Με αφορμή την τελευταία ανάρτηση του αγαπημένου @schoolmarius στο instagram σχετικά με την έκθεση των παιδιών μας στο διαδίκτυο και το δικαίωμα των παιδιών να μη θέλουν η ζωή τους να εκτίθεται χωρίς τη συγκατάθεσή τους, χωρίς να το έχουν επιλέξει τα ίδια, γράφω σήμερα.

Σαν μαμά που έχει επιλέξει να «εκτίθεται» τόσο η ίδια όσο και οικογενειακές στιγμές, συμπεριλαμβανομένων των παιδιών της, έχω γράψει και παλιότερα για ποιο λόγο έχω κάνει αυτή την επιλογή και γιατί, παρόλο που έχω ενημερωθεί και συνεχίζω να ενημερώνομαι για τους κινδύνους στο διαδίκτυο, συνεχίζω να το κάνω.

Δε συμφωνώ με αυτό που γράφουν οι συνήθεις «επικριτές» ότι όλοι οι γονείς ανεβάζουν φωτογραφίες των παιδιών τους για να ικανοποιήσουν κάποια ανάγκη τους ή τη ματαιοδοξία τους ή ότι «πουλάνε» τα παιδιά τους περιμένοντας περισσότερα likes. Ό, τι και να ανεβάσει κάποιος, με αυτό το σκεπτικό, μπορεί να θεωρηθεί από κάποιον άλλον ματαιοδοξία ή ανούσιο ή χωρίς στόχο κλπ κλπ. Κι ούτε σημαίνει πως όποιος έχει λογαριασμούς στα social media είναι χαζός, αμόρφωτος ή ανενημέρωτος.

Ούτε φυσικά θεωρώ, όμως, ότι όλοι οι γονείς είναι ενημερωμένοι για τους κινδύνους του αχανούς Ίντερνετ και για το πού μπορούν να «ταξιδέψουν» οι φωτογραφίες που ανεβάζουμε.

Αυτό, ωστόσο, που θα ήθελα να μοιραστώ σήμερα είναι κάποιοι προβληματισμοί μου για το πόσο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνούμε και μοιραζόμαστε τη ζωή μας με άλλους.

Σε αυτόν το νέο κόσμο, όπου τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μάς δίνουν τη δική μας «γωνίτσα» να μοιραζόμαστε, έχει επηρεαστεί η ίδια η ανατροφή των παιδιών μας.

Έχουμε σκεφτεί πόσο πολύ άλλαξαν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνουμε τα παιδιά μας;

Ή τι θα μπορούσαμε να κάνουμε για να γίνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μια θετική εμπειρία για εμάς και την οικογένειά μας;

Κάνουμε «παύση» στις στιγμές

«Ο γιος μου έπεσε με το ποδήλατο!», «Η κόρη μου έφαγε πρώτη φορά λαχανικά!»

Τα social media έχουν δημιουργήσει μια παύση στον εγκέφαλό μας. Σε εκείνες τις στιγμές που σαν γονείς γιορτάζαμε με την κόρη μας ή τρέχαμε για να σώσουμε το γιο μας, πολλοί από εμάς κάνουμε μια παύση για να αποφασίσουμε αν αυτή είναι μια στιγμή που αξίζει να «ανέβει», να μπει στο instagram ή στο Facebook.

Κι εδώ είναι η επιλογή μας: Μπορούμε να «αρπάξουμε» το κινητό μας και να απομακρυνθούμε από τη στιγμή ή να χαρίσουμε ένα χαμόγελο ή ένα μπράβο στην κόρη μας, να την κάνουμε να νιώσει ότι είμαστε περήφανοι και να κάνουμε μια αγκαλιά στο γιο μας που μπορεί να μη χτύπησε πολύ, αλλά σίγουρα μια αγκαλιά θα τον κάνει να νιώσει καλύτερα.

Στη σύντομη στιγμή της παύσης, όταν οι γονείς πιάνουμε τα τηλέφωνά μας για να δημοσιεύσουμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χάνουμε μια φυσική και σημαντική στιγμή αλληλεπίδρασης γονέα-παιδιού. Και δείχνουμε και στα παιδιά μας μια συμπεριφορά που δε θα τη δεχόμασταν από εκείνα.

Συγκρίνουμε

Όταν έχεις παιδιά, σίγουρα έχεις συναντήσει αυτόν τον γονέα που πάντα καυχιέται για το παιδί του και όλα τα υπέροχα επιτεύγματά του (ή είμαστε εμείς αυτός ο γονιός!!): «τα παιδιά μου έχουν φτάσει νωρίς τα ορόσημα της ηλικίας τους», «μπορούν να πουν το αλφάβητο προς τα εμπρός, προς τα πίσω και σε δύο γλώσσες μέχρι να γίνουν 3 ετών!»

Με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δεν χρειάζεται να πάμε στην παιδική χαρά για να βομβαρδιστούμε με αυτές τις πληροφορίες. Το καλύτερο των καλύτερων επιτευγμάτων για τα παιδιά όλων μας παρουσιάζεται τώρα σε ένα όμορφο χρονοδιάγραμμα, πλήρες με εικόνες, κι εμείς το βλέπουμε από την άνεση του καναπέ μας. Οι γονείς αντιδρούν με likes και σχόλια, αλλά μια μυστική μάχη μπορεί να ξεσπάσει μέσα μας!

Πολλοί γονείς αναφέρουν ότι συγκρίνουν τη δική τους γονική επιτυχία με άλλους στα social media. Μπορεί να νιώσουν αποτυχημένοι με βάση αυτό που βλέπουν στο διαδίκτυο και να αγχωθούν σκεπτόμενοι «όλοι οι άλλοι τα πάνε καλύτερα από εμένα».

Οι συγκρίσεις επεκτείνονται ακόμη και στην υπόλοιπη ζωή μας στο σπίτι, καθώς συγκρίνουμε τη σύζυγο του φίλου μας που γύρισε νωρίς από τη δουλειά για να μαγειρέψει ένα υγιεινό γεύμα, με τη δική μας ζωή που το βράδυ σταματήσαμε σε ένα φαστ φουντ και φάγαμε δείπνο στο αυτοκίνητο.

Όταν κοιτάμε τους άλλους λογαριασμούς σε instagram, Facebook κλπ., η συντριπτική πλειοψηφία των γονέων δεν μοιράζεται το καλό, το κακό και το άσχημο. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι σαν ένα λεύκωμα σε πραγματικό χρόνο όπου παίρνουμε τη συνειδητή απόφαση να μην μοιραστούμε τους αγώνες ή τις κακές μέρες μας. Μοιραζόμαστε την πιο λαμπερή πλευρά της ζωής… και το ίδιο κάνουν όλοι οι άλλοι.

Διάβασα, κάπου, ότι σε μια μελέτη (νομίζω του 2016), η διακοπή του Facebook έκανε τους ανθρώπους να αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι! Μια αντίστοιχη έρευνα έδειξε ότι το Pinterest μπορεί να είναι πηγή άγχους για τους γονείς.

Το να νιώθουμε ότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε στον γονέα που δημοσίευσε 1.000 pins χειροτεχνίας μάς επηρεάζει, όταν εμείς νιώθουμε ότι τα πάμε καλά επειδή απλά καταφέραμε να φτιάξουμε ένα μεσημεριανό!

Μοιραζόμαστε πολλά

Αν ρωτήσουμε τον εαυτό μας εάν κάνουμε υπερβολική «κοινή χρήση» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κι αν το παρακάνουμε και πιθανότατα θα πούμε «Όχι». Δε θα το παραδεχτούμε. (Υπάρχει όρος για τους γονείς που μοιράζονται στα social και λέγεται sharenting).

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν μετατρέψει πολλούς γονείς σε καθημερινούς ρεπόρτερ της ζωής της οικογένειας. Περιλαμβάνουμε τα χρονοδιαγράμματα μας με φωτογραφίες και ενημερώσεις, μερικές φορές πολλές φορές την ημέρα. Και κανένα θέμα δεν φαίνεται να είναι εκτός ορίων, από μικροατυχήματα στην προπόνηση μέχρι μια ακατάστατη ντουλάπα.

Δεσμεύουμε τον χρόνο μας

Ας δοκιμάσουμε αυτό το πείραμα: χωρίς να «κλέψουμε». Να καταγράψουμε πόση ώρα «καθίσαμε για λίγο» στο κινητό μας να τσεκάρουμε κάτι στα social media. Μόλις προσθέσουμε όλα αυτά τα λεπτά μέσα σε μια εβδομάδα, πιθανότατα θα εκπλαγούμε με το πώς διαχειριζόμαστε το -λιγοστό κατά τα άλλα- χρόνο μας.

Τα social media μπορούν να μας ξοδέψουν περισσότερο χρόνο από ό,τι ίσως φανταζόμασταν, και αυτός είναι ο χρόνος που θα μπορούσαμε να περάσουμε με την οικογένειά μας ή να αφιερώσουμε σε κάτι που πραγματικά μας αρέσει. Τι θα έλεγαν τα παιδιά μας αν τα ρωτούσαμε τι σκέφτονται για μας και το κινητό μας!;

Η συνειδητοποίηση ότι ξοδεύουμε πάρα πολύ χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν σημαίνει ότι πρέπει να τον εγκαταλείψουμε εντελώς. Απλώς ας βεβαιωθούμε ότι έχουμε θέσει όρια, ώστε όλοι να έχουν στιγμές που είναι αποσυνδεδεμένοι και απλώς απολαμβάνουν ο ένας την παρέα του άλλου.

Βάζουμε και τα παιδιά μας στο «παιχνίδι» της δημοσίευσης

Έχουμε ρωτήσει ποτέ το παιδί μας αν θα δημοσιεύσουμε μια φωτογραφία του στο Facebook;  Θέλουν να μάθουν πόσα likes πήραν για εκείνη την ανάρτηση που κάναμε χθες; Μας ζητάνε από μόνοι τους «να την ανεβάσουμε»;

Ως γονείς, όταν δημοσιεύουμε τις φωτογραφίες των παιδιών μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και παρακολουθούμε ενεργά τη δημοτικότητα των αναρτήσεων, κινδυνεύουμε να δημιουργήσουμε παιδιά που διψούν για αποδοχή, για δημοφιλία! Καθώς παρακολουθούν τη συμπεριφορά μας, τα παιδιά μπορεί να μάθουν να μετρούν τη δημοτικότητά τους ανάλογα με το πόσα άτομα κάνουν κλικ στο κουμπί «μου αρέσει».

Καυχιόμαστε (πάρα πολύ)

Όλοι καυχιόμαστε στα social media γιατί τα παιδιά μας είναι φοβερά. Φυσικά, είμαστε περήφανοι για τα παιδιά μας και θέλουμε να το μάθει ο κόσμος.

Κάποιοι, ίσως, λίγο περισσότερο από τους άλλους. Κάποιοι άλλοι, πάλι, μπορεί να φτάσουν στο άλλο άκρο και να γίνονται υποτίθεται ειρωνικοί και σαρκαστικοί με τα επιτεύγματα των παιδιών τους και καυχώνται έτσι «υπογείως» για όσα πέτυχαν τα παιδιά τους.

Ζητάμε να «στήσουμε» μια τέλεια εικόνα

«Τα παιδιά μας φαίνεται τόσο χαριτωμένα με αυτά που φοράνε. Ας πάρω το κινητό μου να βγάλουμε μια οικογενειακή φωτογραφία. Θα φαινόταν, όμως, πιο χαριτωμένο αν το χέρι του μεγάλου ήταν στους ώμους του μικρού. Όχι, όχι, το χέρι είναι πολύ ψηλά. Πιο χαμηλά. Αα περίμενε. Ο μικρός δε γελάει και του βγήκε έξω η μπλούζα από το παντελόνι. Όχι, περιμένετε να περάσει από πίσω το μηχανάκι. Τι γίνεται με αυτό το ύφος; Στάσου. Χαμογέλα λίγο! Εντάξει, σταθείτε εκεί ένα λεπτό. Πρέπει να το δημοσιεύσω στο Instagram μου.»

Ακούγεται γνωστό; Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι γεμάτα από αυτές τις «τέλειες» στιγμές, με τη διαφορά ότι πολλές από αυτές τις «τέλειες» στιγμές χρειάστηκαν 15 λήψεις της ίδιας πόζας και τόση καθοδήγηση από εμάς όσο ένας φωτογράφος σε μια φωτογράφιση σούπερ μοντέλου.

Για τις δημοσιεύσεις των φωτογραφιών των παιδιών μας στο διαδίκτυο, θα πρέπει να σταθμίσουμε τα υπέρ και τα κατά. Κυρίως να είμαστε ενημερωμένοι.

Και να θυμόμαστε ότι μπορούμε να τραβήξουμε μια φωτογραφία (δεν είναι κακό να μαζεύουμε ενθύμια και να απαθανατίσουμε τις αναμνήσεις μας) και απλά να απολαύσουμε τη στιγμή χωρίς να τη μοιραστούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Εάν εξακολουθούμε και αποφασίζουμε ότι θέλουμε να μοιραστούμε τις φωτογραφίες μας, ας τραβήξουμε αυτές τις αυθόρμητες λήψεις και ας διασκεδάσουμε με τα παιδιά μας. Απλώς ας τραβήξουμε τη φωτογραφία για να απαθανατίσετε τη στιγμή για τον εαυτό μας (και όχι για ένα κοινό) και σαν να είμαστε ο μόνος που θα τη δει.  Εμείς και τα παιδιά μας θα διασκεδάσουμε πολύ περισσότερο.

Δημιουργούμε Ψηφιακό Αποτύπωμα

Κάποια παιδιά ίσως θυμούνται ακόμα την «ενοχλητική» φωτογραφία τους που η μαμά τους έδειχνε από δω κι από κει όταν ήταν μικροί.

Όλες αυτές οι φωτογραφίες περιορίζονταν σε άλμπουμ φωτογραφιών που μοιράζονταν μεταξύ των μελών της οικογένειας και των κοντινών φίλων, επειδή δεν υπήρχαν κοινωνικά μέσα.

Σήμερα, δημιουργούμε ένα ψηφιακό αποτύπωμα από την πρώτη φορά που ανεβάζουμε μια φωτογραφία των παιδιών μας στο Διαδίκτυο.

(Για το ψηφιακό αποτύπωμα έχω γράψει περισσότερα εδώ).

Τι θα πει το ψηφιακό αποτύπωμα του παιδιού μας για αυτό όταν είναι ενήλικας; Πρέπει να το σκεφτούμε καλά.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μόνο ένας από τους πολλούς τρόπους με τους οποίους μπορούμε, σκόπιμα ή όχι, να παραβιάσουμε το απόρρητο των παιδιών μας. Ακόμα κι αν οι ιστοσελίδες αναφέρουν όρους διαγραφής κλπ., όλοι γνωρίζουμε ότι μόλις ανέβει μια φωτογραφία, είναι εκεί έξω, ακόμα κι αν θέλουμε να την πάρουμε πίσω.

Οι φωτογραφίες μπορούν να αποθηκευτούν, να κοινοποιηθούν και να διανεμηθούν ακόμα και εν αγνοία μας.​ Δεν έχω σκοπό να τρομοκρατήσω κανέναν, αλλά πρέπει ειδικά ως γονείς να τα γνωρίζουμε αυτά. 

Επιπλέον, όπως έχω ήδη γράψει και σε άλλο άρθρο, πρέπει πάντα να σκεφτόμαστε αν το παιδί μας θα έρθει σε δύσκολη θέση με κάποιο από το περιεχόμενο που αναρτούμε ως γονείς.

Εστιάζουμε στα Likes

Δημοσιεύουμε μια φωτογραφία του παιδιού μας και παίρνει 33 likes.  Στη συνέχεια δημοσιεύουμε  μια φωτογραφία του σκύλου μας και παίρνει 67 likes.  Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο σκύλος μας είναι πιο χαριτωμένος από το παιδί μας;

Ανεβάζουμε μια φωτογραφία του παιδιού μας να κάνει επιδρομή στο ντουλάπι για μια σοκολάτα για πρωινό. Παίρνουμε 50+ likes. Οκ. Τότε, όμως, λαμβάνουμε ένα σχόλιο από έναν άλλο γονέα που λέει ότι δεν θα άφηνε ποτέ το παιδί του να φάει σοκολάτα για πρωινό!  Και τα συναισθήματά μας πληγώνονται. Δεν σταματάει ποτέ όλο αυτό.

Φαίνεται ότι υπάρχει ένας ανεπίσημος ανταγωνισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για το ποιος είναι ο πιο αστείος, ο πιο έξυπνος, ο πιο εκπληκτικός γονέας και μπορεί να φέρει στο σημείο τις μαμάδες και τους μπαμπάδες να μετρήσουν την επιτυχία τους ως γονείς με βάση τις προτιμήσεις, τα likes, τα σχόλια και τα re-tweets των άλλων.

Ποια είναι,όμως, η θετική πλευρά των social media;

Αν και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να έχουν πολλές (και πιο πολλές) αρνητικές επιπτώσεις στην ανατροφή των παιδιών, υπάρχουν πολλά πλεονεκτήματα σε αυτές τις πλατφόρμες εάν χρησιμοποιούνται προσεκτικά.

Μπορούμε να κρατήσουμε επαφή με τους αγαπημένους μας

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σχεδιάστηκαν αρχικά για να συνδέουν ανθρώπους και να μας δίνουν τη δυνατότητα να μοιραζόμαστε επιτεύγματα, ορόσημα και χαριτωμένες στιγμές με φίλους και συγγενείς που μπορεί να μην βλέπουμε ή να τους μιλάμε συχνά. Ειδικά σε περιπτώσεις που έχουμε συγγενείς ή φίλους στην άλλη άκρη του κόσμου είναι ένας υπέροχος τρόπος να νιώθουμε κοντά ο ένας στον άλλον.

Μπορούμε να μάθουμε από άλλους γονείς

Αντί να χρησιμοποιούμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να καυχηθούμε για τα επιτεύγματα του παιδιού μας, μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε ως πολύτιμη πηγή για συμβουλές και tips από άλλους γονείς. Έχει κανείς κάποιες συμβουλές για να κόψουμε την πάνα; Για τις καούρες της εγκυμοσύνης; Για πείτε καμιά συνταγή για το σνακ του σχολείου. Καμιά ιδέα για μια διασκεδαστική και εύκολη χειροτεχνία με ένα παιδί 3 ετών;

Μπορούμε να συγχωρούμε και να γελάμε με τον εαυτό μας

Εάν ακολουθούμε γονείς που είναι ειλικρινείς σχετικά με τις δικές τους εμπειρίες, πιθανότατα θα νιώσουμε καλύτερα με τις δικές μας απογοητεύσεις και ατυχίες ως γονείς και θα γελάμε με τα καμώματά μας.

Μπορούμε να συνδεθούμε με άλλους

Αν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τις αλληλεπιδράσεις πρόσωπο με πρόσωπο, μπορούν να βοηθήσουν στην παροχή κοινωνικής υποστήριξης κατά τις στιγμές που χρειάζεται να συνδεθούμε με φίλους αλλά δεν έχουμε το χρόνο ή τη δυνατότητα.

Μπορούμε να βρούμε πολύτιμους πόρους

Πολλοί ειδικοί σε θέματα γονέων, παιδιών και υγείας έχουν παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αν ακολουθήσουμε αυτές τις αξιόπιστες πηγές, μπορούμε να βρούμε πολύτιμες πληροφορίες που θα μας βοηθήσουν να μειώσουμε το άγχος της ανατροφής των παιδιών.

Για τις αρνητικές επιπτώσεις των social media στη ζωή μας, υπάρχουν κάποιες συμβουλές ειδικών για τη χρήση τους, ώστε να διασφαλίσουμε ότι δίνουμε το καλό παράδειγμα στο παιδί μας.

Να είμαστε επιλεκτικοί ως προς το ποιους ακολουθούμε και να μην ακολουθούμε αυτούς που μας κάνουν να νιώθουμε ένοχοι ή άσχημα για τις αποφάσεις μας ως γονείς.

Να λάβουμε υπόψη τη μακροπρόθεσμη επίδραση των φωτογραφιών και των σχολίων μας σχετικά με τα παιδιά μας. 

Να ζητάμε την άδειά τους, αν είναι σε μεγαλύτερη ηλικία, πριν δημοσιεύσουμε κάτι σχετικά με αυτά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Να είμαστε ειλικρινείς σχετικά με τις αναρτήσεις και τις προθέσεις μας.  

Πριν δημιουργήσουμε μια ανάρτηση που σχετίζεται με το παιδί μας, ας αναρωτηθούμε: Γιατί δημοσιεύω; Είμαστε πραγματικά περήφανοι και θέλουμε να το μοιραστούμε με φίλους και αγαπημένα πρόσωπα; Θέλουμε να πούμε κάτι; Έχουμε κάτι να μοιραστούμε που θα μπορούσε να βοηθήσει άλλους γονείς; Ή συναγωνιζόμαστε  με άλλους γονείς για likes και shares; Μήπως «ψαρεύουμε» κομπλιμέντα για τον εαυτό μας;

Να μην ανταγωνιζόμαστε ή να συγκρίνουμε. Μπορεί να είναι πιο εύκολο να το λέμε παρά να το κάνουμε, αλλά ας προσπαθήσουμε να μην ασκήσουμε πίεση στον εαυτό μας (ή στα παιδιά μας) για να ανταποκριθούμε στις φαινομενικά τέλειες ζωές που απεικονίζουν άλλοι στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. 

Ας υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας ότι πολλοί άνθρωποι μοιράζονται μόνο τα καλά και ότι το παιδί του καθενός προοδεύει με τον δικό του ρυθμό.

Και να μην ξεχνάμε να βάζουμε όρια στον εαυτό μας. Απενεργοποιώντας τη συσκευή μας την ώρα του φαγητού ή/και μερικές ώρες πριν τον ύπνο (για αρχή!), μπορούμε να δώσουμε ένα καλό παράδειγμα στα παιδιά μας και να κερδίσουμε ποιοτικό χρόνο για να συνδεθούμε με την οικογένειά μας χωρίς τις οθόνες.

Ας αξιολογήσουμε και τη δική μας χρήση (εδώ είναι τα δύσκολα!!) Εάν πχ διαγράφαμε όλους τους λογαριασμούς μας και εξαφανιζόμασταν από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αύριο, αυτό θα μας έκανε λιγότερο επιτυχημένους στην ανατροφή των παιδιών; Αν και δεν χρειάζεται να φτάσουμε σε αυτό το άκρο, είναι χρήσιμο να ρίξουμε μια πιο προσεκτική ματιά στη σχέση μας με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κατ’ επέκταση το κινητό μας και πώς μπορεί να επηρεάσει την ανατροφή των παιδιών μας.

Το έχουμε ξαναπεί. Δεν είναι κακή μαμά αυτή που ανεβάζει φωτογραφίες, ούτε είναι καλή μαμά αυτή που δεν ανεβάζει.

Σύντομα, τα παιδιά μας θα κάνουν τους δικούς τους λογαριασμούς και πρέπει να είμαστε δίπλα τους να τους ενημερώνουμε, να τους προβληματίζουμε για όλο αυτό το «νέο κόσμο».

Και μην ξεχνάμε ποτέ να έχουμε ανοιχτά μυαλά και ανοιχτή αγκαλιά!

Ας συνδεθούμε στο Instagram, το Twitter και το Facebook, να γνωριστούμε καλύτερα, να δημιουργήσουμε μια κοινότητα 🙂

Πείτε μου στα σχόλια τις προτάσεις σας και άλλα θέματα για τα οποία θα θέλατε να γράψω — ανυπομονώ να τα δω.

Εκτιμώ τόσο πολύ που αφιερώνετε το χρόνο σας και διαβάζετε τα κείμενά μου. Μοιραστείτε το με τους φίλους και την οικογένειά σας εάν το βρήκατε χρήσιμο, κάντε κλικ στο αντίστοιχο κουμπί για να με ακολουθήσετε.

Να έχετε μια όμορφη μέρα!

Τα λέμε σύντομα!