Αρχείο μηνός Νοέμβριος 2021

#BetterLife

Απλότητα: Πώς να τακτοποιήσουμε την ψηφιακή ζωή μας

3 Σχόλια

Σε συνέχεια των δύο προηγούμενων αναρτήσεων για την απλότητα στη ζωή μας (Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή, Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα), σήμερα ανεβάζω το τρίτο μέρος που υποσχέθηκα: απλότητα σε ένα κόσμο που είναι πολύπλοκος, γεμάτος και αγχώδης. (Εντάξει, χωρίς καμία αμφιβολία, αυτά είναι τα αγαπημένα μου θέματα. Μπορώ να τα διαβάζω ασταμάτητα! Εκεί να δεις scrolling και χρόνος στο κινητό!!)

Πολύ συχνά σκέφτομαι ότι όντως έχουμε πολύ χρόνο στα χέρια μας.

Παρόλο που η τεχνολογία έχει διαφοροποιήσει τις κοινωνικές, οικονομικές και οικογενειακές μας υποχρεώσεις, έχουμε ακόμα χρόνο.

Ώρα για scrolling στα social media, ώρα για παρακολούθηση τηλεόρασης ή youtube, ώρα για online shopping, ώρα για ατελείωτες συνομιλίες στο viber στις 132 ομάδες που συμμετέχουμε!

Τις περισσότερες φορές οι ζωές των άλλων ανθρώπων καταφέρνουν να καταναλώσουν τη δική μας, αφού περνάμε τόσες ώρες να παρακολουθούμε και να σχολιάζουμε τις δημοσιεύσεις τους.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δημιουργήσει μια κουλτούρα «επιπολαιότητας», που μας κάνει λιγότερο επιεικείς σε πιθανά αντιληπτά σφάλματα και λάθη άλλων χρηστών. Έχουν προκαλέσει μισαλλόδοξες αντιδράσεις, ανόητες επιπλήξεις, ανούσιες κακίες.

Έχω κάνει συνειδητή προσπάθεια να «αποσυνδέομαι» όσο μπορώ, επειδή η τακτική ενασχόλησή μου με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μού δημιουργεί πρόβλημα στην επικοινωνία μου με όσους είναι όντως φυσικά δίπλα μου, με απομακρύνει από μοναδικές στιγμές που γίνονται ακριβώς δίπλα μου.

Δεν είμαι ιδιαίτερα αυστηρή με την έννοια της πλήρους αποχής και αποσύνδεσης, αφού για μένα το κινητό είναι (δυστυχώς) και απαραίτητο εργαλείο δουλειάς. Επιπλέον, το blogging είναι ένας στόχος σημαντικός για μένα, κάτι που κάνει πράξη την αγάπη μου για το γράψιμο και δίνει ουσιαστικό νόημα στην καθημερινότητά μου. Οπότε το να μην ασχοληθώ καθόλου με το κινητό είναι σίγουρα μια ουτοπία. Προσπαθώ, όμως, να έχω κάποια όρια, όπως να μην έχω μαζί μου το κινητό σε ένα καφέ, μια έξοδο με αγαπημένους μου, όταν ζωγραφίζω με τα παιδιά, όταν παίζουμε, διαβάζουμε ή όταν ξαπλώνων στο κρεβάτι. Δεν το τηρώ πάντα, αλλά το έχω στο νου μου πολύ έντονα.

Αυτό που διαπιστώνω τα τελευταία χρόνια είναι μια συζήτηση γύρω από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την επιρροή τους και θεωρώ πολύ σημαντικό το ότι έχουμε αρχίσει να συνειδητοποιούμε τα σημεία που μας κάνουν κακό. Το πρόβλημα είναι ότι μας καθηλώνει η αμεσότητα της ικανοποίησης που μας δίνει. Αλλά αυτό που έχω μάθει είναι ότι η ορθή χρήση τους και η αυθεντικότητά μας στα social media δεν απαιτεί απαραίτητα την αποσύνδεση. Σίγουρα, βέβαια, βοηθάει να ανακτήσουμε τον προσγειωμένο εαυτό μας, να δουλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι.

Τα πλαστά standards της ομορφιάς και της εξωτερικής εμφάνισης μάς βομβαρδίζουν διαρκώς. Οι διαδικτυακές περσόνες χρησιμοποιούν αγένεια υπό το πρόσχημα της κωμωδίας ή παρουσιάζουν μια εικόνα που μακράν απέχει από την πραγματικότητα. Εάν περισσότεροι άνθρωποι ήταν ειλικρινείς για τη ζωή τους και για το τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από την οθόνη, οι άνθρωποι δεν θα αντιμετώπιζαν ανθυγιεινές πιέσεις για να είναι πάντα καλά, όλη αυτή την τοξική θετικότητα, το «περνάμε καλά κι αυτό βγαίνει προς τα έξω».

Πολλές από τις εμπειρίες μας βασίζονται στην αναζήτηση επικύρωσης μέσω της εικόνας που έχουμε παρουσιάσει όταν είμαστε online: τέλεια γεύματα, σχέσεις, δουλειές, τρόποι ζωής. Συνοψίζουμε την αξία μας σε μια εξαιρετικά επινοημένη κατάσταση ή φωτογραφία. Αυτό δεν είναι πραγματικότητα. Είναι μια απεικόνισή της με τον τρόπο που θεωρούμε ότι θα πάρουμε περισσότερα likes. Και δεν είναι μόνο εκείνοι που ασχολούνται ενεργά με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αλλά και οι «ακόλουθοι» που μπορεί να μην είναι ενεργοί ως παρουσία, αλλά εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους δίνουν αξία σε όλο αυτό το «ιδανικό σενάριο».

Γι’αυτό η αλήθεια μας με όλες τις ατέλειες και τα λάθη και τις βλακείες μας είναι αυτή που πρέπει να «αγκαλιάσουμε». Αυτή είναι η ζωή.

Είναι απολύτως φυσιολογικό να αποτύχουμε γιατί σημαίνει ότι προσπαθούμε.

Είναι οκ να ερχόμαστε αντιμέτωποι με την απόρριψη και την αποτυχία μας.

Έτσι θα γίνουμε καλύτεροι, έτσι θα γίνουμε πιο «ανθεκτικοί».

Είναι οκ.

Αυτό πρέπει να θυμόμαστε.

Εμείς οι ίδιοι είμαστε οκ.

Είμαστε αρκετοί.

Εκτός σύνδεσης, απλώς ζούμε, νιώθουμε, βιώνουμε την κάθε στιγμή και τα πιο αληθινά συναισθήματά μας.

Χωρίς φίλτρο.

Χωρίς αυτόματη διόρθωση.

Χωρίς προσχήματα.

Παρακάτω περιγράφω πρακτικά τα βήματα που ακολουθώ για να ξεκαθαρίσω όλον αυτόν τον ψηφιακό σωρό που έχω μαζέψει, ώστε να διατηρώ τα αρχεία μου οργανωμένα και να έχω το μυαλό μου καθαρό και ήρεμο, για όσα είναι πραγματικά σημαντικά.

Πώς να «ξεκαθαρίσουμε» την ψηφιακή μας ζωή

Η ψηφιακή μας ζωή σήμερα είναι ένας απεριόριστος αριθμός ανθρώπων που «ακολουθούμε», φωτογραφίες που μας «δίνουν έμπνευση», ιδέες για μουσική ή για βιβλία, άρθρα για ανάγνωση, ένα γεμάτο inbox από συνεργάτες, από newletters που έχουμε γραφτεί όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε το email μας, όλα όσα σκανάρουμε, όλα αυτά τα free downloads που «κατεβάζουμε» και αποθηκεύουμε οπουδήποτε στον υπολογιστή μας και πιθανώς να μην ανοίγουμε και ποτέ. Η άλλη πλευρά όλης αυτής της ψηφιακής αφθονίας είναι ότι συχνά νιώθουμε πελαγωμένοι και εξαντλημένοι από όλα αυτά.

Αυτό το δίκοπο μαχαίρι το συνειδητοποίησα σιγά σιγά όταν διαπίστωσα ότι σχεδόν όλα όσα ανακαλύπτω καθημερινά online (και εκείνη την ώρα ενθουσιάζομαι κλπ. και γράφομαι και στα newsletters και σε όλα και αποθηκεύω όλα τα δωρεάν αρχεία και εκτυπώσιμα «κάπου» στον υπολογιστή ή σε κάποιο usb stick ή οπουδήποτε), μετά είτε θα δυσκολεύομαι να τα βρω είτε δε θα τα αναζητήσω ποτέ γιατί πραγματικά ο όγκος ειναι τεράστιος!

Και είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι σε μια εποχή συνεχούς συνδεσιμότητας και ατελείωτων πληροφοριών, χρειάζεται πολλή δουλειά για να εστιάσουμε σε αυτό που πραγματικά έχει σημασία για εμάς.

Αυτή η συνειδητοποίηση είναι που με ενέπνευσε να ξεκινήσω αυτό το ψηφιακό decluttering/ ξεκαθάρισμα, με σκοπό να ελέγχω ολόκληρη την «ψηφιακή μου ζωή» και να αναδιοργανώσω τα πάντα σε ένα απλούστερο και πιο ασφαλές σύστημα.

Σε αυτή τη διαδικασία ανακάλυψα:

  • Κάποιους λογαριασμούς στους οποίους δεν συνδέομαι ποτέ, όπως παλιά email και αχρησιμοποίητες εφαρμογές
  • 156 ανοιχτές καρτέρες στο ίντερνετ του κινητού και άλλες 35 στο γραφείο με τουλάχιστον 300 αποθηκευμένους σελιδοδείκτες
  • 1.832 Εισερχόμενα emails, με αρκετές εκατοντάδες μη αναγνωσμένα
  • 3.080 αποθηκευμένες φωτογραφίες στο κινητό 
  • 548 ληφθέντα αρχεία
  • 1.054 αρχεία σε ένα φάκελο «προς αρχειοθέτηση»
  • 1.000 άτομα που ακολουθώ στο instagram αλλά είτε δεν προλαβαίνω να τις αναρτήσεις τους είτε δεν είναι πλέον ενεργά
  • 558 αποθηκευμένες αναρτήσεις από το instagram που βρήκα ενδιαφέρουσες αλλά δεν ξανακοίταξα και άλλα τόσα screenshots από stories που διάβασα και μου άρεσαν
  • Και σίγουρα κι άλλα πολλά που ξεχνάω…

Η ψηφιακή ακαταστασία δεν καταλαμβάνει φυσικό χώρο, αλλά καταλαμβάνει σημαντικό χώρο στο κεφάλι μας. Ένα ακατάστατο περιβάλλον δίνει την αίσθηση ότι διάφορα πράγματα ανταγωνίζονται για την προσοχή μας. Αυτό δυσκολεύει την εστίαση και τον προβληματισμό, τη δημιουργική σκέψη και τη λήψη σημαντικών αποφάσεων.

Η αφαίρεση δεδομένων που μας αποσπούν την προσοχή, ο περιορισμός του «θορύβου» των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και η διαγραφή υπενθυμίσεων ημιτελών έργων μπορούν να μας βοηθήσουν να κατευθύνουμε την προσοχή μας.

Τα κύρια βήματα για το ψηφιακό ξεκαθάρισμα είναι:

  • Επισκόπηση όλων των ψηφιακών μας δεδομένων (αρχεία, φάκελοι, λογαριασμοί κ.λπ.).
  • Διαγραφή όσων δε χρειαζόμαστε πια.
  • Αναδιοργάνωση όλων όσων κρατήσαμε.
  • Διατήρηση και τακτικός έλεγχος με απλές και σταθερές συνήθειες.

Πρέπει αν είμαστε υπομονετικοί με τον εαυτό μας σε αυτό το project – το μόνο που χρειάζεται είναι να έχουμε ένα πλαίσιο, με μικρές εργασίες που μπορούμε να σβήνουμε μια μια, ώστε να κάνουμε τα πράγματα πιο εύκολα.

Ξεκαθάρισμα εγγράφων

Πώς θα έχουμε ένα σταθερό σύστημα δημιουργίας αντιγράφων ασφαλείας και έναν οργανωμένο τρόπο πρόσβασης στα αρχεία μας:

1) Πριν κάνουμε οτιδήποτε να σιγουρευτούμε ότι έχουμε αντίγραφα ασφαλείας των αρχείων μας. Μπορούμε να τα αποθηκεύσουμε στον υπολογιστή μας, σε εξωτερικό σκληρό δίσκο, σε cloud εφαρμογές (π.χ. Dropbox, Google Drive, iCloud). Αυτές τις επιλογές γνωρίζω εγώ τελοσπάντων.

2) Ελέγχουμε τους φακέλους και τα αρχεία μας. Τσεκάρουμε πού αποθηκεύονται και πώς είναι οργανωμένα. Για παράδειγμα, ορισμένα από τα αρχεία μου βρίσκονται στον υπολογιστή μου κι άλλα συγχρονισμένα με το Dropbox ή το Google Drive. (α έχω και εκεί αρχεία… ξέχασα να τα μετρήσω…!)

3) Διαγράφουμε τα αρχεία που δεν θέλουμε πλέον, αλλά και αυτά που έχουμε δυο φορές για κάποιο λόγο (διπλότυπα). Αν δυσκολευόμαστε με την ιδέα να πάρουμε όλους τους φακέλους με τη σειρά, μπορούμε να τα μετακινήσουμε σε ένα φάκελο που ονομάζεται «To File» και να τα κάνουμε σταδιακά.

4) Οργάνωση συστήματος φακέλων. Τώρα είναι ώρα να οργανώσουμε εκ νέου το σύστημα φακέλων μας, χρησιμοποιώντας μια απλή ιεραρχία και όχι πολύπλοκα και δαιδαλώδη συστήματα φακέλων, υποφακέλων, υπο-υποφακέλων κλπ. Δε χρειάζεται, αφού έχουμε την επιλογή της αναζήτησης, να τα έχουμε όλα σε υποφακέλους, αρκεί η ονομασία τους να είναι σαφής.
Μπορεί να μας βοηθήσει το να σχεδιάσουμε την ιεραρχία των φακέλων μας σε χαρτί. Έτσι, έχω κάνει στη δουλειά.
Εάν έχουμε πολλά έγγραφα ενός συγκεκριμένου τύπου, μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν φάκελο γι’ αυτά, για παράδειγμα «Ιδέες για άρθρα» ή «Εκτυπώσιμα».
Εάν μας βοηθάει, ωστόσο, μπορούμε να χωρίσουμε σε περαιτέρω κατηγορίες με υποφακέλους. Αλλά πραγματικά, τα αρχεία είναι πιο εύκολο να τα βρούμε αν το σύστημα οργάνωσής μας δεν είναι πολύ περίπλοκο. (Εδώ έχω βρει κάποιες καλές προτάσεις για οργάνωση φακέλων). Επειδή χρησιμοποιώ τον υπολογιστή μου για τη δουλειά και την προσωπική μου ζωή, οι βασικοί μου φάκελοι είναι «ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ» και «ΕΡΓΑΣΙΑ» και μετά έχω υποφακέλους.

Τα αρχεία πρέπει να είναι αποθηκευμένα με τον τρόπο που έχουμε συνηθίσει να εργαζόμαστε.

  • Μετακινούμε τα πάντα από την επιφάνεια εργασίας: Η αποθήκευση αρχείων στην επιφάνεια εργασίας του υπολογιστή μας ισοδυναμεί με τη διασπορά ενός σωρού χαρτιών πάνω στο φυσικό μας γραφείο, καθιστώντας πιο δύσκολο να βρούμε αυτό που χρειαζόμαστε τη στιγμή που το χρειαζόμαστε. Οπότε τα μετακινούμε σε ένα φάκελο (πχ to file) ή τα διαγράφουμε. Να βάλουμε και μια ωραία ταπετσαρία οθόνης που θα μας φτιάχνει τη διάθεση και δε θα θέλουμε να την καλύπτουμε με 300 αρχεία. 
  • Διαγραφή λήψεων και προσωρινών αρχείων: Μετακινούμε ή διαγράφουμε Ληφθέντα και Προσωρινά αρχεία για να αδειάσουμε χώρο.
  • Ονομασία αρχείων: Πρέπει να βρούμε μια «τυπική σύμβαση ονομασίας αρχείων«, ώστε να είναι εύκολο να βρούμε τα πάντα.
  • Αποθήκευση αρχείων στον κατάλληλο φάκελο: Στο εξής, αποθηκεύουμε πάντα τα αρχεία στο σχετικό φάκελο, ώστε να είναι εύκολο να τα βρούμε. Μιλάμε για ένα λεπτό, δε θα μας πάρει παραπάνω.

Ξεκαθάρισμα φωτογραφιών

Αν είσαι όπως εγώ, με χιλιάδες φωτογραφίες αποθηκευμένες σε διάφορα μέρη, ας δούμε πώς θα διευκολύνουμε την κατάσταση:

  • Αποθήκευση και δημιουργία αντιγράφων ασφαλείας φωτογραφιών: Όπως και με τα έγγραφα, δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας φωτογραφιών τόσο σε φυσική συσκευή, όσο και με σύστημα αποθήκευσης cloud. Ένας εξωτερικός σκληρός δίσκος είναι μια καλή επιλογή, αλλά η πιο safe επιλογή είναι το cloud.
  • Οργάνωση συστήματος φακέλων: Οργάνωση φωτογραφιών σε φάκελο «Φωτογραφίες». Οι υποφάκελοι ίσως είναι ανά έτος ή ανά εκδήλωση, όπως βάφτιση, γάμος, γενέθλια κλπ. (Εγώ έχω κάτι ενδιάμεσο: ανά έτος και κάποιοι υποφάκελοι μέσα, με συγκεκριμένα ταξίδια, εκδηλώσεις κλπ).
  • Αρχειοθέτηση ή διαγραφή φωτογραφιών : Ανάλογα με το πόσες φωτογραφίες έχουμε, μπορεί να μη γίνεται με τη μια… Ας βάλουμε ένα podcast να ακούμε κατά την κατηγοριοποίηση του αρχείου των ψηφιακών φωτογραφιών μας!
  • Μεταφορά φωτογραφιών από το smartphone μας: Για να ελευθερώσουμε χώρο και να διατηρήσουμε τις φωτογραφίες μας σε ένα μέρος, μπορούμε να τις μετακινήσουμε από το smartphone στον υπολογιστή μας, είτε μέσω συγχρονισμού σε μια υπηρεσία cloud όπως το iCloud Photos ή το Google Photos, είτε συνδέοντας το τηλέφωνό μας με τον υπολογιστή μας.

Αρχεία μουσικής

  • Αποθηκεύουμε και δημιουργούμε αντίγραφα ασφαλείας της μουσικής μας: Παρόμοια με τα έγγραφα και τις φωτογραφίες μας, χρησιμοποιούμε μία φυσική συσκευή και μία επιλογή cloud. 
  • Οργάνωση συστήματος φακέλων: Οργανώνουμε όλα τα αρχεία μουσικής σε ένα φάκελο που ονομάζεται «Μουσική». Παλιότερα τα αποθήκευα ανά καλλιτέχνη. Όμως, δεν μπορώ να «κάνω πρόγραμμα» κάθε φορά που θέλω να ακούσω μουσική, και να ψάχνω ένα ένα φάκελο, οπότε πλέον τα αποθηκεύω σε κατηγορίες, πχ για τρέξιμο, έντεχνα, παλιά λαϊκά, ωραία ελληνικά (ναι, έχω τέτοια λίστα!!), ισπανικά τραγούδια κλπ.
  • Αρχειοθέτηση μουσικής στους νέους φακέλους σας και διαγραφή διπλών κομματιών: Και πάλι, ας βρούμε ένα άλλο καλό podcast για να μας απασχολεί καθώς αφιερώνουμε χρόνο στην αρχειοθέτηση!
  • Ονομάζουμε τα αρχεία μουσικής χωρίς όνομα: Μετονομάζουμε τα αρχεία που ονομάζονται «άγνωστο όνομα» ή «άγνωστο κομμάτι». Νομίζω υπάρχουν και εφαρμογές που το κάνουν…

Το email μας

Το email είναι ιδιαίτερα δύσκολο να το χειριστούμε. Αλλά πρέπει να βρούμε ένα τρόπο να το κρατάμε οργανωμένο ξοδεύοντας όσο το δυνατόν λιγότερο χρόνο.

  • Ξεκαθαρίζουμε τα εισερχόμενά μας (ή αλλιώς Κήρυξη πτώχευσης εισερχομένων!): Εάν τα εισερχόμενά μας είναι άπειρα όπως τα δικά μου, ας αποδεχτούμε ότι δεν θα διαβάσουμε όλα αυτά τα μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και ας κηρύξουμε πτώχευση! Αυτό σημαίνει αρχειοθέτηση όλων των μηνυμάτων, ώστε να μην βλέπουμε πλέον τα πλήρη εισερχόμενα όταν ανοίγουμε το email μας.
  • Κατάργηση εγγραφής/ Unsubscribe: Ρεαλιστικά, έχουμε περιορισμένο χρόνο για να διαβάσουμε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου. Αν δε θέλουμε πλέον να λαμβάνουμε emails από κάποια προϊόντα, εταιρείες κλπ, απλώς καταργούμε την εγγραφή μας. Ας είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας για το τι πραγματικά θα ανοίξουμε και θα διαβάσουμε! Μπορεί να φαίνεται ακίνδυνη μια συνδρομή που πιθανώς ανοίξουμε μια μέρα, αλλά κάθε νέο αδιάβαστο email προσθέτει στο διανοητικό βάρος της ψηφιακής ακαταστασίας.
  • Ελέγχουμε τα emails μας περιοδικά, όχι συνεχώς : Ελέγχω τα emails σε καθορισμένα χρονικά διαστήματα κατά τη διάρκεια της ημέρας (έχω αφαιρέσει την ειδοποίηση για τα εισερχόμενα), αντί να κρατάμε το email μας ανοιχτό όλη την ώρα. Με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να συγκεντρωθούμε και να εστιάσουμε σε μια σημαντική εργασία μας. Όπως λέει ο Cal Newport, στο βιβλίο του Digital Minimalism (δες αναλυτικά παρακάτω): «Αν οργανώσω τη ζωή μου με τέτοιο τρόπο ώστε να έχω πολλά μεγάλα, συνεχόμενα, αδιάκοπα χρονικά μέρη, μπορώ να γράψω μυθιστορήματα. [Αν με διακόπτουν πολύ] τι το αντικαθιστά; Αντί για ένα μυθιστόρημα που θα υπάρχει για πολύ καιρό… υπάρχουν ένα σωρό μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που έχω στείλει σε μεμονωμένα άτομα».
  • Αναδιοργάνωση με φακέλους κλπ δεν πιστεύω ότι χρειάζεται, αφού μπορούμε να κάνουμε αναζήτηση και να βρούμε ό,τι ψάχνουμε.

Social Media

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν γίνει απαραίτητα για πολλούς από εμάς. To Facebook, το Instagram, το Twitter μπορεί να μας βοηθούν να παραμείνουμε συνδεδεμένοι, η υπερβολική εξάρτηση, όμως, από αυτά μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, απόσπαση της προσοχής και ένα αίσθημα υπερέντασης. «Οι άνθρωποι δεν είναι καλωδιωμένοι για να είναι συνεχώς καλωδιωμένοι», όπως λέει ο Newport. Είναι απαραίτητη μια ισορροπία στον τρόπο χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης:

  • Κάνουμε ένα διάλειμμα: Αν νιώθουμε άσχημα μετά τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να δοκιμάσουμε να μείνουμε εκτός σύνδεσης για ένα χρονικό διάστημα, ακόμη και αν είναι μόνο μία ή δύο ημέρες, ή να περιορίσουμε σημαντικά το χρόνο που αφιερώνουμε. Εσύ; Πώς νιώθεις offline; Σκέφτεσαι διαφορετικά; Διαβάζεις περισσότερο; Εστιάζεις καλύτερα; Τι σου αρέσει όταν είσαι εκτός κοινωνικής δικτύωσης και τι σου λείπει;
  • Λιγότερες εφαρμογές κοινωνικών μέσων: Το μυαλό που «σπαταλάμε» για να ελέγχουμε και να είμαστε ενεργοί στο Facebook, το Twitter, το LinkedIn, το Instagram, το Snapchat και άλλα την ίδια μέρα δεν αναπληρώνεται. Ας επιλέξουμε αυτά που μας ταιριάζουν καλύτερα.
  • Αφαιρούμε όσους δε θέλουμε να ακολουθούμε: Μπορούμε να διακόψουμε την παρακολούθηση ή ακόμα και να αφαιρέσουμε λογαριασμούς που ακολουθούμε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αν αυτή η επαφή δε μας καλύπτει ή δε μας κάνει καλό.
  • Σελιδοδείκτες σε συγκεκριμένες σελίδες: Αν χρησιμοποιούμε πχ το Facebook για να ενημερωνόμαστε για επερχόμενες εκδηλώσεις ή μερικές επαγγελματικές ομάδες, μπορούμε να προσθέσουμε σελιδοδείκτες σε αυτές τις σελίδες και απλώς να μεταβαίνουμε εκεί απευθείας, αποφεύγοντας τη ροή.
  • Προγραμματίζουμε το χρόνο που περνάμε: Αν θέλουμε ή χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, μπορούμε να ορίσουμε το χρόνο που θα ασχοληθούμε. Πχ στο instagram – που είναι το κύριο που χρησιμοποιώ – έχω επιλέξει ημερήσιο όριο 20 λεπτών. Κάποιες φορές το ξεπερνάω, αλλά σε γενικές γραμμές πάει καλά.
  • Σίγαση ειδοποιήσεων: Για τη σίγαση των ειδοποιήσεων επηρεάστηκα πριν καιρό όταν είδα το Social Dilemma. Είναι η καλύτερη επιλογή. Το ίδιο έκανα και στο garmin ρολόι μου, το οποίο συνδεόταν με το κινητό και μου έδειχνε όλες τις ειδοποιήσεις του!
  • Ασχολούμαστε πιο ουσιαστικά: Ο Newport στο βιβλίο του Digital Minimalism (δες παρακάτω) επισημαίνει ότι το «μου αρέσει» είναι μια ρηχή και παθητική αλληλεπίδραση. Αντίθετα, λέει, να προσπαθήσουμε να ασχοληθούμε με το περιεχόμενο που μας ενδιαφέρει πραγματικά. Ο σχολιασμός σε αναρτήσεις όπου πραγματικά έχουμε κάτι να πούμε είναι ένας πιο ενεργός -και πιο ουσιαστικός- τρόπος χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Οι ειδήσεις

Πρόσφατα διάβασα ότι η λήψη πληροφοριών μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα ήταν σαν να στέκεται ο δάσκαλος του σχολείου μπροστά στην τάξη και να λέει μια γραμμή από κάθε μάθημα: κάτι για τον Εμφύλιο Πόλεμο, τη θεωρία της σχετικότητας, τις γεωμετρικές αποδείξεις και λίγο από κλασικά μυθιστορήματα. Είναι πραγματικά δύσκολο να επεξεργαστούμε όλες αυτές τις σύνθετες πληροφορίες χωρίς πλαίσιο.

Αλλά δεν είναι μόνο τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που κάνουν την «κατανάλωση» ειδήσεων δύσκολη. Τα νέα σήμερα είναι αγχωτικά και υπάρχει μεγάλη αβεβαιότητα στον κόσμο. 

  • Ομαδοποιούμε τις αγαπημένες μας πηγές ειδήσεων: Υπάρχουν περισσότερες πηγές ειδήσεων από ποτέ, άλλα χαμηλής και άλλα απίστευτα υψηλής ποιότητας. Πρέπει να προσπαθήσουμε να έχουμε τις χρήσιμες πηγές ειδήσεων σε έναν φάκελο σελιδοδεικτών στο πρόγραμμα περιήγησής μας ή σε ένα πρόγραμμα συγκέντρωσης ειδήσεων (βλ. εφαρμογές ειδήσεων διαθέσιμες στο Android).
  • Αποθηκεύουμε τα άρθρα που θέλουμε να διαβάσουμε για αργότερα: Χρησιμοποιούμε μια εφαρμογή, όπως το Pocket ή το Instapaper ή και την επέκταση Chrome του Todoist για να αποθηκεύουμε ό,τι θέλουμε να διαβάσουμε αργότερα, ειδικά αν δεν μπορούμε να ανοίξουμε 30 καρτέλες στο browser.
  • Έλεγχος ειδήσεων σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας : Διαβάζω ή ακούω ειδήσεις (τηλεοπτικές δεν παρακολουθώ ποτέ) συγκεκριμένες ώρες της ημέρας και όχι κατά διαστήματα. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένας εύκολος τρόπος λήψης πληροφοριών, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε υπερφόρτωση. Πρέπει να επιλέξουμε συγκεκριμένες πηγές που δεν προσπαθούν να μας εντυπωσιάσουν ή να μας χειραγωγήσουν. 

Ξεκαθάρισμα εφαρμογών

Ο μέσος αριθμός εφαρμογών που «κατεβάζουμε» έχει αυξηθεί σημαντικά, ενώ παραπάνω από τις μισές δεν τις χρησιμοποιούμε πάνω από μια φορά.

  • Διαγραφή αχρησιμοποίητων εφαρμογών: Διαγράφουμε εφαρμογές που δεν έχουμε χρησιμοποιήσει πρόσφατα από το smartphone και τον υπολογιστή μας. Όπως μπορούμε πάντα να εγγραφούμε ξανά σε ένα newsletter ή να εγγραφούμε ξανά στο Facebook, μπορούμε και να κατεβάσουμε ξανά μια εφαρμογή.
  • Χρησιμοποιούμε μία εφαρμογή για κάθε σκοπό: Δε χρειαζόμαστε 10 εφαρμογές επεξεργασίας βίντεο ή αναπαραγωγής μουσικής κλπ. Βρίσκουμε την αγαπημένη μας εφαρμογή για κάθε σκοπό.
  • Οργάνωση εφαρμογών στο smartphone μας: Ταξινομούμε τις εφαρμογές μας σε φακέλους και μετακινούμε τις πιο «εθιστικές» εφαρμογές στη δεύτερη ή την τρίτη οθόνη του smartphone, εκεί χωμένες!
  • Μετακίνηση αρχείων από το smartphone μας: Μετακινούμε παλιές σημειώσεις σε κατάλληλους φακέλους στον υπολογιστή μας. Για παράδειγμα, έχω ένα μπλοκάκι που σημειώνω τα βιβλία που θέλω να διαβάσω, κάτι που μου άρεσε, κάτι που θέλω να ψάξω περισσότερο, μια ιδέα για ένα άρθρο. Επίσης, χρησιμοποιώ στο viber το «Οι Σημειώσεις μου», το Google Keep ή τα πρόχειρα του gmail για να αποθηκεύω προσωρινά όσα μου’ρχονται! Τα μετακινώ στον υπολογιστή μου από καιρό σε καιρό και μετά τα διαγράφω.
  • Απενεργοποίηση ειδοποιήσεων: Και για τις εφαρμογές, έχω καταργήσει τις ειδοποιήσεις και έχω ενεργοποιημένες μόνο viber και whatsapp.

Κωδικοί πρόσβασης και λογαριασμοί

Αυτή είναι η λιγότερο αγαπημένη μου περιοχή, επειδή έχω καθυστερήσει τη δημιουργία ενός ασφαλούς και αποτελεσματικού συστήματος διαχείρισης κωδικών πρόσβασης για μεγάλο χρονικό διάστημα. Αλλά οι κίνδυνοι που δημιουργούνται από την ψηφιακή ακαταστασία είναι πραγματικοί. Τα κοινά τρωτά σημεία, όπως η χρήση του ίδιου κωδικού πρόσβασης για πολλούς λογαριασμούς και η χρήση κωδικών που μπορεί να «μαντευθούν» γρήγορα, είναι δύσκολο να παρακολουθούνται λόγω όλων αυτών των λογαριασμών χρηστών που πρέπει να δημιουργήσουμε.

  • Ενημερώνουμε τους μη ασφαλείς ή εύκολους κωδικούς πρόσβασης για πολύ ευαίσθητους λογαριασμούς, όπως τους τραπεζικούς λογαριασμούς.
  • Διαγραφή λογαριασμών που δε χρησιμοποιούμε
  • Διατήρηση των κωδικών πρόσβασης σε έντυπη μορφή στην περίπτωση που το σύστημα διαχείρισης κωδικών πρόσβασης παραβιαστεί με κάποιο τρόπο ή απλώς τους ξεχάσουμε.
  • Χρήση ελέγχου ταυτότητας δύο παραγόντων: Αυτό μου το έμαθε πρόσφατα η iprigipessa! Ο έλεγχος ταυτότητας δυο παραγόντων ίσως είναι κουραστικός, αλλά προσθέτει πραγματικά ένα επιπλέον επίπεδο προστασίας.

Όπως το καθάρισμα του σπιτιού μας, έτσι και το digital decluttering (ψηφιακό ξεκαθάρισμα) έχει τις κουραστικές στιγμές του.

Δε χρειάζεται να γίνει μεμιάς.

Μικρά βήματα που θα μας κάνουν να νιώσουμε ότι προχωράμε και ελπίζουμε ότι, καθώς προχωράμε, θα νιώθουμε καλά που θα έχουμε περισσότερο έλεγχο στον ψηφιακό μας κόσμο.

Το θέμα δεν είναι να έχουμε ένα τέλειο σύστημα, ή ακόμα και απαραίτητα να τελειώσουμε, αλλά μάλλον να αρχίσουμε να ανακτούμε τον πνευματικό μας χώρο.

Όπως λέει ο Newport στο Digital Minimalism : «Για να ανακτήσουμε τον έλεγχο, πρέπει να προχωρήσουμε πέρα από τις μικροαλλαγές και να ξαναχτίσουμε τη σχέση μας με την τεχνολογία από το μηδέν, χρησιμοποιώντας τις βαθιές αξίες μας ως βάση».

Μοιράσου τις αγαπημένες σου μεθόδους ψηφιακού ξεκαθαρίσματος στα σχόλια και καλή τύχη!

Αν ενδιαφέρεσαι για περισσότερη έμπνευση και ψάξιμο σχετικά με το θέμα:

Στο βιβλίο του «Digital minimalism: Choosing a Focused Life in a Noisy World«, ο καθηγητής της επιστήμης υπολογιστών Cal Newport γράφει ότι «Μινιμαλισμός είναι η τέχνη του να ξέρεις ποιο είναι το αρκετό.  Οι ψηφιακοί μινιμαλιστές είναι παντού γύρω μας. Είναι οι ήρεμοι, χαρούμενοι άνθρωποι που μπορούν να κάνουν μεγάλες συζητήσεις χωρίς κρυφές ματιές στα τηλέφωνά τους. Μπορούν να χαθούν σε ένα καλό βιβλίο, ένα έργο ξυλουργικής ή ένα χαλαρό πρωινό τρέξιμο. Μπορούν να διασκεδάσουν με τους φίλους και την οικογένειά τους χωρίς την έμμονη επιθυμία να τεκμηριώσουν την εμπειρία. Παραμένουν ενημερωμένοι για τα νέα της ημέρας, αλλά δεν αισθάνονται πνιγμένοι από αυτά. Δεν βιώνουν τον «φόβο να χάσουν κάτι από τις εξελίξεις» (FOMO–Fear of missing out) επειδή γνωρίζουν ήδη ποιες δραστηριότητες τους παρέχουν νόημα και ικανοποίηση.» «Η τεχνολογία«, λέει, «δεν είναι από μόνη της ούτε καλή ούτε κακή. Το κλειδί είναι να τη χρησιμοποιήσουμε για να υποστηρίξουμε τους στόχους και τις αξίες μας, αντί να την αφήσουμε να μας χρησιμοποιήσει.«

Στο βιβλίο του προσφέρει ένα σχέδιο για την οργάνωση της τεχνολογίας μας γύρω από αυτό που πραγματικά εκτιμούμε και να ελαχιστοποιήσουμε όλα τα υπόλοιπα. Το έναυσμα για τη συγγραφή του βιβλίου προήλθε από σημειώσεις που έλαβε από τους αναγνώστες του προηγούμενου βιβλίου του, Deep Work: Rules for Focused Success in a Distracted World, σχετικά με το πόσο δυσκολεύονται να εστιάσουν στα σημαντικά. «Δεν είναι ότι κάποια εφαρμογή ή ιστότοπος ήταν ιδιαίτερα κακός όταν εξεταζόταν μεμονωμένα. Όπως διευκρίνισαν πολλοί άνθρωποι, το θέμα ήταν ο συνολικός αντίκτυπός του καθώς με τόσα πολλά διαφορετικά λαμπερά μπιχλιμπίδια που τραβούν τόσο επίμονα την προσοχή του κοινού, χειραγωγούν και τη διάθεσή τους (…) και είναι πέρα από τον έλεγχό τους.«

Στο βιβλίο Joy of Missing Out, ο Brinkmann υποστηρίζει ότι ο δρόμος προς την ευτυχία δεν είναι να αποκτάς περισσότερα αλλά να θέλεις λιγότερα. Υποστηρίζει ότι αυτό δε θα επιτευχθεί μέσω καθαρού αυτοελέγχου, αλλά δημιουργώντας ένα περιβάλλον που δεν μας δελεάζει συνεχώς.

Στο How to Do Nothing, η O’Dell αμφισβητεί τον ορισμό της κοινωνίας μας για το τι θεωρείται «παραγωγικό»: «Η ίδια η ιδέα μας για την παραγωγικότητα βασίζεται στην ιδέα να παράγουμε κάτι νέο, ενώ δε θεωρούμε με τον ίδιο τρόπο τη συντήρηση και τη φροντίδα παραγωγικές.»

#BetterLife

Πώς να προγραμματίσουμε τη μέρα μας με απλότητα (+ Εκτυπώσιμo πλάνo)

8 Σχόλια

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης για το μινιμαλισμό και την απλότητα στον τρόπο που πρέπει να οργανώσουμε το σπίτι μας, υποσχέθηκα συνέχεια, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε στην απλότητα σε περισσότερες πτυχές της ζωής μας.

Σήμερα, λοιπόν, γράφω το δεύτερο μέρος που αφορά το σχεδιασμό της καθημερινότητάς μας, με τέτοιο τρόπο που θα μας δίνει ρυθμό, αλλά παράλληλα θα μας βοηθά να κρατάμε τα πράγματα απλά και αποτελεσματικά.

Κουραζόμαστε τόσο πολύ καθημερινά να ανακτήσουμε τον έλεγχο… Ωστόσο και ο προγραμματισμός δεν είναι κάτι απλό, ειδικά αν δεν τον έχεις ξανακάνει, αν δεν είναι κάτι που το έχεις εξασκήσει.

Κι εγώ, ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Έχω προσπαθήσει πολλές φορές να καταγράφω τις υποχρεώσεις και εκκρεμότητές μου, τις «to-do» λίστες μου, και μόνο τους τελευταίους μήνες έχω σημειώσει μια πρόοδο, η οποία, όμως, θα μπορούσε να είναι και πιο αξιοσημείωτη…

Υπάρχουν αυτοί που τρελαίνονται να φτιάχνουν λίστες, πλάνα, σχέδια… Και υπάρχουν και οι πιο «αυτοσχεδιαστικοί» τύποι.

Είμαστε εμείς που είμαστε λίγο αναβλητικοί, που τα πολλά to-dos μας πελαγώνουν, νιώθουμε ότι μας πνίγουν, νομίζουμε ίσως ότι αν δεν τα καταγράψουμε δεν υπάρχουν! Θα εξαφανιστούν!! 🙂 

Ο προγραμματισμός μπορεί να μην είναι διασκεδαστικός μερικές φορές. Αν είσαι και αρχάριος, σίγουρα δε γίνεται στο άψε σβήσε. Μπορεί ακόμα και να μας φαίνεται χάσιμο χρόνου. Ωστόσο, είναι αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι όσο περισσότερο αποτελεσματικοί είμαστε στον προγραμματισμό των ημερών μας, τόσο πιο αποτελεσματικοί και αποδοτικοί θα είμαστε τελικά με το χρόνο και τις υποχρεώσεις μας.

«Κάθε λεπτό που αφιερώνετε στον προγραμματισμό εξοικονομεί 10 ολόκληρα λεπτά από την εκτέλεση. Αυτό μας δίνει 1.000 τοις εκατό απόδοση ενέργειας!».― Brian Tracy

ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ, λοιπόν.

Επιλέγουμε μια ημέρα και ώρα που θα αφιερώσουμε για να προγραμματίσουμε την επόμενη εβδομάδα. Κάποιους τους βολεύει το πρωί του Σαββάτου, άλλους το πρωί ή το βράδυ της Κυριακής.

Δεν έχει σημασία πότε είναι, αρκεί να αφιερώσουμε αυτόν τον χρόνο κάθε εβδομάδα για τον προγραμματισμό των υποχρεώσεών μας. Στην αρχή μπορεί να μας παίρνει πολλή ώρα γιατί δεν το έχουμε εξασκήσει, όμως σιγά σιγά πιστεύω ότι θα γίνεται μια ρουτίνα, μια δεξιότητα που θα μας φανεί χρήσιμη γενικότερα.

Κάποιες ενδεικτικές ιδέες για λίστες, ώστε να διαμορφωθεί το εβδομαδιαίο πλάνο μας είναι:

1. Ό,τι πρέπει να γίνει
2. Λίστα εργασιών
3. Δραστηριότητες – εξωτερικές υποχρεώσεις (μαθήματα, δραστηριότητες παιδιών, κοινωνικές υποχρεώσεις, εξωτερικές δουλειές κλπ)
4. Προγραμματισμός γευμάτων και λίστα σούπερ μάρκετ
5. Να θυμηθώ σήμερα

1. Η λίστα με ό, τι πρέπει να γίνει

Είναι αυτό που στο εξωτερικό λένε brain dump. Αυτή η λίστα είναι για να βγάλουμε από το μυαλό μας όλα όσα πρέπει να γίνουν, κάτι σαν το «Sunday basket» που εφαρμόζει το Κορίτσι Μάλαμα.

Καταγράφουμε κάθε εργασία, έργο ή υποχρέωση που έχει περάσει από το μυαλό μας. Αυτή η πρακτική από μόνη της θα μας βοηθήσει να αποφορτιστούμε διανοητικά και να μην παλεύουμε να θυμόμαστε ή να ανασύρουμε τα πάντα στο μυαλό μας. 

2. Η λίστα εργασιών 

Η λίστα των εργασιών αφορά όλες τις οικιακές εργασίες που πρέπει να γίνουν. Πρέπει για κάθε εργασία να αποφασίσουμε αρχικά πόσο συχνά θα πρέπει να την κάνουμε και μετά να ορίσουμε μια μέρα (ή μέρες) που θα γίνονται. 

Την ώρα που σχεδιάζουμε την εβδομάδα μας, θα ανατρέχουμε σε αυτήν τη λίστα και θα βλέπουμε ποιες εργασίες πρέπει να κάνουμε και ποιες μέρες. Για παράδειγμα, οι Τρίτες και τα Σάββατα είναι για πλυντήριο, η Δευτέρα και Παρασκευή για ηλεκτρική σκούπα κ.ο.κ.

Το να έχουμε ορίσει συγκεκριμένες μέρες για συγκεκριμένες εργασίες κάθε εβδομάδα, μας βοηθά να τις θυμόμαστε πιο εύκολα και να τις κάνουμε όντως. Όσο περνά ο καιρός και είμαστε συνεπείς με την εκτέλεση αυτών των εργασιών στις καθορισμένες ημέρες, μετατρέπονται σε συνήθειες. Δεν σκεφτόμαστε καν να βουρτσίζουμε τα δόντια μας κάθε βράδυ γιατί είναι συνήθεια. Αν είναι νύχτα, βουρτσίζω τα δόντια μου. Αντίστοιχα, αν είναι Τρίτη, βάζω πλυντήριο. 

Η δημιουργία συνηθειών μάς βοηθά να διαχειριζόμαστε τις εργασίες μας, καθώς δημιουργούμε τη δική μας προσαρμοσμένη ρουτίνα που λειτουργεί ειδικά για εμάς και το σπίτι μας.

3. Δραστηριότητες – εξωτερικές υποχρεώσεις

Έχω ήδη καταγεγραμμένες τις δραστηριότητες των παιδιών (αγγλικά, στίβος κλπ), τις κοινωνικές υποχρεώσεις (γιορτές, επισκέψεις, βαφτίσεις κλπ), ραντεβού γιατρών και όλες τις υποχρεώσεις που έχουν συγκεκριμένη ώρα που θα πραγματοποιηθούν.Τις καταγράφω με τον άντρα μου στο Google calendar, στο οποίο έχουμε κάνει «share», δηλαδή το έχουμε μοιραστεί ώστε να μπορούμε να τα βλέπουμε και οι δύο.

Αυτές τις υποχρεώσεις, που δεν αναβάλλονται και δεν πρέπει να ξεχαστούν, τις καταγράφω και στο εβδομαδιαίο πλάνο.

4. Προγραμματισμός γευμάτων και λίστα σούπερ μάρκετ

Μια από τις οικιακές εργασίες που πρέπει να καταγράψουμε στη λίστα των εργασιών μας είναι και το κάθε πότε θα πηγαίνουμε για ψώνια (εκτός απροόπτου φυσικά).

Αφιερώνουμε λίγα λεπτά για να προγραμματίσουμε τα γεύματά μας για την εβδομάδα και φτιάχνουμε μια αντίστοιχη λίστα με τα είδη που χρειάζεται να αγοράσουμε. 

Ο προγραμματισμός των γευμάτων μας και της λίστας με τα ψώνια εξοικονομεί τόσο χρόνο και άγχος κατά τη διάρκεια της εβδομάδας και (κυρίως) εξαλείφει τις επιπλέον διαδρομές της τελευταίας στιγμής στο σούπερ μάρκετ. 

Επιπλέον, μας δίνει τη δυνατότητα για καλύτερα και πιο υγιεινά γεύματα, αφού έχουμε όλο το χρόνο και τα υλικά για να τα προετοιμάσουμε με τον καλύτερο τρόπο.

5. Να θυμηθώ σήμερα 

Μερικές μέρες είναι πάρα πολύ ζόρικες και γεμάτες. Όταν πλησιάζει μια μέρα όπου προσπαθούμε με δυσκολία να ισορροπήσουμε πολλά διαφορετικά πράγματα με διάφορες δραστηριότητες, ας αφιερώσουμε λίγα λεπτά για να σκεφτούμε όλη την ημέρα. (Καλά τα λέω, αλλά δεν το καταφέρνω πάντα…) 

Καταγράφουμε τα μέρη που πρέπει να πάμε, άτομα με τα οποία πρέπει να επικοινωνήσουμε και οτιδήποτε χρειάζεται να έχουμε μαζί μας. Αυτό μας βοηθά να αισθανόμαστε ότι ελέγχουμε περισσότερο την πολυάσχολη μέρα μας και είναι πολύ πιο αποτελεσματικό από το να χρειάζεται να τρέχουμε στο σπίτι πολλές φορές για ξεχασμένα αντικείμενα ή να επιστρέφουμε από μια μακρινή διαδρομή συνειδητοποιώντας ότι εκεί κοντά ήταν και μια άλλη εργασία που θα μπορούσαμε να έχουμε κάνει παράλληλα. 

Αν όλα αυτά σου φάνηκαν ενδιαφέροντα, συνέχισε παρακάτω για κάποια extra tips…


(Αν και δε μου αρέσει και τόσο η λέξη tips, λες και είμαι η ειδικός… ίσως extra guidelines ή extra ιδέες σε περίπτωση που θέλεις να το ψάξεις περισσότερο)

Η καθιέρωση της ρουτίνας μας και η αφιέρωση χρόνου για προγραμματισμό είναι αναπόσπαστα μέρη της επιτυχίας. Στο βιβλίο «Φάε το βάτραχό σου» που διάβασα πρόσφατα, ο Brian Tracy «παρουσιάζει λεπτομερώς είκοσι ένα πρακτικά και εφαρμόσιμα βήματα, τα οποία θα σας βοηθήσουν να καταπολεμήσετε την αναβλητικότητα και να φέρνετε εις πέρας περισσότερες σημαντικές εργασίες – σήμερα!»

Στο ίδιο βιβλίο γράφει: Μάθε να προγραμματίζεις, τελεία. Αν η ίδια η έννοια του προγραμματισμού σε αγχώνει και σκέφτεσαι ότι θέλεις να ζεις τη ζωή σου ελεύθερα και αυθόρμητα, απλά συνειδητοποίησε ότι αυτό είναι απλά η μουτζούρα σου και άλλαξέ το.

Και θα σου πω γιατί στο λέω έτσι ξερά: γιατί οι άνθρωποι που δεν προγραμματίζουν , έχοντας την ψευδαίσθηση ότι έτσι είναι ελεύθεροι , είναι στην ουσία πιο «σκλάβοι» από όλους τους άλλους.

Γιατί, είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, άγονται και φέρονται από τα προγράμματα των άλλων και από τις συνθήκες της ζωής .

Γιατί τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει χωρίς να ασχοληθείς με τα σημαντικά και ποτέ δεν θα ασχοληθείς με τα σημαντικά αν δεν προγραμματίσεις.

Οι άνθρωποι  που καταφέρνουν να αλλάξουν την ζωή τους είναι αυτοί που βάζουν τον προγραμματισμό μέσα στην φυσιολογική ροή της ζωής τους, χωρίς να αισθάνονται καμία καταπίεση ή ζόρι .

Και ξέρουν να ελέγχουν πότε – και σε ποια πράγματα – χρειάζεται απόλυτος αυθορμητισμός και κανένας προγραμματισμός, στη σωστή δόση και τη σωστή στιγμή.«

Επαναλαμβάνω ότι τα γράφω αυτά κυρίως για μένα! Για να πετύχουν και να δούμε την αλλαγή, πρέπει να επιδείξουμε, σύμφωνα με τον εν λόγω συγγραφέα, απόφαση, πειθαρχία και αποφασιστικότητα:

Πρώτον, να πάρουμε την απόφαση  να υιοθετήσουμε τη συνήθεια  της πλήρους περαίωσης των εργασιών.

Δεύτερον, να πειθαρχήσουμε στην εξάσκηση των αρχών που θα διδαχθούμε, μέχρι αυτές να γίνουν αυτοματοποιημένες.

Και τρίτον, οτιδήποτε κι αν κάνουμε, να επιδείξουμε αποφασιστικότητα, μέχρι η συνήθεια να εγγραφεί μέσα μας και να γίνει κομμάτι της προσωπικότητάς μας.

1. Πρωινή και βραδινή ρουτίνα

Το πώς ξεκινάμε και τελειώνουμε τη μέρα μας θα έχει μεγάλο αντίκτυπο τόσο στο πώς νιώθουμε, όσο και στο τι θα καταφέρουμε. Πολλοί επιτυχημένοι άνθρωποι αποδίδουν στην πρωινή τους ρουτίνα το πώς είναι σε θέση να πετύχουν τους στόχους τους. Σηκώνομαι, τεντώνομαι καλά, κάνω καμιά σανίδα ή αν θέλω ένα μικρό σετ ασκήσεων, πίνω ένα ποτήρι νερό, πλένομαι, ντύνομαι, τσεκάρω τα to-dos της ημέρας, ετοιμάζω πρωινό, σχολικό σνακ ή μεσημεριανό (ανάλογα το πρόγραμμα), βάζω κρέμα ή βάφομαι, διαβάζω λίγο…

Ο καθένας διαμορφώνει τη ρουτίνα που του ταιριάζει. Δεν είναι εύκολο αλλά το να σηκωθούμε λίγο νωρίτερα βοηθάει στο να «προλάβουμε» τη μέρα. «Γκολ από τα αποδυτήρια» το λέει ο Στέφανος Ξενάκης στο «Δώρο» του.

Αν θέλουμε να δημιουργήσουμε μια πρωινή ρουτίνα, το Κορίτσι Μάλαμα έχει υπέροχο άρθρο με printable (εκτυπώσιμο αρχείο).
Επίσης, κυκλοφορούν και βιβλία όπως το The Miracle Morning του Hal Elrod, το 5 Days to a Better Morning της Crystal Paine ή το Στρώσε το κρεβάτι σου του Raven William Mack και πολλά άλλα.

Δυστυχώς, δεν έχω καταφέρει ακόμα να κατακτήσω την πρωινή ρουτίνα. Συνήθως πρέπει να ξυπνήσω για τρέξιμο για να «μπω» σε μια σειρά, αλλά κι αυτό δεν το καταφέρνω πάντα. Και δεν πειράζει καθόλου.

Μπορούμε, όμως, να ξεκινήσουμε εστιάζοντας στη βραδινή ρουτίνα μας και στο πώς μπορούμε να προετοιμαστούμε για την  ξεκούρασή μας, το ήρεμο φινάλε της μέρας μας: φαγητό, πυτζάμες, πλύσιμο δοντιών και προσώπου, διάβασμα στα παιδιά, δικό μας διάβασμα, λίγος πολύτιμος χρόνος με τον άνθρωπό μας, λίγο meditation από την εφαρμογή Mindfulness… Και πάλι εμείς θα βρούμε αυτό που μας καλύπτει.

2. Προτεραιότητα και εστίαση στις λίστες μας

Όπως ανέφερα και παραπάνω, το να αφιερώσουμε λίγο χρόνο για να προγραμματίσουμε την επόμενη εβδομάδα θα επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό αυτό που θα πετύχουμε και θα μας βοηθήσει επίσης να νιώσουμε περισσότερο ότι έχουμε εμείς τον έλεγχο του προγράμματός μας.

Με τον ίδιο τρόπο, αφιερώνοντας λίγα λεπτά κάθε μέρα για να εστιάσουμε στις πιο σημαντικές εργασίες μας θα μας βοηθήσει να παραμείνουμε «σε καλό δρόμο» για αυτό που πρέπει να κάνουμε.

Τα ημερήσια, εβδομαδιαία και μηνιαία πλάνα μας θα πρέπει να αναδεικνύουν αυτό στο οποίο εστιάζουμε και δίνουμε προτεραιότητα. Θα πρέπει να οδηγούν, να έχουν ως απώτερο σκοπό να γίνουμε ο άνθρωπος που οραματιζόμαστε, ο άνθρωπος που θέλουμε να είμαστε.

«Η νοητή εικόνα του εαυτού μας«, λέει ο Tracy, «επηρεάζει πολύ τη συμπεριφορά μας. Να οραματιστούμε τον εαυτό μας ως το άτομο που θέλουμε να είμαστε στο μέλλον.

Η εικόνα μας καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την απόδοσή μας. Όλες οι βελτιώσεις της εξωτερικής μας ζωής ξεκινούν με τη βελτίωση του μέσα μας, μέσω της φαντασιακής απεικόνισης.

Διαθέτουμε μια θεωρητικά απύθμενη ικανότητα να μαθαίνουμε και να αναπτύσσουμε νέα προσόντα, συνήθειες και ικανότητες. Όταν εξασκούμαστε μέσω της επανάληψης, προκειμένου να ξεπεράσουμε την αναβλητικότητα και να ολοκληρώσουμε γρήγορα τις πιο επείγουσες εργασίες μας, θα θέσουμε τη ζωή και την καριέρα μας στο μονοπάτι της γρήγορης ανέλιξης.»

Μπορούμε, περιοδικά, να κάνουμε και αξιολόγηση αυτών των προτεραιοτήτων και να αναθεωρούμε τις δεσμεύσεις μας. Όλα εξαρτώνται από το πού θέλουμε να φτάσουμε.

Αν είχαμε τη συνήθεια να δεσμευόμαστε υπερβολικά ή να μη μας νοιάζει και πολύ (κανένα από τα δύο δεν είναι αποτελεσματικό), μπορεί να θέλουμε να το αναθεωρούμε λίγο πιο συχνά καθώς αναλαμβάνουμε τον έλεγχο του προγράμματός μας. Ειδικά, για την πρώτη περίπτωση, πρέπει να μάθουμε να λέμε και όχι. Για να δημιουργήσουμε περιθώρια στη ζωή μας, πρέπει να είμαστε επιλεκτικοί με τις δεσμεύσεις μας.

3. Ευγνωμοσύνη

Μια καθημερινή πρακτική ευγνωμοσύνης (gratitude που λέμε και στο χωριό μου) θα επηρεάσει σημαντικά τη νοοτροπία μας. Παρόλο που δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε και να προβλέψουμε τα πάντα και ορισμένες μέρες σίγουρα δε θα πάνε όπως τις σχεδιάσαμε, μπορούμε να επιλέξουμε τη στάση μας και το πώς θα ανταποκριθούμε.

Όλα τα εμπόδια θα ξεπεραστούν ή ακόμα και να μην ξεπεραστούν, θα μας οδηγήσουν κάπου, θα μας μάθουν κάτι, θα μας δώσουν μια νέα δεξιότητα. Να βρούμε τον τρόπο να αναζητούμε και να βρίσκουμε ευγνωμοσύνη, καθώς σχεδιάζουμε ή ολοκληρώνουμε τη μέρα μας.

Πραγματικά, νιώθω ότι εξαιτίας αυτής μου της ευκολίας να νιώθω ευγνώμων για τα μικρά και τα λίγα, είμαι θετική και χαρούμενη. ίσως είναι έμφυτο. Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποιο τρόπο που πιθανόν να το καλλιέργησα. Αλλά σίγουρα είναι κι αυτή μια δεξιότητα που μαθαίνεται…

4. Μηνιαία ημερολόγια

Τα μηνιαία ημερολόγια μέχρι κάποιο σημείο θεωρούσα ότι απλά «πιάνουν χώρο» στο ημερολόγιο. Δε σημείωνα ποτέ τίποτα σε αυτές τις σελίδες. Κι όμως, αυτά τα μονοσέλιδα μάς δίνουν τη δυνατότητα να δούμε «τι μας περιμένει», τι έχουμε μπροστά μας. Αν έχουμε παιδιά που πηγαίνουν σχολείο, αυτό είναι ιδιαίτερα χρήσιμο, όταν πχ σχεδιάζουμε δραστηριότητες και οικογενειακό ποιοτικό χρόνο.

Το μηνιαίο πρόγραμμα μάς επιτρέπει να βρούμε μια υγιή ισορροπία μεταξύ προγραμματισμένων δραστηριοτήτων και ελεύθερου χρόνου. Είναι, επίσης, χρήσιμο για τον προγραμματισμό διακοπών, σαββατοκύριακων και οποιωνδήποτε άλλων ειδικών εκδηλώσεων, επετείους, γενέθλια κ.λπ.

Πχ αν τηρούσα με το σωστό τρόπο το μηνιαίο ημερολόγιό μου, θα παράγγελνα τούρτα για τα αυριανά γενέθλια του Άρη μια εβδομάδα πριν και δε θα έτρεχα να βρω σήμερα τι θα κάνω!!

Είναι, αδιαμφισβήτητα, ένας καλός τρόπος για να έχουμε μια πανοραμική οπτική σε όλα όσα έχουμε προγραμματίσει, ένα σημείο ελέγχου για το πώς πάνε οι δεσμεύσεις και τα σχέδιά μας.

Κατέβασε εδώ τα ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΤΥΠΩΣΙΜΑ

runnermom-daily-weekly-monthly-plannerΛήψη

runnermom-meal-plannerΛήψη

Η ζωή μπορεί να φαίνεται «βουνό» μερικές φορές, η καθημερινότητα να μοιάζει με θάλασσα που μας «πνίγει» (ποιήτρια σήμερα…) αλλά με σωστά μέσα και ένα γενικό πλάνο για το μέλλον μας, θα τη  νιώσουμε πολύ πιο διαχειρίσιμη.

Όταν προγραμματίζουμε απλά και αποτελεσματικά την ημέρα μας, ο χρόνος μας ξοδεύεται πιο σκόπιμα και τα πράγματα κυλούν πολύ πιο ομαλά.

«Αν αποτυγχάνεις να προγραμματίσεις, προγραμματίζεις να αποτύχεις». If you fail to plan, you are planning to fail. – Βενιαμίν Φραγκλίνος

Για να μας βοηθήσω να ανακτήσουμε τον έλεγχο του σπιτιού και της ζωής μας, σχεδίασα (ενδεικτικά και κάπως πρόχειρα) ένα εκτυπώσιμο.

Για να αφήσουμε το άγχος και το βάρος που κουβαλάμε στο μυαλό μας, απλοποιώντας.

Αυτό δεν σημαίνει ότι όλα θα πάνε απαραιτήτως όπως τα έχουμε προγραμματίσει, γι’ αυτό «give yourself a break».

Το να είμαστε ευέλικτοι και να βρίσκουμε χρόνο τόσο για μας όσο και για την οικογένειά μας είναι βασικά στοιχεία για να ζούμε μια ζωή με νόημα και σκοπό.

Καλή συνέχεια και με χαρά περιμένω να μου γράψεις ιδέες για καλύτερο προγραμματισμό της ιδιότροπης αλλά ξεχωριστής μας καθημερινότητας!

#BetterLife,#Life

Γιατί διστάζουμε να γίνουμε καλύτεροι

Σχολιάστε

Όσο περισσότερο διαβάζω και μαθαίνω, τόσο περισσότερο το μυαλό μου γυρίζει, τόσο περισσότερο έχω ιδέες και προβληματισμούς, τόσο περισσότερο θέλω να γράφω και να μοιράζομαι όσα σκέφτομαι.

Διαβάζουμε καθημερινά συμβουλές, tips and hacks, τρόπους και μεθόδους για να καταφέρουμε ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Βομβαρδιζόμαστε από πληροφορίες.

Υπάρχουν αμέτρητα online σεμινάρια (Webinars), πάρα πολλά εκ των οποίων εντελώς δωρεάν, βιβλία, video, tutorials, εκπαιδευτικά προγράμματα. Έχουμε αμέτρητες δυνατότητες για αυτοβελτίωση, εξέλιξη, προσωπική ανάπτυξη.

Ας το παραδεχτούμε, όμως.

Δεν μας αρέσει και πολύ να κάνουμε μεγάλα «αβέβαια» βήματα, να μας λένε «σκληρές» αλήθειες, να μας δίνουν συμβουλές και να κάνουν σχόλια άλλοι, «τρίτοι» για τις δικές μας ζωές.

Έχουμε, ίσως, στο νου μας ότι δεν αναφέρονται στη δική μας περίπτωση, ότι είναι δύσκολο να βρουν εφαρμογή σε εμάς, ότι δεν μπορούν να ξέρουν οι άλλοι τα δικά μας δεδομένα.

Και μπορεί να ακούμε τόσα, αλλά να θεωρούμε ότι δε μας αφορούν, ότι είναι κάτι πολύ μακρινό από εμάς.

Δεν έχουμε ανοιχτό το μυαλό μας.

Γινόμαστε αμυντικοί.

Μπορεί να νιώθουμε άβολα, αμήχανα, να πελαγώνουμε.

Ίσως και να κλεινόμαστε στον εαυτό μας.

Εννοείται πως δε μιλάμε τώρα για εκείνους τους ανθρώπους που θέλουν απλώς να επικρίνουν κάθε μας βήμα και απλά «πετάνε κουβέντες» μόνο και μόνο για να μας κάνουν να νιώσουμε άσχημα (βλ. τοξικοί, αρνητικοί άνθρωποι)…

Μιλάμε για ανθρώπους που θέλουν ειλικρινά να μας δουν να πετυχαίνουμε.

Μιλάμε για αγαπημένα μας πρόσωπα, το σύντροφό μας, τους φίλους μας, έναν ψυχολόγο, έναν άλλο γονιό που έχει βρεθεί στην ίδια θέση με εμάς, έναν επαγγελματία που έχει μεγάλη εμπειρία σε παρόμοιες περιπτώσεις με τη δική μας, ένα μέντορα σε μια επιχείρηση, έναν άνθρωπο που έχει εξειδικευμένη γνώση.

Έχουν την αξιοπιστία.

Έχουν τις δεξιότητες.

Και θέλουν να μοιραστούν τις γνώσεις τους μαζί μας.

Και το κάνουν για να μας βοηθήσουν να πετύχουμε τους στόχους μας πιο γρήγορα, να διαχειριστούμε μια κατάσταση πιο αποτελεσματικά.

Ακόμα κι αν ξέρουμε ότι αυτό που μας λένε είναι σωστό…

Ακόμα κι αν οι συμβουλές που μας δίνουν θα μπορούσαν ενδεχομένως να είναι και 10πλάσιες από τα αποτελέσματα που έχουμε…

…αρνούμαστε να ακούσουμε.

Σε γενικές γραμμές, υπάρχουν δύο κατηγορίες ανθρώπων ανάλογα με την αντίδρασή τους και τη στάση τους σε οποιαδήποτε θετική καθοδήγηση:

Υπάρχουν αυτοί που δέχονται τη συμβουλή αλλά δεν κάνουν τίποτα με αυτήν. Δεν δίνουν συνέχεια και, στις περισσότερες περιπτώσεις, σπάνια αυτοί οι άνθρωποι καταφέρνουν κάτι. Συνήθως καταλήγουν να κάνουν τη ζωή τους μίζερη.

Και υπάρχουν κι αυτοί που εξετάζουν τη συμβουλή, τη σκέφτονται καλά καλά και κάνουν κάτι με αυτή. Υπάρχουν και κάποιοι που με τη στάση τους, υπερβαίνουν ακόμη και την ίδια τη συμβουλή. Αυτοί οι άνθρωποι σίγουρα βελτιώνουν τη ζωή τους, τη βλέπουν να γίνεται καλύτερη, γίνονται και οι ίδιοι καλύτεροι άνθρωποι.

Νομίζω ότι οι άνθρωποι που δε δέχονται εύκολα συμβουλές, αντιλαμβάνονται την πραγματικότητά τους διαφορετικά.

Βλέπουν τις ζωές τους να περνούν μπροστά τους, χωρίς να κάνουν κάτι δραστικό. Τις αφήνουν απλά να περνούν.

Παρατηρούν τα πράγματα με τον τρόπο που θέλουν να είναι, με τον τρόπο που τους βολεύει και χάνουν ό,τι είναι σημαντικό.

Εμπλέκονται σε βάθος και υπερ-αναλύουν τις υποθέσεις τους, στη θεωρία πάντα, και, τελικά, τείνουν να διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα για να ταιριάζουν τις ατομικές τους ανάγκες με τα προσωπικά τους όρια.

Υπερασπίζονται τα επιχειρήματά τους και τον τρόπο που χειρίζονται τις καταστάσεις.

Βρίσκουν χίλιες δικαιολογίες για να πείσουν τους άλλους, αλλά και τον ίδιο τους τον εαυτό, ότι αυτό που τους συμβουλεύουν να κάνουν δεν είναι εφικτό.

Τελικά, απλά δε θέλουν να ακούσουν τι κάνουν λάθος ή τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να το βελτιώσουν.

Και συνεχίζουν να κάνουν τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο. Χωρίς δράση, χωρίς πράξη.

Αλλά…

Ξέρετε τι συμβαίνει τότε;

Σταματάμε να μαθαίνουμε.

Σταματάμε να αναπτυσσόμαστε.

Σταματάμε να προχωράμε μπροστά στη ζωή μας.

Καταλήγουμε να κάνουμε τα ίδια λάθη ξανά και ξανά.

Χτυπάμε στον ίδιο τοίχο.

Κάνουμε τα πράγματα με τον ίδιο τρόπο και περιμένουμε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα.

Και όσο περισσότερο προσπαθούμε να βγάλουμε τον εαυτό μας από αυτή την κατάσταση, τόσο πιο βαθιά μπαίνουμε.

Μέχρι να καταλήξουμε να τα παρατήσουμε.

Και όλα αυτά επειδή δεν θέλαμε να ακούσουμε τι είχαν να πουν όσοι ήταν δίπλα μας, όσοι παρουσιάστηκαν στη ζωή μας για να την κάνουν καλύτερη, όσοι προσπάθησαν να μας δώσουν την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι.

Επειδή δε δεχόμαστε ότι ο τρόπος που λειτουργούμε δεν είναι αποτελεσματικός.

Την ώρα που τα γράφω αυτά, δεν είμαι σίγουρη ότι δεν ανήκω κι εγώ σε αυτή την κατηγορία. Ότι δεν εφευρίσκω δικαιολογίες για να μην κάνω πράξη αυτά που πραγματικά θέλω, αυτά που αγαπώ. Δεν είμαι σίγουρη ότι δεν εφευρίσκω δικαιολογίες για να μην κάνω το παραπάνω βήμα, να μη ρισκάρω έστω και λίγο να βγω από την #comfortzone μου.

Θεωρώ, όμως, ότι – ευτυχώς- υπάρχει τρόπος να το αποτρέψουμε αυτό, από το να μας συμβεί. Αρκεί να το αποφασίσουμε, να πάρουμε απόφαση ότι δεν πάει άλλο, ότι ήρθε η στιγμή.

Να πάρουμε απόφαση ότι ήρθε η στιγμή να είμαστε παρόντες στις ευκαιρίες που μας παρουσιάζονται, να αφαιρέσουμε από την εξίσωση αυτά τα συναισθήματά μας που μας εμποδίζουν.

Αυτά τα συναισθήματα που μας κάνουν να νιώθουμε ότι θα μας κρίνουν οι άλλοι για την πιθανή αποτυχία μας, ή ακόμα και για την ίδια μας την επιλογή.

Είναι λογικό, ίσως, να νιώθουμε κάποιες φορές ότι κάποιος μας συμβουλεύει για κάτι χωρίς να μας ξέρει πραγματικά.

Ή να νιώθουμε ότι εμείς όντως δεν μπορούμε να αποκτήσουμε τις γνώσεις, τις δεξιότητές του ή τις εμπειρίες του, νιώθοντας «λίγοι», ανεπαρκείς.

Όταν, όμως, αφήνουμε αυτά τα συναισθήματά μας να μας επηρεάζουν…

Σταματάμε να βλέπουμε τα πράγματα αντικειμενικά.

Σταματάμε να ακούμε.

Κι έτσι, δεν παίρνουμε ποτέ αυτό το μάθημα, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά που μας λένε.

Είμαστε σε άρνηση και δε βλέπουμε την αξία της συμβουλής.

Είμαστε κολλημένοι στην αδυναμία μας να λύσουμε τα προβλήματά μας.

Στην πραγματικότητα δεν ακούμε γιατί δεν έχουμε τις απαραίτητες δεξιότητες να το σκεφτούμε καλά – να σχεδιάσουμε μια λύση.

Όταν μας παρουσιάζεται μια λύση, δεν τη βλέπουμε.

Αλλά ακόμη κι όταν μας λένε ξεκάθαρα πώς να λύσουμε το πρόβλημά μας, μπορεί να φοβηθούμε την αλλαγή και είμαστε απρόθυμοι να δοκιμάσουμε κάτι διαφορετικό.

Μπορεί να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε ότι αυτό οφείλεται σε άλλους λόγους που δεν ελέγχουμε οι ίδιοι.

Ας κάνουμε, όμως, μια δοκιμή, ας προσπαθήσουμε να κάνουμε ένα μικρό βήμα και να το διατηρήσουμε.

Θα είναι αυτό το πρώτο μας βήμα για κάτι καλύτερο, για αυτό που θέλαμε, αλλά διστάζαμε να δοκιμάσουμε.

Θα σταματήσουμε να κρίνουμε αρνητικά τον άνθρωπο που έχουμε απέναντί ​​μας και τις προθέσεις του.

Θα σταματήσουμε να κρίνουμε αρνητικά τον ίδιο μας τον εαυτό.

Θα «δείξουμε το δάχτυλο» σε εμάς τους ίδιους και θα μάθουμε πώς μπορούν να βελτιωθούν όλα όσα κάναμε μέχρι σήμερα, όλες οι ενέργειές μας που δεν είχαν προχωρήσει όπως έπρεπε.

Ας αναλάβουμε την ευθύνη για τις αποτυχίες μας, ας προσαρμόσουμε τη συμπεριφορά μας, ας σχεδιάσουμε μια νέα στρατηγική.

Να ανοίξουμε αυτιά και μάτια σε νέες ιδέες, νέες εμπνεύσεις.

Να ξεπεράσουμε τις αρχικές αρνητικές αντιδράσεις.

Να ακούμε τι έχουν να πουν οι άλλοι για μας αντικειμενικά.

Με ανοιχτό μυαλό.

Και διάθεση για αλλαγή.

Μόλις αρχίσουμε να το κάνουμε αυτό, τα πράγματα θα αλλάξουν.

Εκείνα τα σημεία, οι δυσκολίες με τις οποίες παλεύαμε για χρόνια δεν θα είναι πρόβλημα.

Θα αρχίσουμε να μαθαίνουμε από τα λάθη μας και να βλέπουμε τις αποτυχίες μας σαν μαθήματα, σαν εμπειρίες, σαν σκαλάκια που μας οδηγούν σε κάτι καλύτερο.

Και δεν θα σταματήσουμε ποτέ να μαθαίνουμε νέα πράγματα και να αναπτυσσόμαστε σε κάθε τομέα της ζωής μας.

#BetterLife

Πώς να κάνουμε τη ζωή μας πιο απλή (+ Express Minimalism Challenge) part 1

5 Σχόλια

Μεγάλη ανατροπή αυτή την Πέμπτη και θα ασχοληθώ πρακτικά με την απλότητα, το μινιμαλισμό.

Είναι δύσκολο να προσδιορίσουμε ακριβώς το μινιμαλισμό, καθώς υπάρχουν διάφορες μορφές, όπως διαβάζουμε και βλέπουμε στα social media και αλλού. Στην ουσία του, όμως, υπάρχει μια φράση που τις συνοψίζει όλες:

Αφαιρούμε από τη ζωή μας τα περιττά.

Αυτό δε σημαίνει απαραίτητα να έχουμε στην κατοχή μας το πολύ 100 αντικείμενα ή να αφήσουμε το σπίτι ή το αυτοκίνητό μας και να ζούμε με ένα σακίδιο στην πλάτη, όπως είδαμε στο The Minimalists στο Netflix. Μπορεί να σημαίνει και αυτό, αλλά όχι απαραίτητα.

Δε σημαίνει, επίσης, να απαλλαγούμε από τα πράγματα που αγαπάμε. Αν η Marie Kondo μας έχει διδάξει κάτι, είναι ότι αν «προκαλεί χαρά», θα πρέπει να μείνει!!

Εννοείται πως δεν είμαι η ιδανική που θα έπρεπε να μιλάει γι’ αυτό το ζήτημα, γιατί δεν το τηρώ όπως θα έπρεπε – ακόμα τουλάχιστον – αλλά κάνω μεγάλη προσπάθεια τον τελευταίο χρόνο να βάλω την απλότητα στη ζωή μας, να έχουμε λίγα, πιο διαχειρίσιμα αντικείμενα, να μην πετάμε φαγητά, να μην ξοδεύουμε χρήματα για προϊόντα που δεν προλαβαίνουμε να χρησιμοποιήσουμε γιατί λήγουν, να μην αγοράζουμε πράγματα που είχαμε ήδη παρόμοια στο σπίτι, μόνο και μόνο επειδή «πέσαμε πάνω τους» την ώρα που ψωνίζαμε.

Ο μινιμαλισμός νιώθω ότι είναι πλέον μονόδρομος στον τρόπο που πρέπει να οργανώσουμε το σπίτι μας, το πώς θα είναι όλα σε μια σειρά που θα μας δίνει ρυθμό και θα μας βοηθά να κυλά η καθημερινότητα πιο ομαλά και πιο αποδοτικά.


Τα τελευταία χρόνια γνώρισα κι εγώ την Marie Kondo, μέσα από τα βιβλία της και από τις σειρές στο Netflix, παρακολουθώ τους The Minimalists, αλλά και πολλά διαφωτιστικά blogs και λογαριασμούς στα social media, όπως την kokkinikamelia.gr και το koritsimalama και νιώθω ότι άλλαξε ο τρόπος που βλέπω το σπίτι μου, τα πράγματά μου. Εγώ, που μάζευα πάντα οτιδήποτε και δεν πετούσα το παραμικρό!

Ενθουσιάστηκα με τον τρόπο που με βοήθησε όλη αυτή η έμπνευση για απλότητα να ξεκαθαρίσω όλο το σπίτι μου κατά την πρώτη «Μένουμε Σπίτι» καραντίνα και τον τρόπο που επιλέγουμε τι μας δίνει χαρά και τι χρειαζόμαστε πραγματικά. (Με την πρώτη ευκαιρία θα γράψω ένα άρθρο αναλυτικά για τη μέθοδο που ακολουθεί η Marie Kondo και πώς τα πήγα όταν την εφάρμοσα).

Η καθημερινή μας ζωή είναι γεμάτη όσο δεν πάει: παιδιά, δουλειές, περισπασμοί, σχέσεις, υλικά αγαθά, ταξίδια, μετακινήσεις, άσκηση. Και η λίστα συνεχίζεται… 

Μια απέραντη ακαταστασία, σωροί πραγμάτων «χωμένοι» σε όλα τα πιθανά σημεία του σπιτιού, πάγκοι γεμάτοι ψιλολόγια, συρτάρια με όλα αυτά που «δεν ξέρω πού να τα βάλω».

Πόσα πράγματα αγοράζουμε για εμάς και τους άλλους, τα οποία στη συνέχεια μένουν σε μια ντουλάπα και που δεν έχουμε δει ή χρησιμοποιήσει ποτέ.

Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να αγοράζουμε όμορφα πράγματα για τον εαυτό μας ή για κάποιον που αγαπάμε. Κάποιες φορές, απλά, θα μπορούσαμε ίσως να είμαστε πιο πρακτικοί, πιο ευρηματικοί.

Ένα πράγμα που οι μινιμαλιστές πάντα κηρύττουν και ένα πράγμα στο οποίο πιστεύω ακράδαντα είναι ότι η ακαταστασία στο σπίτι μας είναι ακαταστασία και στο μυαλό μας.

Αυτό σημαίνει ότι ένας μη οργανωμένος χώρος μπορεί να κάνει κακό σε εποικοδομητικές σκέψεις, να επηρεάζει την ψυχραιμία και την απόδοσή μας, να «βλάπτει σοβαρά» τη δημιουργικότητά μας. 

Γι’ αυτό θέλω να ξεκινήσω σήμερα μια express πρόκληση «απλότητας» (minimalism challenge που λέγαμε και στο χωριό μου). Θα την ξεκινήσω για μένα κυρίως, αλλά και όποιος άλλος θέλει να ακολουθήσει, είναι ευπρόσδεκτος! Είναι μια ευκαιρία τώρα που είμαστε ούτως ή άλλως σε μια σειρά με τα παιδιά και τις υποχρεώσεις μας και που μένουμε και περισσότερο στο σπίτι λόγω καιρού.

Σκέφτομαι να το κάνω, αρχικά, σε όσο λιγότερες μέρες μπορέσω (όχι ένα μήνα δηλαδή) γιατί συχνά δυσκολεύομαι να παραμείνω συνεπής στο σπίτι για μεγάλο χρονικό διάστημα και γιατί παράλληλα τρέχουν κι άλλες υποχρεώσεις. (Σε δεύτερη φάση θα γίνει σίγουρα και μια μηνιαία για να εμβαθύνουμε σε περισσότερα σημεία του σπιτιού. Αλλά ας γίνει μια express πρώτα να δούμε πώς θα τα πάμε.)

Σκέφτομαι αυτό να είναι το πρώτο μέρος μιας σειράς που ξεκινά με το σπίτι! (Υπόσχομαι και μέρος 2 και 3, ώστε να καταφέρουμε να εστιάσουμε στην απλότητα σε περισσότερες πτυχές της ζωής μας).


Ξεκινάμε, λοιπόν. 

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ: Το σπίτι μας

Το σπίτι μας είναι ο χώρος που μένουμε, που ηρεμούμε, που βάζουμε τις σκέψεις μας σε σειρά, το καταφύγιό μας. Και όχι χώρος αποθήκευσης.

ΗΜΕΡΑ 1η  

Ξεφορτωνόμαστε τα τρύπια, χαλασμένα ρούχα, τις μονές κάλτσες, τα ξεχειλωμένα εσώρουχα, όσα έχουν μόνιμο λεκέ. Έτσι, με την πρώτη. Με μια γρήγορη ματιά, δε χρειάζεται να αδειάσουμε όλες τις ντουλάπες και να πελαγώσουμε. Δεν υπάρχει λόγος να κρατάμε όλα τα παλιά μας ρούχα για «μέσα στο σπίτι» ή για σφουγγαρόπανα.
 

ΗΜΕΡΑ 2η 

Ξεχωρίζουμε όλα τα ρούχα, πυτζάμες κλπ που δεν κάνουν σε εμάς ή στα παιδιά μας. Αυτά που ξέρουμε ήδη. Δεν χρειάζεται να αρχίσουμε να ντύνουμε τα παιδιά και να κάνουμε δοκιμές. Επίσης, δεν χρειάζεται να κρατάμε ρούχα που δε μας κάνουν εδώ και δύο-τρία χρόνια. (Εκτός κι αν έχει μεσολαβήσει εγκυμοσύνη. Τότε, ας τους δώσουμε μια ευκαιρία. Μια μόνο, όμως!) Να σκεφτούμε από πριν πού θα τα πάμε, να το γράψουμε πάνω στην τσάντα και να φύγουν με την πρώτη ευκαιρία. Να μη μείνουν, όμως, οι τσάντες δίπλα στην πόρτα για 2 μήνες, ε!

ΗΜΕΡΑ 3η

Ανάλογα με τον όγκο των ρούχων -και τον αριθμό των παιδιών!- ίσως μας πάρει περισσότερο από μία μέρα αυτό το ξεκαθάρισμα των ρούχων, οπότε ολοκληρώνουμε σήμερα τα ρούχα και περνάμε στα παπούτσια. Αυτά που δε φοράμε συχνά (πχ ειδικά για χιόνια κλπ) τα βάζουμε πίσω, αυτά που έχουν φθαρεί τα ξεφορτωνόμαστε και αυτά που δε συμπαθήσαμε ποτέ ή που δε μας είναι άνετα και αποφεύγουμε να τα φοράμε, δωρίζονται. Όπως και με τα ρούχα, τα βάζουμε σε τσάντες και … μάς αδειάζουν τη γωνιά!

ΗΜΕΡΑ 4η

Αδειάζουμε ό,τι έχει η τσάντα μας πάνω στο τραπέζι, αλλά και ό,τι έχει το πορτοφόλι μας. Πετάμε κάθε είδους σκουπίδια και αποδείξεις που δε χρειαζόμαστε. Ξεχωρίζουμε τα βασικά που θέλουμε να έχουμε πάντα μαζί μας (κλειδιά, πορτοφόλι, χαρτομάντιλα, ημερολόγιο, στυλό κλπ). Όλα τα άλλα πρέπει να φύγουν.

Τσεκάρουμε σεντόνια και πετσέτες και κρατάμε μόνο τα πιο καινούργια. Δε χρειάζεται να κρατάμε 10 σετ σεντόνια, ούτε να κρατάμε σεντόνια με τρύπες ή εντελώς λιωμένα.


ΗΜΕΡΑ 5η

Βγάζουμε όλα τα τάπερ μας, σετ με το καπάκι τους και λοιπά εργαλεία κουζίνας και κρατάμε μόνο όσα όντως χρησιμοποιούμε. Ας κάνουμε λίγο χρόνο στα ντουλάπια μας. Η πρέσα πατάτας που δεν έχει χρησιμοποιηθεί ποτέ από τότε που αγοράστηκε ή ο ειδικός τρίφτης λαχανικών ή τα επιπλέον ποτήρια νερού, λες και θα καλέσουμε ταυτόχρονα 150 άτομα στο σπίτι μας, όλα αυτά μπορούν να δωριστούν σε κάποιον που όντως θα τα χρησιμοποιήσει.

ΗΜΕΡΑ 6η

Αδειάζουμε το ψυγείο μας. Βάζουμε πίσω ό,τι δεν έχει λήξει και ό,τι όντως υπάρχει περίπτωση να το φάμε.Το σιρόπι σφενδάμου ή το γάλα αμυγδάλου ή η «φαίνεται νόστιμη» μαρμελάδα που αγοράσαμε αλλά δε φτιάξαμε ποτέ εκείνη τη συνταγή, σε πάει σε κάποιο άλλο ψυγείο που θα το εκτιμήσει!

ΗΜΕΡΑ 7η

Βγάζουμε όλα τα σαμπουάν, αφρόλουτρα, αποσμητικά, σφουγγάρια κλπ από το μπάνιο μας και ξεφορτωνόμαστε τα άδεια μπουκάλια, αυτά που αγοράσαμε αλλά δε μας άρεσε πχ η μυρωδιά, κάτι άλατα που αγοράσαμε αλλά ποτέ δεν χρησιμοποιήσαμε κλπ. Τακτοποιούμε τα πράγματα που δεν χρησιμοποιούμε σε καθημερινή βάση στο πίσω μέρος και φέρνουμε μπροστά, ώστε να μπορούμε να τα δούμε, τα καθημερινής χρήσης.Βασικός κανόνας: να μην αγοράζουμε καινούργια πράγματα πριν χρησιμοποιήσουμε τα παλιά. Δε χρειαζόμαστε δα και τόσο απόθεμα στο σπίτι. Δε μένουμε αποκλεισμένοι.

ΗΜΕΡΑ 8η

Πάμε στο σαλόνι σήμερα. Ας ρίξουμε μια γρήγορη ματιά στα βιβλία μας και να δωρίσουμε όσα δεν θέλουμε άλλο (όσα δεν πρόκειται να διαβάσουμε, όσα δε μας αρέσουν, όσα δε θέλουμε να είναι για πάντα στο ράφι μας).Μπορούμε να τα ταξινομήσουμε ανά είδος, κατά μέγεθος ή και κατά χρώμα. Έχω επιλέξει τα τελευταία χρόνια το κατά χρώμα και πολύ μου αρέσει αισθητικά. Για τα βιβλία των παιδιών, μπορούμε να μιλήσουμε μαζί τους και να ξεφορτωθούμε τα εντελώς σκισμένα. Αυτά που δεν είναι πλέον για την ηλικία τους, τα δωρίζουμε.

Ξεφορτωνόμαστε παλιά περιοδικά και διαφημιστικά φυλλάδια κλπ και αποφασίζουμε ένα μέρος που θα βάζουμε τα «προς τακτοποίηση, προς τσεκάρισμα» χαρτιά και άλλα είδη που δεν μπορούμε να αποφασίσουμε άμεσα πού θα μπουν ή που δεν έχουμε χρόνο να τακτοποιήσουμε, αλλά δε θέλουμε να είναι διασκορπισμένα από δω κι από κει.

ΗΜΕΡΑ 9η

Έχουμε όλοι αυτά τα γνωστά συρτάρια με μπαταρίες, μπρελόκ, κλειδιά, φορτιστές, καλώδια, σχολικά είδη, γραφική ύλη κλπ (junk drawers).
Το κλειδί για την οργάνωση είναι «όλα έχουν τη θέση τους». Αυτό ισχύει για όλες τις περιπτώσεις.
Όταν όλα έχουν τη θέση τους, τότε είναι πολύ πιο εύκολο να επιστρέψουμε ένα αντικείμενο στη θέση του, αφού το χρησιμοποιήσουμε.
Οπότε πρέπει να βρούμε τι θέση θα δώσουμε σε όλα αυτά. Επίσης, να δούμε αν όντως όλα αυτά είναι απαραίτητα ή αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν και δεν είναι χαλασμένα. Ένα μηχανικό μολύβι που είχαμε σαν φοιτητές, αλλά με τίποτα δε λειτουργεί, δε χρειάζεται να το κρατήσουμε. Ούτε φυσικά το φορτιστή και τα ακουστικά από ένα τηλέφωνο που δεν έχουμε πια.
Μπορούμε με κάποιο τρόπο να χωρίσουμε σε τμήματα το συρτάρι, με μικρά κουτάκια και θήκες και να μπει το κάθε αντικείμενο σε συγκεκριμένη θέση.

ΗΜΕΡΑ 10η

Διώχνουμε από το σπίτι όλα όσα δεν κρατάμε τελικά. Όλες εκείνες τις τσάντες που μαζέψαμε για να δωρίσουμε ή να πετάξουμε. Μόνο όταν απαλλαγούμε από όλα αυτά τα πράγματα, θα μπορούμε να νιώσουμε τον χώρο που έχουμε καθαρίσει. Και επιπλέον, το καθάρισμα θα είναι πολύ πιο εύκολο χωρίς όλα αυτά τα πράγματα να απλώνονται στο χώρο μας!

Extra tips

Να έχουμε το νου μας για πιθανά μέρη όπου μπορούμε να δωρίσουμε τα πράγματα που δε θα κρατήσουμε: φίλοι και γνωστοί μας, φιλανθρωπικοί σύλλογοι, συσσίτια, οικογένειες σε ανάγκη. Ακόμα κι αν δεν υπάρχουν στην περιοχή μας, ίσως να μπορούμε να βρούμε μια ομάδα στο internet που να μπορέσει να μας καθοδηγήσει για το ποιος μπορεί να χρειάζεται τα πράγματα αυτά.

Να επιστρατεύσουμε φίλους και συγγενείς να βοηθήσουν: αν νιώσουμε ότι δεν μπορούμε να προχωρήσουμε και να επιλέξουμε τι θα «φύγει», μπορούμε να ζητήσουμε τη βοήθεια των δικών μας. Ή θα μπορούσαμε ακόμα και να διοργανώσουμε «καφέ για ψώνια στο σπίτι μου», μικρά «παζάρια ανταλλαγής» για να μοιράσουμε τα προϊόντα που μας περισσεύουν και δεν έχουμε σκοπό να χρησιμοποιήσουμε.

Να χωρίσουμε το project σε βήματα: είναι ένα project που πρέπει να γίνει βήμα-βήμα. Να έχουμε στο νου μας το κάθε βήμα και όχι το επόμενο. Να είμαστε προετοιμασμένοι ότι δε θα γίνουν όλα άμεσα. Να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να επικεντρωθούμε στο project μας. Αυτό σημαίνει λιγότερο άγχος και πιο μετρημένες επιλογές για το τι να κρατήσουμε ή τι να ξεφορτωθούμε.

Να μην πανικοβληθούμε: το ξεκαθάρισμα μπορεί να είναι αρκετά δύσκολο, ειδικά αν τα βάλουμε όλα μαζί σε ένα σημείο σε ένα μεγάλο σωρό. Είμαστε αποφασισμένοι ότι τα πράγματα μπορεί ακόμη και να αρχίσουν να φαίνονται πολύ χειρότερα πριν βελτιωθούν.

Να μη νιώθουμε ενοχές για όσα πετάμε: εννοείται πως δε θέλουμε να γινόμαστε σπάταλοι. Αλλά μερικές φορές αυτή η σκέψη εκλογικεύει τη συνεχή συγκέντρωση προϊόντων και δε βοηθά να αποσυμφορήσουμε τη ζωή μας και να προσπαθήσουμε για την καλύτερη οργάνωση του σπιτιού μας. Σίγουρα αν μπορέσουμε να τα δώσουμε όλα, θα είναι το καλύτερο σενάριο, αλλά ακόμα κι αν κάποια δεν καταφέρουμε να τα δώσουμε, δε σημαίνει ότι πρέπει να τα ξαναπάρουμε στο σπίτι!

Να μας γίνει συνήθεια: να έχουμε στο μυαλό μας σαν στόχο να μην κουβαλάμε διάφορα στο σπίτι – προσφορές, κάτι που μας χαρίζουν, δέκα ίδιες μπομπονιέρες. Να ξεκαθαρίζουμε συχνά αποδείξεις, ζωγραφιές των παιδιών, παιχνίδια ή βιβλία που χαλάνε, ρούχα που δεν φοριούνται πλέον.

Ελπίζω να σας άρεσε αυτή η ανάρτηση και να ξεκινήσετε το Express Minimalism Challenge μαζί μου!

Μην ξεχάσετε να μου γράψετε τη γνώμη σας ή να κάνετε like (αν είστε στο wordpress) 🤗