Τι όμορφη που ήταν αυτή η εβδομάδα.. Τα μωράκια μου μεγαλώνουν, εμείς γινόμαστε παιδιά και περνάμε υπέροχα!!

Η διάθεσή μου έχει ανέβει στα ύψη με τον γιο μου και το νέο του πρόγραμμα!!
Μέχρι πρόσφατα, ξυπνούσε στις 5 ή 6 το πρωί, κοιμόταν με δυσκολία μισή ώρα το πρωί και μία ωρίτσα το μεσημέρι και ήθελε και κούνημα στα χέρια μέχρι να τον πάρει ο ύπνος… Όταν, δε, συνειδητοποιούσε τα μεσημέρια ότι λείπει η μαμά από δίπλα του, έβαζε τα κλάματα!
Πλέον, ξυπνάει στις 8, κοιμάται το μισαωράκι του το πρωί που μένει με τη γιαγιά και το μεσημέρι; Άκουσον, άκουσον! Κοιμάται για τουλάχιστον τρεις ώρες και ταυτόχρονα με την αδερφή του!
Που σημαίνει πως η μαμά μπορεί να κοιμηθεί, να δει τηλεόραση, να σερφάρει στο ίντερνετ, να κάνει καμιά χαζοδουλίτσα για τρεις ολόκληρες ώρες! Ευτυχία!!
Επιπλέον, η γιαγιά του (η μαμά μου) του έμαθε να του λέμε «κάνε νάνι, Άρη» και αυτός να ξαπλώνει μπρούμυτα για ύπνο!! Ούτε αγκαλιά και κούνημα, ούτε πέρα δώθε! Μόνο φιλάκι, αγκαλίτσα και νάνι!!
* Φυσικά, σε όλα αυτά έπαιξε το ρόλο της και η μαμά, που σταμάτησε να τον παίρνει αγκαλιά την ώρα του ύπνου  ή να τον ξαπλώνει στο κρεβάτι μαζί της.. Αχ, κάτι μαμάδες!!! 😉

Σημαντική συμβολή (!) στη διάθεση της εβδομάδας είναι και η εξέλιξη της μαμάς στη γιόγκα! Η μαμά πρωτάρα την ψώνισε λίγο γιατί κατάφερε μέσα σε λίγους μήνες να κάνει κάποιες στάσεις στη γιόγκα που τις θεωρούσε ακατόρθωτες! Μη φανταστεί κανείς τίποτα ακροβατικό, ούτε ότι τα κάνω με ευκολία ή με διάρκεια, αλλά έστω και στιγμιαία, αισθάνομαι αστέρι! Και είμαι και ένα βήμα (μεγάάάάλο βήμα….) πριν το σπαγγάτο!! Μιλάμε ότι πήραν τα μυαλά μου αέρα!
Η γυμναστική είναι άλλο πράγμα! Δε γυμναζόμουν ποτέ στη ζωή μου και τώρα αισθάνομαι άλλος άνθρωπος! Θέλω να τον κρατήσω αυτόν τον τρόπο ζωής και να το περάσω και στα παιδιά μου!

Η εβδομάδα νο 11 τελείωσε με ξενύχτι μπροστά στον υπολογιστή γιατί βρήκα ευκαιρία να χαζέψω όση ώρα θέλω και πολύ το ευχαριστήθηκα! Με ένα σκαμπουδάκι δίπλα στο τζάκι, ένα μπλοκάκι για ιδέες και στην τηλεόραση το «Ποιος τη ζωή μου» με τραγούδια του Θεοδωράκη. Το «Σώπα, όπου να’ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» θα μπορούσε να έχει από μόνο του μια θέση στην πεντάδα γιατί με ανεβάζει απίστευτα!!

Φυσικά, δε θα μπορούσα να μην γράψω ότι ο γιος μου έκανε τα πρώτα του βηματάκια μόνος του! Και η Ρέα, που δεν την ανέφερα καθόλου ως ώρας, αποχωρίστηκε τη μια πλευρά με τα κάγκελα από την κούνια της και κοιμάται πλέον σε κρεβατάκι! Της αρέσει πολύ και αισθάνεται πολύ μεγάλη που μπαινοβγαίνει μόνη της! Κάθονται μαζί με τον αδερφό της μέσα στο κρεβατάκι της (γιατί πλέον και αυτός σκαρφαλώνει εκεί!) και παίζουν τα δυο τους!!

Το ΠΕΝΤΕ της λίστας είναι για τους φίλους μου, που μου φτιάχνουν πάντα τη διάθεση, με κάνουν και γελάω, με ακούνε όταν γκρινιάζω και έχουν δεχτεί (!!) την πολυλογία μου και φλυαρία μου!!!Αυτή τηνν εβδομάδα ήπια και ποτό και καφεδάκι με την κολλητούλα μου, που πνίγεται στη δουλειά, αλλά παρόλα αυτά μου κάνει την καλύτερη παρέα και κάθεται και παίζει και ασχολείται με τα μωρά μου σαν να ήταν δικά της!!

Σας φιλώ! ❤