Μετά από ενάμιση χρόνο «διαλειμματικής ανάγνωσης» κατάφερα να διαβάσω το βιβλίο «Γονείς απλά» του Kim John Payne, διεθνώς γνωστού οικογενειακού σύμβουλου, από τις Εκδόσεις Καλειδοσκόπιο.

Το βιβλίο το «άκουσα» πρώτη φορά από τη Μαρία – kokkinikamelia και παρόλη την καθυστέρηση να το ολοκληρώσω, πραγματικά με κέρδισε. Με κέρδισε γιατί δείχνει ένα δρόμο μέσα από την απλότητα σε κάθε τομέα ξεχωριστά, ώστε να βρει η οικογένεια ένα ρυθμό, μια ροή στη ζωή της που θα τη βοηθήσει να χτίσει μια ήρεμη, χαρούμενη καθημερινότητα με δυνατούς δεσμούς.

Θα μπορούσα να αντιγράψω στο κείμενο αυτό όλα όσα υπογράμμισαν στο βιβλίο και τα οποία είναι πάρα πολλά. 
Θα μοιραστώ, όμως, τα πιο βασικά, ή τελοσπάντων όσα μου έκαναν μεγαλύτερη εντύπωση, όσο μου έκαναν το κλικ, όσο απλά και αυτονόητα κι αν ακούγονται.

«Φανταστείτε τη ζωή σας με μια αίσθηση ευκολίας, καθώς αρχίζετε να λέτε όχι στο «πάρα πολύ, πολύ γρήγορα, πολύ σύντομα» (too much, too fast, too soon). 

Καθώς ο ρυθμός της ζωής επιταχύνεται με υπερβολική ταχύτητα – με πάρα πολλά πράγματα, πάρα πολλές επιλογές και πολύ λίγο χρόνο – τα παιδιά αισθάνονται την πίεση. Μπορούν να γίνουν ανήσυχα, να έχουν πρόβλημα με τους φίλους τους και το σχολείο, ή ακόμη και να διαγνωστούν με προβλήματα συμπεριφοράς. 

Ο  Kim John Payne και η ομάδα του Simplicity Parenting (https://www.simplicityparenting.com/) σας βοηθούν να ανακτήσετε για τα παιδιά σας – για ολόκληρη την οικογένειά σας – το χώρο και την ελευθερία που όλοι χρειαζόμαστε. 

Αυτό το μονοπάτι απλοποίησης επιτρέπει στα παιδιά να λάμψουν και να προσελκύσουν την προσοχή τους. 

Χτίζει  ένα ασφαλές, ζεστό και ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, μια βάση από όπου ένα παιδί μπορεί να ξεκινήσει στον κόσμο με ανθεκτικότητα. 

Η προσέγγιση Simplicity Parenting βασίζεται σε πάνω από τριάντα χρόνια εμπειρίας στηρίζοντας με επιτυχία πολυάσχολες οικογένειες. Σας βοηθά να κάνετε μικρές αλλαγές, να ανησυχείτε λιγότερο – και να απολαύσετε περισσότερα. Για όσους θέλουν να εξισορροπήσουν τη ζωή των παιδιών τους, αλλά δεν ξέρουν από πού να ξεκινήσουν, το Simplicity Parenting προσφέρει τόσο έμπνευση όσο και ένα σχέδιο για αλλαγή».

Δε θα ισχυριστώ ότι όποιος διαβάσει αυτό το βιβλίο έχει λύσει όλα του τα προβλήματα ή θα γίνει ο καλύτερος γονιός. Κάτι τέτοιο δεν υπάρχει.

Όμως, θα ανακαλύψουμε μικρούς τρόπους, μικρά βήματα για να κάνουμε πιο εύκολη, πιο απλή τη ζωή μας σαν γονείς και να βοηθήσουμε το παιδί μας να αισθάνεται πιο ήρεμο, πιο ευτυχισμένο και πιο ασφαλές. 

Ζούμε σε μια εποχή όπου όλα γίνονται γρήγορα

…τα παιδιά από τη βρεφική ηλικία περιβάλλονται από αναρίθμητα αντικείμενα, χρώματα, αρώματα. Παλεύουμε να τους «εμπλουτίσουμε» τις γνώσεις, να βοηθήσουμε τον εγκέφαλό τους να αναπτυχθεί σωστά, να γίνουν τα σούπερ παιδιά που θα τα ξέρουν όλα, που θα είναι τα πιο έξυπνα, τα πιο μοναδικά.Τους βάζουμε από μικρή ηλικία σε ομαδικά αθλήματα, δραστηριότητες, αγνοώντας τη μεγάλη σημασία του ελεύθερου, μη δομημένου, χρόνου, του ελεύθερου παιχνιδιού.

Κάτι που μου έκανε εντύπωση στο σημείο αυτό είναι: γράφει ότι βάζοντας τα παιδιά από πολύ νωρίς σε ομαδικά αθλήματα (πριν την ηλικία των 7-8) τα παιδιά κάνουν δραστηριότητες με κανόνες και συγκεκριμένο χρονικό πλάνο, υπό την επίβλεψη πάντα ενός ενήλικα, του γονιού, διαιτητή, γυμναστή κλπ. Μαθαίνουν να ανταγωνίζονται, να είναι μέλη μιας ομάδας ακόμα κι αν ποτέ δεν επιλεγούν να παίξουν πχ σε έναν αγώνα. Είναι πολλές οι περιπτώσεις, μας λέει ο συγγραφέας, που το παιδί, στην εφηβική ηλικία που πραγματικά χρειάζεται η ομαδική δραστηριότητα, κουράζεται ή βαριέται να συνεχίσει και μπορεί να τα παρατήσει. Κάτι αντίστοιχο συμβαίνει, λέει, και με τα μουσικά όργανα κι άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες.
Δεν ξέρω αν είναι υπερβολικό, αλλά προσωπικά μου ακούγεται πολύ λογικό.

Το μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ζωής φαίνεται να αφορά το «περισσότερο».

Αλλά πρέπει τώρα, περισσότερο από ποτέ, να καταλάβουμε τη «σημασία του λιγότερου», τη δύναμή του. Να απλοποιήσουμε τη ζωή των οικογενειών μας και με αυτόν τον τρόπο να δημιουργήσουμε ανθεκτικότητα στα παιδιά μας.
Το βιβλίο μιλάει για απλοποίηση σε κάθε τομέα δίνοντας και παραδείγματα από την επαγγελματική ζωή του συγγραφέα και την πολύχρονη δουλειά του με οικογένειες.

Βήμα πρώτο

Απλοποιούμε το περιβάλλον μας, μειώνοντας όλη αυτή τη «φασαρία» που μπερδεύει και δημιουργεί σύγχυση στο παιδί. Όταν έχεις 100 αυτοκινητάκια, πώς θα τα θεωρείς μοναδικά, αγαπημένα σου παιχνίδια; Πώς θα χαρείς με το 101ο αυτοκινητάκι που θα πάρεις; Πώς θα το νιώσεις ξεχωριστό;

Βήμα δεύτερο

Απλοποιούμε τα τρόφιμα και τα γεύματα, χωρίς περίεργες γεύσεις και εξωπραγματικά μενού και με επιμονή και υπομονή στο να σερβίρουμε ακόμα και κάτι που δεν τους αρέσει. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, χρειάζονται 8 φορές δοκιμής για να διαπιστώσει το παιδί αν θα το φάει ή όχι. Ιδανικά τα παιδιά μας θα μπορούσαν να βοηθούν στην προετοιμασία του φαγητού (τα λέω για να τα ακούω!)

Βήμα τρίτο

Απλοποιούμε το πρόγραμμα της οικογένειάς μας. Κάθε οικογένεια είναι διαφορετική. Δεν είναι απαραίτητο να έχουμε το παραδοσιακό πρόγραμμα που πιθανώς είχαν οι δικοί μας όταν ήμασταν παιδιά, πχ. τρώμε όλοι μαζί, ύπνος το μεσημέρι κλπ. Δεν ταιριάζουν όλα τα προγράμματα σε όλους.Το κλειδί είναι να διαμορφώσουμε ρουτίνες, καθημερινές στιγμές που επαναλαμβάνονται καθημερινά και οι οποίες δίνουν στο παιδί την αίσθηση της σταθερότητας, της εμπιστοσύνης, της ασφάλειας ότι ξέρει τι θα συμβεί την επόμενη μέρα: διάβασμα πριν τον ύπνο, μικρές συνήθειες μέσα στη μέρα όπως μια βόλτα μετά το σχολείο ή ένα κυριακάτικο γεύμα σε εστιατόριο ή με τους παππούδες, Σάββατο βράδυ ταινία με ποπ κορν ή ποδηλατάδα.

Βήμα τέταρτο

Απλοποιούμε την ποσότητα πληροφοριών και συμμετοχής σχετικά με τον κόσμο των ενηλίκων. Αυτό για μένα είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όταν οι γονείς βλέπουν ειδήσεις και τα παιδιά παρακολουθούν τις συζητήσεις, τις εικόνες που προβάλλονται, ή βλέπουν προγράμματα «μεσημεριανά» ή σίριαλ που δεν είναι για την ηλικία τους τόσο λόγω λεξιλογίου όσο και εικόνων, ή ακόμα κι όταν οι γονείς τούς βάζουν σε θέματα συζήτησης ακατάλληλα για την ηλικία τους (πχ οικονομικά προβλήματα, διαζύγια, διαμάχες γονιών, κουτσομπολιά, άσχημες κριτικές για άλλους γονείς, δασκάλους κλπ) τα παιδιά δε γνωρίζουν το υπόβαθρο της άποψης του γονιού, δεν κατανοούν τους λόγους που οι γονείς τους λένε κάποια πράγματα, δεν μπορούν να δουν ολόκληρη την εικόνα, μαθαίνουν να υποτιμούν άλλα άτομα, να μην τα σέβονται.

Τελευταίο και μεγάλο καμπανάκι του βιβλίου για την απλοποίηση της καθημερινότητάς μας στην οικογένεια, για μένα ήταν το «μίλα λιγότερο«: όλοι ξέρουμε γιατί 😁: Δε χρειάζεται να επιχειρηματολογούμε λες και είμαστε σε τηλεοπτικό πάνελ, δε χρειάζεται να αραδιάζουμε ό,τι ξέρουμε και δεν ξέρουμε, δε χρειάζονται πολλά λόγια, ειδικά όταν γνωρίζουμε ότι το παιδί μας έχει πάψει προ πολλού να μας παρακολουθεί!
Το παλεύω ακόμα, ρε παιδιά… Δεν μου είναι εύκολο!

Θα χαρώ να μου πείτε την άποψή σας για την απλότητα στη ζωή σας ως γονιός.

*Εννοείται και στην πατρότητα, απλά ο τίτλος μου άρεσε έτσι 🤭. Το «Απλότητα στη γονεϊκότητα» δεν είναι τόσο πιασάρικο όσο το «Simplicity parenting»!