Από το 2012 που μπήκα στο χορό του blogging, άρχισα αυτή την «ψυχοθεραπεία» να μοιράζομαι με άλλους τις σκέψεις μου και τα highlights της οικογενειακής καθημερινότητάς μας, να «συναντώ» άτομα που με καταλαβαίνουν, που νιώθουν ότι τα καταλαβαίνω εγώ. (Δες εδώ αυτά που έγραφα εδώ και εδώ για τη σχέση μου με το blogging και γιατί το ξεκίνησα).

Μετά από πολύ καιρό, λοιπόν, που γράφω στο runnermom.gr (και πριν από αυτό στο mamaprotara.gr), μπήκα στη διαδικασία να φτιάξω -επιτέλους- ένα πρόγραμμα που θα με κρατήσει συνεπή στις αναρτήσεις μου.
Καθιέρωσα ένα μικρό πλάνο – ημερολόγιο όπου καταγράφω τις ιδέες που έχω για άρθρα και περίπου πότε θα μπορούσα να το δημοσιεύσω και έκανα την Πέμπτη μέρα μπλογκοδημοσίευσης (γιατί αν το άφηνα στο «φλου», θα δημοσίευα κάθε δύο μήνες πάλι!).

Τι είναι το Mindless Scrolling;

Σήμερα, θα ήθελα να μοιραστώ τις σκέψεις μου για τον πολύτιμο χρόνο μας σε σχέση με το #MindlessScrolling (χάζεμα σε ελεύθερη μετάφραση) στα #SocialMedia (και περισσότερο στο #instagram που είναι και πολύ ιν τελευταία), αλλά και πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε «σοφά» (το “wisely” μου ταίριαζε περισσότερο βασικά…) το χρόνο που διαθέτουμε στις νέες τεχνολογίες (και στα ίντερνετς 😊).

Ας είμαστε ειλικρινείς΄ σε ποιον δεν αρέσει να κάθεται και να τα λέει με τους φίλους του, να ανταλλάσσει απόψεις, να διαβάζει τι κάνουν άλλοι σε παρόμοια περίπτωση;
Και η αλήθεια είναι ότι μπορείς εύκολα να παρασυρθείς σε αυτή την online μικρογραφία της κοινωνίας και να χαθείς κάπου ανάμεσα στην επιφάνεια και στην ουσία (το κατά πόσο ό,τι βλέπουμε στα social media είναι η αλήθεια του δημιουργού ή κάτι επιφανειακό, φιλτραρισμένο και πασπαλισμένο με “γκλίτερ», αυτό είναι άλλο -πολύ μεγάλο- θέμα).

Tα Social Media στη ζωή μας

Σίγουρα πάντως, πλέον, τα social media είναι κυρίαρχο μέρος της καθημερινής μας ζωής, με πρωταγωνιστικό ρόλο στην κοινωνική μας πραγματικότητα, στο πώς ερχόμαστε σε επαφή με τους άλλους.

Μπορούμε να δούμε τι συμβαίνει στον κόσμο χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, να παρακολουθήσουμε βίντεο, να επικοινωνήσουμε με έναν φίλο…και η λίστα συνεχίζεται για πολύ…

Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης (Facebook, Twitter, Instagram κ.λπ.), ωστόσο, έχουν αποδειχθεί σε μεγάλο βαθμό εθιστικοί για ένα ποσοστό των χρηστών τους, μια συνήθης συμπεριφορά, αρκετά ενοχλητική ή και αγενής για τους άλλους, μια ανάγκη να μένουμε συνεχώς «συνδεδεμένοι», να μη χάνουμε τις εξελίξεις, να δούμε τι μας σχολίασαν, να δούμε πόσοι μας «ακολούθησαν».

Αν ρίξουμε μια ματιά στα στατιστικά π.χ. του instagram ή αν έχουμε μια εφαρμογή για το χρόνο που διαθέτουμε σε κάθε εφαρμογή στο κινητό μας, θα εκπλαγούμε από το χρόνο που αφήνουμε να φεύγει από το πολύτιμο 24ωρό μας!

Been there…

Το θέμα είναι πώς το χειριζόμαστε και τι θα μας διευκολύνει με την υπερβολική χρήση των κοινωνικών μέσων.

Καταρχάς, παίζει ρόλο η φύση της χρήσης των social media. Αν ασχολούμαστε με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να προωθήσουμε τα προϊόντα μας κι αν έχουμε σκοπό να ασχοληθούμε ενεργά (και σοβαρά) με τη δημιουργία περιεχομένου ( #contentcreation ) ή αν απλά θέλουμε να δικτυωθούμε γενικότερα και να βλέπουμε «τι παίζει».

Στην πρώτη περίπτωση του #contentcreating και της επαγγελματικής ενασχόλησης σίγουρα θα πρέπει να είμαστε ενεργοί και παρόντες, σίγουρα θα μας ενδιαφέρει να δικτυωθούμε, να αποκτήσουμε περισσότερους #followers ανάλογα και με το πόσο σοβαρά το βλέπουμε.

Στη δεύτερη περίπτωση, ίσως είναι πιο εύκολο το #socialmediadetoxing , η ψηφιακή δηλαδή αποτοξίνωση. Και δε χρειάζεται να κάνουμε υπερβολές π.χ. «10 μέρες χωρίς Instagram».

Τι μπορούμε να αλλάξουμε;

Μπορούμε να βάλουμε μικρούς στόχους, μικρά βήματα: μπορούμε να απενεργοποιήσουμε τις ειδοποιήσεις, να αφήνουμε το κινητό μας σε άλλο δωμάτιο, να αποφασίσουμε offline time (π.χ. δε χρησιμοποιώ social media στο χώρο εργασίας ή την ώρα του φαγητού ή όταν πέφτω στο κρεβάτι).

Τη στιγμή που άρχισα να κάνω κάποια από αυτά τα βήματα, διαπίστωσα ότι διαβάζω περισσότερο, γράφω περισσότερο, δουλεύω περισσότερο, είμαι παρούσα περισσότερο. Σίγουρα θέλω δουλειά ακόμα. Αλλά I’m on it!

Και για τις δυο περιπτώσεις χρηστών αυτό που, προσωπικά, θεωρώ βασικό είναι να δίνουμε προτεραιότητα στους ανθρώπους που είναι δίπλα μας, στα παιδιά μας την ώρα που παίζουμε ή στον άνθρωπό μας όταν συζητάμε, στον καφέ με τους φίλους μας, σε αυτούς που προτιμούν να μας κοιτάζουν στα μάτια όταν μιλάμε.

Στο κάτω κάτω, είναι πολύ πιο σημαντικό από όλα να είσαι παρών την ώρα που δημιουργούνται οι αναμνήσεις, παρά να είσαι online.

Τα λέμε την άλλη Πέμπτη (ελπίζω…),

Βάσω