Αυτή την 38η εβδομάδα θαύμασα όσο τίποτα τις full-time mommies, τις μαμάδες δηλαδή που δεν δουλεύουν, με την επαγγελματική έννοια της λέξης, και ασχολούνται με την ανατροφή των παιδιών τους και το σπίτι. Δηλαδή πιο πλήρης απασχόληση δεν γίνεται!!! Και θα εξηγήσω το γιατί….

#MommyBlogging #QualityTimeForMom Καταρχάς γράφω το άρθρο της εβδομάδας μόνη στο σαλόνι, αραχτή στον καναπέ μου χαζεύοντας το Voice και με τη διάθεση «Αχ πόσο ωραία είναι η ζωή!!!» 
Το σπίτι μου πεντακάθαρο από το χθεσινό «ξεσήκωμα» και ενδελεχή καθαριότητα κάθε μικρής γωνίτσας (!), οπότε τίποτα δεν με αποσυντονίζει! Καλά όχι ότι αποσυντονίζομαι και τόσο από δουλειές… χιχιχι

#FullTimeMommy #BabysitterWanted Ξεμείναμε, λοιπόν, από baby-sitter (τη γιαγιά μας εννοώ) για μια εβδομάδα και η Μαμά Πρωτάρα πήρε άδεια από τη δουλειά και ανέλαβε …τα παιδιά της για μια εβδομάδα full-time!!!! 

Τι να πρωτοσχολιάσω; Καταρχάς, η Ρέα ήταν άρρωστη με αντιβίωση οπότε δεν πήγαμε ούτε σχολείο αυτή την εβδομάδα και δεν κοιμόμασταν και πολύ καλά τα βράδια… Κουράστηκα και, ειδικά προς το τέλος της εβδομάδας, έβγαλα και κάτι νευράκια, αλλά τα ευχαριστήθηκα τα παιδάκια μου! Εντάξει… όπως είπα κουράστηκα και ένιωσα πως δεν ξεκουράζομαι ούτε λεπτό… αλλά ένιωσα πως χάρηκα κάθε στιγμή της μέρας τους, ένωσα πως τα καταφέρνω, ένιωσα πως τα βγάζω πέρα πολύ καλά, ένιωσα πως έχω υπερδυνάμεις! Με βοήθησε, βέβαια, πάρα πολύ και η αδερφή μου και τα βγάλαμε πέρα πολύ καλά!

Κάνουμε τα κοτοπουλάκια…. (!!)

Αλλά πραγματικά πολύ σκεφτόμουν όλη την εβδομάδα τις μαμάδες που έχουν αναλάβει πλήρως την φροντίδα των παιδιών τους (καλά δε συζητώ για τους single γονείς, που είναι πραγματικοί ήρωες)… Χρειάζεται πολύ υπομονή, θετική διάθεση και αν έχεις και τον μπαμπά (ενεργό!!) βοηθό δεν βλάπτει!!! Πραγματικά μπράβο σε όλες αυτές τις μαμάδες! Δεν ξέρω πώς τα καταφέρνουν πραγματικά… Θέλει πολλή, πολλή, πολλή υπομονή και γερά νεύρα!! (…. θέλω εδώ να πω ένα τεράστιο μπράβο στην ξαδέρφη μου τη Βίκυ που με δυο μωρά κάτω των 2 ετών έχει τεράστια υπομονή και υπέροχα θετικό πνεύμα!!)

…βλέπουμε Frozen…. πάλι!!!!

 
#Rea #MySweetDaughter Την προηγούμενη εβδομάδα έγραψα πόσο προβληματιζόμαστε με την «κοινωνικοποίηση» της Ρέας. Λοιπόν, ξαναπήγαμε στην καφετέρια με τον παιδότοπο (η Ρέα μας το ζητούσε από τη στιγμή που φύγαμε από εκεί την προηγούμενη εβδομάδα…) και με τον Άρη μαζί μας αυτή τη φορά. 

Ενθουσιάστηκαν με τα νέα παιχνίδια που είχαν φέρει και εμείς ενθουσιαστήκαμε με το πόσο είχε εξοικειωθεί ήδη με τα άλλα παιδάκια. Δεν μιλούσε ιδιαίτερα στην αρχή αλλά δεν έφευγε όταν άλλα παιδάκια έπαιζαν πολύ κοντά της ή της μιλούσαν. 

Και μάλιστα έκανε και φιλίες! Γνώρισε ένα κοριτσάκι και έτρεχαν πιασμένες χεράκι-χεράκι, έπαιζαν μαζί σε όλα τα παιχνίδια και δεν ήθελε να φύγει με τίποτα!! Ήταν ένα υπέροχο κυριακάτικο πρωινό, εμείς απολαύσαμε το καφεδάκι μας χωρίς να κυνηγάμε αγχωμένοι τα μωρά, αφού γυρνούσαν στο γκαζόν και στα παιχνίδια, παίξαμε μαζί τους, χαρήκαμε τον όμορφο ήλιο και τις μυρωδιές των λουλουδιών γύρω μας! Η ζωή είναι πολύ ωραία, ρε παιδί μου! 

#Aris #MyCuteSon O μικρός μας Άρης πλέον μάς απευθύνει το λόγο! Μέχρι τώρα έλεγε συλλαβές μαμαμαμα, μπαμπαμπα, κλπ αλλά αυτή την εβδομάδα άρχισε να μας καλεί πεντακάθαρα. Φωνάζει «μαμά» για να τον κοιτάξω και μόλις ακούσει τον μπαμπά του από το άλλο δωμάτιο λέει «μπαμπά!!!». Είναι υπέροχη αίσθηση να βλέπεις ένα μικρό πλασματάκι να σε καλεί σα μεγάλο παιδάκι!!!

Επίσης, επειδή ξεστρώσαμε το σπίτι συνειδητοποίησε πως δεν του αρέσει να περπατάει ξυπόλητος στο πάτωμα!Κάθε φορά που πάει να κατέβει πχ από το κρεβάτι και διαπιστώνει ότι ακουμπάει το πλακάκι με τα γυμνά ποδαράκια του, αρχίζει να κουνάει τα πόδια του στον αέρα και να παραπονιέται για να του φορέσουμε καλτσούλες!!

#TraditionalFridayCoffeeWithBesties Δεν μπορώ να μην το γράφω κάθε εβδομάδα…. και δε θα βαρεθώ να το γράφω! Είναι μια στιγμή που περιμένω πως και πως όλη την εβδομάδα, είναι ένα απόγευμα αφιερωμένο σε μένα, είναι οι απίστευτες ιστορίες που λέμε με τις κολλητούλες από τα παιδικά μας χρόνια, είναι το πόσο γέλιο ρίχνουμε κάθε φορά…!!!

Φωλιά από σπουργιτάκια στη βουκαμβίλια της βεράντας μας

#SuperDad Διάβασα και ένα πολύ καλό άρθρο στο Mama365.gr που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι μπαμπάδες! «…φερόμουν σαν να κάνω κάτι τρομερά σπουδαίο, ενώ στην πραγματικότητα έκανα αυτό που κάθε άντρας έπρεπε να κάνει….». Πραγματικά, εύστοχο άρθρο από ένα μπαμπά blogger που αναγνωρίζει πως το να βοηθά τη γυναίκα του με τα παιδιά και με τις δουλειές είναι κάτι φυσιολογικό και όχι κάτι για το οποίο θα έπρεπε η γυναίκα του να του χρωστά ευγνωμοσύνη! Σωστός…

One more classic ….sunny selfie!!!

Ευχαριστώ πάρα πολύ όσους στηρίζουν το blog της Μαμάς Πρωτάρας!

Σας φιλώ ❤

Εβδομάδα νο37 over! (Εδώ κοντεύει να τελειώσει και η 38… αλλά τελοσπάντων!) Καιρός που θύμιζε καλοκαιράκι και ήρθε ο καιρός και η διάθεση να φτιάξουμε και το σπίτι μας καλοκαιρινό!! Τα μωρά μας χαμογελαστά, πρόθυμοι βοηθοί, αλλα και πάντα σε ετοιμότητα να φέρουν τα πάνω κάτω!!!

Καλά, μιλάμε για κυρία με τα όλα της! Κοκέτα!

#QualityTime Άργησα να το γράψω το άρθρο μου αυτή την εβδομάδα, όχι γιατί δεν πήγα το πρωινό καφεδάκι της Κυριακής… αλλά στο καφεδάκι πήραμε μαζί μας και τη Ρέα και προτίμησα να ευχαριστηθώ αυτές τις τόσο πολύτιμες στιγμές με την κόρη μου: χαρήκαμε τον ήλιο, τα παιχνίδια, κάθε μοναδική στιγμή! 

Μαύρη μαυρίλα πλάκωσε…

Πραγματικά, προσπαθώ συνέχεια να θυμίζω στον εαυτό μου ότι κάθε στιγμή με τα παιδιά μας είναι πολύτιμη και δεν ξαναγυρίζει! Θα έρθει η στιγμή που δε θα θέλουν να παίξουν μαζί μας, δε θα θέλουν να μας αγκαλιάζουν κάθε λίγο και λιγάκι και χωρίς κανένα λόγο, δε θα μας χρειάζονται να τους φροντίζουμε… Προσπαθώ να ζω τη στιγμή -όσο το καταφέρνω- και να έχω υπομονή και θετική διάθεση! 

#Rea  #MySweetDaughter Αυτή η εβδομάδα ήταν «αφιερωμένη» στη Ρέα, αφού ο Άρης πήγε για διακοπές διαρκείας στη γιαγιά και στον παππού στο χωριό κι εμείς βάλαμε στόχο να «κοινωνικοποιήσουμε» τη Ρέα!
Γενικά, αυτή την περίοδο μας προβληματίζει ιδιαίτερα το ότι η Ρέα μετά από τρεις μήνες στο σχολείο είναι ακόμα λιγομίλητη και πολύ ντροπαλή, ακόμα και όταν συναντάμε στο δρόμο άλλα συνομίληκά της παιδάκια ή παιδάκια από το σχολείο της. Συνήθως, μαζεύεται πίσω από τη μαμά και λέει «δεν τα αγαπάω τα παιδάκια, να φύγουμε». Δεν θέλω να την πιέζω γιατί νευριάζει περισσότερο και δε θέλει να μιλήσει ακόμα πιο πολύ!
Με έβαλε σε σκέψεις και το έψαξα λίγο και ηλεκτρονικά. Διάβασα μεταξύ άλλων και το άρθρο «Το ντροπαλό παιδί και πώς θα το βοηθήσουμε» από το LetsFamily.gr και με βρήκε αρκετά σύμφωνη με αυτά που έγραφε. «Μην το πιέζετε» και «Μικρά βήματα κάθε φορά»… 

Αυτοσχέδια χάρτινη στολή χαβανέζας από τη θεία μας…

Το όμορφο είναι ότι προσπαθώντας να κάνω αυτά τα μικρά βηματάκια πέρασα υπέροχες στιγμές με την κόρη μου: πήγαμε στην παιδική χαρά και κάναμε μαζί τραμπάλα, συστηθήκαμε με παιδάκια, κοιτούσαμε για ώρες τις μυρμηγκοφωλιές και τα μυρμήγκια που πηγαινοέρχονταν και καταφέραμε να κάνουμε και τραμπάλα με άλλα παιδάκια (γιατί στην αρχή ήθελε μόνο τη μαμά) και να μη θέλει να φύγει από εκεί με τίποτα! Κάναμε αγώνα στο δρόμο οι δυο μας, ήρθε με τον μπαμπά της και τον αδερφό της στο γυμναστήριο για να με «καμαρώσουν», γυρίσαμε στα αγαπημένα μας στενάκια για να δούμε όλα τα εκκλησάκια (για άλλη μια φορά….), ήπιαμε καφέ δίπλα στη λιμνοθάλασσα… 
Επίσης, επειδή ο μπαμπάς της αγαπά πολύ τα αυτοκίνητα, της μαθαίνει τις μάρκες… οπότε εμείς τώρα παίζουμε ένα νέο παιχνίδι στο δρόμο «τι μάρκα είναι αυτό το αυτοκίνητο;» ή «για να μετρήσουμε πόσα παρκαρισμένα αυτοκίνητα θα περάσουμε;»

Πήγε και τις βόλτες της με τον μπαμπά σε καφετέρια με παιδότοπο και μάλιστα απομακρυνόταν μόνη της από το τραπέζι για να παίξει με τα παιχνίδια!
Στο δε σχολείο, αυτή την εβδομάδα, ήταν η πρώτη φορά που δεν ήθελε να φύγει, την ημέρα που έπαιζαν με τις πλαστελίνες! Έχει δε τέτοια παρατηρητικότητα και μνήμη που θυμάται σχεδόν όλους τους συμμαθητές της και όσους δεν θυμάται μου τους περιγράφει με το τι φορούσαν στο σχολείο!!! «Μαμά, σήμερα, το αγοράκι με το μωβ μπλουζάκι ανέβαινε συνέχεια στο μύλο!»

#Aris #MyCuteSon Πήγαμε στο χωριό να τον παραλάβουμε και η αντίδρασή του μόλις μας είδε δεν περιγράφεται! Άρχισε να τρέχει πάνω κάτω, να τσιρίζει από χαρά, να παίρνει ό,τι παιχνίδια έβρισκε και να μας τα δείχνει, σαν να ήθελε με το δικό του τρόπο να μας περιγράψει πώς πέρασε! Φυσικά, πέρασε τέλεια! Κάθε μέρα βόλτες στην παιδική χαρά, να πετάξουνε πετρούλες στη θάλασσα, να φάνε μεζεδάκια στο παραλιακό ουζερί, να δούνε τα κατσικάκια, να μαζέψουνε λουλούδια, να παίζει κρυφτό με την γιαγιά και τον παππού, να χορεύει δημοτικά τραγούδια (ναι, ναι, με τα χέρια ψηλά και φιγούρα με το πόδι… !!!!) και να τρέχει, να τρέχει, να τρέχει…. Έλειψε 4 μέρες από το σπίτι και μου φάνηκε ότι μεγάλωσε κιόλας!!! Με τα κόκκινα μαγουλάκια του και τα στρουμπουλά χεράκια του μάς έδειχνε όλα τα μαγνητάκια στο ψυγείο της γιαγιάς, αφού πλέον ξέρει ποιο να μας δείξει όταν τον ρωτάμε. Εντύπωση του έκανε ένα μαγνητάκι από τη Λευκάδα και άρχισε να λέει «Τετάντα. Τετάντα!!!!»….

#TraditionalFridayCoffeeWithBesties Το πήγαμε πάλι και το καφεδάκι της Παρασκευής, γυναικοπαρέα και αυτή η συνήθεια είναι λατρεία!!!  

#SummerSpirit Όπως έγραψα και στην αρχή,  η διάθεσή μας είναι καλοκαιρινή! Ξεστρώσαμε το σπίτι (ή σχεδόν τελοσπάντων γιατί είμαι και της υπομονής!), έκανα και αλλαγές στα παιδικά (το αγαπημένο μου!), αγόρασα και όμορφα λουλουδάκια για τη βεράντα μου (καλά δεν τα φύτεψα κιόλας,  είπαμε είμαι της υπομονής!!!) και τακτοποίησα ένα βουνό χαρτούρας στο γραφείο του σπιτιού! Έχω τόσες ιδέες για το σπίτι για το καλοκαίρι και τόσα πράγματα που θέλω να κάνω ή να οργανώσω… Δε με αγχώνουν, όμως… Μόνο και μόνο η διαδικασία να ψάχνω στο ίντερνετ ιδέες διακόσμησης για τη βεράντα ή tips οργάνωσης για το σπίτι, μου φτιάχνουν τη διάθεση!!! 

#MyPassion #MyPsychotherapy #KeepMommyBlogging Κι επειδή την προηγούμενη εβδομάδα, μού τέθηκε η ερώτηση «Καλά εσύ γράφεις όλα τα προσωπικά σου στο ίντερνετ;» ήθελα απλά να γράψω για άλλη μια φορά πόσο σημαντικό είναι για μένα αυτό το blog! Είναι το ημερολόγιό μου με το οποίο θα θυμάμαι τις όμορφες στιγμές μου, τα πρώτα βήματα των μωρών μου σε όλους τους τομείς… Είναι η ψυχοθεραπεία μου, ο τρόπος για να «ξορκίζω» καθετί που με «ρίχνει» ψυχολογικά, είναι η ανάγκη μου να μοιραστώ με άλλες μαμάδες αυτά που ήθελα να ξέρω από πριν, αλλά δεν τα ήξερα, αυτά που σίγουρα θα προβληματίζουν κι άλλες μαμάδες αλλά δεν τα συζητάνε εύκολα…
Κάποιες φορές βαριέμαι να γράψω, άλλες φορές δεν έχω χρόνο…. αλλά πάντα έχω τόσες όμορφες στιγμές από την προηγούμενη εβδομάδα, που κάθε φορά που διαβάζω ολοκληρωμένο το εβδομαδιαίο άρθρο μου, σκέφτομαι «Μπράβο, Βάσω, τα κατάφερες πολύ καλά και αυτή την εβδομάδα!»  

 

Και φυσικά μια σέλφι δείχνοντας τα ίδια νύχια μας!!!

Σας φιλώ ❤

#Rea #MySweetDaughter Η Ρέα αυτή την εβδομάδα είχε πολύ καλή διάθεση στο σχολείο!  Τους έβγαλαν και στην αυλή, έπαιξαν στην παιδική χαρά και έτρεξαν στο γρασίδι και της άρεσε πολύ!  Η αλήθεια είναι όμως ότι έχει ζωηρέψει επικίνδυνα! Σκαρφαλώνει παντού,  χοροπηδάει και δεν αφήνει σε ησυχία τον αδερφό της! Αλλά όταν λέει «μαμά,  θέλω να καθίσω δίπλα στον αδερφό μου» με σκλαβώνει!

 

Η πιο όμορφη στιγμή, όμως, ήταν την Παρασκευή που γύρισε από το σχολείο. Την έφερε η Μαριάννα στη δουλειά γιατί θέλαμε να της δείξουμε ένα νεογέννητο κουναβάκι (ναι, δεν μπερδεύτηκα… κουναβάκι εννοώ…!) που βρήκαμε στο προαύλιο. Και αυτή κρατούσε ένα μεγάλο λουλούδι- χειροτεχνία από το σχολείο-  και τρέχει προς το μέρος μου, με αγκαλιάζει και μου λέει «χρόνια πολλά,  μαμά!  Σ’αγαπώ πάρα πολύ!» και μου δίνει το λουλούδι! Προφανώς τους είχαν ήδη εξηγήσει στο σχολείο, αλλά είναι η πρώτη φορά που μου λέει χρόνια πολλά για τη γιορτή της μητέρας και συγκινήθηκα απίστευτα!

…και οι κλασικές προσπάθειες για σέλφι!!!!

Πολύ το διαφήμισα την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά τώρα την πάτησα! Εβδομάδα νο35 και γράφω πάλι στο γραφείο («ωραία δουλεύεις!» που θα’λεγε και η αδερφή μου!!!!)… 
Αυτή την εβδομάδα, η αδερφή μου με τον Πολ πήγανε Αγγλία, οπότε έχασα τους baby-sitters της Κυριακής!! Και όχι μόνο… αλλά θα επανέλθω επ’ αυτού!
Ήταν μια πολύ ωραία, γεμάτη εβδομάδα με διασκεδαστικές στιγμές με τα παιδιά μας και πολλές βολτούλες!
#NewBabyOnTheBlock Πρώτη και πιο όμορφη είδηση (το γύρισα σε δελτίο ειδήσεων!!!) είναι η γέννηση της πρώτης πρωτοξαδερφούλας μας! Γέννησε την Τετάρτη η συνυφάδα μου ένα κουκλάκι κοριτσάκι και είναι το πρώτο πρωτοξαδερφάκι των μωρών μου! Χαρήκαμε πολύ και ειδικά ο Γιώργος, που κάθε λίγο και λιγάκι παίρνει τηλέφωνο τον αδερφό του να μάθει νέα από την πρώτη του ανηψιά!!

#Rea #MySweetDaughter Η Ρέα πάλι έκανε κλάματα στον παιδικό μόλις την άφηνα, αλλάέχει αρχίσει να λέει πολλά ονόματα από τους συμμαθητές της, ενώ αρχικά απέφευγε τις συζητήσεις για το σχολείο! Το αστείο είναι πως κυνηγάει τον αδερφό της φωνάζοντάς τον με τα ονόματα των συμμαθητών (αγοράκια ή και κοριτσάκια!), αλλά δε σταματάει εκεί! Επειδή στο σχολείο προφανώς το ένα κοριτσάκι φτιάχνει τα μαλλιά του άλλου, η Ρέα βάζει τον Άρη να καθίσει στο κρεβάτι της και του φοράει όλα (μα όλα!!) τα τσιμπιδάκια της, φωνάζοντάς τον με ονόματα συμμαθήτριών της!! Και ο γλυκούλης στραβώνει τα μούτρα όταν τον ενοχλούν αλλά χαίρεται που παίζει με την αδερφή του!
Α και για να μην ξεχνάμε και το κόλλημά μας με τις σημαίες και τις χώρες, η κόρη μου αυτή την εβδομάδα με φώναζε «Μπουργκίνα Βάσω«!!! (Έκανε και λογοπαίγνιο!!!)

#ReaIsThreeYearsOld Κάναμε και τα γενέθλια της Ρέας αυτή την εβδομάδα! Την προηγούμενη Δευτέρα έγινε τριών ετών! Της είχαμε πάρει και brownies τυλισμένα σε ροζ πουά καραμελίτσες για να μοιράσει στο σχολείο και το απόγευμα είχαμε κανονίσει να μαζευτούμε για να σβήσουμε τα κεράκια της! Είχε διαλέξει τούρτα με τη Χιονάτη και τους 7 νάνους (βασικά αυτή τους νάνους ήθελε μόνο!!!) και μαζευτήκαμε στο σπίτι να το γιορτάσουμε! 
Η Μαριάννα συντόνισε τις ετοιμασίες και η Ρέα χοροπηδούσε πέρα δώθε και φώναζε «έχω πάρτυ σήμερα!!!» Κάναμε μπουφεδάκι και η Ρέα ανυπομονούσε να βγάλουμε την τούρτα. Ήρθαν οι θείοι της, οι παππούδες της, οι φίλοι μας, αλλά μόλις βγάλαμε την τούρτα και της είπαμε έλα να σου πούμε το τραγουδάκι να σβήσεις τα κεράκια, έκανε πίσω και είπε «όχι, δε θέλω να σβήσω τα κεράκια! Μαμά, να τα σβήσεις εσύ!» Σοκαριστήκαμε και δεν ξέραμε τι να της πούμε…. Τελικά, τα κεράκια τα έσβησα εγώ με τη Μαριάννα (!) και η Ρέα ηρέμησε μόλις άρχισε να τρώει την τουρτίτσα της… 
Η αλήθεια είναι πως έχει κάποιες περίεργες αντιδράσεις κάποιες φορές, ειδικά όταν της ζητάμε ενθουσιασμένοι να κάνει κάτι… Μάλλον θέλει να ενθουσιαστεί μόνη της… Πιστεύω πως κάνει ζήλειες λόγω του Άρη που είναι πολύ χαμογελαστός και πηγαίνει σε όλους να παίξει χωρίς να ντρέπεται και όλοι τον φωνάζουν να πάει κοντά τους… Επιπλέον, της κακοφαίνεται που ο Άρης κάθεται σπίτι με τη γιαγιά και αυτή πρέπει να πάει σχολείο μόνη της!
Το έχουμε συζητήσει πολύ μεταξύ μας και με τη Ρέα και πιστεύω πως με υπομονή και συζήτηση, αλλά και με το να μη δίνουμε αξία σε όλες της τις υπερβολικές αντιδράσεις θα το ξεπεράσει σιγά σιγά….
Α, από τα γενέθλια, το σπίτι μας έχει πλέον και κατοικίδια! Η θεία μου η Ουρανία έφερε δώρο στη Ρέα δυο χρυσόψαρα, που τα βαφτίσαμε Μπόλεκ και Λόλεκ και η Ρέα τρελλαίνεται κάθε μέρα να τα ταΐζει! Ο Άρης τα κοιτάζει γεμάτος περιέργεια και γελάει όταν πηγαινοέρχονται στη γυάλα!

 #Aris #MyCuteSon Όπως έγραψα και την προηγούμενη εβδομάδα, έχουμε πλέον στο σπίτι τραμπάλα και τσουλήθρα! Η Ρέα ψάχνει συνέχεια ευκαιρία να μας κατεβάσει στην πιλοτή για να κάνει τσουλήθρα! Η χαρά της είναι τεράστια γιατί στην αρχή φοβόταν και τώρα τα καταφέρνει! Ο Άρης την μιμείται σε όλα! Τρέχει πίσω της, ανεβαίνει στη σκάλα της τσουλήθρας, αλλά ακόμα δεν ξέρει πως να περάσει στην τσουλήθρα..

Την μιμείται όμως και σε όλα τα άλλα… όταν η Ρέα χορεύει, προσπαθεί να κάνει το ίδιο! Επιπλέον, έχει δει τη Ρέα να προσποείται ότι βάφεται και παίρνει το liposan της Ρέας και κάνει ότι βάζει!! Είναι απίστευτο το πόσα πράγματα προσέχει και τα οποία δεν καταλαβαίνουμε εμείς αμέσως γιατί δεν μιλάει για να μας τα πει! Πηγαίνει και μπροστά στο χάρτη της Ρέας και δείχνει χώρες λέγοντας τα δικά του… σαν να ξέρει ακριβώς τι δείχνει!
Την Κυριακή, ο μπαμπάς του τον πήρε και πήγανε για καφέ αντροπαρέα!!! Χαχαχα! Κάθισε (τρόπος του λέγειν κάθισε!!) με τους θείους και τον μπαμπά του, ήπιε την πορτοκαλαδίτσα του γιατί πλέον πίνει και με καλαμάκι και δεν άφησε σημείο ανεξερεύνητο!! 

#LoveMySister Έχω συνηθίσει τόσο την παρουσία της αδερφής μου εδώ που νιώθω ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα χωρίς να είναι αυτή μαζί μου… νιώθω πως αν δεν είναι η Μαριάννα, θα είναι λίγο βαρετά… Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν ισχύει, γιατί και πριν έρθει περνούσα πάρα πολύ ωραία και τώρα που λείπει καλά περνάω! Αλλά είναι αυτή η αίσθηση που δε θέλω να χάνει τίποτα από την καθημερινότητά μου, που θέλω να είναι εκεί για να ανταλλάξουμε ένα βλέμμα, για να καταλάβει το αστείο που θα πω (είναι που λέω και ψαγμένα αστεία!!!), για να μου φτιάξει τη διάθεση με την χαρούμενη αύρα της και τη θετική της σκέψη!!!… Νιώθω τόσο τυχερή που την έχω κοντά μου, τόσο που δεν το είχα συνειδητοποιήσει όσο έλειπε! Νιώθω δυνατή και έτοιμη να κάνω τα πάντα και μου φτιάχνει τη διάθεση και μόνο που ξέρω πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να ανοίξει η πόρτα του σπιτιού μου και να μπει μέσα!!!!! Έρχεται σε λίγες μέρες και ανυπομονώ όσο τίποτα!!!

#Protomagia Ήταν μια πολύ όμορφη Πρωτομαγιά η φετινή! Το πρωί κάναμε βόλτα στο Αιτωλικό με τα μικρά, τη μαμά μου και τον παππού μου. Ο παππούς μου μας έφτιαξε όμορφα στεφάνια με αγριολούλουδα, τα παιδιά τρέχανε κι εμείς τα κυνηγούσαμε… είχε πολύ πλάκα! Βρήκαμε και κάποια κουταβάκια τα οποία γέννησε ένα αδέσποτο σκυλάκι στη γειτονιά μου και τα μικρά ξετρελλάθηκαν! Η Ρέα, που την είχα για πολύ φοβιτσιάρα ως τώρα, άρχισε να τα χαϊδεύει με πολλή άνεση και μάλιστα ήθελε να πάρουμε και ένα στο σπίτι! «Μαμά, το μαύρο χρώμα μου αρέσει πολύ. Θα διαλέξω αυτό το μαύρο κουταβάκι να το πάρουμε στο σπίτι μας! «
Το μεσημέρι πήγαμε για καφέ στην πλατεία στο Μεσολόγγι, με τα μικρά εννοείται! Φάγανε παγωτάκι (έτσι, λίγο για το καλό, αφού το πολύ το φάγαμε εμείς!!) και τρέχανε πάνω κάτω στην πλατεία, κυνηγούσαν περιστέρια και προσπαθούσαν να σκαρφαλώσουν στο συντριβάνι!! Μας άρεσε πάρα πολύ, σε όλους!

#SharingMomsExperiences Ξεκίνησα αυτή την εβδομάδα να παρακαλουθώ ένα σεμινάριο με θέμα «Σύγχρονη Οικογένεια» στο οποίο μαζευόμαστε μαμάδες (με παιδιά όλων των ηλικιών!) και μια ψυχολόγος μας παρουσιάζει διάφορα σχετικά θέματα. Είναι πολύ ωραία εμπειρία, η δε ψυχολόγος (με την οποία τυχαίνει και έχουμε μεγαλώσει μαζί) είναι πολύ επεξηγηματική, πολύ ευχάριστη και πολύ οργανωμένη! Γνωριζόμαστε μεταξύ μας, ανταλλάσουμε εμπειρίες και κάνουμε μικρά παιχνίδια-ασκήσεις για να κατανοούμε καλύτερα τα όσα μας παρουσιάζονται! Το δίωρο περνάει χωρίς να το καταλάβουμε και μαθαίνουμε τόσα πράγματα ακόμα και για τους ίδιους τους εαυτούς μας!!

Σας φιλώ! ❤