θέματα. Μπορώ να τα διαβάζω ασταμάτητα! Εκεί να δεις scrolling και χρόνος στο κινητό!!)

Πολύ συχνά σκέφτομαι ότι όντως έχουμε πολύ χρόνο στα χέρια μας.

Παρόλο που η τεχνολογία έχει διαφοροποιήσει τις κοινωνικές, οικονομικές και οικογενειακές μας υποχρεώσεις, έχουμε ακόμα χρόνο.

Ώρα για scrolling στα social media, ώρα για παρακολούθηση τηλεόρασης ή youtube, ώρα για online shopping, ώρα για ατελείωτες συνομιλίες στο viber στις 132 ομάδες που συμμετέχουμε!

Τις περισσότερες φορές οι ζωές των άλλων ανθρώπων καταφέρνουν να καταναλώσουν τη δική μας, αφού περνάμε τόσες ώρες να παρακολουθούμε και να σχολιάζουμε τις δημοσιεύσεις τους.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δημιουργήσει μια κουλτούρα «επιπολαιότητας», που μας κάνει λιγότερο επιεικείς σε πιθανά αντιληπτά σφάλματα και λάθη άλλων χρηστών. Έχουν προκαλέσει μισαλλόδοξες αντιδράσεις, ανόητες επιπλήξεις, ανούσιες κακίες.

Έχω κάνει συνειδητή προσπάθεια να «αποσυνδέομαι» όσο μπορώ, επειδή η τακτική ενασχόλησή μου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μού δημιουργεί πρόβλημα στην επικοινωνία μου με όσους είναι όντως φυσικά δίπλα μου, με απομακρύνει από μοναδικές στιγμές που γίνονται ακριβώς δίπλα μου.

Δεν είμαι ιδιαίτερα αυστηρή με την έννοια της πλήρους αποχής και αποσύνδεσης, αφού για μένα το κινητό είναι (δυστυχώς) και απαραίτητο εργαλείο δουλειάς. Επιπλέον, το blogging είναι ένας στόχος σημαντικός για μένα, κάτι που κάνει πράξη την αγάπη μου για το γράψιμο και δίνει ουσιαστικό νόημα στην καθημερινότητά μου. Οπότε το να μην ασχοληθώ καθόλου με το κινητό είναι σίγουρα μια ουτοπία. Προσπαθώ, όμως, να έχω κάποια όρια, όπως να μην έχω μαζί μου το κινητό σε ένα καφέ, μια έξοδο με αγαπημένους μου, όταν ζωγραφίζω με τα παιδιά, όταν παίζουμε, διαβάζουμε ή όταν ξαπλώνων στο κρεβάτι. Δεν το τηρώ πάντα, αλλά το έχω στο νου μου πολύ έντονα.

Αυτό που διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια είναι μια συζήτηση γύρω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιρροή τους και θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε τα σημεία που μας κάνουν κακό. Το πρόβλημα είναι ότι μας καθηλώνει η αμεσότητα της ικανοποίησης που μας δίνει. Αλλά αυτό που έχω μάθει είναι ότι η ορθή χρήση τους και η αυθεντικότητά μας στα social media δεν απαιτεί απαραίτητα την αποσύνδεση. Σίγουρα, βέβαια, βοηθάει να ανακτήσουμε τον προσγειωμένο εαυτό μας, να δουλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι.

Τα πλαστά standards της ομορφιάς και της εξωτερικής εμφάνισης μάς βομβαρδίζουν διαρκώς. Οι διαδικτυακές περσόνες χρησιμοποιούν αγένεια υπό το πρόσχημα της κωμωδίας ή παρουσιάζουν μια εικόνα που μακράν απέχει από την πραγματικότητα. Εάν περισσότεροι άνθρωποι ήταν ειλικρινείς για τη ζωή τους και για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από την οθόνη, οι άνθρωποι δεν θα αντιμετώπιζαν ανθυγιεινές πιέσεις για να είναι πάντα καλά, όλη αυτή την τοξική θετικότητα, το «περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω».

Πολλές από τις εμπειρίες μας βασίζονται στην αναζήτηση επικύρωσης μέσω της εικόνας που έχουμε παρουσιάσει όταν είμαστε online: τέλεια γεύματα, σχέσεις, δουλειές, τρόποι ζωής. Συνοψίζουμε την αξία μας σε μια εξαιρετικά επινοημένη κατάσταση ή φωτογραφία. Αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Είναι μια απεικόνισή της με τον τρόπο που θεωρούμε ότι θα πάρουμε περισσότερα likes. Και δεν είναι μόνο εκείνοι που ασχολούνται ενεργά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και οι «ακόλουθοι» που μπορεί να μην είναι ενεργοί ως παρουσία, αλλά εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους δίνουν αξία σε όλο αυτό το «ιδανικό σενάριο».

Γι’αυτό η αλήθεια μας με όλες τις ατέλειες και τα λάθη και τις βλακείες μας είναι αυτή που πρέπει να «αγκαλιάσουμε». Αυτή είναι η ζωή.

Tweet

Είναι απολύτως φυσιολογικό να αποτύχουμε γιατί σημαίνει ότι προσπαθούμε.

Είναι οκ να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απόρριψη και την αποτυχία μας.

Έτσι θα γίνουμε καλύτεροι, έτσι θα γίνουμε πιο «ανθεκτικοί».

Είναι οκ.

Αυτό πρέπει να θυμόμαστε.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε οκ.

Είμαστε αρκετοί.

Εκτός σύνδεσης, απλώς ζούμε, νιώθουμε, βιώνουμε την κάθε στιγμή και τα πιο αληθινά συναισθήματά μας.

Χωρίς φίλτρο.

Χωρίς αυτόματη διόρθωση.

Χωρίς προσχήματα.

Παρακάτω περιγράφω πρακτικά τα βήματα που ακολουθώ για να ξεκαθαρίσω όλον αυτόν τον ψηφιακό σωρό που έχω μαζέψει, ώστε να διατηρώ τα αρχεία μου οργανωμένα και να έχω το μυαλό μου καθαρό και ήρεμο, για όσα είναι πραγματικά σημαντικά.

Πώς να «ξεκαθαρίσουμε» την ψηφιακή μας ζωή

Η ψηφιακή μας ζωή σήμερα είναι ένας απεριόριστος αριθμός ανθρώπων που «ακολουθούμε», φωτογραφίες που μας «δίνουν έμπνευση», ιδέες για μουσική ή για βιβλία, άρθρα για ανάγνωση, ένα γεμάτο inbox από συνεργάτες, από newletters που έχουμε γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε το email μας, όλα όσα σκανάρουμε, όλα αυτά τα free downloads που «κατεβάζουμε» και αποθηκεύουμε οπουδήποτε στον υπολογιστή μας και πιθανώς να μην ανοίγουμε και ποτέ. Η άλλη πλευρά όλης αυτής της ψηφιακής αφθονίας είναι ότι συχνά νιώθουμε πελαγωμένοι και εξαντλημένοι από όλα αυτά.

Αυτό το δίκοπο μαχαίρι το συνειδητοποίησα σιγά σιγά όταν διαπίστωσα ότι σχεδόν όλα όσα ανακαλύπτω καθημερινά online (και εκείνη την ώρα ενθουσιάζομαι κλπ. και γράφομαι και στα newsletters και σε όλα και αποθηκεύω όλα τα δωρεάν αρχεία και εκτυπώσιμα «κάπου» στον υπολογιστή ή σε κάποιο usb stick ή οπουδήποτε), μετά είτε θα δυσκολεύομαι να τα βρω είτε δε θα τα αναζητήσω ποτέ γιατί πραγματικά ο όγκος ειναι τεράστιος!

Και είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι σε μια εποχή συνεχούς συνδεσιμότητας και ατελείωτων πληροφοριών, χρειάζεται πολλή δουλειά για να εστιάσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία για εμάς.

Αυτή η συνειδητοποίηση είναι που με ενέπνευσε να ξεκινήσω αυτό το ψηφιακό decluttering/ ξεκαθάρισμα, με σκοπό να ελέγχω ολόκληρη την «ψηφιακή μου ζωή» και να αναδιοργανώσω τα πάντα σε ένα απλούστερο και πιο ασφαλές σύστημα.

Σε αυτή τη διαδικασία ανακάλυψα:

• Κάποιους λογαριασμούς στους οποίους δεν συνδέομαι ποτέ, όπως παλιά email και αχρησιμοποίητες εφαρμογές
• 156 ανοιχτές καρτέρες στο ίντερνετ του κινητού και άλλες 35 στο γραφείο με τουλάχιστον 300 αποθηκευμένους σελιδοδείκτες
• 1.832 Εισερχόμενα emails, με αρκετές εκατοντάδες μη αναγνωσμένα
• 3.080 αποθηκευμένες φωτογραφίες στο κινητό 
• 548 ληφθέντα αρχεία
• 1.054 αρχεία σε ένα φάκελο «προς αρχειοθέτηση»
• 1.000 άτομα που ακολουθώ στο instagram αλλά είτε δεν προλαβαίνω να τις αναρτήσεις τους είτε δεν είναι πλέον ενεργά
• 558 αποθηκευμένες αναρτήσεις από το instagram που βρήκα ενδιαφέρουσες αλλά δεν ξανακοίταξα και άλλα τόσα screenshots από stories που διάβασα και μου άρεσαν
• Και σίγουρα κι άλλα πολλά που ξεχνάω…

Η ψηφιακή ακαταστασία δεν καταλαμβάνει φυσικό χώρο, αλλά καταλαμβάνει σημαντικό χώρο στο κεφάλι μας. Ένα ακατάστατο περιβάλλον δίνει την αίσθηση ότι διάφορα πράγματα ανταγωνίζονται για την προσοχή μας. Αυτό δυσκολεύει την εστίαση και τον προβληματισμό, τη δημιουργική σκέψη και τη λήψη σημαντικών αποφάσεων.

Η αφαίρεση δεδομένων που μας αποσπούν την προσοχή, ο περιορισμός του «θορύβου» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η διαγραφή υπενθυμίσεων ημιτελών έργων μπορούν να μας βοηθήσουν να κατευθύνουμε την προσοχή μας.

Τα κύρια βήματα για το ψηφιακό ξεκαθάρισμα είναι:

• Επισκόπηση όλων των ψηφιακών μας δεδομένων (αρχεία, φάκελοι, λογαριασμοί κ.λπ.).
• Διαγραφή όσων δε χρειαζόμαστε πια.
• Αναδιοργάνωση όλων όσων κρατήσαμε.
• Διατήρηση και τακτικός έλεγχος με απλές και σταθερές συνήθειες.

Πρέπει αν είμαστε υπομονετικοί με τον εαυτό μας σε αυτό το project – το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε ένα πλαίσιο, με μικρές εργασίες που μπορούμε να σβήνουμε μια μια, ώστε να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα.

Ξεκαθάρισμα εγγράφων

Πώς θα έχουμε ένα σταθερό σύστημα δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας και έναν οργανωμένο τρόπο πρόσβασης στα αρχεία μας:

1) Πριν κάνουμε οτιδήποτε να σιγουρευτούμε ότι έχουμε αντίγραφα ασφαλείας των αρχείων μας. Μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε στον υπολογιστή μας, σε εξωτερικό σκληρό δίσκο, σε cloud εφαρμογές (π.χ. Dropbox, Google Drive, iCloud). Αυτές τις επιλογές γνωρίζω εγώ τελοσπάντων.

2) Ελέγχουμε τους φακέλους και τα αρχεία μας. Τσεκάρουμε πού αποθηκεύονται και πώς είναι οργανωμένα. Για παράδειγμα, ορισμένα από τα αρχεία μου βρίσκονται στον υπολογιστή μου κι άλλα συγχρονισμένα με το Dropbox ή το Google Drive. (α έχω και εκεί αρχεία… ξέχασα να τα μετρήσω…!)

3) Διαγράφουμε τα αρχεία που δεν θέλουμε πλέον, αλλά και αυτά που έχουμε δυο φορές για κάποιο λόγο (διπλότυπα). Αν δυσκολευόμαστε με την ιδέα να πάρουμε όλους τους φακέλους με τη σειρά, μπορούμε να τα μετακινήσουμε σε ένα φάκελο που ονομάζεται «To File» και να τα κάνουμε σταδιακά.

4) Οργάνωση συστήματος φακέλων. Τώρα είναι ώρα να οργανώσουμε εκ νέου το σύστημα φακέλων μας, χρησιμοποιώντας μια απλή ιεραρχία και όχι πολύπλοκα και δαιδαλώδη συστήματα φακέλων, υποφακέλων, υπο-υποφακέλων κλπ. Δε χρειάζεται, αφού έχουμε την επιλογή της αναζήτησης, να τα έχουμε όλα σε υποφακέλους, αρκεί η ονομασία τους να είναι σαφής.
Μπορεί να μας βοηθήσει το να σχεδιάσουμε την ιεραρχία των φακέλων μας σε χαρτί. Έτσι, έχω κάνει στη δουλειά.
Εάν έχουμε πολλά έγγραφα ενός συγκεκριμένου τύπου, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν φάκελο γι’ αυτά, για παράδειγμα «Ιδέες για άρθρα» ή «Εκτυπώσιμα».
Εάν μας βοηθάει, ωστόσο, μπορούμε να χωρίσουμε σε περαιτέρω κατηγορίες με υποφακέλους. Αλλά πραγματικά, τα αρχεία είναι πιο εύκολο να τα βρούμε αν το σύστημα οργάνωσής μας δεν είναι πολύ περίπλοκο. (Εδώ έχω βρει κάποιες καλές προτάσεις για οργάνωση φακέλων). Επειδή χρησιμοποιώ τον υπολογιστή μου για τη δουλειά και την προσωπική μου ζωή, οι βασικοί μου φάκελοι είναι «ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» και «ΕΡΓΑΣΙΑ» και μετά έχω υποφακέλους.

Τα αρχεία πρέπει να είναι αποθηκευμένα με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να εργαζόμαστε.

• Μετακινούμε τα πάντα από την επιφάνεια εργασίας: Η αποθήκευση αρχείων στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή μας ισοδυναμεί με τη διασπορά ενός σωρού χαρτιών πάνω στο φυσικό μας γραφείο, καθιστώντας πιο δύσκολο να βρούμε αυτό που χρειαζόμαστε τη στιγμή που το χρειαζόμαστε. Οπότε τα μετακινούμε σε ένα φάκελο (πχ to file) ή τα διαγράφουμε. Να βάλουμε και μια ωραία ταπετσαρία οθόνης που θα μας φτιάχνει τη διάθεση και δε θα θέλουμε να την καλύπτουμε με 300 αρχεία. 
• Διαγραφή λήψεων και προσωρινών αρχείων: Μετακινούμε ή διαγράφουμε Ληφθέντα και Προσωρινά αρχεία για να αδειάσουμε χώρο.
• Ονομασία αρχείων: Πρέπει να βρούμε μια «τυπική σύμβαση ονομασίας αρχείων«, ώστε να είναι εύκολο να βρούμε τα πάντα.
• Αποθήκευση αρχείων στον κατάλληλο φάκελο: Στο εξής, αποθηκεύουμε πάντα τα αρχεία στο σχετικό φάκελο, ώστε να είναι εύκολο να τα βρούμε. Μιλάμε για ένα λεπτό, δε θα μας πάρει παραπάνω.

Ξεκαθάρισμα φωτογραφιών

Αν είσαι όπως εγώ, με χιλιάδες φωτογραφίες αποθηκευμένες σε διάφορα μέρη, ας δούμε πώς θα διευκολύνουμε την κατάσταση:

• Αποθήκευση και δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας φωτογραφιών: Όπως και με τα έγγραφα, δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας φωτογραφιών τόσο σε φυσική συσκευή, όσο και με σύστημα αποθήκευσης cloud. Ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος είναι μια καλή επιλογή, αλλά η πιο safe επιλογή είναι το cloud.
• Οργάνωση συστήματος φακέλων: Οργάνωση φωτογραφιών σε φάκελο «Φωτογραφίες». Οι υποφάκελοι ίσως είναι ανά έτος ή ανά εκδήλωση, όπως βάφτιση, γάμος, γενέθλια κλπ. (Εγώ έχω κάτι ενδιάμεσο: ανά έτος και κάποιοι υποφάκελοι μέσα, με συγκεκριμένα ταξίδια, εκδηλώσεις κλπ).
• Αρχειοθέτηση ή διαγραφή φωτογραφιών : Ανάλογα με το πόσες φωτογραφίες έχουμε, μπορεί να μη γίνεται με τη μια… Ας βάλουμε ένα podcast να ακούμε κατά την κατηγοριοποίηση του αρχείου των ψηφιακών φωτογραφιών μας!
• Μεταφορά φωτογραφιών από το smartphone μας: Για να ελευθερώσουμε χώρο και να διατηρήσουμε τις φωτογραφίες μας σε ένα μέρος, μπορούμε να τις μετακινήσουμε από το smartphone στον υπολογιστή μας, είτε μέσω συγχρονισμού σε μια υπηρεσία cloud όπως το iCloud Photos ή το Google Photos, είτε συνδέοντας το τηλέφωνό μας με τον υπολογιστή μας.

Αρχεία μουσικής

• Αποθηκεύουμε και δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας της μουσικής μας: Παρόμοια με τα έγγραφα και τις φωτογραφίες μας, χρησιμοποιούμε μία φυσική συσκευή και μία επιλογή cloud. 
• Οργάνωση συστήματος φακέλων: Οργανώνουμε όλα τα αρχεία μουσικής σε ένα φάκελο που ονομάζεται «Μουσική». Παλιότερα τα αποθήκευα ανά καλλιτέχνη. Όμως, δεν μπορώ να «κάνω πρόγραμμα» κάθε φορά που θέλω να ακούσω μουσική, και να ψάχνω ένα ένα φάκελο, οπότε πλέον τα αποθηκεύω σε κατηγορίες, πχ για τρέξιμο, έντεχνα, παλιά λαϊκά, ωραία ελληνικά (ναι, έχω τέτοια λίστα!!), ισπανικά τραγούδια κλπ.
• Αρχειοθέτηση μουσικής στους νέους φακέλους σας και διαγραφή διπλών κομματιών: Και πάλι, ας βρούμε ένα άλλο καλό podcast για να μας απασχολεί καθώς αφιερώνουμε χρόνο στην αρχειοθέτηση!
• Ονομάζουμε τα αρχεία μουσικής χωρίς όνομα: Μετονομάζουμε τα αρχεία που ονομάζονται «άγνωστο όνομα» ή «άγνωστο κομμάτι». Νομίζω υπάρχουν και εφαρμογές που το κάνουν…

Το email μας

Το email είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το χειριστούμε. Αλλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να το κρατάμε οργανωμένο ξοδεύοντας όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο.

• Ξεκαθαρίζουμε τα εισερχόμενά μας (ή αλλιώς Κήρυξη πτώχευσης εισερχομένων!): Εάν τα εισερχόμενά μας είναι άπειρα όπως τα δικά μου, ας αποδεχτούμε ότι δεν θα διαβάσουμε όλα αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ας κηρύξουμε πτώχευση! Αυτό σημαίνει αρχειοθέτηση όλων των μηνυμάτων, ώστε να μην βλέπουμε πλέον τα πλήρη εισερχόμενα όταν ανοίγουμε το email μας.
• Κατάργηση εγγραφής/ Unsubscribe: Ρεαλιστικά, έχουμε περιορισμένο χρόνο για να διαβάσουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αν δε θέλουμε πλέον να λαμβάνουμε emails από κάποια προϊόντα, εταιρείες κλπ, απλώς καταργούμε την εγγραφή μας. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας για το τι πραγματικά θα ανοίξουμε και θα διαβάσουμε! Μπορεί να φαίνεται ακίνδυνη μια συνδρομή που πιθανώς ανοίξουμε μια μέρα, αλλά κάθε νέο αδιάβαστο email προσθέτει στο διανοητικό βάρος της ψηφιακής ακαταστασίας.
• Ελέγχουμε τα emails μας περιοδικά, όχι συνεχώς : Ελέγχω τα emails σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας (έχω αφαιρέσει την ειδοποίηση για τα εισερχόμενα), αντί να κρατάμε το email μας ανοιχτό όλη την ώρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συγκεντρωθούμε και να εστιάσουμε σε μια σημαντική εργασία μας. Όπως λέει ο Cal Newport, στο βιβλίο του Digital Minimalism (δες αναλυτικά παρακάτω): «Αν οργανώσω τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο ώστε να έχω πολλά μεγάλα, συνεχόμενα, αδιάκοπα χρονικά μέρη, μπορώ να γράψω μυθιστορήματα. [Αν με διακόπτουν πολύ] τι το αντικαθιστά; Αντί για ένα μυθιστόρημα που θα υπάρχει για πολύ καιρό… υπάρχουν ένα σωρό μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχω στείλει σε μεμονωμένα άτομα».
• Αναδιοργάνωση με φακέλους κλπ δεν πιστεύω ότι χρειάζεται, αφού μπορούμε να κάνουμε αναζήτηση και να βρούμε ό,τι ψάχνουμε.

Social Media

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει απαραίτητα για πολλούς από εμάς. To Facebook, το Instagram, το Twitter μπορεί να μας βοηθούν να παραμείνουμε συνδεδεμένοι, η υπερβολική εξάρτηση, όμως, από αυτά μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, απόσπαση της προσοχής και ένα αίσθημα υπερέντασης. «Οι άνθρωποι δεν είναι καλωδιωμένοι για να είναι συνεχώς καλωδιωμένοι», όπως λέει ο Newport. Είναι απαραίτητη μια ισορροπία στον τρόπο χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης:

• Κάνουμε ένα διάλειμμα: Αν νιώθουμε άσχημα μετά τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να δοκιμάσουμε να μείνουμε εκτός σύνδεσης για ένα χρονικό διάστημα, ακόμη και αν είναι μόνο μία ή δύο ημέρες, ή να περιορίσουμε σημαντικά το χρόνο που αφιερώνουμε. Εσύ; Πώς νιώθεις offline; Σκέφτεσαι διαφορετικά; Διαβάζεις περισσότερο; Εστιάζεις καλύτερα; Τι σου αρέσει όταν είσαι εκτός κοινωνικής δικτύωσης και τι σου λείπει;
• Λιγότερες εφαρμογές κοινωνικών μέσων: Το μυαλό που «σπαταλάμε» για να ελέγχουμε και να είμαστε ενεργοί στο Facebook, το Twitter, το LinkedIn, το Instagram, το Snapchat και άλλα την ίδια μέρα δεν αναπληρώνεται. Ας επιλέξουμε αυτά που μας ταιριάζουν καλύτερα.
• Αφαιρούμε όσους δε θέλουμε να ακολουθούμε: Μπορούμε να διακόψουμε την παρακολούθηση ή ακόμα και να αφαιρέσουμε λογαριασμούς που ακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αν αυτή η επαφή δε μας καλύπτει ή δε μας κάνει καλό.
• Σελιδοδείκτες σε συγκεκριμένες σελίδες: Αν χρησιμοποιούμε πχ το Facebook για να ενημερωνόμαστε για επερχόμενες εκδηλώσεις ή μερικές επαγγελματικές ομάδες, μπορούμε να προσθέσουμε σελιδοδείκτες σε αυτές τις σελίδες και απλώς να μεταβαίνουμε εκεί απευθείας, αποφεύγοντας τη ροή.
• Προγραμματίζουμε το χρόνο που περνάμε: Αν θέλουμε ή χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να ορίσουμε το χρόνο που θα ασχοληθούμε. Πχ στο instagram – που είναι το κύριο που χρησιμοποιώ – έχω επιλέξει ημερήσιο όριο 20 λεπτών. Κάποιες φορές το ξεπερνάω, αλλά σε γενικές γραμμές πάει καλά.
• Σίγαση ειδοποιήσεων: Για τη σίγαση των ειδοποιήσεων επηρεάστηκα πριν καιρό όταν είδα το Social Dilemma. Είναι η καλύτερη επιλογή. Το ίδιο έκανα και στο garmin ρολόι μου, το οποίο συνδεόταν με το κινητό και μου έδειχνε όλες τις ειδοποιήσεις του!
• Ασχολούμαστε πιο ουσιαστικά: Ο Newport στο βιβλίο του Digital Minimalism (δες παρακάτω) επισημαίνει ότι το «μου αρέσει» είναι μια ρηχή και παθητική αλληλεπίδραση. Αντίθετα, λέει, να προσπαθήσουμε να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο που μας ενδιαφέρει πραγματικά. Ο σχολιασμός σε αναρτήσεις όπου πραγματικά έχουμε κάτι να πούμε είναι ένας πιο ενεργός -και πιο ουσιαστικός- τρόπος χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Οι ειδήσεις

Πρόσφατα διάβασα ότι η λήψη πληροφοριών μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν σαν να στέκεται ο δάσκαλος του σχολείου μπροστά στην τάξη και να λέει μια γραμμή από κάθε μάθημα: κάτι για τον Εμφύλιο Πόλεμο, τη θεωρία της σχετικότητας, τις γεωμετρικές αποδείξεις και λίγο από κλασικά μυθιστορήματα. Είναι πραγματικά δύσκολο να επεξεργαστούμε όλες αυτές τις σύνθετες πληροφορίες χωρίς πλαίσιο.

Αλλά δεν είναι μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κάνουν την «κατανάλωση» ειδήσεων δύσκολη. Τα νέα σήμερα είναι αγχωτικά και υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στον κόσμο. 

• Ομαδοποιούμε τις αγαπημένες μας πηγές ειδήσεων: Υπάρχουν περισσότερες πηγές ειδήσεων από ποτέ, άλλα χαμηλής και άλλα απίστευτα υψηλής ποιότητας. Πρέπει να προσπαθήσουμε να έχουμε τις χρήσιμες πηγές ειδήσεων σε έναν φάκελο σελιδοδεικτών στο πρόγραμμα περιήγησής μας ή σε ένα πρόγραμμα συγκέντρωσης ειδήσεων (βλ. εφαρμογές ειδήσεων διαθέσιμες στο Android).
• Αποθηκεύουμε τα άρθρα που θέλουμε να διαβάσουμε για αργότερα: Χρησιμοποιούμε μια εφαρμογή, όπως το Pocket ή το Instapaper ή και την επέκταση Chrome του Todoist για να αποθηκεύουμε ό,τι θέλουμε να διαβάσουμε αργότερα, ειδικά αν δεν μπορούμε να ανοίξουμε 30 καρτέλες στο browser.
• Έλεγχος ειδήσεων σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας : Διαβάζω ή ακούω ειδήσεις (τηλεοπτικές δεν παρακολουθώ ποτέ) συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και όχι κατά διαστήματα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας εύκολος τρόπος λήψης πληροφοριών, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε υπερφόρτωση. Πρέπει να επιλέξουμε συγκεκριμένες πηγές που δεν προσπαθούν να μας εντυπωσιάσουν ή να μας χειραγωγήσουν. 

Ξεκαθάρισμα εφαρμογών

Ο μέσος αριθμός εφαρμογών που «κατεβάζουμε» έχει αυξηθεί σημαντικά, ενώ παραπάνω από τις μισές δεν τις χρησιμοποιούμε πάνω από μια φορά.

• Διαγραφή αχρησιμοποίητων εφαρμογών: Διαγράφουμε εφαρμογές που δεν έχουμε χρησιμοποιήσει πρόσφατα από το smartphone και τον υπολογιστή μας. Όπως μπορούμε πάντα να εγγραφούμε ξανά σε ένα newsletter ή να εγγραφούμε ξανά στο Facebook, μπορούμε και να κατεβάσουμε ξανά μια εφαρμογή.
• Χρησιμοποιούμε μία εφαρμογή για κάθε σκοπό: Δε χρειαζόμαστε 10 εφαρμογές επεξεργασίας βίντεο ή αναπαραγωγής μουσικής κλπ. Βρίσκουμε την αγαπημένη μας εφαρμογή για κάθε σκοπό.
• Οργάνωση εφαρμογών στο smartphone μας: Ταξινομούμε τις εφαρμογές μας σε φακέλους και μετακινούμε τις πιο «εθιστικές» εφαρμογές στη δεύτερη ή την τρίτη οθόνη του smartphone, εκεί χωμένες!
• Μετακίνηση αρχείων από το smartphone μας: Μετακινούμε παλιές σημειώσεις σε κατάλληλους φακέλους στον υπολογιστή μας. Για παράδειγμα, έχω ένα μπλοκάκι που σημειώνω τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, κάτι που μου άρεσε, κάτι που θέλω να ψάξω περισσότερο, μια ιδέα για ένα άρθρο. Επίσης, χρησιμοποιώ στο viber το «Οι Σημειώσεις μου», το Google Keep ή τα πρόχειρα του gmail για να αποθηκεύω προσωρινά όσα μου’ρχονται! Τα μετακινώ στον υπολογιστή μου από καιρό σε καιρό και μετά τα διαγράφω.
• Απενεργοποίηση ειδοποιήσεων: Και για τις εφαρμογές, έχω καταργήσει τις ειδοποιήσεις και έχω ενεργοποιημένες μόνο viber και whatsapp.

Κωδικοί πρόσβασης και λογαριασμοί

Αυτή είναι η λιγότερο αγαπημένη μου περιοχή, επειδή έχω καθυστερήσει τη δημιουργία ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης κωδικών πρόσβασης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά οι κίνδυνοι που δημιουργούνται από την ψηφιακή ακαταστασία είναι πραγματικοί. Τα κοινά τρωτά σημεία, όπως η χρήση του ίδιου κωδικού πρόσβασης για πολλούς λογαριασμούς και η χρήση κωδικών που μπορεί να «μαντευθούν» γρήγορα, είναι δύσκολο να παρακολουθούνται λόγω όλων αυτών των λογαριασμών χρηστών που πρέπει να δημιουργήσουμε.

• Ενημερώνουμε τους μη ασφαλείς ή εύκολους κωδικούς πρόσβασης για πολύ ευαίσθητους λογαριασμούς, όπως τους τραπεζικούς λογαριασμούς.
• Διαγραφή λογαριασμών που δε χρησιμοποιούμε
• Διατήρηση των κωδικών πρόσβασης σε έντυπη μορφή στην περίπτωση που το σύστημα διαχείρισης κωδικών πρόσβασης παραβιαστεί με κάποιο τρόπο ή απλώς τους ξεχάσουμε.
• Χρήση ελέγχου ταυτότητας δύο παραγόντων: Αυτό μου το έμαθε πρόσφατα η iprigipessa! Ο έλεγχος ταυτότητας δυο παραγόντων ίσως είναι κουραστικός, αλλά προσθέτει πραγματικά ένα επιπλέον επίπεδο προστασίας.

Όπως το καθάρισμα του σπιτιού μας, έτσι και το digital decluttering (ψηφιακό ξεκαθάρισμα) έχει τις κουραστικές στιγμές του.

Δε χρειάζεται να γίνει μεμιάς.

Μικρά βήματα που θα μας κάνουν να νιώσουμε ότι προχωράμε και ελπίζουμε ότι, καθώς προχωράμε, θα νιώθουμε καλά που θα έχουμε περισσότερο έλεγχο στον ψηφιακό μας κόσμο.

Το θέμα δεν είναι να έχουμε ένα τέλειο σύστημα, ή ακόμα και απαραίτητα να τελειώσουμε, αλλά μάλλον να αρχίσουμε να ανακτούμε τον πνευματικό μας χώρο.

Όπως λέει ο Newport στο Digital Minimalism : «Για να ανακτήσουμε τον έλεγχο, πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τις μικροαλλαγές και να ξαναχτίσουμε τη σχέση μας με την τεχνολογία από το μηδέν, χρησιμοποιώντας τις βαθιές αξίες μας ως βάση».

Μοιράσου τις αγαπημένες σου μεθόδους ψηφιακού ξεκαθαρίσματος στα σχόλια και καλή τύχη!

Αν ενδιαφέρεσαι για περισσότερη έμπνευση και ψάξιμο σχετικά με το θέμα:

Στο βιβλίο του «Digital minimalism: Choosing a Focused Life in a Noisy World«, ο καθηγητής της επιστήμης υπολογιστών Cal Newport γράφει ότι «Μινιμαλισμός είναι η τέχνη του να ξέρεις ποιο είναι το αρκετό.  Οι ψηφιακοί μινιμαλιστές είναι παντού γύρω μας. Είναι οι ήρεμοι, χαρούμενοι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν μεγάλες συζητήσεις χωρίς κρυφές ματιές στα τηλέφωνά τους. Μπορούν να χαθούν σε ένα καλό βιβλίο, ένα έργο ξυλουργικής ή ένα χαλαρό πρωινό τρέξιμο. Μπορούν να διασκεδάσουν με τους φίλους και την οικογένειά τους χωρίς την έμμονη επιθυμία να τεκμηριώσουν την εμπειρία. Παραμένουν ενημερωμένοι για τα νέα της ημέρας, αλλά δεν αισθάνονται πνιγμένοι από αυτά. Δεν βιώνουν τον «φόβο να χάσουν κάτι από τις εξελίξεις» (FOMO–Fear of missing out) επειδή γνωρίζουν ήδη ποιες δραστηριότητες τους παρέχουν νόημα και ικανοποίηση.» «Η τεχνολογία«, λέει, «δεν είναι από μόνη της ούτε καλή ούτε κακή. Το κλειδί είναι να τη χρησιμοποιήσουμε για να υποστηρίξουμε τους στόχους και τις αξίες μας, αντί να την αφήσουμε να μας χρησιμοποιήσει.«

Στο βιβλίο του προσφέρει ένα σχέδιο για την οργάνωση της τεχνολογίας μας γύρω από αυτό που πραγματικά εκτιμούμε και να ελαχιστοποιήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Το έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου προήλθε από σημειώσεις που έλαβε από τους αναγνώστες του προηγούμενου βιβλίου του, Deep Work: Rules for Focused Success in a Distracted World, σχετικά με το πόσο δυσκολεύονται να εστιάσουν στα σημαντικά. «Δεν είναι ότι κάποια εφαρμογή ή ιστότοπος ήταν ιδιαίτερα κακός όταν εξεταζόταν μεμονωμένα. Όπως διευκρίνισαν πολλοί άνθρωποι, το θέμα ήταν ο συνολικός αντίκτυπός του καθώς με τόσα πολλά διαφορετικά λαμπερά μπιχλιμπίδια που τραβούν τόσο επίμονα την προσοχή του κοινού, χειραγωγούν και τη διάθεσή τους (…) και είναι πέρα από τον έλεγχό τους.«

Στο βιβλίο Joy of Missing Out, ο Brinkmann υποστηρίζει ότι ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι να αποκτάς περισσότερα αλλά να θέλεις λιγότερα. Υποστηρίζει ότι αυτό δε θα επιτευχθεί μέσω καθαρού αυτοελέγχου, αλλά δημιουργώντας ένα περιβάλλον που δεν μας δελεάζει συνεχώς.

Στο How to Do Nothing, η O’Dell αμφισβητεί τον ορισμό της κοινωνίας μας για το τι θεωρείται «παραγωγικό»: «Η ίδια η ιδέα μας για την παραγωγικότητα βασίζεται στην ιδέα να παράγουμε κάτι νέο, ενώ δε θεωρούμε με τον ίδιο τρόπο τη συντήρηση και τη φροντίδα παραγωγικές.»