Μου έχει λείψει πολύ το blogging. Δεν το άφησα στην άκρη επειδή δεν έχω έμπνευση. Ίσα ίσα… Το μυαλό μου ταξιδεύει συνεχώς, οι εμπνεύσεις από το instagram που έχει γίνει μεγάλη μου αγάπη (και εμμονή) τους τελευταίους μήνες, είναι αμέτρητες, η επαφή μου και όλη αυτή η διάδραση με άτομα που έχουν κάτι να πουν με βοηθάει να ονειρεύομαι, να δημιουργώ, να τρέχω, να αγαπάω τον εαυτό μου, να βρίσκω τρόπους να είμαι γεμάτη και ζωντανή.
Και κάθομαι στον καναπέ μου και ταΐζω το μωράκι μου, που κοντεύει 5 μηνών και είναι η 7η φορά που τρώει σήμερα. Και είναι πολλές οι ώρες που πλέον είμαι ξύπνια, αλλά δεν αγανακτώ. Μπορεί να τρώει συχνά επειδή θηλάζει, μπορεί να έχει αγαπήσει την αγκαλίτσα της μαμάς και να μη θέλει να την αποχωριστεί… Όμως δε με πειράζει. Κι ας σηκωθεί και 3 φορές το βράδυ κι ας μη θέλει με τίποτα πιπίλα, κι ας μην κοιμάται χωρίς να τον κάνω βόλτες μέσα στο σπίτι αγκαλίτσα, κι ας μην μπορεί να τον κρατήσει κανείς άλλος εκτός από μένα.
Δεν με πειράζει όχι γιατί έχω άπειρο χρόνο. Ούτε γιατί μ’αρέσει να κάνω τα πάντα με το ένα μου χέρι. Δε με πειράζει γιατί ξέρω πολύ καλά πως είναι μικρό αυτό το διάστημα. Δεν είναι εύκολο να λες «απόλαυσε το χρόνο με τα παιδιά σου γιατί θα μεγαλώσουν γρήγορα» σε μια μαμά που έχει μπουχτίσει μέσα στο σπίτι, σε μια μαμά που κοντεύει να τρελαθεί από τις υποχρεώσεις και από το ότι περνάει (σχεδόν) όλη τη μέρα της με ανήλικα που δεν την υπολογίζουν τις περισσότερες φορές! Κι εγώ στα δύο προηγούμενα παιδιά δεν μπορούσα να σκεφτώ τόσο ψύχραιμα και θετικά.
Τώρα, όμως, το έχω καταφέρει. Το έχω καταφέρει γιατί έχω συνειδητοποιήσει πόσο ευτυχισμένη είμαι με όσα έχω ήδη. Το έχω καταφέρει γιατί έχω μια οικογένεια γεμάτη αγάπη (και τσακωμούς, και κλάματα, και φωνές κλπ κλπ) και πολλά όμορφα λόγια.
Ακούστε με που σας λέω.. Να λέμε κάθε μέρα πολλές φορές σ’αγαπώ, να δείχνουμε στον άνθρωπό μας πόσο σημαντικός είναι στη ζωή μας και να μιλάμε, να μιλάμε, να μιλάμε. Και να αγκαλιαζόμαστε. Και να κάνουμε και σεξ. Και να μην ξεχνάμε ότι οι δυο μας φτιάξαμε αυτή την οικογένεια, οι δυο μας θα παλέψουμε για όλα, οι δυο μας είμαστε σε αυτό. Ο ένας το νούμερο ένα του άλλου.
Να μην ξεχνάμε να προσπαθούμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό θέλω να πω.
Ελπίζω να τα λέμε συχνότερα από δω..
Runner Mom 
Με συγκινησες! Ποσο δίκιο έχεις! Καλό βράδυ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μα πόσοοοο συμφωνώ!!!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Mπράβο σου που έχεις καταφέρει να σκέφτεσαι έτσι. Είναι πολύ κρίμα να περνάει ο καιρός και να χάνονται οι στιγμές μας χωρίς να τις ζούμε και να τις εκτιμάμε, όταν άλλοι υποφέρουν που, ας πούμε, δεν έχουν ένα μωρό να το κρατούν και να το θηλάζουν και να το κάνουν βόλτες στο σπίτι για να κοιμηθεί… Είμαστε ευλογημένες οι μητέρες που μπορούμε να μας ταλαιπωρούν τα παιδάκια μας! Το σκέφτομαι κι εγώ πολύ συχνά!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Μάλλον είναι της εποχής δεν παίζει… Ή φταίει που είμαι και εγώ στην ίδια φάση -έχω μια κούκλα σχεδόν 4 ετών και μια 3 μηνών που με έχει όλη μέρα με το β@#$ απ'έξω! Για κάποιο λόγο σκέφτομαι τα ίδια..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Ποσο συμφωνω με οσα γραφεις!Κι ας μην ειμαι ακομη μαμα,αλλα wannabe μαμα μετα το γαμο μου…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!