Μεγάλη ανατροπή αυτή την Πέμπτη και θα ασχοληθώ πρακτικά με την απλότητα, το μινιμαλισμό.

Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε ακριβώς το μινιμαλισμό, καθώς υπάρχουν διάφορες μορφές, όπως διαβάζουμε και βλέπουμε στα social media και αλλού. Στην ουσία του, όμως, υπάρχει μια φράση που τις συνοψίζει όλες:

Αφαιρούμε από τη ζωή μας τα περιττά.

Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να έχουμε στην κατοχή μας το πολύ 100 αντικείμενα ή να αφήσουμε το σπίτι ή το αυτοκίνητό μας και να ζούμε με ένα σακίδιο στην πλάτη, όπως είδαμε στο The Minimalists στο Netflix. Μπορεί να σημαίνει και αυτό, αλλά όχι απαραίτητα.

Δε σημαίνει, επίσης, να απαλλαγούμε από τα πράγματα που αγαπάμε. Αν η Marie Kondo μας έχει διδάξει κάτι, είναι ότι αν «προκαλεί χαρά», θα πρέπει να μείνει!!

Εννοείται πως δεν είμαι η ιδανική που θα έπρεπε να μιλάει γι’ αυτό το ζήτημα, γιατί δεν το τηρώ όπως θα έπρεπε – ακόμα τουλάχιστον – αλλά κάνω μεγάλη προσπάθεια τον τελευταίο χρόνο να βάλω την απλότητα στη ζωή μας, να έχουμε λίγα, πιο διαχειρίσιμα αντικείμενα, να μην πετάμε φαγητά, να μην ξοδεύουμε χρήματα για προϊόντα που δεν προλαβαίνουμε να χρησιμοποιήσουμε γιατί λήγουν, να μην αγοράζουμε πράγματα που είχαμε ήδη παρόμοια στο σπίτι, μόνο και μόνο επειδή «πέσαμε πάνω τους» την ώρα που ψωνίζαμε.

Ο μινιμαλισμός νιώθω ότι είναι πλέον μονόδρομος στον τρόπο που πρέπει να οργανώσουμε το σπίτι μας, το πώς θα είναι όλα σε μια σειρά που θα μας δίνει ρυθμό και θα μας βοηθά να κυλά η καθημερινότητα πιο ομαλά και πιο αποδοτικά.

Τα τελευταία χρόνια γνώρισα κι εγώ την Marie Kondo, μέσα από τα βιβλία της και από τις σειρές στο Netflix, παρακολουθώ τους The Minimalists, αλλά και πολλά διαφωτιστικά blogs και λογαριασμούς στα social media, όπως την kokkinikamelia.gr και το koritsimalama και νιώθω ότι άλλαξε ο τρόπος που βλέπω το σπίτι μου, τα πράγματά μου. Εγώ, που μάζευα πάντα οτιδήποτε και δεν πετούσα το παραμικρό!

Ενθουσιάστηκα με τον τρόπο που με βοήθησε όλη αυτή η έμπνευση για απλότητα να ξεκαθαρίσω όλο το σπίτι μου κατά την πρώτη «Μένουμε Σπίτι» καραντίνα και τον τρόπο που επιλέγουμε τι μας δίνει χαρά και τι χρειαζόμαστε πραγματικά. (Με την πρώτη ευκαιρία θα γράψω ένα άρθρο αναλυτικά για τη μέθοδο που ακολουθεί η Marie Kondo και πώς τα πήγα όταν την εφάρμοσα).

Η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη όσο δεν πάει: παιδιά, δουλειές, περισπασμοί, σχέσεις, υλικά αγαθά, ταξίδια, μετακινήσεις, άσκηση. Και η λίστα συνεχίζεται… 

Μια απέραντη ακαταστασία, σωροί πραγμάτων «χωμένοι» σε όλα τα πιθανά σημεία του σπιτιού, πάγκοι γεμάτοι ψιλολόγια, συρτάρια με όλα αυτά που «δεν ξέρω πού να τα βάλω».

Πόσα πράγματα αγοράζουμε για εμάς και τους άλλους, τα οποία στη συνέχεια μένουν σε μια ντουλάπα και που δεν έχουμε δει ή χρησιμοποιήσει ποτέ.

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε όμορφα πράγματα για τον εαυτό μας ή για κάποιον που αγαπάμε. Κάποιες φορές, απλά, θα μπορούσαμε ίσως να είμαστε πιο πρακτικοί, πιο ευρηματικοί.

Ένα πράγμα που οι μινιμαλιστές πάντα κηρύττουν και ένα πράγμα στο οποίο πιστεύω ακράδαντα είναι ότι η ακαταστασία στο σπίτι μας είναι ακαταστασία και στο μυαλό μας.

Αυτό σημαίνει ότι ένας μη οργανωμένος χώρος μπορεί να κάνει κακό σε εποικοδομητικές σκέψεις, να επηρεάζει την ψυχραιμία και την απόδοσή μας, να «βλάπτει σοβαρά» τη δημιουργικότητά μας. 

Γι’ αυτό θέλω να ξεκινήσω σήμερα μια express πρόκληση «απλότητας» (minimalism challenge που λέγαμε και στο χωριό μου). Θα την ξεκινήσω για μένα κυρίως, αλλά και όποιος άλλος θέλει να ακολουθήσει, είναι ευπρόσδεκτος! Είναι μια ευκαιρία τώρα που είμαστε ούτως ή άλλως σε μια σειρά με τα παιδιά και τις υποχρεώσεις μας και που μένουμε και περισσότερο στο σπίτι λόγω καιρού.

Σκέφτομαι να το κάνω, αρχικά, σε όσο λιγότερες μέρες μπορέσω (όχι ένα μήνα δηλαδή) γιατί συχνά δυσκολεύομαι να παραμείνω συνεπής στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα και γιατί παράλληλα τρέχουν κι άλλες υποχρεώσεις. (Σε δεύτερη φάση θα γίνει σίγουρα και μια μηνιαία για να εμβαθύνουμε σε περισσότερα σημεία του σπιτιού. Αλλά ας γίνει μια express πρώτα να δούμε πώς θα τα πάμε.)

Σκέφτομαι αυτό να είναι το πρώτο μέρος μιας σειράς που ξεκινά με το σπίτι! (Υπόσχομαι και μέρος 2 και 3, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε στην απλότητα σε περισσότερες πτυχές της ζωής μας).

Ξεκινάμε, λοιπόν. 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Το σπίτι μας

Το σπίτι μας είναι ο χώρος που μένουμε, που ηρεμούμε, που βάζουμε τις σκέψεις μας σε σειρά, το καταφύγιό μας. Και όχι χώρος αποθήκευσης.

ΗΜΕΡΑ 1η  

Ξεφορτωνόμαστε τα τρύπια, χαλασμένα ρούχα, τις μονές κάλτσες, τα ξεχειλωμένα εσώρουχα, όσα έχουν μόνιμο λεκέ. Έτσι, με την πρώτη. Με μια γρήγορη ματιά, δε χρειάζεται να αδειάσουμε όλες τις ντουλάπες και να πελαγώσουμε. Δεν υπάρχει λόγος να κρατάμε όλα τα παλιά μας ρούχα για «μέσα στο σπίτι» ή για σφουγγαρόπανα.
 

ΗΜΕΡΑ 2η 

Ξεχωρίζουμε όλα τα ρούχα, πυτζάμες κλπ που δεν κάνουν σε εμάς ή στα παιδιά μας. Αυτά που ξέρουμε ήδη. Δεν χρειάζεται να αρχίσουμε να ντύνουμε τα παιδιά και να κάνουμε δοκιμές. Επίσης, δεν χρειάζεται να κρατάμε ρούχα που δε μας κάνουν εδώ και δύο-τρία χρόνια. (Εκτός κι αν έχει μεσολαβήσει εγκυμοσύνη. Τότε, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία. Μια μόνο, όμως!) Να σκεφτούμε από πριν πού θα τα πάμε, να το γράψουμε πάνω στην τσάντα και να φύγουν με την πρώτη ευκαιρία. Να μη μείνουν, όμως, οι τσάντες δίπλα στην πόρτα για 2 μήνες, ε!

ΗΜΕΡΑ 3η

Ανάλογα με τον όγκο των ρούχων -και τον αριθμό των παιδιών!- ίσως μας πάρει περισσότερο από μία μέρα αυτό το ξεκαθάρισμα των ρούχων, οπότε ολοκληρώνουμε σήμερα τα ρούχα και περνάμε στα παπούτσια. Αυτά που δε φοράμε συχνά (πχ ειδικά για χιόνια κλπ) τα βάζουμε πίσω, αυτά που έχουν φθαρεί τα ξεφορτωνόμαστε και αυτά που δε συμπαθήσαμε ποτέ ή που δε μας είναι άνετα και αποφεύγουμε να τα φοράμε, δωρίζονται. Όπως και με τα ρούχα, τα βάζουμε σε τσάντες και … μάς αδειάζουν τη γωνιά!

ΗΜΕΡΑ 4η

Αδειάζουμε ό,τι έχει η τσάντα μας πάνω στο τραπέζι, αλλά και ό,τι έχει το πορτοφόλι μας. Πετάμε κάθε είδους σκουπίδια και αποδείξεις που δε χρειαζόμαστε. Ξεχωρίζουμε τα βασικά που θέλουμε να έχουμε πάντα μαζί μας (κλειδιά, πορτοφόλι, χαρτομάντιλα, ημερολόγιο, στυλό κλπ). Όλα τα άλλα πρέπει να φύγουν.

Τσεκάρουμε σεντόνια και πετσέτες και κρατάμε μόνο τα πιο καινούργια. Δε χρειάζεται να κρατάμε 10 σετ σεντόνια, ούτε να κρατάμε σεντόνια με τρύπες ή εντελώς λιωμένα.

ΗΜΕΡΑ 5η

Βγάζουμε όλα τα τάπερ μας, σετ με το καπάκι τους και λοιπά εργαλεία κουζίνας και κρατάμε μόνο όσα όντως χρησιμοποιούμε. Ας κάνουμε λίγο χρόνο στα ντουλάπια μας. Η πρέσα πατάτας που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ από τότε που αγοράστηκε ή ο ειδικός τρίφτης λαχανικών ή τα επιπλέον ποτήρια νερού, λες και θα καλέσουμε ταυτόχρονα 150 άτομα στο σπίτι μας, όλα αυτά μπορούν να δωριστούν σε κάποιον που όντως θα τα χρησιμοποιήσει.

ΗΜΕΡΑ 6η

Αδειάζουμε το ψυγείο μας. Βάζουμε πίσω ό,τι δεν έχει λήξει και ό,τι όντως υπάρχει περίπτωση να το φάμε.Το σιρόπι σφενδάμου ή το γάλα αμυγδάλου ή η «φαίνεται νόστιμη» μαρμελάδα που αγοράσαμε αλλά δε φτιάξαμε ποτέ εκείνη τη συνταγή, σε πάει σε κάποιο άλλο ψυγείο που θα το εκτιμήσει!

ΗΜΕΡΑ 7η

Βγάζουμε όλα τα σαμπουάν, αφρόλουτρα, αποσμητικά, σφουγγάρια κλπ από το μπάνιο μας και ξεφορτωνόμαστε τα άδεια μπουκάλια, αυτά που αγοράσαμε αλλά δε μας άρεσε πχ η μυρωδιά, κάτι άλατα που αγοράσαμε αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε κλπ. Τακτοποιούμε τα πράγματα που δεν χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση στο πίσω μέρος και φέρνουμε μπροστά, ώστε να μπορούμε να τα δούμε, τα καθημερινής χρήσης.Βασικός κανόνας: να μην αγοράζουμε καινούργια πράγματα πριν χρησιμοποιήσουμε τα παλιά. Δε χρειαζόμαστε δα και τόσο απόθεμα στο σπίτι. Δε μένουμε αποκλεισμένοι.

ΗΜΕΡΑ 8η

Πάμε στο σαλόνι σήμερα. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα βιβλία μας και να δωρίσουμε όσα δεν θέλουμε άλλο (όσα δεν πρόκειται να διαβάσουμε, όσα δε μας αρέσουν, όσα δε θέλουμε να είναι για πάντα στο ράφι μας).Μπορούμε να τα ταξινομήσουμε ανά είδος, κατά μέγεθος ή και κατά χρώμα. Έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια το κατά χρώμα και πολύ μου αρέσει αισθητικά. Για τα βιβλία των παιδιών, μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους και να ξεφορτωθούμε τα εντελώς σκισμένα. Αυτά που δεν είναι πλέον για την ηλικία τους, τα δωρίζουμε.

Ξεφορτωνόμαστε παλιά περιοδικά και διαφημιστικά φυλλάδια κλπ και αποφασίζουμε ένα μέρος που θα βάζουμε τα «προς τακτοποίηση, προς τσεκάρισμα» χαρτιά και άλλα είδη που δεν μπορούμε να αποφασίσουμε άμεσα πού θα μπουν ή που δεν έχουμε χρόνο να τακτοποιήσουμε, αλλά δε θέλουμε να είναι διασκορπισμένα από δω κι από κει.

ΗΜΕΡΑ 9η

Έχουμε όλοι αυτά τα γνωστά συρτάρια με μπαταρίες, μπρελόκ, κλειδιά, φορτιστές, καλώδια, σχολικά είδη, γραφική ύλη κλπ (junk drawers).
Το κλειδί για την οργάνωση είναι «όλα έχουν τη θέση τους». Αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις.
Όταν όλα έχουν τη θέση τους, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να επιστρέψουμε ένα αντικείμενο στη θέση του, αφού το χρησιμοποιήσουμε.
Οπότε πρέπει να βρούμε τι θέση θα δώσουμε σε όλα αυτά. Επίσης, να δούμε αν όντως όλα αυτά είναι απαραίτητα ή αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν και δεν είναι χαλασμένα. Ένα μηχανικό μολύβι που είχαμε σαν φοιτητές, αλλά με τίποτα δε λειτουργεί, δε χρειάζεται να το κρατήσουμε. Ούτε φυσικά το φορτιστή και τα ακουστικά από ένα τηλέφωνο που δεν έχουμε πια.
Μπορούμε με κάποιο τρόπο να χωρίσουμε σε τμήματα το συρτάρι, με μικρά κουτάκια και θήκες και να μπει το κάθε αντικείμενο σε συγκεκριμένη θέση.

ΗΜΕΡΑ 10η

Διώχνουμε από το σπίτι όλα όσα δεν κρατάμε τελικά. Όλες εκείνες τις τσάντες που μαζέψαμε για να δωρίσουμε ή να πετάξουμε. Μόνο όταν απαλλαγούμε από όλα αυτά τα πράγματα, θα μπορούμε να νιώσουμε τον χώρο που έχουμε καθαρίσει. Και επιπλέον, το καθάρισμα θα είναι πολύ πιο εύκολο χωρίς όλα αυτά τα πράγματα να απλώνονται στο χώρο μας!

Extra tips

Να έχουμε το νου μας για πιθανά μέρη όπου μπορούμε να δωρίσουμε τα πράγματα που δε θα κρατήσουμε: φίλοι και γνωστοί μας, φιλανθρωπικοί σύλλογοι, συσσίτια, οικογένειες σε ανάγκη. Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν στην περιοχή μας, ίσως να μπορούμε να βρούμε μια ομάδα στο internet που να μπορέσει να μας καθοδηγήσει για το ποιος μπορεί να χρειάζεται τα πράγματα αυτά.

Να επιστρατεύσουμε φίλους και συγγενείς να βοηθήσουν: αν νιώσουμε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και να επιλέξουμε τι θα «φύγει», μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια των δικών μας. Ή θα μπορούσαμε ακόμα και να διοργανώσουμε «καφέ για ψώνια στο σπίτι μου», μικρά «παζάρια ανταλλαγής» για να μοιράσουμε τα προϊόντα που μας περισσεύουν και δεν έχουμε σκοπό να χρησιμοποιήσουμε.

Να χωρίσουμε το project σε βήματα: είναι ένα project που πρέπει να γίνει βήμα-βήμα. Να έχουμε στο νου μας το κάθε βήμα και όχι το επόμενο. Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι δε θα γίνουν όλα άμεσα. Να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να επικεντρωθούμε στο project μας. Αυτό σημαίνει λιγότερο άγχος και πιο μετρημένες επιλογές για το τι να κρατήσουμε ή τι να ξεφορτωθούμε.

Να μην πανικοβληθούμε: το ξεκαθάρισμα μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά αν τα βάλουμε όλα μαζί σε ένα σημείο σε ένα μεγάλο σωρό. Είμαστε αποφασισμένοι ότι τα πράγματα μπορεί ακόμη και να αρχίσουν να φαίνονται πολύ χειρότερα πριν βελτιωθούν.

Να μη νιώθουμε ενοχές για όσα πετάμε: εννοείται πως δε θέλουμε να γινόμαστε σπάταλοι. Αλλά μερικές φορές αυτή η σκέψη εκλογικεύει τη συνεχή συγκέντρωση προϊόντων και δε βοηθά να αποσυμφορήσουμε τη ζωή μας και να προσπαθήσουμε για την καλύτερη οργάνωση του σπιτιού μας. Σίγουρα αν μπορέσουμε να τα δώσουμε όλα, θα είναι το καλύτερο σενάριο, αλλά ακόμα κι αν κάποια δεν καταφέρουμε να τα δώσουμε, δε σημαίνει ότι πρέπει να τα ξαναπάρουμε στο σπίτι!

Να μας γίνει συνήθεια: να έχουμε στο μυαλό μας σαν στόχο να μην κουβαλάμε διάφορα στο σπίτι – προσφορές, κάτι που μας χαρίζουν, δέκα ίδιες μπομπονιέρες. Να ξεκαθαρίζουμε συχνά αποδείξεις, ζωγραφιές των παιδιών, παιχνίδια ή βιβλία που χαλάνε, ρούχα που δεν φοριούνται πλέον.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτή η ανάρτηση και να ξεκινήσετε το Express Minimalism Challenge μαζί μου!

Μην ξεχάσετε να μου γράψετε τη γνώμη σας ή να κάνετε like (αν είστε στο wordpress) 🤗