Γιατί ξυπνάει συνέχεια και τι μπορείς (ή δεν μπορείς) να κάνεις γι’ αυτό
- Είχα δύο παιδιά (2 ετών και 8 μηνών) και μόλις είχα διαβάσει για το άγχος αποχωρισμού.
Ο μικρός γιος μου ξυπνούσε μέσα στη νύχτα τουλάχιστον δύο φορές, πεταγόταν πανικόβλητος και το μόνο που τον ηρεμούσε ήταν να με δει ή να νιώσει το χέρι μου στην πλάτη του. Αν δεν με έβλεπε; Ολοκληρωτική κατάρρευση. Κλάμα, αγωνία, ένας μικρός συναγερμός που δεν είχε off switch.
Κάπου εκεί, έπεσα πάνω σε όλα εκείνα τα «μαγικά» άρθρα που υπόσχονταν «όνειρα γλυκά» και άρχισα να εφαρμόζω τις διάφορες προτεινόμενες τεχνικές. Μεταξύ αυτών; Το «άστο να κλάψει».
Δώδεκα χρόνια, δύο ακόμα παιδιά και αμέτρητες αϋπνίες μετά, αν μπορούσα να γυρίσω πίσω, δεν θα το έκανα ΠΟΤΕ.
Αντίθετα, έχω καταλάβει πως:
- Δεν υπάρχει «σωστός» και «λάθος» ύπνος. Υπάρχει μόνο αυτό που λειτουργεί για σένα και το παιδί σου, χωρίς να καταλήγετε κι οι δύο σε νευρική κρίση.
- Δεν έχουμε τον έλεγχο. Όσο κι αν θέλουμε να κοιμάται το παιδί μας 12 ώρες συνεχόμενα, τα περισσότερα παιδιά δεν το κάνουν.
- Το “άστο να κλάψει” ήταν μια πολύ κακή ιδέα. Το δοκίμασα με την κόρη μου κι ακόμα 12 χρόνια μετά νιώθω τύψεις.
Άγχος αποχωρισμού & ύπνος: Τι πραγματικά συμβαίνει
Το άγχος αποχωρισμού είναι ένα φυσιολογικό στάδιο ανάπτυξης. Τα μωρά ξαφνικά συνειδητοποιούν ότι η μαμά μπορεί να φύγει και αυτό τους φαίνεται η απόλυτη καταστροφή. Μέχρι να αποκτήσουν την αίσθηση του χρόνου και να καταλάβουν ότι η μαμά επιστρέφει, η σκέψη τους είναι: Αν δεν τη βλέπω, έχει χαθεί για πάντα.
Συχνά, αυτή η φάση συμπίπτει με το πρώτο μεγάλο πισωγύρισμα στον ύπνο (sleep regression) και το αποτέλεσμα είναι… χάος.
Πόσο ύπνο χρειάζονται τα παιδιά (θεωρητικά)
Από όλα όσα έχω διαβάσει και ζήσει, αυτά ισχύουν πάνω-κάτω:
- 0-6 μηνών: Δεν έχουν πρόγραμμα. Δεν ξέρουν τι είναι μέρα και νύχτα. Αν κοιμούνται πάνω σου, μην αναρωτιέσαι γιατί.
- 6-12 μηνών: Περνούν το άγχος αποχωρισμού, ξυπνάνε μέσα στη νύχτα και θέλουν επιβεβαίωση ότι είσαι εκεί.
- Νήπια: Το “δεν νυστάζω” γίνεται το αγαπημένο τους μότο. Σηκώνεσαι 50 φορές για νερό, πιπίλα, αγκαλιά, “ένα τελευταίο φιλί”.
- Προσχολική ηλικία: Ο μεσημεριανός ύπνος γίνεται διαπραγμάτευση υψηλού επιπέδου.
- Σχολική ηλικία: Αν δεν έχεις πρόγραμμα, θα κοιμούνται με το tablet στο χέρι.
- Έφηβοι: Το πρόβλημα δεν είναι να τους κοιμίσεις. Είναι να τους ξυπνήσεις το πρωί.
Και τι μπορείς να κάνεις τελικά;
Καταρχάς, να χαμηλώσεις τις προσδοκίες σου.
Μη βασίζεσαι σε ιδανικά σενάρια τύπου «θα τον μάθω να κοιμάται μόνος του από έξι μηνών» ή «με μία τεχνική θα λύσω το πρόβλημα». Δεν υπάρχει μια λύση που να ταιριάζει σε όλα τα παιδιά.
Αυτό που έμαθα μετά από τέσσερα παιδιά είναι ότι:
- Δεν υπάρχουν «κακές συνήθειες». Υπάρχουν μόνο ανάγκες που το παιδί κάποια στιγμή θα ξεπεράσει. Όπως το να αποκοιμιέται μόνο στο στήθος ή αν κοιμάστε μαζί στο κρεβάτι.
- Ο ύπνος δεν είναι εκπαίδευση, είναι μια βιολογική διαδικασία. Όπως δεν μπορούμε να «εκπαιδεύσουμε» ένα μωρό να βγάλει δόντια, έτσι δεν μπορούμε να το εκπαιδεύσουμε να κοιμάται 12 ώρες αν δεν είναι έτοιμο.
- Η ρουτίνα βοηθάει. Όχι γιατί θα εξαλείψει τα ξυπνήματα, αλλά γιατί θα κάνει πιο ομαλή τη διαδικασία του ύπνου. Μπάνιο, βιβλίο, χαμηλό φως, καληνύχτα. Ή όποια ρουτίνα βολεύει την οικογένεια τελοσπάντων.
- Αν κάτι προκαλεί άγχος σε εσένα ή το παιδί, τότε απλά δεν είναι η σωστή μέθοδος.
Η μεγάλη αλήθεια για τον παιδικό ύπνο
Δεν υπάρχει τέλειος ύπνος. Υπάρχει απλά επιβίωση.
Δεν ξέρω κανέναν γονιό που το παιδί του να κοιμόταν άψογα από μωρό και να συνέχισε έτσι χωρίς κανένα πισωγύρισμα. Όλοι έχουμε περάσει φάσεις όπου μετράμε τις ώρες ύπνου με τα δάχτυλα του ενός χεριού (και συνήθως δεν χρειάζονται καν όλα τα δάχτυλα).
Όμως, ξέρω και αυτό:
Δεν θα είναι έτσι για πάντα.
Κι όταν το μικρό χεράκι που τώρα σε ψάχνει μέσα στη νύχτα, κάποια στιγμή θα τραβηχτεί και δεν θα σε χρειάζεται άλλο, θα αναπολείς αυτές τις στιγμές.
Και ίσως, για μια στιγμή, να σου λείψουν κιόλας.
RunnerMom 
Σχολιάστε