Σε συνέχεια του πρώτου μέρους της προηγούμενης εβδομάδας σχετικά με τους λόγους που ο μινιμαλισμός θα βοηθήσει στην καθημερινότητα μιας οικογένειας, δημοσιεύω σήμερα το δεύτερο μέρος του άρθρου, στο οποίο γράφω κάποιες από τις αλλαγές που θα μπορούσαμε να κάνουμε ως οικογένεια για να έρθουμε λίγο πιο κοντά στην απλότητα.

Φυσικά, η οικογενειακή κατάσταση του καθενός είναι μοναδική και τα αποτελέσματά μας θα εξαρτηθούν από τον τρόπο προσαρμογής μας σε όλη αυτή τη «νέα πραγματικότητα».

1) Πιστεύω, κύριο βήμα πρέπει να είναι να εξετάσουμε τις αγοραστικές μας συνήθειες. Η βασική αιτία της οικογενειακής μας ακαταστασίας προέρχεται από όλα τα «εισερχόμενα» πράγματα. Επομένως, αν αναθεωρήσουμε την αγοραστική μας συμπεριφορά, έχουμε ήδη κερδίσει τη μισή μάχη (και έχουμε εξοικονομήσει και χρήματα! Win-win situation!)

2) Ξεκινάμε με μικρά βήματα και χτίζουμε σταδιακά. Οι περισσότερες οικογένειες δεν έχουμε χρόνο (το οποίο ελπίζουμε να αλλάξουμε με την απλοποίηση), οπότε το να «περάσουμε τη γραμμή τερματισμού» ίσως μας φαίνεται απραγματοποίητο!

Η καλύτερη, λοιπόν, λύση είναι να χωρίσουμε τις προσπάθειές μας σε μικρά βήματα. Για παράδειγμα, ως οικογένεια, μπορούμε να προσπαθήσουμε να αφιερώνουμε μισή ωρίτσα την ημέρα σε αυτό το σκοπό ή να ασχοληθούμε με συγκεκριμένα σημεία του σπιτιού και να γιορτάσουμε την πρόοδό μας, όσο μικρή κι αν είναι.

3) Σε καμία περίπτωση δεν επιβάλλουμε στα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας αυτό που εμείς αποφασίσαμε.

Ειδικά για τα παιδιά, μπορούμε να τους εξηγήσουμε τη διαφορά ποιότητας με ποσότητα. Μειώνοντας τα παιχνίδια που «έρχονται» στο σπίτι είναι ένας γρήγορος (και σίγουρος) τρόπος για μια άμεση νίκη απλοποίησης. Μπορούμε να εξηγήσουμε στα παιδιά, τη μεγάλη σημασία που έχει η ποιότητα σε σχέση με τον αριθμό «φτηνών» παιχνιδιών που χαλάνε ευκολότερα ή που δεν έχουν τόσα να μας προσφέρουν εκπαιδευτικά όσο τα «ποιοτικότερα» παιχνίδια.
Η μείωση, φυσικά, είναι απαραίτητο να γίνει και για τα παιχνίδια που έχουμε ήδη μαζεμένα στο σπίτι.
Κάποιες οικογένειες κάνουν τη δική τους «ανακύκλωση» στα παιχνίδια και στα παιδικά βιβλία (rotation) αλλάζοντας ανάλογα με την εποχή ή ανά διαστήματα τα διαθέσιμα παιχνίδια και «κρύβοντας» τα υπόλοιπα ώστε τα παιδιά να τα «επιθυμήσουν» και όταν επανεμφανιστούν να τα απολαύσουν περισσότερο.

Πόσα σπίτια κι αν έχουμε δει με υπέροχες στοίβες κουτιών με όμορφες ταμπελίτσες ανά είδος παιχνιδιού και τα παιδιά παίζουν με τα κατσαρολικά της μαμάς ή με ένα παλιό κουτί από παπούτσια! Been there!
(Κάπου διάβασα στο εξωτερικό και για «toy library», μια «δανειστική βιβλιοθήκη παιχνιδιών». Είναι ένας εξαιρετικά φθηνός τρόπος να νοικιάσουμε ή να δανειστούμε παιχνίδια για τα παιδιά μας, αλλά και να δοκιμάσουμε ορισμένα αντικείμενα πριν αποφασίσουμε να τα αγοράσουμε. Μια βιβλιοθήκη παιχνιδιών είναι καλή από μινιμαλιστική οπτική, καθώς ενθαρρύνει τα παιδιά μας να φροντίζουν τα παιχνίδια που έχουν δανειστεί και μειώνει τη σπατάλη παιχνιδιών.
Δεν έχω ακούσει για κάτι τέτοιο ακόμα στην Ελλάδα, αλλά θα μπορούσε να ξεκινήσει «πιλοτικά»-δοκιμαστικά από γειτονιές ή παρέες γονιών!)

Και δεν είναι μόνο τα παιχνίδια των παιδιών, αλλά και τα «καλλιτεχνήματά» τους! Ειδικά, αν αρέσουν στα παιδιά μας οι κατασκευές και οι χειροτεχνίες, το σπίτι γεμίζει με στοίβες ζωγραφιές και artwork που δεν έχουμε πού να πρωτοαποθηκεύσουμε. Για τις ζωγραφιές έχω ακολουθήσει κατά καιρούς δυο τρόπους:
Όταν τα παιδιά ζωγραφίζουν κάτι, το βάζουμε σε ένα κουτί. Αν μπορώ άμεσα να «ξεφορτωθώ» κάτι που είναι πχ εκτυπώσιμο ή παλιότερο κλπ (διακριτικά πάντα χωρίς να με δουν!!) το κάνω. Σε γενικές, όμως, γραμμές, και για να μη γίνομαι «ύπουλη!», μόλις το κουτί γεμίσει κάπως, τους το δίνω και πρέπει να καταλήξουν μόνοι τους τι κρατάνε και τι όχι. Στην αρχή, τους ήταν δύσκολο. Όσο μεγαλώνουν και εξοικειώνονται με τη διαδικασία, είναι πιο επιλεκτικοί.

Extra tip

Για όσα κρατάμε υπάρχουν δυο επιλογές, λοιπόν. Είτε τα σκανάρουμε και φτιάχνουμε ένα σαν άλμπουμ ή σαν powerpoint στον υπολογιστή, είτε τα κάνουμε σπιράλ βιβλιαράκια ανά έτος ή ανά παιδί. Κάποιοι κρατάνε κάποια και τα κρεμάνε στον τοίχο.
Για τις χειροτεχνίες, τις «εκθέτουμε» στο σπίτι μέχρι να τις βαρεθούμε και αν μετά δεν θέλουμε άλλο να τις βλέπουμε, αλλά θέλουμε να τις κρατήσουμε, τις βάζουμε σε ένα κουτί με την προϋπόθεση ότι όταν αυτό το κουτί γεμίσει, κάνουμε ξεκαθάρισμα: δεν παίρνουμε δεύτερο κουτί!

Πρέπει, εξάλλου, να έχουμε στο νου μας και τις δραστηριότητες/εργασίες που τα παιδιά φέρνουν από το σχολείο. Ειδικά για παιδικό και νήπιο, ο όγκος των εργασιών είναι πολύ μεγάλος. 
Σε γενικές γραμμές, η φωτογράφιση κάθε κατασκευής και το σκανάρισμα (ή φωτογράφιση) κάθε ζωγραφιάς είναι ο πιο εύκολος τρόπος. 

4) Κάθε πράγμα έχει τη θέση του

Για κάθε αντικείμενο πρέπει να έχουμε στο νου μας πού αποθηκεύεται, πώς και πόσο συχνά χρησιμοποιείται, τι χώρο καταλαμβάνει.

Αυτό είναι καλό και για τα παιδιά που αν γνωρίζουν τη θέση κάθε παιχνιδιού, μπορούν να μάθουν να βοηθούν στην τακτοποίηση.

Extra tip

Για τα πράγματα που αγοράζουμε, αφαιρούμε άμεσα τη συσκευασία του προϊόντος ή την ετικέτα κλπ, ώστε να μην πετάμε βιαστικά από δω κι από κει χαρτιά και κουτιά όταν έρθει η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε και μπορεί να βιαζόμαστε.

5) Σταματάμε να «τσιμπάμε» από online διαφημίσεις και προσφορές.

Μπορεί να μας είναι εύκολο να κόψουμε τις άσκοπες βόλτες στα μαγαζιά που μπορεί να μας παρασύρουν σε αγορές πραγμάτων που δε χρειαζόμαστε. 

Ωστόσο, η ευκολία του Ίντερνετ μπορεί εύκολα να μας οδηγήσει σε περιττές αγορές ή να δημιουργήσει την επιθυμία για κάτι μελλοντικά.

6) Δεν χρειάζεται να δεχόμαστε και να κρατάμε πράγματα που μας φέρνουν γνωστοί και φίλοι.

Μπορεί να μας φέρουν ρούχα των παιδιών τους ή αντικείμενα που δε χρησιμοποιούν κι εμείς να τα δεχτούμε, χωρίς να τα χρειαζόμαστε, επειδή διστάζουμε να πούμε όχι, φοβούμενοι μη φανούμε αγενείς.

Τι κάνουμε με τα πράγματα που δεν είμαστε σίγουροι

Για τα πράγματα που δεν είμαστε σίγουροι, μπορούμε να τα συσκευάζουμε σε κουτιά και να τα φυλάξουμε σε ένα σημείο στο σπίτι ή σε κάποια αποθήκη. Αν συνεχίσουμε να μην τα χρησιμοποιούμε για καιρό, τότε σημαίνει πως ήρθε η ώρα να τα ξεφορτωθούμε.

Αυτό το έχω κάνει και με τα πράγματα των παιδιών: έχω κρύψει παιχνίδια τους και αντικείμενα που έπαιζαν και διαπίστωσα ότι κάποια δεν τα ζήτησαν για πολύ καιρό, οπότε τα έδωσα (ύπουλο αλλά αποτελεσματικό, ειδικά όταν μαζεύουν το κάθε πετραδάκι και κάθε κουκουνάρι που βρίσκουν το δρόμο τους!!)

Μία οικογένεια δεν μπορεί να γίνει μινιμαλιστική από τη μία στιγμή στην άλλη.

Χρειάζεται σίγουρα μία μεταβατική περίοδος και συνήθως, σύμφωνα και με σχετικές έρευνες που έχουν γίνει, όπως διάβασα, θα χρειαστούν σίγουρα περισσότεροι από έξι μήνες με ένα χρόνο για να αλλάξει η νοοτροπία όλης της οικογένειας.

Μπορείς να διαβάσεις και τα άρθρα:

Πώς ξεκαθαρίζουμε με τη μέθοδο της Μαρί Κοντό

Ξεκαθάρισμα …ξανά (+εκτυπώσιμα)

Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή (+express minimalism challenge) part 1

Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα (+Εκτυπώσιμο πλάνο)

Απλότητα: Πώς να τακτοποιήσουμε την ψηφιακή ζωή μας

Ποια είναι η δική σου εμπειρία για την απλότητα σε ένα οικογενειακό περιβάλλον;

Πώς διαχειρίζεσαι τον όγκο των πραγμάτων μέσα στο σπίτι σου;

Θα χαρώ πολύ να ακούσω τα σχόλια σου και να μοιραστείς μαζί μας τα δικά σου tips για μια πιο μινιμαλιστική οικογενειακή ζωή.

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε τη δική μας κοινότητα 

Πείτε μου στα σχόλια τις προτάσεις σας και άλλα θέματα για τα οποία θα θέλατε να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνετε το χρόνο σας και διαβάζετε τα κείμενά μου. Μοιραστείτε το με τους φίλους και την οικογένειά σας εάν το βρήκατε χρήσιμο, κάντε κλικ στο αντίστοιχο κουμπί για να με ακολουθήσετε.

Να έχετε μια όμορφη μέρα!

Τα λέμε σύντομα!