Διαφορετικό καλοκαίρι, αλλά πολύ όμορφο!

Ο νεογέννητος μικρός μας έφτασε τριών εβδομάδων και περνάμε το καλοκαίρι στο σπίτι, ήρεμα, κάνοντας ήδη τις πρώτες μας βόλτες με το καρότσι κλπ.

Λίγο challenging, που λέμε, η κατάσταση με τόσα παιδιά στο σπίτι, αλλά έχω στο νου μου από την πρώτη στιγμή δυο πράγματα: να διώξω τις προσδοκίες, τις ιδανικές συνθήκες που θα ήθελα ή που είχα φανταστεί και να μη δίνω σημασία σε όσα ακούω γύρω μου (και που στις προηγούμενες γέννες με «στοίχειωναν»).

Ευτυχώς έχω ομάδα υποστήριξης φοβερή και νιώθω πραγματικά ασφάλεια και την πολυτέλεια να πάρω το χρόνο μου, να έχω την ελευθερία να πάρω μια βαθιά ανάσα.

Ο άνθρωπός μου, αυτός ο άνθρωπος που με κάνει και νιώθω τόσο ξεχωριστή και μοναδική, έχει αναλάβει σχεδόν τα πάντα: από τα πρακτικά του σπιτιού, τα υπόλοιπα παιδιά βεβαίως βεβαίως, μέχρι την πλήρη ψυχολογική μου στήριξη! Τόσα σ’ αγαπώ και τόση επιβράβευση δεν είχα ακούσει σε όλη μου τη ζωή!!

Η αδερφή μου, παρόλο τρίτεκνη και με μωρό 5 μηνών, πανταχού παρούσα (και τα πάντα πληρούσα!!!), στήριγμα αξεπέραστο, έχει αναδειχθεί σε σούπερ ψυχαγωγία για τα παιδιά μου με μπάνια στη θάλασσα, πυτζάμα πάρτυ και ό, τι μπορείς να φανταστείς.

Κι ευτυχώς έχω κοντά τις φίλες μου, τις βιταμίνες μου, που είναι πάντα εκεί να μου δώσουν τα φώτα τους, να ακούσουν την γκρίνια μου και τις ανησυχίες μου, να μου προσφέρουν την αμέριστη συμπαράστασή τους όταν την έχω πραγματική ανάγκη. Έχω κοντά μου, βέβαια, και σε απόσταση αναπνοής, και τη μανούλα μου, πολυτέλεια και αυτή πολύ μεγάλη, αλλά και τα πεθερικά μου… Είμαι πολύ τυχερή, από αυτή την άποψη,το ξέρω.

Αλλά όταν γέννησα το Λεωνίδα, το τρίτο μου παιδί, δεν ζητούσα τη βοήθεια που χρειαζόμουν, αν και ήταν και τότε διαθέσιμη! Δεν τη ζητούσα γιατί ένιωθα ότι αφού ήταν επιλογή μου το τρίτο παιδί, έπρεπε να σηκώσω όλο το βάρος εγώ. Ενοχική εκ φύσεως…

Με έπιαναν και τα εγωιστικά μου, ότι εγώ ξέρω καλύτερα, ότι δεν έχουμε ίδιες απόψεις και συμπεριφορές πχ με τους παππούδες, ότι κανείς δεν θα προσέξει το μωρό μου -ή και τα άλλα μου παιδιά- όπως εγώ.

Οπότε πρέπει να σκεφτούμε σοβαρά πριν αρχίσουμε να αυτομαστιγωνόμαστε και να ταλαιπωρούμε τον εαυτό μας!

Τι έχω πάντα στο μυαλό μου (ή αλλιώς τι θα μπορούσαμε να κάνουμε)

1. Καταρχάς είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι τα πράγματα θα είναι διαφορετικά σε σχέση με τον ερχομό του πρώτου μας παιδιού. Πρώτα-πρώτα θα είμαστε κι εμείς οι ίδιοι διαφορετικοί! Το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αναγνωρίσουμε αυτή τη διαφορά.

Θα είναι μια διαφορετική εμπειρία για μας. Δεν θα έχουμε αυτή την αίσθηση «Θεέ μου, δεν έχω ιδέα τι κάνω» που είχαμε την πρώτη φορά, αλλά τα χέρια μας θα είναι πιο γεμάτα, θα είμαστε απασχολημένοι φουλ τάιμ.

2. Όσο περισσότερα παιδιά έχουμε, φυσικά, τόσο πιο ουσιαστικός είναι ο προγραμματισμός και η προετοιμασία. Ο χρόνος είναι ένα πολύτιμο αγαθό που γίνεται πιο σπάνιο καθώς μεγαλώνει η οικογένειά μας.

Μπορεί να έχουμε πολλά μωρουδίστικα πράγματα από τα μεγαλύτερα παιδιά μας ή ίσως θα πρέπει να τα αγοράσουμε ξανά, όπως εμείς γιατί ήμασταν πολύ σίγουροι ότι δε θα κάνουμε τέταρτο παιδί!! Είτε έτσι, είτε αλλιώς, είναι πολύ εύκολο να επαναπαυθούμε και να νιώθουμε σίγουροι ότι «το’χουμε» σε σχέση με το πρώτο μας μωρό που είχαμε 9 μήνες εγκυμοσύνης που μόνο με αυτό ασχολούμασταν!

Τώρα όμως είμαστε πιο απασχολημένοι, σωστά; Η προετοιμασία για μια νέα άφιξη όταν έχουμε τα «χέρια γεμάτα» με άλλα παιδιά φαίνεται λιγότερο προτεραιότητα. Ωστόσο, όσο απασχολημένοι κι αν είμαστε τώρα, πρόκειται να γίνουμε «πολύ πιο απασχολημένοι». Οπότε ας οργανωθούμε όσο το δυνατόν περισσότερο πριν τον τοκετό.

3. Το πώς θα αντιδράσουν τα παιδιά μας και πώς θα αντιμετωπίσουν το νέο τους αδερφάκι, θα εξαρτηθεί σε μεγάλο βαθμό από το πώς θα χειριστούμε εμείς τη μετάβαση. Υπάρχουν πολλά απλά βήματα που μπορούμε να ακολουθήσουμε για να τα προετοιμάσουμε με βασικότερο να τους εξηγήσουμε τις αλλαγές που θα έρθουν, το πόσο φυσιολογικό και σύνηθες είναι, να τους συμπεριλάβουμε στην προετοιμασία και κυρίως να δείξουμε κατανόηση αν δεν υποδεχτούν το μωρό όπως θα περιμέναμε και να τους δώσουμε το χρόνο που χρειάζονται.

4. Με περισσότερες απαιτήσεις από το χρόνο μας, είναι σημαντικό να «κάνουμε ένα διάλειμμα» (take a break κοινώς!).

Ίσως μας φαίνεται δύσκολο, αλλά θα πρέπει να σταματήσουμε να προσπαθούμε να γίνουμε «Σούπερ Μαμά». Όπως έγραψα και παραπάνω, εάν υπάρχει τρόπος να κάνουμε τη ζωή μας πιο εύκολη, ενώ έχουμε να ασχοληθούμε με ένα νεογέννητο ταυτόχρονα με τα παιδιά μας, εννοείται τον εκμεταλλευόμαστε. Αποδεχόμαστε κάθε βοήθεια που προσφέρεται (αν και ομολογουμένως, αυτό δεν είναι πάντα κάτι στο οποίο είμαστε καλές εμείς οι μαμάδες). Εάν κάποιος είναι πρόθυμος να μας φέρει φαγητό, να καθαρίσει το σπίτι μας ή να μαζέψει πράγματα για εμάς, απλά τον αφήνουμε. Τέλος συζήτησης.

Ζητάμε στήριξη από όπου μπορούμε, λοιπόν, επιστρατεύουμε τους δικούς μας ανθρώπους και δεν προσπαθούμε να φανούμε παντοδύναμοι και άτρωτοι!

Και ξέρω ότι το όλο θέμα «κοιμήσου όταν κοιμάται το μωρό» ακούγεται πολύ, αλλά αυτό συμβαίνει γιατί όντως είναι σημαντικό. Προφανώς με ένα άλλο παιδί να φροντίζεις, ο γρήγορος υπνάκος με το νεογέννητο δεν θα είναι τόσο εύκολος όσο την πρώτη φορά. Αλλά όταν προκύπτει λίγος χρόνος, δεν καθόμαστε να κάνουμε δουλειές ή να χαζέψουμε στο Ίντερνετ! Κοιμόμαστε! Όλα τα άλλα μπορούν να περιμένουν, οι ευκαιρίες για υπνάκο είναι τόσο λίγες, που πρέπει να αξιοποιηθούν αμέσως.

5. Όσο και να θέλουμε να μην αλλάξει τίποτα στην καθημερινότητά μας με τα άλλα παιδιά μας, αυτό δε γίνεται!

Δε γίνεται να βάλουμε προτεραιότητα την καθιερωμένη ως τώρα ρουτίνα μας.

Ούτε να γεμίσουμε ενοχές που τα μεγάλα μας δεν κάνουν τις δραστηριότητες που κάνουν άλλες οικογένειες αυτή την περίοδο ή που δεν περνάμε μαζί το χρόνο που περνούσαμε. Το μωρό μας είναι η βασική μας προτεραιότητα αυτήν την περίοδο.

Μπορεί να δυσκολευόμαστε να αποδεχτούμε όλα τα παραπάνω, μπορεί τα άλλα παιδιά μας να μας κάνουν παράπονα κάποιες φορές. Ε δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα σε αυτή τη ζωή!

Ας χαρούμε κάθε φάση των παιδιών μας, χωρίς να βιαζόμαστε να μεγαλώσουν και να «περάσουν στο επόμενο στάδιο». Στα δυο πρώτα μου παιδιά δεν κατάφερα να το κάνω, δυστυχώς, και το έχω μετανιώσει πολύ. Αλλά ποτέ δεν είναι αργά!!

Η περίοδος αυτή δε θα ξανάρθει. Και θα μας λείψει μόλις περάσει. ❤️