Στην προηγούμενη καραντίνα άρχισα να ψάχνω για το slow living. Το slow living δεν είναι να τα κάνουμε όλα πιο αργά ή να τεμπελιάσουμε.
Είναι ο τρόπος να ζήσουμε τη ζωή μας με το δικό μας ρυθμό.
Είναι το να τα κάνουμε όλα στη σωστή ταχύτητα και ρυθμό.
Να μη βιαζόμαστε.
Το να ζούμε slowly δεν είναι να χάνουμε χρόνο πηγαίνοντας αργά- είναι να κερδίζουμε χρόνο κάνοντας όσα είναι τα πιο σημαντικά για σένα.
«…ξεκινάς να ασχολείσαι πιο ουσιαστικά με οτιδήποτε κάνεις. Αναγκάζεσαι, επίσης, να αντιμετωπίσεις ό, τι γίνεται μέσα σου – που είναι ένας από τους λόγους που πιστεύω μας δυσκολεύει να ρίξουμε τους ρυθμούς.
Η ταχύτητα γίνεται μια μορφή άρνησης. Είναι ένας τρόπος να ξεφύγουμε από εκείνα τα πιο βαθιά, περίπλοκα προβλήματα. Αντί να εστιάζουμε σε ζητήματα όπως ποιος είμαι, ποιος ο ρόλος μου εδώ, όλα γίνονται μια επιπόλαια to-do λίστα». — Carl Honoré
Ο Carl Honoré, Καναδός δημοσιογράφος και συγγραφέας του In Praise of Slowness: Challenging the Cult of Speed εξετάζει την» ανάγκη» μας να βιαζόμαστε και καταγράφει μια παγκόσμια τάση «να πατήσουμε φρένο».
Η ανάγκη για το δικό μας Slow living
Δεν το έχουμε καταφέρει ακόμα, αλλά πιστεύω είμαστε σε καλό δρόμο.
Το βασικό μας βήμα είναι ότι έχουμε συνειδητοποιήσει τον καταιγισμό πληροφοριών που δεχόμαστε, τη δυσκολία να διαχειριστούμε όλα αυτά τα» εισερχόμενα» – κυριολεκτικά και μεταφορικά:
– η ανατροφή των παιδιών
– οι πρακτικές ανάγκες των παιδιών
– η δουλειά
– οι εκκρεμότητες στο σπίτι
– οι εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών
– η ανάγκη να μείνουμε κοντά με τον άνθρωπό μας
– οι φίλοι μας, να σταθούμε δίπλα τους
– οι γονείς μας
– η ευρύτερη οικογένειά μας
– οι «τυπικές» σχέσεις και κοινωνικές υποχρεώσεις
– τα social media
– όλα τα εισερχόμενα μηνύματα και emails που δεχόμαστε καθημερινά
Η λίστα είναι ατελείωτη.
Γιατί, όμως, να στραφούμε στο slow living;
Το slow living είναι μια επιλογή τρόπου ζωής. Eίναι ένας τρόπος ζωής που δίνει έμφαση σε πιο αργές προσεγγίσεις σε πτυχές της καθημερινής ζωής.
Οι άνθρωποι κάθε μέρα ζουν συνεχώς με γρήγορο ρυθμό που τους κάνει να νιώθουν ότι η ζωή τους είναι χαοτική – αλλά με το slow living καταλήγουν να κάνουν ένα βήμα πίσω και να αρχίσουν να απολαμβάνουν τη ζωή έχοντας επίγνωση της αισθητικής αφθονίας, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται η υιοθέτηση ορισμένων τεχνολογιών όπως τα κινητά τηλέφωνα και το Διαδίκτυο». (Wikipedia Slow living).
Το slow living είναι μια φιλοσοφία ζωής, μια κατάσταση σκέψης και ύπαρξης, μια μεθοδική διαδικασία στην καθημερινή ζωή:
– Απολαμβάνουμε τα λεπτά αντί να τα μετράμε
– Είμαστε σταθεροί και συνεπείς
– Βλέπουμε τη ζωή μας και τον κόσμο γύρω μας μακροπρόθεσμα
– Κάνουμε τα πάντα όσο καλύτερα γίνεται αντί για όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Έχουμε ΕΝΣΥΝΑΙΣΘΗΣΗ της κάθε μας κίνησης
– Ζούμε όσο το δυνατόν πιο φυσικά, πιο σκόπιμα, πιο βαθιά
– Βρίσκουμε την ισορροπία μας, την ευκολία μας και μειώνουμε το άγχος μας
– Συνδεόμαστε καλύτερα και πιο ουσιαστικά με τον εαυτό μας, τους γύρω μας και τον κόσμο
– Δεν αντιμετωπίζουμε τα πάντα στη ζωή ως «μίας χρήσης»
– Καταπολεμούμε την τρέχουσα κατάσταση «είμαι συνεχώς απασχολημένος» και «δεν έχω καθόλου χρόνο»
– Δε σημαίνει ότι χάνουμε χρόνο πηγαίνοντας αργά, αλλά αποκτούμε χρόνου κάνοντας τα πράγματα που είναι πιο σημαντικά για εμάς
– Εξαλείφουμε τα μη απαραίτητα από τη ζωή μας, αφού σκοπός είναι να ελευθερώσουμε χρόνο
– Η τεχνολογία γίνεται εργαλείο μας και όχι βασική μας προτεραιότητα
Πώς να το εφαρμόσουμε στη ζωή μας;
«Είμαι πολύ απασχολημένος» και «δεν προλαβαίνω με τίποτα» είναι οι βασικές προεπιλογές σήμερα, το default μας.
Αυτό σημαίνει ότι ειρωνικά θεωρείται πιο δύσκολο να ζεις αργά και με λιγότερα. Όμως, όλο και περισσότεροι άνθρωποι μαθαίνουν από πρώτο χέρι ότι περισσότερα δεν ισούνται καλύτερα.
Εάν διαβάσατε μέχρι εδώ, ίσως έχετε αρχίσει να ρωτάτε «γιατί» σε πολλά πράγματα στη ζωή σας. Και, θέλετε να αρχίσετε να κάνετε κάτι γι ‘αυτό. Ας είναι αυτή η ανάρτηση που θα μας βοηθήσει να εφαρμόσουμε και να εξασκηθούμε στη νέα «slow» πραγματικότητα.
Αντί να απολαμβάνουμε μόνο στιγμές της ημέρας μας, δεν θα ήταν καλύτερο να τις απολαύσουμε όλες;
Αντί για μια πολυάσχολη ζωή, δεν θα προτιμούσαμε να έχουμε μια πλήρη ζωή;
Όπως είπε η Annie Dillard, «Το πώς περνάμε τις μέρες μας είναι, φυσικά, πώς περνάμε τη ζωή μας». Αυτή τη φράση την είχα στο φελλοπίνακα στο φοιτητικό μου δωμάτιο…
Όταν επιβραδύνουμε, αρχίζουμε να ασχολούμαστε πιο βαθιά με ό, τι κι αν κάνουμε. Δεν τα βλέπουμε τα πράγματα επιφανειακά.
Είμαστε, όμως, αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουμε αυτό που συμβαίνει μέσα μας – αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους πιστεύω ότι είναι τόσο δύσκολο να επιβραδύνουμε.
# 1
Κατανοούμε ότι το «είμαι απασχολημένος» είναι μια επιλογή. Η αλλαγή είναι στο χέρι μας.
# 2
Ορίζουμε το τι είναι πιο σημαντικό για εμάς (τα βασικά): ποιος ο ρόλος μας, τι πραγματικά θέλουμε.
# 3
Λέμε «όχι» σε οτιδήποτε άλλο (τα μη απαραίτητα) (και έτσι ξεκινάμε να λέμε περισσότερα «ναι» στα πράγματα που μας ενδιαφέρουν περισσότερο. (Ρίξτε μια ματιά στο βιβλίο Essentialism: The Disciplined Pursuit of Less του Greg McKeown)
«Κάθε φορά που αποτυγχάνετε να πείτε όχι σε ένα μη απαραίτητο, πραγματικά λέτε ναι από προεπιλογή.» Δεν χρειάζεται να αλλάξουμε κάθε πτυχή της ζωής μας για να πάμε αργά, αλλά η εξάλειψη των δραστηριοτήτων που δε μας ενδιαφέρουν είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσουμε.
Όλοι καταλήγουμε σε εκδηλώσεις ή συμμετέχουμε σε δραστηριότητες στις οποίες δε θέλουμε πραγματικά να συμμετέχουμε μέσα από κάποια αίσθηση υποχρέωσης. Ας αφιερώσουμε χρόνο σε όσα αγαπάμε.
# 4
Ξεκινάμε αργά, με μικρά βήματα. Δε γίνεται να τα κάνουμε όλα, πόσο μάλλον όλα με τη μία.
Ο Leo Babauta, συγγραφέας του Zen Habits, γράφει: «Είναι κάτι που οι περισσότεροι από εμάς αντιμετωπίζουμε κάθε μέρα, συχνά χωρίς να συνειδητοποιούμε ότι υπάρχει: ένα αίσθημα έλλειψης χρόνου. Το ξέρουμε καλά: το αίσθημα ότι έχεις πολλά να κάνεις και δεν έχει αρκετό χρόνο για να τα κάνεις όλα. Αυτό ισχύει όχι μόνο για την εργασία – όπου έχουμε πάρα πολλά έργα, συναντήσεις, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, κλήσεις, αιτήματα, μηνύματα – αλλά και για την προσωπική μας ζωή. Θέλουμε να γυμναζόμαστε, να τρώμε καλά, να κάνουμε διαλογισμό, να μαθαίνουμε κάτι νέο, να ταξιδεύουμε, να βγαίνουμε με φίλους, να ξοδεύουμε χρόνο στη μοναξιά, να κάνουμε πεζοπορίες, να διαβάζουμε ένα εκατομμύριο βιβλία, να φροντίζουμε τα οικονομικά και τα καθήκοντα, να παρακολουθούμε podcasts και νέα και ενδιαφέροντα διαδικτυακό περιεχόμενο και τα αγαπημένα μας πρόσωπα στα κοινωνικά δίκτυα και συναρπαστικά άτομα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ βρίσκουμε χώρο για στοχασμό και ησυχία. Μπαααα.»
# 5
Εξασκούμαστε στο να είμαστε παρόντες (ακόμα και καθημερινά), στην ενσυναίσθηση: «Κάνε ό, τι κάνεις ενώ το κάνεις.» Αυτό σημαίνει ότι όταν βουρτσίζουμε τα δόντια μας, απλώς βουρτσίζουμε τα δόντια μας. Όταν πλένουμε τα χέρια μας, να νιώσουμε το νερό να ρέει πάνω τους. Αυτή η πρακτική μπορεί ακόμη και να φέρει χαρά σε δουλειές όπως το να πλένουμε και να σκουπίζουμε το σπίτι (βρε λες;;;)
# 6
Δημιουργούμε χώρο και περιθώριο στην ημέρα μας (και συνεπώς, στη ζωή μας).
Συχνά προσπαθούμε να γεμίσουμε τον ελεύθερο χρόνο μας με περισσότερα πράγματα από αυτά που μπορούμε ή και πρέπει να κάνουμε. Κι ακόμα κι αν ελευθερώσουμε χρόνο στη ζωή μας, ας μη βιαστούμε να τον γεμίσουμε. Αφήστε τον ελεύθερο χρόνο σας ως ελεύθερο χρόνο. Και υπάρχει πραγματική επιστήμη πίσω από αυτά τα διαλείμματα!
# 7
Ας υιοθετήσουμε μια δίαιτα αργής ενημέρωσης, μια ψηφιακή αποτοξίνωση. Οι βασικές μας ανάγκες δεν αλλάζουν. Είναι ανθρώπινες και όχι τεχνολογικές. Ας απαλλαγούμε, αρχικά, από εφαρμογές που σπάνια χρησιμοποιούμε ή που απλά «κλέβουν» το χρόνο μας. Να χρησιμοποιήσουμε την τεχνολογία με πιο προσεκτικό τρόπο, κάνοντάς τη δικό μας εργαλείο και όχι το αντίστροφο.
# 8
Να δεσμευτούμε να βάλουμε τη ζωή μας πάνω από τη δουλειά μας.
Σίγουρα αυτό είναι εύκολο να το πούμε, αλλά δύσκολο να το κάνουμε πράξη. Είναι κι αυτό μια επιλογή όμως. Δική μας.
# 9
Να βγούμε βόλτα στη φύση.
Ο χρόνος που περνάμε έξω στη φύση έχει πλούσια οφέλη για την υγεία μας. Κάνοντας μια βόλτα, μας βοηθά να ρίξουμε τους ρυθμούς μας και να συνδεθούμε ξανά με τον φυσικό κόσμο. Ας παρατηρήσουμε τα μικρά πράγματα και να δώσουμε στον εαυτό μας χρόνο να εκτιμήσουμε τη φυσική ομορφιά γύρω μας.
# 10
Να απλοποιήσουμε και να τακτοποιήσουμε το χώρο μας.
Ο πολυάσχολος τρόπος ζωής συχνά ισούται με γεμάτα σπίτια, οπότε γιατί να μην εκμεταλλευτούμε την ευκαιρία να απλοποιήσουμε τον χώρο που ζούμε; Αναδιοργανώνουμε το χώρο μας έτσι ώστε να ταιριάζει με πιο αργό ρυθμό ζωής και να δώσουμε όλα αυτά τα πράγματα που δε χρησιμοποιούμε και τα οποία δε μας κάνουν ευτυχισμένους.
# 11
Να φάμε προσεκτικά.
Όταν τρώμε, να είμαστε προσεκτικοί στο γεύμα και να εστιάζουμε στο γεύμα και στα άτομα που έχουμε μαζί μας. Να απομακρύνουμε τυχόν περισπασμούς από το τραπέζι και να εστιάσουμε εξ ολοκλήρου στις φυσικές αισθήσεις του γεύματος. Είμαστε όλοι ένοχοι ότι τρώμε χωρίς σκέψη, αλλά η επιβράδυνση μπορεί να βελτιώσει την υγεία μας καθώς είμαστε καλύτερα σε θέση να πάρα τηρήσουμε πότε χορταίνουμε και πρέπει να σταματήσουμε.
# 12
Να διασκεδάσουμε. Ας μειώσουμε τις ώρες (και τις μέρες) που βλέπουμε Netflix και να επιλέξουμε μια διαφορετική ψυχαγωγία: ένα επιτραπέζιο, ένα καλό βιβλίο, κάτι νέο που θα ξεκινήσουμε (ζωγραφική, παζλ, πλέξιμο, ζαχαροπλαστική).
# 13
Ας πάρουμε αφορμή από αυτή την ανάρτηση και να κάνουμε μια μικρή δοκιμή να εμπνευστούμε από το slow living.
Να ξεκινήσουμε τη μέρα μας με τον σωστό τρόπο: να περάσουμε λίγα λεπτά στην αρχή της ημέρας μας ακριβώς όπως θα θέλαμε. Να διαβάσουμε λίγες σελίδες ενός βιβλίου αργά και με συγκέντρωση, ίσως να γράψουμε και κάποιες σκέψεις σε ένα ημερολόγιο ή απλά να καθίσουμε ήσυχα με το πρώτο μας φλιτζάνι καφέ. Να δώσουμε χρόνο στον εαυτό μας και να ρυθμίσουμε το ρυθμό μας για το υπόλοιπο της ημέρας.
Ίσως αυτήν την περίοδο να μας δίνεται αυτή η ευκαιρία να ζήσουμε απλά, να ρίξουμε ρυθμούς. Να κάνουμε ένα reset στην καθημερινότητά μας και να τα πάρουμε όλα σιγά σιγά, βήμα βήμα να «τα φέρουμε στα μέτρα μας».
ΥΓ. Πώς ξεκίνησαν όλα
Η» αργή ζωή», το» ζήσε βραδέως» είναι ένας τρόπος ζωής που δίνει έμφαση σε πιο αργές προσεγγίσεις σε πτυχές της καθημερινής ζωής.
Ξεκίνησε στην Ιταλία με το αργό κίνημα (Slow Movement) των τροφίμων, το οποίο δίνει έμφαση στις παραδοσιακές τεχνικές παραγωγής τροφίμων ως απάντηση στην εμφάνιση γρήγορου φαγητού κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1980 και του 1990.
S για το Sustainable: Βιώσιμος
L για το Local: Τοπικός
O για το Organic: Οργανικός
W για το Whole: Ολικός
Το 1999, ο Geir Berthelsen δημιούργησε ένα «think tank» που ονομάζεται The World Institute of Slowness. Ο ίδιος πιστεύει ότι «η καλύτερη σκέψη έρχεται συχνά από μια βόλτα στην «αργή λωρίδα».
«Η βραδύτητα είναι η ξεχασμένη διάσταση στο χρόνο. Σε αντίθεση με το χρονολογικό χρόνο, το εδώ και τώρα, ο χρόνος που λειτουργεί για εσάς είναι εξαιρετικός χρόνος. Γιατί, λοιπόν, να είσαι γρήγορος όταν μπορείς να είσαι αργός; Η βραδύτητα αφορά, επίσης, την ισορροπία, οπότε αν πρέπει να βιαστείτε, τότε βιαστείτε αργά».
Runner Mom 