Έγραψα προχθές στο Instagram μια πολύ αυθόρμητη σκέψη μου. Και αμέσως σκέφτηκα όλα αυτά που θα ήθελα να είχα κάνει διαφορετικά στη ζωή μου.

Γύρισα τον χρόνο πίσω όταν ήμουν στα 20 μου. Δεν είχα κανένα πραγματικό σκοπό ή αποστολή ή συγκεκριμένο όνειρο. Έτσι, απλά έκανα τα κλασικά βήματα, ακολουθούσα την πεπατημένη.

Μακάρι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω και να ήμουν πιο ενεργή φοιτήτρια, να «δούλευα» τα μειονεκτήματά μου, να πίεζα τον εαυτό μου, να έβγαινα από την #comfortzone μου.

Είναι τα τελευταία δύο χρόνια που άρχισα να σκέφτομαι (και να καταγράφω) τα «πράγματα που μακάρι να ήξερα νωρίτερα». Σκέφτομαι το υποθετικό σενάριο να επιστρέψω στα 20 μου με την τρέχουσα νοοτροπία μου. Τι θα ήθελα να είχα κάνει; Τι θα μπορούσα να προσφέρω στον εαυτό μου τότε με όσα έμαθα σχεδόν είκοσι χρόνια μετά;

(Φυσικά, αυτή είναι μια λίγο ιδιαίτερη σκέψη, γιατί αυτή η αλλαγή στο παρελθόν, πιθανώς άλλαζε πράγματα και στο τώρα μου που, όμως, δε θα ήθελα να αλλάξουν, όπως η οικογένεια που έχω φτιάξει με τον άνθρωπό μου ❤️)

Σιγά σιγά, δημιουργείται μια λίστα με όσα θα μπορούσαν να είναι μαθήματα ζωής για τον εαυτό μου, τα επαγγελματικά μου, την αγάπη, τις σχέσεις. Πράγματα που έχω διαβάσει, έχω ακούσει, έχω παρακολουθήσει και, φυσικά, από την εμπειρία μου.

Πλέον βλέπω με δύναμη και νηφαλιότητα τα πράγματα, με στόχο να γίνω μια «καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου».

Δημιούργησα, λοιπόν, τη λίστα για τον εαυτό μου, γιατί συνειδητοποιούσα ότι ξεχνούσα σημαντικά μαθήματα με τον ίδιο ρυθμό που μάθαινα νέα. Θέλω να μοιραστώ αυτή την πρώτη, «προσωρινή» υποθέτω, λίστα στο blog μου για πρώτη φορά, ελπίζοντας ότι σε κάποιους ίσως φανεί πολύ χρήσιμη.

Παράλληλα, θα συνεχίσω να διαβάζω τη λίστα κάποιες φορές μέσα στο χρόνο. Και θα προσθέτω νέα μαθήματα που μαθαίνω καθημερινά. Αυτή, λοιπόν, είναι η πιο πρόσφατη «έκδοση», με τυχαία σειρά:

1. Να μην επιλέγουμε τον εύκολο δρόμο.

Όσο πιο εύκολος (και ίσως ασφαλής) τόσο πιο βαρετός και τόσο λιγότερο θα μας εξελίξει. Κάτι που δε μας «ζορίζει» έστω και λίγο, δε θα μας κάνει καλύτερους.

2. Είναι πολύ σημαντικό να παλεύουμε για αυτά που θέλουμε.

Να μην παρατάμε τα όπλα, να μη λέμε εύκολα «Δεν αντέχω άλλο». Να λέμε «Ναι, πάμε, θα τα καταφέρω».

3. Τίποτα δεν έρχεται χωρίς κόστος.

Ακόμα κι αυτά που αγαπάμε, τα καταφέρνουμε με προσωπικό κόστος. Βάζουμε το πάθος μας, ρίχνουμε δουλειά.

4. Όλες οι δουλειές μπορούν να πετύχουν…

…αρκεί να τη σχεδιάσουμε και να την οργανώσουμε σωστά, να βάλουμε το μεράκι μας, να μην την αφήσουμε να μας «φύγει». Να κάνουμε δοκιμές, να βρούμε τι μας αρέσει, σε τι είμαστε καλοί. Μακάρι στα 20 μου να είχα φάει τα μούτρα μου στο χώρο εργασίας. Να βουτούσα στα βαθιά.

5. Όλα είναι πιο εύκολα όταν γίνονται βήμα-βήμα, step-by-step.

Δε χρειάζεται να σκεφτόμαστε τα 50 επόμενα βήματα. Αρκεί να δουλέψουμε το αμέσως επόμενο, να το κερδίσουμε και μετά να προχωρήσουμε.

6. Να μην παραπονιόμαστε.

Το να παραπονιόμαστε είναι το μεγαλύτερο χάσιμο χρόνου που υπάρχει. «Κάνε κάτι γι’ αυτό, αλλιώς σκάσε!». Τόσο απλά.

7. Σε κάθε ζήτημα, το θέμα μας είναι «τι κάνουμε», πώς θα βρούμε λύση.

Όλα τα άλλα «τι και πώς και γιατί» είναι «να ‘χαμε να λέγαμε».

8. Πάντα να προσπαθούμε για κάτι.

Όταν ξυπνάμε το πρωί, να σκεφτόμαστε τι προσπαθούμε να πετύχουμε. Οι άνθρωποι χρειάζονται ένα όραμα για να ξυπνούν κάθε πρωί. Αφού το κάνουμε εικόνα, συνεχίζουμε βάζοντας μικρούς στόχους προς αυτό το σκοπό. Κάθε μέρα. Να αναλάβουμε περισσότερες ευθύνες. Ίσως ακούγεται παράδοξο. Δεν εννοώ να γεμίσουμε τη μέρα μας με ανούσια πράγματα. Αλλά να μην επαναπαυόμαστε στα λίγα, στις «safe» επιλογές. Να προσπαθούμε για το κάτι παραπάνω.

9. Να περνάμε χρόνο με άτομα που αγαπάμε.

Αυτοί είναι η οικογένεια και οι καλύτεροί μας φίλοι. Εάν δεν έχουμε οικογένεια, να δημιουργήσουμε μια. Και δε χρειάζεται να παντρευτούμε τον πρώτο τυχόντα ή να κάνουμε παιδί. Αλλά να χτίσουμε πιο δυνατές σχέσεις με αυτούς που θέλουμε δίπλα μας, φίλους αδερφικούς. Η οικογένεια είναι για μια ζωή.

10. Να μη μας νοιάζει η γνώμη των άλλων.

Παντρέψου, βρες δουλειά γραφείου, πήγαινε για αστροναύτης, κάνε παιδί, δεν είσαι εσύ για τέτοια. Μόνο εμείς ξέρουμε τι θέλουμε. Ξύπνα! Όλοι πεθαίνουμε στο τέλος, πιστεύεις πραγματικά ότι έχει σημασία τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα; Εκφοβιζόμαστε και επηρεαζόμαστε από την πίεση των συνομηλίκων, την εξουσία και τα «πρότυπα» για να συμπεριφερόμαστε ή να μην συμπεριφερόμαστε με συγκεκριμένο τρόπο. Πολλές από τις αποφάσεις μου επηρεάστηκαν στο παρελθόν από το πώς θα μπορούσε να φαίνεται στα μάτια των άλλων ή αν θα το είχαν εγκρίνει. Αυτό είναι ανοησία. Το να ζούμε μια ευτυχισμένη, αυθεντική ζωή σημαίνει δε φοβάμαι τι θα ακούσω από τους άλλους.

11. Να μην ξεκινάμε μια σχέση αν δεν είμαστε ερωτευμένοι, μόνο γιατί «δεν έχω κάτι άλλο στη ζωή μου».

Κάπως σου αρέσει κάποιος και σκέφτεσαι: «Μπορούμε να το δοκιμάσουμε». Γιατί να το δοκιμάσουμε; Όχι, δεν είναι καλή ιδέα. Αν δεν είσαι ερωτευμένος, δεν είσαι. Μην κοροϊδεύουμε τον εαυτό μας. Δεν είναι δίκαιο ούτε για εμάς ούτε για τον άλλον.

12. Να μην αφήνουμε καμία μέρα να πάει χαμένη.

Ο τρόπος που περνάμε τις μέρες μας είναι ο τρόπος που περνάμε τη ζωή μας.

13. Καθημερινή άσκηση.

Ένα υγιές σώμα είναι από εκεί που ξεκινούν τα πάντα. Εάν δεν μπορώ να χτίσω ένα υγιές και δυνατό σώμα, τι μπορώ να χτίσω; Δεν υπάρχει εναλλακτική. Να τρέχουμε, να περπατάμε, να κολυμπάμε, να κάνουμε ποδήλατο.

14. Υγιές και ήρεμο πνεύμα, ισορροπημένο.

Να δουλεύουμε τον εαυτό μας. Να φροντίζουμε για την ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία. Αν έχουμε σοβαρά θέματα, καταστάσεις δύσκολες που επαναλαμβάνονται και από τις οποίες δεν μπορούμε να ξεφύγουμε, ο ψυχολόγος δεν είναι προαιρετικός, δεν είναι «μια καλή λύση». Είναι απαραίτητος.

15. Να είμαστε ευγνώμονες.

Να λέμε «ευχαριστώ» σε όλους και σε όλα. «Σε ευχαριστώ για την όμορφη μέρα που μου χάρισες.» « Σε ευχαριστώ για το email σου.» «Σε ευχαριστώ που είσαι εκεί για μένα». Τίποτα δεν είναι δεδομένο.

16. Να παίρνουμε περισσότερα ρίσκα.

Σοβαρά τώρα. Τέρμα οι δικαιολογίες. Ας επιλέξουμε τον κλάδο που μας ενδιαφέρει, κάτι που αγαπάμε και αξίζει όλη μας την προσπάθεια. Αν θέλουμε να γίνουμε καλοί σε κάτι, πρέπει να περάσουμε χρόνια και χρόνια για να το δουλέψουμε. Αν δεν το ψάξουμε, αν δε φάμε τα μούτρα μας, δε θα βρούμε ποτέ την τέλεια θέση, δε θα μάθουμε ποτέ τις δυνατότητές μας.

Ίσως ακούγεται παράδοξο, αφού ίσως είμαστε πιο επιρρεπείς στα ρίσκα σαν νέοι. Αυτό, όμως, εξαρτάται από τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ατόμου. Αν έπαιρνα ρίσκα όταν ήμουν νεότερη, αυτό θα με είχε διαμορφώσει περισσότερο και θα με είχε βγάλει έξω από την «ασφαλή μου ζώνη».

17. Να δείξουμε το δρόμο, να βγαίνουμε μπροστά.

Όταν σε μια κατάσταση όλοι κοιτάζουν ο ένας τον άλλον, ας το πάρουμε πάνω μας. Είσαι ηγέτης όταν αποφασίζεις να γίνεις. Δεν υπάρχει μύηση ή τίτλος. Είναι απλά μια απόφαση.

18. Τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.

Αν κάτι ακούγεται πολύ καλό για να είναι αληθινό, τότε είναι. Λίγος σκεπτικισμός δεν βλάπτει ποτέ.

19. Τα χρήματα δεν είναι το πιο σημαντικό πράγμα.

Ναι, σίγουρα είναι απαραίτητα. Αλλά πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εαυτό μας να μην εστιάζουμε σε αυτά και να επικεντρωθούμε στην αξία. Να μην εξαρτώμαστε υπερβολικά από τα υλικά αγαθά. Να μην επιτρέπουμε στην έλλειψή τους να επηρεάζει την ηρεμία μας.

20. Να είμαστε ευγενικοί.

Ίσως το νο1. Δεν εννοώ χαλί να μας πατήσουν. Εννοώ ευγένεια. Δε χρειάζεται να προσβάλλουμε τους άλλους, να θεωρούμε ότι είμαστε καλύτεροι από αυτούς. Να μη συμπεριφερόμαστε σαν ηλίθιοι!

21. Να στηριχτούμε στον εαυτό μας.

Να αναλάβουμε δύσκολα πράγματα στη ζωή μας. Χωρίς πίεση, χωρίς κέρδος. Να νιώσουμε άνετα με το να νιώθουμε άβολα. Ζωή, δουλειά, σχέσεις, προκλήσεις. Είναι όλα άβολα. Οπότε το παίρνουμε απόφαση και προχωράμε με αυτό.

22. Να μαθαίνουμε κάθε μέρα.

Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τον εγκέφαλό μας, ώστε να παραμένει σε εγρήγορση. Δεν χρειάζεται να διαβάζουμε ένα βιβλίο την ημέρα για να μαθαίνουμε κάθε μέρα. Μπορούμε να μάθουμε από τα λάθη μας. Να μάθουμε από τους ανθρώπους γύρω μας – να είμαστε ανοιχτοί σε ό,τι μπορούν να μας διδάξουν. Μόνο όταν παραδεχτούμε ότι δεν τα ξέρουμε όλα, θα μάθουμε. Μόνο έτσι θα αναπτυχθούμε προσωπικά, πνευματικά, ψυχικά, οικονομικά.

23. Να ξεκουραστούμε πριν κουραστούμε.

Ακόμα κι αν αγαπάμε τη δουλειά μας και κάθε μέρα μας φαίνεται σαν διακοπές, πρέπει να αφιερώσουμε χρόνο για να ξεκουραστούμε. Σωματικά και ψυχολογικά. Ακόμα και το να έχουμε δική μας δουλειά, δε σημαίνει ότι τα κάνουμε όλα εμείς, δε σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε εκεί 24 ώρες το εικοσιτετράωρο. Είσαι άνθρωπος και όχι android, μην το ξεχνάς ποτέ αυτό.

24. Να μην κρίνουμε.

Το ότι οι άλλοι άνθρωποι κάνουν διαφορετικές επιλογές από εμάς, δεν σημαίνει ότι είναι ανόητοι, ότι δεν ξέρουν, ότι κάτι δεν καταλαβαίνουν. Επιπλέον, δεν ξέρουμε τα πάντα για τους ανθρώπους αυτούς, επομένως ας μην τους κρίνουμε — να τους βοηθήσουμε, αν νιώθουμε ότι πρέπει να κάνουμε κάτι οπωσδήποτε.

25. Να εκτιμήσουμε τον εαυτό μας.

Θα πεις «Ποιος είμαι εγώ για να πω κάτι;» Λοιπόν, είσαι ένας άνθρωπος που ξυπνά κάθε πρωί και προσφέρει κάτι σε αυτόν τον κόσμο. Έχεις το δικαίωμα να λες και να κάνεις ό,τι θέλεις. Αποδέξου το. Give yourself a break!

26. Να έχουμε υπομονή.

Η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα, σωστά; Αλλά αυτό είναι πολύ προφανές. Η Ρώμη, επίσης, δεν χτίστηκε ούτε σε ένα χρόνο, ούτε σε δύο χρόνια, ούτε καν σε πέντε χρόνια. Κάποια πράγματα χρειάζονται δεκαετίες για να γίνουν. Είναι κατανοητό έτσι; Υπομονή και δουλειά.

27. Να σκεφτόμαστε τους άλλους.

Απλά να μην τους αγνοούμε. Αυτούς και τις ανάγκες τους. Όλοι έχουμε οικογένειες, λογαριασμούς να πληρώσουμε, τα δικά μας θέματα και άγχη. Αλλά να μην κάνουμε πάντα τα πάντα μόνο για τον εαυτό μας. Να δώσουμε χωρίς να περιμένουμε κάτι σε αντάλλαγμα. Να μην «κρατάμε σκορ». Μόνο δυστυχισμένους θα μας κάνει. Να δώσουμε για τη χαρά του να δίνεις. Αν πάρουμε κάτι σε αντάλλαγμα, τέλεια. Αν πάλι όχι, πάλι τέλεια!

28. Δεν χρειάζεται να τα καταλάβουμε όλα, να τα λύσουμε όλα, να τα προγραμματίσουμε όλα.

Ας απολαύσουμε το ταξίδι μας. Ας απολαύσουμε τα μικρά πράγματα. Ναι, είναι κλισέ και γραφικό. Είναι και αληθινό όμως. Ειδικά αυτό. Ξέρεις γιατί; Γιατί όλοι λένε ότι το ξέρουν, αλλά κανείς δεν το κάνει στην πράξη. Απλώς κυνηγάμε μεγάλα πράγματα. Ιδέες μεγάλες και όνειρα. Η αγάπη ζει στα μικροπράγματα. Να είμαστε παρόντες στα 20 μας, στα 30 μας, στα 40 μας… και να τα νιώσουμε όσο μπορούμε.

29. Να μην παίρνουμε τον εαυτό μας πολύ στα σοβαρά.

Ναι, ναι, ο κόσμος πρέπει να μας πάρει στα σοβαρά, το καταλαβαίνω. Αλλά, στην τελική, τι είναι η ζωή χωρίς χιούμορ, χωρίς αστεία, χωρίς γέλιο; Να γελάμε με τον εαυτό μας. Δεν είναι και κακό να διακωμωδούμε καταστάσεις που βιώνουμε και να αυτοσαρκαζόμαστε. Η ζωή έχει πολλή πλάκα αν τη δούμε από την αστεία της πλευρά.

30. Να μην κατηγορούμε τους άλλους.

Ποιο είναι το νόημα; Να τους τιμωρήσουμε; Δεν το κάνουμε αυτό στους ανθρώπους. Και να μην κατηγορούμε ούτε τον εαυτό μας – είμαστε απλά άνθρωποι. Όλα διορθώνονται.

31. Ποτέ να μην κοιτάζουμε πίσω.

Όχι πάρα πολύ τουλάχιστον. Το να σκεφτόμαστε το παρελθόν είναι καλό μόνο για ένα πράγμα: το μάθημα που μας έμαθε. Όσο περισσότερο κολλάμε στο παρελθόν, τόσο πιο δύσκολο είναι να ασχοληθούμε με το παρόν, με το τώρα μας. Μόνο αυτό μετράει.

32. Είναι οκ να είμαστε λυπημένοι.

Η ζωή δεν είναι πάντα υπέροχη. Όλοι το ξέρουμε αυτό. Αλλά γιατί να προσποιούμαστε ότι είμαστε καλά, ενώ δεν είμαστε; Γιατί είμαστε πολύ περήφανοι; Γιατί έτσι μας έχουν μάθει ότι είναι το φυσιολογικό; Αν δεν είμαστε στα καλά μας, να το παραδεχόμαστε. Μόνο έτσι μπορούμε να δουλέψουμε για να γίνουμε καλύτεροι.

33. Να αποφεύγουμε αρνητικές καταστάσεις και ανθρώπους.

Αυτούς τους τοξικούς που λέγαμε προχθές. Να μην υποτιμάμε τον (αρνητικό) αντίκτυπο που έχουν οι άλλοι πάνω μας. Να απομακρυνθούμε από την αρνητικότητα με κάθε κόστος.

34. Να επενδύσουμε στον εαυτό μας.

Οι δεξιότητες αξίζουν περισσότερο από μια καλή δουλειά, καριέρα, χρήματα, ακόμα και τη φήμη. Γιατί; Γιατί ο κόσμος χρειάζεται πάντα ανθρώπους που μπορούν να κάνουν κάτι καλά. Να γίνουμε αυτό το άτομο που θέλουμε. Και όχι το άτομο που οι άλλοι θέλουν. Ή που νομίζουμε ότι θέλουν.

35. Να ζητάμε βοήθεια όταν τη χρειαζόμαστε.

Ναι, να βασιζόμαστε στον εαυτό μας, γιατί είναι το καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο να ξέρουμε ότι μπορούμε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας. Δεν γίνεται όμως. Και δεν είναι απαραίτητο να το προσπαθήσουμε.

36. Να μη δεχόμαστε το «Όχι».

Τα καλύτερα πράγματα στη ζωή συνέβησαν μόνο, αφού οι άνθρωποι δε δέχτηκαν αυτό το «όχι». Τα παράτησαν; Όχι. Κανείς δεν ξέρει τι δύναμη έχουμε. Κανείς δεν ξέρει τι θέληση έχουμε. Μόνο εμείς.

37. Να θέτουμε υψηλά standards για τον εαυτό μας.

Όταν κάνουμε κάτι, να το κάνουμε καλά ή καθόλου. Όχι απαραίτητα τέλεια, αλλά καλά. Να προσπαθούμε πάντα να ξεπερνάμε τον εαυτό μας.

38. Να δημιουργήσουμε.

Όχι για να αφήσουμε μια κληρονομιά, αλλά για να είμαστε χρήσιμοι. Να γράψουμε μουσική, να γράψουμε ένα βιβλίο, να ζωγραφίσουμε κάτι, να φτιάξουμε ένα σκαμνάκι, να φτιάξουμε ένα σκουφάκι, μια κούπα, ένα κόσμημα, να μαζέψουμε πληροφορίες για κάτι σημαντικό, για την ιστορία του τόπου μας, να καταγράψουμε ιστορίες των παππούδων μας, μια συλλογή, μια δανειστική βιβλιοθήκη, ένα blog, οτιδήποτε. Θα νιώσουμε καλά με τον εαυτό μας και θα μπορούν κι άλλοι να το χρησιμοποιήσουν ή να το απολαύσουν.

39. Να κάνουμε περισσότερα πράγματα που μας ενθουσιάζουν.

Δεν είναι θέμα επιτυχίας, ούτε ευτυχίας. Κάνοντας, όμως, τα πράγματα που μας ενθουσιάζουν περισσότερο θα μας δώσουν τη δύναμη, την ενέργεια, το κίνητρο, τη χαρά να είμαστε εμείς, να είμαστε ο εαυτός μας. Υπάρχει μεγαλύτερη επιτυχία από αυτήν; Δε νομίζω.

40. Να είμαστε ανοιχτοί σε ευκαιρίες.

Όταν είμαστε νέοι και μας έρχονται ευκαιρίες, είτε είμαστε λιγότερο δεκτικοί απέναντί ​​τους (αποσπάται η προσοχή μας από τα λιγότερο ουσιαστικά πράγματα της ζωής) είτε νομίζουμε ότι θα συνεχίσουν να έρχονται ασταμάτητα… οπότε, καμία πίεση. Όταν είμαστε νέοι, νιώθουμε ότι θα μείνουμε νέοι για πάντα. Υπήρχαν πολλές ευκαιρίες που ήρθαν στον δρόμο μου στα 20 μου, με τις οποίες θα μπορούσα να έχω κάνει τόσα πολλά, αλλά δεν τις κοίταξα.

41. Να αγχωνόμαστε λιγότερο.

Στο υποθετικό σενάριο επιστροφής στο μέλλον, όπου θα συναντούσα τον νεότερο εαυτό μου πρόσωπο με πρόσωπο, το πρώτο πράγμα που θα έλεγα είναι «Γεια, σταμάτα να ανησυχείς. Είναι μάταιο. Η ζωή θα εξελιχθεί μια χαρά. Αλλά μπορείς να τη βελτιώσεις ακολουθώντας αυτή τη συμβουλή…». Τέλειο θα ήταν…

42. Να έχουμε πίστη στις ιδέες μας.

Όταν ήμουν στα 20 μου, πολλές φορές σκέφτηκα μερικές επιχειρηματικές ή καλλιτεχνικές ιδέες που τις άφησα εκεί στο «συρτάρι». Πολλές φορές, δεν ένιωσα την παρόρμηση ή δεν είχα τη σωστή αυτοπεποίθηση να συνειδητοποιήσω και να ανταποκριθώ σε αυτές τις ιδέες. Κατέληξαν να είναι απλά όνειρα κλεισμένα.

Αρκετά συχνά οι ίδιες —ή πολύ παρόμοιες— ιδέες μπορεί να υλοποιήθηκαν από κάποιον άλλο που χρησιμοποίησε την ίδια πηγή ιδεών, αλλά είχε το κατάλληλο κίνητρο ή υποστήριξη για να τις προωθήσει. Η ουσία είναι ότι όταν μας έρχεται κάποια τρελή αλλά συναρπαστική ιδέα να την κυνηγήσουμε. Να βρούμε το κίνητρο ή την υποστήριξη για να τα καταφέρουμε. Να το κάνουμε να συμβεί. Δε θα περιμένει για πολύ. Αυτή η ιδέα θα πάει σε κάποιον άλλο που θα έχει τη θέληση να την πραγματοποιήσει.

43. Αν η δουλειά μας, δε μας αρέσει, δε μας καλύπτει, πηγαίνουμε με το ζόρι και φεύγουμε άρρωστοι, να την αλλάξουμε.

Με περισσότερο θάρρος και αποφασιστικότητα, μπορούμε να «γλιτώσουμε» από ατελείωτες ώρες σε ένα εργασιακό περιβάλλον που δεν ταιριάζει στο σκοπό, τις δεξιότητες ή τα ταλέντα μας.

44. Να απλοποιούμε.

Καθώς μεγάλωσα, άρχισα να καταλαβαίνω τη δύναμη της απλότητας – μια ιδέα που χρειάζεσαι τόσο πολύ όταν είσαι νέος. Τόσος χρόνος, ενέργεια και χρήμα σπαταλούνται σε πράγματα που το μόνο που κάνουν είναι να περιπλέξουν τη ζωή μας, να την κάνουν πιο «ακατάστατη». Κάνουν τα πράγματα πιο δύσκολα και θολώνουν το όραμα του σκοπού της ζωής μας. Αν ήξερα πόσο σημαντική είναι η απλοποίηση της ζωής, θα είχα κάνει τόσα περισσότερα με τόσα λιγότερα!

45. Να λάβουμε δράση.

Να μην τα περιμένουμε όλα να μας «τύχουν». Χωρίς δράση, δεν υπάρχει αποτέλεσμα.

46. Γράφουμε τα πάντα.

Υποχρεώσεις, σκέψεις, λίστες και παραλίστες. Scripta manent. Όχι μόνο μένουν τα γραπτά, αλλά βάζουν και το μυαλό μας, τις σκέψεις μας σε σειρά, αδειάζουν το κεφάλι μας. Όχι. Το να κρατάμε ημερολόγιο δεν είναι για παιδιά. Μας βοηθά να γίνουμε καλύτεροι.

47. Να βρούμε ποιος είμαστε.

Να ανακαλύψουμε τι όντως μας αρέσει να κάνουμε, σε τι όντως είμαστε καλοί, τι ταλέντα έχουμε και ποια θα θέλαμε να εξελίξουμε, τι πραγματικά ζητάμε από τη ζωή μας. Αν δεν το βρούμε αυτό, είμαστε χαμένοι.

Για να βρούμε τον εαυτό μας και το σκοπό μας, απλοποιούμε τη ζωή, πετώντας ό,τι δεν χρειαζόμαστε και ό,τι δε μας ανήκει.

Μπορεί να ξέρουμε πολλά. Αλλά ακριβώς όπως ο Σωκράτης, που πίστευε ότι δεν ήξερε τίποτα, εσύ κι εγώ δεν ξέρουμε τίποτα απολύτως.

Πρέπει, λοιπόν, να συνεχίσουμε να μαθαίνουμε. Εκπαίδευση, μάθηση, γνώση — όλα χάνονται αν δεν το χρησιμοποιήσουμε, αν δεν τα βελτιώσουμε.

Η εκπαίδευση δεν είναι κάτι που συσσωρεύουμε και θα παραμείνει στο μυαλό μας για πάντα. Δεν αναπνέουμε μια φορά το χρόνο, σωστά; Γιατί, λοιπόν, να διαβάζουμε μόνο ένα βιβλίο το χρόνο; Δεν έχει νόημα.

Η εκπαίδευση είναι κρίσιμη για την επιβίωσή μας. Ο λόγος δεν είναι μόνο η προσωπική ανάπτυξη. Η εκπαίδευση είναι μια επένδυση στον εαυτό μας. Αυτό που μπορεί να μας αποφέρει περισσότερα κέρδη από οτιδήποτε άλλο.

Είναι πολλά τα μαθήματα που πήρα ως τώρα, αλλά και πολλά που «απέφυγα», που άφησα έξω από την αίσθηση της ασφάλειάς μου.

Δεν ξέρω αν «ποτέ δεν είναι αργά», δεν ξέρω αν θα καταφέρω να κάνω τόσα κι ακόμα περισσότερα.

Θέλω, όμως, πολύ να το παλέψω.

Να βγω στη δράση, να φύγω από τη θεωρία, από τα «κι αν…;»

Εσύ τι από τα παραπάνω θα ήθελες να ήξερες στα 20 σου;