Εγώ έμενα σπίτι με τον μικρό αχόρταγο, που έτρωγε κάθε μια ώρα!!! Βέβαια, δεν ξέρω αν είναι δικό μου λάθος αυτό, γιατί είμαι φανατική του θηλασμού και τον έβαζα στο στήθος σε κάθε «γκρινιούλα» του. Τη μικρή μου τη θήλαζα για ένα χρόνο (μέχρι δηλαδή να καταλάβω ότι είμαι πάλι έγκυος, οπότε και σταμάτησα για να μην επιβαρύνω τον οργανισμό μου και για να απογαλακτιστεί η μικρή ώστε να μην ζηλεύει τον μικρό που θα θηλάζει).
Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, πέρασα και μια περίοδο που θήλαζα κάθε 1 ώρα ακόμα και το βράδυ, δηλαδή σχεδόν 24 φορές τη μέρα (!), κάτι που σημαίνει πως δεν μπορούσα να πάω πουθενά χωρίς το μωρό: μέχρι να τελειώσει το ένα γεύμα, έφτανε το άλλο!! Οι δυο γιαγιάδες (η μαμά μου και η πεθερά μου) δεν αναλάμβαναν να τον κρατήσουν γιατί με το που γκρίνιαζε θεωρούσαν ότι πεινάει! Άσε που είχαν συνηθίσει με τη Ρέα, η οποία από πολύ μωράκι κοιμόταν πολλές ώρες μέσα στην ημέρα και δεν ακουγόταν καθόλου.
Είχα απογοητευτεί και δεν ήξερα τι να κάνω. Το είχα ρίξει στο φαγητό γιατί το έβρισκα σαν δικαιολογία, το θεωρούσα ως τη μοναδική απόλαυση εκείνη την περίοδο της ζωής μου. Πήρα 2 επιπλέον κιλά (στην εγκυμοσύνη είχα πάρει 11 και τα 6 έφυγαν μόλις γέννησα) και φυσικά γυρνούσα όλη μέρα με τις πυτζάμες!! (θα επανέλθω παρακάτω σε αυτό το θέμα όμως…)
Ο άντρας μου με ενθάρρυνε συνεχώς λέγοντας ότι ο μικρός γρήγορα θα μπει σε προγραμματάκι και να κάνω υπομονή… Η αλήθεια είναι πως μετά τις πρώτες (επίπονες) 40 ημέρες, άρχισε να τρώει ανά δίωρο, δηλαδή 12 ταίσματα τη μέρα. Άθλος!

Γιατί δεν κοιμάται το μωρό μου;
Κάποια στιγμή, ενώ παραπονιόμουν ότι δεν αντέχω άλλο, και ότι το μωρό θα πρέπει να αρχίσει να κοιμάται λίγο περισσότερο τη μέρα, ο άντρας μου με ρώτησε αν το μωρό επηρεάζεται από τη σοκολάτα που τρώω. Εγώ φυσικά είπα όχι! Αλλά όταν το καλοσκέφτηκα, συνειδητοποίησα πως ενώ είχα κόψει τον καφέ (όχι ότι έπινα και συχνά βέβαια), είχα αυξήσει τις ποσότητες σοκολάτας (και δη μαύρης σοκολάτας) σε μεγάλο βαθμό. Έτσι έκοψα τη σοκολάτα μήπως ο μικρός επηρεαζόταν από την καφείνη της σοκολάτας. Και η αλήθεια είναι πως είδα μια αλλαγή…
Ο μικρός έφτασε 2 μηνών και ξεκίνησε να ξυπνάει μόνο δυο φορές το βράδυ και μέσα στη μέρα κοιμόταν κάποια μισαωράκια ή κάποιες ωρίτσες.
Οι μόνες φορές που κοιμόταν περισσότερο μέσα στη μέρα ήταν όταν ξάπλωνα μαζί του στο κρεβάτι και τον είχα στο στήθος και αγκαλίτσα! Ξέρω, δεν πρέπει να μαθαίνω έτσι το μωρό μου, αλλά ήδη από την κλινική τον είχα μάθει να κοιμόμαστε έτσι γιατί με διευκόλυνε εμένα να κοιμάμαι περισσότερο… Θα μου πείτε ας πρόσεχες έτσι που το έμαθες!! Και δε θα έχετε άδικο… Γι’ αυτό και μόλις το συνειδητοποίησα σταμάτησα να παραπονιέμαι… Επιπλέον, την περίοδο αυτή είχε έρθει και η αδερφή μου να μας δει από το Λονδίνο, όπου μένει μόνιμα και με βοήθησε τόσο ψυχολογικά (συζητήσεις, παρεούλα και βόλτες με το καρότσι) όσο και στην πράξη με πολύ παιχνίδι με τη μικρή αλλά και πολύ αγκαλιά και «κούνημα» στον μικρό για να ηρεμεί…

Σήμερα, ο Άρης (ο μπέμπης μας δηλαδή) είναι σχεδόν 4 μηνών, θηλάζει περίπου 8-10 φορές την ημέρα και κοιμάται συνολικά σχεδόν 12-14 ώρες. Εγώ επέστρεψα στη δουλειά μου (δουλεύω στην οικογενειακή επιχείρηση) για 3 ωρίτσες (έτσι κι αλλιώς ήδη δούλευα από το σπίτι κάποιες φορές που ήταν απαραίτητο), κάτι που ανυπομονούσα να κάνω!!! (αλλά και στο θέμα αυτό θα επανέλθω!) Όλα καλά σε αυτόν τον τομέα λοιπόν… 

ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ….