Κάποιες φορές συμβαίνουν πράγματα που δεν μπορείς να προβλέψεις… Γεγονότα που πίστευες πως δε θα συμβούν σε σένα ή σε αγαπημένα σου πρόσωπα. Ξαφνικά απλά στέκεσαι και δεν ξέρεις πώς να φερθείς, ποιον να παρηγορήσεις, πώς να σταθείς σε αυτούς που υποφέρουν, σε αυτούς που τόσο αγαπάς και δε θες να πονάνε… Νιώθεις αδύναμος, όλα σου μοιάζουν ανούσια πλέον και δεν ξέρεις πώς να συνεχίσεις, πώς να σταθείς στα πόδια σου, για να βοηθήσεις και τους γύρω σου να κάνουν το ίδιο…
Είμαι θετικός άνθρωπος και αισιόδοξος από τη φύση μου (με λίγες δόσεις σχιζοφρένειας που μπορεί να ξεσπάσω και να κλαίω χωρίς λόγο, σύμφωνα με τη μαμά μου!!)… Πάντα θα βρω λόγο να είμαι χαρούμενη και να προχωρήσω. Αλλά τα πραγματικά δυσάρεστα γεγονότα με κάνουν να νιώθω ανήμπορη, να αισθάνομαι ότι δε θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου.
Είναι, λοιπόν, αυτές οι άσχημες στιγμές, που αναπόφευκτα συνειδητοποιείς πως το σημαντικότερο στη ζωή σου δεν είναι το πόσο θετικά βλέπεις τη ζωή. Είναι οι άνθρωποί σου. Είναι οι άνθρωποι που έχεις δίπλα σου, ο σύντροφός σου, η οικογένειά σου και οι φίλοι σου… Αχ οι φίλοι σου… Αυτοί που βρίσκονται δίπλα σου γιατί κάτι έχουν δει σε σένα, γιατί ταιριάξατε από την πρώτη στιγμή ή γιατί όσα έχετε περάσει σας έδεσαν σφιχτά, πολύ σφιχτά!
Το να περνάς χρόνο με τους φίλους σου έχει πλάκα, αλλά η ουσία της σχέση σας δε βρίσκεται εκεί. Η σχέση σας είναι πολύ περισσότερο από αυτό. Η συναναστροφή σου με τους φίλους σου βοηθά στην ψυχολογική σου υγεία, σού χαρίζει μακροχρόνια συναισθηματικά οφέλη, σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, πιο δυνατό. Μεγαλώνεις μαζί τους και στηρίζετε ο ένας τον άλλον να προχωρήσετε, να κατακτήσετε τους στόχους σας, να βρείτε διασκεδαστικούς τρόπους να περνάτε το χρόνο σας.
Οι φίλοι στέκονται δίπλα σου θετικά, χωρίς να χρειάζεται πάντα να μιλάνε, σε ενθαρρύνουν, σε βοηθούν να βρεις τη δύναμη της θέλησης. Η δύναμή τους και η χαρά τους, η θετικότητά τους, είναι μεταδοτικές. Έτσι, ανοίγει και ο κύκλος της χαράς που λέω στην κόρη μου. Ο ένας τη δίνει στον άλλον και ένας μεγάλος κύκλος με χαρούμενους και θετικούς ανθρώπους ανοίγει, ανοίγει και αγκαλιάζει κι άλλους.
Οι φίλοι μας, όμως, μας βοηθούν και στα δύσκολα. Δεν είναι εύκολο να παρηγορήσεις ένα φίλο σου που περνά άσχημες στιγμές, αλλά στον πραγματικό σου φίλο θα βρεις τον τρόπο. Δε θα σκεφτείς τα προσχήματα και τα τυπικά. Θα τον πάρεις αγκαλιά, θα κλάψεις μαζί του, θα του πεις μια βλακεία για να ξεχαστεί, έστω και λίγο. Θα τον αφήσεις να θρηνήσει, να σου πει τον πόνο του ή και να μη σου πει απολύτως τίποτα. Θα του δώσεις το χρόνο που χρειάζεται.
Το να προσπαθείς να χτίσεις ένα κύκλο φίλων, να κρατήσεις τον κύκλο ενωμένο, σε κάνει χαρούμενο από μόνο του. Όταν δεν περιμένουμε το τηλέφωνο να χτυπήσει αλλά κάνουμε αυτό που νιώθουμε. Σηκωνόμαστε και χτυπάμε την πόρτα του φίλου μας, παίρνουμε τηλέφωνο για να τον ακούσουμε και όχι να παραπονεθούμε που δε μας τηλεφώνησε. Να αγαπάμε τους ανθρώπους μας, να τους ακούμε και να τους χαμογελάμε… Ειδικά αυτούς που τους επιλέξαμε για να είναι δίπλα μας, μικρούς πολύτιμους θησαυρούς στην καρδιά μας.
Runner Mom 