Η φετινή σεζόν τρεξίματος ξεκίνησε το καλοκαίρι με στόχο το Μαραθώνιο της Αθήνας. Θα ήταν η δεύτερη φορά που θα έτρεχα τα 42 χιλιόμετρα που τερματίζουν στο Καλλιμάρμαρο.

Ανυπομονούσα γι ‘αυτή την αίσθηση.

View this post on Instagram

A post shared by Vasso Nikologianni (@runnermomgr)

Οι αγώνες, όμως, που ακυρώνονταν ο ένας μετά τον άλλο, έδειχναν τι (δεν) έφερνε ο Νοέμβρης.

Η προετοιμασία για το Μαραθώνιο

Ήταν μια ξεχωριστή περίοδος προετοιμασίας, με νέο προπονητή, με εργομέτρηση, προπόνηση με παλμούς, με πολλά χιλιόμετρα εβδομαδιαία και τουλάχιστον δίωρες προπονήσεις.

Τη χάρηκα και με το παραπάνω.

Ένιωσα την άνεση να «βγάζω» ακούραστα τουλάχιστον 20-25 χιλιόμετρα.

Έκανα έναν απροσδόκητο για τα δεδομένα μου χρόνο στα 30 χιλιόμετρα του Ioannina lake run, το γύρο της λίμνης Παμβώτιδας και ο μαραθώνιος όλο και πλησίαζε.

Όταν ακυρώθηκε, ήταν πολλοί αυτοί που με ρώτησαν αν θα κάνω τον αγώνα virtual*, αν απογοητεύτηκα, αν στενοχωρήθηκα.

(*Virtual αγώνας είναι η νέα τάση να τρέχεις τα χιλιόμετρα των αγώνων σε δική σου διαδρομή και να στέλνεις τα δεδομένα σου στη διοργάνωση του αγώνα ώστε να σου στείλουν το μετάλλιο.)

Το σκέφτηκα για λίγο. Σκοπός μου, όμως, δεν ήταν να τρέξω 42 χιλιόμετρα πχ από το Αιτωλικό στο Αντίρριο.

Αυτό που ήθελα ήταν η αυθεντική διαδρομή. Ήταν η χαρά του αγώνα, η περηφάνια να τρέξεις με τόσα άτομα από όλο τον κόσμο, η συγκίνηση να τερματίσεις στο Καλλιμάρμαρο.

Αποφάσισα να συνεχίσω προπονήσεις (εννοείται) αλλά όχι με στόχο το Μαραθώνιο. Ο Μαραθώνιος δε θα φύγει. Μπορώ να ξαναπάω του χρόνου (ελπίζω).

Όμως, ένιωσα ανακούφιση. Αλήθεια.

Δέχομαι με χαρά τις επιπλέον ώρες που θα δώσω στον άντρα μου, στα παιδιά μου, στο σπίτι μου.
Δέχομαι με χαρά τις επιπλέον ώρες ύπνου τα Σάββατα που είχα long run.
Το αγαπώ το τρέξιμο. Με κάνει να νιώθω μοναδική, με γεμίζει αυτοπεποίθηση.

Tweet

Όμως, ας μη γελιόμαστε. Οι υποχρεώσεις όταν δουλεύεις, όταν έχεις 3 παιδιά, όταν έχεις τις δουλειές του σπιτιού δε σου αφήνουν μεγάλο περιθώριο να είσαι εκτός σπιτιού. Όσο κι αν σε στηρίζει ο άνθρωπός σου.

Και όταν έχουμε πλάνο τρεξίματος και ενδυνάμωσης θέλουμε να είμαστε τυπικοί. Δε θέλουμε να παρεκκλίνουμε από το πρόγραμμα, ούτε να παραλείπουμε προπονήσεις.

Δε θα λυπηθώ που δε θα πάω. Θα συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω και θα το συνδυάσω και με άλλες μου αγάπες που είχα παραμελήσει τελευταία. Το διάβασμα, τα puzzles, το blogging.

Εσύ συνεχίζεις τις προπονήσεις για το Μαραθώνιο;