Καλά έχω χαθεί εντελώς… Όλο λέω να βρω λίγο χρόνο να γράψω και τελικά διαπιστώνω ότι είναι το πρώτο που αφήνω… Αυτό και κάποιες βαρετές δουλειές στο σπίτι!! (χαχαχα)

Είναι που μου είναι πιο εύκολο να γράφω στον υπολογιστή μου στο γραφείο,  το δικό μου προσωπικό υπολογιστή που τα έχω όλα όπως με βολεύουν… Αλλά αυτή την περίοδο έχω πολλή δουλειά.  Καλό αυτό, φυσικά… Δεν το συζητώ!  Αλλά no time for blogging! 

Αφήστε που περνάω τη φάση -εδώ και καιρό- ότι πρέπει να δώσω αυτό το κάτι παραπάνω στη δουλειά…  Την αγαπάω πραγματικά, αλλά κάπου το χάνω κάθε φορά… Το να φεύγω νωρίτερα (τα «καλά»  της οικογενειακής επιχείρησης) λόγω των μικρών μου, με αποσυντονίζει! Μου κόβει τη μέρα στη μέση και μου είναι αδύνατον να ασχοληθώ από το σπίτι… την ώρα που πηγαινοέρχονται δύο ζιζάνια με…. ποικίλες απαιτήσεις: «μαμά, φαγητό»,  «μαμά, νερό»,  «μαμά, λερώθηκε το χεράκι μου», «μαμά, μου παίρνει τα παιχνίδια»  κλπ κλπ κλπ σενάρια!

Και τώρα φτάνω στο σημείο να γράφω στο σημειωματάριο του κινητού (τα μάτια μου έχουν βγει!!) 12 παρά το βράδυ (τυχαίο γεγονός το ότι είμαι ξύπνια τέτοια ώρα… και σπάνιο επίσης) απροσδιόριστα και ακατάστατα, σκέψεις χωρίς ειρμό… Απλά ό, τι μου κατέβει! 

Αυτό έχει και τη γλύκα του όμως!  Νόμιζα ότι δε θα μου έβγαινε να γράψω τίποτα κι όμως κάτι σκάρωσα τελικά!! Μυαλό είναι αυτό… Ταξιδεύει,  ταξιδεύει και δε φτάνει ποτέ πουθενά! Υπέροχο και μαγικό… 


Θα τα ξαναπούμε (ελπίζω!!) !  Φιλιά!